Friend's brother Brother's friend Special, If you love someone enough
[Beam's talk]
บทน้องชายนางเอกของละครเรื่องใหม่เป็นของเดือนมหาวิทยาลัยเดียวกับไอ้เน็ตที่อายุย่างเข้ายี่สิบ หน้าหวาน ตัวเล็ก ผิวขาวจัดคล้ายนางเอก เปิดกองได้ไม่เท่าไหร่ก็เกาะภูมินทร์แจ
“มึงกับน้องเจมส์นี่เพิ่งเจอกันหรือรู้จักกันมาก่อนวะ?”
พี่เต้ยถามในวงเหล้า เจมส์หลับไปแล้ว นอนอยู่บนตักไอ้มินที่กระดกเบียร์ดื่มแก้หนาว ผมนั่งใช้คอมพิวเตอร์ทำงานอยู่ ไม่ได้ใส่ใจคำตอบนัก แต่ก็ยังได้ยิน
“รู้จักกันมาก่อน แต่เพิ่งคบกันก่อนมาเนี่ย”
“เออ คบกันก็ระวังเรื่องข่าวหน่อยนะ กำลังปั้นกันทั้งคู่”
ภูมินทร์หัวเราะ พอเบียร์หมดก็ขอแยกกลับห้องไปก่อนโดยปลุกน้องเล็กไปด้วย เจมส์ลุกขึ้นมาขยี้ตาแล้วเดินตามแฟนมันไปติด ๆ เหลือไว้แค่ผมกับพี่เต้ยในห้องพักกันสองคน ที่จริงพี่เต้ยไม่ได้นอนห้องนี้ แต่เพราะผมไม่ยอมลุกออกจากหน้าจอ เลยชวนไอ้มินกับเจมส์มาดื่มอะไรกันนิดหน่อยก่อนนอนที่ห้องผมแทน
“พักผ่อนบ้างบีม”
“สักพักครับพี่ เช็คงานที่ถ่ายวันนี้เลย ถ้ามีอะไรต้องแก้พรุ่งนี้จะได้รีบทำ”
“เฮ้ย เวลาพอมีอยู่ นี่เอ็งรีบเคลียร์งานไปทำอะไรหรือเปล่าวะ”
ผมหัวเราะ พี่เต้ยเป็นพี่ที่ผมทำงานด้วยมาตั้งแต่แรก รู้จักนิสัยกันดีแบบไม่ต้องอธิบายอะไรมาก”เออ พี่พอรู้จักร้านขายของเล่นผู้ใหญ่ไหมครับ พวกเซ็กส์ทอยน่ะ ผมว่าถ้ามีเวลาว่างจะซื้อกลับไปแกล้งเน็ตมันหน่อย”
“แกล้ง ๆ หรือเอาไปเล่นจริง หึ ๆ”
ผมหัวเราะเก้อ ที่จริงอยากเดินดูของฝากให้เน็ตหลายอย่าง มาทำงานครั้งนี้เกือบเดือน อยากซื้อกลับไปฝากมันเยอะ ๆ เอาให้เหมือนมันมาเที่ยวญี่ปุ่นด้วยเลยยิ่งดี ตกกลางคืนพอถ่ายทำหนังเสร็จผมเลยหมกตัวอยู่กับผลงานต่อวันตั้งแต่ค่ำ รู้ตัวอีกทีก็ดึกเกินกว่าจะโทรหาคนรักแล้ว ได้แต่เร่งวันเร่งคืนให้หมุนไปไวไวเท่านั้น ไม่รู้ป่านนี้นอนหลับอุตุไปถึงไหนต่อไหน
คิดแล้วอยากไปนอนกอดชะมัดยาก
“ซับหน้านักแสดงหน่อย”เสียงพี่เต้ยตะโกนผ่านกระดาษที่ม้วนเป็นโทรโข่งดังขึ้น ผมละสายตาจากมอนิเตอร์เห็นเจมส์นั่งอยู่คนเดียวไกล ๆ มันซึมมาตั้งแต่เช้าแล้วไม่รู้ว่าเป็นอะไร ช่วงบ่ายที่เข้าฉากก็ดูทำได้ไม่เต็มที่ พี่เต้ยจึงกระทุ้งศอกให้ผมเดินไปคุยกับเด็กมันหน่อย เพราะทางไอ้มิน ถึงยังรักษาเรื่องของงานได้ดี แต่ในโหมดอารมณ์ปกติมันก็ดูไม่ร่าเริงเหมือนอย่างเคย หวังพึ่งมันให้ไปรีแลกซ์น้องคงไม่ได้ กลายเป็นผมต้องลุกไปนั่งใกล้ ๆ มันช่วงพักกองแทน
“เป็นยังไงเรา โดนพี่เต้ยดุเลยมานั่งซึมเหรอ?”
“เปล่าครับ”
มันตอบเสียงเศร้า แล้วเหลือบมองแฟนตัวเองเป็นระยะ ส่วนทางนั้นไม่หันหน้ามามองเจมส์เลยสักนิด ให้ผมตั้งข้อสันนิษฐานที่มีความเป็นไปได้สูง “ทะเลาะกับมิน?”
ครั้งนี้เจมส์เงียบ เอ้อ.. นั่นไงล่ะ พอมีแฟนทำงานด้วยกันแล้วมีปัญหาก็พาลกระทบทั้งหมด จะถามว่าทะเลาะเรื่องอะไรกันก็ไม่กล้า เดี๋ยวโดนเด็กด่าว่าเสือก
“ช่วงนี้ เจมส์ไปนอนห้องพี่บีมได้ไหม”
“หือ? ทะเลาะกันแรงเลยเหรอ”
“ก็...นิดหน่อยครับ เจมส์แค่คิดว่าน่าจะอยู่ห่างกันหน่อย จะได้ไม่กระทบเรื่องงานด้วย”
ผมพยักหน้าเข้าใจ “ก็เอาสิ” แล้วก็ชวนมันคุยจิปาถะให้น้องหายเครียดไปอีกพักใหญ่
จากวันนั้นเจมส์เริ่มติดผมครับ กับมินก็คุยบ้าง บางทีหายกันไปสองคนนอกเวลางานแต่ส่วนใหญ่จะนั่งจ้ออยู่ที่ห้องพักมากกว่า ผมก็ทำงานไป ฟังมันพูดไปเรื่อยก็เพลินดี เจมส์เป็นคนคุยเก่ง แบบนี้ถึงได้สนิทกับไอ้มินไว ทางนั้นมันก็เจ้าชู้เป็นปลาไหลอยู่แล้วเคมีเลยเข้ากันง่าย ผมไม่ได้ถามความสัมพันธ์ของมันสองคนเพิ่มเติมจากวันนั้นหรอก เรื่องของมัน ธุระของมัน อย่าทำให้งานต้องยืดก็พอ ผมไม่อยากเจอหน้าเน็ตช้าไปกว่านี้
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นกลางดึกคืนหนึ่งในโตเกียว เจมส์หลับอยู่ข้าง ๆ นอนกอดผ้าห่มตัวขดพาลให้ผมนึกถึงไอ้เน็ต พอเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็อมยิ้ม ไม่ได้โทรหาไอ้เน็ตหลายวัน มัวแต่ยุ่ง ๆ กับงาน ส่งเมจเสจไปก็ไม่หายคิดถึง อยากโทรหาแต่ไอ้เจ้าเจมส์ก็เกาะติดเป็นปลิง ขืนคุยตอนอยู่กับมันคงถูกล้อกันยาว ผมค่อนข้างมีมาดเวลาทำงานครับ อยากให้น้อง ๆ เคารพ
“ว่าไงครับ”
“เฮียทะเลาะกับพี่เน็ตเหรอ”
เสียงปลายสายไม่ใช่เจ้าของชื่อ ผมขมวดคิ้วเป็นปม ทะเลาะห่าอะไร ไม่ได้คุยกันเลยต่างหาก
“เปล่านี่ ตี๋เล็กมีอะไร?”
“เมื่อตอนบ่ายพี่เน็ตโทรไปคุยอะไรกัน ทำไมพี่เน็ตร้องไห้ใหญ่เลย”
“โทรมาอะไร เฮียไม่เห็นรู้เลย”
“เนี่ย บูมดูอยู่ คุยกันเจ็ดนาที”
“เฮ้ย ไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว จริง ๆ”
“เฮียรู้ไหมว่าพี่เน็ตคิดมาก บูมเห็นร้องไห้มาสองสามคืนแล้ว ทำไมไม่โทรมาวะ”
“งานยุ่ง”
“บอกพี่เน็ตก็ยังดี”
“อืม ๆ เฮียผิดเอง ไม่คิดว่าเน็ตคิดมาก แล้วนี่ไปไหน เอามาคุยซิ”
“อาบน้ำอยู่ เดี๋ยวจะให้เข้านอนแล้ว พรุ่งนี้เฮียค่อยโทรมาใหม่แล้วกัน”
ปรมัตถ์ตอบเสียงหน่าย พอกดวางสายผมก็ดูประวัติการโทรทันที เห็นว่ามีเบอร์เน็ตโทรเข้ามาจริงช่วงที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่ ตอนนั้นเจมส์ยืมโทรศัพท์ผมไปเล่นเกม พักหลัง ๆ นี่สนิทกัน มองมันเป็นน้องคนหนึ่งเลยไม่ติดใจอะไรเลยจะให้มันยืมเครื่องง่าย ๆ
ผมหัวเสียเดินไปเปิดไฟ ซื้อตั๋วเครื่องบินผ่านอินเตอร์เน็ตทันที รื้อตู้เสื้อผ้าหาพาสปอร์ตที่เก็บไว้ พอดีกับที่เจมส์ขยี้ตาตื่น
“พี่บีมทำอะไร”
“เจมส์รับโทรศัพท์เน็ตเหรอ”
ผมถามกลับแทนที่จะตอบ บอกตรง ๆ โกรธครับ โกรธมาก แต่พอถามเสียงนิ่งไอ้เจมส์ก็ทำตัวลีบ ดุไม่ลง
“ขอโทษครับ”
“คุยอะไรกับเน็ต”
“เจมส์... เจมส์แค่ล้อเล่น”
“พี่ไม่เคยดุอะไร หรือห้ามอะไรเจมส์เลยนะ พี่ใจดีกับเจมส์ใช่ไหม เพราะงั้นพี่ขอว่ะ อย่าทำอะไรให้พี่กับเน็ตผิดใจกัน ทีหลังถ้าเจมส์เล่นมือถือพี่อีกแล้วเน็ตโทรมาก็บอกพี่ ไม่ต้องรับสาย แล้วเน็ตก็ไม่ใช่คนที่เจมส์จะไปเล่นด้วยได้ เข้าใจไหม”
ผมพูดพลางท้าวเอว เปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนอนเป็นชุดลำลองรวดเร็ว เจมส์ยังนั่งอยู่บนเตียงบิดมือไปมาบนตัก
“พี่บีมจะไปไหน”
“กลับไทย”
“จะกลับได้ไง งานยัง....”
“เดี๋ยวพี่ไปเคลียร์กับเน็ตแล้วกลับมาทำงานใหม่ พรุ่งนี้ฝากบอกพี่เต้ยด้วยแล้วกันว่าพี่จะรีบไปรีบมา”
“ยะ...อย่ากลับได้ไหม...”
ผมหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋า เงยหน้ามองคนขอด้วยความไม่เข้าใจ ตาเจมส์แดงก่ำ คลอไปด้วยน้ำใส ๆ มันเม้มปากเข้าหากันแน่นก่อนพูด “เจมส์ชอบพี่บีม.. แค่ที่ญี่ปุ่น เป็นของเจมส์ได้ไหม กลับไทยเจมส์จะไม่ไปกวนเลย สัญญา”
“เจมส์! แล้วไอ้มินล่ะ”
“เจมส์ทะเลาะกับพี่มินเรื่องนี้แหละ เจมส์ชอบพี่”
“พี่มีแฟนแล้ว” ผมตอบชัดเจน สงสารก็สงสารครับ แต่ไม่ได้คิดอะไรกับมันจริง ๆ ในหัวตอนนี้มีแต่เรื่องเน็ตไปหมด ห่วงจนแทบบ้า มัวแต่กังวลเร่งทำงานจนลืมใส่ใจมัน ทางตัวเองพอมีอะไรทำตลอดก็ไม่ได้คิดว่าไอ้เน็ตอยู่คนเดียวที่ไทยจะรอคอยการติดต่อกลับไปจากผมมากแค่ไหน เรื่องนี้ผมผิด ผิดเต็มประตูเลยด้วย
“เจมส์ ถ้าวันนึงเจมส์เจอคนที่เจมส์รักมาก ๆ เหมือนพี่ เจมส์จะเข้าใจว่าทำไมพี่ถึงตอบรับเจมส์ไม่ได้ แค่ที่ญี่ปุ่น แค่วันเดียว ต่อให้แค่นาทีเดียว พี่ก็ให้เจมส์ไม่ได้... ขอโทษว่ะ”
ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินออกจากห้องไปทิ้งประตูไม้โอ๊คให้ปิดไว้
พร้อมเสียงสะอื้นของใครบางคน
------------------------------------------
COMPLETE Friend's brother Brother's friend ,If you love someone enough
ที่จริงวันนี้วันอังคาร แต่แอบเอามาลงก่อน ไม่ไหว เมาสามวันติด เพิ่งกลับมาจากขอนแก่นเย็นวันนี้ด้วย ง่วงมาก
ที่จริงตอนนี้ไม่ได้แต่งไว้หรอกค่ะ แต่สงสารเฮีย โดนถล่มยับ เลยเอามันมาแก้ตัวหน่อย สงสาร พาร์ทที่แล้วเน็ตได้วีนฝ่ายเดียว ฮ่าๆ
เดี๋ยวไปนอนแล้วค่ะ ราตรีสวัสทั่นผู้อ่านที่เคารพและรักมาก
ปล. แอบถามนิดนึง วันอาทิตย์จะพาเพื่อนเกาหลีไปเดินเล่นสยาม มีร้านอาหาร/ โปรแกรมอะไรแนะนำมั้ยอะ คิดไม่ออกจริงๆว่าจะพาไปทำอะไร จับเชือดเลยดีมั้ย ฮ่าๆ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล2. มีคนแอบถามเรื่องปันเน็ต เป็นตอนที่สงวนไว้ในเล่มค่ะ ทั้งหมดทั้งมวล ขอบพระคุณมาก อ่านคอมเม้นแล้ว กะจะปี้ เจ้ยยย กระปี้กระเป้าขึ้นเยอะเลย #ขออภัยในความเป็นกุลสตรีที่น้อยมาก ชุบุชุบุ ปล.3 อย่าเพิ่งตบน้องเจมส์นะ น่าสงสารออก คนมาที่หลัง คึคึ
ฝากเพลง บอกอายุมาก แงงงงง ง ง ง
http://www.youtube.com/watch?v=uh6wGChPPgI