Friend's brother Brother's friend 30, แฟนหวง
[NET's talk]
เคยได้ยินว่า ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองประมาท แต่นั่นแหละ คือความประมาท
ผมประมาทอดีตนายแบบที่ชื่อ ปารมี มากเกินไป..
ความตั้งใจเดิมของผมคือลากเฮียมาที่หอ ทำเป็นเก็บโน่นจัดนี่จากนั้นก็แสร้งสร้างเรื่องว่ารีบไปปั่นโปรเจกต์ตามทีมันกุขึ้นมาลากผมออกจากบ้าน
ไม่ใช่ไม่อยากให้กอดหรือเล่นตัวท่ามากนะครับ แต่ยอมรับกันเถอะพ่อคุณ เกิดมาเป็นผู้ชายปกติยี่สิบกว่าปีนี่เป็นใครก็กลัวกับครั้งแรกที่ถูกฟันเหมือนกันนั่นแหละ และไอ้ผมก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเสียด้วย
ทว่ายี่สิบกว่าปีของผมก็ยังอ่อนกว่าเฮียหลายปีอยู่ ดังนั้นพอปิดประตูห้องได้มันก็ปล้ำจูบผมราวกับคนตายอดตายอยากคล้ายจะบอกให้รู้ว่าที่จูบกันในห้องครัวกับบนรถนั่นไม่ได้เติมเต็มช่องว่างในใจมันเลยแม้แต่น้อย แรก ๆ ผมก็บ่ายเบี่ยงอยู่หรอก แต่พอถูกระดมบดริมฝีปากด้วยปากสักพักก็นึกฮึดอยากเอาคืนขึ้นมาเหมือนกัน เราสองคนถึงไม่ห่างจากประตูบานเดิมมากกว่าสองก้าวสักที
“คิดถึง...”
เฮียพูดชิด ไม่รอโอกาสให้ผมตอบรับว่า ‘เหมือนกัน’ ก็ปล้นจูบอีกครั้ง สองแขนผมทำได้เพียงยกคล้องคอเฮียไว้ขณะที่เอียงคอรับสัมผัส ขยับริมฝีปากดูดดึงซ้ำไปมา เผยอกลีบปากออกรับปลายลิ้นสากที่สอดแทรกเข้าสู่โพรงปากของผมสลับกับฉวยดึงลิ้นผมกลืนกลับไปให้หูอื้อตาลาย
จูบกับเฮียมาหลายทีจนเลิกจะนับแต่สารภาพตามตรงเลยว่าไม่มีครั้งไหนที่รู้สึกร้อนแรงเท่านี้ มือใหญ่ข้างหนึ่งกดประคองท้ายทอยผมไว้ ส่วนอีกข้างเฟ้นสะโพกยั่วยุให้เกิดอารมณ์แรงกล้าจนไม่อาจทัดทานทำตามแผนที่วางไว้ตั้งแต่แรกได้
รู้ตัวอีกทีหลังก็แนบผืนเตียงเสียแล้ว
“เน็ต...”
เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าเมื่อมันดังข้างหู ชื่อผมที่ถูกเรียกเป็นล้านครั้งตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้ไรขนอ่อนลุกเกรียวได้เท่านี้ เฮียลูบไล้ร่างกายผมเบาพลางเฝ้าพรมจูบเหนือกกหูก่อนไล่ลิ้นลงซอกซอนให้ผมต้องย่นคอหนี เสียงของจูบดังที่กกหูไม่นานจากนั้นก็ห่างออกไปเป็นยังลำคอ ปลายลิ้นร้อนฉ่าไล่เรียงลงบนผิวเนื้อราวกับจะละเลียดชิมไปทุกสัดส่วน สติผมหลุดลอยไปไกลเหมือนปุยนุ่นปลิวลม กระทั่งปลายนิ้วเฮียเลื่อนไปปลดกางเกงแตะต้องส่วนที่แข็งขืนขึ้นมา ยิ่งรู้สึกเหมือนหลุดไปในห้วงอวกาศ
“..ฮ....อ๊ะ.......”
เมื่อลิ้มนุ่มแฉะแตะลงบนยอดอกผมก็เผลอส่งเสียงครางแสบหู ลีลาการเล้าโลมของเฮียแทบทำให้ผมขาดใจตาย เผลอกางมือตะปบเตียงยืดแอ่นทั้งตัวให้รับสัมผัสจากลิ้นให้มากกว่านี้ ทว่าคนตัวโตกลับขัดใจผมด้วยการละจากอกด้านหนึ่งมายังอีกด้าน ก่อนค่อย ๆ ถดตัวลงมาเรื่อย ๆ กระทั่งวนอยู่รอบสะดือบุ๋ม ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ร่างกายเปลือยเปล่าตลอดร่าง
“...เฮีย...”
ต่ำลงอีก...
เชี่ย! ใครจะไปพูดแบบนั้น แต่ไอ้สัมผัสราวปัดผ่านเหนือส่วนอ่อนไหวขึ้นมากำลังทำให้ผมเรียกร้อง แอ่นอกขึ้นลงตามจังหวะของลมหายใจที่หนักหน่วง เลือดลมสูบฉีดทั่วร่างจนรู้สึกร้อนไปหมด
ไม่ไหวแล้ว ช่วยทำอะไรก็ได้สักทีเถอะ
ทว่ายิ่งผมจะแสดงออกชัดเจนถึงแรงปรารถนามากเท่าไหร่ เฮียก็ยังคงถ่วงเวลาราวกับต้องการทรมานให้ผมขาดใจ แถมยังถามหยอกล้อให้ผมมองด้วยสายตาวิงวอน
“เฮีย...”
“ครับ…”
อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่ไหวแล้ว! ตาปรือฉ่ำน้ำของกูก็ค้อนขวับได้นะเว้ย! พอตวัดตามองคนกวนส้นตีน สายตาเจ้าเล่ห์ของเฮียกลับยิ่งทำให้ผมอกแตกตาย อยากลุกขึ้นมาข่วนหน้าให้เสียโฉมชะมัดยาก! แต่นั่นแหละครับ ผมทำได้แค่อยาก เพราะตอนนี้สุดความสามารถที่ผมมีก็ทำได้แค่ปล่อยมือจากเตียงมารูดแก่นกายที่ปวดหนึบอยู่ใต้คางเฮียเท่านั้น แต่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกลครับ เพราะไอ้เจ้าของมือใหญ่นั่นเสือกมาจับหัตถ์อรหันต์ของผมไม่ยอมให้มาบรรเทาความทรมานง่าย ๆ
เฮียบีมยิ้มตาหยีเหมือนสนุกนักหนาแล้วถามหน้าระรื่นอีกครั้ง “ตรงนี้มันปวดเหรอ”
เอออออออออ!! ผมฟึดฟัดในลำคอ พยายามตะกายตัวออกจากอาณัติของอีกฝ่ายแต่ก็อย่างว่า ไอ้ยักษ์นี่มันตัวโตกว่าผมแถมยังอยู่ในท่าทางที่ได้เปรียบมากกว่าผมเลยได้แค่ดิ้นพล่านบนเตียงด้วยความกำหนัด ขณะที่เฮียแสดงสีหน้าพออกพอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“สัญญาสิ...ว่าตอนคบกันตกลงกันสองคน ต่อไปนี้ถ้าจะเลิก ก็ต้องพร้อมใจเลิกกันทั้งสองคน ไม่ให้หนีไปคนเดียวแบบครั้งนี้อีกแล้ว”
มึงใช้เรื่องนี้เป็นบทลงโทษของกูเหรอ!
ผมค้อนขวับมองคนที่อยู่ต่ำกว่าแต่ไม่ยอมรับปาก เฮียแตะลิ้นบนส่วนปลายที่มีของเหลวสีใสไหลออกมาให้ผมสะดุ้งแล้วเงยหน้าขึ้นมาเร่งเร้า “เร็ว ๆ.”
“อือ...”
“ไม่อยากปล่อยหรือไง”
“ก็อือแล้วไง!”
“แค่นั้น...”
เออ แค่นั้น! พอจบคำว่าแค่นั้นไอ้หนูที่ตื่นตัวเต็มที่ของผมก็ถูกครอบครองด้วยความอุ่นซ่านของโพรงปาก เฮียปล่อยมือจากมือผมมาจับหน้าแข้งให้ยกชันตั้งฉากกับเตียง รูดปากตวัดลิ้นเน้นเฉพาะส่วนรอยหยักที่มีต่อมรับสัมผัสมากเป็นพิเศษให้ผมเผลอกรีดร้องสุดเสียง น้ำลายจากริมฝีปากไหลชโลมตั้งแต่แก่นกายไปยังซอกหลืบ ขณะเดียวกันเฮียก็ใช้ปลายนิ้วนวดคลึงรอบประตูหลังผมให้ผ่อนคลายไปด้วย
ผมคงประมาทเฮียมากเกินไป ที่คิดว่ามันไม่เคยนอนกับผู้ชายคงทำอะไรเงอะงะ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าอย่าได้ประเมินผู้ชายที่เคยมีเมียฮอตที่สุดอย่างนางแบบนิตยสารปลุกใจเสือป่าต่ำไปเชียว เพราะเพียงปากและลิ้นของมันก็ทำให้ผมปลดปล่อยจนถึงที่สุดอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน และในขณะที่ผมกำลังถูกเบี่ยงเบนความสนใจ ปลายนิ้วที่ชุ่มฉ่ำด้วยเจลใสก็ชำแรกด้วยเข้าไปในช่องทางเร้นลับช้า ๆ
ไม่เสร็จมันตอนนี้ จะไปเสร็จตอนไหน?
ผมยกหมอนขึ้นมาปิดหน้า ขณะที่แยกขาจนสุด ทั้งกระดากอาย เจ็บแปลบและสุขสมตีรวนกันในอก จำนวนนิ้วถูกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่ผมสะบัดหน้าเงยสะกดทุกความรู้สึกให้บรรเทาเบาบางลง
ซี้ดด..
“เน็ต..”
“อื้อ...” ผมรับคำก่อนปลายนิ้วของเฮียจะขยับช้า ๆ เจ็บครับ เจ็บมาก เจ็บจนคิดว่าตายแน่ ๆ แต่น่าแปลกที่ในความทรมานนั้นผมกลับรู้สึกดีไปกับมัน
“เฮียจะกอดเน็ตแน่น ๆ เลยนะ”
“อือ”
“เอาหมอนออกจากหน้าก่อน”
“ไม่เอา อาย...”
ผมได้ยินเสียงหัวเราะจากลำคอ จากนั้นไม่นานขาก็ถูกยกขึ้นกอดเอวเฮียไว้ นิ้วถูกดึงออกไปจนหมด โดยมีอะไรที่ มากกว่านั้น รอคิวแทรกตัวเข้ามาแทนที่
“…ขอดูหน้าตอนเฮียใส่เข้าไปหน่อย”
พูดจบเฮียก็แย่งหมอนผมไปโยนลงข้างเตียง และแม้พยายามซุกหน้าลงกับเบาะที่นอนเฮียก็ยังจับปลายคางยึดเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างชายหนุ่มก็จับแก่นกายแทรกตัวเข้าทางที่ถูกเตรียมไว้แต่แรกช้า ๆ
เจ็บโคตร...
“อา..ห์......”
เฮียครางในลำคอ แสดงสีหน้าสุขสมจนผมรู้สึกร้อนยิ่งกว่าเก่า มันเลิกจับหน้าผมให้หันตรงแล้วแต่ไปสาละวนสอดใส่ร่างกายที่เพิ่งเข้ามาแค่ส่วนหัวให้เข้าลึกมากกว่าเดิม เนินเนื้อบริเวณสะโพกของผมถูกดึงออกจากกัน ไม่อยากจะเกร็งหรอกนะแต่ก็อดไม่ได้ เฮียถอนตัวออกเล็กน้อยก่อนดันสะโพกกลับเข้ามาใหม่
หมะ..หมดหรือยังวะ ?
ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แต่กลับยินดีที่จะรับมันเข้ามาในตัว ผมพยายามผงกหัวไปดู ไอ้เชี่ย มึงพิการหรือไงใส่เข้ามาตั้งเยอะแล้วยังเหลืออีกเกือบนิ้ว
“อยากเห็นเหรอ?”
คนถามยิ้มกรุ้มกริ่ม ดึงออกมาทำแบบเดิมอีกครั้งแต่กลับฝังตัวลงลึกขึ้นเรื่อย ๆ ให้ผมผวาขึ้นกอดมัน
“เจ็บ...”
“...ทนหน่อยนะ”
เออ กูทนอยู่ ไม่ต้องบอก สัด! เฮียหอบหายใจเสียงต่ำแล้วก้มมาจูบที่กกหูผมพลางกระซิบ “ครั้งนี้จะใส่เข้าไปให้หมดเลยนะ”
จะทำอะไรก็ทำเถอะพ่อคุณณ ไม่ต้องรายงานกูขนาดนั้นหรอกน่า! และครั้งนี้ก็เป็นไปอย่างที่เฮียเตือน มันถอนตัวออกอีกครั้งก่อนจะจับเอวผมไว้มั่นแล้วกระแทกตัวเข้ามาจนสุด
“...........อึก...”
“ซี๊ดดดด....” เฮียสูดริมฝีปากเป็นเสียงรอดไรฟันก่อนเฮียจะทิ้งร่างกายให้แช่ค้างไว้ก่อน โอ.. ขอบคุณพระเจ้าที่มันเว้นระยะให้ผมหายใจหายคอบ้าง เจ็บร้าวขึ้นมาถึงสันหลังเลยครับ แต่เมื่อกี้ตอนมันสวนขึ้นมาน่ะเหมือนจะมีบางจุดที่ทำให้ไอ้หนูของผมตื่นขึ้นมาด้วยอีกรอบนี่สิ.. แย่แล้วกู
เฮียไม่พูดอะไร แต่คงรู้สึกได้เหมือน ๆ กันเพราะมันก็ใช้มือข้างหนึ่งไปนวดอนาคอนด้าของผมราวกับปลอบประโลมให้ยอมพ่นพิษออกมาเสียดี ๆ พร้อมกับค่อย ๆ ขยับเอวเชื่องช้า
ตรงนั้น...
เฮียชะงักหลังจากจับได้ว่าตรงไหนที่เมื่อร่างกายเสียดสีแล้วจะทำให้ผมเกิดอารมณ์ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นราวปีศาจ ผมส่ายหัวระวิงร้องขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายเสียงแผ่ว “ฮะ...เฮีย.....”
ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่เห็นใจ เฮียจงใจเน้นร่างกายไปบนจุดดังกล่าว ผมได้ยินเสียงเฮียกัดฟันกรอด พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยปรารถนาของคนเบื้องบนจ้องเขม็งอยู่
อ่า... เอาไงดีวะ จะบอกมันว่า ‘เฮียทำเถอะ เน็ตไหว’ หรือบอกว่า ‘ค่อย ๆ นะ ยังไงนี่ก็ครั้งแรกของเน็ต’ ดี?
“...ทำเถอะ”
โอ๊ยเชี่ย! นี่กูพูดประโยคน่าอายนั่นออกไปได้ยังไงวะ
พอจบประโยคเฮียก็ก้มลงมาจูบหนัก ๆ ที่ริมฝีปากผมอีกรอบ จากนั้นก็หันไปง่วนกับเอวของผมโดยการจับไว้ให้มั่นแล้วโถมตัวกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง
เสียงผิวหนังขื้นเหงื่อกระทบกันดังพรึ่บพรับ แต่ที่ดังกว่านั้นคือเสียงครางสุขสมอย่างน่าละอาย ผมจิกเล็บลงกลางหลังกว้างตอนที่ถูกกระทั้นกายเข้าหา ได้ยินแค่เสียงลมหายใจถี่ของเฮียและวลีสั้น ๆ บรรยายความรู้สึกของมัน จากนั้นก็ปลดปล่อยอีกครั้งโดยที่เฮียยังไม่เสร็จเลยสักรอบ
แม่งอึดเกินไปแล้ว
ผมถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ ตอนนี้ร่างกายอ่อนเปลี้ยไปหมด บางทีก็ถูกจับนอนตะแคงให้เฮียแทรกลึกเข้ามากว่าเก่า พลาดละกูที่บอกมันว่าให้ ‘ทำเถอะ’ เพราะเฮียแม่ง ‘ทำเถอะ’ เหมือนคนตายอดตายอยากกันมาทีเดียว จนสุดท้ายผมต้องปลดปล่อยถึงสามรอบ กว่าเฮียแกจะยอมพ่นพิษมังกรเข้ามาในถ้ำ พอถอนตัวออกพิษมันเลยเยิ้มติดออกมาเลอะตลอดร่องขาผมไปหมด
นี่รอบเดียวของมันทำกูฟ้าเหลือง ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้ามันจะทำจนมันฟ้าเหลืองเอง กูไม่ต้องตายเลยเหรอวะ?
“นะ...เน็ต เฮียขอโทษ..”
เสียงเฮียดังไกลออกไปและสั่น ผมปรือตาตอนทิ้งตัวเองเป็นผักเน่าในถังขยะแล้วถามในลำคอว่าขอโทษเรื่องอะไร
“มึงเลือดออก”
“อือ...ไม่เป็นไร...”
“เจ็บมากหรือเปล่า ?”
ผมดึงคนพูดให้ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ กัน แม่งปากมากจังวะ ไม่เหนื่อยหรือไง จากนั้นก็กอดมันแน่น
“เฮียนอนข้าง ๆ เน็ต เน็ตก็หายเจ็บแล้ว...”
แล้วทุกอย่างก็มืดไป
ความจริงอย่างหนึ่งที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนคือหลังจากเรียบร้อยโรงเรียนเจ๊กไปแล้ว วันต่อมาไข้จะขึ้นเนื่องจากมีอาการอักเสบของแผลฉีกขาด ระบมจนต้องนอนคว่ำหยอดน้ำข้าวต้มอย่างน่าอเนจอนาถ โชคดีที่โปรเจกต์จบผมเร่งปั่นตอนห่างจากเฮียไว้เยอะ ช่วงนี้ที่ไม่สะดวกเลยให้ไอ้โชติเอางานในสต๊อกไปคุยกับอาจารย์คนเดียวก่อนโดยผมอ้างไปว่า ก่อนหน้านี้โหมงานหนักไปหน่อยร่างกายเลยอ่อนแอพาลล้มป่วย ไอ้โชติไม่เซ้าซี้ แค่บอกให้ผมพักผ่อนเยอะ ๆ ไว้เคลียร์เรื่องโปรเจกต์เสร็จจะแวะมาหาที่หอเท่านั้น โดยที่ตัวการนั่งทำหน้าสลดแกะซองยายื่นให้ผมหลังจากวางสายเงียบ ๆ
“เดี๋ยวเฮียเช็ดตัวให้อีกรอบไหม”
“ฮื่อ เพิ่งเช็ดไปเอง”
“แต่เน็ตยังตัวร้อนอยู่”
“เน็ตจะตัวร้อนมากขึ้นเพราะเฮียเอาแต่เช็ดตัวนั่นแหละ”
เสียงถอนหายใจดังยาวเหยียด สีหน้าคนเฝ้าไข้ดูป่วยมากกว่าผมหลายเท่า เฮียทำตาตกเอื้อมมือมาลูบหัวแดง ๆ ของผม
“พรุ่งนี้ก็หายแล้ว”
ผมยกมือขึ้นไปวางซ้อนมันบนหัว สบตาคนตัวโตแล้วระบายยิ้มอ่อน แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นแววตาไม่สบายใจเหมือนเก่าจนต้องบีบมือมันแน่น
“เน็ตหนาว...”
“เอาผ้าห่มอีกไหม?”
ปารมีเอ้ย... นี่กูอ้อนมึงนะ ช่วยหยุดดราม่าเพราะผมป่วยด้วยความกำหนัดของมันสักสามนาทีได้ไหม
ผมส่ายหัวแล้วช้อนตามอง เอาเลยไอ้เน็ต จัดเต็มไปเลยไหน ๆ ก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว ขอแรดบ้างอะไรบ้างคงไม่มีใครหมั่นไส้มาเตะกูแล้วแหละ เกรงใจเจ้าของ หึหึ
“เปลี่ยนเป็นกอดได้หรือเปล่า”
เฮียขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น “มันจะอุ่นเหรอ”
มือที่ซ้อนเฮียอยู่ยกขึ้นตบหน้าผากร้อน ๆ ของตัวเองดัง แปะ..
บทจะซื่อเฮียก็ซื่อไปนะ ความจริงคือมันซีเรียสกับอาการป่วยของผมมากเกินไปต่างหาก เป็นห่วงน่ะรู้ แต่ทำแบบนี้นี่กูก็เซ็งนะครับ
พอเห็นว่าอ้อนแล้วไม่ได้ผล ไม่ได้ทำให้อารมณ์หม่น ๆ ของคนรู้สึกผิดมันดีขึ้นแม้แต่น้อย ผมก็ยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงมากอดเอวเฮียเอาไว้ ซุกหน้าลงบนอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเฮียพลางใช้จมูกแบน ๆ ดมกลิ่นกายอ่อน ๆ ชวนให้นึกถึงเวลาที่ร่างกายของเฮียแนบสนิทกับตัวเองขึ้นมาถนัด
“เน็ต...?”
เฮียเรียกเสียงทุ้ม ผมชอบความอ่อนโยนของเฮียที่เหมือนเป็นทั้งเพื่อน พี่ชาย และคนรัก เผลอแก้มปริชิดอกแกร่ง ภาคภูมิใจในความโชคดีของตัวเองที่ถูกผู้ชายคนนี้เลือก
“เน็ตรักเฮียจัง...”
“นอกจากเมาอ้อนยังป่วยอ้อนอีกเหรอ”
“ไม่ชอบเหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นถาม พอเห็นว่าตาคมจ้องมองยิ้ม ๆ อยู่แล้วก็ร้อนเห่อขึ้นมาบนใบหู ในที่สุดเวลานี้เฮียก็คลี่ยิ้ม
“รักเลยต่างหาก”
พูดจบใบหน้าหล่อจัดก็โน้มตัวเข้าหา ทั้ง ๆ ที่ปากมันยังคลี่ยิ้มอยู่แต่ผมรู้ว่าอีกไม่นานเมื่อมันจรดลงกับริมฝีปากผมเฮียจะเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดื่ม
ทว่าทุกอย่างดูช้าไป
RRRR
ลมหายใจอุ่น ๆ ของเราชะงัก ปรายตาเหลือบไปมองเครื่องมือสื่อสารที่แผดเสียงลั่น เฮียทำทีไม่สนใจแต่ผมก็ยังบุ้ยปากให้มันหันไปคว้าโทรศัพท์มารับสาย
“รับให้หน่อย..” มันยื่นไอโฟนของตัวเองให้ผมโดยที่หน้าจอยังเด่นหราด้วยชื่อของใครคนหนึ่งอยู่ Saikeaw
“จะดีเหรอ?”
“รับเลย บอกให้ด้วยว่าไม่ต้องโทรมาอีก”
“ไม่เอาหรอก”
“ไม่หวงกันบ้างเหรอ”
นั่นไง โหมดลดอายุมาอีกแล้ว ผมถอนหายใจยิ้ม ๆ ส่ายหน้าแต่ก็ยอมรับสายแทนในที่สุด “สวัสดีครับ”
“เฮียไม่สะดวกรับสายครับ อ้อ แลกเบอร์กันใช้น่ะครับ ช่วงนี้เน็ตถือเครื่องเฮียอยู่ เจ้มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ฝากเน็ตได้นะ เน็ตกับเฮียเจอกันตลอด”
“ครับ...สวัสดีครับ”
ไม่ต้องเดาหรอกครับว่าผมจะถูกเผาพริกเผาเกลือแค่ไหนหลังจากประโยคนั้นจบลง เฮียหัวเราะในลำคอแล้วหยิกจมูกผมเบา ๆ หลังกดวางสายให้ “ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย”มันว่า ผมไหวไหล่รับ “แฟนใครใครก็หวง..”
เฮียทำท่าจะโน้มตัวลงมาจูบผมอีกรอบ ทว่าเสียงโทรศัพท์จากเครื่องผมกลับดังขึ้นมาแทน
Punnop
ผมเห็นสีหน้าเรียบตึงของเด็กอายุสามขวบตรงหน้า มันดึงโทรศัพท์ผมไปกดรับแบบไม่ต้องเอ่ยขอแล้วกรอกเสียงนิ่ง “ว่าไงปัน”
“อืม กูเอง มีอะไรสำคัญหรือเปล่า เน็ตหลับอยู่”
“เดี๋ยวเน็ตตื่นแล้วบอกให้นะ มีอะไรอีกไหม”
เฮียกดวางสายหลังจากตอบ “อืม” ในลำคอ ก่อนปิดเครื่องแล้ววางโทรศัพท์ไว้ให้ไกลมือ
“แฟนใครใครก็หวง”
ดูสิครับ มันย้อน..
------------------------------------------
COMPLETE Friend's brother Brother's friend 30
10/10/12
สวัสดีวันพุธสีเขียว
เรื่องนี้ใกล้จบแล้วค่ะ ถ้าไม่เพลินเกินไปตอนหน้าอาจจะจบ แหะๆ ขอบตุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ
ขอบคุณคุณmalula ที่ช่วยแก้คำผิดค่ะ ครั้งนี้อาจมีบ้างเหมือนกันเพราะช่วงนี้แต่งแล้วไม่ได้ทวนเลย ถ้าภาษาแปลกๆหรือฉากเรทไม่ถึงใจ (สุดความสามารถเค้าแล้ววว) ขออภัยมาที่นี้ด้วยนะคะ งานยังคงเยอะต่อเนื่องค่ะ สัปดาห์นี้ยังไม่ได้เลิกงานเหมือนคนปกติอยู่ กรี๊ดดด 
แต่เห็นคนอ่านแล้วไม่อยากผิดคำพูดเน่ะ ยังไงจะพยายามอย่างสุดซึ้งเพื่อมาต่อตามกำหนดให้ได้
ปล. แอบเห็นนิยายเราในเซ็งเป็ดอวอร์ดครั้งที่6ด้วย ดีใจมากค่ะที่ชอบกัน ^^
ซียูอะเกนวันสีเขียวที่งานพอประมาณ(ภาวนาให้งานลดลงทุกวัน) คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85) (อ่าน 1270335 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก