สวัสดีค่ะ

มาตามอ่านนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนบ่ายๆ แล้ว
ตอนแรกสะกิดที่ชื่อเรื่อง เห็นน่าสนใจดีเลยลองมาอ่าน
><
พออ่านแล้วก็แบบ.. เน็ตน่ารักงิ 5555555 5
แต่ตอนแรกอ่านแล้วแอบชอบเฮียบีมนะ
มาสะกิดอีตรงที่เน็ตแอบชอบเพื่อนในกลุ่มนี่ดิ ตอนแรกนี่แบบ..โห -_- บอมแหง
กำลังรู้สึกเหมือน..นิยายสูตรสำเร็จปะวะ
แต่พออ่านแล้ว..เห้ย..เป็นปัน =[]=
อารมณ์เราตอนนั้นคือ.. ไอเฮียมัน..ดูชอบเร็วไป เลยรู้สึกไม่ค่อยอินกะเฮีย
บวกๆ กับเซอร์ไพรส์ที่คนที่เน็ตชอบเป็นปัน
เลยสนใจปันมากไปหน่อย สุดท้ายก็หลงปันโงหัวไม่ขึ้น TOT
สารภาพเลยค่ะว่าชอบปันเน็ต รู้สึกว่ามันลึกซึ้ง แล้วก็ดูมีค่าดีอะ มีอะไรให้ลุ้นด้วย
ไอเฮียตอนนั้นมันก็ไม่ทำอะไรเลยนอกจากหึงไปวันๆ -_- จีบไปวันๆ
ดูไม่ค่อยมีอะไรน่าลุ้น น่าลึกซึ้งเท่าปันเน็ต (เลยแอบเชียร์ปันไปเยอะมาก)
อารมณ์เราคือเข้าใจปันนะ ถึงจะไม่มาก แต่ก็พอเข้าใจฟีลอะ
มันเลย..อินกับบทของบีมเน็ตไม่ได้
หน่วงกับความรู้สึกปันมาก คือรู้ว่าปันช้า ปันทำตัวเองเอง
แต่เราก็อินกับปัน(มาก)จนอินกับเฮียบีมไม่ลงจริงๆ
ฉากที่เจ็บที่สุดคือตอนผับเลี้ยงส่งปันบูมอะ...
มันแบบ..ปันแสดงออกแล้ว...อย่างที่เราแอบเชียร์
แต่..เน็ต..เปลี่ยนไปแล้ว
ฟีลนั้นแบบ..ทรุด TT ทรุดเลยอะ

พอตั้งแต่นั้นก่ะรู้ละว่าปันเน็ตคงเป็นไปไม่ได้แล้ว
แล้วเราก็คงอินกับบีมเน็ตไม่ได้ ก็เลยไม่อ่านต่อ เพราะอินกับปันไปแบบ..กู่ไม่กลับจริงๆ
คนเขียนเก่งมากอะ ทำให้เราอินเหมือนตัวละครมีชีวิตจริงๆ
ชอบมากเลยค่ะนิยายเรื่องนี้ ถึงจะไม่ใช่แบบที่เราอยากให้เป็นก็ตาม
แต่ก็ดีใจ ที่ได้รู้จักตัวละครแบบปัน(ทำให้เราเห็นตัวเองสะท้อนจากปัน)
สุดท้าย..ปันเน็ต ก็ยังเป็นความรู้สึกที่เราคิดว่ามันมีค่ามากจริงๆ
สำหรับที่คนเขียนเกริ่นว่าอาจจะมีภาคต่อของปัน 5555 5
เราว่าเราคงอินปันกับคนอื่นไม่ได้แล้วอะ (บีมเน็ตยังอินไม่ได้เลย)
ความรู้สึกของปันเน็ตมันแบบ..ตราตรึงสุดๆ!!
เสียดาย เฮ้อ... ความรักดีๆ แบบนี้ไม่รู้จะหาเจออีกรึเปล่า (ทั้งปันทั้งเน็ต)
เป็นกำลังใจให้นะนะ ^^'

Ps. ขอบคุณที่สร้างรอยยิ้มและความทรงจำดีๆ ให้กับคนที่เดินผ่านมาและกำลังผ่านไปคนนี้ด้วยนะคะ