หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[KoTo_Nat]

แล้วตกลงใครละที่บอกว่าเป็นพ่อของลูก

ใครเป็นคนท้อง ภัทรหรือ

แล้วใครจะมาเป็นลูก ชายหรือหญิง ใช่ตะบองพรำหรือเปล่า

โอ้ยเครียด ค้าง งง สงสัย ไม่กระจ่าง พรุ้งนี้มีสอบ

โอ้ยๆๆๆๆๆๆ ต้องเก็บไปฝันอีกแน่เลย

อ่านมา 30 ตอนเหมือนกับเพิ่งเริ่มอ่านต้นเรื่อง ตอนแรกก็ไม่สนใจไอ้อันที่มีชื่อยากๆ

ที่เกี่ยวกับอดีต เพราะนึกว่ามันเป็นเนื้อเรื่องที่ภัทรจะนำไปทำในโปรเจค พอรู้ทีหลังต้องกลับไปอ่านไหม่อีก

ยังไงรีบมาต่อนะครับ ขอยาวๆแบบไม่ค้างอะครับ จะเป็นพระคุณมาก ขอบคุณครับ จะรอติดตามนะครับผม

[Zitraphat]

แล้วตกลงใครละที่บอกว่าเป็นพ่อของลูก

ใครเป็นคนท้อง ภัทรหรือ

แล้วใครจะมาเป็นลูก ชายหรือหญิง ใช่ตะบองพรำหรือเปล่า

V
V
V
มาจากประโยคนี้หรือเปล่าเน้อ?

*** เอล !!! แน่นอนงูตัวนี้หล่ะ พ่อของลูก!!! หล่อ โหด รักจริง คนที่ฟ้าส่งมาให้ฉัน แม้จะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องไปบ้าง ***

คือมันไม่ได้หมายความว่า ไอเดียร์มันท้องได้ แต่มันเป็นประโยคเปรียบประมาณว่า ไม่ใช่แค่คนที่นอนด้วย ไม่ใช่แค่แฟนที่คบกันสนุกๆ แต่มันเป็นเหมือนคนที่ใช่ที่สุดแล้ว....ประมาณคนนี้หล่ะพ่อของลูก เป็นสามีในทางพฤตินัยในความรู้สึกอะเน้อ

[dark-soleil]

ภัทรของช้านน!!!!(ของเอล/ของราม ต่างหาก) เอิ๊กๆ

ออกไปเดี๋ยวนี้เลยน้า!!! ยัยตะบองเพลี่ยงพล้ำ!!

[bluecoco]

อ๊าาาก องค์รามมาแรงแซงโค้งในใจเค้าไปแล้ว
บทที่แล้ว ชอบการบรรยายทุกตัวอักษรเลย
ทั้งๆที่นู๋ภัทรได้กะใครไปไม่รู้กี่ครั้ง
แต่ทำไมเราอ่านแล้วรู้สึกว่าครั้งเนี้ยมันดูเหมือนองค์รามเปิดบริสุทธิ์ภัทรเลยอ่า
ให้เดาว่าในอดีตองค์รามต้องเป้นคนแรกของภัทรแน่ๆเลยใช่ปะ
โอ๊ย มันสนุกมากๆเลย ขอบคุณนะที่แต่งเรื่องสนุกขนาดนี้ออกมาให้เราอ่าน^^

[sunshadow]

     ทามไมคนโหวตเอลเยอะจังฟระ
     แต่ตรูก็โหวตนี่หว่า
     แต่เค้ารักคุณรามนะ
         

[$VAN$]

โหวตให้คุณรามจ้า อบอุ่น อ่อนหวาน ฉลาด แข็งแรง วุ้ย
เอล? ใครหรอ?
จำไม่ได้แล้ว คึๆๆ

ตะบองพลำเรื่องนี้ดูเจ้าเล่ห์ แลสตรอเบอรี่มิใช่น้อย คันมืออยากตบ หึๆๆ
ไม่ใช่อะไร คุณเธอมาขัดจังหวะอ้ะ 

[หนอนเทพ]

อยากรู้ว่าตะบองพลำมีแยกเพศมั้ยคะ เห็นพูดเจ้าคะ เจ้าขา หรือว่าตะบองพลำที่อยู่ในร่างภัทรเป็นตัวเมียคะ แล้วอย่างนี้เวลาตะบองพลำตื่น ภัทรจะมีนิสัยเหมืนผู้หญิงมั้ยคะ 

[Zitraphat]

อยากรู้ว่าตะบองพลำมีแยกเพศมั้ยคะ เห็นพูดเจ้าคะ เจ้าขา หรือว่าตะบองพลำที่อยู่ในร่างภัทรเป็นตัวเมียคะ แล้วอย่างนี้เวลาตะบองพลำตื่น ภัทรจะมีนิสัยเหมืนผู้หญิงมั้ยคะ

V
V
V

ไม่มีเพศเน้อ แต่โดยปกติแล้ว นอกจากเจ้าเล่ห์อย่างหาตัวจับยากแล้ว ตะบองพลำส่วนมากจะมีสัมมาคารวะ คารม ทักษณะในด้านเจรจาหรือต่อรองเป็นเลิศ แต่ส่วนมากที่เคยเห็น (?!)  ตะบองพลำชอบเด็กสาว....และถ้าหลงสาวคนไหน หน้าไหนที่ขวางทางจะโดนเขี่ยออกโดยไม่เลือกวิธี...

[Zitraphat]

แหงะ...มาซะร้ายเชียว...ตกลงที่กินเข้าไปคือไข่ตะบองพลำเหรอครับ แล้วๆ ฤาษีรู้ป่าวอ่ะว่ามันคืออะไร หรือ ก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือ รู้แล้วแต่มีจุดประสงค์แอบแฝง

V
V
V
 
 น่าจะไม่ทราบเน้อ เพราะมันเหมือนกันมาก  แต่สิ่งที่จะพิสูจน์ว่า มันใช่หรือไม่ใช่นอกจากรอให้มันฟักแล้ว ก็มีแต่ สัญชาติญาณของสมิงเท่านั้นที่รู้ เพราะสมิงกลัวตะบองพลำ....แต่นี่ไม่มีสิ่งยืนยันแถมยังต้องทำเวลา น่าจะรีบหามาโดยไม่มีการพิสูจน์ใดๆ และสิ่งที่ได้มา มันดันเป็น ไข่ตะบองพลำ ไม่ใช่ วณาไพร

[murasakisama]

V
V
V
>29 G.Become 21 Boy. ถ้ากล้ารักจะจัดให้!  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32753.msg2024541#top

เรื่องยาว 70 ตอนแล้วยังไม่จบ....ไหวหรือ? ที่จะตามอ่าน  ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย นอกจาก

ความเป็นมาของ ตะบองพลำ  //เศษวิญญาณของ ภัทร แต่ละคน // โฟร์  เป็นคู่หมั่น โฆษิต (บัพ) และรู้จักกับ เอล และไอเดียร์ //เรด เป็นเพื่อน ภัทร (ในเรื่องนั้น)  // คุณราม เป็นคนเริ่มสักตรีตราให้ ภัทร ของหมอสัตรา  //

ไหวค่ะสู้แค่ตายยยยย ทำไงให้คะเเนคุณรามเพิ่มเยอะๆดีเนี่ยเผื่อจะได้ลุ้นเลื่อนขั้นจากพระรองเป็นพระเอกอะ แอบติดสินบนคนเขียนได้มั้ยคะ

[๛ナーリバス๛]

โอ้วม้ายยยยย  ภัทรเจ้า หล่อนเสร็จรามไปแล้วเรอะ กรี๊ดดดดดด

เอลไปไหนเนี่ยกลับม้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Zitraphat]

ไหวค่ะสู้แค่ตายยยยย ทำไงให้คะเเนคุณรามเพิ่มเยอะๆดีเนี่ยเผื่อจะได้ลุ้นเลื่อนขั้นจากพระรองเป็นพระเอกอะ แอบติดสินบนคนเขียนได้มั้ยคะ

V
V
V
 แค่นี้เขาก็หาว่าคนเขียนเป็นหอเอนเมืองปิซ่าแล้วเน้อ อยู่กับเอลฟัดกับคนอื่น ยังไม่หวานชื่นเท่ากับคุณรามครั้งเดียวเลย ... แต่ก็นั้นหล่ะ ตอนหน้าอนาคอนด้าเขาจะมาทวงคืนแล้วเน้อ พร้อมแขกรับเชิญที่น่าจะเป็นแขกประจำ.....หุหุหุ 

[BossoM]

คือแบบว่าเลือกไม่ถูก แอลก็หล่อร้าย คุณรามก็หล่อเข้ม แอร๊ยยยยยยย 

[sunshadow]

แค่นี้เขาก็หาว่าคนเขียนเป็นหอเอนเมืองปิซ่าแล้วเน้อ อยู่กับเอลฟัดกับคนอื่น ยังไม่หวานชื่นเท่ากับคุณรามครั้งเดียวเลย ... แต่ก็นั้นหล่ะ ตอนหน้าอนาคอนด้าเขาจะมาทวงคืนแล้วเน้อ พร้อมแขกรับเชิญที่น่าจะเป็นแขกประจำ.....หุหุหุ 

   
    จะเอนกว่านี้ก็ได้นะ เค้าชอบ ^ ^
    งูตัวนั้นจะกลับมาแล้วเรอะ ติดยันกันงูหรือแอบปามะกรูดทิ้งไว้ตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย

[murasakisama]

   
    จะเอนกว่านี้ก็ได้นะ เค้าชอบ ^ ^
    งูตัวนั้นจะกลับมาแล้วเรอะ ติดยันกันงูหรือแอบปามะกรูดทิ้งไว้ตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย

+1ค่าเรามาช่วยกันติดยันต์ให้ทั่วทู้นี้เลยมะเอลจะได้กลับมาไม่ได้เนอะๆ คุณรามขาเรารักคุณรามที่สุดดดดดด

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 31

............................ผมนั่งขีดๆเขียนๆ ร่างภาพจากปลายดินสอเบาๆ ...แรกๆมันก็มีการวางแบบกันบ้าง ...แต่ไปๆมาๆ มันกลับ....หยุดไม่ได้ ....
......
..............จนมันเป็นรูปร่าง ......
ภาพที่ผมลงลายเส้นไว้.....เป็นภาพ ..เหมือนจริง....แลเงาไล่แสงจนใกล้เคียงสิ่งที่คิดไว้.....
.....ภาพที่เล่นเอาผมสูดหายใจยาว.....ตอนวาดมันเสร็จ...
ผม...กำลัง..กลัว...
หึ!....วาดเสร็จ....จะว่าประสาทไหม? ผม...ดันกลัว.....กับสิ่งที่ตัวเองวาดไว้ ...........
......................
.......ภาพนั้นมันถูกคว่ำปิดแล้ว......
ซุกใส่ไว้ใต้ภาพร่างอื่นๆ .....
.................
......แต่ต่อให้มันถูกซ่อนไว้ลึกแค่ไหน ....ผมก็รู้ว่ามันอยู่ที่นั่น.....
ต่อให้มันถูกขยำทิ้ง......ผมก็จำลายเส้นที่ผมวาดนั่นได้....
....
.ของที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว.......ยังไงมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว....
................
.......................................






"ทำอะไร ภัทร?"

"ทำตัวหน้าตาดีอยู่ครับ...."

ผมตอบโดยไม่หันไปมองเจ้าของเสียงทุ้ม ...แล้วก็อย่างที่คิด มะเหงกโป๊กใหญ่เคาะเข้าที่หน้าผากผม....

"คุณรามอ่ะ...ชอบทำร้ายร่างกาย...."

"แล้วภัทรเคยกลัว....ไหมหล่ะ ไอ้ที่เราว่าพี่ทำร้ายหน่ะ?"

"ก็นิดนึง....แต่ปกติผมก็กลัวอยู่นะ ...แค่ผมไม่แสดงออก"

ไม่มีเสียงตอบจากคุณรามนอกจาก ฝ่ามือใหญ่ที่ค่อยๆลูบหน้าผากผม ...ตรงตำแหน่งที่โดนแกเขกนั่นหล่ะ....
อ่ะนะ...ตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ...... คุณรามก้มลงมาหอมแก้มผมแล้ว ปลดดึง ปิ่นปักผมของผมออก แกสางผมให้ผมแล้ว รวบปักปิ่นให้ใหม่....ฝ่ามือใหญ่..... ย้ายลงมาไล้ลูบที่แก้มผม.....
........ เหมือนความเคยชิน ผมเอียงหน้าตัวเองแนบไปกับฝ่ามือนั่น แล้วหลับตารับสัมผัสจากมืออุ่น......
.... มันเหมือนมันเป็นเรื่องปกติของเราสองคน....
การที่ผมนอนกับคุณรามมันไม่ทำให้อะไรเปลี่ยนไปเลย อยู่กับคุณรามผมก็ยังเป็นผม คุณรามก็ยังเป็นคุณราม....
................
...ที่เปลี่ยนไปก็มีแค่ .....ตอนนอนคุณรามย้ายจากห้องรับแขกด้านล่างมานอนที่สตูฯชั้นสองกับผมด้วย.....ก็แค่นั้น..............
.................................................
........................





"คุณราม....ตอนสักเจ็บไหม?"

"ถามทำไม?"

"ผมอยากได้บ้าง....ได้ไหม?"

"......ภัทร...พี่จะบอกอะไรให้ฟังนะ.....สำหรับพี่...รอยสัก...มันเป็นเหมือนการตีตรา......เมื่อก่อนการตีตรา หมายถึง การสร้างตัวตน คนแต่ละคน....รอยสักแต่ละรอยจะเป็นเหมือนเครื่องแสดงตัวตน....แสดงให้รับรู้ว่า 'เราเป็นอะไร' เราจะก้าวข้ามความกลัวในแต่ละฝีเข็มได้แค่ไหน..... 
...แต่มาตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ..... ศิลป์ในการสักมันเปลี่ยนไป .....สมัยนี้ การตีตรามันไม่ศักดิ์สิทธิเหมือนเก่า.....ภัทร อยากสักแบบไหน ? ถ้าจะสักเพื่อความสวยงาม...พี่เขียนเฮนน่าให้ก็ได้ ....แต่ถ้า ภัทร ยืนยันที่จะตีตรา จริงๆ ภัทร ลองหาภาพที่แสดงตัวตน ภัทร มาสิ ภาพภาพเดียวเท่านั้น ที่แตกต่าง....... ถ้าภัทร ยืนยัน พี่จะสักให้ .........แต่แค่ภาพเดียวเท่านั้น....แล้วหลังจากนั้นห้ามมีภาพอื่นบนร่างกายนี้ .....ตกลงไหม? ถ้าตกลง....เลือกภาพมา...พี่จะสักให้...."

"คุณราม....สักให้เลยได้ไหม?"

"พี่มีอุปกรณ์อยู่ .....แล้วเราหล่ะ? มีภาพที่อยากได้แล้วหรอ? คิดให้ดีนะ ภาพแค่ภาพเดียวที่จะติดตัวเราไปตลอดชีวิต ... "

แทนคำตอบที่คุณรามถาม ....ผมเดินไปหยิบภาพที่ซุกอยู่ใต้ภาพอื่นๆออกมา .... ภาพที่จำได้แม่นว่ามันอยู่ตรงไหน... ผมสูดหายใจยาวแล้ว...หยิบภาพนั้นออกมา ......
.............
....ภาพ.................
....
..
'ตะขาบ' 
.....
...................
แววตาของคุณราม เหมือนไหววาบ....แววตาดุมันเศร้าลงจนผมรู้สึกได้ ... แล้วแกก็หยิบภาพจากมือผมไป ......ไม่มีคำถาม ไม่มีการปฏิเสธ ..... ไม่มีอะไรหลุดออกมาจากปากแกทั้งนั้น.......
..................
.....





หลังจากผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว คุณรามก็ให้ผมมานอนบนโซฟา แกจิ้มปลายนิ้วลงที่หลังผมแล้วลากไปตามแนวแผลที่โดนแก้วบาด....ไม่ถามสักคำว่าผมได้แผลนี้มาได้ยังไง.......

"....แผลแห้งสมานกันดีแล้ว...พี่จะสักกลบรอยแผลนี้แล้วกัน....จะได้ไม่เห็นรอยแผลเป็นของเรา...."

......อืมส์......เอาหล่ะครับ...ผมจะอธิบายความรู้สึกในการสักครั้งแรกของผมแล้วกัน .....และมันน่าจะเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเพราะคุณรามบอกว่าถ้าแกสักให้แล้วห้ามสักเพิ่มอีก....ศิษย์ที่ดี ต้องเคารพครู....ผมคิดอย่างนั้นนะ....
.............
..เรื่องรอยสัก...
ตำแหน่งที่สัก...อยู่ด้านหลังใกล้ๆสีข้างด้านซ้าย น่าจะช่วงเอวพอดี ....คุณรามแกเอาภาพที่ผมเขียนไว้มาลอกลายใส่ผิวผม แล้วใช่กระจกส่องให้ดู ผมได้แต่มองผ่านๆ ฝีมือคุณรามต่อให้ หลับตาจิ้มผมก็ยังเชื่อใจ ......

"คุณราม...เจ็บไหมอะ...? ผมปอดอะ....กลัวเข็มด้วย ...."

"งั้นปิดตานอนไปซะ..... "

คุณรามแกเอื้อมหยิบผ้าปิดตามาโยนให้ผม...ระหว่างแก จัดอุปกรณ์  ของทุกอย่างถูกเช็ดด้วย แอลกอฮอล์ นอกจาก เข็มและสี ที่แกเพิ่งแกะออกมาใหม่...
....

"ฮื้อออออออออออ........"

เข็มแรกน่าจะลงไปแล้ว มันไม่เจ็บเหมือนที่คิดผม....อธิบายไม่ถูก...ความรู้สึก....มันดีแบบแปลกๆ  ไม่เจ็บแบบตอนโดนฉีดยาเข้าที่สะโพก หรือตอนเจาะเลือด .....ความเจ็บที่ผม ต้องใช้ผ้าปิดตาตัวเองให้ รับทุกสัมผัสของฝีเข็ม......
...ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ ชอบจนต้องกลั้นหายใจยาวเพื่อที่จะได้ เก็บทุกความรู้สึกของฝีเข็มที่ คุณรามลง....เพราะรอยสักที่ผมร่างไว้เป็นแบบกึ่งภาพเหมือน คุณรามถึงได้ ใช้เครื่องสักเก็บทุกรายละเอียด อาจจะเป็นเพราะสักเครื่องหล่ะมั้งผมถึงได้ ไม่เจ็บมากแบบสักเข็มแทง.... อธิบายยังไงดีหล่ะ .....อืมส์....มันเหมือนกับการที่โดนปากกาแลนด์เซอร์ขีดบนผิวหล่ะมั้ง? อาจเจ็บกว่านั้นนิดนึง....
การลงฝีเข็มในแต่ละครั้ง.....นานพอๆกับระยะการกลั้นหายใจของผม....ทุกครั้งที่ฝีเข็มถูกยกขึ้นมาก็จะมีความรู้สึกว่าคุณรามเช็ดผิวผมตามเบาๆด้วยทุกครั้ง

"ภัทร .....พี่ใส่ภาพดอกไม้ลงไปให้เราด้วยนะ ....ลายมันจะได้ซอฟท์ลง....."

ครั้งแรกที่คุณรามเอ่ยปากกับผมครับ.....ตลอดการสักแกนิ่งปิดปากเงียบตลอด จนผมรับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัด...
เหมือนแกใส่สมาธิทั้งหมดลงบนฝีเข็มที่แทงทะลุผิวผม....

"จะใส่รูปดอกอะไรลงไปอะคุณราม ......ดอกสุวรรณมาลี ผมไม่เอานะครับ...."

ไม่มีการรับมงมุขอะไรทั้งนั้น คุณรามเอ่ยเสียงเรียบเบาๆ กับคำถามของผม

"รูปดอกชบา....ดอกไม้บูชาไฟ ....ดอกไม้ที่พระอังคารใช้รับพระศุกร์ไว้แทบบาท...."

"....มันจะซอฟท์เกินไปหรือเปล่าครับคุณราม...ผมเป็นผู้ชายนะ..."

"ไม่หรอก ภัทร ....ดอกชบานี้หล่ะเหมาะที่สุดแล้ว.....ให้กลีบชบามันคุ้มครอง ภัทร ของพี่จากเภทภัยทั้งหมด......เหมือนที่องค์อังคาร......รับพระศุกร์ไว้.....ในความคุ้มครอง....."
...........
............................





....ฝีเข็มสุดท้าย ....ห่างจากฝีเข็มแรกประมาณ 3 ชั่วโมง ........
....คุณรามใช้พลาสติกอะไรสักอย่างมาบล็อกรอยสักผมเอาไว้  .....ความเจ็บหลังจากสักเสร็จไม่มีเลยสักนิด

"คุณรามลงยาชาให้ผมด้วยหรือครับ? ไหงผมไม่เจ็บเลยหล่ะ?"

"เปล่า...ของเราพี่สักสด ...ถ้าใช้ยามันจะมีผลต่อสีที่สัก เหมือนกันถ้าดื่มเหล้าลงไปย้อมใจก็ด้วย ....เลือดที่ออกมันจะเยอะจนเลือดปนไปกับสีที่สัก.....ดูรอยสักของเราไหมหล่ะพี่จะหยิบกระจกให้ ?"

ผมพยักหน้าแล้วหยิบกระจกจากมือคุณรามมาส่องดู.......
.....
...........รอยสักสวยมาก สวยมากกว่าภาพที่ผมร่างเอาไว้อีก ........แสงและเงามันเหมือนกับว่า ตะขาบตัวนั้นมีชีวิตจริงๆ  เหนือตัวตะขาบเป็นภาพดอกชบา สีแดง การวางภาพเหมือนช่อดอกชบา หล่นทับตัวตะขาบ......
........

"คุณราม....ไม่เห็นมีเลือดออกเลย.....คุณรามสักให้ผมจริงหรือเปล่าเนี้ย...มันเหมือนกับการวาดลงไปมากกว่า.... "

ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มเศร้าๆ ของคุณราม ........ ผมเอื้อมมือไปลูบบนแผ่นพลาสติกที่บล็อก รอยเอาไว้ ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกเลยว่ามันมาจากการใช้เข็มสักลงบนผิวหนัง ....มันเหมือนภาพวาดสวยๆ ภาพหนึ่งมากกว่า....

....แต่หลังจากนั้น ไม่ถึงชั่วโมง พลาสติกที่คุณรามใช้บล็อกหลังผมไว้ก็เห็นผล......รอบๆ แผ่นพลาสติกนั่น ....เป็นคราบเลือด ที่ติดกรังอยู่เป็นจุดๆ......

.............คุณรามแกะพลาสติกออกให้ผมแล้ว อุ้มผมไปที่ห้องน้ำ ....อีกครั้งที่แกอาบน้ำให้ผม ....
แต่เป็นการอาบและเช็ดตัวอย่างเดียว ...ใช้แค่น้ำลูบที่ รอยสัก.....แกสั่งว่าห้ามฟอกสบู่ มันจะมีผลต่อสีที่สักลงไป หลังจากนั้นก็ใช้ผ้านิ่มๆ มาค่อยๆซับ ที่รอย....ปล่อยไว้ให้แห้งแล้ว ใช้ ครีมวาสซาลีน ตลับสีน้ำเงินมาค่อยๆ ทาบางๆ ซ้ำๆ แกบอกว่า ถ้าทาแบบนี้ตลอด รอยจะเหมือนโดนเคลือบเงา...

...ปลายนิ้วคุณราม ลูบทา วาสซาลีนให้ผม จนผมหลับไป......

.......................
...................................................






"ไม่เอาอะพี่นพ......แผลเก่าผมเพิ่งหายดีเอง....จะให้ไปเจ็บซ้ำที่ คลับใบไม้อีกหรอ? ไม่เอาหล่ะ...ผมพวกเจ็บแล้วจำครับ....ไม่ได้เจ็บที่ใจ...พี่นพเอาอะไรมาพูด ฮ่ะ!....ไม่ได้กลัวพี่นพ....เอ่อ...ครับ...ไปก็ได้ครับ....แล้วผมจะไปฟ้องพี่มดว่าพี่นพ มองสาวอื่น ..... "

วางสายไปได้ผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ...... พี่นพแกจะให้ผมไปคลับใบไม้ครับ...บอกวันเกิดไอ้เด็กชื่อเรด.....เจ้าของวันเกิดมันงอแง อ้อนให้พี่นพแกโทรมาชวนผม....ขอเบอร์บ้านคุณรามมาจาก ไอ้ฝิ่น !! เหอะ!!
จะว่าไปกับไอ้เด็กหัวแดงนี้ ผมไม่ได้ติดต่อมันเลย ตั้งแต่มาอยู่กับคุณราม โทรศัพท์ผมไม่ได้ใช้เลย ทิ้งไว้ที่ห้องพักทั้งหมด.....
ทิ้งทุกอย่างไว้ที่นั่น....เหมือนที่ ไอ้มังคุดบ้านั้นทิ้งผมไปอย่างไม่ใยดี .....
...มัน....ชื่ออะไรผมจำไม่ได้แล้ว...
.........
.....
...ไม่อยากจำอะไรทั้งนั้น.....
..กับไอ้คนที่ทิ้งผมไป...โดยไม่ให้ผมได้ทันรู้ตัว ...
........................
.......






"คุณราม...พรุ่งนี้ผมไม่อยู่นะ...ฮือออออออออ!"

ยังไม่ทันจบประโยค ปลายนิ้วคุณรามที่ไล้ทาวาซาลีนบนรอยสักให้ผม  ก็กดแรงลงไปมากกว่าเดิมซะงั้น....

"ให้พี่ไปด้วยไหม?"

"ไม่ต้องก็ได้ครับ....งานเล็กๆเอง...ให้คุณรามไปด้วยผมก็หมดสนุกพอดี"

"กลัวเขารู้หรือ...ว่ามีเจ้าของแล้ว.....หายากนะสมัยนี้.....

"หายากอะไรครับ? อะไรหายาก?"

"หายากนะ....ที่เมียจะกลัวผัว........."

คุณรามแกพูดมาหน้าตายมาก......มีแต่ผมหน่ะหล่ะที่อยู่ๆก็หน้าแดงกับคำพูดของแก

"คุณรามพูดไม่เพราะ......."

"เพราะที่สุดแล้ว........ 'เพราะรักที่สุด' ถึงได้ทำแบบนี้ไง............"

...............
............อั๊ยหย่ะ!!!!!!!.....................
จะมีสักครั้งไหมนะที่คนอย่างไอเดียร์ ............
.....จะไม่แพ้ทางคุณราม.........
.............................
...............................................................






แก้วเหล้าหลากขนาดตั้งอยู่หน้าผม รวมทั้งเค้กก้อนใหญ่ด้วย .....ทำเอาผมงงว่าวันนี้วันเกิดใครกันแน่?? วันเกิดของผม ? หรือของไอ้เด็กหัวแดงที่นั้งอยู่ข้างๆ ?
จะสนใจอะไร ? พี่นพให้มาผมก็มาแล้วไง? คลับใบไม้มันก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนจากครั้งก่อน ........แค่ไม่บังเอิญมีโฟร์มาด้วย.....แค่ไม่มี....ไอ้บ้านั่นมานั่งข้างๆ .....แม่ง....ชื่ออะไรนะ?...ไอ้สัดนั่น.....จำไม่ได้แล้วสิ......

"ไอเดียร์...ดื่มไหม?"

ไอ้เด็กหัวแดงมันส่งแก้วให้ผมอีกแล้ว.... แต่ก็ดี.... ดื่มๆไปซะ จะได้ลืม.....
.....ทั้งๆที่ชื่อไอ้บ้านั้นก็ลืมไปแล้ว....แล้วผมยังอยากจะลืมอะไรอีก?

"ส่งมาอีกแก้วดิ..."

"ไอเดียร์.....ดื่มมากไปหรือเปล่า?"

ผมดื่มเข้าไปกี่แก้วแล้วไม่รู้ ใครส่งมาก็ดื่มทั้งนั้นหล่ะ....พี่นพหน้ามุ้ยแล้ว ที่เห็นผมดื่มแบบนั้น จะมีก็แต่ได้เด็กหัวแดงนี่หล่ะที่ได้แต่ยิ้มมองผม ไอ้สัด.....เข้ามาใกล้กูเกินไปหล่ะ.....

"อีกแก้วนะไอเดียร์"

ผมรับแก้วสีฟ้าใบใหญ่จากมือมันมาดื่มทีเดียวรวด พอวางแก้วหน้ามันก็จ่อเข้ามาเลย

"จูบได้ไหม? ไอเดียร์?"

ไอ้เด็กหัวแดงมันยื่นหน้าเข้ามา......

"ล่ามปาม...ฉันแก่กว่าแกไอ้เรด ....คราวหลังเรียกว่า 'พี่ไอเดียร์' เฟ้ย!อย่ามาเรียกไอเดียร์เฉยๆ "

ผมจับหน้ามันพลักออกไปแล้วยันตัวลุกขึ้น ....ว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ..ไม่ได้ปวดหรอก....
แต่เบื่อไอ้หน้าด้านนี้ ....นั่งนานกว่านี้ผมอาจโดนลวนลาม...หรือมันอาจจะโดนผมกระทืบ
............ลุกแบบมึนๆ เดินแบบเซๆ...
.....
...................
...เห็นไฟห้องน้ำลิบๆ แล้ว ....กำลังจะก้าวขา ก็มีใครมาดึงแขนผมไว้ก่อน.....
ไอ้สัด!! แรงไม่ใช่น้อยเลยนะ....กำลังจะหันไปต่อว่า .....ใครคนนั้นก็ล็อกมือผมไว้แล้วลากผมเข้าห้องน้ำ.!!!!

.....................................
......................................................................

[eyerabbit]

มังคุด!!!!!!!!

[fuku]

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณงูมาแล้ว

ใช่รึเปล่าไม่รู้แต่ภาวนาให้ใช่

[BBSS]

ใครอ่ะ  เอลรึเปล่า?

[ErosAmor]

ตกลงเรื่องนี้ 3p ไหมอ่ะ
คือยังไก็ชอบเอลมากกว่า ถึงตอนอยู่กับคุณรามเเล้วไอเดียร์ดูมีความสุข 

[malula]

อิฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า
ตะขาบ = ตะบองพลำ
สัก = ตีตรา
ดอกชบา = การคุ้มครอง
แล้วมันมีอีกกี่ตัวที่อาศัยอยู่ในตัวภัทระ
แล้วตกลงอารมณ์ที่แสดงออกเป็นเพราะเจ้าตัวเอง หรือเพราะตัวอื่นที่อาศัยอยู่ในร่าง
เรื่องสนุกแต่บางทีก็คิดตามไม่ทัน

[dark-soleil]

เอลช่ายหมาย~ที่ฉุด...เอ๊ย ลากหนูเดียร์???

[murasakisama]

ภัทร=ตะขาบ

[Zitraphat]

อิฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า
ตะขาบ = ตะบองพลำ
สัก = ตีตรา
ดอกชบา = การคุ้มครอง
แล้วมันมีอีกกี่ตัวที่อาศัยอยู่ในตัวภัทระ
แล้วตกลงอารมณ์ที่แสดงออกเป็นเพราะเจ้าตัวเอง หรือเพราะตัวอื่นที่อาศัยอยู่ในร่าง
เรื่องสนุกแต่บางทีก็คิดตามไม่ทัน

V
V
V
 ขอบคุณเน้อ คุณmalula ที่ถาม
- เรื่องตะบองพลำ เป็นสัตว์คล้ายตะขาบไฟ เน้อ แต่เป็นเพราะคุ้นชินแค่รูปร่าง ภัทร ถึงได้เข้าใจว่าภาพที่ตัวเองวาดมันเป็นตะขาบ

- ขอยาวๆสำหรับเรื่องการสัก/ตีตรา
เมื่อก่อน การสักของไทยจะใช้เผื่อตีตรา ตามนั้นจริงๆ เรียกว่าการสักเลก สมัยสยามโบราณ ลงสักที่ข้อมือระบุตัวตน สังกัด หน่วย มันจึงเหมือนการตีตราไปในตัว แต่สำหรับในสมัยโบราณจริงๆ การสักในสมัยโบราณของแดนสุวรรณภูมิ เคยมีการบันทึกไว้ว่า เสียมราช หรือ เสียมเรียบ โดยทั่วไปจะมีรอยสักตีตราใต้ท้องแขน

การสัก สำหรับคนโบราณถ้าเป็นประเภทไสย์เวทย์ ไม่ได้มีการเลือกลายแล้วสักเลยเน้อ เขาจะมีการดูลายให้เหมาะกับตัวเอง เช่นวันและเวลาที่เกิด หรือ คุณประโยชน์ของยันต์ที่สัก  สำหรับของไทย ยันต์รูปตะขาบก็มีเน้อ จัดเป็นยันต์ประเภทคุ้มภัย จะสักเบื้องต่ำไม่เกิน ช่วงหัวเข่า เป็นยันต์ที่คุ้มในการเดินทาง....

มาเข้าเรื่องของเรากัน
- การที่ ตะบองพลำขอให้ คุณรามสักตีตราให้ คือการให้คุณรามยืนยันว่าตัวเองมีตัวตนขึ้นมาแล้ว และเป็นส่วนหนึ่งของ ไอเดียร์

-ดอกชบา สำหรับวัฒนธรรมไทย เราจะคุ้นชินว่า ดอกชบาคือดอกไม้อัปมงคล ดอกนี้ใช้เหมือนดอกพุทธพิชัยยา ที่ใช้สำหรับประหารนักโทษ เพียงแต่เป็นโทษคนละกรณี  ชบาแดงใช้สำหรับหญิงกาลี หรือชายชู้ เพียงเพื่อเป็นการประจาน
แต่ในความหมายจริง ดอกชบาเป็นดอกไม้ที่ใช้บูชาพระแม่กาลี ในครั้งที่เข้าพิธีสตรีบูชา(หญิงที่เข้ากองไฟตายตามสามี) และถือเป็นดอกไม้บริสุทธิ์สำหรับพระอังคาร ดอกไฟที่แทนเครื่องหมายของไฟ และเป็นดอกไม้อันตรายในความหมายปัจจุบันด้วยเน้อ  คุณรามจึงใช้ภาพดอกไม้นี่หล่ะ ข่ม ตะบองพลำเอาไว้
 
-ภัทร แต่ละคนจะมี ปราณตะบองพลำติดตัวมาแค่ หนึ่งเท่านั้น ซึ่งอารมณ์และนิสัยที่แสดงออกมา เป็นของตะบองพลำ ทุกครั้งที่ตะบองพลำออกมา ภัทร จะไม่รับรู้หรือรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง ...นอกจากเข้าโหมดดิบ ....อันนี้ไม่ว่าจะเป็นตะบองพลำหรือภัทรเอง ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ สิ่งที่รับรุ้จะมีแค่ความทรงจำลางๆ แต่ไม่สามารถควบคุมสัณชาติญาณของตัวเองได้

-ตะบองพลำมีทั้งความคิดและนิสัยของตัวเอง ตามพื้นฐานการเลี้ยงดูของครอบครัวภัทร นั้นๆ แต่จะถือสันดานเดิมของตัวเองเป็นหลัก....

ไม่เข้าใจอะไรถามได้เน้อ ขอโทษที่เรื่องมันซับซ้อนไปหน่อยเน้อ 

รักมากมาย คนเขียน

[Zitraphat]

ตกลงเรื่องนี้ 3p ไหมอ่ะ
คือยังไก็ชอบเอลมากกว่า ถึงตอนอยู่กับคุณรามเเล้วไอเดียร์ดูมีความสุข 

V
V
V
คาดว่าจะไม่ยอมทั้ง เอล ทั้งคุณรามเน้อ ....

[RainyMooD]

กรี๊ดดดดดด  แปะไว้ก่อน  ๆๆๆๆๆๆ   เดี๋ยวมาอ่าน

[pahpai]

เอลจะกลับมาแล้ว (รึป่าว??)

แอบสงสัย คุณรามเป็นนก แล้วตะบองพลำในตัวภัทรกลัวคุณรามไหมครับ?

[arun]

 :a5:โดนฉุด
.....มังคุด...มาทำไมตอนนี้
เค้าอุตสห์ส่งใจไปเชียร์พี่รามหมดแล้ว

[supizpiz]

ใครมา!!!!!!!!!!!!!! 

[LSK]

เอลมาแล้ว