หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[Rafael]

หุหุ
มันเหมือนจะเป็นครอบครัวสุขสันต์ 55555

[armmyrine]

 :จุ๊บๆ:น่ารักอ่ะ.   ติดตามอย่างต่อเนื่องงงงงง.....

[-~iK@iZ_KunG~-]

น่ารักทั้งมะยมและน้องหนูเลย อิอิ

[N.T.❁]

น่ารักมากเลยค่ะ 

อ่านแล้วรู้สึกดี ยิ้มแก้มแตก จนไม่อยากให้มีตอนจบเลย

เขียนต่อไปเรื่อยๆนะคะ...นะคะ *ส่งสายตาปิ๊งๆ*

 

[penda]

หุหุหุ เราเพิ่งอ่านจบ เม้นไปได้แป๊ปเดียวเอง ตอนใหม่มาแล้ว ฮ้าๆๆๆ
น้องหนูน่ารัก ทำไมน้องๆหลานๆเราไม่น่ารักแบบนี้มั่งนะ จะฟัดทั้งวันเลย
ตอนนี้ครอบครัวอบอุ่นๆเนอะ คุณพ่อ พี่ใจดี กับน้องหนู   
 

[MiSS-U]

 

น่ารักอ่ะ

[choijiin]

น่าเอ็นดูแท้ๆ
เด็กๆไปจ่ายตลาด
 

[$VAN$]

กินต้มเลือดหมูเป็นประจำอย่างนี้ สงสัยเลือดเยอะ ไปบริจาคได้สบาย^^
ตอนนี้ ถึงจะมีน้องหนูมาเป็นกขค แต่หนูมะยมก็พยาย๊าม~
ลวนลามคุณภรรยาอย่างสุดความสามารถ นิๆโหน่ยๆก็ยังดี ว่างั้น ฮุๆๆ

[เฉาก๊วย]

อยากฟัดแก้มเด็กบ้าง 

[CarToonMiZa]

น่ารักกันจริงๆ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมอุ้มเด็กชายเดินตลาด ให้เจ้าตัวน้อยชี้นิ้วของที่อยากกินมา...เพราะต้องเซฟเวลา

เด็กชายอยากกินขนมครก เห็นแล้วก็นึกอยากตามเขาจึงซื้อสองชุดใส่รวมกันมาเลย ส่วนข้าวเช้าก็กินต้มเลือดหมูเหมือนกัน เขาจึงสั่งพิเศษหนึ่งและธรรมหนึ่ง----ให้คุณพ่อกับหลานชายเค้ากินถุงพิเศษด้วยกัน ถ้าเหลือเขาก็ค่อยเก็บตามทีหลัง

......

.....

....

...

..

.

เขาปั่นจักรยานมาในท่าเดิมที่มีลิงเกาะหลัง...

ขณะที่ปั่นมาจนใกล้จะถึงตึกหอพักเด็กชายก็ร้องขึ้นมาว่า “คุณพ่อ!”

พอเงยหน้าขึ้นไปดู จึงเห็น ‘คุณพ่อ’ แต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อยแล้วกำลังเดินขึ้นบันไดของตึก...พร้อมกระเป๋าใบย่อมๆ หนึ่งใบ

......

.....

....

...

..

.

เอี๊ยด------ เสียงล้อเสียดสีกับพื้นถนน

“พี่ไปเอากระเป๋ามาจากที่ไหนครับ?” เขาถามอีกฝ่ายที่ชะงักค้างอยู่ที่บันได

“คุณมะยม!!!” คนที่ถือกระเป๋าปล่อยกระเป๋าหล่นลงพื้นอย่างไม่สนใจและรีบเดินกลับมาหาเขา

“มะยม!” คนที่หน้าตาเหมือนกับชายที่เดินมาจะถึงตัวเขาแล้ว เรียกชื่อเขาเสียงแข็ง พร้อมกับรีบซอยเท้าตามหลังอีกคนมาติดๆ

“มะนี่ครับ ลงมาลูก” ชายที่เดินมาถึงก่อนสอดมือเข้ามารับตัวเด็กชาย...แต่เด็กชายไม่ยอมปล่อยแขนจากคอของนายมะยม

“ทานข้าวเช้ากันก่อนมั้ยครับ คุณรัก?” นายมะยมเอ่ยปากชวน

ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบ ชายที่ตามมาทีหลังก็ตะคอกเขาเสียงดุเข้ม...กว่าปกติ “ใครสั่งใครสอนให้คุณทำแบบนี้!”

“ทำไรครับ?” นายมะยมย้อนถาม

“คุณเอาหลานผมปั่นจักรยานไปแบบนี้ได้ยังไง? มันอันตรายมาก รู้ไหม!” ใบหน้าเรียบตึงคิ้วขมวดเป็นปม....สีหน้าที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก หากคนคนนี้ไม่โกรธจริง

“น้องเค้าเกาะผมแน่นน่าพี่ พี่น่ะเบาๆ หน่อยสิ โวยวายไปได้ เดี๋ยวน้องเค้าตกใจกลัวกันพอดี” นายมะยมพูดพลางก้าวขาลงมาจากจักรยาน...เพราะเขาเริ่มได้ยินเสียงกระซิกจากใบหน้าเล็กๆ ที่ซุกอยู่ตรงซอกคอของตัวเอง

“ใจเย็นๆ น่าไอ้ภัก” คุณรักดีบอกน้องชายฝาแฝดของตัวเองด้วยสีหน้าที่...ตื่นตกใจไม่ต่างกัน

“พี่จะโกรธจะว่าผมก็ได้ แต่ช่วยอย่าทำเสียงดุได้มั้ย น้องเค้าไม่ได้ผิดซะหน่อย” นายมะยมพูดพลางเอื้อมแขนไปหาเด็กน้อยที่เกาะคอเขาแน่น “มานี่นะน้องหนู กอดกันน๊า มะ มะ มะ มะ มะ”

เด็กชายคลายมือ ยอมให้พี่ใจดีเอาตัวเองไปกอด...แนบอก

“เฮ้อ------” คุณรักดีระบายลมหายใจทิ้งก่อนบอกกับนายมะยมว่า “ปกติ ลูกผมเค้าจะไม่ค่อยอยู่นิ่ง ถึงให้เกาะหลังคุณแน่นๆ ก็อาจเผลอปล่อยมือตัวเองจากคุณก็ได้ ไอ้ภักมันคงห่วงแบบนั้นน่ะครับ”

“ผมขอโทษครับคุณรัก คราวหน้าผมจะระวังให้มากๆ กว่านี้” นายมะยมบอกกับพ่อของเด็ก

“ครับ แต่อยู่กับคุณแล้วเค้าไม่ค่อยดื้อดีเหมือนกัน ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ” คุณรักดีส่งยิ้มบางๆ มาให้ พร้อมยื่นมือไปลูบหัวลูกชายตัวเอง

“ของที่พี่รักเอามาให้ผม มีแค่กระเป๋านั่นใช่ไหมครับ?” นายภักดีถามพี่ชายตัวเอง

“ใช่! เอ้อ...อยู่ตรงบันไดโน่นว่ะ” คุณรักดีพูดพลางชี้นิ้วไปที่กระเป๋าใบหนึ่งตรงบันไดทางขึ้นลงตึกหอพักซึ่งเมื่อกี้ตนเองถือไว้ในมือ

“ให้น้องทานข้าวก่อนไปรึเปล่าครับ?” นายมะยมพูดพลางลูบหลังปลอบเด็กชายซึ่งร้องไห้นิดๆ ยังไม่หยุด

“หือ?.... แล้วแต่ทางคุณเถอะครับ นี่ก็สายแล้ว ผมคงต้องไปก่อน” คุณรักดีพูดพลางยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูเวลา

“โชคดีครับพี่รัก เดินทางปลอดภัยนะครับ” นายภักดีอวยพร พร้อมสวมกอดพี่ชายตัวเอง

“ฝากด้วยนะ” คุณรักดีพูดจบก็หอยแก้มน้องชายฝาแฝดของตัวเอง...ข้างละที-----จากนั้นน้องชายก็ทำเหมือนพี่ชาย

นายมะยมที่เห็นภาพนั้นกับตาอ้าปากเหวอ...แบบไม่รู้ตัว

ไม่เคยเห็น... แต่พี่น้องสองคนนี้เค้าทำเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา ซึ่งเขาอาจต้องเรียกว่า ‘ยังไม่เคยเห็น’ มากกว่ามั้ย?

เมื่อสองพี่น้องร่ำลากันเสร็จตามพิธีการของพวกเขา คุณรักดีก็เดินมาหาลูกชายของตัวเอง “คุณพ่อไปก่อนนะครับ หนูอย่าดื้อกับอาภัก กับพี่ใจดีน๊า” ...พูดจบก็หอมกระหม่อมของลูกชายฟอดใหญ่

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นครับคุณมะยม อยากให้หอมด้วยเหมือนกันเหรอครับ” คุณรักดียิ้มยั่ว

“เฮ้ย! เปล่า....ครับ...” นายมะยมสะดุ้งโหยง พูดตะกุกตะกัก...และรีบหันไปมองอีกคนทันที---คนที่กำลังยิ้มให้มึงคือสามีของชาวบ้านเค้า แต่คนที่ทำหน้าดุใส่มึงคือคนของมึง...ไอ้ยมมึงต้องแยกให้ออก ท่องไว้ ท่องไว้

......

.....

....

...

..

.

น้องหนูโบกบ๊ายบายคุณพ่อของตัวเองทั้งที่ตาเปียก...

พอรถเคลื่อนออกไปจากที่ตรงนั้นแล้ว น้องหนูก็กอดคอและซุกหน้ากับซอกคอของพี่ใจดีต่อ---คราวนี้แค่อ้อน ไม่ได้ร้องไห้ แต่ยังกลัว ‘คุณพ่อภัก’ อยู่

“คุณขึ้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวผมเอาจักรยานไปเก็บที่เอง ให้เค้ากินข้าวก่อนอาบน้ำนะ ตัวจะได้ไม่เปื้อน ชุดนักเรียนเค้าอยู่ในกระเป๋าครับ” อีกฝ่ายพูดสั่งการมายาวเหยียดก่อนจะเดินลงไปจูงจักรยาน...เก็บในที่จอดให้เรียบร้อย

......

.....

....

...

..

.

อาบน้ำเสร็จ นายมะยมคาดผ้าเช็ดตัวให้ตัวเองและพันตัวเด็กชายเป็นหมูห่อสาหร่าย จากนั้นก็พากันออกมาจากห้องน้ำ

“ปะแป้งมั้ยครับ” นายมะยมถาม ‘คุณพ่อ’

“ไม่ต้องครับ กระเป๋าล่ะ?” นายภักดีหันซ้ายทีขวาที

“โน่น บนตู้รองเท้าโน่นแน่ะ” นายมะยมพูดพลางแกะสาหร่ายออกมาจากตัวหมูที่หัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี

“นี่ครับ” พูดพลางยื่นผ้าพับเล็กกระติ๋วมาให้

นายมะยมรับไปและคลี่ดูว่าไหนเสื้อไหนกางเกง “คุณรักเค้าไปไหนครับ”

“ไปญี่ปุ่นครับ” นายภักดีตอบ

“แล้วมิกกี้เม้าส์จะอยู่กี่วัน?” นายมะยมถาม

“สิบวันครับ” นายภักดีตอบ

“ห๊า!!!” นายมะยมหันหน้าไปทำตาโตเท่าไข่ห่านกับคนที่พูดกับเขา

“เร็วครับ เดี๋ยวน้องหนูเข้าเรียนสาย” นายภักดีพูดพลางส่งสายตาไปหาหลานชายที่เริ่มเบ้หน้าและจ้องหน้าพี่ใจดี..ตาเขม็ง

“หนูอยู่ด้วยมะด้ายเหยอ” เด็กชายหน้าเสียนิดๆ

“เปล๊า! ดีจังเลย! จะได้เล่นด้วยกันตั้งสิบวันแน่ะ” นายมะยมพลิกลิ้นและรีบระดมหอมแก้มเด็กชาย...จนเด็กชายเริ่มหัวเราะร่า เขาจึงจัดการใส่เสื้อนักเรียนให้

“ผมใส่เสื้อผ้าแป๊บนึงนะครับ” นายมะยมบอกคนที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้

“ดูการ์ตูนได้มะฮะ” เด็กน้อยในชุดนักเรียนเดินไปเกาะขา ‘คุณพ่อ’

“ครับ” นายภักดีหยิบรีโมทมากดช่องการ์ตูน

“นั่งด้วย!” เด็กชายชูสองมือมาหา ‘คุณพ่อ’

นายมะยมมองคุณพ่ออุ้มคุณลูกขึ้นไปนั่งดูการ์ตูนบนตักด้วยความรู้สึกหลายอย่าง...จนบรรยายไม่ถูก

เขาใส่ชุดทำงานไปพลางนึกเวทนาตัวเองไปพลาง...สิบวันต่อไปนี้ เขาจะอยู่อย่างไรหนอ

......

.....

....

...

..

.

เด็กชายไม่ยอมนั่งหลัง และขอนั่งหน้ากับพี่ใจดีด้วย... รถเคลื่อนตัวเข้าสู่ถนนใหญ่ได้สักพัก น้องหนูก็ร้องหิวขนมครก

“ป้อนเค้าครับ เดี๋ยวมือเค้าเปื้อน” คนขับบอกเขา

“อ่ะ หนูถือไว้นะ ถือดีๆ นะ” นายมะยมเอากล่องขนมครก วางใส่ฝ่ามือป้อมๆ ของเด็กชาย จากนั้นก็หยิบขนมครกฝาหนึ่งออกมา “อ้าปาก อ้าม----”

เด็กชายอ้าปากและงับขนมครกไปเคี้ยว

“เคี้ยวช้าๆ นะครับ ถึงค่อยกลืน” คนขับบอกเสียงเข้ม

นายมะยมมองหน้าคนขับแล้วหันมามองหน้าเด็กชาย... สักพัก “เอาอีก เอาข้าวโพดนาฮะ”

“อ่าว...แล้วพี่จะรู้มั้ยว่าอันไหนข้าวโพด” นายมะยมทำปากจู๋และเล็งหยิบชิ้นหนึ่งออกมาจากคู่ “ว๊า เผือกอ่ะ เอาเผือกเนอะ!”

“ม่ายเอา” เด็กชายส่ายหน้า

“แล้วใครจะกินเผือกล่ะ” นายมะยมถามเด็กชาย

“คุณพ่อชอบเผือก” เด็กชายเอามือข้างหนึ่งมาจับมือของนายมะยมที่หยิบขนมครกหน้าเผือก...ดันไปหาคุณพ่อที่ขับรถอยู่ แล้ว....“คุณพ่อกิน...”

“คุณพ่อขับรถอยู่ครับ” นายภักดีบอก...สายตายังจ้องอยู่ที่ถนน

“ครูมะยมป้อนหน่อย” เด็กชายเงยหน้ามาบอกเขา

“ป้อนไม่ได้ครับ” นายภักดีแย้งทันที

“ได้จิฮะ คุณแม่ยังคงป้อนคุณพ่อเลย หนูเห็นกับตา” เด็กชายบอกเสียงจริงจัง

“คิกคิกคิก.....อ่ะ คุณพ่อ อ้าม-----” นายมะยมเริ่มสนุก

......

.....

....

...

..

.

สักพัก...ขนมครกหน้าเผือกก็ถูกป้อนเข้าปากคนขับไป

......

.....

....

...

..

.

ตลอดทางจนถึงโรงเรียนของเด็กชาย หากเขาเปิดฝามาเจอหน้าเผือกอีก เขาก็ต้องเอามันไปป้อน ‘คุณพ่อ’....เพราะเด็กชายไม่ยอมกินหน้านี้!

......

.....

....

...

..

.

ส่งตัวน้องหนูถึงมือคุณครูแล้ว ‘คุณพ่อ’ ก็นั่งลงหอมแก้มหลานชายสองฟอด จากนั้นเด็กชายก็มาดึงขากางเกงของพี่ใจดี

“อุ้ย ลืมได้ไงเนี่ย” นายมะยมทำเสียงเล็กเสียงน้อยพร้อมกับรีบลงไปนั่งยองๆ และขม้ำแก้มของเด็กชาย... เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดไปได้อีกก๊อก ก่อนจะลาเด็กชายและพากันเดินกลับมาที่รถ

......

.....

....

...

..

.

“พี่ต้องมารับพี่โมงครับ?” นายมะยมถามเมื่อกำลังคาดเข็มขัดนิรภัย

“เลิกงานค่อยมา เค้าเรียนพิเศษในโรงเรียน เลิกเรียนพอดีกันครับ” นายภักดีพูดพลางคาดเข็มขัดนิรภัย

“พี่!...อ่ะ...” นายมะยมเรียกอีกฝ่าย

นายภักดีเงยหน้าขึ้นมา เห็นนายมะยมถือขนมครกและยื่นมา...ป้อนเขา “ไม่กินแล้วครับ น้องหนูไม่อยู่แล้ว”

พูดจบนายภักดีมองหน้าหลังเตรียมออกรถ

“คำนี้ ถ้าพี่ไม่กินผมจะถือว่าพี่ยังโกรธผมเรื่องเมื่อเช้า” นายมะยมทำเสียงเข้มและจริงจัง

“ผมไม่ได้โกรธคุณ! แต่ผมห่วงคุณ ห่วงหลานด้วย ถ้าหลานผมเค้าเผลอตัวปล่อยมือจากคุณ คุณก็ต้องตกใจเผลอปล่อยมือจากแฮนด์รถ... ขอเหอะ อย่าทำอีก ผมไม่อยากถึงภาพไม่ดี” นายภักดีได้โอกาสที่จะระบายความอัดอั้นของตัวเอง

“ผมขอโทษที่คิดน้อยไป ไว้คราวหน้าผมจะคิดให้มากๆ ครับ ผมสัญญา” นายมะยมพูดด้วยน้ำจริงจัง

“ผมห่วงคุณจริงๆ นะ...แต่ก็โกรธจริงๆ ล่ะ” นายภักดีย้ำและสารภาพไปในตัว

“นั่นไง! งั้น อ้าม-----" นายมะยมยื่นขนมครกไปใกล้ปากอีกฝ่าย "ถ้าพี่กิน ผมจะถือว่าพี่หายโกรธผมแหละ”

“ผมไม่โกรธคุณแล้วน่า ไม่กินแล้วครับ อิ่มแล้ว” นายภักดีหันหน้าหนีและสตาร์ทรถ

......

.....

....

...

..

.

มือที่ถือขนมครกยังยื่นมาทางเขา

นายภักดีเห็นหน้าของอีกฝ่ายแล้ว....อ่อนอกอ่อนใจ------ แก้มป่องปากจู๋อีกละ

......

.....

....

...

..

.

นายภักดีหันหน้าไปงับขนมครกที่อยู่ตรงปลายนิ้มของอีกฝ่าย พลางบอกว่า “ชิ้นสุดท้ายนะ พอแล้วนะครับ”...หันหน้าไปมองถนน และเตรียมจะออกรถ

แกร๊ก!------- เสียงปลดเข็มขัดนิภัย

นายภักดีหันควับไปมองคนข้างๆ...ด้วยความงุนงง

“อร่อยมั้ยครับ?” คนที่นั่งข้างๆ ถามเขา

“ก็ดี ไม่ค่อยหวาน” นายภักดีบอกพลางจ้องตากับอีกฝ่าย...เขาเริ่มลังเลกับสายตาที่อีกฝ่ายมองตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

โดยไม่ทันรู้ตัว ใบหน้าเขาก็ถูกอีกฝ่ายล็อคไว้...ด้วยเพราะตัวเขาคาดเข็มขัดนิรภัยไว้แล้ว ทำให้เขาขยับหนีอีกฝ่ายไม่ถนัด

......

.....

....

...

..

.

“ไหน อร่อยใช่มั้ย? ขอชิมหน่อยนะครับ” นายมะยมพูดพลางฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้

......

.....

....

...

..

.

ลิ้นอุ่นร้อนปาดเข้ามาเอาขนมครกที่อยู่ไนปากเขาไป...ชิม

......

.....

....

...

..

.

ทันทีที่อีกฝ่ายถอนปากออกไป เขาก็ดุอีกฝ่ายทันควัน “ดูสถานที่บ้างไหม! คุณนี่!”

“ก็ผมบอกพี่แล้วว่าให้เอารถไปติดฟิมล์...พี่ก็ไม่เชื่อ” นายมะยมพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพลางเคี้ยวหมุบหมับในปาก

“คุณสิดื้อ! ผมพูดอะไรก็ไม่ฟัง!” นายภักดีเถียง

“ตอนเย็นผมมารับน้องหนูด้วยนะ” นายมะยมพูดพลางคาดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองอีกครั้ง

“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมมาคนเดียว!” นายภักดีพูดพลางรีบออกรถไปจากที่ตรงนั้น...ก่อนที่จะไปทำงานสายเข้าจริงๆ

“ทำไมล่ะ? ไหนพี่ว่าไม่โกรธผมแล้วไง อย่าบอกนะว่าจูบแค่เนี๊ย พี่ก็จะโกรธผมอ่ะ” นายมะยมโวยวายเสียงดัง

 “ของแค่นั้นผมไม่เก็บไปถือให้เมื่อยหรอกครับ กลัวก็แต่คุณจะชวนผมเล่น MY CAR SECRET ต่างหากล่ะครับ!” นายภักดีที่ตั้งสมาธิกับการมองการจราจรบนท้องถนนบอกกับคนที่นั่งข้างๆ ด้วยสีหน้าที่เฉยไม่เปลี่ยน

......

.....

....

...

..

.

หลังจากนั้น....BMW 5 Series สีดำเรียบเท่ก็ขับทะยานไปบนท้องถนนเพื่อให้ทันเวลาเข้างาน...พร้อมกับเสียงหัวเราะงอหายจากคนที่นั่งข้างคนขับ

......

.....

....

...

..

.

[MiSS-U]

 

น่ารักมากมาย 

[patchylove]

 

[nokkaling]

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[kenshinkenchu]

ก๊าก...........ทำไมมันน่ารักขนาดนี้  คุณภักน้าคุณภัก น่ารักหน้าตายตลอด....
น้องหนูก็โมเอ้จัง 

[TONG]

มีบาธรูมซีเคร็ต มีคาร์ซีเคร็ต ต่อไปจะเป็นอะไรดี

[yeyong]

รอ kitchen secret ^_^

[Rafael]

แอร๊ยย น่ารักอะ
คาร์ซีเคร็ด ฮาาา
อยากได้ซักตอนนะ แบบนี้

[หมวยลำเค็ญ]

    น่ารักอ๊ะ   

มีน้องหนูอยู่ ถึงไม่มีฉากนั้น ก็อิ่มใจ เพราะน้องหนูน่ารักมากกกกกกกกก

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เล่นอะไรก็ไม่รู้สองคนนี้
 

[เฉาก๊วย]

    

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

อร๊ายยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดด

[koikoi]

น่ารักมากมาย

[Sye.B]

หัวหน้าดุหว่ะ..........
ขอให้เจอ office secret 

[patchylove]

    มากอดหนูมะยม

[$VAN$]

เอาเล้าเป็ดซีเคร็ทก็ได้ รับรองคนอ่านจามุบมิบๆไม่บอกใครน้า

อุๆ ฝาแฝดเค้าหอมแก้มกันด้วย จะสี่สิบแล้วนะเนี่ย น่ารักเนาะ
ตอนแรกที่คุณภักดุมะยม นึกว่าไม่พอใจที่มะยมแยกแฝดไม่ออกซะอีก
ไปคิดว่าคุณรักเป็นคุณภักไรงี้

[armmyrine]

  :call:วันนี้ยังไม่ได้อ่านสัก secretเรยอ่าาาาาาาาา.   ร่วมกันจุดธูปอัญเชิญคุณ bao. Bao. เผื่อได้กลิ่นจะได้รีบมา.   คริคริ

[BaoBao]

:call:วันนี้ยังไม่ได้อ่านสัก secretเรยอ่าาาาาาาาา.   ร่วมกันจุดธูปอัญเชิญคุณ bao. Bao. เผื่อได้กลิ่นจะได้รีบมา.   คริคริ

ชายหนุ่มหัวลูกเจี๊ยบเลื่อนเม้าท์มาคลิก....และอ่านกระทู้
ชายหนุ่มอ่านข้อความที่เพิ่งเม้นท์ล่าสุดด้วยใบหน้าอมยิ้ม... ชายหนุ่มหันหน้าไปจากหน้าจอและกวักมือเรียกอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาจากระเบียง...ห้อง
"พี่ภัก ดูนี่สิ" ชายหนุ่มพูดพลางชี้นิ้วไปที่หน้าจอ
ชายหนุ่มผมยาวรองทรงเดินมาที่โต๊ะคอมและอ่าน....
































ชายหนุ่มผมรองทรงกระซิบที่ข้างหูของอีกคน





















คอมพิวเตอร์ถูกปิดลง





















สักพัก ชายหนุ่มทั้งสองก็เดินออกไปจาก....ห้องพัก
ลงไปยังชั้นที่หนึ่งของตึกหอพัก




















กระป๋องสี่ล้อขับเคลื่อนตัวออกไปจากที่จอดของมัน พร้อมกับพาชายสองคนไปที่.......ที่พวกเขานัดกันไว้


















หุหุหุ เอวัง ณ วันอาทิตย์ที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๕

[arjinn]

555 คุณเบาเบา ร้ายนัก
เอาซี้....

[Rafael]

เอ้ยย
อย่างนี้เลยเหรอ 55555