หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[-~iK@iZ_KunG~-]

นายมะยมน่ารักตลอด อิอิ
อ่านไปยิ้มไปแบบมีความสุขมาก

[evilheart]

อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ ลุ้นตลอดให้มะยมเป็นรับ
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ กลายเป็นคุณหัวหน้าที่โดนมะยมรุก
เรื่องสนุกมาก อ่านแล้วลุ้นตลอด ว่าใครคือเจ้าของเสียงกระซิบ

[BitterSweet~]

สองคนนี้รักกันหวานชื่นดีแท้
ดูแลห่วงใยกันไม่ห่าง
อ่านแล้วมีความสุขจริง  ^^

[kenshinkenchu]

ฮิ้ว........... คิดถึงกิจการตอนแก่ร่วมกันแล้ว   

[Supermimt]

แอร๊ยยยยยย  มะยมรุกอ่า

เซ็งเลย อุส่าวาดฝันไว้

ไม่เปนไร  น่ารักเหมือนกัน

[warin]

ขอบคุณมากจ้า  ที่เขียนมาให้อ่านกันเรื่อยๆ
มะยมกับคุณภัึคน่ารักมาก  รักนั้นนิรันดร
หนูมะยมน่ารักซะ  แก้มป่อง  น่ารักจริง

ขอบคุณมากค่า
+1 นะจ๊ะ

[yeyong]

มะยมวางแผนไปถึงเกษียณแล้ว
แบบนี้รักจริง ถือไม้เท้าไปด้วยกัน
พ่อมึงคงปลื้มน่าดู

[uknowvry]

เง้อ......น่ารักเว่อ

[Sye.B]

อ๊าย.......อาย
เฮียมะยมน่ารักเกินไป~
ถึงคุณหัวหน้า...
ตอนพูดประโยค "ไม่เคยคิดคืนครับ"
คิดมั้ยครับว่าคนฟังจะตัวลอยขนาดไหน
......แล้วคิดเผื่อคนกลางที่บังเอิ๊ญบังเอิญ(????)มารับรู้เหตุการณ์อย่างเราบ้างมั้ยยยยย
เราอายนะเว่ยยยยยยยย!!!!!!

........อยากเป็นหัวหน้า .... อยากอ่านใจหัวหน้าว่าหัวหน้าคิดอะไรอยู่ววว

ขอบคุณค่า จูจุ๊บบบบบบบบบส์~~

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

วันจันทร์...ที่เย็นสบาย ด้วยเพราะอากาศคลึ้มฟ้าคลึ้มฝน ส่งผลให้หลายคนรีบเร่งมาทำงานเพื่อหลีกเลี่ยงฝน และอีกหลายคน....หลับเพลิน ซึ่งเสี่ยงต่อการเข้างานสาย

......

.....

....

...

..

.

ตีห้า ณ ตึกหอพักหนึ่ง

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเบาๆ มาจากห้องหนึ่ง...บนชั้นที่ 6

......

.....

....

...

..

.

นาฬิกาปลุกแล้ว...แต่วันนี้เขาสองคนอาจไม่ลงไปวิ่งตอนเช้า เพราะมีฝนโปรยลงมาบางตา

......

.....

....

...

..

.

นายภักดีผุดลุกขึ้นมาจากเตียง เขาปิดแอร์ที่ส่งอากาศเย็นยะเยือกมากรีดผิวของเขา และเปิดระเบียงห้องให้ลมเย็นชื้นจากสายฝนพัดเข้ามาในห้องนี้แทน

“พี่------” เสียงงึมงัมเรียกหาเขา เขาหันหน้าไปหาคนที่เรียกตัวเอง

เขาเห็นคนที่นอนอยู่เอามือตบปุ๊ๆ ที่เตียงนอน เขาจึงเดินไปเอนตัวลงตรงที่ว่างซึ่งคนที่นอนอยู่เว้นที่ให้...ริมนอกของเตียง แม้ผิดตำแหน่งไปบ้าง แต่แค่ไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็ต้องออกไปทำงานกัน

และเพื่อไม่ให้ตัวเองเผลอดิ้นลงไปกองกับพื้น เขาจึงหันตัวนอนตะแคง เบียดตัวเข้าไปชิดสนิทแนบกับอีกคน...เพื่อให้คนที่นอนตะแคงอยู่ด้านในของเตียงรัดร่างเขาไว้...กันเหนียว

......

.....

....

...

..

.

เขาหลับตาและเริ่มผ่อนอารมณ์ให้เคลิ้มง่วงไปอีกครั้ง

......

.....

....

...

..

.

ขณะที่เขากำลังเคลิ้มหลับ มือที่ลูบอยู่ข้างหลังของเขา เริ่มไล้เข้าไปในกางเกงนอนของเขา

แรกๆ เขาก็ยังหลับตานิ่ง เพราะไม่แปลกอะไรที่คนซึ่งกำลังหลับอยู่คนนี้จะนอนโดยเอาฝ่ามือแปะก้นของเขา...เพราะบางครั้งคนคนนี้ก็เคยทำแบบนั้น....แต่ทุกครั้งฝ่ามือนั้นจะลูบนิดๆ และแปะนิ่งเฉยๆ-----ต่างจากวันนี้ที่มันมีชีวิต!

“ไม่ซนนะครับ ก่อนนอนก็ทำไปแล้วนะ” เขาบอกอีกฝ่าย

“นั่นมันเมื่อวาน อันนี้ของวันนี้” เสียงระรื่นนั้นดังอยู่บนเหนือหน้าผากของเขา

“อืม....ไม่ไหวนะครับ” เขาบอกย้ำกับอีกฝ่าย...เพราะนิ้วมือของฝ่ามือซึ่งไล้อยู่บนแก้มก้นของเขาเริ่ม...ล่วงล้ำเข้าไปภายในส่วนหนึ่งของร่างกายตนเอง

“ฮึฮึฮึ....” เสียงหัวเราะในลำคอดังอยู่เหนือหน้าผากของเขา

เขาระบายลมหายใจยาว......เพราะรู้อนาคต

......

.....

....

...

..

.

[Nima4]

    ทิชชู่ค่ะทิชชู่!!!!!!!!!!!!!


แอร้ยยยยยยยย

[arjinn]

คุณเบาเบาขา

แล้วไงต่อ อร๊ายยยย
มัน..... อ่ะค่ะ

[Rafael]

อ๊ากก ขอตอนต่อจากนี้ไม่ได้เหรอ
ปิ๊งๆๆๆ 5555

[N.T.❁]

 

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ชายหนุ่มสองคนก้าวเท้าขึ้นไปบนบันไดเลื่อน...เพียงไม่นานนัก พวกเขาก็ก้าวออกมาอยู่ตรงหน้าทางออกของสถานีรถไฟใต้ดิน

ฝนยังคงโปรยปรายสายน้ำลงมาแบบบางๆ...ชายหนุ่มสองคนจึงเดินกางร่มคันใหญ่กว่าปกติหน่อยมาตามทางเดินเท้า

......

.....

....

...

..

.

พวกเขาเดินเข้าไปในตัวตึก แต่ไม่ขึ้นไปที่ออฟฟิศ

พวกเขาเดินไปที่ชั้นสองของตึกเพื่อเข้าไปหาอาหารเช้าทานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง----วีวาโกปี๊

เมื่อพนักงานสาวเดินมารับออเดอร์อาหารเช้าชุดบีหนึ่ง ชุดดีหนึ่ง และเอสเพรชโซ่ร้อนสองแก้วไปแล้ว ผู้จัดการร้านจึงเดินเข้ามาคุยกับลูกค้าสองคนนั้น

“เช้านี้เอสเพรชโซ่สองเลยเหรอครับ นี่ผมออเดอร์ของมากไปรึเปล่าครับ?” ผู้จัดการร้านมีสีหน้าเป็นกังวล

“เปล่าครับ พอดีเมื่อวานนอนน้อยไปหน่อยน่ะครับ อุ๊ย!” เท้าของคนพูดถูกรองเท้าหนังที่นั่งตรงข้ามกันเหยียบ...อยู่ใต้โต๊ะ

“ฮึฮึฮึ...ครับ เข้าใจกันครับ” ผู้จัดการร้านอมยิ้ม   

“คุณวาชิมรึยังครับ เมื่อวันเสาร์ที่คุณป๋องไปรับของ ผมแยกทุกรสส่งไปให้ชิมต่างหาก” นายภักดีถามผู้จัดการร้านกาแฟ

“ครับ รสพอดีๆ ไม่หวาน ดีไซด์รูปแบบขนมปังได้แปลกดีครับ ยั่วน้ำลาย แถมยังเป็นอาหารตาที่ดีอีกนะครับ” ผู้จัดการร้านอวย

“รสชาติผมลดความหวานลงมาหน่อย เพราะคิดว่าคนที่มาดื่มกาแฟคงไม่ชอบรสหวานมาก แต่รูปลักษณ์ของขนมปัง ติชมที่คนนั้นครับ” นายภักดีบอกพลางรับกาแฟของตัวเองขึ้นมาจิบ

ผู้จัดการร้านหันไปคุยกับอีกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะเดียวกัน “ขนมปังลูกเกดน่ารักดีครับ กินเล่นได้พอดีคำ ลูกค้าที่มากันวันอาทิตย์ชอบมากเลยครับคุณมะยม”

“เหรอครับ แล้วอย่างอื่นขายได้เยอะไหมครับ?” นายมะยมสอบถามยอดจำหน่าย

“ลูกเกดน่ะหมดไปตั้งเมื่อวานตอนบ่ายครับ ส่วนอย่างอื่นยังเหลือครึ่งต่อครึ่ง” ผู้จัดการร้านบอก

“มันกินกับกาแฟไม่อร่อยเหรอครับ” นายมะยมถามด้วยความอยากรู้

“ผมก็คอกาแฟนะครับ แต่ผมว่ามันอยู่ที่รูปลักษณ์มากกว่า อันนั้นมันเล็กๆ พอดีคำ ลูกค้าคงรู้สึกว่าทานสะดวกดีน่ะครับ หากทานไม่หมด ก็ถือถุงเก็บไปได้เลย มันน่ากินตลอด มากกว่าขนมปังชิ้นใหญ่ที่กินเหลือครึ่งน่ะครับ” ผู้จัดการร้านเอาผลการวิเคราะห์ของนายป๋องมาบอกแก่ผู้ทำ

“ผมว่าก็จริงนะ ผมชอบอันเล็กๆ มากกว่า...คนกินกาแฟ ส่วนใหญ่กินขนมปังกันเล่นๆ ถึงขนาดที่คุณทำมันไม่ใหญ่ แต่เป็นผมก็ทานไม่หมดเหมือนกันครับ” นายภักดีเสริม

“แล้วพี่ก็ไม่บอกผมตั้งแต่เมื่อวันที่เราทำล่ะครับ?” นายมะยมท้วง

“ผมคิดว่าตัวเองเป็นชนกลุ่มน้อยครับ” พูดจบนายภักดีก็งับแฮมเข้าปากและเคี้ยว

“แรกๆ เราต้องลองตลาดไปก่อนครับคุณมะยม เนี่ยทำมาสองแบบตั้งแต่แรกเลยก็ดี เห็นผลง่ายดีครับ แต่แบบใหญ่ก็ขายได้กับลูกค้าที่กลุ่มที่ชอบทานขนมปังครับ คุณมะยมอย่ากังวลมากไป” ผู้จัดการร้านขยายความความต้องการของลูกค้าให้แก่ผู้ทำ

“แล้วอาทิตย์หน้าเอาไงดีล่ะครับ?” นายมะยมถามผู้จัดการร้าน

“อืม....” ผู้จัดการร้านหันหน้าไปหานายภักดีก่อนจะเอ่ยปากถามว่า “คุณภักทำนานไหมครับ เท่าที่ทำมานี่คุณภักเหนื่อยมากรึเปล่าครับ?”

“ไม่ครับ ผมเริ่มทำประมาณแปดโมงเช้า พักทานข้าวกลางวันแล้วก็แพ็คใส่ถุง บ่ายสองก็โทรเรียกคุณป่องมารับของไปเลย ไม่เสียเวลาเท่าไหร่หรอกครับ” นายภักดีอธิบาย

“อืม...ผมกำลังจะขอความเห็นว่า หากทำมากขึ้นเป็นเท่าตัวจะไหวกันไหมครับ?” ผู้จัดการร้านบอก

“โห...ตกลงมันขายได้เหรอครับคุณวา” นายมะยมยังสงสัย

“ขายได้สิครับคุณมะยม พวกลูกค้าเค้าชอบรสชาติของคุณภักกันออก เค้าบอกผมว่าอรอ่ยทุกรส แต่ผมว่ารูปแบบครั้งหน้าเอาแบบชิ้นเล็กๆ พอดีครับจะดีกว่าครับ ส่วนขนมที่เอาแป้งหลายรสมาพันรวมกันนั่นก็ดีครับ ทุกอย่างลดขนาดลงมาจากเดิม แค่นี้ผมว่าน่าจะถูกใจลูกค้าส่วนใหญ่ของเราแล้วล่ะครับ” ผู้จัดการร้านสรุปความให้กับนายมะยม

“เอ่อ...” นายมะยมอมส้อมที่เพิ่งจิ้มไส้กรอกรมควันเข้าปากไปเมื่อตะกี้ “ถามคนนู้นครับ ผมแค่คนถ่วงแข้งถ่วงขาเชฟเค้าอ่ะครับ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” ผู้จัดการร้านหัวเราะร่วน และหันไปถาม ‘เชฟ’ “ฝากคุณภักไปพิจารณาก่อนนะครับ ผมแล้วแต่คุณภักสะดวกครับ”

“เพิ่มเรื่องจำนวนขอผมคิดดูก่อนละกันครับ ส่วนเรื่องลดขนาดผมไม่มีปัญหาครับ” นายภักดีบอก

ผู้จัดการร้านรู้ดีว่าบังคับ ‘เชฟ’ ไม่ได้ จึงบอกแกมเว้นที่เหลือไว้ให้เขาปฏิเสธได้...แต่เขาก็มีแผนสำรอง

......

.....

....

...

..

.

[Rafael]

อ่าาาาาา
ตามกันต่อไป

[armmyrine]

 :a5:ส่วนไหนหรอคะคุณภัก [อาร์มแอบอยากรู้ก่อนที่มันจะมาถึง.  ณ จุดจุด นี้.  เค้าเริ่มอิ๊อ๊ะกันยังไงหยอ...]

[-~iK@iZ_KunG~-]

น่ารักๆๆ

[choijiin]

เดี๋ยวนี้มะยมแอบหื่นนะ
 
แต่แหม อิตอนยังไม่ได้กัน
คนอ่านก็อยู่เป็นกำลังใจให้ตลอดเลยนะมะยม
อิตอนนี้พอเป็นทองแป่นเดียวกันแล้ว
ไม่คิดจะให้คนอ่านรู้มั่งเหรอ
  

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

พวกเขาเดินตามกันไปแบบห่างๆ และแยกกันขึ้นลิฟท์ไปคนละตัว

......

.....

....

...

..

.

เดินเคียงกันบ้าง เดินแยกกันบ้าง...ไม่เป็นปัญหาสำหรับนายภักดีและนายมะยม

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินถือร่มคันยาวออกมาจากลิฟท์... เขาเห้นหลังเพื่อนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำจึงรีบวิ่งไปหา

......

.....

....

...

..

.

“มึง ขายหมดอย่างนึงแล้วนะเว้ย!” นายมะยมเอาความดีใจและเป็นปลื้มมาบอกล่าวแก่เพื่อนสนิท

“เหรอ! อะไรหมดก่อนวะ?” นายศรเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

“หนมปังลูกเกดอ่ะ คุณวาเค้าบอกว่ามันเล็กดี กินพอดีคำ ลูกค้าชอบว่ะ” นายมะยมพูดพลางเดินคล้องคอเพื่อนไปตามทางเดิน

“ชิ้นกระติ๋วเดียวเอง ไม่มันส์ปากกูเลย” นายศรบอกแกมบ่น

“มึงไม่ใช่พวกละเลียดกินกาแฟนิ” นายมะยมบอกเพื่อนสนิท

“แล้วอย่างอื่นล่ะว่ะ” นายศรถามต่อ

“เหลือครึ่งต่อครึ่ง ไว้กลางวันไปดูกันใหม่เนอะ” นายมะยมนัดเพื่อนล่วงหน้า

“เออดี!” นายศรรับคำหนักแน่น

......

.....

....

...

..

.

ช่วงพักกลางวันเริ่มต้น

นายมะยมไปเข้าห้องน้ำก่อนลงไปกินข้าว... เขรอคิวเล็กน้อยก็ถึงลำดับปลดปล่อยของตัวเอง

ระหว่างที่เขาล้างมือ เขาก็เห็นมองเห็นคนคนหนึ่งในกระจก------คนคนนั้นเพิ่งเดินหน้าเรียบตึงเข้ามาในห้องน้ำที่มีคนอยู่ประปราย

“หัวหน้าครับ” นายมะยมร้องทัก

คนที่ถูกเรียกหยุดเดินและหันมาหานายมะยม

“ไปทานข้าวด้วยกันมั้ยครับ?” นายมะยมส่งยิ้มให้พร้อมคำชวน

“ผมต้องไปทานกับท่าน...บ่ายนี้เรามีเลี้ยงรับรองแขกครับ” หัวหน้าบอก

“ครับ! งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” นายมะยมพยักหน้าและเดินสวนออกไปจากห้องน้ำ

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินไปรอลิฟท์กับเพื่อนสนิทที่มายืนรออยู่ก่อนแล้ว

“พ่อมึงล่ะ? ไม่ลงไปด้วยกันเหรอวะ?” นายศรถามถึงเพราะก่อนหน้านี้นัดกันไว้

“เหมือนโดนสั่งด่วนให้ไปกินข้าวกับท่านว่ะ” นายมะยม

“โห ลาภปากเลย!” นายศรพูดแล้วน้ำลายสอ

“ชิ!” นายมะยมเบ้ปาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า...ไอ้เด็กติดพ่อเอ๊ย!” นายศรหัวเราะร่วนที่เห็นเพื่อนทำแก้มป่อง....อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน แค่หัวหน้าไปกินข้าวกับผู้บริหารไม่กี่ชั่วโมง มันจะไม่พอใจ

ประตูลิฟท์เปิดพอดี พวกเขาจึงเดินเข้าไปด้านใน

......

.....

....

...

..

.

[sukie_moo]

555 น่าสงสารเด็กติดพ่อ

[armmyrine]

 :monkeysad:อยากให้เรื่องนี้อยู่กันไปนานๆๆๆๆๆๆเลยอ่ะ.  จบคำนี้ก็มีคำต่อๆๆๆไปเรื่อยๆ น่าจะดีเนอะ

[TONG]

นึกว่าจบไปแล้วแต่ก็ยังมีต่อเรื่อยๆอีก ชอบมากเลยจ๊ะเรื่องนี้

ตามลุ้นคำต่อๆไป

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

เลิกงานแล้ว แต่ฝนยังตกพรำไม่หยุด...ซึ่งมันก็หยุดบ้างนะ แต่มันหยุดตอนที่เหล่าพนักงานกินเงินเดือนเค้านั่งทำงานกัน----แกล้งกันใช่มั้ย?

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินลงมาพร้อมนายศร แต่เขาแยกไปนั่งเล่นที่ร้านกาแฟชั้นสอง...ไม่กลับไปพร้อมกับเพื่อนสนิท

......

.....

....

...

..

.

ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในร้าน เขาก็ฉีกยิ้มกว้าง...ไม่เหงาแหละมีคนให้คุยเล่นด้วยระหว่างรอ

เขาเดินยิ้มไปหาคนที่นั่งอยู่โต๊ะมุมในสุดของร้าน “ไงป๋อง พี่นั่งด้วยคนนะครับ”

“ตามสบายเลยพี่มะยม” น้องป๋องเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดจดตรงหน้า

“ทำไรน่ะครับ?” นายมะยมถามน้องป๋อง

“อ๋อ...สูตรน้ำน่ะพี่” นายป๋องยื่นสมุดตรงหน้าไปห้พี่มะยม

นายมะยมก้มลงไปอ่านสักพักก็เงยหน้ามาคุย “จะลาออกมาช่วยคุณวาเค้าเหรอครับ?”

“ผมคิดตกนานแหละ แต่ตานั่นอ่ะ ไม่ยอมท่าเดียว!” นายป๋องพูดด้วยสีหน้ากระฟัดกระเฟียด

“คุณวาเค้าคงอยากให้ป๋องมีอิสระมั๊งครับ” นายมะยมบอกความคิดของตัวเอง

“ขายกาแฟมันก็หนุกดีนะพี่” แล้วนายป๋องก็กระซิบกระซาบบอกพี่มะยมต่อว่า  “เนี่ยผมอ้อนจนยอมให้มาช่วยตอนวันเสาร์-อาทิตย์ได้แหละ เดี๋ยวรอก่อนเหอะ...เผลอเมื่อไหร่ ผมลาออกเลย!”

นายมะยมขำในลำคอกับความคิดรุ่นน้องคนนี้

......

.....

....

...

..

.

นั่งคุยเล่นกับป๋องจนทุ่มนิดๆ มือถือเขาก็สั่น....เมื่ออ่านข้อความเข้าแล้ว เขาจึงขอตัวกลับบ้าน

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินลงมาที่ชั้นหนึ่ง และเดินไปทางระตูหลังตึก....และตรงเข้าไปในลานจอดรถ

......

.....

....

...

..

.

ทันทีนายมะยมก้าวเข้าไปในนั่งในรถ BMW เขาก็ได้ยินเสียง....เจื้อแจ้วซ้ำไปซ้ำมา “อยากกินติม จะกินติม อยากกินติม จะกินติม....”

“เหรอ! งั้นไปกินติมก่อนกลับบ้านกัน” นายมะยมหันหน้าไปบอกสิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่เต้นโหยงๆ อยู่คนเดียวที่เบาะหลัง

“คุณพ่อไม่ไปอ่ะ” ลูกชาย(นอกทะเบียนบ้าน) ชี้นิ้วฟ้อง

“ทำไมคุณพ่อใจร้ายจังครับ” นายมะยมหันหน้าไปถามคุณพ่อ

“พี่รักบอกว่าเพิ่งหายไข้ ห้ามให้กินของแสลงครับ” คุณพ่อบอกเสียงเรียบ...แบบปกติ และขับรถเคลื่อนออกไปจากลานจอดรถ

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมรับตัวน้องหนูมานั่งเล่นที่ตักตัวเอง...ซึ่งโดยสารมาในที่นั่งข้างคนขับ “วันนี้ใครจะมารับน้องหนูเอ่ย?”

“วันนี้หนูมานอนกับคุณพ่อฮะ” เสียงดังฟังชัดตามประสาเด็กอารมณ์ดี

“เหรอครับ! ดีจังเลย!” นายมะยมกัดฟันพูด

น้องหนูนั่งตะแคงพิงตัวพี่ใจดีและก้มหน้าเล่นเกมส์กดต่อไป

นายมะยมหันหน้าไปมองสีหน้าของคนขับ คนขับยังคงตั้งสมาธิกับการขับรถไปอย่างเงียบๆ “พี่แกล้งผมป่าวเนี่ย!”

“ผมไปแกล้งอะไรคุณล่ะครับ” ถามกลับทันที

“นี่ไง!” นายมะยมเอานิ้วชี้ชี้ไปที่สิ่งมีชีวิตหนึ่งซึ่งง่วนอยู่กับเกมส์กด

คนขับหันหน้ามามองแวบหนึ่งก่อนจะหันหน้าตรงมองถนนเหมือนเดิม “เกี่ยวอะไรครับ?”

“ได้! งั้นคืนนี้ก็.... MY BATHROOM SECRET!” นายมะยมพูดชื่อหนังเรื่องหนึ่งที่เขามีไว้ในครอบครองที่ห้องของตัวเอง พร้อมฉีกยิ้มแบบ....ผู้ชนะ

สัญญาณไฟแดงขึ้น รถที่ขับมาทุกคันต่างชะลอ....และจอด

คนขับหันหน้ามาจ้องตากับคนที่ฉีกยิ้ม...เจ้าเล่ห์ สักพักจึงเอ่ยปากว่า “เล่นไปคนเดียวเถอะครับ!”

“เล่นอะไรในห้องน้ำฮะ?” สิ่งมีชีวิตตัวน้อยเงยหน้าขึ้นมาถาม “คุณหมอบอกว่าหนูต้องอาบน้ำอุ่นนะฮะครูมะยม?”

 :man1:อายุยังไม่กี่ขวบ รู้แค่ศัพท์พื้นฐานในชีวิตประจำวันตามที่ครูมะยมสอนให้เท่านั้น

“ครับ! น้ำอุ่นห้องพี่มีเหลือเฟือเลย จะอาบนานแค่ไหนก็ได้ครับ!” คุณครูมะยมก้มหน้าไปบอกลูกศิษย์ตัวน้อย

"เย้ เย้ เย้!" เด็กน้อยส่งเสียงร้องด้วยความดีใจที่จะได้เล่นน้ำ

เมื่อรถเริ่มจะออกตัวอีกครั้งเพราะสัญญาณไฟเขียวขึ้นมาแล้ว....นายมะยมได้ยินเสียงถอนลมหายใจหนัก...แกมรำคาญนิดๆ จากคนขับรถ

......

.....

....

...

..

.

อดข้าวมิตายดอก แต่อย่าอดสเน่หา------คติประจำใจของนายมะยมเค้าล่ะครับ

......

.....

....

...

..

.

[-~iK@iZ_KunG~-]

มะยมน่ารักเกินไปแล้ว
น้องหนูน่ารักๆ มาอีกแล้ว

[Maprang_W]

อ้าว อึ้ง ยังมีต่อ หุหุ อ่านแล้วกระชุ่มกระชวย

-------------

กำลังคิดว่าเย็นนี้กินไรดีว้า
พอมาอ่านเรื่องนี้เลยไปหาข้าวหมูกรอบกิน 
(ชาวบ้านเขาอยากกินต้มเลือดหมูกัน  )

[Rafael]

5555555
คืนนี้นายมะยมมีก้าง
ว่าแต่ในห้องน้ำเหรอ
ก็น่าสนนะ อิอิ

[uknowvry]

กด Refresh ..... ประสบการณ์ครั้งแรก ไม่เคยตามติดเรื่องไหนขนาดนี้มาก่อนเลย 555+

[MiSS-U]

คู่นี้น่ารักอย่างร้ายกาจที่สุด  ชอบบบบ

 

[armmyrine]

 :m19:อยากอ่านDelete.  Seen