หัวข้อ: เรื่องสั้น [แอบ] จบในตัว

[MiSS-U]

เออดีแฮะที่ตรงได้เห็นจะได้รู้ว่าน้ำไม่ใช่ของตาย

ทางที่ดีให้เห็นทั้งหมดนั่นแหละ 

[BaoBao]

....

...

..

.

พี่ตรงลุกขึ้นอุ้มไอ้จี๊ดไปปิดไฟ และเดินไปที่เตียงโดยไม่แม้แต่หันหน้ามามองนายน้ำที่มีน้ำตาไหลอาบแก้มสักนิดเดียว พี่ตรงจบแล้ว ไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้ว

....

...

..

.

‘แล้วมึงจะทนทำไม?’ เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นมาในหัวของสายน้ำ

‘ถ้ากูไม่รัก กูไม่ทนหรอก!’ ประโยคที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกกับใคร เพราะแค่คิดเอง มันก็เจ็บจนเหมือนหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

อึดอัดกับการแอบรัก แล้วบอกรักเขาไม่ได้

ทรมานอยู่กับความหวังลมๆ แล้งๆ

ไม่ว่าสเตปไหนมันก็เจ็บด้วยกันทั้งนั้น..... ทว่า ตลอดมาคำว่ารักของสายน้ำ เคยศักดิ์สิทธิ์มาโดยตลอด เขาจึงมาได้ถึงวันนี้...

และหากพ้นคืนนี้ไป...คำว่า “รัก” จากปากของสายน้ำ คงไม่มีค่าอีกแล้วในสายตาของพี่ตรง

....

...

..

.

อยากกลับไปเมื่อก่อน..... ตอนที่แอบรักพี่ตรงฝ่ายเดียว

....

...

..

.

หากกลับไปได้...สายน้ำจะไม่คาดหวังกับสิ่งใดๆ อีก

....

...

..

.

สายน้ำจะไม่อยากได้อะไรไปมากกว่า.... ได้เห็นหน้า ได้พูดคุย ได้มีความรู้สึกดีๆ ได้มีช่วงเวลาดีๆ ได้มีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน--------- ซึ่งสิ่งเหล่านี้ที่ว่ามันกำลังจะ “หยุด”

จะไม่มีอีกต่อไปแล้ว หากพ้นคืนนี้ไป!

....

...

..

.

สายน้ำปาดน้ำตาทิ้ง เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้า และเรียกสติคืนมา..... ใบหน้าที่อยู่ในกระจก ดูไม่ใช่เขาเลย ....ผู้ชายคนนี้เป็นใครก็ไม่รู้ ทำไมแววตาเศร้าขนาดนี้

“จะตัดแล้วใช่มั้ย?” นายน้ำกระซิบถามตัวเองที่อยู่ในกระจก

ตอนที่หิ้วไอ้จี๊ดมาทะเลก็เพื่อมาคิด... สายน้ำคิดที่จะวางความรักไว้ที่พี่ตรง และเอาตัวเองที่เหลืออยู่ไปหาพี่เจ.... ถึงเป็นความคิดที่เลว! แต่สายน้ำก็คิด....ที่จะทำมัน

....

...

..

.

ถ้าหัก....ต้องหักให้ขาด

....

...

..

.

ตัดบัว....อย่าให้เหลือใย

....

...

..

.

ของใช้ของเขาซึ่งเคยเอาไปไว้ในห้องพี่ตรง เขาเอามันใส่กล่องไว้หมดแล้ว ก่อนออกมาจากห้องของพี่ตรง....เพราะไอ้จี๊ดไม่ใช่สิ่งของ เขาจึงหิ้วมันมาด้วย และกะว่าตอนที่เอามันไปคืนเจ้าของ เขาจะเอากล่องพวกนั้นมาส่งไปรษณีย์-----ส่งถึงตัวเอง

และจบเรื่องราวที่คาราคาซังมานานนี้ซะ

[roseen]

 :a5ต่อๆๆๆๆๆๆๆมาต่อซะดีๆ

[aoommy]

ตบเข่าดังฉาด ให้มันได้อย่างงี้สิ  คนเขียนจ๋ารีบมาต่อนะ หน่วงโคตรๆๆ

[BaoBao]

....

...

..

.


ทันทีที่สายน้ำล้มตัวลงนอน ไอ้จี๊ดก็ชะโงกหน้ามามองจ้องเขา พี่ตรงนอนหันหลังให้เขา ไอ้จี๊ดอยากมาหาเขา แต่มันเกิดโง่หรือจะอ้อนก็ไม่รู้ มันทำเป็นข้ามตัวพี่ตรงมาไม่ได้ และร้องงี๊ดงี๊ดให้เขาช่วย

“มึงเอามันไปดิ กูรำคาญ จะนอน” พี่ตรงงึมงัมบอก

สายน้ำยื่นมือไปหิ้วปีกไอ้จี๊ดมาหาตัวเอง.... ไอ้จี๊ดซุกรักแร้ของพี่น้ำแล้วขดตัวหาท่าเหมาะๆ ก่อนที่จะนอนทับขาหน้าตัวเองและนิ่งไป

สายน้ำมองหัวไอ้จี๊ด.....หัวมันโตขึ้นกว่าครั้งแรกที่เอามันมา

“พี่ซื้อไอ้จี๊ดมาทำไมครับ? อยากเลี้ยงเหรอครับ?” สายน้ำไม่เข้าใจมาตลอด

............................... ไม่มีคำตอบจากคนที่เขาถาม

พรุ่งนี้...ทุกสิ่งต้องจบลงแล้ว สายน้ำต้องเดินต่อไป เขาหยุดมานานเกินไป... และรอมาจนเหนื่อย

....

...

..

.

สายน้ำหลับตา คืนนี้จะหลับลงหรือไม่... ก็ปล่อยมันไป สายน้ำแค่อยากหลับตา....และพัก

....

...

..

.

“มันหน้าเหมือนมึง!”

....

...

..

.

น้ำตาร้อนๆ เริ่มรื้อขึ้นมาที่ขอบตา.... มันผลักดันกันให้ออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของสายน้ำ.... สายน้ำกัดริมฝีปากไว้แน่น

เขาจะไม่ร้องไห้ให้พี่ตรง...ลำบากใจมากไปกว่านี้

อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว เขาต้องผ่านมันไปได้สิ!

....

...

..

.

แพลบ แพลบ แพลบ---- ไอ้จี๊ดเอาลิ้นเลียแก้มที่ชุ่มน้ำของพี่น้ำ..... หูของสุนัขดีกว่าคน เสียงสะอื้นที่จุกแน่นอยู่ในลำคอของสายน้ำ ไอ้จี๊ดได้ยินแล้วนอนไม่หลับ

สายน้ำเริ่มกลั้นเสียงไม่อยู่... เขาผุดลุกขึ้นมาจากเตียง อุ้มไอ้จี๊ดขึ้นมา แล้วพามันเดินออกไปนอกห้อง

สายน้ำก้าวจ้ำมาถึงชายหาดของที่พัก.... ทะเลเวิ้งว้างแต่มีเสียงดังซึ่งกลบเสียงที่ออกมาจากหัวใจที่บอบช้ำของสายน้ำได้

สายน้ำนั่งแหมะที่พื้นทราย เขากอดไอ้จี๊ดร้องไห้...... และรอ “เวลา” ที่น้ำตามันจะหยุดไหล...ด้วยตัวมันเอง

....

...

..

.

[roseen]

 :a5:ห่ะ!ตูจะบ้า





 

[BaoBao]

ปิดวรรค

เสียงโฮดังแข่งกับเสียงคลื่นอย่างไม่อายของนายสายน้ำ ย้อมความมืดในยามค่ำคืนนั้นให้เศร้ายิ่งกว่าทุกๆ วัน..... เขาถึงบอกว่า เวลาอกหักอย่ามาทะเล.... แต่ใจมันก็สั่งให้สายน้ำมาและต้องมาที่นี่เท่านั้น!

---------

-------

------

-----

----

---

--

-


ที่ชายหาดนี้ แต่ไม่ใช่บ้านพักในเวลานี้

วันนั้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมานาน หลังจากที่โดนพี่ตรงชกจนฟันหลุดไปสองซีก และโดนเตะจนเลือกกลบปาก----- โทษฐานที่สารภาพรักกับพี่ตรง

----- รุ่นพี่ที่สนิทกันอย่างกับเป็นพี่น้องร่วมท้อง!

----- เป็นความเจ็บที่สายน้ำต้องรับไปเพราะเขาทรยศความไว้เนื้อเชื่อใจของพี่ตรง!

วันเลี้ยงอำลาของคณะ รุ่นพี่และรุ่นน้องจะมารวมตัวกัน รวมไปถึงรุ่นพี่ที่จบไปแล้วด้วย.... จะเรียกว่า งานคืนสู่เย้าขนาดย่อมๆ ก็ได้

พี่ตรงเดินเล่นอยู่และเดินมาเจอสายน้ำที่กำลังเดินทอดน่องเล่นอยู่ด้วยเหมือนกัน

สายน้ำส่งยิ้มให้แต่ไม่ได้พูดอะไร

พี่ตรงเดินนำหน้าไป และก้าวดิ่งนำไปก่อน....สายน้ำถอนหายใจให้กับอากัปกริยาของพี่ตรง เขาเดินต่อไป มองทะเลและปล่อยความคิดไปเรื่อยๆ

พอเมื่อยขา สายน้ำก็นั่งลงบนผืนทราย เขากอดเข่านั่งจ้องทะเลที่มือสนิท เขาเห็นแสงของคลื่นที่สะท้อนล้อเล่นกับแสงไฟบนบก

สักพัก ขาของคนคนหนึ่งก็มายืนอยู่ข้างๆ สายน้ำ....เขารีบเงยหน้าขึ้นมอง แล้วเขาก็ต้องตกใจ ใบหน้าของคนที่ไม่คิดว่าจะได้มาอยู่ใกล้กันอีกแล้วปรากฏอยุ่ในดวงตาของสายน้ำ

“ถ้ามึงหยุด กูจะให้อภัยมึง” อีกฝ่ายบอกเขา

“หยุด? อะไรเหรอครับ?” สายน้ำถามอีกฝ่าย

“หยุดคิดเลวๆ กับกู กูรักมึงเหมือนน้องในไส้ แค่นี้มึงไม่พอเหรอ?” อีกฝ่ายถามด้วยเสียงเคียดแค้น

“ขอบคุณครับ แต่ไม่พอ ผมสั่งหัวใจตัวเองไม่ได้ครับ” สายน้ำยืนยัน

หมัดหนึ่งถวายมาที่หน้าของสายน้ำ สายหน้าล้มลงไปกองกับผืนทราย เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วส่งยิ้มให้อีกฝ่าย “พี่ห้ามตัวเองไม่ให้เกลียดผมได้มั้ยล่ะครับ หากพี่ทำได้ผมก็ทำได้!”

“กูทำได้!” เสียงตะโกนกร้าวดังแหวกความมืด

สายน้ำหัวเราะในลำคอ และทรงตัวลุกขึ้น “แล้วพี่จะทำยังไงครับ?”

“เหมือนเดิม ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนก่อนหน้าที่กูจะรู้ความคิดของมึง!” เสียงกร้าวบอกคำตอบแก่สายน้ำ

ซื่อตรงจะให้ทุกอย่างกลับไปเหมือนตอนที่เขายังไม่รู้ว่าสายน้ำคิดอะไรกับเขา ตอนที่ยังไม่เคยได้ยินคำสารภาพจากปากของสายน้ำ.... กลับมาเป็นพี่น้องที่รักกัน เหมือนเดิม!

“พี่จะทำได้ไงไม่ทราบ ผมรักพี่ พี่ก็รู้แล้ว มันจะไปเหมือนเดิมได้ยังไง” สายน้ำถามประชด

“กูไม่รักมึงแบบนั้น เดี๋ยวนานไปมึงก็มองคนอื่นเอง กูก็แค่รอเวลา” ซื่อตรงบอกสายน้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จริงจัง และมั่นใจ

....

...

..

.

 เลวที่สุด----- สายน้ำนึกอยู่ในใจ


....

...

..

.

เห็นแก่ตัว!----- สายน้ำด่าอีกฝ่ายในใจ


....

...

..

.

“ได้ครับ! แต่จำไว้นะครับ ผมรักพี่!” สายน้ำตอบรับคำท้าจากอีกฝ่าย


....

...

..

.

และนับตั้งแต่เช้าวันนั้นเป็นต้นมา ซื่อตรงและสายน้ำก็กลับมาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ ...... เฉกเช่นเดิม

ทุกสิ่งสงบลง และมีชีวิตต่อไปในแบบของมัน....ในแบบที่ราวกับว่าช่วงเวลาหนึ่งที่เกิดขึ้นนั้นได้ถูกกด “ลบทิ้ง” ไปแล้ว

....

...

..

.

กลับมาอยู่ในฐานะ “คนแอบรัก”


....

...

..

.

และครั้งนี้สายน้ำมุ่งมั่นมากที่จะทำให้พี่ตรงหันมาสนใจและเอาเขาเข้าไปอยู่ในหัวใจของพี่ตรง สายน้ำใช้ความ “เห็นแก่ตัว” ของพี่ตรงสร้างความฝันลมๆ แล้งๆ ให้กับตัวเอง.....

สายน้ำเอาเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักที่ตัวเองมีกับพี่ตรง.....แต่เวลาไม่ได้ทำให้พี่ตรงเปลี่ยนใจ

พี่ตรงลั่นวาจาไว้แล้วว่า “ไม่ได้รัก” --------และก็ “ไม่ได้รัก” จริงๆ ด้วย



....

...

..

.

เมื่อต้องจบการย้อนเวลานั้น..... สายน้ำต้องกลับมาที่จุดเดิม

สายน้ำต้องสำนึกในฐานะจริงของตัวเองสักที----- น้องชาย และ พี่ชาย


---------

-------

------

-----

----

---

--

-

[yeyong]

เหอ เหอ เหอ
ชอบประโยคที่ว่า "มันน่าเหมือนมึง"
มันมีความหมายแฝงหรือเปล่า

[roseen]

จบเปล่า??

[yeyong]

ปรบมือข้างเดียว ไม่ดัง

[U_Ton]

  ปวดตับจัง... พี่ตรงต้องคิดบ้างเเหละ แต่ไม่ยอมรับความจริง

เพราะมัวเเต่เป็นเเบบนี้ น้ำคงไปหาคนที่รอเค้า เเทนที่จะรอคนที่เค้ารักซะเเล้ว

  ถ้าไปจริงๆ คงได้มีสมน้ำหน้าพี่ตรงจริงๆแล้วล่ะ... ทิ้งขว้างเค้ามานานเกินพอแล้ว

ของตายเวลามันดิ้นได้อ่ะ น่ากลัว!!!

[MiSS-U]

ปิดวรรคแล้ว  จะเอาไงต่อล่ะทีนี้

รอค่ะ

[BaoBao]

ซื่อตรงผุดลุกขึ้นมาจากที่นอน

ใจเขาไม่สงบ เพราะไม่รู้ว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ เมื่อกี้ลุกไปไหน.... ถึงหันไปดูแล้วว่า ไอ้จี๊ดก็ถูกเอาไปด้วย แต่ไอ้จี๊ดมันเป็นแค่ลูกหมา หากเกิดอะไรขึ้นมา มันคงช่วยอะไรคนตัวโตเท่าตึกสักคนก็ไม่ได้

ข่มใจเท่าไหร่ก็ไม่ลง ดังนั้นซื่อตรงจึงลุกขึ้นไปเปิดไฟ เขามองหากุญแจห้อง แล้วเดินออกไปจากห้อง

ซื่อตรงเดินไปที่ลานจอดรถ เห็นรถมอเตอไซด์ยังอยู่ เขาถอนหายใจแล้วเดินไปดูตามจุดต่างๆ ในที่พัก----ไม่มีร่างของคนที่เขามองหาเลย

ซื่อตรงได้ยินเสียงทะเล...เขาเดินเข้าไปหาเสียงคลื่น

เขายืนอยู่บนกำแพงสูงของที่พัก เขามองเห็นเงาคนคนหนึ่งนั่งกองอยู่บนทราย คนคนนั้นนั้งกอดเข่าเอาหน้าซุกลงไป------เห็นแล้วน่าสงสารจับใจ.......

ซื่อตรงนั่งยองๆ ตรงที่ที่ยืน

เขามองจ้องที่ร่างของคนคนนั้น


....

...

..

.

จนเมื่อเหมือนหายใจได้ลำบาก ซื่อตรงจึงถอนหายใจหนักและลุกขึ้นยืน


....

...

..

.

ซื่อตรงเดินลงบันไดหินและค่อยๆ เดินย่างเหยียบลงไปบนผืนทราย.... ทรายที่ดูดเท้า ทำให้เขาเดินได้ลำบาก คล้ายกับว่าจะล้มมิล้มเหล่ได้ทุกเวลา

ซื่อตรงเดินเข้าไปใก้ลร่างนั้นแต่ยังเว้นระยะห่างกันอยู่ เขานิ่งและฟัง


....

...

..

.

เสียงคลื่น.....และเสียงร้องไห้.....


....

...

..

.

ซื่อตรงยืนนิ่งและใคร่ครวญ


....

...

..

.

[roseen]

 

[MiSS-U]

ใคร่ครวญไรว้า 

รอค่ะ

[BaoBao]

....

...

..

.

ร่างใหญ่ที่สวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้น เดินไปอยู่ข้างหลังของคนที่สวมชุดนอนลายทางขายาวครบชุดซึ่งซุกหน้าอยู่กับเข่าที่ตั้งชัน ร่างใหญ่นั่งซ้อนหลังของคนที่งอตัวอยู่แต่เดิม เขาสอดแขนทั้งคู่ของตัวเองแล้วดึงให้คนที่ซุกหน้ากับเข่าตัวเองเอนหลังมาพิงกับตัวของเขา

“เดี๋ยวไอ้จี๊ดมันหายใจไม่ออก” เขากระซิบที่ริมใบหู เสียงเขาคงแข่งกับเสียงของคลื่นทะเลแรงไม่ได้ มีแต่ต้องพูดตัดเสียงของคลื่น....เท่านั้น

“ถ้าคนนั้นเค้าดี และรักมึง มึงก็ไปอยู่กับเค้าซะ กูไม่มีอะไรให้มึงมากกว่านี้หรอก กู.......” เสียงเขาที่กระซิบหยุดลง เขากลืนน้ำลายลงคอ แต่มันมีก้อนอะไรไม่รู้ทำให้เขากลืนมันลงไปไม่ได้
































































....

...

..

.

“กูพยายามแล้ว”

....

...

..

.




































































เสียงร้องที่คิดว่ามันดังที่สุดที่ตัวเองจะทำได้.....ทว่ามันไม่ใช่เลย

สายน้ำยังร้องได้ดังกว่าที่ทำอยู่......ดังกว่ามาก


....

...

..

.

ร่างใหญ่กอดคนที่ร้องไห้ไว้แน่น เขาแนบแก้มกับอีกฝ่าย ปล่อยให้แก้มที่แห้งของตัวเองเปียกไปพร้อมๆ กับคนอีกคน..... เพราะเอาแขนกอดอีกฝ่ายไว้ เขาจึงเอามือเช็ดน้ำตาให้ไม่ได้

แต่เขาอยากให้ความอบอุ่นแก่คนที่กำลังเสียใจ

....

...

..

.

ถึงแม้จะเป็นคนใจร้าย

....

...

..

.

ถึงแม้จะเป็นคนใจดำ

....

...

..

.

ถึงแม้จะเป็นคนแก่ตัว

....

...

..

.

ร่างใหญ่ก็เป็นคนซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง


....

...

..

.

เมื่อมีคนที่เหมาะสมกับน้องชายของเขา


....

...

..

.

เขาควรต้องสนับสนุน

....

...

..

.


ถึงการสนับสนุนของเขาจะทำให้น้องเสียใจ เขาก็จะคอยปลอบใจน้องชาย

เขาไม่ได้จะทิ้งน้องชาย รักยังไงก็รักอย่างนั้น ไม่ได้น้อยไปกว่าเดิม


....

...

..

.

แต่ได้เท่านี้....แม้เคยพยายามให้มากกว่า

....

...

..

.

แต่มันก็ไม่เคยมี “มากกว่า”


....

...

..

.

ซื่อตรงกอดกระชับสายน้ำไว้แนบอก ร่วมรับรู้ความรู้สึกของสายน้ำ และแบ่งเบาน้ำตาจากอีกฝ่าย

....

...

..

.


ความมืดปกคลุมให้สิ่งต่างๆ ไม่อาจมองเห็นได้

....

...

..

.

แต่ความมืดปกปิดความรู้สึกของคนไม่ได้

....

...

..

.

ความรู้สึก เราสัมผัสได้ด้วยใจ ไม่จำเป็นต้องใช้แสงจากสิ่งใด
























































....

...

..

.

สายน้ำร้องไห้จนหลับคาอกของซื่อตรง เสียงโฮลั่นค่อยๆ แผ่วลง จนมีแค่เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ

ซื่อตรงปัดไอ้จี๊ดที่ตะกายยืนสองขาตะกายอยู่กับตัวของสายน้ำออกไป จากนั้นก็อุ้มสายน้ำขึ้นมา

“ป๊ะ เข้าห้องกัน ไอ้จี๊ด! เดินตามมานะ” ซื่อตรงก้มลงไปบอกไอ้จี๊ด

และพอเขาก้าวขาเดิน ไอ้จี๊ดก็วิ่งตาขาของซื่อตรงไปพลาง เงยหน้ามองซื่อตรงไปพลาง------ตลอดทาง


....

...

..

.

ซื่อตรงเปิดห้อง และเอาสายน้ำไปวางลงบนเตียง....

ไม่ใช่คนละเอียดอ่อน ไม่ใช่คนพิถีพิถัน ไม่ใช่คนรักสะอาด.... ทรายท่วมตัวทั้งเขาและสายน้ำหรือแม้กระทั่งตัวไอ้จี๊ดก็ตาม

ซื่อตรงไม่ได้เฉลียวใจหรือนึกสงสารแม่บ้านที่จะมาทำความสะอาดห้อง


....

...

..

.


สำคัญแค่คนตรงหน้านี้


....

...

..

.


ไอ้จี๊ดร้องขอขึ้นมาบนเตียงด้วย ซื่อตรงอุ้มมันขึ้นมา มันขึ้นไปตะกายบนตัวของสายน้ำ

“ไอ้จี๊ด! ลงมา! ไป...หาที่นอนเอง” ซื่อตรงจิ้มหน้าผากไอ้จี๊ด

ไอ้จี๊ดโยเยอีกสักพัก แต่พอตรงจุ๊จุ๊ ไอ้จี๊ดก็หางจุกตูดแล้วลงมาจากตัวสายน้ำ ไปซุกตัวกลมนอนอยู่ข้างหมอนของสายน้ำ

“เด็กดี” นายตรงยื่นมือไปขยี้หัวไอ้จี๊ดเป็นการชมเชย

....

...

..

.

ซื่อตรงนอนตะแคงมองสายน้ำจนแน่ใจว่า สายน้ำหลับไปแล้วจริง เขาจึงผ่อนลมหายใจ

....

...

..

.


ริมฝีปากแนบลงที่หน้าผาก


























































....

...

..

.

ริมฝีปากแนบลงที่แก้ม-----เลียนแบบคนที่เขาเห็น












































....

...

..

.

ริมฝีปากแนบลงที่ริมฝีปากของคนที่นอนหลับ














































....

...

..

.

ริมฝีปากแนบที่เปลือกตาที่หลับ แต่หนังตานั้นยังกระตุกไม่นิ่ง















































....

...

..

.

แขนหนึ่งสอดรองคอของคนที่หลับ  แขนอีกข้างโอบเอาร่างของคนที่หลับมากอดกระชับ








































....

...

..

.

ในยามราตรีที่ท้องฟ้าเทผืนฟ้าสีนิลกาล ในผ้าสีนิลที่ประดับแสงแวบวาวจากดวงดารา ในคืนที่ความเงียบเป็นราชา ในยามที่สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่นิทรา

หนึ่งคนที่อยู่บนเตียงหลับไปแล้ว หนึ่งตัวที่อยู่ข้างหมอนของคนที่หลับยังนอนลืมตาเอาหัวเกยหมอนมองอีกคนที่อยู่บนเตียงนั้น------ คนอีกคนซึ่งไม่หลับ และคงไม่ได้หลับไปตลอดทั้งคืนนี้


....

...

..

.

หากคืนนี้สิ้นสุดแล้ว คืนนี้คงเรียกคืนมาไม่ได้....อีกแล้ว

....

...

..

.

งั้นคืนนี้เขาก็จะมองเวลาที่เลื่อนลอยผ่านไปด้วยตาของตัวเอง-----ตลอดทั้งคืน

....

...

..

.

http://youtu.be/K9snskjiw5Y




























































....

...

..

.







เอวัง 

[MiSS-U]

 

จบแบบนี้โอเคเข้าใจได้ค่ะ

ซื่อตรงสมกับชื่อจริงๆ

[U_Ton]

  ยัง... ยังไม่จบใช่มั้ยอ่ะ...

เศร้าเกินไป สรุปว่าได้เเค่น้องชายจริงๆเหรอ ไม่ได้หลอกตัวเองจริงๆใช่มั้ย

งั้นน้ำก็คงต้องตัดใจ เพราะมันคงไม่มีประโยชน์แล้วจริงๆ...

สงสารน้ำ แต่ไม่สงสารพี่ตรง... เพราะใจร้ายเกินไป ถึงจะใจดีด้วยบางที

แต่เเบบนี้มันร้ายจริงๆ

[aoommy]

  เศร้าอ่ะ แต่ก็นะ คนเราบังคับใจกันไม่ได้ เป็นพี่เป็นน้องก็ดี มาคิดๆเจก็น่าสงสารนะ สองปีนี้ก็นานในการรอคนหนึ่ง คนเขียนจ๋าเขียนพาร์ทน้ำกับเจหวานๆหน่อยจิ ตรงด้วย อยากรู้ความรู้สึกต่อน้ำอ่ะ
เห้อ กอดน้องจี๊ด ร้องไห้ดีกว่า

[Moonmaid]

จบแล้วหรอออออ

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มานม่ายเคลียยยยยยยยยยย

“กูพยายามแล้ว”มึงพยายามไม่พออออออออออ

สงสารรรนํ้า

[insomniac]

T_T
น้ำไปแล้ว ไอจี๊ดจะรอดมั้ยเนี่ย

[yeyong]

อยากรู้สุดท้ายที่นอนลืมตา ซื่อตรงคิดอะไรอยู่
 

[roseen]

 :กอด1:อืมจบละ


หน่วงหนักเข้าไปอีก

[เฉาก๊วย]

เอวัง....ตามนั้น   


 

[BONE]

น้ำตาคลอ มันไม่ไหลออกมาเพราะมันจุกเกินไป
อ่านเรื่องนี้แล้วโคตรเข้าใจความรู้สึกของน้ำเลย
เพราะสภาพที่เป็นอยู่ก็ไม่ต่างกันสักนิด จะต่างกันก็ตรงที่
เราไม่มีพี่เจมาหลงรักที่แหละ ฮา~

แต่ซื่อตรงก็เหมือนให้ความหวังจริงๆ นะ
สำหรับคนที่แอบชอบนะ ความหวังเพียงน้อยนิดก็เหมือนต่อชีวิตออกไปแล้ว
แต่ถึงกับให้มาหาได้ ใช้ชีวิตอยู่ข้างๆ ได้บ้าง มันสุดยอดที่สุดแล้ว
แต่เป็นธรรมดาของมนุษย์นะ แม้จะบอกว่าไม่อยากได้แค่ไหน
ถ้าได้มาเพียงน้อยนิด มันก็จะอยากได้มากกว่านี้...
ดีแล้วล่ะ ที่ซื่อตรงพูดยืนยันความรู้สึกอีกที เวลาผ่านไป..ใจของซื่อตรงก็เหมือนเดิม
ดีแล้ว ที่ทำให้น้ำตัดใจได้สักที จะได้หันไปมองคนที่เขารออยู่บ้าง

ขอบคุณนะคะ มันหน่วงจริงๆ T^T

[stupidchild]

= = เพลียสงสาร แต่มันก็ต้องยอม

[Ba_wh99]

คนใจดีนี่น่ากลัวจริงๆ
เข้าใจความรู้สึกน้ำเลยตรงคำว่า กูพยายามแล้ว
เจ็บ...

[kun]

หน่วงดีแท้

[Giniz]

นี่มันไม่ใช่แค่หน่วงๆแล้วววววววววววววววววว 

[gupalz]

เอ้อออ ไม่ไหวจริงๆ