หัวข้อ: (เรื่องสั้น)<<<พรสามข้อของเด็กน้อย+ตอนพิเศษ>>>จบแล้วครับช่วยย้ายให้ด้วยครับ >3<

[มะขวิด]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

………………………………………………………………………………………………………………………………
 

         
                                                               
พร 3 ข้อของเด็กน้อย


แสงแดดแสดส่องผ่านบานหน้าต่าง     กระทบใบหน้าอันไร้เดียงสาของเด็กน้อย    ตาที่จ้องมองออกนอกหน้าต่างอย่างไม่มีจุดหมายมือที่เท้าคางเริ่มเมื่อยล้าแต่เมื่อหลงในแสงยามเย็นสียวนตาแล้ว   อาการเหล่านั้นทุเลาลงอย่างแทบไม่รู้สึก  ตอนนี้    เด็กน้อยคงเพลิดเพลินจนลืมไปว่านี่มันเลยเวลากลับบ้านของเขามานานมาก และก็เย็นมากแล้วด้วย  รู้ตัวอีกทีก็ตอนนักการภาโรงเข้ามาทำความสะอาดถ้านักการภาโรง     ไม่เห็นเด็กน้อยคนนี้เขาคงถูกกักขังไว้ในตึกเรียนเป็นแน่     เขาลงมาจากอาคารเรียน   ท่าทีของเขาเหมือนคนมีความทุกมากมาย    ไม่เหมือนเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน    เด็กน้อยมองดูนาฬิกาข้อมือสีขาว  เวลาห้าโมงสิบสี่นาที   เด็กน้อยยังไม่อยากกลับบ้านเขายังอยากคิดอะไรคนเดียว    ยิ่งบรรยากาศที่ร่มเย็นปกคุมด้วยต้นไม้ใหญ่ยิ่งเหมาะกับการนั่งคิดอะไรไปพรางๆ   เด็กน้อยมองไปที่สนามหญ้าโรงเรียนวันนี้ไม่มีใครซ้อมอะไร    เขาขอถือโอกาสนี้เดินไปกลางสนามหญ้าหลังราบลงกับพื้น   ต้นหญ้าเล็กๆเหล่านี้ทำให้เด็กน้อยรู้สึกคันหน่อยๆ  มือหนุนหัวตามองท้องฟ้าลมเย็นๆพัดผ่านร่างกายเล็กๆ  ร่างกายรู้สึกถึงความเย็น ตาเด็กน้อยเริ่มรี่ลงรี่ลง    จนในที่สุด

                " นายๆ นายมาหลับอะไรตรงนี้ "

                  " ตรงนี้มันหนาวไม่ใช่เล่นนะ   มะมากับเรา " 


              เด็กน้อยถูกช้อนขึ้นจากพื้นสนามหญ้าที่ตอนนี้น้ำค้างลงแล้ว    ยังมีฝนที่ตั้งเค้ามาตั้งแต่ตอนเย็น  เด็กหนุ่มมองบนฟ้าสีน้ำเงินเข้ม     คงอีกไม่นานที่ฝนจะตก   เด็กหนุ่มอุ้มเด็กน้อยเดินออกจากสนามหญ้าโรงเรียน    บ้านของเด็กหนุ่มอยู่ใกล้โรงเรียนค่อนข้างมากเพียงเดินเท้าไม่กี่นาทีก็ถึงแต่วันนี้คงไม่ใช่เพียงแค่ไม่กี่นาทีแต่มันกลับเป็นสิบนาทีไม่ใช้เพราะน้ำหนักของเด็กน้อย     มันเป็นเพราะความรู้สึกที่อยากให้อยู่อย่างนี้นานๆตั้งหากที่มันทำให้มันช้าลงอย่างไม่น่าเชื่อ   แสงไฟนีออนข้างถนนในซอยเล็กๆส่องกระสบหน้าของเด็กน้อยที่ดวงตายังปิดอยู่     หน้าไร้เดียงสาชั่งน่ายั่วยวนชวนมองเป็นที่สุด     หยดน้ำใสๆเม็ดใหญ่เริ่มตกลงมาจากฝ้าเด็กหนุ่มรีบเร่งฝีเท้าทันที    เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นให้หน้าของเด็กน้อยอยู่ในอ้อมอกจนเรียกว่าซบเลยก็ว่าได้     สายฝนร่วงโร่ยลงอย่างหนักหน่วงจนเสื้อนักเรียนของทั้งสองเปียกจน
แนบเนื้อเห็นผิวหนังใต้ร่มผ้า   แต่ก็แปลกเด็กหนุ่มสงสัยโดนฝนขนาดนี้ทำไมเด็กน้อยยังไม่ตื่นจากนิทราเสียที    เด็กน้อยยังหลับใหลจนถึงบ้านสีขาวของเด็กหนุ่ม   เด็กหนุ่มอุ้มเด็กน้อยเข้าบ้านเปิดประตู   ผ่านห้องรับแขกเดินขึ้นชั้นสองของบ้านเดินตามทางเดินจนสุดทางเดิน   ตรงหน้าเขาคือบานประตูสีขาว (ทำไมมีแต่สีขาวหว่า) เด็กหนุ่มเปิดผ่านเข้าไปอย่างง่ายถึงแม้มือกับแขนของเด็กหนุ่มจะไม่ว่างก็ตาม   เขาวางร่างน้อยๆลงบนเตียงใหญ่ๆสีดำ   เด็กหนุ่มจ้องมองใบหน้าตรงหน้า   ใจก็เต้นละรัวเขาคร่อมตัวทับเด็กน้อยแล้วใช้นิ้วมือเรียวยาวลูบไล้บนใบหน้านั้นช้าๆก่อนหน้าของเด็กหนุ่มจะโน้มเข้าใกล้ใบหน้านั้นอีก
      เข้าใกล้อย่างช้า
      
      
      ช้า


      ช้า


      เริ่มเข้าใกล้


      จน


      จน


      รู้สึกถึงลมหายใจของคนตรงหน้า  สายตาจ้องริมฝีปากนั้น   ริมฝีปากสีชมพู่อ่อนๆช่างยั่วใจเขายิ่งนักและแล้วเด็กหนุ่มไม่สามารถตัดกิเลสของตนได้ริมฝีปากของเขาเลื่อนต่ำลง
      ต่ำลง


      ต่ำลง

      และแล้วเด็กน้อยก็เกิดอาการพลิกตัวเปลี่ยนท่านอนกะทันหัน  " เกือบไปแล้ว  "  เด็กหนุ่มคิด    เขาส่ายหัวให้ตัวเองเบาๆ   มองหน้าเด็กน้อยอีกครั้ง   ใบหน้านั้นยังดูไร้เดียงสาเหมือนเด็กทารกแรกเกิด     ริมฝีปากเขาเลื่อนขึ้นตรงกับหน้าผากเด็กน้อยก่อนประทับริมฝีปากบนนั้น     เด็กหนุ่มดันตัวเองขึ้นเบาๆและระมัดระวังเพราะเขากลัวคนข้างล่างจะตื่น 
" นอนทั้งชุดเปียกๆไม่ดีแน่  "




       เด็กน้อยรู้สึกตัวเพราะเสียงฟ้าฝ่ากับเสียงลมพายุไหนจะเสียงฝนที่ตกลงกระทบทุกอย่างที่อยู่บนพื้นมันมีเสียงชวนให้หนวกหูอยู่ไม่น้อย      เตียงที่อุ่นสบายผ้าห่มหนาๆเหมือนอย่างกับไม่ใช่บ้านเขา     เด็กน้อยคิดทบทวนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้     ตาก็ยังลืมมองฝ้าเพดาน   " หรือว่าเรากลับมาบ้านแล้ว "   ความคิดยังวนเวียนอยู่ในหัวเขา
เด็กน้อยพลิกตัวนอนตะเคียงซ้าย


                 สิ่งที่เด็กน้อยเห็นเขาไม่ค่อยแน่ใจในความคิดของตัวเองเท่าไรว่าใช่หรือไม่        ภาพตรงหน้าคือเด็กหนุ่มคนหนึ่งในใต้ร่มผ้าห่มเดียวกันกับเขา          กำลังจ้องมองเขาด้วยท่าทีที่อ่อนโยนเหลือเกิน   

" นายคือเทวดารึเปล่า  เทวดาที่มากับฝนอ่ะ นายใช่ไหม " เด็กน้อยจ้องเด็กหนุ่มตาโตแววตาสีดำนิล   

"เราขอพรนายได้ไหม" เด็กหนุ่มไม่ตอบเพียงแค่ยิ้มและพยักหน้า

"เราขอพรได้กี่ข้อ"

"สามข้อหรือเปล่า" เด็กหนุ่มยิ้มให้กับคำถามของเด็กน้อยผู้นี้

" งั้น.....ข้อแรก  เราขอให้เรามีอ้อมกอดที่อบอุ่น" เมื่อเด็กหนุ่มได้ฟังดังนั้นจึงขยับตัวเข้าหาเด็กน้อยดึงตัวของเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอดของเขา    เขากอดรัดเด็กน้อยให้หน้าของเด็กน้อย  ซบกับอ้อมอกของเขา     เด็กน้อยรู้สึกถึงความอบอุ่นของพรข้อแรกมันอบอุ่นจนร่างกายที่เย็นช่ำเริ่มร้อน 

" ขะ ขอ  ข้อสอง  เราขอให้เรามีจูบที่เร้าร้อน " เด็กน้อยพัดจากอ้อมอกเด็กหนุ่มเพื่อเงยหน้ามองเด็กหนุ่ม     เด็กน้อยจ้องตาเด็กหนุ่มเพื่อสื่อถึงความต้องการ     เด็กหนุ่มขึ้นคร่อมตัวเด็กน้อย   มือทั้งสองข้างประคองหน้าเด็กน้อยเอาไว้แล้วลงสัมผัสริมฝีปากอย่างโหยหาแต่นุ่มนวล   เหมือนเขารอมันมาตลอด   รสสัมผัสร้อนแรงจากภายในส่งถึงกันและกันเด็กหนุ่มกวาดลิ้นไปรอบปากของเด็กน้อย     เด็กหนุ่มรู้สึกถึงความหวานในปาก   เด็กน้อยก็เช่นกันการที่มีสิ่งแปลกใหม่รุกล้ำเข้าในปากของเขามันชั่งแปลกใหม่และน่าค้นหา    เด็กหนุ่มถอดริมฝีปากออก  ทั้งสองรีบหอบอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วเด็กน้อยหอบจนหน้าแดงก่ำ  เด็กลูบไล้ใบหน้านั้นอีกครั้ง    ลูบอย่างอ่อนโยน   เด็กน้อยจ้องมองคนตรงหน้าคนที่คร่อมเขาอยู่แล้วยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าเด็กหนุ่มเช่นกัน   เด็กหนุ่มจับมือเด็กน้อยนั้นเอาไว้และจุมพิตที่ข้อมือนั้น   
" แล้วพรข้อสุดท้ายล่ะ  " เด็กหนุ่มโน้มตัวกระซิบที่ข้างหูเด็กน้อยเสียงทุมต่ำและลมหายใจที่รดใบหูของเด็กน้อย   เด็กน้อยเสียวสันหลังขึ้นมาทันที  เด็กน้อยหันหน้าหนี(เอาหูหนีนั้นแหละอิอิ)ก่อนจะพูดพรข้อสุกท้ายออกมา
" ระ เรา ขอให้ นะ นาย  ทำตามใจตัวเอง!! " เด็กน้อยเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองหน้าหนาขึ้นมาเป็นกองแต่ถึงจะหน้าหนาเพียงใดหน้านั้นก็ร้อนวูบขึ้นมาเลือดสูบฉีดมากขึ้น   เห็นได้ชัดคือหน้าที่ออกจะแดงๆ    เด็กน้อยหันสบตาเด็กหนุ่มอีกครั้งคุ้นกับพรข้อนี้   เด็กหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้เด็กน้อยและพูดว่า



"พรครบแล้วครับคนดี"       



จบ.

ปล. ติชมด้วยนะ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้โอเคเปล่า  จะด่าจะว่าจะชม  เชิญเลยนะครับ
มันเป็นเรื่องแรกของผมด้วยภาษาที่ใช้อาจจะไม่สวยงามมากนะครับ    แต่ก็เต็มที่ครับ     
ของกำลังใจให้นายมะขวิดด้วยครับ
ตอนที่แบบกลุ้มใจมากคือตอนจูบนี่แหล่ะอ่ะ   คนมันไม่เคยอ่ะ   ทำไงได้   

[badcow]

บรรยายละเอียดดี เรื่องน่ารักครับ
.
ภารโรง ความทุกข์ ปกคลุม ฟ้า ร่วงโรย ช่าง ระรัว

[Moonmaid]

น่ารักดีค่ะะะะ

[archaeoloable]

 :z2:เป็นเรื่องแบบคล้ายแนวนิทานเลย แต่น่ารักดีค่ะ ภาษาสุดยอด

[มะขวิด]

พรสามข้อของเด็กน้อย   ตอนพิเศษ

หลายวันแล้วที่เหตุการณ์นั้นผ่านมาแต่เด็กน้อยกลับไม่มีทีท่าว่าจะลืมเลือนไปได้เลย     ความรู้สึกเหล่านั้นยังคงฝังรากลึกอยู่ในจิตใจ    ท่าทีที่อ่อนโยนน้ำเสียงที่ทุ้มอ่อนหวาน    ริมฝีปากนั้นริมฝีปากที่ส่งผ่านความรู้สึกอันเร้าร้อน     ยิ่งนึกเด็กน้อยก็ยิ่งหน้าแดงมากขึ้น   ปากก็ยิ้มไม่หุบแต่ ถึงแม้เด็กน้อยจะจำความรู้สึกนั้นได้อย่างแม่นยำแต่ทั้งเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นและหลังจากนั้นเขาก็จำไม่ได้อีกเลย   “ ทำไมนะ “ เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง     นานแค่ไหน   ที่เด็กน้อยคนนี้คิดถึงเด็กหนุ่มผู้เป็นปริศนา   กี่นาที กี่ชั่วโมง  เมื่อหลุดออกจากภวังค์เด็กน้อยก็นึกขึ้นได้ว่าเลยเวลากลับบ้านมาอีกแล้ว  เด็กน้อยเดินลงจากอาคารหกชั้น  อย่างรวดเร็ว  สีส้มของท้องฟ้าช่างสวยงามไม่ต่างจากทุกวันยิ่งมองจากที่สูงๆ   เด็กน้อยก็ยิ่งรู้สึกถึงความสวยงามมากขึ้น   เดินน้อยหยุดเดินก่อนจะมองออกนอกอาคารเรียนไป     เขากวาดสายตาทั่วโรงเรียน   โรงเรียนในตอนเย็นแทบไม่เหมือนในตอนเช้าผู้คนหายไปหมดสงบร่มเย็น    สายตายของเด็กน้อยสะดุดกับ............................

“ สนาม ” เด็กน้อยรีบวิ่งไปยังจุดหมาย  สนามหน้าโรงเรียน   เหตุการณ์ในวันนั้นเกิดที่นั้น   ไม่แน่เขาอาจได้เจอเด็กหนุ่มก็ได้   

   เด็กน้อยอยู่กลางสนามหน้าโรงเรียนที่ๆเป็นจุดเริ่มของเรื่องที่ๆเขาอาจจะได้เจอเด็กหนุ่มอีกครั้ง   เด็กน้อยวิงวอนต่อพระอาทิตย์ยามเย็น   

“  ได้โปรดเถอะท่านดวงอาทิตย์ยามเย็น  ผมขอให้ได้เจอกับเขาอีกครั้ง  ได้โปรด  “  เด็กน้อยภาวนา   ซ้ำแล้วซ้ำเล่า   เขานั่งคุกเข่าอยู่กลางสนาม     จากยามเย็นเป็นยามวิกาล    เด็กน้อยนั่งวิงวอนอยู่นาน  นานจนเขาหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

   
   เด็กน้อยตื่นขึ้นมาท่ามกลางสายฝนอันร่วงโรย     

“ นี่กี่โมงกันนะ ” คำแรกของเด็กน้อยได้หลุดออกจากปากของเขา   เด็กน้อยพยุงตัวขึ้น    ร่างกายที่เปียกปอนเริ่มสั่นเทาความหนาวเริ่มครอบคลุมร่างกาย    เด็กน้อยยืนกอดอกมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่ดำสนิท  เมฆฝนที่ปกคุมไปทั่วท้องฟ้า   ฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆอาการหนาวที่หนักขึ้นๆ   ทำให้เด็กน้อยนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้นอีกครั้ง     เด็กน้อยเดินตรงไปที่ศาลาข้างสนาม    มันคงเป็นที่หลบฝนที่ดีทีเดียว     ชุดนักเรียนของเด็กน้อยเปียกโชกเสื้อนักเรียนสีขาวโปร่งใสจนเห็นเนื้อข้างใน     น้ำหยดออกมาจากเสื้อผ้าของเด็กน้อยไม่หยุด   จนเขาต้องจับบางส่วนของเสื้อมาบิดน้ำออก    เด็กน้อยยืนกอดอกตัวสั่นปากซีดอยู่กลางศาลา   ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเด็กน้อยก็ยังไปไหนไม่ได้    เด็กน้อยกวาดสายตารอบตัว  “  ไม่มีใคร  “ หยดน้ำร่วงโรยออกจากตาทั้งสอง   ความรู้สึกเหงาการไม่มีใครยืนเคียงข้างการไม่มีอ้อมกอดจากคนที่รัก    เด็กน้อยหมดเรียวแรงที่จะยืนอีกต่อไป    เขาล้มลงนอนน้ำตาไม่หยุดร่วงโรยแต่มันกลับเพิ่มมากขึ้น   เขาใช้มือปาดน้ำตาไปมายิ่งทำก็ยิ่งใหลมากขึ้น( ต้องเป็นโรคเกี่ยวกะต่อมน้ำตาแน่เลย )

“  เด็กน้อย เป็นไรครับคนดี  “  เด็กหนุ่มมองดูเด็กน้อยตรงหน้า     เขาส่งยิ้มหวานให้เด็กน้อยถึงเด็กน้อยจะไม่เห็นก็ตาม    เขาลูบหัวเด็กน้อยช้าๆ    ฝ่ายเด็กน้อยถึงจะเสียใจมากเพียงใดฝนจะตกหนักจนไม่ได้ยินเสียงใดๆก็ตามแต่สัมผัสจากเด็กหนุ่มคนนี้เด็กน้อยรับรู้ได้    เสียงทุ้มอ่อนโอนสัมผัสอุ่นๆที่หัว   เด็กน้อยแน่ใจที่     เด็กน้อยเอามือที่ปาดน้ำตาออกแล้วลืมตามองคนตรงหน้า   “  คือเขา  “ 

“  คนดีครับพรสามข้อวันนี้คืออะไรครับ  “



จบ.
ปล. เป็นไงบ้างอ่ะ   ถูกใจเปล่า   ถ้าชอบก็เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะครับ     

[inspirer_bear]

*0* แล้ว พรอีก 3 ข้อจะขออะไรจ๊ะเด็กน้อยย

เด็กหนุ่มจะมาตอนฝนตกเท่านั้นหรอ

นึกว่าจะไม่ออกมาซะแล้ว

[maru]

น่ารักดี

[punchnaja]

คือเรื่องน่ารักค่ะ แต่ไอ้พรสามข้อนี่55555555

[yunjae123]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
เด็กน้อยขอพรอะไรเนี้ยยยย ><~~~~
น่ารัก เขินๆ ดีเนอะ อิอิ

[yaoigirl]

น่ารักมากกกก

[นอนกินแรง]

น่ารัก

[lazat.mchub]

น่ารัก 

[Pumpkin]

พรสามข้อนี่ refill ทุกวันใช่ไหมเนี่ย
น่ารักเกิ๊นนนนนน.

[snack]

สงสัยพร3ข้อของเด็กน้อยจะเหมือนเดิมทุกครั้งหรือเปล่า

[So_Da_Za]

น่ารักอ่ะ
อิอิ พรสามข้อจริงๆ

[skynotebook]

น่ารักมากกก พร3ข้อ วา่แต่จะขออะไรบ้างน่า

[insunhwen]

สั้นๆแต่น่ารักมาก 

[kamikame]

แอร๊ยยยยยยยยยยย พร 3 ข้อ แจ่มอ่ะ ^^"

[Chichi Yuki]

มีพรสามข้อทุกวัน
น่ารักจัง ชอบอย่างแรง ฮุฮุ

[Bear Company]

 

[aoihimeko]

เรื่องนี้น่ารักดีนะ ขอบคุณค่ะ