หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021)

[RoseBullet]

ของขวัญฮาอ่ะ สู้เพื่อเค้กไอติมแถมเอาหลานมาบังหน้า ฮ่าๆๆ
พี่โตสุดยอดเหมือนเดิม อบอุ่น ตามของขวัญทัน มีออกหน้าแทนให้อีก
ข้องใจสงสัยเรื่องพี่จักรแอนด์ลูกๆทั้งสามมากมาย
ขวัญบอกว่าหาแม่ใหม่ ก็แสดงว่าแม่เก่าไม่อยู่แล้วสินะ
คือตั้งแต่เรื่องยังไม่จบละ เราก็แอบมีความหวังลึกกกกกๆ
ว่าคนที่จะมาคู่กับพี่จักรจะเป็นพ่อพระเอกหนุ่มหล่อขวัญใจคุณป้าๆ
เพราะเหมือนจะโดนเอ่ยถึงมากกว่าหนึ่งครั้ง พาลให้สงสัยว่าเค้าจะมามีบทบาทไรมั่งหรือเปล่า
แถมถ้าเป็นคนนี้ละก็ผ่านด่านป้ารีได้ฉลุยยิ่งกว่าใส่เสก็ตอีกมั้ง ฮ่าๆๆๆ
แต่อยากให้พี่จักรเป็นรับมากกว่าอ่ะค่ะ ขออย่างนี้จะทำให้บ้านนี้เขาเสียดุลย์หรือเปล่าเนี่ย อิอิ

[watcharet]

หนุกดีนะครับๆๆ ไม่เคยลืมพี่ของขวัญกะพี่โตเลย ^^

[Fate]

เพิ่งได้มาอ่านค่ะ ตอนนี้ก็อ่านจนจบแล้ว
ชอบของขวัญจังเลยค่ะ น่ารักมากๆ
(แม้จะเป็นอดีตเด็กมีปม เด็กมีปัญหาก็ตาม ><)
ยิ่งเวลาอ้อนนี่ เขินแทนพี่โต ฮ่าๆๆๆ

พี่โตก็ทั้งหล่อ ทั้งใจดี แถมมาหื่นแตกตอนแก่อีก -.,-

แต่ที่ชอบมากๆคือ เรื่องนี้ เน้นครอบครัวดีจังเลยค่ะ
ทุกตัวละครผูกพันและให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก
โดยเฉพาะครอบครัว วิมลกิตติ เป็นครอบครัวที่น่ารักมากจริงๆ ><

ติดตามผลงานต่อไปนะคะ

[koikoi]

ของขวัญของพี่โตยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย

[AgotoZ]

ชอบมากกกกกกก   

[punchnaja]

55555555 ของขวัญน่ารักอ่ะ

[punthipha]

คิดถึงจอมขวัญ เข้ามาอ่านอีกแล้ว 

[vevi]

อ่านจบตอนที่สองแล้ว สนุก น่าติดตามคะ
เวลาอยู่กับอธิป จอมขวัญดูเด็กน้อยไปเลย   

ชื่อเรื่องเค้าคิดว่าเป็นแนวบู๊ 

อ่านจบแล้ว ลุ้นไปกับของขวัญด้วยว่าจะทำอะไรที่มันร้ายแรงหรือเปล่า
สนุกมากมาย มีความสุขกับการอ่านจริงๆ
ของขวัญน่ารัก จะร้ายก็ร้ายแบบรักและหวงทุกคนที่อยู่รอบตัว
พี่โตมั่นคง อบอุ่นจัง แอบยิ้มพี่โตจิตตกตอนคุณแพรวมาติดใจของขวัญ เพราะปกติมักจะมาติดใจพระเอก แต่นี้มาติดใจนายเอกซะนี่
น้องขวัญพี่โตเป็นคู่ท่ีลงตัวกันมากเลย
ชอบพี่จักร ป้ารี ลุงชัย เป็นครอบครัวตัวอย่างที่น่ารัก
รู้สึกว่าพี่จักรแอบเท่เบาๆ กรี๊ดดดดให้พี่จักร

ขอบคุณผู้เขียนด้วยคะ 

ปล กรี๊ดดดดดดดให้ถ้วยฟู คิดถึงถ้วยฟู พี่ธันด้วย ต้องไปค้นหนังสือมาอ่านซะล่ะมั้ง 555

[kongxinya]

เห็นชื่อเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว ว่าจะอ่านตั้งหลายทีแต่ก็ยังไม่มีเวลา
จนในที่สุดเราก็อ่านจบ ชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้
อ่านเเล้วรู้สึกอบอุ่นเลย คุณบัวคนเขียนนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัว
ความรักความอบอุ่นในครอบครัวถ่ายทอดออกมาได้ดีจังเลย
เข้าใจง่าย อ่านเรื่องนี้แล้วเราได้แง่คิด มุมมองดีๆไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันด้วย

ขอบคุณคุณบัวคนเขียนมากนะคะ ที่เขียนนิยายสนุกๆได้สาระดีๆแบบนี้ให้ได้อ่าน
เสียดายจังเรื่องนี้ไม่ได้รวมเล่ม อยากเก็บไว้มาก คิดถึงของขวัญกะพี่โต
เป็นกำลังใจให้คุณบัวเขียนนิยายดีๆมีสาระแบบนี้ต่อไปนะคะ จะรอผลงานชิ้นต่อไปของคุณบัวค่ะ 

[toshika]

 

แม้จะอ่านไป5-6รอบได้ แต่ก้ยังอยากอ่านซ้ำอยู่ดี ชอบพี่โตมากๆ ดูเป็นผู้ใหญ่นิสัยน่ารัก

เอาน้องจอมอยู่ได้นี่ถือว่าเก่งมากๆ กอดๆ

[cinquain]

ตอนต้นเดือนไปร้านหนังสือเจอจอมร้ายแบบเป็นเล่ม
แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองค่ะ ... เลยสอยมาเรียบร้อย 

คราวนี้คิดถึงเมื่อไหร่ก็หยิบมาอ่านได้เลย ^^

อีกอาทิตย์เจอน้องถ้วยฟู! โอ แม่เจ้า! จ่ายเงินไปตามระเบียบสิคะ 555
(พนักงานขายบอกเป็นของสำนักพิมพ์ใหม่ค่ะ -- นาบูนั่นเอง ^^)

[kongxinya]

ตอนต้นเดือนไปร้านหนังสือเจอจอมร้ายแบบเป็นเล่ม
แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองค่ะ ... เลยสอยมาเรียบร้อย 

คราวนี้คิดถึงเมื่อไหร่ก็หยิบมาอ่านได้เลย ^^

อีกอาทิตย์เจอน้องถ้วยฟู! โอ แม่เจ้า! จ่ายเงินไปตามระเบียบสิคะ 555
(พนักงานขายบอกเป็นของสำนักพิมพ์ใหม่ค่ะ -- นาบูนั่นเอง ^^)

งั้นสงสัยเค้าคงอดหมดสิทธิ์เพราะอยู่ต่างจังหวัด 

[uzosou]

ติมตามพี่บัวมาตั้งแต่ยังแต่งฟิค

ตามมาอ่านนิยายก็ยังประทับใจไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ><

เป็นนิยายที่สอนหลายๆอย่างนะ คือไม่ได้เห็นแต่ความรักของหนุ่มสาว แต่เรื่องนี้ได้ความรักแบบครอบครัวไปเต็มๆ

เห็นความรักของสามครอบครัวที่แตกต่างกันไป สมบูรร์บ้างไม่สมบูรณ์บ้าง

สะท้อนโลกได้ดีจริงๆค่ะ 55+

ชอบพี่โตนะ ครั้งแรกที่พี่โตบอกชื่อเล่นว่าชื่อโต นั่งขำอยู่หน้าคอมเลย

แบบคนอะไรวะชื่อโต คือมันค่อนข้างแปลกนะ สำหรับเรา ไม่เคยเจอชื่อนี้ 55+

แต่พ่อจอมขวัญเรียกพี่โตๆ กลับดูน่ารักขึ้นมาซะงั้น

ส่วนตัวชอบน้องเต็งมาก ถ้าเมีย2ลูก6นี่ไม่ใช่เืรื่องจริง ทางนี้ยังว่างนะคะ 55555555+

พี่จักรก็เท่ห์ อ่านๆไปแอบกลัวพี่จักรชอบน้องตัวเอง ว่าแต่ใครมาเป็นแม่ของลูกพี่จักรกันน้าาา

ตอนแรกก็คิดว่าพี่จักรกับน้ำทิพย์คงจะลงเอยกันแน่ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ เรื่องนี้แอบพลิกอยู่เรื่อยๆนะ

ทำให้เราลุ้นโดยไม่รู้ตัว สนุกมากค่ะ ชอบนะ ถึงจะมีดราม่า แต่ก็แบบดราม่าไม่นานอย่างที่พี่บัวว่าจริงๆ 55+

รอติดตามผลงานนนะคะ : )

[xeruoh]

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านน
แต่ใช้เวลาอ่านนานมาก ฮ่าๆๆ
พอดีไปเจอตอนพิเศษของถ้วยฟูกับพี่ธัน
เลยแวะไปอ่านเรื่องนั้นก่อนแล้วมาต่อเรื่องนี้ -/-

เรื่องนี้เป็นเรื่งที่เจ๋งมาก ให้ข้อคิดหลายๆอย่าง
ฮาญาตินางเอกมากค่ะ ชอบป้ารีมาก ฮ่าๆๆ
อีกอย่างอ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกว่า
มันสมจริง..
เป็นคู่รักที่น่ารักมากคู่หนึ่ง
พี่โดก็น่ารัก ของขวัญก็ด้วย
เหมาะกันมาก
อ่านมาตอนแรก มีดราม่าเรื่องคุณรุ่งทิพย์
ตอนแรกแอบคิดว่า ขวัญจะเป็นฝ่ายรุกซะอีก
ก็เปิดมาให้อธิปนิ่งๆ ใสๆ ยังไงไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ
แต่พออ่านๆไป ก็ อ้อออ แบบนี้ของขวัญมันคงรุกไม่ไหวหรอก
ชอบแม่พี่อธิปด้วย ฮาทั้งเรื่องอะ
อ่านแล้วมีความสุข

นี่ที่เรื่องมันดำเนินมาเป็นแบบนี้ได้ เพราะคุณรุ่งทิพดด้วยรึเปล่านะ 555 55

ขอบคุณมากๆนะคะ
สนุกมาก จะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆในบล็อกนะคะ
ติดใจสำนวนภาษาของนักเขียนคนนี้ซะแล้ว..

 

[rainystreet22]

อ่านแล้วมีความสุขจัง 

[Dezair]

จอมร้าย
By : Dezair
……………………………..
ตอนพิเศษ…ครอบครัว…


   อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่นั้นยังคงเงียบสงบ



   จักรกฤษณ์ วิมลกิตติเงยหน้ามองดูผืนฟ้ากว้างใหญ่ที่ดำมืด เหนือทิวไม้ด้านหลังบ้านพักคือเสี้ยวของดวงจันทร์ในคืนข้างแรม เขายิ้มบางทุกครั้งที่มองท้องฟ้ายามค่ำคืน มันทำให้คิดถึงเรื่องราวสมัยเด็ก ตอนเด็กๆที่เขาเป็นพี่และมีน้องชายลูกพี่ลูกน้องคอยเดินตามต้อยๆ ชวนกันเล่นซนบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่…มันก็เป็นภาพความทรงจำที่งดงาม



   “โฮ้ว!!! หนาวมากกกกกกก” เสียงเล็กร้องดังกลบความเงียบของอุทยานป่า บ้านพักของที่นี่อยู่ห่างกันไม่มาก แต่ก็เป็นส่วนตัว ด้วยเพราะอยู่ในเขตอุทยานที่ทางเจ้าหน้าที่ขอร้องไม่ให้ส่งเสียงดังเพราะอาจทำให้สัตว์แตกตื่น



   “สระผมตอนกลางคืนเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกขนม”



จักรกฤษณ์มองลูกชายคนเล็กตัวป้อมที่อยู่ในชุดนอนเนื้อหนานุ่มเป็นเสื้อแขนยาวกลัดกระดุมหน้าและกางเกงขายาวยางยืดลวดลายอุลตร้าแมนบินฉวัดเฉวียน ดูแล้วก็น่าจะให้ความอบอุ่นในคืนหนาวเหน็บกลางป่ากลางเขาได้อยู่หรอก ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าตัวดันสระผม แถมผมก็ยังเช็ดไม่หมาดเสียด้วยซ้ำ



   “ขนมคันหัวก็เลยต้องสระ พ่อดูดาวเหรอ? อาของขวัญเคยบอกว่าพ่อดูดาวเก่ง!”



ว่าแล้วเจ้าลูกชายคนเล็กก็ถลาร่างกลมๆของตัวเองมานั่งเบียดบิดาที่นั่งอยู่บนชุดเก้าอี้ที่เฉลียงหน้าบ้าน จักรกฤษณ์อุ้มร่างน้อยลอยหวือมานั่งกลางหว่างขาเขาเพื่อใช้ร่างสูงหนาของตัวเองกันไม่ให้เด็กชายโต้ลมเย็นมากเกินไปนัก



   “ขนมเคยดูดาวกับอาของขวัญเหรอ” จักรกฤษณ์ถาม แล้วหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนคอลูกชายขึ้นมาขยี้ผมเปียกๆนั่นให้ เขาไม่รู้หรอกว่าทำอย่างเบามือนั้นเป็นอย่างไร แต่เด็กชายขนมก็คุ้นชินกับพละกำลังมหาศาลของบิดาตัวเองไปเสียแล้ว



   “เคยซี่! แต่อาของขวัญชี้ให้ดูแค่ดวงจันทร์ ส่วนดาวอื่นอาของขวัญบอกว่าให้มาถามพ่อ” จักรกฤษณ์หัวเราะเบาๆ



   “พ่อชี้ดาวให้ดูหน่อย มีดาวตกมั้ย แจ็กกี้เคยบอกว่าถ้าเห็นดาวตกให้ขอพร แจ็กกี้เคยเห็นแล้วก็เคยขอพรด้วยล่ะ!” เด็กชายพูดถึงเพื่อนรักนามว่าแจ็กกี้ที่สามวันดีกัน สี่วันทะเลาะกัน แต่ก็คบหากันมาตั้งแต่ยังอยู่เตรียมอนุบาลจนเด็กชายขนมตัดเพื่อนไม่ขาดสักที



   “แล้วพรสมหวังรึเปล่า” เด็กชายทำหน้านึก ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก



   “ดูเหมือนจะสมหวังนะ เพราะแจ็กกี้บอกว่าขอให้สอบไม่ตก แจ็กกี้ก็สอบไม่ตกเลยสักวิชา”



   “แล้วถ้าขนมเห็นดาวตก ขนมจะขออะไร” คราวนี้เด็กชายทำหน้าครุ่นคิดนานเป็นพิเศษ ก่อนจะยกนิ้วป้อมๆขึ้นมานับ



   “ขนมเรียนหนังสือเก่งอยู่แล้ว ไม่ต้องขอพรเรื่องสอบ ขนมกินอิ่มนอนหลับทุกวัน ร่างกายแข็งแรงดีเยี่ยมเกรดเอบวกๆ ไม่ต้องขอพรเรื่องสุขภาพ ของเล่นที่อยากได้ อาโตก็เพิ่งซื้อให้ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรอยากได้อีก…เอ? มีอะไรอีกน้า…” เด็กชายขนมไล่เลียงความต้องการของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าจะดีพร้อมไปซะทุกอย่างจนไม่รู้จะขอพรอะไรจากดาวตก



   จักรกฤษณ์มองลูกชายคนเล็กด้วยแววตาอาดูร ในจำนวนลูกชายสามคน คนที่ไม่เคยเห็นหน้ามารดาเลยแม้แต่ครั้งเดียวก็คือขนม เพราะทันทีที่ลูกชายคนนี้เกิด แวววารีภรรยาของเขาก็ต้องอยู่ในห้องฉุกเฉิน และอีกหนึ่งเดือนหลังจากนั้นเธอก็จากไป ขนมไม่ทันได้เห็นหน้ามารดา ในขณะที่แวววารีก็มีเพียงรูปถ่ายของลูกชายคนเล็กอยู่ในมือในวาระสุดท้ายของชีวิต



   “ขนมอยากเจอแม่มั้ย” อะไรสักอย่างดลใจให้เขาถาม จักรกฤษณ์ไม่เคยถามคำถามนี้ไม่ว่าจะกับลูกชายคนไหน โดยเฉพาะกับขนม ที่เขากังวลว่าเด็กชายจะมีปมด้อย เพราะแม้แต่หน้าของแม่ก็ยังไม่เคยเห็น



เด็กชายได้ยินคำถามแปลกประหลาดของบิดาก็ทำเอาต้องละจากเรื่องที่กำลังคิดอยู่ขึ้นมามองหน้า



   “แม่?” เด็กชายขนมย้อน 



เขารู้ว่ามารดาจากไปอยู่ในที่แสนไกล และวันหนึ่งข้างหน้าพวกเขาจะได้เจอกัน หากแต่…ขนมเคยกังวลว่าเมื่อถึงตอนนั้นเขาจะดูออกไหมว่าใครคือแม่ของเขา ในเมื่อเด็กชายไม่เคยเห็นนอกจากภาพถ่าย อย่างไรก็ตาม เด็กฉลาดอย่างขนมนั้นเตรียมพร้อมเอาไว้สำหรับวันข้างหน้าที่จะได้เจอมารดาแล้ว เจ้าตัวท่องได้ตั้งแต่ชื่อนามสกุล และเลขบัตรประจำตัวประชาชนของมารดา ตั้งใจว่าถ้าได้เจอหน้ากัน จะใช้เลขบัตรประชาชนนี่ล่ะในการพิสูจน์หามารดาตัวจริงของเขา!



   “ขนมเหงามั้ย ที่ไม่ได้เจอแม่” ราวกับคำถามนั้นบาดลึกในใจของจักรกฤษณ์เอง เขากอดลูกชายแน่นขึ้นด้วยความสงสาร


   “ไม่เหงาหรอก ขนมมีพ่อ มีย่ามีปู่ มีอาของขวัญอาโต มีพี่เข้มพี่ข้าว ไหนจะอาน้ำ อาเต็ง พี่ชล น้องเฌอแตม น้องแสตมป์ โฮย! นี่ไม่นับลูกแมวของอาเต็งอีก 5 ตัว อ่า…แต่บางทีขนมก็อยากเจอแม่เหมือนกันนะ ต้องสวยเหมือนในรูปแน่เลย” และเพราะกลัวว่าวันหนึ่งเมื่อได้ไปเจอมารดาในดินแดนอันไกลโพ้น ขนมจะจำหน้าไม่ได้ เด็กชายตัวน้อยเลยต้องแวะไปห้องพระทุกวันเพื่อมองหน้ามารดาในรูปถ่ายข้างโกศ



   “พ่อล่ะ เหงารึเปล่าที่แม่ไม่อยู่ด้วย” คนเป็นพ่อที่ถูกถามถึงกับเงียบกริบ



… ‘เหงามั้ย?’ อย่างนั้นหรือ…


ชายหนุ่มไม่รู้จักคำนี้หรอก เพราะก่อนที่จะแต่งงานกับแวววารี เขาก็ไม่คิดจะมีคู่ครองอยู่แล้ว ทว่า…ในเวลาที่เขาต้องเลี้ยงลูกถึงสามคน ไหนจะงานที่โรงแรมอีก ชายหนุ่มยอมรับว่าบางครั้ง…เขาโหยหาให้ใครสักคนมาช่วยเหลือแบ่งเบาหน้าที่ของเขาไปบ้าง…



   เมื่อไม่มีคำตอบจากบิดา เด็กชายขนมจึงตั้งคำถามใหม่



   “แล้ว…แม่สวยมากมั้ยพ่อ” มาถึงคำถามนี้ จักรกฤษณ์ก็ได้แต่ยิ้ม เมื่อคิดถึงใบหน้าของภรรยา เขายอมรับว่าไม่ได้รักเธอ เธอเองก็ยอมรับตามตรงกับเขาว่าไม่ได้รักเขา หากแต่พวกเขาแต่งงานกันเพราะเขาอยากมีหลานให้คุณชัยและคุณพัชรี ในขณะที่แวววารีต้องการหลีกหนีการบังคับของบิดามารดาตัวเอง แม้ไม่ได้รัก แต่ครอบครัวของเขาก็มีความสุข แวววารีไม่ใช่คนสวยแต่ก็เป็นที่รักของทุกคนในบ้านโดยเฉพาะคุณพัชรีนั้นถึงกับประกาศกลางงานศพว่าแวววารีไม่ใช่ลูกสะใภ้ แต่เป็น ‘ลูกสาว’ ด้วยซ้ำ



   “หน้าก็เหมือนในรูปนั่นล่ะ”



   “งั้นแสดงว่าสวยไม่มากเท่าไหร่” เจ้าขนมวิจารณ์กันโต้งๆ เล่นเอาจักรกฤษณ์ชะงักกึก เขาตั้งท่าจะดุ แต่เด็กชายรู้ทันเพราะเหล่ตามองปฏิกิริยาบิดาอยู่แล้ว เลยรีบพูดต่อ “แต่มีเสน่ห์มากๆๆๆๆ!! ใครอยู่ใกล้ๆก็ต้องรักแน่ๆ ขนาดขนมเห็นแค่ในรูปยังรู้สึกเลยว่าแม่ของขนมนี่ไม่ธรรมดา!” 



คนเป็นพ่อที่กำลังจะดุเลยต้องเปลี่ยนจากที่จะดุกลายเป็นขำเจ้าลูกชายตัวแสบที่พลิกลิ้นอย่างรวดเร็วแทน เขาส่ายศีรษะไปมา ลูกชายคนนี้เหมือนน้องชายลูกพี่ลูกน้องเขาอย่างกับแกะ ขนาดไม่ใช่ลูกของจอมขวัญแท้ๆ แต่เชื้อจอมขวัญมาถึงลูกชายของเขาได้ยังไงวะ!



   “ถ้าขนมอยากเจอแม่ ขนมก็มองท้องฟ้าสิ แม่ของขนมขึ้นไปอยู่บนนั้น เขามองดูขนมจากบนนั้น…” จักรกฤษณ์ชี้ชวนลูกชายให้มองท้องฟ้ายามค่ำคืน ดาวระยิบระยับส่งประกายราวกับจะทักทาย



เขาเคยใช้ประโยคนี้ปลอบประโลมน้องชายอย่างจอมขวัญที่เสียบิดามารดาไปอย่างกะทันหัน จอมขวัญที่ว้าเหว่ในเวลานั้นจ้องมองท้องฟ้าอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับจะร้องเรียกหาบุพการีที่จากโลกไปไกล



   ตัวเขาเองแม้ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนั้นต้องมาเกิดกับลูกชาย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ห้ามไม่ได้ เขาห้ามไม่ให้แวววารีตายไม่ได้ เขาห้ามไม่ให้เธอจากโลกนี้ไปไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือการยอมรับว่าแวววารีอยู่ที่ไหนสักแห่งที่กำลังเฝ้ามองพวกเขาอยู่ และเธอกำลังเอาใจช่วยให้เขาเลี้ยงดูลูกให้ได้ดีที่สุดเท่าที่สองมือเขาจะทำได้



   “พ่อ…” เสียงของลูกชายทำเอาจักรกฤษณ์ ที่กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ต้องก้มหน้าลงมอง มือป้อมของเด็กชายขนมลูบคางสากที่เต็มไปด้วยไรเคราของบิดาไปมา



   “ผู้ชายที่มีเครานี่หมายถึงคนที่โตแล้วใช่มั้ย พ่อก็โตแล้วยังคิดว่าแม่ไปอยู่บนดวงดาวอีกเหรอ บนนั้นมีแต่นักบินอวกาศนาซ่ากับอุลตร้าแมนเท่านั้นล่ะที่ขึ้นไปได้” เจ้าตัวไม่พูดเปล่า แต่เอานิ้วชี้ป้อมๆชี้ให้ดูท้องฟ้า



   “นอกโลกน่ะเขาเรียกว่าอวกาศนะพ่อ เราอยู่บนกาแลกซี่ทางช้างเผือกที่ใหญ่มากกกกก” ขนมอ้าสองแขนออกกว้างเพื่อให้บิดาเห็นภาพ “…ในกาแล็กซี่ทางช้างเผือกมีดาวเคราะห์ 8 ดวง แต่ก่อนมี 9 แต่ดวงนึงถูกไล่ออก ขนมก็จำไม่ได้แล้วว่ามันชื่ออะไร อะไรนัสๆสักอย่าง ตอนนี้เลยเหลือแค่ 8 แล้วเราก็มีดาวฤกษ์ 1ดวงคือดวงอาทิตย์ นอกจากนั้นก็มีพวกขยะอวกาศ ดาวเทียมสื่อสาร สถานีอวกาศนานาชาติ แล้วก็อุกกาบาตมากมาย พ่อให้แม่ขึ้นไปอยู่ในที่กันดารไม่มีอะไรอย่างงั้นได้ยังไง อ้อ! ห้ามบอกว่าแม่เจอโกโบริกับอังศุมาลินที่ทางช้างเผือกนะ! นั่นน่ะมันนิยายเรื่องโปรดของย่านะพ่อ!!”



เจอหมัดเด็ดของลูกชายคนเล็กผู้รอบรู้แม้กระทั่งเรื่องอวกาศทั้งๆที่อายุยังไม่เต็มสิบขวบเข้าไปแบบนี้ ก็เล่นเอาจักรกฤษณ์เก้อจนพูดไม่ออก เขาล่ะอยากจับมันเขวี้ยงเข้าป่าไปซะจริงๆ!


…เด็กอะไร! ไม่มีจินตนาการให้สมกับความเป็นเด็กเอาซะเลย!!...



   “รู้ดีขนม” เขาได้แต่ทำดุแก้เขิน ที่ถูกลูกชายสอยร่วงด้วยความรอบรู้ เจ้าขนมยืดตัวอย่างภาคภูมิ



   “ก็เพราะขนมเป็นลูกพ่อน่ะสิ!” อย่างนี้เรียกตบหัวแล้วลูบหลังได้ไหม จักรกฤษณ์ก็ไม่รู้ รู้แต่เขาหมั่นเขี้ยวเจ้าลูกชายตัวแสบคนนี้เหลือเกิน เขาขยี้หัวชื้นๆของมันด้วยความรัก ก่อนจะวางคางลงกับศีรษะของลูกชายแล้วโยกตัวป้อมๆของเด็กชายไปมา



   “ทำแบบนี้ขนมก็หลับน่ะซี่” ถูกโยกไปมาได้พักนึงเด็กชายขนมก็อุทธรณ์ แต่อ้าปากหาวหวอด



   “หลับได้แล้ว ดึกแล้ว” เสียงของบิดาทุ้มนุ่มอ่อนโยนไม่เหมือนปกติที่มักจะโวยวายอย่างอารมณ์ร้อน ลมหนาวพัดกรีดผิว แต่เด็กชายขนมที่อยู่ในชุดนอนหนาและมีอ้อมแขนของบิดาโอบอีกชั้นกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ดวงตากลมหรี่ปรือ ขณะเข้าใกล้ภวังค์นิทราเต็มที เด็กชายตัวน้อยเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่แนวป่าใกล้ๆบ้านพัก



   …ใครบางคนที่แม้เขาจะเห็นไม่ชัดเพราะความมืดสลัว แต่เด็กชายกลับรู้สึกว่าใครคนนั้นเป็นสตรีที่แม้ไม่สวยโดดเด่น แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากลับมีเสน่ห์และอ่อนโยน…



   เด็กชายขนมหลับตาลง



   ‘หน้าเหมือนในรูปนั่นล่ะ’



   คำพูดของบิดายังคงดังอยู่ในสมอง ห้วงสติสุดท้าย เด็กชายขนมคิดถึงรูปถ่ายของมารดาที่วางอยู่ข้างโกฐในห้องพระ และนั่นทำให้เด็กชายยิ้มพรายราวกับฝันดี



   …บอกแล้วว่านอกโลกออกไปน่ะเขาเรียกว่าอวกาศ มีแต่ยานนาซ่ากับอุลตร้าแมนที่ขึ้นไปได้ แม่จะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง…



…แม่น่ะ…อยู่ตรงนี้ต่างหากล่ะ…



………………………..



   “จริงๆนะ! ขนมเจอแม่ล่ะ!!!” 


ยามเช้าที่อากาศยังคงเย็นสบาย ที่เฉลียงนอกบ้านซึ่งใช้จัดเป็นที่รับประทานอาหารเช้านั้นโหวกเหวกเสียงดังเพราะเด็กชายขนมเริ่มโม้เรื่องที่ตัวเองเห็นมาสดๆร้อนๆเมื่อคืนทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้



   “แม่มาหาขนมด้วย!!” เจ้าตัวย้ำ ก่อนจะจิ้มเบคอนทอดเข้าปาก



   “เพ้อเจ้อ! แม่จะมาที่นี่ได้ยังไง!” เด็กชายข้าวผู้เป็นพี่รีบร้องทันควันอย่างแข็งขัน ไม่ใช่ว่าเชื่อในวิทยาศาสตร์จนไม่คิดว่าภูตผีปีศาจมีจริง แต่เจ้าตัวกลัวผีมากเสียจนไม่อยากให้ใครพูดถึงเป็นอันขาด แม้จะเป็นผีแม่ของตัวเองก็ตาม!



   “นั่นสิขนม พูดอะไรแบบนั้น” คุณพัชรีรู้ดีว่าหลานชายคนกลางนั้นกลัวผีจนขี้ขึ้นสมอง เลยต้องหันมาปรามหลานชายคนเล็กที่ยังเดินหน้าพูดเรื่อง ‘เจอแม่’ อย่างไม่หยุดหย่อน


   “ก็ขนมเห็นจริงๆ! แม่ยืนอยู่ตรงนั้น!” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ชี้นิ้วไปที่ชายป่า ซึ่งนอกจากตอนนี้จะไม่มืดสลัวเหมือนตอนนั้นแล้ว ยังมีกวางสองตัวเดินไปเดินมาอีกต่างหาก



   “มีแต่กวางนี่ขนม” คุณพัชรีว่าอย่างนั้น



   “ก็ตอนนี้มีกวาง แต่เมื่อคืนมีแม่!!”



   “โหวกเหวกแต่เช้าเชียวขนม” จอมขวัญที่เพิ่งตื่นเดินออกมายังเฉลียงที่ผินหน้าสู่ชายป่า ซึ่งตอนนี้กลายเป็นบริเวณที่ครึกครื้นที่สุดในบ้าน เนื่องจากเด็กชายขนมกำลังโม้แหลกว่าเมื่อคืนเห็น ‘ผีแม่’ ตัวเป็นๆมายืนยิ้มให้ เจ้าตัวดูจะภูมิใจไม่น้อยที่มีเซ้นท์ประหลาด ในขณะที่พี่ชายอย่างเด็กชายข้าวนั้นถึงกับต้องขยับเข้าไปเบียดพี่ชายคนโตอย่างเด็กชายเข้มแทน



   “อาของขวัญ! อาโต! เมื่อคืนขนมเจอแม่ด้วย!”



จอมขวัญเลิกคิ้ว ขณะเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ คุณพัชรีจึงหันไปตักไข่ดาวจากจานกลางโต๊ะที่มีทั้งแบบไข่แดงสุกและไข่แดงไม่สุก โดยเลือกฟองที่ไข่แดงยังไม่สุกดีซึ่งเป็นไข่ดาวแบบที่จอมขวัญชอบมาใส่จานของหลานชายเธอ ส่วนอธิปเป็นคนเทน้ำจากเหยือกเลื่อนให้จอมขวัญที่นั่งอยู่ข้างกาย เรียกได้ว่างานนี้นายจอมขวัญ วิมลกิตติมีคนบริการซ้ายขวาเลยทีเดียว



   “แม่? แม่อะไร แม่น้ำ?”




แต่เจ้าตัวดูจะถูกบริการจนเคยตัว เลยไม่รู้สึกอะไรเสียเท่าไหร่ที่มีคนมาคอยอำนวยความสะดวก เพราะพอหันไปขอบคุณป้าที่ตักไข่ดาวใส่จานให้แล้วก็หันไปล้อหลานชายที่กำลังพูดถึง ‘แม่’ เป็นฝ่ายอธิปที่เป็นคนหยิบซอสถั่วเหลืองมาวางใกล้ๆให้เจ้าตัวหยิบมาเหยาะ ในขณะที่จอมขวัญยังสนใจหลานชายตัวเองไม่หยุด


   “ฮู้ย!!” เด็กชายร้องแล้วทำเป่าปากแก้มพอง “ขนมหมายถึงแม่! แม่ของขนมอ่ะ! เมื่อคืนแม่มายืนอยู่ตรงนู้น! ยิ้มให้ขนมด้วยนะ!”



   “เฮ้ย! จริงดิ” จอมขวัญทำเป็นร้องตกใจเพราะคิดว่าหลานชายแกล้งอำ เขาหันไปมองจักรกฤษณ์ที่นั่งร่วมโต๊ะซึ่งเจ้าตัวก็ดูไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย ทั้งๆที่เมื่อคืนจอมขวัญเป็นคนพาหลานชายออกไปป่วนพี่ชายที่นั่งทำซึ้งอยู่ที่เฉลียงนอกบ้าน ดังนั้นถ้าขนมบอกว่าเจอ ‘ผีแม่’ ของตัวเอง จักรกฤษณ์ก็ต้องเจอ ‘ผีเมีย’ ของตัวเองด้วยน่ะสิ



   “จริง!! แต่พ่อไม่เห็น สงสัยแม่จะเบื่อพ่อ แม่เลยมาให้ขนมเห็นคนเดียว” พอถูกพาดพิง คราวนี้คนที่ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารเช้าเลยต้องหันมาเขกหัวลูกชายตัวเอง



   “เราตาฝาดเองต่างหาก”



   “ไม่ฝาดสักหน่อย! ขนมเห็นแม่จริงๆ พี่ข้าวอยากเห็นแม่บ้างปะ คืนนี้ออกมารอแม่กัน” น้องชายตัวแสบรู้ดีว่าควรจะชวนใคร ระหว่างพี่ชายคนโตอย่างพี่เข้มที่ทั้งเข้มทั้งดุสมชื่อกับพี่ข้าวพี่ชายที่โคตรจะกลัวผีและความมืด และเพราะรู้ดีว่าใครกลัวผี ใครไม่กลัวผี เด็กชายตัวแสบเลยเลือกที่จะชวนคนกลัวผีมารอผีแม่ด้วยกัน!



   “ไม่!”



   “ว้า! งั้นเดี๋ยวถ้าขนมเจอ ขนมจะชวนแม่มาหาพี่ข้าวเองแล้วกัน”



   “ขนม!!” คราวนี้คนดุเป็นพี่ชายคนโตอย่างพี่เข้ม เพราะเริ่มรู้สึกว่าเด็กชายข้าวน้องชายคนกลางผู้กลัวผีขึ้นหัวนั้นแทบจะกระโดดขี่คอเขาอยู่แล้ว



   เด็กชายขนมทำปากยื่นที่ถูกดุ



   “ไม่ดูผีแม่ก็ได้ งั้นไปดูสัตว์นะพ่อ” ว่าแล้วเด็กชายน้องเล็กแต่หุ่นไม่เล็กก็หันไปขอบิดา



“ดูสัตว์?”



“ช่ายยยย…อาเต็งเล่าว่ามาเขาใหญ่ ตอนกลางคืนต้องนั่งรถกระบะออกไปดูสัตว์ ถ้าไม่ดูสัตว์แสดงว่ามาไม่ถึง” แม้จะไม่ได้มีสายเลือดร่วมกัน แต่น้องชายของอธิปก็สนิทสนมกับลูกๆของจักรกฤษณ์ดี ยิ่งกับเด็กชายขนมที่เป็นเด็กอารมณ์ดีแถมลูกบ้าลูกฮาเยอะอย่างนี้ อานุภาพน้องชายของอธิปเลยเอ็นดูเป็นพิเศษ



   “นะๆพ่อ ขนมอยากดูสัตว์”



   “ก็นั่นไงสัตว์” จักรกฤษณ์ชี้ไปที่กวางสองตัวที่ยังเล็มหญ้าอยู่แถวชายป่า ราวกับไม่ตื่นคน ทั้งที่พวกเขากำลังครึกครื้นกันอยู่ที่เฉลียงบ้านพักซึ่งไม่ห่างจากชายป่ามากนัก



   “ไม่ใช่ ขนมหมายถึงนั่งรถกระบะดูสัตว์ตอนกลางคืนต่างหาก ขนมอยากดู ขนมอยากดู”



   “งั้นเดี๋ยวพ่อไปถามเจ้าหน้าที่ก่อนแล้วกัน”



   “เย้!!!”



   “พ่อบอกว่าพ่อไปถามเจ้าหน้าที่ก่อน ยังไม่รู้ว่าจะได้ไปดูรึเปล่า” จักรกฤษณ์ต้องรีบปรามเมื่อลูกชายตัวแสบร้องดีใจราวกับจะได้ไปดูสัตว์แล้ว



   “ได้ไปดู้! เชื่อขนมเหอะ! พ่อของขนมเก่งจะตาย ยังไงๆก็พาขนมไปดูได้!” เจ้าตัวป้อยอบิดาแท้ๆด้วยความมาดมั่นของตัวเองชนิดที่คนเป็นพ่อซึ่งถูกยกหางยังต้องยิ้มระอาส่ายหน้าไปมา จักรกฤษณ์ลุกออกจากโต๊ะเดินไปยังพื้นที่ส่วนกลางซึ่งมีเจ้าหน้าที่คอยอำนวยความสะดวก และเพียงครู่เดียวเขาก็กลับมา พร้อมกับข่าวดีที่ว่าจะมีเจ้าหน้าที่ขับรถกระบะพาพวกเขาไปดูสัตว์ตอนกลางคืน และทันใดนั้นเจ้าขนมก็ทำตัวน้ำใจงามเอ่ยปากอย่างใจกว้าง



   “งั้นเดี๋ยวขนมชวนแม่ไปด้วย แม่ต้องอยากไปดูสัตว์กับพวกเราแน่เลย!!”



   …ไม่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากเด็กชายข้าวกระโดดโหยงแล้วร้องดังลั่นว่า ‘ม่ายยยยยยยย!!’



พรุ่งนี้จะมาต่ออีกครึ่งนึงเน้อ

ขอบคุณพื้นที่บอร์ด คนอ่าน คนเม้นท์นะจ๊ะ วันนี้รีบๆๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่ออีกครึ่งนะคะ

[Goingunder]

บ้านนี้น่ารักมาก อ่านกี่ทีก็อบอุ่นใจ พาร์ทนี้ชอบเจ้าขนมจัง เหมือนอาขวัญผสมพ่อนะ 55555

[หมอตัวเปียก]

ครอบครัวนี้น่ารักจริงๆ ^_^

[Crown]

รอต่อไปค้า555 ขนมน่าร๊ากกกกกกกก มั๊กๆ^^

[dorazombie]

โฮ๊ะๆๆ...มีภาคพิเศษแถมอยู่ด้วย   คิดถึงของขวัญ กับ พี่โต มากมาย  เลยได้อ่านความน่ารักของครอบครัวนี้แบบฟลุ๊ค ๆ ^^

...นอกเรื่อง แนะนำคนที่อยู่ต่างจังหวัด สั่งเรื่องนี้ได้ที่เว็ปนาบูเลยนะคะ ไม่ต้องเป็นสมาชิกก็สั่งได้ เล่มหนาซะใจ ตอนพิเศษก็ยาวซะใจ อ่านแล้วอ่านอีกไม่มีเบื่อเลยค่ะ จนต้องรีบเอาไปซ่อนไว้ ไม่งั้นไม่ได้อ่านเรื่องอื่นกันพอดี - -,  อวยกันจริง ๆ เลยค่ะ เรื่องนี้ ซื้อเลยค่ะ สมควรมีไว้ในครอบครอง ^^

[cinquain]

มีตอนพิเศษมา ... ดีใจสุดๆค่ะ ^^
ไปอ่านก่อนนะคะ

.............................

ยังไม่ได้อ่านเลย - - งานเยอะประชุมเยอะ!
เย็นนี้อ่านแน่นอนค่ะ สัญญา 

............................

เป็นครอบครัวที่น่ารักมากค่ะ ขนมก็ฉลาดสุดๆ
แต่อย่างที่พี่จักรว่า ลูกชายตัวเองนิสัยเหมือนของขวัญเปี๊ยบ! ^^

รอครึ่งหลังค่ะ

ป๋อหลอ -- วันนี้ดีใจซื้อจอมร้ายที่ร้านหนังสือให้น้องเขาได้ ^^
พรุ่งนี้ไปส่งให้น้องเขาค่ะ

[paintshinki]

น้องขนมน่ารักจังเลยชอบ5555+

[badcow]

คิดถึงมากๆๆๆๆ

[B52]

โอ้คิดถึงจัง มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆเลยนะ ชอบมาก น่ารักจังเลยครอบครัวนี้

[gonna.be]

 
คิดถึงจังเลยค่ะ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ

[kongxinya]

ครอบครัวนี้น่ารักจริงๆ อ่านทีไรก็อบอุ่น

[SOBANG✖]

อยากให้พี่จักรมีคู่จังเลยยยยยยยยยยยยยยยย >.< ใครก็ได้ น้าๆๆๆๆๆ >.<

[KoiKa]

ขนมน่ารักอ่ะ ให้อารมณ์เป็นของขวัญเวอร์ชั่นเด็กมากๆ ชอบๆๆ
ว่าแต่ จะชวนแม่ไปดูด้วยแบบนี้ สงสารพี่ข้าวมั๊ยนั่นขนม อิอิ

[jing_sng]

มีตอนพิเศษด้วยอ่ะ
เพิ่งรู้ว่ามีหนังสือด้วยเหรอ หาซื้อได้ตามร้านทั่วไปใช่ไหมเนี้ย
เอ เคยมีสั่งจองไหมหว่า

[Gokusan]

ฮ้าาาา คิดถึ้งงงง คิดถึง ฮิ ^^
สุ่มเปิดนิยายจบเข้ามาเผื่อมีอัพเดท
มีจริงๆ ด้วยล่ะ ดีจายยยย

ลูกชายพี่จักรช่างน่ารัก...ชอบซักเหมือนใครน้าาาา
ถอดแบบอามาเป๊ะๆ เลยแฮะ...พ่อจะได้ไม่เหงาเนอะ
แอบสงสารเด็กๆ ที่แม่ไม่อยู่...แต่โชคดีที่เกิดมาในครอบครัวนี้
ไม่ว่าจะยังไง...ครอบครัวอบอุ่นยังอยู่ข้างเราเสมอ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม

น้องขนมได้ไปดูสัตว์ แถมจะพาแม่ไปด้วย...พี่ๆ จะได้เห็นเหมือนหนูมั้ยเนี่ยลูก ^^"