หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50

[kny]

 

[taroni]

อดคิดไม่ได้ว่าน้องธารยอมเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อคนร้ายตัวจริงออกมา  น้องธารอย่าเป็นอะไรนะ

[ไข่หอมคับ]

ธารอย่าเป็นอะไรนะ

[คุณแม่ลูกสอง]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

น้องโดนแล้ว

มาช่วยน้องเร็วๆน๊า

[RAINYDAY]

น้องธารรรรรร ตามเขาไปซะงั้นล่ะลูก =[]=!!!


แต่อย่างไรเชื่อว่าถึงน้องธารคนเก่งจะเสียท่า(บางทีอาจเอาตัวรอดมาได้แต่ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ใต้ฟ้าไม่ได้ออกโรง 555) เดี๋ยวคุณพระเอกเธอก็มา ฮืออออออ

อยากรู้จริง ๆ ใครอยู่เบื้องหลัง ลอบกัดตลอด =^=
รอตอนหน้าค่ะ ^^
 

[kikumaru]

พลาดแล้วน้องธารของเรา นายใต้ฟ้ารีบมาช่วยด่วนเลยนะคะ

[watcharet]

พวกมัน ชั่ว!! จริงๆ 55555

[EoBen]

กำ ใครเอาตัว ธารไป

แต่ทำไมเบน รู้สึก ไว้ใจเค้าจังอ่ะ

ไม่ได้แระๆ นายใหญ่ รีบมาช่วยเร็ว

[Seiki]

นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 23


ไม่มีอะไรมาทำให้เจ้าของไร่หนุ่มร้อนรน จนกลายเป็นคนใจร้อนและวู่วามได้เท่ากับรู้ข่าวว่าธาราธารหายตัวไปจากศูนย์การค้า คนขับรถถูกซักหนักและเสียขวัญรุนแรงเมื่อพบว่าเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เกิดขึ้นแล้ว และมันดูยิ่งใหญ่เกินกว่าเรื่องร้ายแรงเรื่องไหนที่เกิดขึ้นกับไร่

แขกคนสำคัญของนายหายตัวไปไร้ร่องรอย

เจ้าหน้าที่ตำรวจสืบได้แค่มีคนมาหยุดทักทายธาราธาร แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครสนใจอีกเลยว่ามีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนบอกได้แค่ว่าเห็น แต่นอกจากพบว่าขึ้นรถไปกับใครสักคนแล้ว นอกจากนั้นทุกอย่างอยู่ภายใต้เครื่องหมายคำถามและจุดไข่ปลา
ทะเบียนรถคันนั้นที่รับตัวธาราธารไปเป็นทะเบียนปลอม ยี่ห้อและรุ่นของรถก็เป็นประเภทที่ใช้เกลื่อนกลาดทั่วท้องถนน แม้กระทั่งสีของตัวรถยังเป็นสีขาวธรรมดาที่กำลังเป็นที่นิยมกันในตอนนี้

ธาราธารหายตัวไปกับรถที่ไม่มีอะไรเป็นจุดเด่นให้ตามหาได้ง่ายๆเลย

ใต้ฟ้าร้อนรนจนหลุดมาดเจ้าของไร่มาดขรึมกลายเป็นคนดุดันขึ้นมาจนน่ากลัว ลูกน้องและคนงานเพิ่งเคยเห็นนายโกรธมากเป็นครั้งแรก ถึงแม้ใต้ฟ้าจะยังพูดน้อยต่อหน้าลูกน้อง แต่ใบหน้าราวกับจะกระชากใครขึ้นมาแล้วตวัดตัวไปกระแทกกับฝาผนังได้อย่างไรอย่างนั้น แม้กระทั่งครูสาวเพื่อนสนิทยังเข้าหน้าเจ้าของไร่หนุ่มแทบไม่ติด กว่าไปรยาจะขยับปากพูดคุยและปลอบใจใต้ฟ้าได้ ครูสาวแทบกัดลิ้นตัวเองตายไปตั้งหลายต่อหลายครั้ง

“ฟ้าอย่าเพิ่งวิตกไปเลยนะ ปรายว่ามันก็แค่การขู่กันเล่นๆเท่านั้นแหละ”
“เป็นการเล่นที่ฟ้าไม่สนุกด้วยเลยนะปราย”
“ปรายก็รู้ว่าเกมนี้ไม่สนุกเลย มันออกจะนอกกติกาเสียด้วยซ้ำ แต่เราก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว หน้ากากที่คนเราใส่เข้าหากัน มันก็แค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง มันไม่มีทางที่จะติดแน่นตลอดไปหรอกฟ้า สักวันมันก็จะต้องหลุดออกมา”
“ฟ้าไม่คิดว่าคนเราจะระเบิดความกดดันออกมาได้รุนแรงแบบนี้ ฟ้าไม่เข้าใจว่าคู่แข่งของเขาคือฟ้า ทำไมถึงไม่พุ่งมาที่ฟ้า ไปเล่นธารทำไม ธารไม่เกี่ยวซะหน่อย”
“ที่ปรายคิดนะฟ้า เหตุผลที่เขาเลือกน้องธารมีอยู่สองข้อ น้องธารคือกุญแจดอกหนึ่งของเขา หรือไม่ เขาเลือกจัดการคนสำคัญของศัตรูเพราะต้องการทรมานและกดดันให้ศัตรูยอมแพ้ หรือไม่ก็ตายไปเองอย่างทรมาน”

ใต้ฟ้าถอนหายใจเพราะคิดไม่ตกและเหนื่อยหน่ายไปพร้อมๆกัน การที่เขาต้องการเอาชนะตัวเองไม่ได้หมายความว่าเราจะมีคู่แข่งแค่เพียงตัวเราเองเท่านั้นสินะ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ถ้าหากใต้ฟ้าเก็บความรู้และประสบการณ์เกี่ยวกับการสร้างไร่แห่งนี้ขึ้นมาไว้คนเดียว นั่นก็อาจจะถูกมองว่าใต้ฟ้าเป็นพวกนักธุรกิจต่างถิ่นที่มาอาศัยบ้านเกิดคนอื่นเขาทำมาหากินแล้วเห็นแก่ตัว แต่การที่ใต้ฟ้าเผยแพร่ความรู้และประสบการณ์ของตัวเองออกมา มันก็ดันไปข้ามหน้าข้ามตาเจ้าถิ่นที่เคยมีคนนับหน้าถือตาอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่โชคชะตาจริงๆสินะ ใช่ว่าจะมองตามหลักของเหตุและผลอย่างที่ร่ำเรียนมาแล้วจะใช้ดำเนินชีวิตได้เสมอไป

อุปสรรค ค่อยๆเดินทางมาทำความรู้จักกับระฟ้าตั้งแต่อุปสรรคเล็กๆ ไปจนถึงอุปสรรคที่เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกว่ามันหนักหนาที่สุดแล้วสำหรับเขา

เจ้าของไร่หนุ่มพิงหลังกับพนักเก้าอี้แล้วหลับตาเพื่อลดความเดือดพล่านของอารมณ์ให้เย็นลงเพื่อเรียกสติกลับมา ค่อยๆคิดและลำดับเหตุการณ์ รวมถึงค่อยๆมองโลกในแง่ร้ายอย่างที่ธาราธารเคยบอกให้เขาหัดเอาไว้บ้าง เด็กที่ไม่เอาไหนคนนั้นสอนใต้ฟ้าว่าไม่ต้องมองโลกเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำอย่างตัวเองก็ได้ แต่ให้พื้นที่สีขาวของความคิดใต้ฟ้ามีสีเทาเจือจาง เจ้าของไร่หนุ่มจะได้ดึงสันดานดิบของความเป็นคนออกมาบ้าง ไม่ใช่ตุ๊กตายางที่ถูกวางโปรแกรมเอาไว้แล้วว่าต้องเพอร์เฟคในทุกๆอย่าง

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ มันคือการกระชากสันดานดิบที่ตกตะกอนนิ่งอยู่เบื้องล่างสุดของจิตสำนึกให้ขุ่นขึ้นมาเพียงเพราะธาราธารกลายเป็นตัวประกันของเกมครั้งนี้

อยู่ๆ ไปรยาก็ต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบก็เพราะว่าใต้ฟ้าดีดตัวลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง คว้าหมวกใบเก่งประจำตัวเองแล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในไร่ หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเองกับความเปลี่ยนแปลงกระทันหันของเจ้าของไร่หนุ่มแล้วได้แต่กลืนเก็บความจริงที่ยังทิ้งร่องรอยให้ปวดปร่าในอกอยู่บ้าง แม้จะบอกตัวเองว่าทำใจได้แล้วก็ตาม ยังไงซะ เนื้อคู่ยังไงซะก็คงไม่แคล้วกัน ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายที่ตอกย้ำว่าไม่ใช่เพศตรงกันข้ามกันก็ตาม

ถ้าไม่ใช่คนรัก ใต้ฟ้าจะไม่หุนหันพลันแล่นและเด็ดขาดขนาดนี้แน่ หญิงสาวเคยเห็นแต่มาดผู้ชายที่รอบคอบและสงบนิ่งเสมอไม่ว่าจะเจออะไรก็ตาม
.
.
.
ใต้ฟ้าเรียกหัวหน้าคนงานแต่ละส่วนของไร่ให้มาประชุมพร้อมกัน เขาบอกปัญหาที่เกิดขึ้นนี้อย่างตรงไปตรงมากับลูกน้อง ชายหนุ่มบอกแจ้งให้ทุกคนรู้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับไร่ตอนนี้ ให้สมกับที่เคยบอกกับทุกคนในไ่ว่าเราจะอยู่กันแบบครอบครัว ถึงแม้ในเรื่องราวเหล่านั้นจะตอกย้ำความสัมพันธ์ของเขากับธาราธารว่าเกินกว่าพี่ชายและน้องชายไปมากแค่ไหน
ทุกคนตัดความสนใจกับข่าวความสัมพันธ์ที่แปลกใหม่สำหรับคนที่ขลุกอยู่แต่งานสวนงานไร่ออกไปก่อน ตอนนี้ทุกคนให้ความสำคัญที่จะต้องทำตามแผนของนาย

“ผมอยากให้ทุกคนทำตามและทำงานตามปกติเหมือนไม่รู้ว่าคุณธารหายตัวไป หากมีใครแอบถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องในไร่ก็ให้ตอบเขาไปตามปกติ แต่ผมอยากให้ช่วยกันสังเกตและส่งข่าวมาที่ผมว่ามีความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงบ้าง อย่ามีพิรุธออกไปว่าทุกคนรู้เรื่องการหายตัวไปของคุณธารแล้ว ถือว่าผมขอความร่วมมือเหมือนทุกๆครั้งที่เคยขอให้ช่วยกันนะครับ ผมคงไม่สามารถทำอะไรให้สำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวหรอกครับ ผมเป็นคนธรรมดาที่ยังต้องการความช่วยเหลืออยู่ และผมก็ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเราทุกคนครับ”

ใต้ฟ้าโยนหินก้อนถามทางก้อนแรกลงไปด้วยการวัดใจคนของตัวเอง การเปิดเผยออกไปแบบนี้มีความเสี่ยงตรงที่หากมีหนอนบ่อนไส้ แผนการนี้ก็จะไปถึงหูศัตรู นั่นหมายความว่าเขาต้องคิดวิธีการรับมือกับเรื่องนี้เอาไว้อีกทางหนึ่ง แต่ถ้าทุกคนที่นี่ซื่อสัตย์กับใต้ฟ้า เขาเชื่อว่าความเงียบที่เกิดขึ้นนี้จะทำให้อีกฝ่ายเต้นขึ้นมาเองโดยที่เขาแค่หาทางปิดเกมและช่วยธารกลับมาให้ปลอดภัยเท่านั้น
.
.
.
เพี๊ยะ!!!!!

“ไหนแกบอกว่าไอ้เด็กนี่เป็นคนสำคัญของไอ้ใต้ฟ้าไง แต่นี่คนขับรถกลับไปรายงานนายมันตั้งนานแล้วว่าน้องชายมันหาย ไม่เห็นมันจะตื่นเต้นอะไรมากมายเท่าที่ไร่มันถูกเผาเลยล่ะว่านน้ำ ไหนแกบอกว่าไอ้เจ้าของไร่นั่นมันเป็นเกย์ มันถึงไม่หลงเสน่ห์ หาาาา ว่ายังไง”
“ว่านก็เห็นว่าเขาเหมือนจะรักกัน ใครจะไปคิดล่ะว่าใต้ฟ้าจะเป็นคนที่รักตัวเองยิ่งกว่าใคร แล้วก็ฉาบฉวยกับความรักอย่างนี้”
“โธ่โว๊ย นังโง่ เพราะความมั่นใจของแกมันทำให้เราเล็งเป้าหมายพลาด ทีนี้มันจะโอละพ่อเป็นเรื่องใหญ่ทั้งๆที่เราไม่ได้อะไรเลยเพราะแกมันมั่วนี่แหละ ถ้าฉันรู้ว่าแกจะพลาดกับเรื่องพวกนี้นะ ฉันจัดการทางอื่นไปนานแล้ว ไม่ให้แกไปทำให้เสียเวลาหรอก”
“คุณเก็บฉันไว้เพียงแค่ผลประโยชน์ของตัวเองเนี่ยนะ คุณรักฉันจริงหรือเปล่า”
“อย่ามาปากดีกับฉันนะ ที่แกมีวันนี้ได้เพราะใคร”
“แต่มันไม่ต่างอะไรกับสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกเลี้ยงไว้ใช้งานเลยนะคะ”
“แล้วผู้หญิงที่ฉันรับมาใส่ตระกร้าล้างน้ำให้เฉิดฉายเป็นคุณว่านน้ำอย่างทุกวันนี้ แกเป็นสัตว์เลี้ยงที่ฉันเลี้ยงดีเกินไปหรือเปล่า แกมันก็แค่ผู้หญิงตกเขียวที่ทะเยอทะยานอยากสบายเป็นคุณนายเท่านั้นแหละ”
“เป็นคุณนายที่อยู่ในฐานะลูกสาวบุญธรรมน่ะเหรอคะ ทั้งๆที่คุณก็รู้อยู่เต็มอกว่าฉันเป็นเมียของคุณ ฉันไม่เคยว่าที่ต้องปกปิดฐานะที่แท้จริงเอาไว้ เพียงแค่คุณให้เกียรติฉันบ้างทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่นี่คุณทำร้ายร่างกายฉันไม่พอ คุณยังทำร้ายใจฉัน”
“งั้นก็ทำให้สำเร็จซะ ฉันต้องการมีอำนาจในพื้นที่นี้รู้มั้ยว่านน้ำ ไอ้เรื่องทำไร่ไถนาห่าเหวอะไรนั่นมันก็คือใบเบิกทางของเรา เงินจากไร่มันไม่ได้หอมหวานเท่ากับอำนาจบารมีให้เราเอาไปต่อยอดทำเงินให้มากกว่านี้ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่าหรอกนะ ถ้าวันนั้นมาถึง เธอก็จะสบายเป็นคุณนายจริงๆ ฉันจะส่งเธอไปเที่ยวรอบโลก ชอปปิ้งอย่างที่เธออยากได้ มีอะไรอีกล่ะ ถึงวันนั้นเธออยากได้อะไรฉันก็จะให้”
“ความรักล่ะคะ คุณมีให้ฉันบ้างหรือเปล่า”
“อย่ามาพูดอะไรตลกๆตอนนี้น่า เธอก็รู้ว่าความรักมันกินไม่ได้ ไปทำตามหน้าที่ของเธอซะ ไม่อย่างนั้นเธอก็จะเจ็บตัวอีก”

หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นตามคำสั่ง ทิ้งสายตามายังเด็กหนุ่มที่ส่งสายตากลับมาอย่างคนไม่เคยคิดจะเกรงกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ว่านน้ำเองที่เป็นคนละสายตามาจากธาราธารก่อน เด็กหนุ่มไม่ยีหระกับแรงอาฆาตในหน่วยตาดำขลับนั่น ถึงแม้ในใจจะสั่นไหวและสะเทือนความรู้สึกอยู่ลึกๆเมื่อพบว่าว่านน้ำเป็นแค่หุ่นเชิดคนหนึ่งเท่านั้น
ว่านน้ำเป็นแค่สะพานของพวกเดนคน

เธอเอามือกุมหน้าตัวเองด้วยความเจ็บปวด เสียงร้องไห้ครวญครางเหือดแห้งเข้าไปในลำคอพร้อมกับน้ำตาที่แห้งผาก แต่ไหล่ยังลู่และไหวขึ้นลงให้รู้ว่าหญิงสาวยังเจ็บปวดกับสิ่งที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน มาถึงตอนนี้แล้ว ปริมาณความเห็นใจเริ่มจะถูกถ่วงให้หนักกว่าไม่ไว้วางใจในแผนการ ธาราธารกลัวว่ามันจะเป็นละครซ้อนละคร

ธาราธารมองดูภาพเบื้องหน้าตัวเองเหมือนกำลังสุนทรีย์กับการรับชมละครเวทีเรื่องหนึ่ง ได้อารมณ์ร่วมแบบ 4 มิติ สมจริงสมจังมาก

พ่อบุญธรรมหรือสามีทางพฤตินัยของว่านน้ำเริ่มลนลานเมื่อพบว่าแผนที่วางไว้ไม่เป็นไปอย่างที่คิด ธาราธารไม่ได้น่อมแน้มถึงขนาดหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้วร้องขอชีวิตและยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับอิสระภาพ อีกทั้งเรื่องทุกอย่างดำเนินมาไกลจนกลายเป็นเรื่องใหญ่มากจนเกินกว่าจะหันหลังกลับได้ทัน

“ในเมื่อเด็กคนนี้ไม่ได้มีความหมายกับไอ้ใต้ฟ้าเท่าที่เราคิดกันไว้ ก็ทำให้มันหายสาปสูญไปเลยจริงๆก็แล้วกัน”

นายเจษฎาลั่นปากสั่งลูกน้องหลังจากตัดสินใจอยู่นาน ธาราธารตื่นตระหนกจนหน่วยตาไหวระริก เด็กหนุ่มพยายามบังคับตัวเองไม่ให้สั่นเทิ้มไปมากกว่านี้ เขามาที่นี่เพื่อทวงความเป็นเจ้าของกับใต้ฟ้า แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรกันที่เขาจะต้องมาผจญกับความบ้าอำนาจบารมีของคนอื่น

ธาราธารเบิกตากว้างขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินกำหนดการชัดเต็มสองหูว่าให้ทำลายเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ กว่าเรื่องของธาราธารจะแดงขึ้นมาทางนี้จะได้มีเวลาทำลายหลักฐานและหาวิธีสร้างชื่อเสียงของตัวเองให้เหนือกว่าใต้ฟ้าในงานเกษตรประจำปีให้ได้
“ให้ไอ้เทืองรีบเข้าไปส่งปุ๋ยในไร่เหนือทรายใต้ฟ้าซะ จะได้สืบข่าวด้วยว่าทางโน้นเคลื่อนไหวยังไง”
“ครับ เฮ้ย ไปเรียกไอ้เทืองมา”

คนของนายเจษฎาออกคำสั่งกับลูกน้องของตัวเองอีกต่อ ธาราธารเคยเห็นหน้าคนมาส่งปุ๋ยให้ไร่เพราะใต้ฟ้าสั่งปุ๋ยทีละล็อตใหญ่ๆ และคนส่งมักจะจอดรถวางบิลไว้ที่บ้านก่อนจะเอาปุ๋ยไปส่งให้ที่โกดังอีกที เด็กหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นเมื่อสงสัยว่าทำไมคนส่งปุ๋ยถึงได้เหมือนประจำอยู่ที่นี่ หรือว่าเป็นเพียงไส้ศึกที่ไร่แห่งนี้เลี้ยงไว้ และเป็นอีกคนที่คอยคาบข่าวความเคลื่อนไหวจากในไร่มารายงาน เป็นหนึ่งในขบวนการอุบาทว์ที่ธาราธารไม่คิดว่าจะเจอในชีวิตจริง

‘ไอ้เทือง’ ที่ลูกน้องนายเจษฎาไปตามมาใช่คนส่งปุ๋ยที่ธาราธารเคยเห็นหน้าจริงๆด้วย ท่าทีเซ่อๆกับในหน้าที่มีฟันทูนออกมาเป็นเอกลักษณ์นั้น แม้ไม่ตั้งใจจะจดจำก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ลืมกันไปง่ายๆ

คนส่งปุ๋ยคนนั้นเหลือบมองธาราธารแต่ก็ไม่ยอมสบตากันตรงๆเมื่อถูกเด็กหนุ่มจ้อง เขาก้มหน้าก้มตารับคำสั่งโดยไม่เหลียวกลับมามองธาราธารอีกเลย

เด็กหนุ่มระดมความคิดของมันสมองตัวเองอย่างหนักเพื่อหาทางบอกให้ใต้ฟ้ารู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่ไม่มีอะไรที่พอจะใช้แทนจดหมายส่งข่าวได้เลย ทั้งเนื้อทั้งตัวธาราธารมีแต่กระเป๋าสตางค์ที่ไร้เงินสดมีแต่เครดิตการ์ดแค่ใบเดียว นอกจากนั้นก็มีแค่ต้นหญ้าเหี่ยวๆที่ธาราธารเก็บไว้กับตัวแทนเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจไปแล้ว

‘แหวนต้นหญ้าเหรอ?’

เด็กหนุ่มสะกิดคนที่คอยคุมเขาอยู่ว่าอยากเข้าห้องน้ำ ผู้คุมนักโทษคนนั้นพาธาราธารไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในตัวห้องเดียวกันกับที่เด็กหนุ่มถูกนำตัวมา ธาราธารทำงานแข่งกับเวลาเพียงน้อยนิดเพื่อไม่ให้มีใครสงสัยว่าเขากำลังคิดการใหญ่อะไรอยู่ เด็กหนุ่มแยกต้นหญ้าเหี่ยวๆที่ตอนนี้ไม่ได้ม้วนตัวกันเป็นแหวนดังเดิมแล้ว แต่เกลียวบนใบหญ้ายังมีอยู่ให้เจ้าของได้รู้ว่ามันเคยถูกดัดให้เป็นแหวน ธาราธารเอาต้นหญ้าที่แยกออกมาใส่กระเป๋าเอาไว้ เด็กหนุ่มยังไม่รู้ว่าจะเอาจังหวะไหนยัดต้นหญ้าให้ติดตัวคนใส่ปุ๋ยไปที่ไร่ แต่นั่นเป็นเรื่องที่ธาราธารจะต้องไปคิดต่อเอาดาบหน้า

วางแผนมาทั้งชีวิต คิดอีกนิดเดียวน่าธาร ท่องไว้ว่าถ้าสำเร็จจะมีโอกาสกลับไปพิชิตใจเจ้าของไร่ต่อเชียวนะ

ธาราธารออกมาจากห้องน้ำตอนที่คนส่งปุ๋ยสวนเข้ามาเพื่อจะใช้ห้องที่เด็กหนุ่มทำธุระพอดี เขากวาดตามองหาจุดสำคัญพอที่จะฝากข่าวให้ไปส่งถึงไร่ใต้ฟ้า พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหมวกแก๊ปที่คนส่งปุ๋ยเกี่ยวเอาไว้กับหูกางเกงทางด้านหลัง เด็กหนุ่มฉวยโอกาสเดินสวนกันบนทางเดินคับแคบตรงทางเข้าออกห้องน้ำแล้วหย่อนของสำคัญไว้ในหมวกที่หงายขึ้นพอดี
อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนั้น!!

ทุกอย่างลื่นไหลอย่างกับฟ้ามีตาและสวรรค์เป็นใจยังไงอย่างนั้น ที่เหลือก็แค่ส่งกระแสใจไปดลให้ใต้ฟ้าได้เจอกับของสำคัญสิ่งนี้ก็พอ เสร็จสิ้นคำอธิษฐานว่าสาธุ ท้องฟ้าเจิดจ้าท่ามกลางแสงแดดร้อนแรงก็คำรามขึ้นมาราวกับก้อนเมฆเคลื่อนที่เสียดสีกันจนเกิดฟ้าร้องฟ้าผ่าขึ้นมากลางแดด ไม่มีใครสักคนที่จะฉุกใจคิดว่ามันคือปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติ แม้กระทั่งตัวคนอธิษฐานเองยังไม่คิด เด็กหนุ่มยังปิดเปลือกตาส่งใจไปถึงคนในไร่อยู่เลย



“นายครับ คนงานในไร่รายงานว่าเจอหญ้าคล้ายๆที่อยู่ในมือนายตอนไฟไหม้อยู่ในหมวกของไอ้เทืองคนส่งปุ๋ยครับนาย”

ใต้ฟ้าผละออกมาจากต้นลิ้นจี่ที่กำลังให้ผลแดงเรื่อไปทั้งสวนเมื่อลูกน้องรายงานในสิ่งที่น่าจะเกี่ยวข้องกับธาราธาร
“เอามาดูหน่อยสิ”
“นี่ครับนาย ไอ้ตึ๋งคนที่เจอบอกผมว่าหญ้านี่นายเป็นคนยื่นให้พยาบาลเจ้าของไข้คุณธารให้คุณธารเก็บเอาไว้ก่อนเข้าห้องตรวจครับนาย”

ใต้ฟ้าตื่นเต้นเพียงแค่ได้เห็นเศษของต้นหญ้าแค่ต้นเดียวที่คนงานเอามาให้ เขาจำได้ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดที่ควรจำว่ามันคือหญ้าที่ธาราธารเอามาทำเป็นแหวนให้เขา ใต้ฟ้าเก็บไว้กับตัวอย่างดีมานานหลายปีและหยิบมันขึ้นมาพลิกดูบ่อยๆยามที่คิดถึงเจ้าของแหวนวงนั้น ทำไมเขาจะจำเกลียวที่เพิ่งจะคลายออกจากกันไม่ได้

“ให้ใครแอบตามติดไอ้คนส่งปุ๋ยเอาไว้นะ แล้วจับตามองหมอนั่นให้ละเอียดด้วยว่ามันมีอะไรพิรุธหรือเปล่า”

“ปกติไอ้เทืองมันมาส่งปุ๋ยมันก็จะอยู่คุยกับคนงานในไร่นานอยู่ครับนายกว่าจะกลับออกไป วันนี้มันก็ทำเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำ แต่ผมกำชับคนงานเอาไว้แล้วว่าอย่างเพร่งพรายเรื่องที่คุณธารหายตัวไป ถ้าใครถาม ผมให้ตอบว่าคุณธารกลับบ้านที่กรุงเทพครับ”

“ดีแล้ว ใกล้ถึงเวลาที่เราจะต้องประจันหน้ากับศัตรูที่แอบแฝงตัวมานานแล้วล่ะ”

เจ้าของไร่หนุ่มสั่งการคนงานในสวนลิ้นจี่แล้วรีบขับรถกลับไปบ้าน เขาต้องการจะแจ้งข่าวนี้ให้ไปรยารู้ ใต้ฟ้าคิดว่าเขาพอจะมีสติที่จะวางแผนตามหาตัวธาราธารกลับมา แต่เจ้าของไร่หนุ่มก็ยังต้องการที่ปรึกษาเพื่อให้ทุกอย่างเพอร์เฟคที่สุด เป้าหมายเดียวที่ใต้ฟ้าวางไว้คือธาราธารต้องปลอดภัยและเรื่องราวเลวร้ายจะต้องจบลงด้วยดี แต่ถ้าเป้าที่เขาวางไว้สูงเกินไป ใต้ฟ้าขอแค่ธาราธารปลดภัยก็พอแล้ว

“ประเทศไทยยุคสมัยเชื่อมต่อถึงกันทั่วโลกขนาดนี้แล้ว ปรายว่าฟ้าคิดถูกแล้วนะที่จะแจ้งตำรวจ แต่ปรายแนะนำว่าเราอย่าเพิ่งแจ้งตำรวจในพื้นที่ดีไหม เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนของใคร ปรายอยากให้ฟ้าแจ้งผ่านคนที่รู้จักก่อนแล้วให้คนนั้นแทงเรื่องเข้ามาในพื้นที่ อย่างน้อยเราก็มีคนกลางคอยตามเรื่องให้นะฟ้า มันจะได้จบง่ายๆไงล่ะ ไม่งั้นถ้าตำรวจในพื้นที่คือคนของพวกมันละยุ่งเลย”

“ฟ้าก็คิดเหมือนปรายนะ แต่ฟ้าทุ่มเททุกอย่างให้ไร่แห่งนี้ ฟ้าเองก็ไม่ได้มีคอนแทคกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไหนเลย”
.
.
.
“ขอบใจนะใต้ฟ้า ขอบใจที่หลานไม่ได้เห็นปู่เป็นหัวหลักหัวตอ ถึงหลานจะบอกเรื่องนี้กับปู่ มันก็ไม่ได้ทำให้ปู่รู้สึกว่าหลานเป็นที่พึ่งหรือดูแลเจ้าธารมันไม่ได้หรอกนะ ปู่มั่นใจในตัวใต้ฟ้าตั้งส่งเจ้าธารไปดัดสินดานกับหลานแล้ว วางใจเถอะ เพื่อนปู่เป็นผู้กำกับอยู่ ปู่จะปรึกษากับเขาดูว่าจะช่วยอะไรเราได้บ้าง ดีแล้วล่ะที่หลานให้เกียรติกับกฎหมายบ้านเมืองไม่ตัดสินใจด้วยกำลังนะ ปู่เชื่อว่าเจ้าธารมันกะล่อนเหมือนปู่นี่แหละ มันเอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ มันเป็นผู้ชายนะหลานก็รู้ ไม่ได้อ่อนแอน่าเป็นห่วงขนาดนั้นหรอกวางใจเถอะ”

“ผมกลัวว่าธารจะถูกทำร้ายน่ะครับ”

“คนอื่นปู่ไม่แน่ใจนะ แต่การที่จะทำร้ายไอ้ธารนี่ปู่พนันได้เลยว่ากว่าจะสำเร็จนี่คงหัวปั่นน่าดู
.
.
.
“แกกลัวตายหรือเปล่า”
นายเจษฏาเอ่ยปากถามขึ้นมาขณะที่ธาราธารตีหน้าเศร้าหลังจากรู้ชะตากรรมของตัวเอง
“กลัวสิครับเสี่ย ในชีวิตผมสิ่งเดียวที่กลัวคือความตาย”
“ก็แค่ไปเร็วกว่าคนอื่นเค้าหน่อยเท่านั้นแหละนะ อยู่ไปก็ไม่มีความหมายในสายตาไอ้ใต้ฟ้าทะเยอทะยานนั่นหรอก ชอบมันมากไม่ใช่เหรอ”
“คุณว่านน้ำรายงานว่ายังไงก็อย่างนั้นแหละครับเสี่ยครับ แต่ทำไงได้ เสี่ยลากตัวผมมาข้ามวันข้ามคืนแล้วฝั่งโน้นยังไม่สนใจเลย”

น้ำเสียงโต้ตอบหวังเรียกคะแนนสงสารเพื่อยื้อเวลา แต่ในใจเดือดดาลที่ไอ้เจ้าของไร่วัยใกล้แก่คนนี้ต่อว่าคนรักต่อหน้าต่อตาเขา  ธาราธารอยากจะอ้วกใส่หน้าแล้วถามว่าใครกันแน่ที่ทะเยอทะยาน ใครกันแน่ที่ยอมทำเรื่องบ้าๆนี่เพื่อแย่งชิงชื่อเสียงและอำนาจ เสียเวลาที่เขากับใต้ฟ้าจะสวีทกันเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่อื่นๆกันชะมัดยาดเลยเถอะ

“ก็ดีแล้ว แต่ถึงฝ่ายโน้นจะยังสนใจกับการทำไร่ทำสวนเพื่อเข้าประกวดงานเกษตรประจำปีโดยไม่สนใจว่าแกจะเป็นตายร้ายดียังไง แกก็ตายไปเสียเถอะ ไร้ตัวตนอย่างนี้อยู่ไปก็ไร้ค่า”

ไอ้แก่บ้านี่ก็ขยันตอกย้ำจนธาราธารเริ่มจะนอยด์ใต้ฟ้าขึ้นมาจริงๆแล้ว แม้ที่ผ่านมาจะปลอบใจตัวเองเสมอว่าใต้ฟ้าจะต้องหาทางที่ดีที่สุดให้อยู่

เด็กหนุ่มกัดฟันกรอดจนนายเจษฎาผินหน้ามามองให้เต็มตาว่าเสียงที่ได้ยินมาจากธาราธารใช่หรือไม่ เด็กหนุุ่มปรับสีหน้าให้เศร้าเท่าเดิม อาลัยตายอยากกับชีวิตอย่างเดิม เก็บอาการเย่อหยิ่งอวดดีฝีปากกล้าเอาไว้ ธาราธารเชื่อว่าคนส่งปุ๋ยจะต้องกลับมารายงานความคืบหน้าที่ตัวเองเข้าไปสืบในไร่เร็วๆนี้แน่ๆ

แล้วมันก็เป็นไปตามที่ธาราธารคาดการณ์เอาไว้ นายประเทืองอะไรนั่นกลับเข้ามาที่นี่ในอีกวันหนึ่งซึ่งเป็นวันที่ธาราธารกำลังเบื่อหน่ายกับสภาพตัวประกันรอวันตายเต็มทีแล้ว เด็กหนุ่มกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เมื่อพบว่าใครเข้ามาขอพบนายเจษฎาตั้งแต่เช้า

“ไร่อยู่ในสภาวะปกติมากครับนาย ผมลองแย๊บๆถามคนในไร่ว่าไม่เจอน้องชายนายใต้ฟ้าในบ้าน คนงานก็ตอบว่าสงสัยจะกลับบ้านที่กรุงเทพ แสดงว่าไม่มีใครสนใจผู้อาศัยคนใหม่ของบ้านเลยครับ”

แม่ม! ใครกี่คนต่อกี่คนที่เป็นคนของไอ้เจ้าไร่วัยใกล้เข้าฝั่งนี้ จะต้องตอกย้ำความไร้ค่าของธาราธารเหมือนกันหมดเลยสิน่า
แม้ในใจจะหงุดหงิดและเดือดดาลตามพื้นฐานของคนเจ้าอารมณ์มาก่อน แต่เบื้องหน้าธาราธารก็ตีหน้าเศร้าเข้าสู้ เด็กหนุ่มไม่อยากอวดเก่งให้ทางนี้เชือดเขาทิ้งเพราะโทสะของตัวเอง ถึงแม้การรอคอยและการหาทางยื้อเวลาจะขัดต่อนิสัยของเด็กหนุ่ม แต่ความเยือกเย็นและรอบคอบของใต้ฟ้าก็ซึมซับเข้ามาในจิตใต้สำนึกของธาราธารอยู่บ้าง...เล็กน้อยพอให้จิตใต้สำนึกดึงมาช่วยเตือนสติ

การรอคอยข่าวสารอย่างใจเย็นคือสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวในตอนนี้ รวมถึงการทำตัวนิ่งๆให้น่าสงสารเพื่อยื้อชีวิตตัวเองก็ด้วยเหมือนกัน
.
.
.
อะไรที่เคยผ่านมันมาได้ง่ายๆ สิ่งนั้นมักทำให้ย่ามใจจนกลายเป็นความประมาทได้เมื่อนั้น เพียงแค่การรับส่งข่าวของคนส่งปุ๋ยที่ผ่านมาเนิ่นนาน จากแค่รายงานข่าวเล็กๆ จนถึงข่าวใหญ่ แค่เพียงรายงานข่าวที่ตรงกันระหว่างประเทืองกับว่านน้ำว่าใต้ฟ้าไม่ได้สนใจใยดีกับธาราธารมากไปกว่างานในไร่ที่จะต้องเข้าแข่งขันในงานเกษตรประจำปี ทำให้เจ้าของไร่คู่แข่งอย่างเจษฎาตีหน้าซื่อเป็นคนดีต่อหน้าคนอื่นต่อไป เขาแสยะยิ้มเมื่อคิดว่าใต้ฟ้าก็แค่เด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเท่านั้น ถ้าไม่เป็นเพราะข้อมูลการทำไร่ทำสวนที่อิงหลักวิชาการและประสบการณ์การทดลองกับไร่ตัวเองนั่น เขาก็ไม่คิดจะเล่นสกปรกอะไรกับมวยคนละรุ่นอย่างนี้หรอก แต่ถ้าใต้ฟ้าไม่มีผลงานที่เด่นกว่าเขาในเรื่องนี้ เขาก็คงไม่นึกอยากจะทำลายไร่คู่แข่งนั่นให้มือเปื้อน แต่เจษฎารู้ว่าถ้าใต้ฟ้ามีมากกว่าผลผลิตที่จะเอามาโชว์ในงานแล้ว เขาก็จะกลายเป็นอดีตเจ้าของไร่และมีใต้ฟ้าขึ้นมาโดดเด่นแทนทันที เจษฎาไม่ได้สนใจผลงาน แต่เขาสนใจอำนาจและบารีมีที่จะเบิกทางในงานอื่นที่ให้ผลตอบแทนมีมูลค่ามากกว่าเงินที่ได้จากผักและผลไม้นั่นมากกว่า

หากเจษฎาเป็นที่ยอมรับในวงการนี้ มันก็เป็นโอกาสดีที่เขาจะยัดพืชตัวใหม่ที่ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าไม่คิดที่จะปลูกออกไปขาย มูลค่าของมันกับข้อห้ามที่บัญญัติขึ้นเป็นกฏหมายของประเทศทำให้เจษฎาจำเป็นต้องมีทั้งอำนาจและบารมีเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย และเพื่อควานหาใบเบิกทางเพื่อที่จะขนฝิ่นสดและใบกัญชาไปยังมือของผู้แปรรูปยาเสพติด เขาต้องการรางวัลเกษตรกรดีเด่นมาเพื่อการนี้ต่างหาก ถ้าได้สิ่งนี้มา ย่อมไม่มีใครกล้ามาจับตามองความร่ำรวยและเบื้องลึกเบื้องหลังของเขาแน่ เขาถึงได้วางแผนการที่ดูเหมือนโง่เพื่อหาทางเอาหลักวิชาการและแนวทางที่ใต้ฟ้าเขียนขึ้นมาเพื่อทำเป็นหนังสือเผยแพร่ความรู้ในนามไร่ตัวเอง

ขนาดเผาไร่ ลักลอบเดินสารเคมีลงดิน ใต้ฟ้ายังไม่คิดจะตามล่าหาคนร้าย แล้วยิ่งรู้ว่าธาราธารเองก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากมาย เจษฎาก็เหิมเกริมพอที่จะสั่งทำลายเด็กหนุ่มซะ เขาสั่งให้คนจัดฉากให้ธาราธรกลายเป็นผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั่งรถโดยสารที่เหมามาจากในตัวเมืองตกเขา ตั้งใจจะให้เป็นโศกนาฎกรรมของคนต่างถิ่นที่กระโดดหลบไม่ทันเมื่อรถแหกโค้ง มันเป็นเรื่องน่าสงสารที่หนุ่มนักเรียนนอก ทิ้งเมืองหลวงเพื่อมาจบชีวิตในป่าเขาแบบนี้ วิถีทางการเอาตัวรอดของคนพื้นที่กับคนต่างถิ่นเลยไม่เท่ากัน

เขามาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับแล้ว

ไม่น่าเชื่อว่านน้ำมากเลย ไม่อย่างนั้นมันก็จะเป็นเพียงเรื่องกลั่นแกล้งกันเล็กๆในหมู่คู่แข่งเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตจนกลายเป็นอาญชากรรมโดยไม่ได้ตั้งใจนี่เลย



๐ สวัสดีค่ะ ลืมไปว่าวันหยุดไม่ค่อยอยู่หน้าคอมเลย เดินสายตลอด เลยลืมส่งให้เซกิอัพให้ อีกอย่าง ดองจนนิสัยเสียและลืมไปว่าเรื่องนี้ตัวเองมีสต็อกและเขียนไว้จนถึงตอนจบแล้ว 
๐ เรื่องนี้ดูจะเป็นพล็อตที่ตลาดมากๆ และนิยายมากๆเช่นกัน คืออ่านปุ๊บยุงตอมแล้วแลนดิ้งวางไข่เลย  พยายามให้มันมีกลิ่นไอของ TRomance ไว้ให้มากที่สุดค่ะ แต่ไม่รู้จะยังเป็นตัวของตัวเองมากน้อยแค่ไหน คืออะไรที่หลุดจากสาขาอาชีพตัวเองนี่คนเขียนจะเอ๋อๆแล้วอะคะ อ่านเอาความบันเทิงนะคะ อย่าเอาสาระ วิธีการหรือความเป็นจริง 
๐ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ รวมถึงคนที่ช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
๐ ขอโทษนะคะที่นักเขียนคนนี้ไม่ลงมาคุยกับคนอ่านในกระทู้เลย คือคนเขียนเป็นคนเวิ่น และบ้าอยู่ประมาณนึง ถ้าเราลงเล่น รับรองออกทะเลแน่ค่ะ แต่เราสามารถไร้สาระได้ที่หน้าแฟนเพจนะคะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ เราอยู่กันแบบเบิร์ดๆนะ 
๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fanpage <<<< Click

[chisarachi]

 
------------
เริ่มเพราะการกลั่นแกล้งเท่านั้นหรอค่ะ โอ๊ยยยอกอิแป้นจะตกแตก
แล้วน้องธารจะเป็นไงบ้างเนี่ย

[nunnan]

ธารสู้สู้

[YouandMe]

 

คราวนี้ขอเปลี่ยนสไตล์การเม้นท์หน่อยนะ 

วางแผนมาทั้งชีวิต คิดอีกนิดเดียวน่าธาร ท่องไว้ว่าถ้าสำเร็จจะมีโอกาสกลับไปพิชิตใจเจ้าของไร่ต่อเชียวนะ...อืมมมมมม น้องธารค่ะ น้องช่างหมกมุ่นแต่เรื่องนี้จริงๆ 

คนอื่นปู่ไม่แน่ใจนะ แต่การที่จะทำร้ายไอ้ธารนี่ปู่พนันได้เลยว่ากว่าจะสำเร็จนี่คงหัวปั่นน่าดู...มีเพียงคุณปู่เท่านั้นที่มองน้องธารได้ทะลุปรุโปร่ง 

ใครกันแน่ที่ยอมทำเรื่องบ้าๆนี่เพื่อแย่งชิงชื่อเสียงและอำนาจ เสียเวลาที่เขากับใต้ฟ้าจะสวีทกันเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่อื่นๆกันชะมัดยาดเลยเถอะ...และนี่คือประโยคที่ตอกย้ำความเป็นธาราธารได้ดีที่สุด 

ดังนั้น...ใครที่คิดจะมาขวางทางรักของน้องธาร เตรียมตัวรับกรรมไปเถอะ 

แก้จ้า 
ใต้ฟ้าเป็นพวกนักธุรกิจต่างถิ่นที่มาอาศัยบ้านเกิดคนอื่นเขาทำมาหากินแล้วเห็นแก่ตัว ==> เข้า
ให้สมกับที่เคยบอกกับทุกคนในไ่ว่าเราจะอยู่กันแบบครอบครัว ==> ในไ่ร่ว่า
เด็กหนุ่มไม่ยีหระกับแรงอาฆาตในหน่วยตาดำขลับนั่น ==> ยี่หระ
ธาราธารไม่ได้น่อมแน้มถึงขนาดหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้วร้องขอชีวิตและยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับอิสระภาพ ==> หน่อมแน้ม
ท่าทีเซ่อๆกับในหน้าที่มีฟันทูนออกมาเป็นเอกลักษณ์นั้น ==> ใบหน้า
แต่ผมกำชับคนงานเอาไว้แล้วว่าอย่างเพร่งพรายเรื่องที่คุณธารหายตัวไป ==> อย่าแพร่งพราย
แต่ถ้าเป้าที่เขาวางไว้สูงเกินไป ใต้ฟ้าขอแค่ธาราธารปลดภัยก็พอแล้ว ==> ปลอดภัย
มั่นใจในตัวใต้ฟ้าตั้งส่งเจ้าธารไปดัดสินดานกับหลานแล้ว ==> ตั้งแต่ส่งเจ้าธารไปดัดสันดาน
ใครกี่คนต่อกี่คนที่เป็นคนของไอ้เจ้าไร่วัยใกล้เข้าฝั่งนี้ ==> เจ้าของไร่
แต่เขาสนใจอำนาจและบารีมีที่จะเบิกทางในงานอื่นที่ให้ผลตอบแทนมีมูลค่ามากกว่าเงินที่ได้จากผักและผลไม้นั่นมากกว่า ==> บารมี
เขาสั่งให้คนจัดฉากให้ธาราธรกลายเป็นผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั่งรถโดยสารที่เหมามาจากในตัวเมืองตกเขา ==> ธาราธาร

[maru]

ฟ้าคงจะยอมให้ใครทำร้ายธารหรอกนะ

[bun]

ธารสู้สู้ เดี๋ยวพี่ฟ้าก็มาช่วยแล้ว

[Naenprin]

 

ธาราธารใจเย็นไว้นะ อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย

พี่ฟ้าหาทางช่วยอยู่นะ  อดทน และรอเวลาที่จะได้กลับไปอยู่กับพี่ฟ้าอีกครั้ง

ธาราธารสู้ๆ

[Yunatsu]

ธามสู้ๆๆๆ
เด๋วพี่ฟ้าก้มานะ

[NewYearzz]

ธารนี่เก่งนะ ซึมซับมาได้ เอาเถอะเดี๊ยวเฮียก็มาช่วยนะคนดี


รอตอนต่อไปครับ 

[Nankoong]

สู้ตายธาร......เอาตัวรอดให้ได้เพื่อที่จะได้มาสวีทกับนายใต้ฟ้าต่อ

[NOoTuNE]

เราเชื่อว่าพี่ใต้ฟ้าต้องช่วยน้องได้แน่ะ ส่วนอิน้องก็คงกะล่อนเอาตัวรอด กลับมาสะหวีวี่วีกับสุดที่รักได้ชัวร์ฺ

[yunjae123]

พี่ใต้ฟ้าสู้ๆนะ
ต้องไปช่วยธารให้ทันนะ
อย่าให้คนชั่วทำอะไรธารได้นะ!!

[ladymoon_yy]

 

[roseen]

 

[ryokame]

สู้ๆนะพี่ใต้ฟ้า ช่วยธารให้ได้ล่ะ

[fay 13]

 :

[stdvic]

ใต้ฟ้าไปช่วยน้องธารเร็วๆนะครับ

[AllRiseApril]

ไม่ๆ  เราชอบเรื่องนี้ เราชอบน้องธาร ฮ่าา
พี่ใต้ฟ้าขาาาาา ไปช่วยน้องธารไวๆเถอะ

[MiSS-U]

ขอให้ใต้ฟ้าตามมาช่วยน้องธารได้ทัน 

รอตอนต่อไปค่ะ  บวกเป็ด

 

[sunshinesunrise]

 ค่อยยังชั่ว แสงสว่างรำไรอยู่ปลายอุโมงค์ 

[milkteabeige]

อุปสรรค ค่อยๆเดินทางมาทำความรู้จักกับระฟ้าตั้งแต่อุปสรรคเล็กๆ ไปจนถึงอุปสรรคที่เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกว่ามันหนักหนาที่สุดแล้วสำหรับเขา

นายใหญ่ระฟ้ามาผิดเรื่องค่ะ >_< พี่ใต้ฟ้าตะหาก

[ja ne]

ขัดผลประโยชน์ กับผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นนี่เอง

เรื่องจริงที่อยู่คู่สังคมไทย