นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 7
คนสูงวัยนอนก่ายหน้าผากถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม หลานชายเพียงคนเดียวกลายเป็นเด็กมีปัญญาใหญ่โตเกินกว่าคนเป็นปู่จะคิดไปถึง
ชาวต่างชาติคนนั้นยืนยันหนักแน่นว่าคบธาราธารแบบแฟน
ไอ้ขี้นกคนนั้นเป็นผู้ชาย หลานชายของเขาก็เป็นผู้ชาย
ธาราธารทำตัวเหลวไหล สำมะเลเทเมา เที่ยวจัด ใช้เงินเก่งและออกจะเป็นเพลย์บอยที่ติดเนี๊ยบและติดหรู แต่คนเป็นปู่ไม่คิดเลยว่าหลานจะไปไกลถึงขั้นคบเพศเดียวกันเป็นแฟน
‘เอ่ออออ เอิ๊กกกกกกกกก’
มวลอากาศที่แปรปรวนกันอยู่ในช่องท้องถูกขับออกมาเป็นเสียงเรอดังลั่นห้อง เมียต่างวัยถึงกับเบือนหน้าหนีด้วยความเบื่อหน่าย หญิงสาวคราวลูกในชุดนอนซีทรูบางเบาพลิกตัวหันหลังให้ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง เธอยังสาวยังสวยเมื่อเทียบกับคนวัยเดียวกัน เงินที่สามีวัยชราหยิบยื่นให้มากพอที่จะทำให้เธอสวยสะพรั่งตลอดเวลา ที่สำคัญไปกว่านั้น เธอยังอยู่ในวัยที่มีความต้องการ แต่สามีวัยชราไม่สามารถตอบสนองอย่างที่ต้องการได้ โดยเฉพาะเวลาที่คนสูงวัยกำลังอยู่ในอาการวิตกกังวลเกี่ยวกับหลานชายเพียงคนเดียว
‘เด็กเปรตคนนั้นมีอะไรดีนักหนา’
หญิงสาวพ่นลมออกจมูกก่อนจะข่มตาหลับไปในที่สุด
.
“ใต้ฟ้า หลานหลับแล้วหรือยัง ปู่โทรมารบกวนหรือเปล่า”
“ยังครับคุณปู่ ผมกำลังศึกษาเรื่องปลูกยางพาราทางภาคอีสานน่ะครับ พอดีอาจารย์ที่มหาลัยทางนี้เค้ามาขอคำปรึกษาไว้ เห็นว่าอยากจะให้ความรู้กับชาวบ้านที่สนใจปลูกยาง”
“ทำเพื่อคนอื่นเสมอเลยนะใต้ฟ้า ปู่ไม่เคยจะเห็นหลานทำเพื่อตัวเอง”
“มันก็มีบ้างเหมือนกันครับ เพียงแต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นเอง ผมเองก็ทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละครับ ว่าแต่คุณปู่โทรหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ”
หากชายชรามีตาวิเศษมองเห็นมาทางฝั่งนี้จะเห็นว่าใบหน้าเจ้าของไร่หนุ่มเปื้อนยิ้มและนัยน์ตาพราวระยับน่ามองไม่น้อยเชียวล่ะ
“เอ้อ ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ ชีวิตของคนแก่อย่างปู่นอกจากเมียแล้วก็คงจะเป็นหลานนี่ล่ะ”
“ถ้าคุณลุงได้ยินนี่คงน้อยใจแย่เลยนะครับ ข้ามหน้าลูกไปเป็นหลานเลย”
“เฮ้อ ครอบครัวปู่มันมีกรรมหนักใต้ฟ้าเอ้ย รู้นะว่าผิดชอบชั่วดีเป็นยังไง แต่กิเลสก็หนาอย่างกับถูกสาป”
“ผมเข้าใจครับ ธารสบายดีแล้วล่ะครับ ผมยังไม่ได้สอนให้ธารทำอะไร ยังรออยู่ว่าเขาจะปรับตัวกับสภาพอากาศและความแปรปรวนเพราะที่นี่อยู่ในหุบเขาให้ได้เสียก่อน”
“ถ้าธารได้สักครึ่งหนึ่งของหลานก็คงดีนะ”
ชายชราถอนหายใจยาวใส่กระบอกโทรศัพท์ เด็กผู้ชายสองคนที่เขาเห็นมาตั้งแต่เกิดจนป่านนี้ มีพื้นฐานฐานะเท่าเทียมกัน แต่บทสรุปที่ชายแก่ได้เห็นกลับต่างกัน ธาราธารถูกเลี้ยงมาอย่างเอาใจแต่กลับเหลิงแถมยังทำตัวเหมือนขาดส่วนสำคัญในชีวิตไป ส่วนใต้ฟ้า เด็กหนุ่มเพียบพร้อมทุกอย่างแต่กลับเลือกที่จะเรียนรู้ความลำบากและเริ่มต้นชีวิตของตัวเองแทนที่จะต่อยอดมรดกที่ทางบ้านทิ้งเอาไว้ให้
“ธารดื้อเหมือนตอนเด็กๆนั่นแหละครับ จริงๆแล้วธารก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร”
“มันจะรู้มั้ยว่าใต้ฟ้าออกตัวรับแทนมันไปเท่าไหร่ ขยันก่อแต่เรื่อง นี่ขนาดปู่ตัดไฟเรียกตัวธารกลับมาแล้วนะ ยังมีคนตามมตัวมันกันให้ควั่ก ปู่กลุ้มใจจริงๆเลยหลาน”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“มีฝรั่งอ้างตัวว่าเป็นแฟนธารขู่จะมาหามันที่ไทยน่ะสิ แถมไอ้หมอนั่นเป็นผู้ชายด้วยนะ ปู่ไม่รู้ว่าธารมันคิดอะไรอยู่”
ลมหายใจเจ้าของไร่หนุ่มขาดห้วงไปชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกเย็นวาบแล่นขึ้นมาจากหัวแม่เท้าก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่างเมื่อรู้ว่าธาราธารเล่นสนุกกับชีวิตจนเกินขอบเขต
“ปู่รับไม่ไหวจริงๆนะ ยอมให้มันฟันผู้หญิงเป็นว่าเล่นยังจะดีเสียกว่า ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน”
“ทางที่คุณปู่ว่ามาก็ไม่ดีหรอกครับ ฝรั่งคนนั้นบอกมั้ยครับว่าจะมาเมื่อไหร่”
“มันไม่บอก ดูเหมือนฝ่ายนั้นจะเจ็บใจไอ้ธารมากกว่ารักล้นใจอะไรเทือกนั้นนะ คงจะเสียหน้าที่ไอ้แสบมันทิ้งมาน่ะสิ ถ้าลองว่าหาเบอร์บ้านเจอ มันคงมีข้อมูลอื่นๆอีกแน่”
“ถ้าธารไม่ให้ความร่วมมือ เขาน่าจะหาเจอที่นี่ยากนะครับ”
“ปู่กลัวลูกบ้าไอ้ธารมันจะประชดประชันอะไรขึ้นมาแล้วยอมให้ไอ้นั่นมาหาน่ะสิ”
“คุณปู่รับเรื่องรักร่วมเพศไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่เชิงหรอกใต้ฟ้า ปู่ใจกว้างพอนะ แต่เรื่องนี้น่ะมันฉาบฉวยเท่านั้น มันไม่ได้มั่นคงจริงจังอะไร หลานก็รู้ว่าครอบครัวปู่ไม่เคยประสบความสำเร็จในเรื่องของชีวิตคู่นะ”
ใต้ฟ้าเองก็มืดแปดด้านไปเหมือนกัน เขาเองยังปักใจเชื่อว่าธาราธารมีโอกาสเป็นเกย์กับไม่เป็นครึ่งต่อครึ่งเลยทีเดียว การจะทำให้ธาราธารหยุดซุกซนได้นั้นเขาต้องมั่นใจสถานะจริงๆของธาราธารเสียก่อน
“ผมจะลองปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนดูนะครับ เพื่อนผมเป็นอาจารย์อยู่ที่นี่แหละครับคุณปู่ เธอกำลังศึกษาชีวิตวัยรุ่นสมัยนี้ที่หันมาแบ่งแยกเพศเป็นกลุ่มหลากหลายมากขึ้นน่ะครับ”
“ฝากด้วยแล้วกันนะใต้ฟ้า คิดซะว่าธารมันเป็นน้องแท้ๆของหลานด้วยเถอะ ปู่ตีบตันไปทั้งสมองแล้ว”
“พักผ่อนเถอะครับคุณปู่ ผมเองรับธารมาดูแลที่นี่แล้วผมก็ต้องดูแลเขาในฐานะผู้ปกครองกลายๆอยู่แล้วครับ”
“ขอบใจใต้ฟ้าที่เอ็นดูน้องเสมอมานะ ปู่คิดว่าถ้าปู่ตายไปก็จะฝากฝังมันไว้กับหลานนี่แหละ”
....
รถวิ่งเร็วมากจนผมที่เซตมาเท่าที่ทำได้พองฟูไม่เป็นทรง เด็กหนุ่มพยายามจะสางผมให้เข้ารูปทรงเดิมไปตลอดทาง อากาศในตอนรุ่งเช้าของที่นี่เย็นจัดจนแอร์รถยนต์ไม่ทำงานเพราะอุปกรณ์ภายในจับตัวกันเป็นน้ำแข็ง ใต้ฟ้าถึงได้เปิดกระจกให้อากาศถ่ายเทมาตลอดทาง
เจ้าของไร่หนุ่มลอบมองชาวกรุงเทพด้วยความรู้สึกเอ็นดูแกมหมั่นไส้ ลึกๆในใจก็อดห่วงว่าธาราธารจะไข้กลับอีกหรือเปล่าในเมื่อเด็กหนุ่มใส่เสื้อยืดตามแฟชั่นบางพริ้วสกรีนลายกราฟฟิคย้อนยุคกับกางเกงขาสั้นสีสดตามสไตล์เรโทรโฮโมเซ็กชวล ถ้าธาราธารไม่จัดอยู่ในประเภทเป็นผู้ชายน่ารักตัวเล็กบางๆเหมือนนายแบบดาราไทยสมัยนี้แล้ว ธาราธารจะกลายเป็นตัวประหลาดสำหรับคนที่นี่ทันที
“หนาวมั้ยธาร”
“มากกกกกกกกกกกกกกกก พี่ใต้ฟ้าจะแหกขี้ตาฝ่าลมหนาวมาทำไมเนี่ย ทรมานจะตาย ทำไมต้องลากธารออกมาทรมานด้วยล่ะ ธารนอนของธารอยู่ดีๆ”
“พี่จะพาธารมารู้จักตลาดกลางการเกษตรน่ะสิ ที่นี่จะบอกธารได้ว่าอะไรกำลังเป็นที่ต้องการของตลาด อะไรที่ล้นตลาดจนราคาตกต่ำ และอะไรที่ราคาสูงและคุ้มค่าที่เราจะลงทุน”
“ธารไม่เห็นจะอยากรู้เลย ตอนนี้ธารอยากรู้ว่าแฟชั่นไปถึงไหนแล้วมากกว่า อยากอัพเดทเครื่องสำอางค์ มาอยู่นี้ผิวธารจะเป็นงูเหลือมอยู่แล้ว”
เจ้าของไร่หัวเราะเบาๆก่อนจะหันมาคุยกับเด็กหนุ่มที่ลูบจับไปตามแขนขาตัวเองแล้วเบ้หน้าเหมือนรับสภาพไม่ได้
“เดี๋ยวพี่จะให้คนงานเคี่ยวน้ำมันมะพร้าวให้ทาผิวก็แล้วกัน”
“อี๋ ธารเกลียดกลิ่นเหม็นหืนของมัน”
“แล้วจะเอายังไง”
“ที่นี่มีห้างสรรพสินค้ามั้ยครับพี่ใต้ฟ้า”
เด็กหนุ่มเอียงคอถามสีหน้าอ้อนให้อีกฝ่ายใจอ่อนสุดฤทธิ์
“มีแต่อยู่ในเมืองโน่นเลย”
“ถ้าพี่ใต้ฟ้าจะกรุณา....ธารอยากจะ”
“ถ้าธารเป็นเด็กดี เชื่อฟังพี่ ไม่งอแง ไม่โวยวาย ไม่วีน ไม่เหวี่ยง พี่จะพาไปหลังจากเราทำธุระเสร็จก็แล้วกัน”
“ห้ามขนาดนั้นจับธารผูกติดไปกับขื่อบ้านเลยดีกว่า”
เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบเมื่อใต้ฟ้ายื่นข้อเสนอกันเขาแสดงอิทธิฤทธิ์ทุกวิถีทาง
“เอ่าน่า เสร็จแล้วพี่จะพาไปกินของอร่อย วันนี้พี่นัดเพื่อนเอาไว้ด้วย ขับรถมาไกลขนาดนี้ต้องคุ้มค่า”
“พี่ใต้ฟ้ามีนัดทิ้งธารไว้ที่ห้างก็ได้ครับ เสร็จแล้วค่อยมารับธารก็ได้”
“ไม่ได้หรอก ธารจะเบื่อซะเปล่าๆ ห้างที่นี่ไม่เหมือนที่กรุงเทพหรือเมืองนอกหรอกนะที่จะขลุกอยู่ในนั้นได้ทั้งวันน่ะ”
เป็นอันว่าธาราธารแพ้ ทุกอย่างถูกใต้ฟ้าเซตโปรแกรมมาแล้วอย่างดี ถึงอย่างไรวันนี้บรรยากาศก็ชวนให้จินตนาการเข้าข้างตัวเองว่ากำลังออกเดทอยู่กับคนที่ตัวเองเฝ้ารอมายาวนาน
หากมองแต่เพียงผิวเผินแล้ว ใต้ฟ้าก็ยังเหมือนพี่ใต้ฟ้าคนเดิมในวัยเด็กไม่มีผิด ความเป็นผู้นำที่ฉายชัดมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ ทุกอย่างยังคงน่าประทับใจสายตาของเด็กหนุ่มที่ห่างไกลกันไปนานหลายปี แต่ทว่าความเป็นจริงในตอนนี้ ใต้ฟ้าคงแค่ทำตามหน้าที่ที่ปู่ขอไว้เท่านั้น
‘บ้าจริงเล้ยไอ้ธาร รู้ว่าถ้าคิดแบบติดลบเมื่อไหร่ใจหดหู่ก็ยังจะคิด’
เพี๊ยะ!!!!
รถแฉลบเข้าข้างทางจนธาราธารตกใจตวัดสายตาไปมองใต้ฟ้าอย่างตื่นตระหนกก่อนหัวรถจะถูกกระชากกลับมาตั้งตรงและแล่นไปตามถนนดังเดิม สายตาห่วงใยจนคล้ายๆจะแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลแผ่กระจายมาทางนี้จนอุ่บวาบเข้าไปในอก
“ธารเป็นอะไร ตบหน้าตัวเองทำไม”
เจ้าตัวยังนึกไปไม่ถึงซะด้วยซ้ำ ธาราธารตบหน้าตัวเองตอนที่สติกำลังปลิดปลิว ใบหน้าถูกลมและอากาศตีจนชาเลยไม่รู้ว่าตบหน้าตัวเองแรงแค่ไหน รู้แค่ว่าไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ใต้ฟ้าคงจะตกใจเสียงที่ดังออกมาสินะ พอรู้ว่ากำลังเป็นที่สนใจของชายหนุ่มแล้วก็เปิดยิ้มกว้าง นัยน์ตาหยอดซะซึ้งหวานเชื่อมเพื่อออดอ้อน
“เมื่อกี้พี่ใต้ฟ้าเป็นห่วงธารเหรอ ธารแค่ตบยุงน่ะ”
เจ้าของไร่หนุ่มหัวเราะแก้เก้อเมื่อรู้ว่าตัวเองตกใจและกังวลเกินกว่าเหตุในเรื่องของผู้อาศัยคนใหม่ที่ยังไม่คุ้นชินกับสภาพบ้านป่าชนบทและห่างไกลกับความเจริญขนาดนี้
ตลาดกลางทางการเกษตรไม่ใหญ่อย่างที่ธาราธารคิดเอาไว้ แต่ก็ไม่ถือว่าเล็ก กลิ่นสดใหม่ของผักและผลไม้ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ โรงเก็บผลิตผลทางการเกษตรเป็นโรงเรือนโล่งๆหลังคาทำด้วยหญ้ามัดเรียงกันเป็นตับแทนแผ่นกระเบื้องสำเร็จรูปอย่างที่คิดว่าเทคโนโลยีก้าวหน้ามาไกลขนาดนี้แล้วไม่น่าจะใช้หลังคาที่มาจากธรรมชาติกันอยู่อีก เดี๋ยวนี้เมทัลชีทกำลังเป็นที่นิยมในหมู่โรงงาน โกดังและอย่างอื่นมากมายที่ต้องการพื้นที่กว้างๆ นี่หรือเปล่าเขาถึงได้ว่ากันว่าอาชีพชาวไร่ชาวนาคืออาชีพที่ได้ผลตอบแทนต่ำที่สุด อะไรๆถึงได้ด้อยพัฒนาไปตามผลตอบรับที่ได้ แต่เท่าที่ดูไร่ของใต้ฟ้าแล้ว ที่นั่นอย่างกับบ่อทองคำก็ไม่ปาน อุดมสมบูรณ์และน่าจะเป็นแผ่นดินทองที่สร้างรายได้มหาศาลเลยทีเดียว
ธาราธารมองไปรอบๆอย่างแปลกใจมากกว่าที่จะสนใจแต่ก็ยังพยักหน้าหงึกหงักไปตามเรื่องตามราวบ้างเมื่อใต้ฟ้าอธิบายนู่นนั่นนี่แล้วหันมาดูปฏิกริยาตอบรับจากเขา ดูเหมือนใต้ฟ้าจะเป็นบุคคลที่น่าสนใจเป็นพิเศษสำหรับคนที่นี่ เพราะเมื่อเห็นว่าใต้ฟ้าเดินไปทางไหนก็จะมีคนปรี่เข้ามาหาและทักทายราวกับเจ้าของไร่หนุ่มเป็นบุคคลสำคัญ คนเดินตามอย่างธาราธารได้แต่มองอย่างคาดไม่ถึง และไม่มีอะไรที่เป็นสาระสำคัญที่ธาราธารจะบันทึกเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำของสมองเลย ธาราธารไม่ได้เก็บเกี่ยวความรู้อะไรอย่างที่ใต้ฟ้าสั่งเอาไว้นอกจากหายใจทิ้งให้เวลาแสนน่าเบื่อตรงนี้ผ่านไปเท่านั้น
“ไปกันเถอะธาร หิวแล้วหรือยัง”
เสียงสวรรค์เสียงนี้ทำให้เด็กหนุ่มตื่นจากภวังค์และยิ้มร่าอย่างเด็กได้ของเล่นถูกใจทันที เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องสนุกสนานธาราธารมักมีปฏิกริยาตอบสนองดีเยี่ยมจนใต้ฟ้าอดส่ายหน้าไม่ได้ ถึงจะกังวลกับบทบาทที่ได้รับมอบหมายมาจากคุณปู่ แต่การที่เห็นธาราธารอยู่ในสภาวะปกติ ไม่วีน เหวี่ยงหรือวางแผนการอะไรแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้น่ารักและดูเหมือนจะเด็กกว่าอายุจริงๆที่ควรจะนิ่งและมองไปข้างหน้ามากกว่าที่จะสนุกสสนานไปวันๆมากทีเดียว
“ธารหิวตั้งนานแล้ว ร้อนด้วย เหม็นด้วย พี่ใต้ฟ้าขลุกอยู่ที่นี่ได้ยังไงอะ”
“ที่นี่มีความรู้ให้พี่ศึกษาเยอะแยะ ให้อาชีพทำมาหากินสร้างรายได้ ไม่ใช่แค่พี่นะ ชาวบ้านอีกหลายคนในไร่ก็ได้ความรู้จากที่นี่ผ่านพี่ด้วย”
“เป็นความหวังของทุกคนจริงๆด้วยนะ พระเอกจากภายในออกสู่ภายนอกจริงๆ”
ใต้ฟ้าขมวนคิ้วมุ่นสงสัย พระเอกจากภายในสู่ภายนอกคืออะไร แต่ยิ่งอยากจะขอคำขยายความ ธาราธารก็แกล้งเฉไฉไปสนใจอยากอื่นทิ้งให้ใต้ฟ้านึกขุ่นใจอยู่เงียบๆที่โดนเด็กตีรวนเข้าให้แล้ว
“เมื่อไหร่จะเลิกแกล้งทำเป็นเด็กสักทีนะธาร”
“เมื่อพี่ใต้ฟ้าเลิกบ่นเป็นคนแก่มั้งครับ เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีล่ะ”
“ถึงแล้วจะรู้เองนะ พี่นัดเพื่อนมาด้วยคนนึง ธารทำตัวดีๆนะ”
เด็กหนุ่มย่นจมูกแล้วเบะปากหมั่นไส้คนสั่งแบบไม่เกรงกลัวว่าอีกฝ่ายจะเอาคืนหรือลงโทษยังไงกลับมา ใต้ฟ้าทำเหมือนธาราธารเป็นเด็กๆ กะอีแค่กินข้าวโดยมีคนอื่นร่วมโต๊ะด้วย ทำไมต้องสั่งเหมือนเขาเป็นเด็กที่อาจจะเอาข้าวมาละเลงเล่นบนโต๊ะ หรือกินอาหารมูมมามเหมือนคนไม่มีมารยาทกันนะ ความจริงแล้วธาราธารแกล้งทำตัวปัญญาอ่อนแบบเด็กๆก็เพราะต่อให้วางตัวเป็นผู้ใหญ่แค่ไหน ในสายตาใต้ฟ้าเขาก็ยังเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโตอยู่ดีนั่นแหละ
ใต้ฟ้าลอบถอนหายใจเพราะรู้สึกแย่ที่ไม่ได้บอกธาราธารไปตรงๆว่าคนที่นัดคุยด้วยเป็นอาจารย์ที่กำลังศึกษาและวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมของวัยรุ่นอยู่ในตอนนี้ เขาไม่อยากให้ธาราธารคิดว่ากำลังถูกจับตามองพฤติกรรม ไม่อยากให้ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเขารังเกียจ เพียงแต่ใต้ฟ้าอยากรู้ว่าปัญหาที่ธาราธารกำลังก่ออยู่ทุกวันนี้เกิดมาจากปัญหาครอบครัวหรือเพราะว่าธาราธารเองก็มีใจชอบผู้ชายด้วยกันจริงๆกันแน่
แปลกที่ใต้ฟ้าไม่ได้นึกกลัวว่าธาราธารจะเป็นเกย์ แต่สิ่งที่ใต้ฟ้ากลัวกลับกลายเป็นเรื่องที่ธาราธารใช้ชีวิตเสี่ยงเกินไปและเป็นวิถีชีวิตที่น้อยคนนักจะรับได้ เขาเองก็ตอบไม่ถูกว่าระหว่างธาราธารเป็นผู้หญิงแล้วมั่วผู้ชายกับธาราธารเป็นเกย์แล้วมั่วผู้ชายทั้งเขาและคุณปู่จะใจสลายกับอย่างไหนมากกว่ากัน
ต่อให้เขากับธาราธารจะไม่เกี่ยวข้องกันอย่างพี่น้องร่วมสายเลือด แต่เพราะความคุ้นเคยที่คุณปู่ทั้งของเขาและของธาราธารมีด้วยกันมานานสานเยื่อใยจนกลายเป็นความผูกพันเกิดขึ้นระหว่างเขาและเด็กผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันแค่ไหน เวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ เขาก็ยังเฝ้ารับรู้ ห่วงใยและหวังดีกับธาราธารเสมอมา ถึงแม้ใต้ฟ้าจะรู้สึกว่าธาราธารเว้นช่องว่างระหว่างความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันเป็นบึ้งตึงใส่เขาให้ต้องแปลกใจอยู่บ่อยๆว่าเกิดจากอะไร
ใต้ฟ้าเลือกนัดไปรยาเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันตอนมหาลัยที่ประเทศไทยในร้านอาหารที่คนไม่พลุกพล่านและมีบรรยากาศเงียบสงบเป็นกันเองมากกว่าร้านดังที่คนแน่นร้านไปทั้งวัน ลอบมองไปที่คนติดตามมาด้วยโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ไม่กล้าเดาอย่างธาราธาร เจ้าของไร่หนุ่มก็เห็นว่าเด็กที่คุ้นชินแต่กับเมืองศิวิไลซ์ค่อนข้างพอใจกับร้านที่เขาเลือก ธาราธารสนใจการตกแต่งร้านและบรรยากาศเป็นพิเศษ เด็กหนุ่มค่อนข้างเป็นที่สะดุดตากับผู้พบเห็นเพราะบุคลิกโดดเด่นน่ามองเกินกว่าจะเป็นคนในพื้นที่
ธาราธารมั่นใจในตัวเองสูงมาก ไม่สนสายตาคนมองที่ตั้งใจมองอย่างสนอกสนใจ ทุกท่วงท่าที่ก้าวเดินถึงได้มั่นคงและสง่างามตามแบบฉบับของเด็กหนุ่มเอง แล้วที่น่าแปลกไปกว่านั้น คนที่สนใจธาราธารส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ถึงแม้จะเห็นสาวๆหลายคนชะม้ายสายตามาบ้างก็ยังรู้สึกว่ามีน้อยกว่าที่ผู้ชายจะมองซะด้วยซ้ำ
ใต้ฟ้าลดจังหวะฝีเท้าของตัวเองเพื่อเกี่ยวแขนคนที่เดินโปรยเสน่ห์โดยไม่ตั้งใจให้ไปยังโต๊ะที่เขาจองไว้ ธาราธารสะดุ้งเพราะถูกเขาลากมาแบบไม่ได้ตั้งตัวก่อน แต่เด็กหนุ่มได้แค่ยิ้มน่ามองมาให้ ไม่ได้สะบัดหนีมือเขาเพราะมันค่อนข้างจะไม่น่าดูเท่าไหร่ถ้ามีใครมาเห็นว่าผู้ชายสองคนกำลังกระชากลากถูกันเล็กๆในร้านอาหารอย่างนี้
ไปรยาเดินตรงมายังโต๊ะที่ใต้ฟ้าและธาราธารนั่งอยู่เหมือนคุ้นเคยกับที่นี่ดีอยู่แล้ว หญิงสาวส่งยิ้มหวานมาให้เมื่อเจ้าของไร่หนุ่มยิ้มรอตั้งแต่เห็นไปรยาเดินมาแต่ไกล ธาราธารขมวดคิ้วฉับเมื่อเห็นคนร่วมโต๊ะอาหารเป็นผู้หญิงสาว สวย และอัธยาศรัยดีอย่างรู้สึกได้ เพื่อนของใต้ฟ้าคนนี้แตกต่างกับว่านน้ำโดยสิ้นเชิง ไม่มีการวางท่า ไม่มีการหรี่ตามองอย่างหยั่งเชิง มีแต่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยไมตรีจนธาราธารต้องเก็บเขี้ยวเล็บตัวเองไว้ซะมิดชิด
“ปรายไม่ได้มาสายนะคะ ปรายมาตรงเวลา ฟ้ามาเร็วเองนะ”
“คร๊าบ คุณครูคนเก่ง กระผมเองยังไม่ทันจะเปิดปากเลย”
“ไม่ได้สิ ต้องกันท่าเอาไว้ก่อน ใครๆก็รู้ว่านายใต้ฟ้าเป็นคนมีระเบียบและตรงต่อเวลาแค่ไหน”
“เหมือนจะดีเลยแฮะ เชิญนั่งครับ”
ใต้ฟ้าอ้อมโต๊ะมาเลื่อนเก้าอี้บริการหญิงสาวเพียงคนเดียวของโต๊ะ ธาราธารมองภาพตรงหน้ากึ่งอึดอัดและกึ่งอิจฉาเมื่อพบว่าสองคนนี้สนิทสนมกันชนิดที่ว่าเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กอย่างตัวเองกลายเป็นคนไกลห่างซะทันที ธาราธารไม่เคยเรียกใต้ฟ้าด้วยคำว่า ‘ฟ้า’ เฉยๆ เขารู้สึกว่าใต้ฟ้าต่างกับฟ้าทั้งความหมายและความเป็นจริง แต่พอได้ยินคนอื่นเรียกแล้วรู้สึกว่าชื่อเต็มๆอย่างที่ตัวเองเรียกนั้นห่างเหินสิ้นดี
ผู้หญิงคนนี้วางตัวดีมากจนธาราธารรู้สึกว่าถ้าเขาก่อเรื่องอะไรขึ้นมาตัวเองจะเป็นเด็กก้าวร้าวที่ไร้มารยาทและไร้การอบรมเลี้ยงดูจนน่ารังเกียจขึ้นมาทันที เธอส่งยิ้มเผื่อแผ่มาที่เขาทั้งๆที่ใต้ฟ้ายังไม่แนะนำให้รู้จักเสียด้วยซ้ำ
“ปรายนี่น้องธารนะ น้องที่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังไง ธาร นี่พี่ปรายนะ เป็นเพื่อนกับพี่ตั้งแต่มหาลัย”
๐ สวัสดีค่ะ กว่าจะได้เข็นออกมาแต่ละตอนได้นี่ก็นะ แทบจะกราบองค์กวีให้มาประทับเลยค่ะ
๐ มีคนแอบทายถูกด้วยว่า TRomance ส่งเรื่องเบาสมอง น้ำเน่าและดูเหมือนไม่มีอะไรมาเนี่ย เพราะจะส่งเรื่องอื่นมาทำร้ายใจกันใช่มั้ย ขอถามหน่อยว่า คนเขียนเคยทำอย่างนั้นด้วยเหรอ (บ่อยไปปป....เอ๊ะ!!!เสียงใครวะ?)
๐ ตอนนี้พยายามสร้างสต็อกให้นิยายตัวเอง เพราะรู้สึกว่าแต่ละตอนทิ้งช่วงนานมาก เป็นอะไรที่รู้แต่ปรับยากเหลือเกินค่ะพี่น้อง แต่ดีแล้วล่ะ ป้องกันคำครหาที่ว่า รีบแต่งรีบรวมเล่มขายไปซะ คือโดนด่าว่าขี้เกียจยังดูดีกว่าหาเงินไง (ทั้งๆที่เงินน่ะจำเป็นมากเลยนะ
)
๐ นายโลมยังเปิดจองอยู่นะคะ เรื่องโดจินที่เป็นของแถมนั้น บอกตรงๆว่าอยากให้ได้กันทุกคน แต่คนเขียนยังไม่ได้ภาพร่างจากคนวาดเลย ก็บอกไม่ได้ว่าเรทมันจะแรงถึงขั้นต้องแยกเล่มพิมพ์ไหม ถ้าแยกก็คงต้องแจกเฉพาะคนที่โอนมาภายในรอบแรกคือวันที่ 15 นี้ค่ะ แต่ถ้ารวมอยู่ในเล่มสองได้ ก็จะได้รับกันทุกคน คนเขียนเองไม่อยากยืดเวลาจองหรือโอนเงินเลยนะ แต่ในเมื่อเราไม่ได้ทำงานคนเดียวอีกต่อไปแล้ว และในเมื่อเราก็ต้องรอ คนเขียนก็จะเปิดไปจนกว่ารูเล่มจะเสร็จสิ้นเข้าโรงพิมพ์แล้วกันค่ะ แต่คงไม่ได้โหมโฆษณาอะไรนะ เกรงใจและขอโทษคนที่รีบจองเข้ามา แต่คนที่จองเข้ามาแรกๆไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณได้รับสิทธิ์เต็มที่ทุกประการเลยค่ะ
๐ หากใครที่เพิ่งทราบเรื่องเปิดจองนายโลม คลิกที่รูปได้เลยค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม ขอบคุณที่ช่วยดูแลคำผิดและข้อมูลที่ถูกต้องนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ
TRomance's Fic อัพเดทข่าวสารก่อนใครจ๊ะ
หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50 (อ่าน 428505 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก