นิยาย เมื่อรู้จุดจบ เดาจุดจบออก ก็มักหมดความสนุก หมดอารมณ์ร่วม
แต่นิยายพี่ไม่เหมือนกัน ถึงรู้ว่าษรจะตายแน่ๆ แต่พอถึงฉากนั้นก็ยังคงร้องไห้อยู่ดี
ระหว่างที่อ่านตอนหลังๆ ที่รู้ว่าษรป่วยหนูหยุดอ่านบ่อยมาก
เพราะกลัวทำใจไม่ได้
ระหว่างอ่านยังแอบคาดหวัง ว่ามันต้องมีปาฏิหารมาช่วยให้ษรรอด
เหมือนกับมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครยังไงอย่างงั้น
แต่สุดท้ายษรก็ไม่รอดอยู่ดี หลายคนอาจไม่ชอบนะจบแบดเอนแบบนี้
แต่ตามชีวิตจริง คงไม่มีใครสามารถอยู่กันไปตลอดจริงไหม?
กระชากใจมากค่ะ เก็บเป็นเรื่องนึงในความทรงจำตลอกไป