อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไม...ทำไม คู่นี้มันกิ๊บกิ้วงี้ล่ะะะะะะะะะะ
มันไม่ได้หวาน แบบหวานนนนนจี๊ดจ๊าด
แต่มัน ละมุนนุ่มลิ้น แบบ น่ารักจนต้องตบเข่าฉาดอ่ะ เข้าใจป่ะเนี่ยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอพูดถึงน้องอักษรห่อนแล้วกัน พาร์ทนี้ทำให้เรารู้ว่า อักษรก็แอบร้ายไม่ใช่เล่น หึหึ
นี่ถ้าอักษรไม่รู้สึกอะไรที่ข้าวฟ่างมาป้วนเปี้ยนเทียนไขนะ แม่งก็ไม่ใช่คนแล้ววววววว
แต่น้องเค้าฉลาดเลือกที่จะอยู่เงียบๆ สงบปากสงบคำ หึหึหึหึ จริงอย่างที่อักษรพูดเลยค่ะ เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
ไม่ใช่เบานี่หว่าอักษรรรรรรรรรรรร เริ่สมากค่ะลูกกกกกก
มาแต่ที่พ่อยอดขมองอิ่มของเดี๊ยนบ้าง
กรี๊ดดดดดดดดดดด เราเพิ่งจะรู้ว่าเทียนไขมันเล่นกล้อง!!
ตอนแรกก็งงๆว่ามันเข้าเก(ย์)ษรวิทยามาได้ไงวะะะ ที่ไหยได้ อ้อออออออออออ เพราะความสามารถด้านการถ่ายภาพนี่เอง!
แหม๊ มันเยี่ยมไปเลยนะทูนหัว ว่าแต่ ตอนที่เทียนไขบรรยายความรู้สึกเวลาอยู่กับน้องกับยายนี่...........
"น่ารัก"........มากๆเลยค่ะ ^^b
เราชอบมากๆเลยนะ มันให้ความรู้สึกว่าเทียนไขรักน้องๆและยายมากเลยยยยย
ถึงแม้มันจะทำตัวระยำชั่วช้าสารเลวบัดซบยังไง แต่สุดท้ายของความเลวผู้ชายคนนี้ คือคุณยายและน้องๆนี่แหละค่ะ รักจัง ไอ้ฝรั่งขี้นก กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มาอ่านพี่โอแต่งสไตล์แบบนี้ก็ดีนะคะ
มันดูเบาๆ โปร่งๆ สบายๆดีค่ะ โดยส่วนตัวชอบอยู่แล้วล่ะแบบนี้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่โอสู้ๆ