กรี๊ดดด
"ผมลืมไปว่าระดับสติปัญญาของคุณหนูห้องเด็กเส้นคงไม่ได้เลิศเลออะไรมากมายเท่าไหร่"
“ต่อให้บำเรอพี่ทั้งชีวิต คำปรารถนานั้นยังเป็นไปไม่ได้เลยข้าวฟ่าง"
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนโดนเทียนไขโดนถีบ
เราจะไปเครียดทำไม เราไม่ใช่คุณหนูเด็กเส้น แค่กดโทรศัพท์ไปวันๆ เหมือนกัน แหะๆ
เหมือนเทียนไขมีสองภาพ ภาพหนึ่งที่ทุกคนสัมผัสได้ ความเป็นรักร้าย บุคลิก เสน่ห์ และความเป็นตัวของตัวเอง
จนใครหลาย ๆ คนอยากจะเข้ามาพัวพันเสน่หา และก็เกรงๆ อยู่ในที่ด้วยหรือเปล่า
แต่กลายเป็นเหมือนเด็กหนุ่มที่ยังค้นหาตัวเอง กำลังสับสน แต่มาพบคนที่เข้าใจความหมายของพฤติกรรมตัวเอง
และกำลังนั่งบอกทีละข้อ ทีละข้อ อย่างอัีกษร ......
แหะๆๆ มันอาจไม่ใช่
รอติดตามต่อค่ะ สนุก น่าติดตาม