ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าอักษรตอนนี้น่ารักมากกกกกกกก =////= ทุกทีก็น่ารักนะ แต่คราวนี้น่ารักกว่าที่เคย...
(ที่จริงมีเวลาจะอ่านนานแล้วค่ะ แต่ไม่อยากอ่านตอนรีบ ๆ เรื่องนี้อยากนั่งอ่านแบบชิล ๆ มีเวลาเยอะ ๆ มากกว่า <<อะไรของหล่อน!)
ตอนที่เทียนเอากล้องมารัวชัดเตอร์นั้นมันก๊าวมาก!!
สำหรับเราเอง คิดว่าเทียนซึ่งเป็นคนพูดไม่เก่งแต่ชอบการถ่ายรูปมากอย่างนั้น การที่จะหยิบกล้องมายิงสาดใส่ใครสักคนจนฟิล์มหมดม้วนมันแสดงถึงความชอบเข้าขั้นคลั่งแล้ว(แต่เทียนอาจจะไม่รู้ตัว..หรือเราอาจจะคิดไปเอง...555) แต่นั่นแหละ มันเป็นอะไรที่ทำให้อยากทำหน้าเกรียน ๆ แล้วพึมพำใส่อีตาเทียนไข ว่า "หลงอักษรเข้าแล้วล่ะสิ!!" //ผิดนะ XD
ตอนอักษรดีใจที่เทียนเรียกชื่อตัวเองครั้งแรก...เราโดนแดมเมจไปเต็ม ๆ เลยค่ะ
โดนผีเสื้อกินเนื้อรุมกินกันเข้าไป...คนอ่านก็โดนไปด้วยเหมือนกัน จะไม่เหลือเครื่องในแล้วเนี่ย! มัวแต่อร๊างอยู่ 5555
ตอนบอก "ไม่ได้พาไป" แต่ "ไปด้วยกัน" ก็รู้สึกว่าเป็นอะไรที่น่ารักมาก คำต่างกันนิดเดียว แต่ให้ความรู้สึกอบอุ่นใจต่างกันเยอะ มีมุมน่ารักกับเค้าเยอะเหมือนกันนะเทียนไข =///=
อีกนิด(ชักยาว) อักษรเข้ากับเด็กได้ดีจริง ๆ ถึงจะไปยืนเถียงแย่งพี่ชายเค้ากับคุณน้องก็เถอะ โถ ๆ น่ารักเวอร์ ๆ!!
สุดท้าย...เราได้กลิ่นมาม่าหน่อย ๆ หรือคิดไปเองกันนะ...แต่เวลาอ่านนิยายเราไม่ค่อยเดาค่ะ ชอบปล่อยตัวปล่อยใจไปเรื่อย ๆ ตามแต่คนเขียนจะพาไปเพราะรู้สึกว่ามันเพลินกว่า เพราะงั้นจะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ
