ขอระบายเป็นอิโมทั้งสามตัวนี้ค่ะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ
คือแบบว่าอ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง เมื่อ สิบห้าปีที่แล้ว
ทั้งร้องไห้ ทั้งเจ็บจี๊ดที่หัวใจ
ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นแดนไปแล้ว
จริงๆชอบแนวนี้มากๆเลยค่ะ แนวๆที่มีโศกนาฏกรรมความรัก
แต่ลงท้ายด้วยความงามสุดแสนประทับใจ
บีบหัวใจกับแดน ชิพ พี่มาร์ค บอยไปด้วยทุกที
ตอนแรกอยากบอวก่าเป็นแฟนคลับพี่มาร์คเลยแหละ
จนตอนนี้ก็ยังเป็นแฟนคลับพี่เค้าอยู่ แต่ก็ดีใจที่เค้าได้เจอกับรักแท้ของเค้าจริงๆอย่างพี่เมฆ
ส่วนบอยก็สงสารมากๆเหมือนกัน แต่คิดว่าเดี๋ยวก็มีเองแหละ ใช่ป่ะ
ภาคแรกนี่ว่าปวดใจมากๆแล้วนะ สมัยแรกรักกันสมัยละอ่อน
มาเพิ่มดีกรีมากขึ้นในภาคที่สอง
ทั้งสองภาคแรกมีแต่การจากลา
ภาคที่สามมาพบกันแล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะราบรื่นไปซะทุกอย่าง และเกือบจะได้จากลากันแล้ว
อยากจะบอกว่าแอบกลัวเหมือนกันว่า จะต้องจากกันไปตลอดกาลอีกมั้ยน๊า
แต่ลงเอยอย่างนี้ ทำให้หายกังวลไปได้บ้าง
เพราะว่าตั้งแต่อ่านมาเนี่ย มีแต่ต้องร้องไห้นะเนี่ย ทั้งเศร้า โศก ซึ้ง
ในที่สุดช่องว่างระหว่างเราก็หายไปซักทีเนอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีเรื่องนี้ค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่านอีกเรื่องนะคะ
ดอกไม้ให้กำลังใจค่ะ
กอดแดน ชิพ พี่มาร์ค บอย แอล