น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [26]“ฉันจะไปพัทย~~~~~~~~~า ฉันจะไป ฉันจะไป ไปทำไมก็ไม่รู้
ฉันจะไปพัทย~~~~~~~~~า ฉันจะไป ฉันจะไป ไปทำไมก็ไม่รู้”
ป้าป!! ฝ่ามือพิฆาตของพี่ยูตบเข้ากลางกะบานของเพื่อนรักอย่างเนศ
“โอ๊ย!! ตบหาพ่อมึงเรอะ!!” เนศหันไปด่า ตามตำแหน่งการนั่งในรถ
“มึงจะไปพัทยารึไง?”
“เปล่า”
“แล้วร้องเพลงนี้ทำส้นตีนอะไร?”
“แหม๊ ~~~~~~~~ ปากแบบนี้ขอพี่จูบซะทีเถอะน้อง ดูซิมันจะเปรี้ยวมั้ย” หันกลับไปเต็มตัว เอื้อมมือหมายจะดึงหน้าน่ารักนั่น แต่ก็โดนไอ้หมอยื่นมือมาขวางไว้
“กล้าเหรอ??” น้ำเสียงและสีหน้าเอาจริง
“ใครรรรรรร๊ จะไปกล้ากับมึ๊งงงงงง” ตบมือของไอ้หมอทิ้งไป “ถ้ากูจะเอามันนะ มึงไม่ได้แอ้มมันหรอกไอ้หมอ ถุ๊ย!!”
“ทำยังกับกูจะเอามึง”
“โอ๊ย เจ็บปวด” เนศกุมอกทำท่าเจ็บปวด
“เว่อร์ตลอดล่ะมึง” พี่ยูด่า แต่ปากก็อมยิ้มไปกับท่าทางของไอ้เนศที่เว่อร์เกินจริง
วันนี้คือวันที่ทุกคนออกเที่ยว โดยขับรถตู้ของบ้านวิชไปกัน
โดยมีวิชเป็นคนขับและมีตุ๊กตาหน้ารถอย่างฟาส กินเบียร์แกล้มปลาหมึกย่างไปด้วย
ทำหน้าที่แฟนที่ดีมากมาย ไอ้พี่วิชก็บ่นยังกับหมีกินผึ้ง
“ไอ้ขี้เมาเอ๊ย แม่งเมาตั้งแต่ออกรถ ไม่ได้ช่วยอะไรกูเล๊ยยย”
“จะให้ช่วยอะไรล่ะ เข้าเกียร์รึไง”
“ชวนกูคุยหน่อยก็ได้”
“พี่วิช ฟาสอยากกินหูฉลาม”
“กินเหี้ยอะไรของมึง คราวก่อนชามตั้งหลายพัน แม่งไม่แดกซักคำ”
“โฮ๊ะๆๆๆ”
“ไม่ต้องมาทำเป็นหัวเราะกวนประสาทเลยนะ”
ง๊องๆ แง๊งๆกันสองคนข้างหน้า ส่วนข้างหลังนี่ก็แถวหน้าสุด ไอ้เนศผู้โดดเดี่ยว คล้ายๆกับหนูน้อยผู้โดดเดี่ยว
ตั้งแต่มันขึ้นรถมามันเลยยังไม่หยุดหอนคาราโอเกะซะที
ไม่ว่าจะเป็นเพลง
“อ้ายคนจนจำต้องทนปั่นรถถีบ จะไปจีบอี่น้องคนงาม พอไปถึงอ้ายก่ฝั้งเอิ้นถาม พอไปถึงอ้ายก่ฝั้งเอิ้นถาม อี่น้องคนงามกิ๋นข้าวแลงแล้วกา น้องได้ยินก่ปิดประตู๋ดังปั๊ง”
หรือว่าเพลง
“เลาะเลียบตามแคบน้ำ แคมหนอง ก็มีของกินเป็นอาหาร หอยปากกว้างนั่นหล่ะโตการ มันเป็นโตมารกัดกกข้าวในนา มันเป็นโตมารกัดกกข้าวในนา”
หรือจะเป็นเพลง
“ไม่มีวงเวฟ นูโวไว้ใช้ขี่ ก็เด็กช่างคนนี้ เบี้ยมีอยู่แต่มีน้อย จะจนก็รวยหัวใจรู้ไหมครับ ใครลองได้รัก รับรองว่าหรอยนะ มาลองขำขำกันดูสักครั้งนะ แล้วจะได้รู้ว่าเด็กช่างอย่างเรา รักจริงยืนยันด้วยใจนะ”
“ร้องเพลงเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย?” ยูถามหน้าตางงๆ
“ไอ้เด็กบ้านนอกนิ”
“ทำไมต้องร้องทุกภาคด้วย?” ไอ้หมอถามมั่ง
“เมดเลย์สี่ภาค” ก้มหน้าก้มตากดเพลงต่อไป
.....ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ยยยยยแถวถัดไป พี่ยูกับไอ้หมอ บรรยากาศก็แบบที่เห็นเมื่อสักครู่ ผลัดกันหอนเกะบ้าง ทะเลาะกับไอ้เนศบ้าง
งุ้งงิ้งกันสองคนบ้าง ตัวอย่างเช่น
“ไอ้หมอมึงจะเบียดกูทำไมนักหนา ที่แม่งเยอะแยะ ไอ้เหี้ย”
“เพราะรักไงครับ”
“โอคคคคคคคค แหวะๆ ถุ๊ย” เสียงไอ้เนศ
“ตีนติดคอเหรอพี่?”
เป็นต้น.
ส่วนอีกสองคนที่เหลือ คู่เพื่อนสมัยเด็ก ดิศนั่งหลับใส่เฮดโฟน ส่วนกานก็นอนหนุนหัวบนตักของดิศ หลับเหมือนกัน
....แม่ม ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนว่ะพวกมึง/ไปๆมาๆ ทุกคนตกลงกันว่าจะมาเที่ยวทะเล ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเป็นทะเล
อาจจะเป็นเพราะที่พักฟรีรึปล่าว เพราะแน่นอนว่าไปพักทีรีสอร์ท ”ลุงนัน” ของไอ้หมอนั่นเอง
ที่พัก ฟรี!
อาหาร ฟรี!
สวรรค์ชัดช๊าดดดดด !!!
และยังเป็นที่แห่งความทรงจำของคินกับพี่ยูอีกด้วย
ครั้งแรกที่พี่ยูบอกเล่าเรื่องราวในอดีต
และครั้งแรกที่ไอ้หมอสัญญาว่าจะแต่งงานกับพี่ยู
เป็นที่ที่ทั้งสองคนตกลงเป็นแฟนกัน
/ในที่สุดก็มาถึงแหล่งมั่วสุมของไอ้พวกเหล่าลูกผู้ดีแต่สถุน คินจองบ้านไว้หนึ่งหลัง มีสี่ห้อง
ตัวพื้นยกขึ้นสูงห้องทุกห้องไม่ได้อยู่ติดกัน แต่อยู่ตรงมุมสี่มุมของแต่ละพื้นที่
ตรงกลางมีลานกว้าง เอาไว้ใช้สอยได้ตามสะดวก มีเตาย่างบาร์บีคิวไว้บริการด้วย
เป็นบ้านหลังที่ใหญ่และแพงที่สุด ขนหน้าแข้งลุงนันร่วงหลายเส้นแน่นอน หุหุ
“เชิญเลยคร้าบ” ไอ้หมอผายมือไปยังบ้านหลังงามริมชายทะเล เป็นบ้านชั้นเดียวที่แบ่งเป็นสี่ห้อง
เป็นห้องตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตา มีเตียงสี่เสาผ้าขาวโปร่งถูกมัดอยู่ที่เสาทั้งสี่ด้าน ตั้งอยู่กลางห้อง
เครื่องเรือนเรียบง่าย มีทีวีเครื่องใหญ่ เครื่องเสียง คอมพิวเตอร์และอิเตอร์เน็ตไว้บริการ
“หมอ มึงนอนกับกูนะ” ฟาสเดินไปเขย่าแขนเพื่อรัก ทำสายตาอ้อนๆ
“ห๊ะ” มาเที่ยวแล้วยังจะให้กูนอนกับมึงอีกเรอะ!!
“ไม่ต้องเลย มึงมานี่” วิชเดินไปล็อคคอลากเข้าห้องแรกไป
“ไม่ๆๆ ผมไม่นอนกับพี่” ฟาสร้องโวยวายแต่ก็สู้แรงควายไอ้พี่วิชไม่ได้ TT ^ TT
ได้ยินเสียงแง๊วๆของฟาสดังออกมาจากในห้อง ไม่นานนักก็เงียบไป
คาดว่าคงโดนไอ้พี่วิชจัดการปิดปากไปเรียบร้อยโรงเรียนไอ้ตี๋
“ไปกันเถอะ” ดิศดึงมือกานแยกไปอีกห้อง
“จะยืนทำส้นตึกอะไรละ” พี่ยูพูดก่อนจะเดินตรงไปทางอีกห้อง
“พี่อะ ยืนทำส้นตึกเหรอ?” ไอ้หมอหันไปถามพี่เนศ
“ไอ้ห่านี่ ขอกูถีบมึงซะที” เนศยกขาหมายจะถีบแต่หมอมันก็ไววิ่งหลบเข้าห้องเลย
ก่อนจะปิดประตูยังมีหน้ามาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีก
น้องเนศผู้โดดเดี่ยวหัวเดียวกระเทียมลีบก็เดินเข้าห้องไปคนเดียวอย่างเซ็งๆ
....คอยดูนะพวกมึง ฮึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมทุกคนเข้าไปพักผ่อนก่อนที่จะออกมาร่ำสุราที่ลานตรงกลางในเวลากลางคืน
แน่นอนว่าลุงนันจะกลับมาร่วมด้วยแน่นอน
/“ไม่เอาอ่ะ ผมไม่อยากนอนกับพี่นี่” เข้ามาถึงฟาสก็สะบัดตัวออก บ่นหน้าง้ำงอ
“ทำไม?” วิชจับข้อมือบางที่ทำท่าขืนเอาไว้แน่น ถามหน้าเข้ม
“ก็...วันนั้นพี่จะผิดสัญญาหนึ่งปี” ฟาสกัดปากไม่มองหน้า
วิชรู้สึกผิดทันที ใช่วันนั้นเขาพยายามที่จะทำเรื่องแบบนั้นให้ได้ ถ้าน้องไม่ร้องไห้ออกมาเขาก็คงไม่หยุด
ยอมรับว่ากับฟาสแล้วยิ่งได้ยิ่งไม่รู้จักพอ อยากทำมากกว่าที่เป็นอยู่ ทั้งๆที่แค่นี้ก็ดีแล้ว
“พี่ขอโทษ” เข้าไปกอดฟาส “ขอโทษที่ผิดสัญญา ขอโทษที่ทำลายความเชื่อใจของฟาส”
“อย่าทำแบบนั้นอีกนะ” ฟาสที่ซบหัวกับไหล่หนาของวิชพูดเสียงเบา
“สัญญา” ยกมือขึ้นลูบหัวลูบหลัง “หายโกรธธพี่นะ”
“ผมไม่ได้โกรธ ถ้าโกรธจะพูดด้วยเหรอ”
“แต่เมื่อ..”
“ผมแค่...ไม่มั่นใจ”
“เรื่องอะไร?” วิชถามหน่วงที่ใจ ฟาสผละตัวออกมามองหน้าวิชแต่แขนแกร่งก็ยังโอบเอวเอาไว้ไม่ปล่อย
กลัวว่าถ้าปล่อยไป จะไม่มีเอาไว้ในอ้อมแขนอีก
“ก่อนหน้านี้ที่เราจะเป็นแฟนกัน เราก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องธรรมดา ใครๆก็รู้กันว่าพี่เจ้าชู้แค่ไหน เปลี่ยนแฟนก็บ่อย ไหนจะเซ็กซ์เฟรน เปลี่ยนคนนอนด้วยเป็นว่าเล่นแบบนี้ จะเอาอะไรมามั่นใจได้ล่ะใช่มั้ย?” ฟาสยกมือขึ้นเกลี่ยผมของวิชที่ตกมาปิดตาของคนตัวสูงอยู่ เลยได้เห็นสายตาที่เจ็บปวดคู่นั้น ยอมรับว่าที่พูดออกไปน่ะมันเจ็บนะ
“....”
“ผมรู้ว่าพี่เป็นคนความต้องการสูง แล้วแถมพี่ก็ยังวัยรุ่น ผมถึงช่วยพี่ แต่ว่านะ...ผมไม่อยากเป็นคนที่พี่ได้แล้วไม่เห็นค่า เหมือนผู้หญิงพวกนั้น ถึงผมจะไม่ใช่ผู้หญิง มันไม่มีอะไรเสียหาย ใช่ แต่ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะเจ็บ...เจ็บที่รักพี่ ผมไม่ผิดใช่มั้ยที่ป้องกันตัวเองไว้ก่อนน่ะ” ฟาสลูบแก้มทั้งสองข้างของพี่วิชเป็นการปลอบโยนเพราะคนตัวสูงยามนี้ ช่างดูตัวเล็กเหลือเกิน
“พี่ทำร้ายฟาส”
“ไม่..พี่ไม่ได้ทำร้ายผม แต่พี่ทำร้ายตัวเอง”
“....”
“ที่ผมไม่ให้พี่ทำอะไร ตอนแรกผมคิดจะแกล้งพี่ แต่พอผมจริงจังกับควารมสัมพันธ์นี้มากขึ้น ทุกครั้งผมก็จะคิดว่า พี่จะจริงจังกับผมมั้ยนะ แล้วมันก็แปล๊บที่หัวใจทุกครั้งที่คิด ผมไม่อยากเลิกกับพี่เพราะผมรักพี่ ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เป็นคนยังไง ผมถึงหวั่นใจทุกครั้ง”
“...พี่รักเราจริงๆนะ ถึงมันจะแค่ช่วงเวลาไม่กี่เดือน พี่ตอบได้เลยว่าตอนนี้พี่มีฟาสแค่คนเดียว พี่ไม่เคยไปมีใครอีกเลย”
“ผมรู้” ฟาสอมยิ้มน้อยๆ
พี่วิชเป็นคนที่พูดดคำว่ารักไม่เก่งเลย เป็นคนที่ห่ามอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ตอนนี้พี่เขากลับดูร้อนรน
“ทำยังไงถึงจะเชื่อละ?”
“ให้แม่มาขอสิ”
“เอ่อ...เอาจริงสิ เตี่ยคงได้ฆ่าพี่ตายแน่ๆ แต่พี่ยอมตายว่ะ”
“พูดเล่นน่ะ เฮ้ออ....ผมให้โอกาสพี่แค่ครั้งเดียวนะ” โล่งใจที่ได้พูดความในใจออกไป
“ขอบคุณครับ” โน้มหน้าผากลงไปชนกับฟาส “พี่รักเรานะ จริงจังมากด้วย”
“อื้ม” ฟาสอมยิ้ม
วิชจูบหน้าผากของฟาสเบาๆ มองหน้ากันแล้วยิ้มรับกับปัญหาที่เพิ่งผ่านไป
คนตัวเล็กกว่าเลยยื่นหน้าเข้าไปประกบจูบกับเพียงแผ่วเบา ก่อนจะกอดกันแน่น
แค่นั้น..........แค่เราเปิดใจคุยกัน
/ไอ้หมอเดินตามเข้ามาในห้อง เห็นทั้งกระเป๋าและรองเท้าที่พี่ยูถอดเอาไว้ กระจัดกระจายไปคนละทาง
เดินตรงไปหลังฉากกั้น ก็เห็นพี่ยูนอนคว่ำอยู่บนเตียง
ไอ้หมอเลยจะเดินเข้าไปจัดท่าทางการนอนให้ดีๆ เพราะตอนนี้เป็นการนอนที่เป๋มากๆ
ขาทั้งสองข้างอยู่นอกเตียง คงเพราะเจอเตียงปุ๊บก็กระโดดใส่เลย
“อื้ออ” แค่จับแขนเพราะจะผลิกตัวพี่ยูก็ดึงแขนกลับไป
“อย่าดื้อนะ” ไอ้หมอยิ้ม
“อย่ามายุ่งดิวะ กูเหนื่อย” เพราะเมื่อคืนเล่น battlefield 3 เกือบจะโต้รุ่ง
“นอนดีๆสิพี่จะได้นอนหลับสบาย ผมจะได้มีที่นอนด้วย พี่เล่นควบสองเลนเลยเนี่ย” หมายถึงนอนขวางแบบเอียงๆน่ะ
“นอนกับมึงน่ะไม่เคยสบายหรอก” พูดทั้งๆที่ยังปิดตานอนอยู่ ไอ้หมอยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆพี่ยู
“นั่นสิน้า นี่ผมก็อดอยากมาตั้งแต่สอบเสร็จแล้วเนี่ย ยังไม่ได้รางวัลเลย” มือก็ลูบๆแถวสะโพก
“ยังๆๆไม่ต้องมายุ่ง” เอื้อมมือไปปัดมือแมงมุมออก
แต่ไอ้หมอก็ไม่หยุด เลิกเสื้อพี่ยูขึ้นเปิดให้เห็นแผ่นหลังขาว ก่อนจะพรมจูบลงไปเบาๆ
ถึงขั้นนี้แล้วคงจะนอนต่อไปไม่ได้แล้วละพี่ยูเอ๋ย
“แม่งเอ๋ย!!” พี่ยูรีบลุกทันที หันมาถลึงตาโตๆมองไอ้หมอ ไอ้นี่ก็รีบเข้าไปกอดเอวทันที
“ล้อเล่นน่า” ....เวลาง่วงนี่น่ากลัวชิบหาย
“อยู่ที่นี่อีกหลายวัน ตอนนี้ขอกูนอนก่อนนะ” ไม่ไหวนอนไปแค่สามสี่ชั่วโมง จะตายเอา
“มานอนกันนะ” ไอ้หมอดันให้พี่ยูนอนลงส่วนตัวเองก็เข้าไปกอดเอาไว้ ใช้เวลาม่นานจริงๆพี่ยูก็หลับไป
ไอ้หมอแอบเสียดายนิดๆ แต่พี่ยูก็น่ากลัวชิบหอง เอาเป็นว่า..แค่กอดก็พอแล้ววะ
TBC,,,เอามาฝากให้ฟังกันอีกนะฮ้าฟฟฟฟ http://www.youtube.com/watch?v=PoaT6WXUV_M&feature=related
ขอโทษที่มาช้า(อีกแล้ว)นะคะ เนื่องจากโรคภัยรุมเร้า 
นอกจากจะเจ็บฟันแล้ว ล่าสุดเมื่อวานเป็นตากุ้งยิงค่ะ
แต่เราก็รับผิดชอบต่อหน้าที่ รีบปั่นมาให้ทุกคน
แอบเห็นมีคนคิดถึง อิอิ (ชอบใจ) อ่านแล้วเม้นบ่อยๆนะคะ ยิ่งคอมเม้นเยอะกำลังใจยิ่งเพียบ
มาแค่ "พี่ยูน่ารัก" "ไอ้หมอกวนตีน" "ไอ้เหี้ยพี่วิช"(??) เราก็พอใจแล้วค่า เอิ๊กกก ก ก ก
ขอบคุณทุกคนค่ะ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 886947 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก