คิดถึงจัง...

ไม่ได้เข้าอ่านเรื่องนี้นานมาก แต่อีกครั้งก็ยังตราตรึง....

ช่วงนี้หนี้สินมันพะรุงพะรัง ขังขอบ สอบซัมเมอร์จบก็เปิดเทอมอีก ถูกปล่อยเกาะเขว้งขว้างกับชีวิต
เสียดายอ่า....อนาถชีวิต

อ่านรอบที่สองก็ยังปลื้ม ความหวานและความเศร้ามันคะคลุ้งอย่ากลมเกลียว
อยากยึดเหนี่ยวเป็นปรัชญา คำสั้นๆสื่อความหมายได้ดีเยี่ยม
ถึงไม่ได้ซื้อเก็บไว้ แต่นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ประทับใจและจะติดตรึงอยู่อีกนานคะ ผ่านมาปีกว่าๆฟังเพลง รักล้นใจ หรือความอ่อนแอทีไรก็ยังนึกถึงเรื่องนี้ทุกที ช่วงนี้เริ่มลางเลือนนิดๆเลยกลับมาอ่านใหม่ ขำกับความเห็นหลายๆตอนนะคะช่วงรออัพต่างคนต่างเดากันไปต่างๆนานา....คิดทีไรยังไม่อยากให้จบจริงๆ...อีกนิดหน่า...แต่ก็จบได้ประทับใจคะ หวั่นๆวิกฤตอยู่ช่วงหนึ่งที่เดาอารมณ์พี่จีไม่ออก...(ประมาณว่า เกิดอะไรขึ้นวะ) พอเข้าใจเหตุการณ์ถึงบางอ้อ...นับถือพี่จริงๆที่ผ่านมาได้ ขอบคุณมากมายเลยคร่า~ ตอนนั้นนึกว่าพี่จะไปจริงๆ เซ็งมากเลย ชอบอะ ปลื้มมาก ไม่อยากให้ไป แต่เคารพการตัดสินใจพี่อธิบายชัดเจนแล้ว ถึงจะหดหู่ไปพักหนึ่งก็เถอะ
คิดถึงนะคะ
อยากอ่านเรื่องตี๋ & เอ็มจัง สู้ๆนะคะพี่จีพยายามเข้า น้องให้กำลังใจเสมอจ้า จุ๊บๆ

ปล.อีกนิดๆ
นัทเป็นคนกลัวการผิดหวังมากเลย แต่อ่านตอนพิเศษแล้ว เริ่มรู้สึกอยากลองรักดูบ้างจัง

หากอยากได้อะไรเราต้องเรียนรู้ที่จะให้สิ่งนั้นก่อน หากหวังอะไรแล้วเป็นไปตามคิดซะหมดชีวิตก็น่าเบื่อแย่ ความผิดพลาดเป็นบ่อเกิดของความฉลาดใช่ไหมคะ...
