ตอนที่ 3
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังลั่นจนผมต้องกดปิด แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่นเมื่อกวาดไปทั่วเตียงแล้วไม่เจอคนที่ควรเจอ.....เด็กพ่อหายไปไหน!!
ทะลึ่งพรวดขึ้นมานั่งตาโตแบบมึนๆ.....เที่ยงกว่าแล้ว.....ผมมักจะตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เวลานี้เพื่อที่จะได้ตื่นมาหาของกิน.....ไม่งั้นโรคกระเพาะจำถามหาเอาได้
ว่าแต่ไอ้คนที่มันนอนข้างๆผมทั้งคืนมันหายไปไหนฟ๊ะ!!
เดินตามกลิ่นอาหารหอมๆที่ลอยมาจากข้างนอกห้อง.....จ๊ะเอ๋เข้าให้กับแผ่นหลังคนตัวบางที่กำลังยืนทำอาหารอย่างอารมณ์ดี ฮัมเพลงในคอไปด้วย
“อ่ะแฮ่ม!” ส่งเสียงทักทายซะหน่อย กลัวเข้าไปเงียบๆแล้วเด็กจะตกใจ
“อ๊ะ! คุณนิกซ์ตื่นแล้วหรอฮะ?” เด็กพ่อตกใจหน้าตื่นรีบกุลีกุจอเทกาแฟใส่แก้วให้ผม ตอนนอนว่าน่ารักแล้วแต่ตอนตื่นกลับน่ารักยิ่งกว่า!!
“นาย.....ชื่ออะไร”
“จีอาฮะ.....เมื่อคืนต้องขอโทษด้วยที่ผมขึ้นไปนอนบนเตียงคุณนิกซ์ คุณท่านมาส่งผมและบอกว่าคืนนี้คุณนิกซ์คงจะไม่กลับให้ผมนอนบนเตียงได้ ขอโทษด้วยนะฮะที่ถือวิสาสะ” ยิ้มอายๆก้มหน้างุดเหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าทำผิด
ว่าแต่พ่อผมคิดได้ไงว่าผมจะไม่กลับมานอนคอนโด ไม่รู้นิสัยลูกชายตัวเองเลยรึไงฟ๊ะ!!
“ช่างมันเหอะ”
“คุณนิกซ์จะรับอะไรเพิ่มไหมฮะ? ผมกำลังทำอาหารเที่ยง รออีกนิดนะฮะใกล้จะเสร็จแล้ว” ผมพยักหน้ารับเด็กพ่อก็หันไปทำกับข้าวต่อ
ชื่อจีอาสินะ ชื่อเหมือนผม.....มาจากเทพีเหมือนผม
ไม่นานอาหารหน้าตาน่าทานก็ถูกยกมาวางไว้บนโต๊ะ กลิ่นหอมๆทำเอาท้องผมร้องทั้งๆที่เพิ่งซัดกาแฟเข้าไปหนึ่งแก้ว นานแล้วที่ผมไม่เคยได้ทานข้าวเที่ยงแบบเต็มที่แบบนี้ ส่วนมากก็แค่อาหารตามสั่งธรรมดาจากร้านใต้คอนโดเท่านั้น
“นั่งกินด้วยกันสิ” ผมสั่งอีกคนที่ทำท่าจะเดินไปทำอย่างอื่น รู้หรอกว่าเจ้าตัวก็คงยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงๆที่คอเด็กนั่น ผมตัวชาใจหายวูบ เหตุการณ์เมื่อคืนไหลกลับเข้ามาในความทรงจำเหมือนน้ำป่าไหลหลาก
ชิบหายแหล่ววววววว!!
“เอ่อ.....เมื่อคืนหลับ.....สบายดีไหม?”
“สบายฮะ หลับสนิทจนถึงเช้า”
“ฝันแปลกๆบ้างรึเปล่า?”
“ไม่นี่ฮะ ทำไมหรอ?”
“เอ้อ! เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นนายนอนดิ้นไปดิ้นมาน่ะเลยนึกว่านายฝันร้าย” ตอแหลสดๆ ทั้งที่จริงหลับสนิทจนผมลักหลับสำเร็จตะหาก!!
“ขอโทษฮะที่ผมนอนดิ้น คุณนิกซ์คงรำคาญแน่เลย” ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จนผมรู้สึกผิด แต่ก็แอบโล่งใจที่เด็กพ่อไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“ไม่ได้รำคาญหรอก” พูดจบอีกคนก็ยิ้มออก สะอึกไปเล็กน้อยไปกับลักยิ้มบนหน้านั่น “ว่าแต่นายเป็นใคร อะไรยังไง เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ” จะอยู่ร่วมบ้านเดียวกันมันก็ต้องซักประวัติกันหน่อย อีกอย่างผมจะได้รู้ว่าควรจะจัดการอะไรยังไงกับเด็กคนนี้
“คุณท่านเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวผม พ่อแม่ผมเพิ่งเสียไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อไม่นานมานี้ คุณท่านเลยรับอุปการะให้ผมเป็นเด็กในความปกครอง แต่ผมอยากจะตอบแทนที่ท่านช่วยเหลือครอบครัวผมมาตลอด คุณท่านเลยส่งผมให้มาคอยรับใช้คุณนิกซ์ฮะ”
โอ๊ะโอ! คอยรับใช้ผม งั้นเมื่อคืนก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดจุดประสงค์พ่อสินะ หึหึ
“อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเรา?”
“17 ฮะ”
“เฮ้ย!” ผมอุทานแทบตกจากเก้าอี้ อายุ 17 ยังไม่บรรลุนิติภาวะ งั้นเมื่อคืนผมก็ล่วงละเมิดเด็กน่ะสิวะ!!
ซวยแล้วกู ไอ้นิกซ์มึงซวยแหล่วววววววววว
“มีอะไรหรอฮะ?” เด็กพ่อเอียงคอถามผมตาใส.....อย่าทำท่าอย่างนั้นนะเว้ย เดี๋ยวไอ้น้องนิกซ์มันตกกะใจตื่นผมไม่รู้ด้วย!!
“เปล่าๆ อย่างนี้นายก็ยังเป็นเด็กมัธยมอยู่อีกน่ะสิ แล้วทำไมไม่ไปเรียน” ใบหน้าน่ารักหม่นหมองลงเล็กน้อยก่อนจะตอบเสียงอ่อย
“ผมอยากทำงานมากกว่าฮะ ไม่อยากรบกวนคุณท่านไปมากกว่านี้”
“ไม่ได้! ยังไงนายก็ต้องไปเรียน เรื่องนี้ฉันจะคุยกับพ่อเอง”
“คุณท่านบอกว่าจะส่งผมเรียนถ้าคุณนิกซ์ยอมให้ผมอยู่ด้วย คุณนิกซ์อย่าไล่ผมไปไหนเลยนะฮะ”
ซวยแล้วกู พ่อเล่นเอาจุดอ่อนของผมมาบังคับกันแบบนี้ แล้วไอ้คนเห็นการเรียนสำคัญอย่างผมจะปฏิเสธลงได้ยังไง
ผมเป็นเทพก็จริง แต่พ่อผมเป็นพ่อของเทพว่ะเฮ้ย!!
“อะ...อืม ไม่ไล่ไปไหนหรอกหน่า”
สมใจพ่อแล้วสินะ หึ๊ย!!!
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
ความจริงไอ้เรื่องไล่เด็กพ่อไปมันก็ไม่ได้อยู่ในความคิดผมตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ยอมรับแบบแมนๆเลยก็ได้ว่าผมติดใจรสชาติ.....เอ่อหมายถึงรูปร่างหน้าตาของจีอาน่ะ เพราะงั้นถึงพ่อไม่เอาเรื่องเรียนของเด็กนั่นมาบังคับ ผมก็ไม่คิดส่งจีอาคืนพ่ออยู่ดี
.....เนื้อเข้าปากเสือหิวอย่างผม ไหนเลยจะยอมคายออกมาง่ายๆ.....
ว่าแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปขอบคุณพ่อซะหน่อย เดี๋ยวผมจะกลายเป็นลูกอกตัญญูไปซะอีก
“ว่าไงไอ้ลูกเทพ ถ้าแกจะโทรมาโวยวายเรื่องจีอาล่ะก็วางไปได้เลย ฉันไม่รับฟังและไม่รับคืนเว้ย!”
“ใครว่าล่ะพ่อ ผมจะโทรมาขอบคุณพ่อตะหาก”
“นี่แกละเมอรึไงวะ?”
“ผมมีสติครบหน่า ว่าแต่จีอาเป็นสิทธิ์ขาดของผมแล้วใช่ไหมครับ?”
“ใช่ เด็กนั่นอยู่ในความดูแลปกครองของแก แต่ไม่ใช่ว่าแกจะทำอะไรกับน้องเขาก็ได้นะ อย่างน้อยฉันก็เอ็นดูจีอาเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่ง”
ผมไม่ทำอะไรเด็กพ่อรุนแรงหรอกหน่า จะอ่อนโยนนุ่มนวลให้มากที่สุด.....อันนี้ได้แต่พูดในใจ
“ทราบแล้วครับ แค่นี้นะลุง!” ผมรีบวางสายก่อนจะโดนพ่อด่ายับกลับมา รายนั้นน่ะไม่ยอมให้ใครเรียกตัวเองว่าลุงหรอก
ผมรู้ว่าพ่อไม่ได้ส่งจีอามาให้ผมทำเรื่องอย่างนั้น จุดประสงค์ของพ่อคือส่งจีอามาคอยดูแลความเรียบร้อย แต่ในเมื่อจีอาเป็นสิทธิ์ขาดของผมแล้ว ผมจะทำอะไรกับคนของผมก็ได้ทั้งนั้น
.....ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียงก็ด้วย หึหึ.....
+
+
+
+
+
ผมพาจีอามาติดต่อเรื่องเรียนกับโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ตอนแรกเด็กพ่ออิดออดเมื่อรู้ว่าผมจะให้เรียนโรงเรียนเอกชน แต่พอขู่กลับไปว่าถ้าดื้อก็กลับไปอยู่กับพ่อ.....เท่านั้นแหละกลายเป็นแมวเชื่องทันที
จีอาต้องกลับไปเรียนม.ห้าใหม่แทนที่จะได้เรียนม.หกเหมือนเดิม เพราะย้ายโรงเรียนมาทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาสอบ พูดง่ายๆคือเพิ่งขึ้นม.หกได้ไม่นานแต่จีอาต้องย้ายโรงเรียน
เหตุผลที่ผมให้เด็กพ่อย้ายมาเรียนโรงเรียนนี้เพราะมันใกล้กับมหา’ลัยและคอนโด เวลาที่ผมติดธุระมารับไม่ได้จีอาจะได้กลับเองแบบไม่ต้องลำบากมากนัก
“มีเวลาเตรียมตัวหนึ่งอาทิตย์ก่อนไปเรียน ฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้”
“ผมไปซื้อเองก็ได้ฮะ”
“ฉันพาไป” ผมพูดนิ่งๆเป็นอันจบบทสนทนา เหลือบไปมองเด็กอีกคนที่นั่งข้างๆแล้วแอบขำ รู้หรอกว่าอยากจะเถียงแต่ไม่กล้า.....แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
ผมขับรถมามหา’ลัยก่อนเพราะต้องมาแลกรถกับไอ้นอส รถสุดโปรดของผมอยู่ที่มันเนื่องจากเมื่อคืนผมเมาพับขับรถกลับไม่ไหว ส่วนที่ขับอยู่ตอนนี้เป็นรถสำรองเอาไว้ใช้เวลาลูกรักผมไม่อยู่
“กูอยู่หน้าตึกคณะแล้ว” ผมโทรบอกไอ้นอสแล้ววางสายทันที ไม่รอให้มันตอบกลับเพราะไม่อยากฟังไอ้นอสบ่น.....ไม่นานร่างสูงหุ่นถึกของเพื่อนรักผมกับร่างบางตัวน้อยๆของน้องซันซันเมียมันก็เดินออกมาจากตึก
“สัดเทพ! มาช้าตลอด กูกับตะวันรอกันจนเหงือกบาน”
“เอ้า! แล้วไมไม่หาไรทำแก้เซ็งก่อนวะ ห้องสมุดก็มี.....อะโอ้ย! ไอ้นอสเตะหน้าแข้งกูทำไม!”
“ปากอย่างมึงเนี่ยน่าเอารองเท้ายัดปาก.....ว่าแต่ใครวะ? สอยได้เมื่อคืนหรอ?” ไอ้นอสแสดงความอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ ชะเง้อมองเด็กผม(ซึ่งโอนกรรมสิทธิ์มาจากพ่อเรียบร้อยแล้ว)ที่ยืนอยู่ข้างหลังอย่างไม่เกรงใจ
“สอยป้ามึงสิ! นี่จีอา เด็กพ่อกู จีอา.....นั่นไอ้นอสกับตะวัน เพื่อนฉันเอง” ไอ้นอสเข้าใจคำว่า “เด็กพ่อ” โดยที่ไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติม เพราะมันเป็นเพื่อนรักผม มักจะรู้ทุกเรื่องของผมอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องที่พ่อชอบส่งเด็กมาดูแลผม
“สวัสดีฮะคุณนอส คุณตะวัน” จีอายกมือไหว้แล้วส่งยิ้มเป็นมิตรให้ แอบเห็นนะว่าไอ้นอสอ้าปากหวอเล็กน้อยส่วนตะวันยิ้มหวานเหมือนเจอของถูกใจ
“น่ารักจัง” ตะวันพูดแล้วเดินเข้ามาจับมือจีอาเขย่า สงสัยจะเจอเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกันแล้วล่ะมั้ง “เรียกพี่ว่าพี่ตะวันนะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก” จีอาหันมามองผมเหมือนขออนุญาต พอผมพยักหน้ากลับไปเด็กนั่นก็ยิ้มร่าเริงใหญ่
“ฮะ พี่ตะวัน”
ไอ้นอสลากคอผมออกมาให้ห่างจากสองคนนั่น รู้หรอกว่ามันคันปากอยากจะเสือกเรื่องผมจะแย่แล้ว
“เล่ามา!”
“ก็พ่อกูส่งมา”
“แล้ว?”
“ก็น่ารักดี”
“แค่นั้น?”
“เฮ้ย! กูยังไม่ได้เอา” ผมปฏิเสธเสียงดัง แม้ว่ามันจะเกือบๆแล้วก็ตามเหอะนะ
“มึงลืมใส่คำว่าตอนนี้นะนิกซ์ ตอนนี้ยังไม่ได้เอา แต่ในอนาคตมึงเอาแน่ กูฟันธง!!” ไอ้นอสทำท่าฟันธงก่อนจะวิ่งหนีลูกตีนผมพร้อมหัวเราะร่า
.....กูเกลียดคนรู้ทัน!!.....
PLEASE TBC● TALK ●
● คนที่กำลังรอฉากอย่างว่าใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวมีมาแน่นอน มันต้องปูทางก่อน ไม่งั้นมันดูไม่สมเหตุสมผล(ไปมากกว่านี้) ฮ่าๆ ใจเย็นๆค่ะรับรองว่ามีมาให้จนจุใจแน่นอน!
● ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ คะแนนเป็ด กำลังใจจากทุกๆคนนะคะ มีแรงฮึดเขียนขึ้นทันตาเลยล่ะค่ะ 
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949206 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก