: ตอนพิเศษ :
“ว้าวเสื้อค่ายสวยจังเลยอ่ะต่าย”
“ใช่ปะล่ะ แกใส่ไซส์เอสใช่มั้ยไอ้พริก”
“อื้อออ เอ็มมันหลวมไปหน่อยอ่ะ แต่เอสจะเล็กไปมั้ยอ่ะต่าย เราก็มันรัดอ่ะ”
“โอ้ยยย ใส่เล็กๆมั่งไม่เป็นไรหรอกแก ดีซะอีกพี่เก้นจะได้หึงมั่ง เพราะงานนี้รุ่นน้องผู้ชายลงทะเบียนไปกันเยอะ !”
“บ้า ก็ปกติไม่ใช่หรอ ไม่มีอะไรหรอก พี่เก้นไม่หึงหรอก”
“แล้วหน้าแดงทำไมยะ ไอ้พริก แรดนะแก แหมแกออกจะดังหลังจากจบงานรูปแกร่อนไปทั่ว สโนว์ไวท์พริก น่ารักจะตาย”
“ต่ายอ้ะ !”
“เลิกล้อมันได้แล้วโว้ย ทำงานๆ ป้ายอ่ะวาดไป เออไอ้พริกแล้วพี่เก้นจะไปค่ายด้วยปะวะ ?”
“ไปๆ มันปิดเทอมพอดี พี่เก้นบอกถือว่าไปพักผ่อนเราสั่งเสื้อเผื่อพี่เก้นไว้แล้วไง”
“ตามไปคุมมึงมากกว่าม้างงง ช่วงนี้เมียดังเลยต้องไปกันท่า ฮ่าๆ”
“โหยยย ไผ่อย่าแซวดิ ไม่มีอะไรหรอกจริงๆนะ”
ทำไมต้องแซวด้วยเขาก็เขินนะว้อย จริงๆก็อยากให้พี่เก้นหึงเหมือนกันแหละ แต่พี่เขานิ่งๆติดจะทำหน้าดุ ไม่เห็นมีอารมณ์อื่นเลย คบกันมาตั้งเดือนไม่ค่อยจะหวานเหมือนคู่อื่นเลยอ่ะ หรือพี่เก้นเบื่อเขาแล้วเนี่ย
“พริก เสร็จยังมีอะไรให้ช่วยมั้ย”
“อ้ะ.. พี่เก้น ไม่ไปเตะบอลหรอจ๊ะ”
“อือ วันนี้ขี้เกียจ วาดป้ายเป็นด้วยหรอ”
ร่างสูงทรุดนั่งขัดสมาธิข้างๆคนตัวเล็ก ยกมือขยี้หัวทุยๆเบาๆ
“หา อ๋อก็มันไม่มีคนทำน่ะ เลยต้องทำกันเองจ้ะ”
“หูยยย มดจะแดกกูแล้วครับช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆ”
ไผ่แกล้งทำเป็นชักกระตุก จนเพื่อนในชมรมพากันขำ ส่วนคู่ที่กำลังหวานคนหนึ่งก็อายจนหน้าแดงก้มหน้าหงุดๆจับแปรงทาสีวาดป้ายต่อ ส่วนอีกคนก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่มือหนาก็ยังลูบหัวทุยเบาๆ
“อย่าแซวมากไอ้พริกอายแล้ว เดี๋ยวมันอายม้วนๆๆๆๆๆ จนทำงานไม่ได้นะโว้ย”
“ต่ายอ้ะ … อย่าแกล้งเราดิ”
“เออๆทำไป ตรงที่แกทำน่ะจำไว้ด้วยว่าทางช้างเผือกไมใช่ทางเดินแห่งรักนะ สีขาวนะไม่เอาชมพู”
“ต่ายบ้า !”
“ฮ่าๆๆๆ โอ้ยกูอยากมีเมียมั่งโว้ยยย”
เก้นกวาดตามองสมาชิกชมรมดูดาวสิบกว่าคนกำลังทำป้ายผ้าขนาดยักษ์ เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับชมรมนี้หรอกแต่มันดันเป็นชมรมที่แฟนเขาอยู่ แรกๆก็นึกว่าเป็นชมรมของพวกบ้าวิชาการแต่จริงๆมันก็เฮฮาเหมือนกัน
“เอาแปรงมาอีกอันหน่อยพริก เดี๋ยวพี่ช่วย”
“พี่เก้นทำเป็นหรอ อย่าเลอะนะ พริกไม่อยากทำใหม่อ่ะจ้ะ”
“นี่ๆ พี่เด็กสถาปัตย์งานวาดๆถนัดกว่าเราเยอะ ป้ายนี่ทำบ่อยแล้ว”
“ง่า .. อายจัง”
ไม่ให้อายได้ไง แต่ละปีคณะสถาปัตย์นี่ชอบเอารูปวาดสวยๆมาจัดแสดงทุกที มีทั้งแปลนตึกสวยๆ หรือจะงานดีไซน์ตกแต่ง ฝีมือมันต่างจากคณะวิทย์แบบเขาเยอะ แต่แค่คณะที่แฟนอยู่ทำไมเขาถึงไม่รู้ล่ะเนี่ย จะว่าไปก็หลายเรื่องที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับพี่เก้นเลย .. คบกันจริงหรอเนี่ยคิดแล้วก็เสียใจ
“เฮ้อ ..”
“เป็นอะไร ถอนหายใจทำไม ถือแปรงดีๆสีมันจะหยด”
“อื้อ .. เปล่าจ้ะไม่มีอะไรหรอก”
“มีก็บอกรู้มั้ย ?”
“อื้อออ”
วาดป้ายกันเสร็จก็เย็นแล้ว ก็เป็นธรรมดาที่ร่างสูงจะเดินไปส่งแฟนที่หอแถวมหาลัย ซึ่งเก้นก็ก้าวขาช้าๆเดินนำ มีร่างเล็กๆเดินตาม
พริกเงยหน้ามองแผ่นหลังแฟนตัวเองที่คบมาหนึ่งเดือนเต็มๆ คิดๆดูแล้วมันก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย เรื่องของพี่เก้นเขาก็ไม่รู้ ทุกวันพี่เก้นก็ไปเตะบอล เขาก็เข้าชมรม เสร็จแล้วพี่เก้นก็มารอ วันไหนเขาเสร็จก่อนก็ไปรอ พี่เก้นก็เดินไปส่ง แล้วก็กลับ กลางวันเขาไปกินข้าวกับเพื่อน พี่เก้นก็ไปนอนริมสแตนเหมือนเดิม … เราคบกันจริงๆหรอ
“อ้ะ … ขอโทษจ้ะ”
เหม่อจนเดินชนพี่เก้นเลยอ่ะ
“เหม่ออะไร คิดอะไรอยู่ คิ้วขมวดเลย”
“เปล่า …”
“โกหก”
“จริงๆนะจ๊ะ”
“ทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้ โกหกชัดๆ บอกมาว่าคิดอะไร”
“พริกเปล่า .. เรื่องในชมรมนิดหน่อยจ้ะ จริงๆนะ”
“แล้วหลบตาทำไม บอกมาเรื่องอะไร”
“คือ …”
“เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ พี่ก็อยากจะรับฟัง หรือ ช่วยแบ่งเบาเวลาแฟนตัวเองมีปัญหา หรือพริกไม่คิดว่าพี่เป็นแฟน ?”
“ไม่ใช่นะ … แต่ว่า พริกไม่มั่นใจเฉยๆจ้ะ”
“เรื่องอะไร ?”
“เรื่องของเรา ..”
“หืม ? พริกไม่มั่นใจอะไร ไหนบอกหน่อย”
เก้นหันมาเผชิญหน้าแฟนตัวเอง ตากลมๆหลุบต่ำไม่กล้าสบตา สองมือกำชายเสื้อตัวเองแน่น ปากเล็กๆก็เม้มเข้าหากันจนเขารู้สึกสงสาร
“พริก …”
“ก็ … พริกไม่รู้เรื่องอะไรของพี่เก้นเลย … แล้วพริกก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนที่แย่มากของพี่เก้นจ้ะ”
“เฮ้อ … พริกเงยหน้าขึ้นสบตาพี่หน่อย”
“จ๋า …”
พริกเงยหน้าช้าๆกล้ากลัวๆ สบตาคมแกร่งที่จ้องมา
“ฟังพี่นะครับคนดี”
เก้นดึงมือพริกที่จับชายเสื้อตัวเองแน่นขึ้นมาบีบเบาๆ พร้อมจรดริมฝีปากลงหนักๆที่มือน้อยๆ
“พี่ชอบพริกที่เป็นแบบนี้ … พี่ไม่ได้อยากมีแฟนที่รู้เรื่องพี่ทุกอย่าง แต่พี่อยากได้ที่พักใจ คนที่พี่อยู่ด้วยแล้วจะสบายใจ พี่ถึงได้ชอบพริกเข้าใจมั้ยครับ”
“แต่ …”
“ถ้าพริกอยากรู้เรื่องอะไรก็ถามพี่เข้าใจมั้ยครับ ? พริกมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวพี่เต็มที่”
“จริงหรอจ้ะ”
หน้านวลซับสีแดงจางๆด้วยความเขินอาย บิดตัวไปมาเบาๆด้วยความเขิน จนคนมองแอบยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู .. แฟนใครกันนะช่างน่ารักจริงๆ
“อื้ม .. มือของพริกคู่นี้เป็นเจ้าของทุกอย่างของพี่ … ต้องมั่นใจในตัวเองรู้มั้ยครับ”
“จ้ะ … เอ่อ ….”
“หืม ?”
“ขอบคุณนะจ๊ะที่เลือกพริก”
“ไม่หรอก … พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณพริก … ขอบคุณนะครับที่เป็นแฟนพี่”
- -------------------------------
หายไปนานมาต่อแล้วเด้อ ฮ่าๆ ไว้พิมพ์หนังสือเรื่องหน้าจะยัดเรื่องนี้ไปด้วยให้ได้ T^T !!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
