หัวข้อ: ]Lov3 SeeeDz + :: เพาะรัก (จบ) แจ้งข่าว ให้ติดตามในแฟนเพจ

[neo1of9]

เมื่อไหร่จะมาาา

[ExecutioneR]

SeeeDz ที่ 17

เช้าวันถัดมาอาการป่วยของผมก็ดีขึ้นมากจนแทบจะหายสนิท ถึงเลือดจะยังออกอยู่ แต่ก็น้อยลงมาก นอกจากนั้นก็มีแค่ไข้ต่ำๆ เท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงขึ้นไปไหว้พระที่ดอยอินทนนท์อย่างที่วางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรก แล้วจึงกลับมากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมืองซึ่งไอ้นนท์เป็นคนแนะนำ และแวะซื้อของฝากที่ตลาด กว่าที่เราจะกลับถึงโรงแรมในตอนเย็น ผมก็ใช้พลังงานไปจนแทบจะหมดร่างทีเดียว

“เดี๋ยวพวกมึงขึ้นไปพักผ่อนกันซะก่อน จะอาบน้ำหรืออะไรก็ทำซะ แล้วพอสักสองทุ่มเราค่อยออกไปถนนคนเดินกัน” ไอ้โจบอกพวกเราเมื่ออยู่ในล็อบบี้โรงแรม

“โอเค ตามนั้น” ผมรับคำ

“แล้วพวกมึงอะ จะขึ้นห้องเลยรึเปล่า” นะถาม

“เดี๋ยวกูจะไปซื้อของที่เซเว่นหน่อยว่ะ”

“ไปซื้ออะไรวะ เดี๋ยวก็จะไปเดินถนนคนเดินอยู่แล้ว” ผมสงสัย

“ถนนคนเดินไม่ได้ขายถุงยางนี่หว่า” ไอ้โจตอบพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก

“ไอ้เหี้ยยย!!” ไอ้นนท์ชกลงบนต้นแขนแฟนของมัน ใบหน้าของมันแดงก่ำ

“อ้าว ทำไมวะ ก็กูพูดเรื่องจริง”

“มึงจะไปซื้อนมมาแดกคืนนี้กับพรุ่งนี้เช้าก็บอกมันไปดีๆ ไอ้โจ อย่าทะลึ่ง!”

“เออ กูไปซื้อนม แต่ถุงยางเราก็หมดจริงๆ นี่หว่า กูพูดผิดตรงไหนล่ะ”

“พอๆ! พอแล้ว ไอ้เหี้ย กูไม่อยากรู้มากกว่านี้ละ” ผมรีบยกมือขึ้นปรามมันสองคน “พวกมึงจะไปไหนก็ไปเหอะ แล้วเดี๋ยวสองทุ่มลงมาเจอกันที่นี่ก็แล้วกัน”

“เออ มึงก็พักผ่อนเอาแรงไว้ด้วย ไอ้ซี เดี๋ยวจะเดินไม่ไหวเอา อย่าเพิ่งปี้กันล่ะ แผลยังไม่หายดี...”

“ไอ้โจ!!!” ไอ้นนท์รีบกระชากแขนของไอ้โจแล้วเดินจากไปทันที

“ไอ้หน้าเหี้ยยย!” ผมตะโกนไล่หลังพวกมันไป รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวไปหมด ส่วนนะก็ได้แต่ยืนหัวเราะเขินๆ อยู่ข้างๆ “ขำอะไรนักวะ! เพื่อนมึงนี่มันกวนตีนจริงๆ นะ ไอ้ล่ำ! แม่งพูดเรื่องแบบนั้นได้หน้าตาเฉยมาก แถมนี่ตกลงแปลว่ามันรู้เรื่องของเราจริงๆ ใช่มั้ยวะเนี่ย!”

“ใจเย็นๆ ไอ้ซี มึงกลัวพนักงานกับแขกคนอื่นไม่ได้ยินเหรอวะ” เขายังคงหัวเราะอยู่

“กูไม่ได้เสียงดังสักหน่อย!”

“แต่คำว่า ‘ไอ้เหี้ย’ เมื่อกี้ของมึงก็ไม่ใช่ค่อยๆ เลยนะ”

“จะต่อปากต่อคำกับกูเหรอวะ อยากมีเรื่องรึไง!!”

“ไม่ต่อครับ ไม่ต่อ ไม่อยากมีเรื่องด้วย ผมยอมแล้วครับ พ่อ” เขาชูมือทั้งสองข้างขึ้นในท่ายอมแพ้

“ดี!” ผมชี้หน้าเขา

ผมรู้ว่าไอ้โจไม่ได้มีเจตนาไม่ดี มันก็เป็นคนพูดจาตรงๆ ขวานผ่าซากอย่างนี้อยู่แล้ว แถมผมก็ไม่ได้โกรธมันหรือแม้แต่โกรธนะจริงจังอะไรหรอก ผมก็แค่เขินจนไม่รู้จะระบายยังไงเท่านั้นเอง และผมคิดว่านะเองก็คงจะเข้าใจดีอยู่แล้วด้วยเช่นกัน เขาถึงได้ยังคงอารมณ์ดีและพยายามพูดหยอกผมด้วยรอยยิ้มและความขี้เล่นของเขาเพื่อให้ผมหายโกรธ

เมื่อถึงเวลานัด เราสองคนก็ลงไปเจอกับไอ้สองคนนั้นที่ล็อบบี้ แล้วจากนั้นเราทั้งสี่คนเดินไปที่ถนนคนเดินด้วยกัน ซึ่งก็ใช้เวลาเดินจากโรงแรมแค่ราวๆ 15 นาทีเท่านั้น

เมื่อเจอกับเพื่อนๆ ของไอ้นนท์ทั้งสามคน พวกเราก็เดินลุยฝูงคนดูของฝากด้วยกัน แต่เนื่องจากเราไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ ทำให้เราเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้ค่อนข้างช้า กว่าที่เราจะเดินไปกันเกือบสุดถนนก็ปาไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว ผมที่ร่างกายไม่ได้สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ ก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวขึ้นอีกจนได้ และเมื่อผมกระซิบบอกนะ เขาก็รีบหันไปบอกทุกคนว่าจะพาผมกลับก่อนทันที

“แล้วมึงจะกลับกันยังไงวะ” เจย์ถาม

“เดี๋ยวกูเดินลัดๆ ไปที่ถนนแล้วคงเรียกรถกลับอะว่ะ เพราะจะให้เดินกลับไปทางเดิมหรือเดินไปถึงโรงแรม ไอ้ซีมันก็คงไม่ไหว” นะตอบ

“เฮ้ย กูยังเดินไหวนะเว้ย ยังไม่กลับก็ได้”

“อย่าฝืนเลย กูรู้ว่าคนอย่างมึงน่ะ ถ้ายังไหวจริงๆ ก็คงไม่บอกกูเมื่อกี้หรอก ใช่มั้ยล่ะ กูว่ากลับน่ะดีแล้ว เพราะกูเองก็เริ่มเพลียๆ แล้วด้วยเหมือนกัน และที่สำคัญ” เขาหันไปหาคนที่เหลือ “กูรู้ว่าพวกมึงที่ไม่ค่อยได้เจอกันคงมีเรื่องอยากคุยกันยาว ยังไงก็เดินเล่นกันไปก่อนก็ได้เว้ย ไม่ต้องรีบ จะไปกินข้าวกินเบียร์ที่ไหนต่อก็จะได้ไม่ต้องกังวลพวกกูสองคนไง”

“จะเอางั้นเหรอวะ ไอ้นะ จริงๆ พวกกูก็อยากให้มึงไปกับพวกกูต่อนะเว้ย” ไอ้นนท์พูด

“พวกกูก็อยากไปเว้ย ไอ้นนท์ แต่กูว่าถ้าไอ้ตี๋มันไม่กลับไปพักผ่อนเอาแรง หลังจากนี้ มันคงไม่ไหวแน่ๆ เลยว่ะ”

“เออ งั้นพวกมึงก็กลับไปพักผ่อนเหอะ” ไอ้โจพูด

ผมกับนะโบกมือบอกลาทุกคน แล้วจึงเดินแยกไปอีกทางเพื่อออกไปยังถนนใหญ่ที่ใกล้ที่สุด จากนั้นก็โบกรถแดงกลับไปโรงแรม ซึ่งปรากฏว่าใช้เวลาเยอะกว่าตอนที่เราเดินมาที่ถนนคนเดินเสียอีก แต่เมื่อแลกกับความสบายแล้วผมก็ถือว่าคุ้มล่ะนะ เพราะพอขึ้นไปถึงที่ห้องผมก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างหมดแรงทันที

“เป็นไง ไหวมั้ย”

“ไหว แต่เมื่อยว่ะ คนเยอะมากกก เดินเยอะมากกก แล้วกูก็เพลียๆ อยู่แล้วด้วย ปวดขาไปหมดเลยเนี่ย ไอ้ห่า เฮ้อออ...”

“มานี่ กูนวดให้” เขาเดินตรงเข้ามาถอดถุงเท้าของผมออก

ผมรีบชักเท้าหลบทันที “เฮ้ยย! ไม่ต้องๆ ตีนกูเหม็นนะเว้ย กูถอดเองได้”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า กูไม่ถือ” เขาจัดแจงดึงถุงเท้าทั้งสองข้างออก “ไม่เห็นจะเหม็นเลย”

“จริงเหรอวะ”

“จริงสิวะ... ไปๆ ไปล้างเท้า เปลี่ยนชุด กินยา แล้วก็กลับมานอนใหม่ดีๆ เดี๋ยวกูนวดให้”

ผมทำตามที่เขาบอก แล้วก็กลับมานอนคว่ำลงลนเตียงอีกครั้ง ซึ่งนะเองก็เปลี่ยนชุดเป็นใส่เสื้อกล้ามและกางเกงบ็อกเซอร์แล้วด้วยเหมือนกัน

เขาค่อยๆ บีบและนวดขาของผม ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงสะโพก แผ่นหลัง แล้วจึงวกกลับไปยังจุดเริ่มต้นเหมือนเดิม และเมื่อผมบอกเขาว่าผมรู้สึกเมื่อยขามากว่าส่วนอื่น เขาก็เน้นบีบ และจับบริเวณน่องและขาอ่อนมากเป็นพิเศษ

ในขณะที่กำลังนวดให้ผมอยู่ เขาก็อธิบายว่าเขาพอจะรู้วิธีการนวดมาจากการที่เป็นนักกีฬาและก็เคยปฐมพยาบาลให้เพื่อนที่เคยบาดเจ็บมาบ้าง แต่หลังจากที่ผมฟังเขาพูดอยู่ได้ไม่นาน ผมที่รู้สึกสบายตัวแบบสุดๆ ก็เริ่มเผลอเคลิ้ม และผล็อยหลับไป

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนกลางคืน ทุกสิ่งรอบกายของผมมืดสนิท แขนหนักๆ ของนะที่กอดผมเอาไว้อยู่ช่วยให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว แม้แต่เสียงลมหายใจหนักๆ ของเขายังทำให้ผมยิ้มออกมาน้อยๆ ได้เลย ผมตะแคงตัวไปหอมแก้มเขาเบาๆ แล้วจากนั้นก็หลับลงไปอีกครั้ง

ในตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ข้างเตียง และเมื่อผมหันไปมอง ก็เห็นว่านะกำลังหยิบรีโมทขึ้นเพื่อเปิดทีวีอยู่พอดี

“งืมมม..ม...ม...”

เขาหันมาหาผม “อ้าว ตื่นแล้วเหรอวะ”

ผมขยี้ตา “มึงอาบน้ำแล้วเหรอวะ ไอ้นะ”

“ช่ายยย อีกสักพักกูก็ว่าจะปลุกมึงพอดีเหมือนกัน เพราะนี่ก็หกโมงกว่าแล้ว เป็นไงมั่งวะ รู้สึกยังไงมั่ง”

“อือออ ก็ดีอะ” ผมพยักหน้า “แล้วทำไมต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยวะ เพิ่งหกโมงเองไม่ใช่เหรอ งืมม..ม...”

“ก็วันนี้เราจะขึ้นดอยอินทนนท์กันไง พวกไอ้นนท์บอกกูเมื่อคืนตอนมึงหลับไปแล้วว่าถ้ามึงไปไหว ก็ให้ไปด้วยกัน แต่ถ้าไม่ไหวก็ไม่เป็นไร จะนอนพักไปก็ได้”

“เออๆ ให้มันไปกันสองคนเหอะ กูขี้เกียจว่ะ”

“เปล่า ถ้ามึงไม่ไป มันก็จะไม่ไปเหมือนกันต่างหาก”

“อ้าว ไหงงั้นอะวะ” ผมผงกหัวขึ้นจากหมอนทันที “เฮ้ย แบบนี้กูก็เกรงใจมันนะเว้ย”

“กูก็บอกมันแล้วเหมือนกัน แต่มันไม่ยอมว่ะ มันบอกว่ามาก็มาด้วยกัน เพราะงั้นจะไปเที่ยวไหนก็ไปด้วยกันนี่แหละ”

“เออๆ งั้นกูไปอาบน้ำเลยแล้วกัน” ผมลุกออกจากเตีบง “กูเกรงใจพวกมันว่ะ กูเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วด้วย และที่สำคัญ กูก็อยากให้มึงได้ไปเที่ยวไหนๆ ด้วยเหมือนกัน ไอ้นะ เอาแต่เฝ้าไข้กูแบบนี้ น่าเบื่อตายห่า”

“กูไม่เบื่อหรอกน่า ไม่ต้องคิดมาก เพราะถึงไงกูก็อยากเห็นมึงสบายดี เที่ยวอย่างมีความสุขมากกว่าอย่างอื่นอยู่แล้ว”

“คร้าบบบ พ่อพระเอกกก” ผมหัวเราะเบาๆ “เออๆ รอแป๊บนึง เดี๋ยวกูรีบอาบน้ำ ไม่เกิน 15 นาที”

หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราก็ลงไปเจอกับพวกไอ้นนท์ที่ห้องอาหาร และเมื่อกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว พวกเราก็แยกย้ายกันกลับขึ้นห้องเพื่อเก็บสัมภาระสำหรับเตรียมตัวเช็คเอาท์ หลังจากที่จัดการธุระต่างๆ เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว นะก็เป็นคนขับรถพาพวกเราไปไร่องุ่นและสตรอเบอร์รี่ที่ม่อนแจ่ม แวะถ่ายรูปที่พระตำหนักเจ้าดารารัศมี แล้วจึงแวะกินข้าวเที่ยงและเสียเงินโคตรแพงเพื่อถ่ายรูปกับเสือที่คุ้มเสือ ถึงแม้ผมจะบ่นเรื่องราคาที่แม่งโคตรไม่คุ้มกับเวลาแค่ไม่กี่นาที แต่ผมก็รู้สึกสนุกและได้ประสบการณ์ใหม่ๆ อย่างที่ไม่เคยมาก่อนกลับมาล่ะนะ

พอตกบ่าย พวกเราก็ไปนั่งเล่นฆ่าเวลาที่โรงแรมของพวกนัทแถวๆ ไนท์บาซาร์ และเมื่อตกเย็น เราก็บอกลาทุกคนโดยไม่ลืมที่จะนัดเจอกันอีกครั้งหลังจากที่เรากลับกรุงเทพฯ กันไปแล้วด้วย ผมรู้สึกดีนะที่ได้เจอเพื่อนใหม่อีกสามคนนี้ เพราะพวกเขาทั้งอัธยาศัยดี เป็นกันเอง แถมยังกวนตีนมากอีกด้วย พวกเราจึงสนิทกันได้ในเวลาไม่นานอย่างนี้

เมื่อนนท์ขับรถพาเราไปถึงที่สนามบิน อาของนะก็ไปรออยู่ที่นั่นเพื่อขับรถกลับบ้านอยู่แล้ว พวกเราขอบคุณเขายกใหญ่ที่ให้เรายืมรถมาใช้ตลอดเวลาสามวันแบบนี้ และในขณะที่เรากำลังรอไฟลท์ออกอยู่นั้น ผมก็ตัดสินใจลองถามไอ้โจออกไปว่ามันรู้เรื่องของผมกับนะได้อย่างไรกันแน่

“มึงพูดแบบนี้ก็แปลว่ามึงยอมรับแล้วจริงๆ ใช่มั้ยวะ ไอ้ซี” มันหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากสุดกวนโอ๊ย

“เออ!” ล่ะผมอยากจะเตะแม่งจริงๆ! “กูยอมรับก็ได้ แต่มึงจะบอกกูได้รึยังว่ามึงรู้ได้ยังไง!”

“ใจเย็นๆ ไอ้ซี ไอ้โจมันก็กวนตีนไปงั้นเองแหละ” ไอ้นนท์รีบปราม “มันไม่ได้รู้ดีอะไรนักหนาหรอกเว้ย มันก็แค่เดา เพราะว่า... เพราะกูเองก็เคยมีอาการแบบมึงน่ะ” มันจบท้ายประโยคด้วยน้ำเสียงเขินๆ

“ก็ตามนั้นแหละ พอใจยัง” ไอ้โจยักคิ้ว

“เออๆ พอแล้วก็ได้วะ แต่พวกมึงห้ามเอาไปบอกใครนะเว้ย!”

“ไม่บอกหรอกน่า เรื่องส่วนตัวของพวกมึง กูจะเอาไปพูดทำไม”

“แล้วมึงไม่เคยเป็นไข้แบบนั้นมั่งเลยเหรอวะ ไอ้โจ” นะถามออกไปพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ไอ้โจดูอึ้งๆ ไปครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะตั้งหลักได้ทัน “ไม่เคยเว้ย!!”

“ไม่เคยเจ็บหรือไม่เคยโดนวะ” ผมได้ที

ไอ้โจหน้าแดงฉ่าเลยทีเดียว “พวกมึง...!!”

“พอๆๆ! พวกมึงคุยเรื่องเหี้ยอะไรกันเนี่ย! อายคนเดินผ่านไปผ่านมามั่งมั้ยวะ!” ไอ้นนท์รับหน้าที่เป็นกรรมการห้ามมวยอีกแล้ว

“กวนตีนทั้งคู่เลยนะ พวกมึงเนี่ย” ไอ้โจชี้หน้าเราสองคน

“ไม่เท่ามึงหรอกว่ะ” ผมสวนกลับ “ไอ้หน้าหำ”

ไอ้นนท์กลอกตาเซ็งๆ “เออนี่ แล้วหลังจากนี้มึงจะทำอะไรกันต่อวะ ไอ้นะ ไอ้ซี”

“หมายถึงหลังจากไหนวะ” ผมสงสัย

“หลังจากกลับไปกรุงเทพฯ เนี่ย”

“อ๋อออ กูก็ไม่รู้ว่ะ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษอะ” ผมยักไหล่

“ส่วนกูก็กลับบ้านที่โคราชอะว่ะ ไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน ทำไมวะ”

“เปล่า กูก็แค่ถามเฉยๆ”

“แล้วพวกมึงอะ จะทำอะไรกันวะ” ผมถามบ้าง

“ก็คงไม่ได้ทำอะไรเหมือนกันว่ะ นั่งๆ นอนๆ อยู่บ้านมั้ง” ไอ้นนท์ตอบ

“กูอยากเปิดเทอมไวๆ ว่ะ ปิดเทอมแล้วแม่งต้องเบื่อแน่ๆ แล้วก็อยากรู้เกรดไวๆ ด้วยเหมือนกัน”

“จริงของมึง ไอ้โจ กูว่าพอกูได้มาเชียงใหม่ครั้งนี้กับพวกมึงแล้ว หลังจากนี้กูก็คงไม่ได้ไปไหนอีกจนกว่าจะปิดเทอมแน่ๆ เลยว่ะ” ผมถอนหายใจ

“แต่มึงแม่งก็โคตรซวยเลยนะ ไอ้ซี อุตส่าห์มาถึงนี่แล้วดันมาป่วยซะอย่างนั้นน่ะ” ไอ้โจพูด

“ไม่หรอกว่ะ กูไม่ซีเรียสหรอก แค่นี้กูก็มีความสุขดีแล้ว แต่กูเกรงใจพวกมึงมากกว่าที่พลอยทำให้ไม่ค่อยได้ไปไหนน่ะ”

“อย่าคิดมากเลย ไอ้ซี กูมาเชียงใหม่กันทุกปี ปีละอย่างน้อยก็ 3-4 หนอยู่แล้ว มึงไม่ต้องคิดมากหรอกน่า”

“พวกมึงมาบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ ไอ้นนท์” นะถาม “กูเพิ่งรู้นะเนี่ย”

“ไอ้นนท์น่ะใช่ แต่ไม่ใช่กูหรอก กูมาแค่ปีละครั้งไม่ก็สองครั้งเท่านั้นแหละ และก็เพิ่งเคยไปบ้านยายมันครั้งแรกด้วย”

“อ้าว แต่พวกมึงก็คบกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอวะ ไอ้โจ แล้วทำไมมึงไม่เคยไปบ้านยายไอ้นนท์เลยล่ะ แถมยังมาเชียงใหม่ไม่บ่อยอีกด้วยเรอะ” ผมสงสัย

“กูคบกับมันมาตั้งนานแล้วก็ใช่อยู่ แต่กว่าที่พวกกูจะลงเอยกันได้อย่างทุกวันนี้ ก็ต้องผ่านอะไรมามากเหมือนกันนะเว้ย” มันตอบพลางจับจ้องมาที่ผมด้วยสายตาทะลุทะลวง “มึงก็เหมือนกัน ไอ้ซี กูว่าอีกเดี๋ยวมึงก็จะเข้าใจเองนั่นแหละ...”

คำพูดทิ้งท้ายของไอ้โจค้างอยู่ในใจของผมนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนกระทั่งเรากลับมาถึงกรุงเทพฯ และเวลาผ่านไปอีกหลายวันแล้วผมก็ยังคงลืมมันไม่ลง นอกจากนั้น เรื่องที่ไอ้นนท์เคยบอกว่ามันกำลังสงสัยว่าเพื่อนของผมคนหนึ่งแอบชอบผมอยู่ก็ยังคงวนเวียนรบกวนใจของผมอยู่เรื่อยมาด้วยเหมือนกัน เวลาที่ผมไปตะเบอล เล่นบาส หรือไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ ที่คณะ ผมก็อดที่จะสังเกตปนรู้สึกระแวงหน่อยๆ อยู่ตลอดไม่ได้ จนเมื่อผมเล่าให้นะที่อยู่บ้านที่โคราชฟัง เขาก็เลยต้องคอยเตือนและปรามผมเอาไว้ตลอดเวลาว่าไม่ให้คิดมากเกินไป

ก่อนเปิดเทอมประมาณสองสัปดาห์ เกรดเทอมแรกก็ออกมาจนครบ และผลที่ออกมาคือผมได้เกรดสูงถึง 3.34 และก็เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ได้เกรดเกิน 3.00 ด้วย ซึ่งถึงมันจะไม่ได้สูงมากมายจนน่าอวดใครต่อใคร แต่สำหรับผมและพ่อกับแม่แล้ว มันก็เป็นคะแนนที่น่าภูมิใจที่เกิดขึ้นจากความพยายามของผมจริงๆ และเมื่อผมเล่าให้นะฟัง เขาก็ยินดีกับผมด้วยยกใหญ่ ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะได้เกรดสูงถึง 3.72 เลยก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกได้เลยว่าเขายินดีกับผมจากใจ และเห็นคุณค่าของเกรดครั้งนี้ที่เกิดมาจากความพยายามของผมมากจริงๆ

“มึงแม่งจะได้คะแนนเกินหน้าเกินตาพวกกูไปแล้วนะ ไอ้ซี” ไอ้ก้องพูดกับผมเมื่อเราเจอหน้ากันที่สนามบอลวันถัดจากวันที่เกรดออก “มึงแดกยาฆ่าหญ้ายี่ห้อไหนเข้าไปวะ ไอ้เช็ดครก ถึงได้ขนาดนั้นน่ะ”

“กวนส้นตีนแล้วมึง”ผมหัวเราะ “นี่แหละ คือความสามารถที่แท้จริงของกู พวกมึงควรจะสำนึกและชาบูกูเอาไว้ให้มากๆ ฮ่าๆๆ”

“เหลิงมาก ไอ้หัวขวด! เดี๋ยวกูเตะให้หายหล่อเลย! ไอ้นรก!!” ไอ้ไมค์พูดพลางยกขาขึ้น

“งั้นมึงคงต้องเตะกูหลายหนหน่อยนะ ไอ้ไมค์ เพราะว่ากูหล่อมากกกกกกก!! ฮ่าๆๆๆ”

“ถุยยย!! ไอ้หลงตัวเอง!!”

“ครวยไร ไอ้เชี่ยรัน อิจฉากูล่ะสิ ไอ้คนไม่หล่อ!”

“โห มึงพูดงี้มึงไม่เอาส้นตีนมาแนบหน้ากูเลยล่ะคร้าบบบ ไอ้เชี่ยซี”

“เออ แล้วแฟนมึงเป็นไงมั่งวะ ไอ้ซี” ไอ้โตถามขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งโหยงเบาๆ

“แฟนเหี้ยอะไร กูเลิกกับน้อยไปแล้ว มึงจำไม่ได้รึไง”

“กูหมายถึงไอ้นะต่างหากล่ะเว้ยยยย ไอ้สาดดด ฮ่าๆๆ”

“พ่องงงเหอะ!! ไอ้เหี้ย!!”

“อ้าว ก็กูเห็นพวกมึงสนิทกัน แถมยังเพิ่งไปเที่ยวเชียงใหม่มาด้วยกันอีก กูก็นึกว่ามึงได้กันไปแล้วเรียบร้อยนะเนี่ย”

“ไอ้เหี้ย!!” ผมหยิบรองเท้าบนพื้นขึ้นปาใส่มัน “ขืนมึงพูดหมาๆ อีกที คราวนี้ตีนกูจะลอยไปบนหน้ามึงจริงๆ ไอ้เหี้ยโต!”

“ฮ่าๆๆๆ กูล้อเล่นน่าาา ไอ้สาดดด ทำจริงจังไปได้ แล้วว่าแต่เกรดมันเป็นไงมั่งวะ แล้วนี่มันยังไม่กลับมาอีกรึไง”

“เออ ยังอยู่ที่โคราชอยู่เลย ส่วนเกรดแม่งได้ตั้ง 3.7 กว่าๆ นั่นแหละ ถามทำไมวะ”

“ป๊าวว ก็แค่ถามดูเฉยๆ” มันยักไหล่

ผมมองมันที่กำลังควักบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วก็นึกถึงคำพูดของไอ้นนท์ขึ้นมาอีกครั้ง หรือว่าไอ้โตจะเป็นคนที่แอบชอบผมอยู่อย่างที่มันเคยพูดเอาไว้วะ

“แล้วว่าแต่ไอ้เชี่ยนะมันมีเมียใหม่ไปยังวะ ไอ้ซี” ไอ้ก้องถามขึ้นบ้าง

“ไม่อะ กูก็ไม่เห็นว่ามันจะคุยกับใครอยู่นะ”

“หรือว่าแม่งจะเป็นเกย์วะ กูเคยได้ยินว่าคนเป็นเกย์แม่งจะบ้ากล้าม เข้าฟิตเนส อะไรแบบนั้นด้วยดิ”

“ครวยเหอะ ไอ้เหี้ย คนเข้าฟิตเนสต้องเป็นเกย์ทุกคนเลยรึไงวะ กูเองก็เข้านะเว้ย” ผมแย้ง “แถมไอ้นะมันก็ไม่ได้ล่ำบ้าบอคอแตกอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”

“อ้าว แต่ไอ้นะมันก็ดูเนี้ยบๆ นะเว้ย มึงว่าไม่มีสิทธิ์เหรอวะ”

“ช่ายยย ไอ้ก้องพูดเถิกต้อง!” ไอ้โตพยักหน้าเห็นด้วย “กูว่าแม่งต้องแอบชอบมึงอยู่แน่เลยว่ะ ไอ้ซี” มันหัวเราะปิดท้าย

ผมรู้ได้จากน้ำเสียงและสีหน้าของพวกมันว่ามันกำลังล้อเล่นอยู่ จึงไม่ได้โวยวายอะไรกลับไป แต่แค่หัวเราะแล้วชูนิ้วกลางให้มันเฉยๆ

“กูว่าถ้าคนอย่างไอ้นะแม่งเป็นเกย์ ไอ้แห้งหน้าจืดอย่างไอ้เชี่ยรันก็คงเป็นนางสาวไปแล้วอะว่ะ ฮ่าๆๆ” ไอ้ไมค์พูดขึ้น

“อ้าว! ไอ้เหี้ย! เกี่ยวอะไรกับกูวะ!!”

“ก็มึงแม่งผอมบางเก้งก้างขนาดนี้น่ะสิวะ ไอ้เชี่ยรัน ดูอ้อนแอ้นเหมาะจะเป็นกะเทยสุดๆ” ไอ้ก้องหัวเราะ

“ไอ้พวกเหี้ยนี่ เดี๋ยวกูแก้ผ้าชักว่าวใส่หน้าแม่งให้นี่ จะได้เลิกปากดีกันสักที!”

ผมยืนมองพวกมันพูดคุยและด่าทอกันไปมา เนื้อหาและคำพูดที่ใช้ก็ไม่ได้เลยสะดือขึ้นมาสักเท่าไหร่ตามประสาของพวกมัน ยิ่งผมลองสังเกตดู ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าพวกมันทุกคนไม่น่าจะมีใครที่คิดอะไรมากไปกว่าคำว่าเพื่อนกับผมได้เลยสักคน ผมจึงเริ่มมั่นใจแล้วว่าไอ้นนท์มันคงจะแค่คิดไปเองมากกว่า

“เฮ้ย เย็นนี้เตะบอลเสร็จแล้วไปแดกเหล้ากันมั้ยวะ กูเลี้ยงเอง เนื่องในโอกาสเกรดออกมาดีเหมือนหน้าตากู” ผมพูดขึ้น

“เหยดดดด พี่ซีแม่งใจหล่อมากกกก” ไอ้ก้องหัวเราะ

“งั้นกูยอมยกให้มึงหล่อกว่ากูวันนึงก็แล้วกันวะ ไอ้ซี” ไอ้ไมค์พยักหน้า

“ตกลงไปนะ พวกมึง” ผมถามย้ำ

“ไปสิวะ!!” พวกมันทุกคนตอบพร้อมกันทันที

[Sorserer]

ดังนั้นพวกเราจึงขึ้นไปไหว้พระที่ดอยอินทนนท์อย่างที่วางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรก

ผมว่า น่าจะเป็นไหว้พระที่พระธาตุดออยสุเทพ มากกวว่าที่ดอยอินทนนท์ นะครับ
ถ้าเข้าใจผิดขออภัยด้วยนะครับ

[ชะรอยน้อย]

ซีหายไวๆจะได้กดนะกลับ หึหึ

[namtarn11]

นะ ดูแลดีมากง่ะ

[malula]

เพื่อน ๆ แซวยังกะตาเห็น คงปิดได้ไม่นาน

[yayee2]

ดังนั้นพวกเราจึงขึ้นไปไหว้พระที่ดอยอินทนนท์อย่างที่วางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรก

ผมว่า น่าจะเป็นไหว้พระที่พระธาตุดออยสุเทพ มากกวว่าที่ดอยอินทนนท์ นะครับ
ถ้าเข้าใจผิดขออภัยด้วยนะครับ

ขออนุญาตนะจ๊ะ คิดว่าถูกต้องตามที่ผู้เขียนนำเสนอแล้วจ้ะ
คือที่ดอยอินทนนท์น่ะ มีพระมหาธาตุนภเมทนีดลและพระมหาธาตุนภพลภูมิสิริ
ซึ่งบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และมีพระพุทธรูปบูชาประดิษฐานอยู่ด้วยจ้ะ
และพระมหาธาตุทั้งสององค์นี้ กองทัพอากาศร่วมกับพสกนิกรชาวไทยทั่วประเทศ
ร่วมใจสร้างถวายแด่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงเจริญพระชนมายุครบ 60 พรรษา เมื่อปีพุทธศักราช 2530
และเทิดพระเกียรติแด่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ
เนื่องในมหามงคลสมัยที่ทรงเจริญพระชนมพรรษาครบ 5 รอบ เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2535 จ้ะ

[ineverlove]

เหมือนยังมาไม่ครบ..ใช่ไหม
ซีจะปิดบังไปได้นานแค่ไหนนะ

[yeyong]

ซีหายดีแล้ว
เมื่อไหร่นะจะป่วยบ้าง หุหุ

[cheyp]

นะกับซีน่ารักมาก รักกันแบบอาศัยความเข้าใจกันดี แถมเอาใจใส่สุดๆ ถ้าจะมีแฟนก็ขอแบบนี้แหละ
อิจฉาหน่อยๆนะเนี่

ยกำลังอ่านสนุกๆเลย อยากรู้ว่าต่อไปจะมีอะไรมาทดสอบความรักของทั้งสอง
ต่อด้วยนะคะ

[jeeu]

ใครคือคนที่แอบรักซีนะ
เดาไม่ออกเลยอ่ะ
ที่พี่ต้นบอกดราม่ากำลังจะมา
สาธุ ขอให้ดราม่าไปเที่ยวรอบโลกที่เถอะ
กอดดดดดดดพี่ต้นค่ะ
+1+เป็ดให้ด้วยนะคะ

[winnie_the_far]

โอ้วววววว... ยังบอกไม่ได้ว่าใครชอบ...แต่ไม่นานคงจะได้รู้

โอ้... ดร่าม่าเอ้ย จงทำให้ซับซ้อนยิ่งขึ้นเถิด...

[londoneye]

เหมือนสั้นๆป่ะคุณต้น

เพราะยังอยากอ่านต่ออยู่เลยอะ

ใครน้อที่แอบชอบซีอยู่

ดูท่าว่่าชีวิตรักคงต้องมีอุปสรรคบ้างล่ะนะ

แต่อย่าให้มันมาม่ามากเกินไปนะคะ....กลัว

[stupidchild]

โต แน่นอน(มั่ว)555555555555

[NewYearzz]

อ่านแล้วใจหวิว

กลัวอนาคตจังครับ 


รออ่านตอนต่อไป 

[comics_boy]

ใครจะแอบชอบนะกันน้าาาาาาา

ปล เดี๋ยวนี้ที่บ้านโจเป็นไงบ้างแล้วอ่ะ เค้าดีกะพ่อรึยัง ???

[ExecutioneR]

ปล เดี๋ยวนี้ที่บ้านโจเป็นไงบ้างแล้วอ่ะ เค้าดีกะพ่อรึยัง ???

แวะมาบอกว่าขานั้นคงไม่มีทางดีกันได้ครับ ^_^"

[tippy]

อยากอ่านโจ+นนท์ featuring
หื่นไปไหมเนี่ย 55555555555

[m_pop91]

มันต้องมีอะไรแน่ๆ แอบได้กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล

[eunbee2523]

แอบได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกล
 

[samsoon@doll]

ไปดื่มเหล้าจะถูกใครมอมป่าวซี

[amito]

ซีกับนะเกรดดีมาก ไปเลี้ยงฉลองจะมีอะไรมั้ยน้า

[นอนกินแรง]

ใครชอบซีอยู่ อยากรู้

นะเป็นแฟนที่ดีมากกกกกกกกกกก

[PetitDragon]

นั่นสิ ใครแอบชอบซีอ่ะ ดูทุกคนปกติมากๆ 

แอบได้กลิ่นมาม่าเหมือนกัน 

[wan]

ผ่านไปด้วยดีกับทริปเที่ยวเชียงใหม่ แต่..... ไอ้คุณล่ำ ยังได้ดุลอยู่นะ กลับจากโคราชคงต้อง 
การเมาครั้งนี้ของผองเพื่อน อาจได้เป็นอะไรดี ๆ ที่เพื่อนที่คิดมากกว่าเพื่อน แพลมออกมาก็ได้
เค้าลางของบททดสอบของความรัก กำลังจะเริ่มต้นขึ้น   
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ ต่นต๊น 

[m_pop91]

ดันๆๆๆๆ

[โจ๊กกุ้ง]

ชอบตอนซีแอบหอมแก้มนะ น่ารักมากๆ
ว่าแต่ใครแอบชอบซีกันเนี่ย

[Pupay]

 

[sanri]

  ในเท่สวดก็อ่านตามทันแว้ว
  ว่าแต่อนาคตของ2คนนี้จะเป็นไงต่อไปหว่า
มาต่อไวๆนะคร๊า  เป็นกำลังใจให้คร๊า 

[neo1of9]

เข้ามารอต่อคร๊าบบบ