SeeeDz ที่ 16
“...ซี ไอ้ซี”
“ห...หืออ...” ผมงัวเงียตื่นขึ้น
“ถึงโรงแรมแล้ว”
“อ้าว... เหรอ” ผมขยี้ตาแล้วบิดขี้เกียจ “กูหนาวจังว่ะ ไอ้นะ”
เขามองผมด้วยสีหน้าเครียดๆ “มึงตัวร้อนจี๋เลยนะ ไอ้ซี กูไม่สบายใจเลย”
“กูไม่เป็นไรหรอก แค่นอนพักดีๆ สักแป๊บก็คงหายแล้ว”
“ปล่อยมันไปเหอะ ร่างกายมัน มันย่อมต้องรู้ตัวดีที่สุด” ไอ้โจที่ยืนอยู่นอกรถพูดขึ้น “มันไม่อยากไปหาหมอ อยากนอน ก็ให้มันไปนอนซะ”
ผมก้าวลงจากรถ รู้สึกเคืองๆ กับคำพูดของมันนิดหน่อย แต่ก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก นะเดินเข้ามาประคองผมเดินเข้าโรงแรม ถึงผมจะไม่ได้แคร์สายตาคนอื่นสักเท่าไหร่ แค่รู้สึกเขินบ้างนิดๆ แต่ผมไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าแสดงออกถึงความเป็นห่วงและความเป็นเจ้าของในตัวของผมมากขนาดนี้
ไม่รู้ว่าเรื่องเมื่อคืนจะมีส่วนด้วยหรือเปล่า
หลังจากกลับขึ้นมาถึงห้อง ผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที ส่วนไอ้โจเดินไปปรับอุณหภูมิแอร์ฯ ให้สูงขึ้น ไอ้นนท์เอาของไปจัดวางให้เรียบร้อย และนะคอยมาดูแลห่มผ้าให้กับผม
“มึงพักผ่อนซะ ไอ้ซี นอนเยอะๆ แล้วถ้ายังไงก็โทรบอกกูด้วยนะเว้ย ไหวไม่ไหวยังไงก็ต้องบอก เข้าใจรึเปล่า” ไอ้นนท์พูด
“มึงก็ดูแลแฟนมึงให้ดีๆ ไอ้นะ แล้วก็ระวังอย่าให้ติดหวัดไปอีกคนล่ะ” ไอ้โจตบบ่านะเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เมื่อแฟนของมันเดินออกไปแล้ว ไอ้นนท์ก็เดินเข้ามาข้างเตียงแล้วพูดกับผมเบาๆ “เมื่อตอนอยู่ที่ลานจอดรถ กูขอโทษทีนะเว้ย ไอ้โจมันปากแบบนี้แหละ บางทีมันก็พูดจาแข็งๆ ไปบ้าง มึงอย่าไปถือสามันล่ะ ที่จริงมันก็เป็นห่วงมึงมากเหมือนกันนั่นแหละ แต่มันเป็นคนแสดงออกไม่ค่อยเป็น”
“เออๆ ไม่เป็นไร กูก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก”
“งั้นมึงนอนพักเหอะ ไอ้ซี กูไม่กวนพวกมึงละ”
“ขอบใจมากเว้ย ไอ้นนท์”
“ขอบใจว่ะ ไอ้นนท์ แล้วไงเดี๋ยวกูโทรไป” นะเดินตามไปปิดประตูห้อง จากนั้นก็เดินกลับมาหาผมที่เตียง “เป็นยังไงบ้าง ยังหนาวอยู่มั้ย”
ผมพยักหน้า “มาก...”
“แต่กินยาแก้ไข้ไปแล้ว อีกเดี๋ยวคงดีขึ้นมั้ง... แล้วอาการอย่างอื่นล่ะ รู้สึกยังไงบ้าง มึงเป็นอะไรอย่างอื่นอีกรึเปล่า ครั่นเนื้อครั่นตัว ปวดหัว ปวดตัวตรงไหนรึเปล่า”
ผมได้แต่คิดในใจเรื่องที่ผมถ่ายออกมาเป็นเลือดและยังรู้สึกเจ็บข้างในก้นอยู่ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป แต่สุดท้ายก็ดูเหมือนว่าเขาจะดูออกว่าผมกำลังมีเรื่องปิดบังเขาอยู่
“มึงเป็นอะไรวะ ไอ้ซี...”
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว กูแค่เพลียๆ”
“กูไม่เชื่อมึงหรอก เมื่อกี้หน้าตามึงเหมือนกำลังคิดหรือกำลังลังเลอะไรบางอย่างอยู่ชัดๆ”
ผมพลิกตัวเป็นนอนหันหลังให้กับเขา “ขอกูนอนก่อนเหอะว่ะ กูเพลียจริงๆ มึงอย่าเพิ่งกวนอะไรกูเลย”
เขาเงียบไปพักหนึ่ง “...ได้ กูไม่กวนมึงก็ได้ แต่มึงรู้เอาไว้แล้วกันว่ากูไม่สบายใจและเป็นห่วงมึงมากที่เห็นมึงเป็นแบบนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ “เวลามึงเห็นคนที่มึงรักกำลังแย่ แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยน่ะ มันทรมานนะเว้ย”
เมื่อพูดจบ เขาก็ลุกออกจากเตียงไป ผมรีบหันไปมองเขาทันที
“มึงจะไปไหน”
“ไปเดินเล่นข้างนอก ปล่อยให้มึงนอนไปไง” เขาหยิบกุญแจห้องกับโทรศัพท์มือถือขึ้นจากโต๊ะ “กูไม่อยากกวนมึง มึงนอนพักไปเหอะ”
“ไอ้เชี่ยนะ มึงอย่าประชดกูนะเว้ย กูไม่มีแรงจะมาทะเลาะกับมึงนะ”
“กูไม่ได้ประชด” เขาหยุดยืนอยู่หน้าประตู
“งั้นมึงจะไปข้างนอกทำไม”
“กูแค่ออกไปเดินเล่น เดี๋ยวกูกลับมา” เมื่อพูดจบ เขาก็เปิดประตูห้องออกแล้วเดินออกไปโดยไม่หันมามองผมเลย
“แม่งเอ๊ยย!!” ผมสบถกับตัวเองแล้วปัดหมอนที่อยู่ข้างตัวตกลงจากเตียงด้วยความขัดใจ
.
.
.
เอาไปแค่นี้ก่อน
หัวข้อ: ]Lov3 SeeeDz + :: เพาะรัก (จบ) แจ้งข่าว ให้ติดตามในแฟนเพจ (อ่าน 305759 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก