หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[slmzaa]

  มาต่อด่วยที่สุดดดดดดดดดดด::

[EunSung87]

อย่าบอกนะ
ว่าพี่กฤษ
คือฝาแฝดของคนที่ชื่อพีช

[premkoe]

ตอนหน้าเท่านั้นละ  ความจิงจะเปิดเผยแล้ว

[Still_14OC]

มาดึงแข้งดึงขาคนแต่ง ให้ มาต่ออย่างด่วน

[tonkhaw]

คุณตา คุณยาย สักทีเถอะ

เกร็งจนตะคริวกินเเล้วววววววววว

[Mc_ma]

สงสาร.....ตากับยาย
สงสาร.... น้องหยก 
สงสาร.... พี่กฤษ 
ตกลงว่าพี่กฤษเป็นลูกใครล่ะเนี่ย ??? 

มาต่อไวๆนะคะ ลุ้นมาก

[tookujang]

แฮปี้ไปแล้วหนึ่งครอบครัว
ยังไงก็ตามช่วยมาต่อเร็วๆนะคะ เพราะมันค้างงงงงงงงงอย่างแร้งงงงงงงง
Pleasessssssssssssssssss
   ให้กำลังใจเคลียร์งานให้เสร็จไวๆนะคะ

[ujen]

  อยากรู้มากเลย

 

 

[หมูกระต่าย]

สาธุๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ใช่พี่น้องกัน

[moobarpalang]

 

[little_nok]

แม่นแล๊ว ตายายต้องไปขโมยลูกคนอื่นเขามาแน่ๆ
แล้วน้องหยกกับพี่กฤษ ก็ไม่ต้องเป็นพี่น้องแม่เดียวกัน

[totoken]

ใจเย็นนะครับ กำลังพยายามปั่นให้ได้วันละตอนเป็นอย่างน้อยนะคร๊าบบบ

[away3g]

  :z3:อยากรู้ความจริงๆๆๆๆ  มาต่อเร็วๆๆนะครับ  รอรอร

[Ryoooo]

ฮ๊ากกกก (ทึ้งหัว)
ค้างมากกกกกกก อยากรูู้มากจนเกร็งไปทั้งตัว
ตา ยาย อย่าทำอย่างงี้ บอกมาเถอะค๊าาาา เค้าลุ้นนนนนนนมากกกกก

[vk_iupk]

โล่งอก  พี่กฤษไม่ใช่พี่น้องกับน้องหยกใช่มั๊ย
นอนหลับฝันดีแล้วคืนนี้
พี่กฤษจะเป็นใครยังไงไม่สำคัญ
เพราะยังไง น้องหยกก็รักอยู่แล้วชิมิ  ^_______^

[NOO~KUNG]

มาอ่าน กับ + 1  ให้ค่ะ
รอตอนต่อไปแบบลุ้นสุดๆ....555

[myd3ar]

ความจริงใกล้จะได้เปิดเผยแล้ว

ลุ้นมากๆ พี่กฤษเป็นลูกใครเนี่ย

[totoken]

วันนี้อย่าลืมเข้ามาติดตามนะครับ

[CHOKUN]

อยากรู้อ่ะ ว่ากฤษเป็นใคร แล้วมาอยู่กับตายายได้ยังไง  รีบมาต่อนะ 

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 57 “กรหยก”
เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพสันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ใครคู่เขา รักยังคอยเฝ้าชม คอยภิรมย์เรื่อยไป ขอบน้ำขวางหน้าขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้พบสบรักกันได้ ห่างกันแค่ไหน เขาสูงบังกั้นไว้ รักยังได้บูชา ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีพรหมแดน รักไม่มีศาสนา แม้นใครบุญญา ได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจ

          “แล้วพี่กฤษไม่ใช่ลูกแม่ทิพย์จริงๆ ใช่ไหมครับ” ผมพยายามกลั้นใจถามคุรตาออกไปเพื่อความสบายใจของตัวเอง หากไม่อย่างนั้นแล้วผมคงอึดอัดจนอาจเป็นบ้าตายไปตรงนี้เลยก็ได้ ยังไงแล้วก็ยังไม่อยากจะให้เกิดความรักฉันท์ชู้สาวทางสายเลือดกับชีวิตของผมแน่นอน

          “กฤษ...ไม่ใช่ลูกทิพย์หรอก ลูกของทิพย์มีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือหนู แล้วพ่อหยกเทพก็เป็นพ่อแท้ๆ ของหนู ตาผิดเอง เรื่องทั้งหมดเพราะตาเป็นคนผิดเอง ตาเกรงใจคุณปู่ของหนูก็เลยจำใจต้องยกหนูให้เทพไป เรื่องนี้ล่ะ ที่ตาทำผิดต่อลูกสาวของตา มันเป็นบาปติดตัวตามาตลอด ตาเป็นคนพรากลูกออกจากอกแม่ตั้งแต่เกิด แต่ตาก็รักและบริสุทธิ์ใจนะ ตาทำบาปเพราะความรักที่มีต่อลูกสาวคนเดียวของตา ฮือ...ฮือ...ตาเป็นคนผิดเอง” คุณตาของผมร้องไห้ออกมาเมื่อระบายความในใจออกมาจนหมด

          “คุณตาไม่ผิดหรอกครับ แม้ว่าการพรากผมออกจากแม่ทิพย์จะทำให้รู้สึกผิดหรือเป็นบาป แต่ผมรู้ว่าตาทำเพราะอากง ทำเพื่อตัวผมเอง และทำเพราะความหวังดีกับแม่ทิพย์ใช่ไหมครับ” ผมเดินเข้าไปใกล้เตียงคุณตาพร้อมก้มลงกอด เอาใบหน้าแนบลงตรงอกคุณตา น้ำตาผมไหลลงมาเปื้อนเสื้อคุณตา มีมือของคุณตาคอยลูบหัวผมเบาๆ เราปลอบใจซึ่งกันและกัน

          “ขอบใจมากลูก ขอบใจจริงๆ ที่หลานตาเข้าใจตาแบบนี้ ตามันไม่กล้าพอที่จะบอกคุณปู่หนูว่าไม่อยากยกหลานให้ แต่บุญคุณมันค้ำคอ และตาไม่อยากให้หนูต้องโตมาอย่างยากลำบาก ตาจำใจต้องทำ” คุณตาที่สงบสติอารมณ์ลงได้อธิบายต่อ ยิ่งทำให้ผมเข้าใจในสถานการณ์ตอนนั้น

          “แล้วพี่กฤษมาอยู่กับคุณตาคุณยายได้ยังไงครับ” ผมอดสงสัยไม่ได้ที่จะถามออกไป หากผมเป็นลูกแม่ทิพย์ และแม่ทิพย์มีลูกแค่คนเดียว แล้วพี่กฤษเป็นใครมาจากไหน ผมเพียงภาวนาขอให้พี่กฤษไม่ใช่ญาติที่ใกล้ชิดทางสายเลือดของเราด้วยเถอะ

          “หยกมานั่งนี่สิลูก ยายจะเล่าให้ฟัง...ตอนนั้นหลังจากคลอดทิพย์มันฟื้นขึ้นมาก็เริ่มคลุ้มคลั่ง จะหาแต่ลูกชายของมัน ยายก็จนใจที่จะหาวิธีปลอบใจมัน หมอต้องให้ยาระงับประสาท พออกจากโรงพยาบาลมันก็เริ่มซึม เวลามันเพ้อหาลุกแต่ละที ยายกับตาก็ได้แต่ปวดใจกับเสียงร้องโหยหวนของมัน มันร้องไห้ปานจะขาดใจ ยายก็แทบจะขาดใจไปกับมันตอนนั้น” คุณยายเรียกให้ผมมานั่งใกล้ๆ แล้วก็เริ่มเล่าไปพร้อมร้องไห้เบาๆ ไปด้วย ผมต้องคอยใช้ทิชชู่ซับน้ำตา และกุมมือคุณยายเอาไว้

          “หยก...ฮึก...หยกสงสารแม่จังเลย แม่...คงคิดถึง...ฮึก...หยกมากใช่ไหมครับ” ผมทนอดกลั้นความรู้สึกสะเทือนจิตใจไม่ไหว จึงร้องไห้ตามคุณยายออกมา

          “ใช่...ฮึก...ลูก ทิพย์น่าสงสารมากในตอนนั้น แล้ววันหนึ่งไอ้ยุทธ มันคอยมาเกาะแกะทิพย์ตลอด จนมันได้ทิพย์เป็นเมียของมัน ยายไม่ชอบมันเอาเสียเลย แต่ก็ต้องยอมให้ เพราะช่วงนั้นอาการทิพย์ดีขึ้น แต่หมอบอกว่าทิพย์เป็นโรคประสาทไปเสียแล้ว มีเพียงไอ้ยุทธที่เอาทิพย์อยู่ ยายก็เลยยอมให้มันเข้ามาอยู่ในบ้าน” คุณยายคงพูดถึงคนในรูปที่ผมเก็บเอาไว้ และมีศักดิ์เป็นพ่อของพี่กฤษ

          “ไอ้ยุทธมันสำมะเลเทเมาไปวันๆ หนักเข้าก็เล่นการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินติดตัว ต้องมีคนมาคอยทวงเงินที่บ้านเราได้ตลอด เมื่อก่อนเรามีอยู่มีกินพอสุขสบายนะ หลังๆ มันก็เริ่มขโมยของในบ้านไปขายจนแทบไม่เหลืออะไร ทรัพย์สมบัติที่ยายกับตาสะสมไว้ก็หายไปหมด เหลือเพียงบ้านเปล่าๆ แต่ยายกับตาก็จำใจต้องยอมมันไป เพราะทิพย์คนเดียวเท่านั้น หากตอนนั้นไม่มีมันทิพย์จะเกิดอาการคลุ้มคลั่งตลอด” คุณยายถอนหายใจเสียงดัง ส่วนคุณตาก็เอาแต่เช็ดน้ำตาที่นองหน้า

          “จนมาถึงวันที่ไอ้ยุทธมาอุ้มเด็กผู้ชายมาคนหนึ่ง มันบอกว่าเป็นลูกของมันกับสาวคนอื่น เอามาให้ทิพย์เลี้ยง ยายกับตาก็ดีใจที่เห็นลูกสาวของยายรักเด็กคนนั้นมาก อาการประสาทต่างๆ แทบจะหายไป ทิพย์ประคบประหงมเด็กคนนั้นเหมือนลูกแท้ๆ อาการก็ดีวันดีคืน จนตอนนั้นยายกลัวว่าวันหนึ่งไอ้ยุทธมันจะเอาลูกคืน ยายกับตาจึงปรึกษากันว่าจะเอาที่ดินไปจำนองแล้วเอาเงินมาให้มันแลกกับเด็กคนนั้น” คุณยายหยุดเล่าพร้อมหันไปมองคุณตา ผมจึงต้องหันไปมองด้วย

          “พอใช้เงินมันแล้วตาก็ทำสัญญาให้มันยกลูกของมันให้เรา ใช้ชื่อนามสกุลตามที่ตาตั้งให้ ตาไปยัดเงินให้นายทะเบียนทำสูจิบัตรใหม่ให้กฤษโดยมีตากับยายเป็นพ่อแม่แทน สมัยนั้นเอกสารใช้เขียนเอาไปแจ้งช้าแค่ไหนก็ได้ ไม่มีใครสนใจรายละเอียดเท่าไร พอได้เงินไปไอ้ยุทธมันก็หายไปเลย ไม่มาดูลูกมันแม้แต่น้อย” คุณตาพูดเหมือนคนไม่มีแรงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

          “เฮ้อ...บาปแล้วบาปเล่า ตากับยายก็พรากลูกพรากแม่เค้ามาเหมือนกัน ตาก็ทำไม่ต่างกับปู่ของหนูเท่าไร ตารู้ว่าคิดผิดที่ยอมยกหลานให้คนอื่น ทำให้ลูกสาวแทบเป็นบ้า ด้วยความรักที่มีต่อทิพย์ตาก็เลยยอมซื้อลูกจากไอ้ยุทธ มีเรื่องที่ดินกับเรื่องที่มันเกิดมาได้ยังไงที่ตากับยายโกหกกฤษมัน แล้วก็หลอกกฤษตลอดมาว่าที่ดินของเรานั้นโดนมันขโมยเอาไปขาย นอกนั้นไอ้ยุทธมันขโมยของเราไปจริงๆ จนไม่เหลือ แถมยังบอกกฤษมันว่าไอ้ยุทธข่มขืนทิพย์จนท้องคลอดมันออกมา” คุณตาพูดจบก็เอาฝ่ามือทั้งสองข้างปิดหน้าเหมือนละอายใจ

          “คุณตาไม่ผิดหรอกครับ คุณตาทำถูกแล้ว หากบอกความจริงไปพี่กฤษอาจจะไม่รักแม่ทิพย์ก็ได้ คงอยากจะเจอแม่แท้ๆ ของตัวเอง จนต้องออกตามหากันอีกให้วุ่นวาย ใครจะรู้ใช่ไหมครับ” ผมเข้าไปปลอบใจคุณตาใกล้ๆ เพียงสักพักคุณตาก็ปล่อยมือพร้อมถอนหายใจออกมา

          “ตอนนั้นตาคิดอะไรไม่ออกเลย ก็เลยต้องบอกหลานมันไปแบบนั้น แต่กฤษมันก็รักทิพย์มากนะ มันดูแลแม่มันดีมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ จนมันโตเข้าโรงเรียน ใครจะล้อมันว่ามีแม่เป็นบ้ามันก็ไม่อาย นี่ล่ะที่ทำให้มันไม่ค่อยมีเพื่อน มันไม่ไปเล่นกับเด็กที่ไหนเลย เอาแต่ทำงานหาเงินซื้อขนมซื้อของกินของใช้ดีๆ มาฝากแม่มัน ตาเห็นแล้วประทับใจในความกตัญญูของกฤษมันเหลือเกิน”

          “ส่วนคนซื้อที่ดินไปก็คือพ่อหยกเทพของหนูนั่นล่ะ พอพ่อเทพเค้ารู้ก็มาช่วยซื้อเอาเงินไปให้ยุทธมัน แล้วก็มอบสร้อยเส้นหนึ่งให้ทิพย์ เค้าบอกว่าตรงจี้มันเป็นหยกจากแม่ของเค้า อยากให้ทิพย์เก็บไว้เป็นที่ระลึก พ่อเทพเค้ารักทิพย์คนเดียวเท่านั้น เค้าจะไม่ยอมมีลูกกับกนกเด็ดขาด ยายก็เข้าใจในความรักของพ่อเทพ แต่เรามันต่างชนชั้นกันจะให้รักกันก็คงลำบาก” คุณยายพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่เงียบให้คุณตาพูดคนเดียวมานาน

          “เรื่องพ่อหยกเทพมาซื้อที่ดินของเราไปเข้าถึงหูคุณกนกเข้า เรื่องก็เลยบานปลาย คุณกนกมาโวยวายที่บ้านว่าทิพย์เป็นบ้าไปแล้วยังไม่ตัดใจจากพ่อเทพ วันนั้นกฤษมันไปโรงเรียนพอดี ยายเห็นท่าไม่ดีก็เลยตามพ่อเทพมาช่วยพูด พอทิพย์เห็นพ่อเทพเท่านั้นเองก็ดีใจวิ่งเข้ากอด ตอนนั้นสติของทิพย์มันไม่สมประกอบแล้ว คุณกนกไม่ยอมก็เลยเข้าทำร้ายทิพย์มัน จนพวกเราต้องห้ามกันชุลมุนไปหมด ทิพย์มันตกใจวิ่งหนีออกจากบ้านหายไป ฮือ...ฮือ...มาเจออีกที ก็โดนรถชนเป็นศพอยู่ริมถนนใหญ่หน้าหมู่บ้านไปแล้ว ฮึก...ฮือออ” คุณยายร้องไห้ออกมาทันทีที่เล่าจบ ผมตกใจกับเรื่องราวจนต้องร้องไห้ตาม แล้วโผเข้ากอดคุณยายที่ร้องสะอึกสะอื้นไม่หยุด เราทั้งคู่ปล่อยโฮออกมาเพราะความสงสารแม่ทิพย์

          “ตอนนั้นคุณกนกก็ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ พ่อหยกเทพก็รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุ แต่เรื่องนี้ตาอโหสิกรรมให้ทุกคน ไม่เอาเรื่องใครเลย หลังจากงานศพทิพย์ไม่นานคุณปู่หนูก็ป่วยเสียชีวิต พ่อเทพกับคุณกนกก็เลยขายทุกอย่างย้ายไปอยู่กับพี่สาวที่ต่างประเทศ แล้วก็ตกลงให้เราเช่าอยู่ที่นี่ด้วยราคาที่ถูกมาก เมื่อไหร่ที่ตาเก็บเงินมาขอซื้อที่ดินคืน คุณกนกจะปฏิเสธทันทีเพราะรู้ว่าที่ดินผืนนี้ตาอยากได้คืนเพราะเป็นสมบัติของตระกูลตา คุณกนกกลัวว่าหากตาได้ที่ดินคืนจะไม่มีอะไรติดค้าง วันหนึ่งอาจจะมาทวงหลานคืนด้วยก็ได้” คุณตาอธิบายจนผมเริ่มเข้าใจเรื่องราวชัดเจนขึ้น

          “แม่...ฮือ...แม่ของหยกน่าสงสารจังเลย ทำไมแม่ต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย หยกสงสารแม่ทิพย์...ฮือออ แล้ว...พี่กฤษเป็นยังไงบ้างครับตอนนั้น” ผมร้องไห้ด้วยความสะเทือนใจกับชะตากรรมของแม่ผู้ให้กำเนิด และอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกของคนรักที่ตอนนั้นยังเป็นเพียงเด็กนักเรียนชั้นประถมอยู่ อาจจะทนรับกับเหตุการณ์ที่แม่เสียชีวิตไม่ได้

          “กฤษน่ะเหรอ พอกลับมาบ้านเท่านั้นล่ะ มันร้องไห้ลั่นบ้านเลย มันร้องให้ตาพาไปหาแม่ของมันทันที พอเจอศพเท่านั้นล่ะ มันร้องเหมือนจะขาดใจ โผเข้าไปกอดศพแน่น ไม่ยอมให้ใครดึงมันออกมา ตากับยายจนใจที่จะปลอบมัน มันร้องจนหมดแรงหลับไปข้างศพของทิพย์ ก็เลยต้องค่อยๆ พามันออกมาหลังจากที่มันหลับ พอมันตื่นมาเห็นโลงศพก็ร้องไห้ไม่ยอมกินข้าวกินปลา มันไม่ไปเรียนเป็นสัปดาห์เพราะมัวแต่เฝ้าศพแม่ของมัน” ผมฟังคุณตาเล่าแล้วรู้สึกสงสารคนรักจับใจ ขนาดผมจบไฮสคูลแล้วยังครองสติแทบไม่อยู่ตอนรู้ว่าพ่อแม่เสียชีวิต แล้วจะนับประสาอะไรกับเด็กประถมตัวเล็กๆ ในตอนนั้น

          “พ่อหยกเทพก็มางานศพเกือบทุกวัน พาหยกมาด้วย คุณกนกก็ไม่ว่าอะไรเพราะคงเสียใจกับเหตุการณ์ที่มีส่วนทำให้ทิพย์เสียชีวิต กฤษมันซึมเศร้าไม่พูดไม่จากับใครเลย พอตากับยายเจอพ่อเทพที่พาหนูมาก็เข้าไปขออุ้มไปกอดให้หายคิดถึง เพราะกลัวจะไม่มีโอกาสนี้อีก ตอนนั้นหนูเพิ่งจะสี่ขวบพูดจาเจื้อยแจ้วกำลังน่ารักเลยเชียว” คุณยายเล่ามาถึงตอนนี้ก็หันมามองหน้าผมแล้วยิ้มหวานให้

          “หนูรู้ไหม พอพ่อเทพให้หนูมาไหวแม่ทิพย์เสร็จ หนูก็เริ่มคุยกับกฤษที่นั่งอยู่ข้างรูปของทิพย์ตรงหน้าโลง หนูทั้งกอดทั้งหอมปลอบใจไอ้กฤษมันจนหน้ามันแดงไปหมด ไม่นานมันก็ยิ้มออกมาได้ พอหนูบอกว่าหิวกฤษมันก็ไปหาข้าวมาให้กิน สองคนนั่งกินข้าวกันได้ตรงหน้าโลงศพแม่ ถ้าหนูไม่มากฤษมันก็ไม่ยอมแตะข้าวปลาเลยนะ ช่วงนั้นพ่อหยกเทพก็เลยพาหนูมางานศพทุกวัน อยู่ตั้งแต่เช้ายันค่ำจนพระสวดเสร็จ พ่อเทพเป็นเจ้าภาพทุกคืน พอมีหนูมาเท่านั้นกฤษของยายก็อาการดีขึ้นมาก ไม่เอาแต่โศกเศร้าจนยายต้องเป็นห่วงอีก” คุณยายเล่าถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผมจำไม่ได้ นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก นี่ผมเจอกับพี่กฤษมาก่อนแล้วเหรอนี่

          “พอจบงานศพของทิพย์ได้ไม่นาน คุณปู่หนูก็เสีย ยายในฐานะลูกจ้างเก่าแก่ก็เลยไปช่วยงานศพทุกวัน ช่วงนั้นกฤษมันก็ไปช่วย ความจริงมันอยากไปเจอหนูหยก ตอนนั้นอะไรๆ ก็คุณหนูหยก ที่งานศพของเจ้าสัวมีแขกเหรื่อมากมาย งานก็เลยดึก พ่อเทพก็เลยให้กฤษมันนอนค้างกับหนู เพราะกว่าจะเสร็จงานกฤษมันก็ง่วงมากแล้ว ยายก็เลยให้มันนอนที่นั่น เข้าไปดูในห้องแหม...กอดกันกลมเชียว เห็นแล้วก็ชื่นใจ” คุณยายหันมายิ้มให้จนผมเขิน นี่ผมเคยนอนกอดกับพี่กฤษตั้งแต่สี่ขวบเลยเหรอ ทำไมไวไฟขนาดนั้น

          “สงสัยมันคงผูกพันกันตั้งแต่ตอนนั้นสินะยาย งานศพเจ้าสัวจัดไว้เกือบเดือนเพราะแขกเยอะ ไอ้กฤษมันเลยได้นอนกอดหยกทุกวัน พอโตขึ้นมามันก็เลยเข้ากันได้ง่ายขนาดนี้ แหม...ตาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้กฤษมันถึงได้เอาหนูหยกมาเป็นเมีย สงสัยมันคิดจะเอาเป็นเมียตั้งแต่เด็กแต่ตอนนั้นมันยังทำไมเป็นมั้ง ฮ่าๆๆ” คุณตาแซวเสียจนผมหน้าชา เมื่อกี้ยังสะเทือนใจกับเรื่องราวในอดีตอยู่ มาตอนนี้กลับมาแซวผมกับพี่กฤษจนได้

          “ตาก็...ดูสิ หลานมันอายจนหัวหูแดงไปหมดแล้ว หึหึ แต่ก็จริงนะ ตอนนั้นยายเห็นไอ้กฤษมันแอบลุกขึ้นมาจูบปากหนูหยกตอนดึกๆ ด้วย ยายจะว่ามันก็ไม่กล้า เพราะเห็นว่ามันยังเด็ก แต่หนูโดนมันขโมยจูบทุกคืนที่มันไปค้างเลยนะ สงสัยว่าจูบแรกของหนูก็เป้นของไอ้กฤษมันนี่ล่ะนะ” คุณยายพูดเรื่องอะไรกัน นี่ตกลงจูบแรกของผมคือพี่กฤษหรอกเหรอ เข้าใจมาตลอดว่าเป็นของแฟนคนแรกที่อเมริกา พี่กฤษนะพี่กฤษแอบจูบผมตอนหลับเสียได้

          “สงสัยแฟนคนแรกในชีวิตของหนูหยกจะเป็นไอ้กฤษมันนี่ล่ะนะยาย ตายังจำได้ที่มันมากินข้าวในงานข้างหยก พอเห็นหยกชอบกินอาหารฝีมือยายก็ร้องขอให้สอนมันทำบ้าง มันบอกว่าโตขึ้นมันจะเป็นพ่อครัวของคุณหนูหยกให้ได้ พอพูดเท่านั้นหยกก็ดีใจหอมแก้มมันตรงนั้น ทำเอามันเขินตกเก้าอี้จานข้าวหกเลอะไปหมด ทำเอาขำกันแทบตาย” คุณตาเล่าถึงอดีตให้ฟังบ้าง ทำเอาผมต้องยิ้มออกมาเหมือนกัน

          “ใช่จ้ะ ยายจำได้แล้ว ที่มันอยากเป็นพ่อครัวก็เพราะหนูหยกสินะ ยายลืมไปเลย ช่วงนั้นทั้งหยกกับกฤษติดกันมาก พ่อเทพต้องพากฤษมาให้เจอกันเกือบทุกวัน แล้วกฤษมันก็เรียนทำอาหารกับยายไปให้หยกชิมประจำ ข้าวไข่เจียวบ้าง ข้าวต้มปลาทูบ้าง ตามประสาเด็กมาช่วยยายทำ ก็ไปอ้างกับหยกว่ามันทำเอง ยายละนึกแล้วก็ขำจริงๆ ไม่นึกว่าพอโตขึ้นมาจะมาเจอกันได้อีก แถมยังมาเป็นแฟนกันอีกจริงๆ สงสัยหนูจะเป็นเนื้อคู่ของกฤษมันนะลูก” คุณยายทำเอาผมเขินจนนั่งไปติดเก้าอี้ทีเดียว พอเห็นผมอายมากเข้า คนแก่ทั้งของก็ขำออกมาเสียงดังทีเดียว

[tonkhaw]

สงสารแม่ทิพย์จังเลย
อ่านแล้วสงสารทั้ง กฤษ ทั้งหยก
แต่ไงตอนท้าย ดันมาหวานสะนี่
กฤษนี่ออกแววหื่นตั้งแต่เด็กเลยนะ
แต่ชอบกฤษตอนเด็กจังดูไร้เดียงสาดี

[หมูกระต่าย]

พรมลิขิตชัดๆ กรี๊ดดดดดดด ไม่ใช่พี่น้องกันด้วยสุดๆอ่ะ

[Ryoooo]

อ๊ากกก เขินนแทหยก อย่างง้ต้องเรียกบุพเพจริงๆ
พี่กฤษก็เยอะ แอบลักหลับ ตั้งแต่หยก 4 ขวบเองอะ


อ่านไปก็เขิน แต่เรื่องของพี่กฤษก็ยังไม่คลี่คลายเลย
สงสัยต้องไปถามจากยุทธแล้วละ แต่เดาว่าคงเกี่ยวกับเพื่อนโตโต้แน่ๆเลย

อ๊ากกก อยากอ่านต่อแล้วค๊าาา
ชอบบุพเพแบบนี้

[$VAN$]

แหม~ที่แท้เขาก็คู่กันมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่เอง
นู๋หยกก็รุก หอมเขาก่อน กฤษก็รุกกลับ เหมือนตอนโตเลยนะ (แต่ตอนโตหื่นกว่าตรึมมม  )

[Jeeo]

ซึ้งอ่ะ...>"<

[Still_14OC]

เย้ส!! ผ่านไปหนึ่งเปราะ แต่ ใครเป็นแม่พี่กฤษหล่ะ เค้าว่าพี่กฤษก็ต้องอยากรู้เหมือนกัน ดีไม่ดีอาจเป็นทายาทเศรษฐีอีกคน

[ujen]

พรหมลิขิตจริงๆ ด้วย

 

[premkoe]

อร๊ายยยยย

รักกันแต่เด็ก

[EunSung87]

เหมือนเพลงนี้เลย
เพลง พรหมลิขิต
พรหมลิขิต บันดาล ชัก พา ดลให้มาพบกัน ทัน ใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิต ใจ ฉันจึงได้มาใกล้ กับ เธอ

เออชะรอยจะเป็น เนื้อ คู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดู บำเรอ
แต่ครั้งแรกเมื่อพบ เธอ ใจนึกเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอคือ คู่ สร้าง มา

เนื้อ คู่ ถึง อยู่ แสนไกล คงไม่คลาดครา
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใคร ใคร

หากมิใช่คู่ครอง แท้ จริง จะแอบอิงรักยิ่ง ปานใด
ยากนักที่จะสมใจ คงพบเหตุอาเพทภัย พลัดกันไปจนให้คลาดครา

..เราสองคนต้องเป็น เนื้อ คู่ จึงชื่นชูรักใคร่ บู ชา
นี่เพราะว่าบุญหนุน พา พรหมลิขิตขีดเส้นมา ชี้ชะตาให้มา ร่วม กัน

คนบางคนต้องเป็น เนื้อ คู่ เพียงแต่ดูรู้ชื่อ โดย พลัน
ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน แม้ไม่ทันจะเห็น รูปกาย

เนื้อ คู่ ถึงอยู่แสนไกล คงไม่คลาดครา
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใครใคร

พรหมลิขิตบันดาลทุก อย่าง เป็นผู้วางหนทางปวงชน
ได้ลิขิตชีวิตคน นำเนื้อคู่มาเปรอปรน ทั้งยังดลเธอให้ กับ ฉัน

[gookgik]

สงสารแม่ทิพย์  ที่โดนถูกระทำตลอด   

พรหมลิขิตบันดาลชักนำ   น้องหยกเสียจูบแรกให้พี่กฤษตั้งแต่เด็กเลย   แต่แปลกใจว่าทำไมพี่กฤษจำน้องหยกไม่ได้

ฮากับคุณตามาก เล่นเอาน้องหยกอายม้วนเลย  อยากให้พี่กฤษมาได้ยินจัง