สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วอินน์ แรกๆอึดอัดไปกับน้องซนแบบสุด อะไรจะรุมเร้าชีวิตขนาดนี้ พูดอะไรก็ไม่ได้ พูดอะไรก็ผิด
อ่านไปก็นึกไปว่าเอ แล้วพระนายนี่จะรักกันยังไงนะ คือแบบชกต่อยกันตุ๊บ ตั๊บ รักกันด้วยลำแข้งขนาดนี้ แล้วจะหวานยังไไงเนี่ย แต่ตอนท้ายๆนี่หวานกันไม่แคร์สื่อเลย โดยเฉพาะพ่อพระเอก แหมมมมม้ มันน่าหมั่นไส้นัก แรกๆละบังคับให้ซนทำโน่นทำนี่ เย็นชาใส่บ้างล่ะ แต่ก็ดีค่ะ ที่พระเอกใจเย็น ไม่โกรธซน ไม่งั้นคงดราม่าหนักแน่ๆ แต่คนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องเห็นจะเป็นพี่ไต้ฝุ่นนะคะเนี่ย รักขนาดตายแทนขนาดนี้ น่าเห็นใจสุดๆ ถึงแม้บางทีจะหน้ามืดทำอะไรไม่รู้จักคิดไปก็เถอะ แต่ก็เพราะซนใจร้าย ไม่เหลียวแลพี่เค้าเลย สุดท้ายก็กลายเป็นผีไปซะแล้ว สรุปก็คือทั้งเรื่องทำให้รู้สึกถึงคำว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวชัดเจนสุดๆไปเลย แต่ตอนจบคำว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวดูจะเบาบางลงเพราะพระนายเค้าอยู่ด้วยกันนี่แหละค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ