หัวข้อ: กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ

[IZE]

แรงมากรับไม่ได้ เอาให้หนักเลยยตั้ม

[JENA]

เฮ้อยยย 
ไอ้พี่แชมปป์ 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก 
ทำไมทำแบบนี้ เลิกเลยตั้มมม 

ซัดยอดหน้าอย่าให้เหลือซาก
หงุดหงิดโว้ยยย 

[kalo_o_sm]

ฮึ่ม........

ไอ้พี่เเชมป์

ฆ่าไอ้พี่เเชมป์เลย

บังอาจมากกกกกกกกกก

ย๊ากกกกกกกกกกกก

 

[TaEnIaE_CoLi]

ค้างงงงงงงงงงงงง

[princess]

อ่านมานานแล้ว แต่ไม่ได้เข้ามา comment เลย ชอบเรื่องนี้มากๆ แต่พี่แชมป์จะเอาไงกันแน่ ทำไมต้องโกหกกันด้วย

เอาใจช่วยตั้มคับ สู้ๆ เลิกไปเลย อย่าไปสนใจมัน ไอ้โหด ปล่อยมันไปเลย จะรออ่านตอนต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง

อ้อ เกือบลืม ขอให้ทำข้อสอบได้คะแนนเยอะๆ นะคับ

[jammy]

จบได้ค้างงงงงงงงงงงงงง อย่างเเรงงงงงงงงงงงง

[duntey]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[lanlan]

มาช้าแล้วมาตัดตอนแบบนี้ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ให้อภัยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากอ่านแล้วง่ะขอบคุณคับ
ปล.ล้อเล่นนะเข้าคับว่างานเยอะ5555

[Daow]

อ๊าววววววววววววววววววววววว????
ตัดฉับ เบรกกันซะหัวทิ่มเลยค่า กำลังอ่านเพลินๆ มันๆ นึกว่าจะมีลาบเลือด

คนแต่งพาเบรกตกข้างทางซะงั้นนนนน

อีพี่แชมป์ แกจะเอายังง๊ายยยยยยย ห๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Simply Blue]

ค้างหนังค้างเขาแบบนี้มี ดูดิจะแก้ตัวอย่างงั้ย หึ หึ หึ 

งานนี้ได้ลูกชิ้นแชมป์แน่ๆๆๆ

[wutwit]

ค้างอย่างแรง.................................

แต่บอกตั้มได้คำเดียวว่า......ฆ่า..................มันนนนนนนนนนน..

ปล.อย่าลืมถวายพานนังชะนีซะด้วยนะ..............

ปูเสื่อรออย่างใจจดใจจ่ออออออออออออออออออออออออออ.....................

[tama_zaa]

ยกที่ 25 หน้า 53 นะค้าบบ

ยกที่ 26

ทันใดนั้นเอง
ไอ้โหดมันก็เอื้อมมือมาจับแขนผมแล้วเหวี่ยงผมออก
ทำเอาผมถลาไปกับพื้นลานจอดรถอย่างแรง
เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
ผมเองก็ตกใจแทบช็อค
ไม่นึกว่ามันจะทำกับผมแบบนี้
ทั้ง ๆที่ผมเองยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยสักนิด
ตัวมันเองก็มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน

พอมันหายตกใจแล้ว มันก็จะเดินมาพยุงผมลุกขึ้น
แต่มันก็ต้องโดนผลักออกไปด้วยมือของไอ้หวาย
ที่มันเดินมาถึงเมื่อไหร่ไม่รู้

" มึงอย่ามายุ่งกับเพื่อนกู "
ไอ้หวายตะคอกใส่หน้าไอ้โหด
ที่มันเองก็มองไอ้หวายแบบเอาเรื่องเหมือนกัน

" ทำไมพี่ต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยวะ"
ไอ้หนิงถามขึ้น

" ก็ตั้มมันเดินเข้ามาจะมาทำร้ายนุ่น พี่ก็แค่จับตั้มออกแค่นั้นเอง "
ไอ้โหดมันพูดอย่างสำนึกผิด


" แค่นั้นหรอ "
ผมถามมัน หลังจากที่ไอ้หวายพยุงผมยืนขึ้นแล้ว
ผมจึงได้ยกแขนให้มันดูเลือด
ที่กำลังไหลออกมาจากแผลที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง
และรอยขากของเสื้อบริเวณข้อศอกที่ก็มีแผลและมีเลือดไหลซึมออกมาเช่นเดียวกัน
เพราะบริเวณลานจอดรถดังกล่าว
มีสภาพเป็นปูนขัดหยาบ ๆ และมีหินเม็ดเล็ก ๆกระจายอยู่โดยทั่ว
ทำให้เวลาล้มจะเกิดแผลได้ง่ายมาก

 " มึงบอกว่ามึงแค่ดึงกูออกมาแค่นั้นหรอ "
ผมพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย
และการเดินเซ ๆ เพราะเข่าผมคงไปกระแทกกับพื้นเป็นแน่
ทำให้ลงน้ำหนักที่เข่ามากไม่ได้

" และที่มึงบอกว่ากูจะไปทำร้ายคนของมึงน่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ "
ผมหยุดคำพูดเอาไว้
เพราะอาการปวดหัวมันเริ่มจะจี๊ดขึ้นมา

" แสดงว่ามึงยังไม่รู้จักคนอย่างกูดีพอ ว่าคนอย่างกู ไม่มีวันทำร้ายใครก่อนแน่นอน นอกจากมันจะเลว "
ผมเน้นคำวำสุดท้ายพร้อมกับมองหน้ามัน

" เหี้ย แรด ร่านจนเกินจะทน "
ผมพูดต่อพร้อมกับมองหน้าผู้หญิงคนนั้นไปด้วย

" ไม่แน่นะ ถ้าหากว่ามันมาแย่งของ ๆ กู กูอาจจะไม่เอามันไว้ก็ได้ "
ผมจ้องหน้าผู้หญิงคนนั้นหนักเข้าไปอีก
เล่นเอามันหน้าซีด หดเหลือสองนิ้ว
ท่าทีจองหองและกระหยิมยิ้มย่องดูจะเลือนหายไปทันที

" แต่คิดอีกที ไม่ดีกว่า เปลืองแรงกูเปล่า ๆ คนอย่างกูมีอะไรให้ทำอีกเยอะ แค่คนเลว ๆ อย่างมึง กูไม่เลี้ยงไว้ให้เปลืองกระดูกหรอก หาเอาไม่ดีกว่า "
ผมพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่มันนิดนึง

เล่นเอาไอ้โหดถึงกับพูดไม่ออกดูหงอยลงไปทันตา
และทุกคนในนั้นก็พร้อมใจกันเงียบเพื่อรอผมพูด
โดยไม่มีใครขัดหรือพูดแทรกแม้แต่คนเดียว

" ที่  ตั้มมาวันนี้ ก็แค่อยากให้เรื่องมันจบ ๆ   ........... แค่อยากจะถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น  "
ผมหยุดหายใจอีกครั้ง

"แต่ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ ตั้มก็คงไม่ต้องพูดอะไรแล้วแหละ "
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ พอเสร็จแล้วก็เตรียมจะหันหลังกลับ
พร้อมกับที่ไอ้โหดมันดึงแขนผมไว้

ผมจึงได้หันหน้ามา
แล้วตบหน้ามันไปสองทีติดต่อกันด้วยความแรงสุดชีวิต เลือดจากฝ่ามือผมก็ติดหน้ามันไปด้วย
ทำเอามันหน้าหันไปเลยทีเดียว คงเป็นเพราะมันไม่ได้เตรียมตัวตั้งรับมั้ง
มันถึงกับปล่อยมือผมทันที
พร้อมกับน้ำตาของผมที่มันเริ่มไหลออกมาอีกรอบ

" อ้อ เกือบลืม "
ผมพูดเสร็จก็เดินไปเอากรอบรูปที่มันหล่นลงบริเวณที่ผมล้มไปเมื่อกี้
ซึ่งตอนนี้กรอบมันก็แตกเป็นเศษกระจกไปเรียบร้อย

" นี่ ของขวัญวันเกิดที่กูทำเองกับมือ ฮึ "
ผมพูดพร้อมกับล้วงมือเข้าไปดึงรูปที่อยู่ข้างในออกมาโดยไม่คิดว่ากระจกจะบาดมือตัวเองสักนิด

" ว้า มันขาดไปแล้วสิ แต่กูว่าถึงมันจะไม่ขาดมึงก็คงไม่อยากได้หรอกมั้ง "
ผมดึงกระดาษออกมาเป็นเสี้ยว ๆ
พร้อมกับฉีกดึงขยำจนพอใจ
น้ำตาก็ไหลออกมาไม่ขาดสาย
แล้วก็ปาใส่หน้ามัน

" กูก็แค่ลงมือวาดเอง ใช้เวลาไปแค่สองเดือน เพื่อคนเลว ๆ อย่างมึง  แต่ก็ ดีแล้วแหละที่มึงไม่ได้รับมันไป "
ผมพูดกับมัน
แต่มันเหมือนเป็นการตอกย้ำกับตัวของผมเองซะมากกว่า


" เดี๋ยวกูจะเอาของ ๆ มึงไปส่งที่ห้องมึง "
แล้วผมก็เดินออกไป
พร้อมกับไอ้หวายแล้วก็ไอ้หนิงที่เดินมาพยุงผมกลับ
แต่พอเดินไปไม่กี่ก้าว
ผมก็รู้สึกอยากจะอ้วก
จึงได้วิ่งพรวดออกไปข้างลานจอดรถ
โดยมีไอ้หนิง ไอ้หวายแล้วก็ไอ้โหดวิ่งตามมาติดๆ

ไอ้หนิงมันเห็นผมอ้วกอย่างเอาเป็นเอาตายมันก็เอามือลูบหลังผมอย่างเบามือ
แต่ความรู้สึกของผม
การปวดหัวครั้งนี้มันทำให้ผมรู้สึกอ่อนแรงมากเป็นพิเศษ
เหมือนกับมันกำลังจะดูดกลืนชีวิตผมไปยังไงยังงั้น

 
 " มึงไม่ต้องมายุ่งเลย ไปไหนก็ไปไป เมียมึงยืนอยู่นั่นไม่ใช่หรอ "
ไอ้หวายมันคงจะด่าไอ้โหดแน่ ๆ
แต่ตอนนี้ผมไม่มีกระจิตกระใจสนใจเรื่องอะไรต่อไปแล้ว

" เมียกูอยู่นี่ มึงจะให้กูไปหาใครที่ไหน "
ไอ้โหดมันตอบกลับมา หรือจะเรียกว่าตะโกนกลบมาก็ว่าได้
เพราะน้ำเสียงมันฟังดูน่ากลัวมาก ๆ

" มึงยังกล้าเรียกคนที่มึงทำร้ายมันขนาดนี้ว่าเมียมึงอีกหรอ ไอ้สัดเอ้ย "
จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา
ก็พอดีกับที่หมัดของไอ้หวายปะทะไปบนใบหน้าของไอ้โหดอย่างแรง
ผมเองก็มองด้วยความตกใจ
เพราะเท่าทีรู้จักกันมา
ผมไม่เคยเห็นไอ้หวายมันมีอารมณ์โมโหรุนแรงขนาดนี้เลยสักครั้ง
และไอ้โหดเองก็ดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
เพราะมันคงไม่ยอมให้ใครมาชกมันฟรี ๆ เป็นแน่
ดูอย่างผมสิ
พอคิดเรื่องนี้อาการปวดหัวก็เริ่มจะทวีความรุนแรงขึ้นหลายเท่า
ซึ่งมันปวดมากกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเป็น
รู้สึกว่าหัวผมมันกำลังจะรำเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ
ได้ยินแม้กระทั่งเสียงของจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเอง
มันปวดจนผมเหมือนจะทนไม่ไหว
ผมเองก็ไม่รู้แล้วว่าเหตุการณ์ตรงหน้าดำเนินไปอย่างไร
เพราะสายตาผมมันพร่ามันขึ้นเรื่อย ๆ
ผมมีความรู้สึกว่าร่างกายผมมันจะหดเกร็ง
ตาของผมมันกระพริบเองไม่ได้
ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายผมมันไม่สามารถที่จะควบคุมได้เลย
มันแข็งเกร็งไปหมดและก่อนที่ผมจะจำอะไรไม่ได้
ผมก็ได้ยินเหมือนเสียงใครสักคนกรีดร้องดังก้องอยู่ในหัวผม





..........................................................................................




..........................................................................................




..........................................................................................



" ตั้ม มึงเป็นไงบ้างวะ จำกูได้ไหม กูหนิงไง "
หลังจากที่ผมลืมตาขึ้นอีกทีและปรับสายตาให้เข้ากับแสงแล้ว
ผมก็เจอกับใบหน้าของไอ้หนิงที่มันโผล่หน้ามาหาผม
พร้อมกับท่าทางร้อนรนของมัน


" จำได้ดิวะ กูไม่ได้ความจำเสื่อมนะโว้ย "
ผมตอบมันกลับไป
พร้อมกับมองบริเวณรอบ ๆ ห้อง


" แล้วนี่กูเป็นอะไรวะ ทำไมได้มานอนโรงพยาบาล สายอะไรเยอะแยะขนาดนี้เนี่ย "
ผมถามไอ้หนิงที่มันนั่งอยู่ข้างเตียงผม
และไอ้หวายที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ (นิยาย )อยู่บนโซฟาถัดไป


" เมื่อวันก่อน มึงปวดหัวอย่างรุนแรง พร้อมกับอาการเครียดจัด และเลือดมึงมีความเข้มข้นต่ำนิดหน่อย หรือภาวะโลหิตจางอ่อน ๆ มึงจึงเกิดอาการช็อค ตัวเกร็ง ร่างกายหยุดทำงานไปชั่วขณะ หัวใจอ่อนแรง และ เส้นเลือดในสมองโป่งพองเล็กน้อย "
ไอ้หนิงหยุดพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง


" ดีที่พามึงมาโรงพยาบาลทัน ไม่งั้น  "
ไอ้หนิงมันหยุดพูดไปอีก
แต่คราวนี้มันวิ่งออกไปร้องไห้นอกระเบียง
ผมเองก็ตกใจไปเหมือนกัน
กับสิ่งที่ตัวเองรับรู้
ไม่นึกว่าตัวเองจะเป็นอะไรที่มันร้ายแรงขนาดนี้ จากความเครียดที่มันสั่งสมมา


" หมอเขายังเตือนให้มึงระวังเรื่องของความเครียดด้วย เพราะเดี๋ยวเส้นเลือดในสมองมันพองขึ้นมาอีก อาจจะแตกได้ง่าย ๆ "
ไอ้หวายเงยหน้าขึ้นจากหนังสือมาพูดกับผม

" เออ อีกอย่าง หัวเข้ามึงที่ล้มกระแทกพื้นเมื่อคืนน่ะ พี่เค้าพันไว่ให้แล้ว และมึงต้องห้ามใช้ขาข้างนั้นอาทิตย์นึง เพราะมันจะอักเสบ แผลที่มือมึงอีก "
ไอ้หวายพูดพร้อมกับทำหน้าโกรธแค้น
มันคงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันนั้นอยู่แน่ ๆ

" แล้วนี่กูหลับไปนานไหมวะ ทำไมรู้สึกมึน ๆ "
ผมถามไอ้หวาย เพราะผมรู้สึกเหมือนผมได้นอนหลับไปนานแสนนาน
จนรู้สึกไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศภายนอก

" เกือบสองวัน ที่มึงหลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่รู้สึกตัว "
ไอ้หนิงมันเดินเข้ามาในห้องเป็นฝ่ายตอบผม

" เออ แล้วนี่พวกมึงได้บอกทางบ้านกูยัง "

" บอกแล้ว กูโทรไปบอกพี่ตู่พี่สาวมึง เมื่อวานเค้าก็มานั่งเฝ้าทั้งวัน แต่วันนี้เค้าลางานไม่ได้แล้ว เลยฝากพวกกูดูแลแทน "
ไอ้หนิงบอกผม

" มึง เอ่อ ไม่ได้บอกแม่กูใช่ไหม "
ผมถามมันอีกรอบ

" ไม่หรอก กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงแม่แค่ไหน พี่ตู่เองก็บอกกูเหมือนกัน ว่าไม่ต้องบอกแม่มึง เดี๋ยวค่ารักษา พี่โก้ แฟนพี่มึงจะออกให้เอง "
ไอ้หนิงมันพูดกับผมอีกครั้ง

" เอ้อ พี่ตู่ถามกูด้วยนะ ว่ามึงทำไมเป็นอย่างงี้ "
ไอ้หนิงมันพูดเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นได้

" แล้วมึงตอบว่ายังไงวะ "
ผมรีบถามมันไป


" กูก็บอกว่า มึงสอบเสร็จ ก็เครียดจัด ข้าวปลาไม่กิน พอตอนกลางคืนกำลังฉลองกัน จู่ ๆ มึงก็น็อคไปเลย  "

" ฮ่า ๆ ๆ มึงนี่ก็คิดได้เนอะไอ้หนิง แดกเหล้าจนน็อค แล้วพี่กูก็เชื่อด้วย "

" อืม "
ไอ้หนิงตอบพร้อมกับพยักหน้าไปด้วย

" ดีแล้วแหละ เออ แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ ไม่มาหรอ "
ผมถามมันออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

" ไอ้ออย กับไอ้ไผ่หรอ มันออกไปซื้อข้าว วันนั้น หลังจากกูโทรไปบอก มันก็รีบมากันเลย เรียกว่าแทบจะกิน จะนอนกันที่โรงบาลเลยว่ะ "
ไอ้หวายมันตอบเลี่ยงจากคำถามผม
เพราะมันคงรู้แน่ ๆ ว่าที่ผมถามนั้นหมายถึงใคร

" อืมดีเหมือนกัน "
ผมเอ่ยพึมพัมกับตัวเอง
ที่ไม่รู้ว่าคำที่พูดว่าดีนั้นหมายถึงอะไรกันแน่
ระหว่างที่พวกนั้นมาอยู่เป็นเพื่อนผมน่ะดี
หรือ ที่ไอ้โหดไม่มาเยี่ยมผมเป็นการดีแล้ว

" กูง่วงแล้วเดี๋ยวขอนอนพักสักงีบ ถ้าพวกนั้นมาปลุกด้วยนะ "

" เออ งั้นเดี๋ยวกูกับหนิงลงไปข้างล่างก่อนนะ พอดีกูต้องไปคืนหนังสือน่ะ ยืมมาหลายวันแล้ว "

" อืม "
ผมพุดพร้อมกับหลับตา
สักพักไอ้หนิงกับไอ้หวายก็ออกไปจากห้อง
จริง ๆ ผมก็ไม่ได้คิดจะหลับหรอกครับ
เพราะผมก็นอนมามากพอแล้ว
แต่ที่ผมหลับตาก็เพื่อจะได้มีเวลาคิดใต่ตรองว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี ซะมากกว่า
แล้วผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตู
ผมคิดว่าไอ้หนิงมันลืมของ
จึงได้ลืมตาขึ้นมาดู
ปรากฎว่าเป็น
คุณหมอกับพี่พยาบาลที่เข้ามาตรวจอาการของผม

" ผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ "
ผมถามหลังจากที่คุณหมอตรวจอาการผมเสร็จเรียบร้อย

" อืม อาการทั่วไปก็ดีแล้วนะ คิดว่าพรุ่งนี้คงจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว "
คุณหมอเอ่ยกับผมพร้อมกับรอยยิ้มอย่างคนใจดี

" ครับคุณหมอ ขอบคุณมากนะครับ "
ผมไหว้ขอบคุณคุณหมอไป
พร้อมกับ คุณหมอที่รับไว้และขอตัวไปตรวจคนไข้รายอื่น ๆ ต่อ


พอคุณหมอออกไปสักพัก ก็มีเสียงเปิดประอีกครั้ง
ผมก็เลยเงยหน้าขึ้นไปดู
ก็พบกัน คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ไอ้โหดนั่นเองครับ
มันเดินเข้ามาพร้อมกับดอกกุหลาบสีชมพูช่อหนึ่งเหมือนเคย
มันคงคิดว่าผมยอมมันเพราะกุหลาบสีชมพูเหมือนเคย

" หวัดดี "
มันเอ่ยทักผมที่เอาแต่จ้องหน้ามัน

" อืม "
ผมเอ่ยตอบมันเสียงเรียบ

" เอ่อ กูมาเยี่ยม แล้วก็เอาดอกไม้มาให้ด้วย เผื่อว่ามึงจะชอบ "
มันพูดอย่างตะกุกตะกัก เหมือนคนมีชนักติดหลังอยู่
ผมก็ไม่ได้ตอบมันไป
เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบอะไรเหมือนกัน
พอมันพูดกับผมแล้วผมไม่ตอบมัน
มันก็เดินไปนั่งที่โซฟา
ผมก็เอนตัวลงนอน
แล้วหลับตา
พร้อมกับหลับสนิทในเวลาต่อมา

................................

................................

ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้
แต่พอตื่นขึ้นมาครั้งนี้มันทำให้ผมรู้สึกสดชื่น
และเป็นตัวของตัวเองมากยิ่งขึ้น

พอลืมตาขึ้นมาก็เจอกับไอ้ออย ไอ้ไผ่ ไอ้หนิง แล้วก็ไอ้หวายครบเซ็ท
ผมเลยมองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อที่จะมองหาใครอีกคน
แต่ก็ไม่พบ
เหลือเพียงแค่ช่อกุหลาบสีชมพู ที่วางอยู่บนโต๊ะ
ที่พอจะเป็นหลักฐานยืนยันได้ว่ามันได้มาหาผมจริง ๆ
ไม่ใช่เพียงแค่ผมฝันไป
พวกเพื่อน ๆ ผมก็ดูเหมือนจะเลี่ยงที่จะกล่าวถึงมันพร้อมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปเลย
ผมเองก็ไม่ได้ถาม เพราะถามไปคงไม่ได้อะไรอยู่ดี
ยังไง ๆ มันก็จบลงไปแล้ว
หลังจากนั้น ผมก็ทานข้าว

กินยา

นอน

แล้วพอตื่นเช้า
พี่สาวผมก็แวะมาหา
เพื่อมาเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลพร้อมกับพี่โก้
แล้วก็ฝากผมให้เป็นธุระของเพื่อน ๆ ผมจัดการกันต่อไป
จะว่าไป ผมเองก็เห็นใจพี่สาวผมนะครับ
เพราะมันก็เพิ่งจะจบและทำงานได้ไม่ถึงสองเดือน
ถ้าขาดงานบ่อย ๆ มีหวังโดนไล่ออกแน่
ยิ่งช่วงนี้เศรษฐกิจก็ฝืดเคืองอยู่ด้วย
การตกงานคงเป็นอะไรที่ทุกคนไม่อยากจะให้เกิดกับตัวเองแน่นอน

แล้วผมก็ได้ออกจากโรงพยาบาลเพื่อไปพักรักษาตัวอยู่ที่ห้องตัวเองต่อ
พร้อมกับบาดแผลทางใจที่มันก็ต้องใช้เวลารักษาเช่นเดียวกัน





""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

จบไปอีกตอน

คราวนี้คงเจอกันอาทิตย์หน้า เลยนะค้าบบบ

เพราะมีสอบติด ๆกัน

วันเสาร์ อาทิตย์นี้ก็ไม่ได้อยู่ห้อง
คงไม่ได้เอามาลง

หลังสอบเสร็จก็กลับบ้าน

แต่คงจะได้เอามาลงให้อ่านสักตอนสองตอนก่อนแน่ ๆ

บาย ๆ ครับ

เกรดดี งานดีทุกคนครับ

[pongsj]

ไอ้โหดดดดดดดดด ทำไมเลวไม่เลิกว่ะ

[MiTo™]

ถ้าไอ้โหดมันเคลียร์ตัวเองไม่ก็ให้มันจบไปเลย

   
  "จบแบบเจ็บ ๆ ดีกว่าไม่จบแต่เจ็บ "



 


ปล. ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

[wutwit]

บอกแล้วไง.......

ฆ่ามันนนนนนนนนนนนนนนน...

หมั่นไส้ไอ้โหดโว้ยยยยยยยยยยย... 

[three]

"จบแบบเจ็บๆ   ดีกว่าไม่จบแต่เจ็บ"   เห็นด้วยกับประโยคนี้นะครับ :sad2:ยังก็สู้ๆนะครับเป็นกำลังใจให้นะครับ

[yoki]

  :angry2:หวานได้ไม่เท่าไหร่

ก็เอาอีกแล้วน่ะไอ้โหด

ฮึ่มๆๆๆๆ :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

[MiTo™]

ขอมาcomment อีกที มันตะหงิดๆ





แค้นแทนงิ ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ปล. นู๋ไม่ได้อินนะ แค่แสดงความคิดเห็น  :angry2:ฆ่ามานนนนนนน

[Daow]

ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ

อีพี่แชมป์แกจะเอายังไง มาค้างๆ คา จะไปก็ไปซะ ถ้าไม่ไปก็ไปเคลียร์กับคนอื่นให้จบๆ ไปซะ

พีเอส. ขอให้สอบได้คะแนนสวยๆ เกรดสวยเลยนะคะ 

[both^^]

ไอ่โหด นิสัยไม่ดี

แย่ๆๆ

[[€]ŝĊörŦ]

เวรกรรม...

น้ำตาร่วงตามเรย

สู้ๆ เข้านะตั้ม เอาใจช่วยจ้า

  

[VitamiN]

ไอ้โหด แก๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตายยยยยยยย :ฮึ่มม:

[(^_^)Jawaa!!!]

 :เตะ1: :เตะ1:ไอ้เชี้ยแชมป์ ไอ้สารเลว
อย่าไปยกโทษให้มันนะตั้ม มันหลอกนายมาตั้งนานอ่ะ
อย่าไปเชื่อมันอีกนะ ไอ้แชมป์เลว :เตะ1: :เตะ1:
 :เตะ1: :เตะ1:
 :เตะ1:

[duntey]

เกลียดมันมาก

[life_fracture]

โห...ไอ้โหด
เลวได้อีกนะเนี่ย


ขอให้ผลสอบออกมาดีๆ นะฮ้าบบบบบบบบบ

[krappom]

แล้วตกลงจะเอายังไงวะไอ้พี่โหด

แง่มๆ

 

[Ken Ken]

 
 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

[นางคุ้ม]

 :angry2:นี่ละค่ะสันดานผู้ชาย มันเห็นเราเป็นแค่เครื่องระบายทางเพสที่ไม่ท้องค่ะ อยากเอากี่รอบก็ได้ ไม่ต้องห่วงว่าจะสึกหรอหรือ เจ็บช้ำ ..สันดาน


http://img223.imageshack.us/img223/4917/94191134kc9.jpg   

                         ๛เดี๋ยวแม่ข่วนหน้า  ๛

[RN]

พี่โหดดดดดดดด ทำไมทำแบบนี้

เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เตะ1:

[iNklaNd]

หลังจากคลื่นลมสงบ พายุก็มา!!!!!
พัดกระหน่ำ ทำลายซะย่อยยับ!!!!!

 
 

น้องตั้มตั้งใจอ่านหนังสือสอบน้า Fighting!!!
จะรอน้องมาต่อยก 27 อาทิตย์หน้านะ