ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกใจมัน.....ร้าวระบมยังไงบอกไม่ถูก
เราเกลียดความสัมพันธ์แบบนี้จริงๆเกลียดความคลุมเคลือ กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง
มองมุมนึงก้อดูเหมือนตั้มหนีปัญหาเพราะยังไม่ได้ฟังอะไรจากปากไอ้โหด ฟังแค่ข่าวลือก้อชิ่งหนีแล้ว
แต่พอมามองอีกมุมนึง ถ้าเปนเราในสถานการ์ณนั้นเราก้อคงจะเลือกที่จะหนีเหมือนกัน อยากจะถามเอาความจริงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยเหมือนกัน จะได้จบๆมันไปเลย ไม่ต้องมาค้างคาใจกันอีก เจ็บทีเดียวเลย แต่เอาเข้าจริงมันก้อกลัว กลัวความจริงที่จะได้รับ กลัวตัวเองจะรับมันซึ่งๆหน้าไม่ไหว จึงต้องหนีไป ขอไปทำใจให้เข้มแข็งสักนิดก้อยังดี ก่อนที่จะกลับมาเผชิญหน้ากะมัน เราก้อไม่รู้นะว่าเหตุผลที่ตั้มเลือกหนีไปมันคืออะไร
แต่.....หนีอะไรก้อหนีได้ แต่หนีใจตัวเองนี่สิ หนียังไงก้อไม่พ้น ว่ามะ
ปล. :c1:ทั้งคนเขียนและคนอ่านค่ะ ขอให้ทุกคนสมหวังในความรัก
ปล.2 อ่านเรื่องของตั้ม(กุไม่ใช่ผู้หญิง แล้วไงวะ) เราก้ออยากเขียนมั่งจัง (เปนผู้หญิง แล้วไงวะ) ฮือๆ
เพราะวันนี้เราก้อยังไร้รักเหมือนเดิม
อย่างน้อยตั้ม(ในเรื่อง)ก้อยังมีคนให้รักนะ