ยกที่ 14
หลังจากที่เรา(พวกมัน)ตกลงเรื่องแผนรบเรียบร้อยแล้ว
ผมก็ต้องไปทำงานกับไอ้โหดนั่นอีกเหมือนเดิม
เพราะผมก็ไม่รู้ว่าหลังจากเมื่อคืนนี้
ไอ้โหดมันจะเอายังไงต่อไปกันแน่
และเมื่อผมเก็บของกำลังจะลุกขึ้น
ไอ้พวกนั้น มันก็ส่งคำอวยพรให้ผมอย่างดี
" เฮ้ย ตั้ม ยังไงมึงก็ทน ๆ นะโว้ย กูว่าพี่แชมป์ไม่ปล่อยมึงง่าย ๆ หรอก
ใช่ไหมจ๊ะ ออย "
ไอ้ไผ่พูดพร้อมกับหันไปทำตาหวานซึ้งใส่แฟนมันอีก
ช่างขัดกับหน้าโหด ๆ ของมันซะจริง
" อืม กูก็ว่างั้นแหละ ยังไงมึงก็คงไม่รอกหรอก
ต่อให้แผนการรบที่กูคิดจะเด็ดยังไงก็เหอะ "
ไอ้ออยสมสู่ เอ้ย สมรู้กับผัวมัน
" มึงก็ว่าซะจนไอ้ตั้มมันใจเสียหมดแล้ว
แต่กูก็เห็นด้วยกับมันสองคนว่ะ ใช่ไหมวะหวาย "
ไอ้หนิงพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ไอ้หวายทีนึง
ไอ้หวายที่มัวแต่สนใจอ่านหนังสืออยู่ก็รีบเงยหน้ามาตอบทันที
" อืม ใช่หนิงพูดถูก "
มันตอบทั้ง ๆ ที่มันคงไม่ได้สนใจอะไรเลย
เอ๊ คู่นี้มันชักมีอะไรแปลก ๆ
ตั้งแต่ไอ้หนิงเลิกกับแฟนมา
มันสองตัวก็ไม่เคยทะเลาะกัน
" มึงมองเชี่ยไรไอ้ตั้ม สงสัยอะไรเดี๋ยวค่อยถาม
กูจะบอกเอง ตอนนี้กูยังไม่พร้อม "
ไอ้หนิงมันถามผม พร้อมกับตอบคำถามที่ผมส่งสารไปทางสายตา
ซึ่งมันสามารถอ่านออกยังกะอ่านหนังสือ
อย่างนี้สิ เค้าถึงเรียกว่าเพื่อนกัน
" เอ้อ งั้นกูไปก่อนนะโว้ย "
แล้วผมก็เดินออกมา
พร้อมกับมีเสียงตะโกนตามหลังจากไอ้พวกนั้นว่า
" มีอะไรมึงก็โทรมานะโว้ย ยังไงพวกกูก็เป็นเพื่อนมึง "
.............................................................
.............................................................
พอผมเดินเข้าไปในร้านผมก็เจอกับพี่โด่งพอดี
" อ้าวตั้ม มาพอดีเลย มาหาไอ้แชมป์ใช่ไหม พอดีมันเพิ่งออกไปน่ะ
มันฝากโทรศัพท์ไว้ให้ พร้อมกับนี่ด้วย "
พี่โด่งแกพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาแปลก ๆ
แล้วก็ยื่นโทรศัทพ์ที่ผมลืมเอาไว้ให้
" อ้อ ครับ ขอบคุณครับพี่ แล้วนี่ไอ้ เอ่อ พี่แชมป์เค้าไปไหนครับ
แล้วจะเข้ามาอีกไหม "
ผมถามไปเท่าที่คิดได้ เพราะผมเองก็เขิน ๆ กับสายตาของแก
ที่มองมา ซึ่งแกคงจะสงสัยว่าผมไปรู้จัก แล้วก็สนิทสนมกับไอ้โหดได้ยังไง
" อ้อ ไม่แล้วแหละ เห็นมันบอกว่าจะไม่เข้าร้านอีกเป็นเดือน
ไม่รู้เป็นไร แล้วตั้มมีธุระอะไรกับมันรึเปล่าล่ะ "
" อ้อ ไม่มีแล้วครับ เอ่อ งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ หวัดดีครับ "
" เอ้อพี่ลืมไป มันฝากบอกอีกว่า ที่มันบอกให้ตั้มมาทำงานที่นี่น่ะ
ไม่ต้องมาทำแล้ว นะ เดี๋ยวมีไรมันจะโทรหาเอง "
" ครับพี่ ผมไปล่ะครับ "
แล้วผมก็เดินออกมาจากร้าน ด้วยความรู้สึก หลากหลาย
ทั้งสับสน ดีใจ เหน็ดเหนื่อย แล้วก็เสียใจ มันปนเปกันไปหมด
รู้สึกว่ามันท้อ ๆ ยังไงก้ไม่รู้
อาจจะเป็นเพราะว่า ผมฝันหรือหวังมากเกินไป
ที่คิดว่า เมื่อคนมีอะไรกันแล้วจะเริ่มชอบหรือว่ารักกัน
ถึงแม้มันจะเริ่มจากความเกลียด
แต่ผมมั่นใจว่าลึก ๆในใจผมมันคิดยังไง
มันยังแอบหวังว่าเค้าจะอยากเจอผมบ้าง
คงไม่มีใครอยากยุติความสัมพันธ์ที่มันเกินเลย
ที่เป็นโดยไม่ได้พูดคุยหรอกครับ
แต่ผมคงลืมคิดไปอย่างว่า
ชีวิตผมมันไม่ใช่ละคร
ไม่ใช่เทพนิยาย
ไอ้โหดมันเป็นผู้ชาย
แล้วที่สำคัญ ผมไม่ใช่ผู้หญิง
พูดไปก็น่าขำนะ
ที่คนๆนึง
สามารถที่จะเศร้าได้เพียงเพราะไม่ได้เจอหน้าของคนที่คาดว่าจะได้เจอ
ไม่ได้แม้แต่รัก
ไม่ได้คิดถึง
แต่แค่หวังว่าจะได้เจอ
เจอด้วยความเกลียด
เจอด้วยการแก้แค้น
แต่ก็แค่ได้เจอ
แล้วความรู้สึกเหล่านี้มันคืออะไรกันแน่
.......................................................
.......................................................
" เฮ้ยแชมป์ แผนการเป็นไงบ้างวะ "
เสียงผู้ชายสองคนกำลังพูดกันในห้องน้ำใต้ตึก
ที่ผมต้องมาเรียนศิลปะ
ขณะที่ผมกำลังเปิดประตูออกจากห้องน้ำ
" ไอ้เด็กนิเทศฯนั่นน่ะหรอ แม่งก็ดีดิวะ
กูไม่นึกว่าเอากับผู้ชายด้วยกันจะมันขนาดนี้
ฮ่า ๆๆ "
เสียงคุ้น ๆ ตอบกลับมา
ทำให้ผมต้องชะโงกหน้าเข้าไปดู
ก็เจอกับไอ้โหดกับเพื่อนของมันที่กำลังล้างสีอยู่หน้ากระจก
ผมเลยแอบฟังบทสนทนาของพวกมันต่อ
" ว่าแต่มึงทำยังไงวะ มันถึงได้ยอมมึงน่ะ "
เสียงเพื่อนมันถามต่อไปอีก
" กูก็แค่บังคับนิดหน่อย ยกเอาเรื่องแก้แค้นมาอ้าง
มันก็ยอมง่าย ๆ "
ไอ้แชมป์ตอบกลับไป
" ฮ่า ๆ ๆ กูว่า มันก็คงชอบด้วยล่ะมั้ง ไม่งั้นคงไม่ยอมง่าย ๆ หรอก
พวกนี้ก็อย่างงี้แหละ ของมันเคย ๆ อยู่แล้ว "
เพื่อนมันพูดอีก
" กูก็ว่างั้น "
" แล้วมึงจะเอาไงต่อไปวะ เอามาให้กูลองมั่งดิวะ
แม่ง ขาว ๆ อย่างนี้มันก็น่าลองเหมือนกันนะโว้ย "
" เออ แล้วกูจะจัดให้ "
" มึงไม่ติดใจมั่งหรอวะ เห็นอย่างงั้นกูว่าลีลาเด็ดไม่เบา
ปากเก่งแบบนี้ "
เสียงเพื่อนมันพูดอีกครั้ง
" ไม่ว่ะ กูกะจะเล่น ๆ สักพัก แก้เบื่อ ได้แก้แค้นด้วย แม่ง
เสือกมาหลอกคนอย่างกู แล้วมันจะรู้สึก ว่าใครเป็นใคร "
เสียงไอ้แชมป์ตอบก่อนที่มันจะเดินออกไปจากห้องน้ำกับเพื่อนของมัน
เจ็บ ๆ ไปถึงหัวใจ
เกลียด .............เกลียด การเป็นตัวตลก
เกลียดการดูถูก
คนเป็นเกย์ต้องสำส่อนทุกคนรึไง
มันก็ใช่ที่เค้าชวนผมแล้วก็ไปง่าย ๆ
แต่เพราะไม่รู้ว่าใครมีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงรึเปล่า
ผมถึงได้ไป ยอมทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ต่อไป
มันก็สมควร แล้วล่ะ ที่เค้าดูถูก
สมควรแล้วจริง ๆ
" เฮ้ยตั้ม เสร็จรึยังวะ "
เสียงไอ้หวายร้องเรียกมาจากหน้าห้องน้ำ
เพราะผมบอกพวกมันว่าจะเข้ามาล้างมือแปปเดียว
" เออ เออ เดี๋ยวออกไป "
ผมพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องน้ำ
ก็ทันได้เห็นหลังไอ้โหดกับเพื่อนของมันอีกสี่ห้าคน ที่กำลังเดินไปหน้าตึก
" เร่งอยู่ได้นะพวกมึงน่ะ กูรู้ว่าอยากฉลองกันเร็ว ๆ "
ผมแซวไอ้หนิงกับไอ้คุณหวายดิครับ
ก็ตอนนี้พวกมันทั้งสองคน
ได้ประกาศกันอย่างเป็นทางการแล้ว
ว่าตกลงจะคบกัน
วันนั้นเราเลยจะไปฉลองกันที่บ้านไอ้หวายมัน
เพราะแม่มันไม่อยู่หลายเดือน
คนรับใช้ก็กลับบ้านเพราะไม่มีอะไรให้ทำ
ไอ้หวายมันก็อยู่หอพักอยู่แล้ว
" เออ เมื่อกี้กูเจอผัวมึงด้วยแหละไอ้ตั้ม "
ไอ้ออยพูดขึ้น ทำให้ผมมองหน้ามันด้วยความสงสัย
" ใครวะ ผัวกู "
" ก็พี่แชมป์ไง หรือมึงจะปฏิเสธว่าไม่มีอะไรกัน "
ไอ้ออยแซวผมกลับมาอีก
" กูว่าแล้วว่าทำไมพักนี้มึงถึงซึม ๆ ที่แท้ก็เพราะไม่ได้เจอหน้าเค้านี่เอง
เดี๋ยวกูไปเรียกให้เอาไหมมึง "
ไอ้หนิงร่วมด้วยอีกคน
" สัดนิ มึงจะหาเรื่องให้กุตายรึไง
กูอยู่คนเดียวสบายใจเอี้ย ๆ "
ผมตอบมันกลับไป
ตอนแรกกะจะด่ามันแล้วแหละครับ
แต่ก็คิดได้ว่ามันยังไม่รู้ว่าผมได้ยินเรื่องอะไรมา
ซึ่งผมก็คิดว่าจะไม่บอกพวกมันดีกว่า
เพราะเรื่องบางเรื่อง
เราจะพูดมันออกไปทั้งหมดก็ไม่ได้
แล้วอีกอย่าง
ผมก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์แบบพวกเรา พวกมันจะเข้าใจแค่ไหน
ถึงจะเป็นเพื่อนก็เถอะ
แล้ววันนี้พวกมันก็กำลังมีความสุขซะด้วย
สักวันรอให้ผมแน่ใจกว่านี้
แล้วผมจะบอกพวกมันเอง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
