ที่จริงอ่านเรื่องนี้มาหลายรอบแล้วนะและเราเหมือนมาโซนิดๆที่มักจะชอบอ่านตอนที่นายแชมป์ทำร้ายตั้มและถึงสุดท้ายแล้วนายแชมป์จะคิดได้และรักตั้มขนาดไหนเราก็ยังไม่ปลื้มนายแชมป์อยู่ดี คือมันหลายครั้งเกินไปที่ทำให้ตั้มเสียใจมันเยอะจนถ้าเป็นเราคงไม่มีโอกาสจะให้แล้วนับว่าตั้มใจดีใจกว้างพอสมควรที่ยังให้โอกาสครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นอิชั้นนะคะตัดหางปล่อยวัดตั้งแต่ครั้งที่มันบอกว่าไม่ได้ชอบแค่อยากลองแล้วค่ะ คือสำหรับเราเราคิดว่าคนเรานะสมควรให้โอกาสกับคนอื่นแต่ต้องไม่ใช่ง่ายๆและบ่อยๆไม่งั้นมันจะไม่มีค่าและไอ้คนผิดมันก็จะทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่นายแชมป์อาจไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ไม่รู้สิรู้แต่สำหรับนายแชมป์ระดับความประทับใจในเรื่องที่อ่านมาจากต้นจนจบเท่ากับ0 ถึงท้ายๆเรื่องจะดูดีขึ้นก็เถอะแต่มันก็ยังเหมือนมีเสี้ยนคอยตำคอยย้ำให้คิดว่าเออนะแล้วที่ทำร้ายที่ผ่านมาหล่ะมันเพียงสาสมกันแล้วเหรอกับบทลงโทษที่นายแชมป์ได้รับไป เอ๊ะหรือยังไม่ได้ลงโทษด้วยซ้ำบางทีเราไม่ได้อ่านในมุมของนายแชมป์เลยไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้ใจร้ายกับใครอีกคนได้ถึงขนาดนี้แล้วเขาสำนึกได้จริงๆรึเปล่า ยังไงก็ช่างตอนนี้เรื่องนี้ได้จบลงไปแล้วก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตั้มจะมีความสุขไม่มีทุกข์ใดๆเข้ามาในชีวิตอีกสุดท้ายส่งเพลงนี้ให้ตั้มกับตอนที่27นะคะ ถ้า ตอนนี้เรายังรัก
เรียกเธอที่รักได้เต็มหัวใจ
อาจมีเหตุผลที่ยังห่วงใย
ที่ยังใส่ใจ อย่างที่เคยเป็น
แต่ความเป็นจริงมันจบแล้ว
สิ้นสุดทางรัก ที่เคยร่วมเดิน
ไม่มีเหตุผลที่จะห่วงใย
ที่จะใส่ใจ เพราะสงสารกัน
การยังให้ความหวัง บรรเทาความผิดหวัง
มันก็ดีแค่ชั่วคราว
แต่ความจริงทรมานรู้หรือป่าว
ที่ยังยากจะตัดใจ
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ
ต้องเจ็บเท่าไรก็ยอม
แต่ถ้าค่อยๆ เจ็บแล้วค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน ฉันไม่ยอม
ฉันต้องเสียใจอยู่แล้ว
เจ็บสักแค่ไหนก็ไม่ถึงตาย
โปรดอย่าสงสาร โปรดอย่าเห็นใจ
เพราะมันสายไป จบวันนี้ดีกว่า
การยังให้ความหวัง บรรเทาความผิดหวัง
มันก็ดีแค่ชั่วคราว
แต่ความจริงทรมานรู้หรือเปล่า
ที่ยังยากจะตัดใจ
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ
ต้องเจ็บเท่าไรก็ยอม
แต่ถ้าค่อยๆ เจ็บแล้วค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน ฉันไม่ยอม
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ
ต้องเจ็บเท่าไรก็ยอม
แต่ถ้าค่อยๆ เจ็บแล้วค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน
แม้รักเธออยู่ แต่ยิ่งรักเท่าไร
ต้องเตือนหัวใจทุกวัน
ว่าถ้าค่อยๆ เจ็บ ถ้าค่อยๆ ทรมาน
ต่อไปอีกนานแสนนาน
ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม