^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838543 ครั้ง)

ออฟไลน์ Asuke

  • แค่อยากบอกว่า ตอนนี้ผมไร้คู่
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2

ออฟไลน์ ขนมสัมปันนี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
ที่รักของปม จุบๆ ให้กำลังใจอยู่นะคัรบ :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:

vevi

  • บุคคลทั่วไป
ดีใจตอนใหม่มาไวมาก
คู่นี้หวานนนนนถูกใจคนอ่านมากคะ
สงสารน้องภู น้องภูอย่าโกรธพี่พีทนะจ๊ะ
ลุ้นไปกับน้องภูด้วยว่าคุณแม่จะว่ายังไงบ้างน๊า

พี่อ้นน่ารักจัง ร้องไห้เพราะสงสารน้องภู ผักบุ้งปลอบใจด่วนจ้าาาา

ตอนนี้มีโยชิกับอิคมาแจมให้พอหายคิดถึงแก๊งค์เพื่อนๆของน้องภูไปได้บ้าง
ชอบให้แก๊งค์นี้อยู่ด้วยกันคะ สนุกสนานมากเลย

รอตอนต่อไปค่า  :pig4:

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
น้องภูอย่าคิดมากกกกกก

เด๋วความจิงก็เปิดเผยละ

 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ 8X

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 541
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
น้องภูคงเครียดน่าดู คนสำคัญในชีวิตทั้งนั้น
หารู้ไม่ทุกคนเค้าจัดการทุกอย่างให้น้องภูเรียบร้อยแล้ว
เมื่อรู้ความจริงอย่าโกรธพี่พีทนะคร๊าบบ
พี่พีทต้องทำตามคำสั่งแม่ยาย :hao3:

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22

Coookies

  • บุคคลทั่วไป
รีบมาต่อเร็วๆนะรออยู่จร้า :mew1:

ออฟไลน์ ekonut

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 350
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-1
อีกไม่กี่ชม.น้องภูจะได้เจอคุณแม่แล้วว

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
นานๆมาทีออกไปมหาสมุทรก่อนแล้วค่อยมาแวะอ่าวไทย


น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม ตั้งใจเรียนนะลุกจะได้เป็นคุณหมอไวไว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mizzmizz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
ง่ะ สงสารน้องภูอ่ะ
ปล. เดี๋ยวแม่ก็มาแล้วนะน้องภูสู้ๆ

ออฟไลน์ Still_14OC

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2041
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-7
เชื่อว่า คุณแม่ คงมีเหตุผลน่ารักๆ ที่ทำให้ทุกคนยิ้มแก้มแตก แน่ๆ น้องภูอดทนนะ


ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
สงสารแล้วก็เครียดแทนน้องภู  :mew6:

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
 อย่าเครียดมากน้องภู 


 :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
น้องภูสู้สู้ :กอด1:

ออฟไลน์ white choc~

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 336
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-0
น่าตีทุกคนเลย รวมหัวกันปิดบังน้องภู ทำให้น้องภูเครียดดดดดอ่ะ  :mew6:
ไม่รู้คุณแม่จะแกล้งน้องภูยังงัยอีกเน๊อะ นึกแล้วสงสารน้องภูใจจะขาด :monkeysad:

Coookies

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านอยู่นะค่ะ :katai2-1:

ออฟไลน์ Monkey D lufy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +245/-4
น้องภูคงอัดอั้ดมากๆแน่เลยอ่ะ  น่าสงสารจัง

พี่พีทใจแข็งอีกนิดนะ 

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1
น้องภู เจอคุณแม่ รึยัง...!!

ลุ้นมากมาย ^ ^

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่.......182



"ทำไมวันนี้ต้องสอบด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ"  เมียผมเดินบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ก็เพราะนางไม่ได้ไปรับแม่ไอ้ภูไงครับ

"เสร็จยัง เดี๋ยวสายนะ"
"จะมาเร่งอะไรนักหนาล่ะพี่อิค โยชิใส่ถุงเท้าอยู่เห็นไหมเนี่ย"
"เอ้า ก็เห็นเดินบ่นอยู่นั้นอ่ะ แล้วเดี๋ยวรถติด ไปสายก็จะมาบ่นพี่อีก"
"เดี๋ยวไปเองก็ได้ โรงเรียนแค่นี้" ไม่อยากจะไปต่อความยาวสาวความยืดเดี๋ยวเป็นเรื่อง
"พี่ไปรอที่รถนะ"

ไอ้ผมมันก็คนกลัวเมีย ฮ่าๆเดินถือกระเป๋าลงมาที่รถ เช็ดรถรอเมีย วันนี้ไม่มีเรียนเลยว่าง
ไม่ช้าเมียอันเป็นที่รักเคารพแล้วก็บูชาก็เดินมาหน้าบอกบุญไม่รับ เปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง
ผมก็ขับรถออกจากคอนโดไปส่งเมียที่โรงเรียน......

"เดี๋ยวเย็นพี่มารับนะ"
"อืม......จุ๊บ" แล้วเมียผมก็จุ๊บแก้มเบาๆ แล้วก็ลงจากรถเดินเข้าโรงเรียน

เรื่องพี่ภูไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามเขาต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแล้วก็เป็นห่วงเป็นใยเสมอ
ไอ้ภูมันเป็นคนที่โยชิรักมาก มันเป็นเพื่อนที่ดีพี่ที่ดีของไอ้โยชิเสมอมา ถ้าไม่มีมันผมก็คงไม่ได้โยชิเป็นเมียหรอก
เย็นนี้ก็กะว่าจะพาเมียไปบ้านไอ้ภูซะหน่อย อีกใจก็เกรงใจเขาอยากให้เขาเคลียร์เรื่องในครอบครัวให้จบก่อน....


11.00 น.

"น้องภูๆ ตื่นได้แล้วครับ สิบเอ็ดโมงแล้ว"

เป็นการปลุกน้องภูแบบลำบากใจที่สุดตั้งแต่ทำมา น้องภูค่อยๆลืมตา เอามือขยี้ตาเบาๆ แล้วก็มองหน้าผม
รอยยิ้มบางๆส่งมาให้ ผมเอามือเขี่ยผมน้องภูให้เห็นหน้าชัดๆ แล้วก็หอมไปที่หน้าผากเบาๆ

"ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะ ซุปเปอร์แมนพีทคนนี้จะปกป้องน้องภูเอง"
"พี่พีท"
"หืม"
"น้องภูรักพี่พีทนะ ฮึกๆ ฮึกๆ ฮือ"   ตื่นมาก็ร้องไห้ซะงั้น น้องภูร้องไห้ น้ำตาไหล ผมช้อนตัวน้องภูเข้ามากอด
ความชื้นจากน้ำตาสัมผัสได้ที่อกของผม คนในอ้อมกอดยังคงร้องไห้ไม่หยุด ผมกอดเขาไว้แน่นและนาน
นานเท่าไรไม่รู้ที่เราสองคนนั่งกอดกัน จนน้องภูคลายอ้อมกอดนั้นออก นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นเขาร้องไห้หนักขนาดนี้
"น้องภูโอเคแล้ว เดี๋ยวน้องภูไปอาบน้ำก่อนนะ"  น้องภูจูบผมอีกครั้งแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ทำไมผมต้องมาเห็นคนที่ผมรักในสภาพแบบนี้ด้วย ผมไม่เข้าใจว่าผมทำอะไรอยู่
ผมเดินไปหาเสื้อผ้าให้น้องภูด้วยจิตใจที่ขุ่นมัว ผมเลือกเสื้อผ้าที่คิดว่าน้องภูใส่แล้วหล่อที่สุด....
น้องภูอาบน้ำได้สักพัก ผมก็เดินเข้าไปดูในห้องน้ำ น้องภูยืนสระผมอยู่....
"อาบนานแล้วนะ"
"ใกล้เสร็จแล้ว"
"ทำเวลาหน่อย"
"อื้อ"
ไม่นานน้องภูก็ออกมาจากห้องน้ำ ผมอาบแล้วก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบกางเกงมาใส่ ถอดเสื้อออก หันเป็นเห็นน้องภูนั่งเหม่อที่หน้ากระจก
เลยเดินเข้าไปเช็ดหัวให้ เจ้าตัวก็ยิ้มให้ที่สายตายังคงเหม่อลอย คงคิดอะไรอยู่ในใจแน่ๆ......
"คิดอะไรอยู่"
"เปล่า"
"แล้วทำไมเหม่อ"
"ไม่ได้คิดจริงๆตอนนี้ในหัวว่างมาก"
"ไม่ต้องไปก็ได้นะ"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากอยู่คนเดียว"
"แม่จะไปก็ร้องไห้ แม่จะมาก็ร้องไห้ จะเอาไงแน่เนี่ย"
"ถ้าน้องภูไม่กลัวว่าเราจะต้องแยกกัน น้องภูคงไปรอแม่ตั้งแต่ตีห้าแล้วล่ะ"
"ไม่มีแม่คนไหนไม่รู้จักลูกตัวเองหรอกนะ แม่น้องภูอาจจะรู้จักน้องภูมากกว่าตัวน้องภูด้วยซ้ำ"
"พี่พีทจะบอกว่าคุณแม่รู้ว่าน้องภูเป็นเกย์งั้นหรอ"
"ก็ไม่แน่หรอก"
"ทำไมอ่ะ"
"น้องภูแอบเอามาสคาร่าคุณแม่มาปัดก่อนไปโรงเรียนไม่ใช่หรอเมื่อก่อนอ่ะ"
"ไอ้บ้าพี่พีทนิ"
"ยิ้มแล้ว ฮ่าๆๆ ยิ้มแบบนี้ค่อยเหมาะกับน้องภูหน่อย"
"น้องภูไม่เหมาะกับร้องไห้หรอ"
"ไม่เลยสักนิด"
"พี่พีท"
"หืมมมม"
"พี่พีทจะบอกแม่ยังไง"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก พี่จัดการทุกอย่างได้ เชื่อพี่ แต่งตัวได้แล้ว ยืนขึ้น"

น้องภูก็ยืนขึ้นผมก็ใส่กางเกงในให้ลูกชายของผม เอ๊ย เมียของผม

"พี่พีท"
"หืม"
"ไม่รู้ว่าต่อไปวันข้างหน้าน้องภูจะได้ให้พี่พีทแต่งตัวให้อีกหรือเปล่า"
"ทำไม จะมีผัวใหม่หรอไง"
"บ้า คนกำลังเศร้านะ"
"ฮ่าๆ เด็กโง่ พี่บอกว่าพี่จัดการได้ไง เมื่อไรจะเลิกคิดมากเนี่ย หืม"
"โอ๊ย เจ็บอ่ะ" ผมกัดพุงน้องภูไปทีหนึ่งหมันเขี้ยวอ่ะ ง๊องแง๊งงอแงงุ้งงิ้งอยู่นั้นแหละ
"ใส่เสื้อเอง"
"หล่อไปป่ะเนี่ย"
"เดี๋ญวแม่ยายพี่จะบ่นเอาได้ว่าเลี้ยงลูกเขาไม่ดี"
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย"
"เกี่ยวสิ ถ้าเขาเห็นลูกเขาหล่อ เขาก็จะคิดว่า เห้ยพี่ดูแลเมียพี่ดีไง"
"อื้อ"

แล้วน้องภูก็ใส่เสื้อผ้า เราสองคนแต่งตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่างคุณย่าก็พร้อมแล้วเช่นกัน
รถที่บริษัทก็มารอแล้ว ผมให้รถที่บริษัทมาเพราะต้องขนของ ของคุณแม่น้องภูกลับมาด้วย
เลยให้เอารถตู้มาสองคัน อีกคันให้ไปรอที่สนามบินแล้ว อ้นพาคุณย่าไปที่รถ ผมก็จูงมือน้องภูเดินตามไป

"อ้นเอาหมูทอด ไก่ทอดขึ้นรถแล้วใช่ไหมลูก"
"ครับคุณย่า"
"เดี๋ยวเจ้าตัวแสบต้องหิวแน่ๆเมื่อเช้าทานไปนิดเดียวเอง"
"คุณย่าาาาาาาาาาาา"
"ว่าไงลูก"
"น้องภูหล่อยัง"
"หล่อมากครับ"
"โอเค เดินทางได้"  ฮ่าๆๆ เนี่ยแหละ เมียผม กลับมาร่าเริงแล้วครับ


ผมกำลังจะได้เจอแม่แล้วครับ สิ่งที่ผมรอมานานแสนนาน วันนี้ก็มาถึง ผมคิดวนไปวนมาตำหนิตัวเองในใจ
ว่าน่าจะบอกแม่ไปตั้งนานแล้วเรื่องของผมกับพี่พีท จะได้ไม่ต้องมานั่งกลุ้มแบบนี้ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่าไม่อยากให้พ่อกับแม่คิดมาก
แค่เรื่องที่เกิดขึ้นกับบ้านเรามันก็หนักหนามากแล้ว ถ้าต้องมารู้ว่าลูกตัวเองเป็นเกย์คงจะรู้สึกแย่มาก ผมก็เลยเลือกที่จะปิด
แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมว่า ผมจะบอกแม่หลังจากที่ชีวิตคุณแม่ที่โน้นลงตัวแล้ว ไม่น่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาจนวันนี้เลย
อึดอัดนะ แล้วก็เก็บความอึดอัดความเครียดมานานมาก มันเป็นความเครียดสะสมที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
จนวันนี้มันถูกระเบิดออกมา มันไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริง แต่ก็ยังมีอ้อมกอด อกอุ่นให้ผมซับน้ำตา
ผู้ชายที่กอดผมนอนทุกคืน เขาทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ได้สู้อย่างโดดเดี่ยว ผมมีเขาคอยจับมืออยู่ตลอดเวลา
ผู้หญิงสูงวัยอีกคนหนึ่งที่คอยกางปีกปกป้องความรักของเราสองคนเสมอมา ผู้หญิงที่ความแข็งแกร่งมันเคยชราลงเลย
ทุกครั้งที่มีเรื่อง ผู้หญิงคนนี้จะจัดการได้เสมอ ผมรักเขามาก มากเสมอแม่ผู้ให้กำเนิด เขาคือผู้ต่อชีวิตของผม
"คุณย่า"น้องภูรักคุณย่ามากๆนะครับ .....

"อะไรลูก จะอ้อนอะไรย่า" ผมกอดคุณย่าไว้ รถขับออกมาจากบ้านมุ่งสู่สนามบิน.....

"น้องภูอยากกอดคุณย่าอ่ะครับ"
"ไม่ต้องกลัวลูก หนูต้องเชื่อมั่นในความดีและความรักของหนูนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"อ้อนเกินไปแล้ว" พี่พีทแซว แล้วก็เอามือมาลูบหัวผม
"ไปอ้อนพี่เขาโน้นไป เดี๋ยวย่าขอคุยโทรศัพท์ซะหน่อย"
"ครับบบบบ"
"เอาไก่ทอดกับหมูทอดมาทานสิลูก เมื่อเช้าหนูทานไปนิดเดียวเอง ย่าหุงข้าวเหนียวใส่ใบเตบแบบที่หนูชอบด้วยนะลูก"
"จริงอ่ะ ไหนอ่ะครับ"
"ในกล่องในตะกร้าน่ะลูก พีททานกับน้องสิลูก เมื่อเช้าพีทก็ทานไปนิดเดียวเอง"
"เดี๋ยวน้องภูป้อนนะพี่พีท"
"ครับ" พี่พีทยิ้มออกมา คงดีใจที่ผมยิ้มได้แล้วก็กลับมาร่าเริงเหมือนเคย
"พี่อ้น ทานไหม"
"ไม่อ่ะ พี่ทานแล้ว ยังอิ่มอยู่เลย"
"งั้นน้องภูทานหมดเลยนะพี่อ้น"
"จ้า" แล้วพี่อ้นก็หันกลับไปกดโทรศัพท์เหมือนเดิม ก็มีผมกับพี่พีทสองคนที่นั่งทานกัน คุณย่าก็คุยธุระ
"เอาข้าวเหนียวน้อยๆหน่อยดิ เอาไก่เยอะๆ" พี่พีทบ่น
"ทำไมไม่ทานเองอ่ะ"
"เดี๋ยวมือเปื้อน"
"ห๊ะ"
"อื้ม"

...อ้น+บุ้ง...

คุยไลน์กัน

"น้องเป็นไงบ้าง"
"ดีขึ้นแล้ว ยิ้มได้แล้ว"
"ฝากน้องด้วยนะ"
"ไม่ต้องห่วง ทำงานเถอะ"
"ถ้ามีอะไร โทรมาเลยนะ"
"อื้ม ทานข้าวยัง"
"ยังเลย งานเยอะ"
"ให้ก้อยโทรสั่งให้สิ"
"จ้า"
"อ้นกลัวว่ะ"
"กลัวไร"
"กลัวว่าแม่น้องภูจะรับไม่ได้ที่น้องเป็นเกย์อ่ะ"
"แม่น้องภูใจดี ไม่มีอะไรหรอก"
"แต่ก็อดกลัวไม่ได้อ่ะ"
"อ้นต้องเข้มแข็งแล้วก็มีสตินะ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น"
"จ้า"
"ฝากด้วยนะ เดี๋ยวบุ้งทำงานก่อน"
"ครับป๋ม"

...น้องภู....

"เป็นไงลูก อร่อยไหม"
"อร่อยมากเลยครับคุณย่า"
"ทานเยอะๆลูก"
"เยอะแล้วครับคุณย่า พี่พีทอิ่มยัง"
"อิ่มแล้ว" พี่พีทหยิบน้ำมาเปิด เอาหลอดใส่ แล้วก็ส่งให้ผมดูด ผมก็ดูดแล้วพี่พีทก็เอาไปดูดต่อ
พี่พีทหยิบทิชชูเปียกส่งให้ ผมก็รับมาเช็ดมือ เก็บอุปกรณ์การรับประทานอาหารใส่ตะกร้า พี่พีทโทรถามพี่บุ้งว่าที่ทำงานเป็นไงบ้าง
ผมก็เลยโทรไปถามเพื่อนบ้างว่าที่มหาวิทยาลัยเป็นอย่างไรบ้างเช่นกัน รถขับขึ้นทางด่วยมุ่งตรงสู่สนามบิน ไม่นานพวกเราก็มาถึง.....

หลายปีที่ผ่านมา แม่จากผมไปที่นี่ วันนี้เราก็กลับมาเจอกันที่นี่แล้วนะแม่
ผมหัวใขเต้นแรงแล้วก็พองโต ผมจะได้เจอแม่แล้ว จะได้กอด ได้หอมแม่แล้ว ผมรอมานานมาก
แต่ทำไมผมยังมีความกังวลอยู่ ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องของผมกับพี่พีท ถ้าผมถูกคุณแม่สั่งห้ามคบกับพี่พีทแบบในละคร
ผมจะทำอย่างไร ผมจะดื้อกับแม่ให้ถึงที่สุด ถึงแม่จะห้ามอย่างไรผมก็จะไม่ฟัง ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ผมเป็นเด็กดีเสมอ อาจจะดื้อจะซนไปบ้างแต่ก็ไม่เคยทำให้ท่านต้องหนักใจ หรือว่าเสียใจเลย
แต่ครั้งนี้ผมคงต้องดื้อกับท่านจนถึงที่สุด......

รถเข้าจอดในสนามบิน.......

"พร้อมไหม" พี่พีทถาม
"พร้อม" ผมยิ้มให้ เราสี่คนเดินเข้าไปในสนามบิน ตอนนี้เครื่องลำที่คุณแม่นั่งมากำลังใกล้จะถึงแล้ว
พวกเราไปนั่งรอ ตอนนี้ผมใจเต้นมาก สิ่งที่รอคอยมานานกำลังจะเป็นจริงแล้ว ตัวร้อนวูบวาบ
หัวใจเต้นแรง เหงื่อออกชุ่มมือ คุณย่านั่งอยู่ข้างๆผม พี่พีทเองก็เดินไปเดินมา
"น้องภูไปห้องน้ำไหม" พี่อ้นถาม
"ก็ดีเหมือนกันพี่อ้น คุณย่าไปห้องน้ำไหมครับ"
"ไม่ดีกว่าลูก ไปกันเถอะ"
"พี่พีทอยู่กับคุณย่านะ"
"อื้ม รีบไปรีบมานะ"
"ครับ"
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำกับพี่อ้น
"ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้างน้องภูเสมอ"
"ขอบคุณนะพี่อ้น"
"อื้ม"

เราสองคนทำธุระเสร็จก็เดินไปที่คุณย่า พี่พีทก็กำลังนั่งคุยอยู่กับคุณย่า ยิ้มแย้มดูมีความสุข
ผมเดินเข้าไปคุณย่าก็เรียกให้มานั่งข้างๆ
"แม่เรามาถึงแล้วนะลูก ไปรอรับแม่ตรงทางออกผู้โดยสารกันเถอะลูก"
"ครับคุณย่า น้องภูตื่นเต้นจังเลยครับ"
"สิ่งที่หนูรอมาตลอด กำลังจะสมหวังแล้วนะลูก"
"คุณย่าครับ"
"ครับ"
"คุณย่าอย่าทิ้งน้องภูนะ น้องภูอยากอยู่กับคุณย่า"
"ไม่ต้องกลัวหรอกลูก ย่าไม่มีทางให้หนูไปไหนแน่นอน"
"ขอบคุณครับ"

น้องภูดูเหมือนจะกังวลอยู่ไม่น้อย ภายใต้สีหน้ายิ้มแย้มมันซ้อนไว้ซึ่งความกลัว
ผมพยายามอยู่ใกล้น้องภูให้มากที่สุด อ้นเองก็เหมือนจะกังวลอะไรบางอย่าง น้องภูคงเล่าเรื่องที่ตัวเองกลัวให้อ้นฟัง
คุณย่ากลับเป็นคนที่นิ่งสงบมากที่สุด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมนับถือจริงๆ ขนาดผมเองยังแอบกลัวอยู่ไม่น้อย
ทั้งๆที่ตัวเองรู้ว่าคุณแม่กำลังจะทำอะไรสักอย่าง ผมเดาว่าน่าจะทดสอบอะไรน้องภู แต่ผมก็ยังอดกลัวไม่ได้
สิ่งที่ผมกลัว คือกลัวคนที่ผมรักจะเสียใจ.......

ผมเดินเข้าไปใกล้น้องภูแล้วก็จับมือไว้น้องภูบีบมือผมไว้แน่น ในอุ้งมือชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"ดีใจไหม"
"ดีใจสิ ดีใจมาก"
"ดีใจก็ต้องยิ้มสิ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น"
"เด็กคนหนึ่งปิดบังเรื่องบางเรื่องกับพ่อแม่ วันนี้กำลังจะถูกจับได้ พี่พีทเข้าใจใช่ไหม"
"แต่สิ่งที่เราปิดบังมันไม่ใช่สิ่งที่ผิด"
"แล้วทำไมเราต้องปิดบังล่ะ ถ้ามันไม่ผิด"
"น้องภูเลือกที่จะปิดบังเองไม่ใช่หรอ"
"ใช่ น้องภูถึงต้องมากลัวอยู่อย่างนี้ไง"
"คุยอะไรกันลูก ดูแม่เราสิน้องภู ย่าก็ตาไม่ค่อยดี คนไหนล่ะแม่เราน่ะหืม"
"ยังไม่ออกมาเลยครับคุณย่า"
"อ้นก็ไม่เคยเห็นคุณน้าด้วย เคยเห็นแต่ในรูป"
"เอ้า ตาพีท ช่วยน้องดูสิลูก มัวแต่จิ้มโทรศัพท์อยู่นั้นแหละ"
"เผื่อคุณน้าโทรมาไงครับคุณย่า พีทแค่เช็คดูเฉยๆ"

ผมหันไปมองน้องภูอยู่ดีดีก็ร้องไห้ออกมาซะงั้น สายตาจ้องมองไปตรงทางออกผู้โดยสาร ผมมองตามสายตาน้องภู ก็เห็นคุณน้าทั้งสองเดินออกมา
ผมบีบมือน้องภู น้องภูก็บีบกลับ ยังคงมีสติอยู่ น้ำตายังคงไหลเป็นทาง

"คุณน้าออกมาโน้นแล้วครับคุณย่า"

"น้องภูลูก ฮือออออออ หนูเป็นไงบ้างลูก หนูเป็นไงบ้าง แม่คิดถึงหนูจะใจขาดแล้ว" คุณน้าร้องไห้โผเข้ากอดลูกชาย
ลูกชายที่แสนดีทั้งหล่อทั้งน่ารัก เป็นผมถ้าห่างจากอกไปคงคิดถึงไม่ใช่น้อย คุณน้ายังคงร้องไห้ไม่หยุด
คุณน้าผู้ชายยกมือสวัสดีคุณย่า คุณย่าก็เข้ากอดเอาไว้ .....
"คุณแม่ครับ" น้องภูเรียกคุณน้าแล้วก็ก้มลงกราบเท้า แล้วก็หันไปกราบเท้าคุณพ่อ
เป็นภาพที่คนผ่านไปมาก็ต้องหยุดมอง เด็กน้อยหน้าตาน่ารัก สองแก้มเปื้อนไปด้วยน้ำตาก้มกราบบุพการีอันเป็นที่รัก
คุณพ่อน้องภูก้มลงมากอดน้องภูไว้ แล้วก็หลั่งน้ำตาออกมา น้ำตาของลูกผู้ชาย น้ำตาของผู้เป็นพ่อ
ไอ้อ้นไม่ต้องไปพูดถึงมันไม่หันมามองด้วยซ้ำ เพราะอ้นเองก็ร้องไห้ตั้งแต่น้องภูร้องออกมาแล้ว
ผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดยืนยิ้มอย่างมีความสุข นี้แหล่งคือหลักชัย ร่มโพธิ์ร่มไทรที่ให้ร่มเงาหลบแดดหลบฝนกับพวกเราทุกเวลา
"เราไปที่รถกันดีกว่าลูก ตรงนี้เกะกะคนอื่นเขา" คุณย่ายิ้มแล้วก็ลูบหัวน้องภูเบาๆ
"ต้องไปเอากระเป๋าก่อนครับคุณย่า เดี๋ยวพีทโทรให้คนขับรถมาช่วยถือไป"
"ทำไมไม่พูดอะไรกับแม่เลยลูก หืมมม" คุณน้าเช็ดน้ำตาแล้วก็ยิ้มให้ลูกชายสุดหล่อ ที่ตอนนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็กอดแม่ไว้แน่น
"น้องภูโกรธคุณแม่ คุณแม่รู้ไหม ฮึกๆ ฮึก น้องภูคิดถึงแค่ไหน"
"แม่ก็คิดถึงน้องภูไม่น้อยไปกว่าเลยนะลูก" คุณน้าเมื่อเห็นลูกชานสะอึกสะอื้นก็น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ

เสร็จเรื่องกระเป๋าพวกเราก็ไปที่รถกัน น้องภูยังเกาะเอวแม่อยู่เป็นปลิงเลย คุณน้องก็ทั้งกอดทั้งหอมลูกชายไม่หยุด
คุณย่าเองก็คุยโน้นคุยนี้ให้ฟัง  ตอนนี้น้องภูก็เลิกร้องไห้แล้ว เริ่มคุยโน้นคุยนี้เช่นกัน...
"แม่ก็ลืมถามไปเลย หนุ่มหล่อคนนี้ใครล่ะลูก" คุณน้าถามน้องภู ว่าอ้นเป็นใคร
"พี่อ้นครับ เป็นพี่สะใภ้น้องภู"
"หืมมม พี่สะใภ้ แฟนพีทหรอลูก" คุณน้าทำหน้างงๆ ไหนผมบอกว่าผมกับน้องภูรักกัน แล้วทำไมน้องภูเรียกอ้นว่าพี่สะใภ้
"ไม่ใช่ครับ แฟนไอ้บุ้งมัน"
"ผักบุ้งนะหรอ"
"ใช่ครับคุณแม่ เนี่ยแหละพี่สะใภ้น้องภู" อ้นยิ้มแบบกลัวๆ มันก็ไม่รู้หรอกว่าคุณน้ารู้เรื่องพวกนี้แล้ว
"เจ้าอ้นเป็นเกย์หรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ เด็กสมัยนี้ไม่รู้เป็นอะไรกัน เป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ แม่ล่ะไม่ชอบเลย" สงสัยคุณน้าจะเริ่มแผ่นการแล้ว
ไอ้อ้นหน้าเสียไปเลน หน้าซี๊ดเป็นไก่ต้มเลยครานี้ ขอโทษนะเว้ยอ้น เดี๋ยวแผนแม่ยายพี่จะพัง พี่ก็เลยไม่บอกแกอ่ะ
"ไปๆ ไปกันได้แล้ว ย่าชักจะหิวแล้ว" คุณย่าไล่พวกเราขึ้นรถ แล้วก็สั่งให้คนขับรถพากลับบ้าน
ภายในรถตู้ อ้นนั่งหน้าคู่คนขับ ผมนั่งคู่กับคุณย่าเบาะแรก น้องภูคุณแม่คุณพ่อเบาะสอง แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้น
"แม่ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ พี่อ้นเขาเป็นเด็กดีนะแม่" น้องภูเริ่มแล้วเช่นกัน
"แม่ไม่ได้ว่าอ้นนิลูก แม่พูดโดยรวม"
"น้องภูไม่พูดกับคุณแม่แล้ว คุณพ่อครับ"
"ครับลูก"
"ไหนขอฝากน้องภูอ่ะ"
"ในกระเป๋าน่ะลูก พ่อซื้อมาเพียบเลย แล้วก็ส่งมาทางเรืออีกลูก"
"คุณพ่อคิดถึงน้องภูไหม"
"คิดถึงสิลูก ไม่มีวันไหนเลยที่พ่อไม่คิดถึงน้องภู จะทานข้าวก็คิด ว่าลูกจะทานอะไรนะ จะทานข้าวตรงเวลาไหม  จะนอนก็คิด ว่าลูกจะนอนดึกหรือเปล่า คิดตลอดแหละลูก"
"เหมือนน้องภูเลยครับ ตื่นเช้ามาน้องภูต้องออกมาที่ระเบียงมองไปที่บ้านเรา แล้วก็นึกถึงวันเก่าๆ"
แล้วน้องภูก็เริ่มดราม่าออกมาอีกแล้วครับ น้าตาไหลออกมาอีกแล้ว คุณพ่อดึงน้องภูเข้าไปกอดไว้
"นี่นุช"
"ค่ะคุณย่า"
"เราก็พักที่บ้านย่าไปก่อนนะ รอจนกว่าเจ้าพีทจะจัดการเรื่องบ้านเสร็จ คงไม่กี่วันหรอก"
"ค่ะ นุชรบกวนคุณย่าตลอดเลย เลี้ยงลูกให้นุช ค่าใช้จ่ายก็คงไม่น้อย" แล้วคุณน้าก็เริ่มมีน้ำตาเอ่อ
"น้องภูน่ะย่ารักเหมือนหลายแท้ๆ เห็นมาแต่เล็กแต่น้อย นุชเองก็เหมือนกัน ย่าก็รักนุชเสมอลูกคนหนึ่ง ไม่ต้องคิดมากหรอกลูก"
"ค่ะคุณย่า พีท น้าขอบใจมากนะลูก ที่ดูแลน้องแทนน้า ต่อไปนี้น้าคงไม่ต้องรบกวนพีทแล้วนะลูก น้าเกรงใจเหลือเกิน" น้องภูมองหน้าผม
ผมรู้เลยว่าเจ้าตัวคิดอะไร สายตาเริ่มจะมีน้ำออกมาอีกแล้ว วันนี้น้ำตาจะท่วมรถไหมเนี่ย.......
"พีทเต็มใจครับ"
"น้องคงดื้อมากสินะ"
"ก็มีบ้างครับ"
"นั้นไง แม่ว่าแล้ว เราทั้งดื้อทั้งซนทั้งอ้อน คุณย่ากับพี่พีทเขาคงจะปวดหัวมากแน่ๆ"
"คุณแม่ก็ชอบเดาเองตัดสินเองเหมือนเดิม"
"เห็นไหม แม่ว่ายังเถียง เหมือนเดิม"
"คุณแม่อ่ะ น้องภูโกรธคุณแม่อยู่นะ"
"มาโกรธแม่เรื่องอะไร"
"ทุกเรื่องแหละ"
"แล้วการเรียนเป็นไงบ้างเนี่ย หืมมมม"
"ก็ดีครับ"
"เขาเรียนเก่งแม่นุช ไม่ต้องห่วงเลยเรื่องนี้ น้องภูเป็นเด็กรู้จักหน้าที่ ถึงจะซนบ้างดื้อบ้างแต่ก็ไม่เคยบกพร่องเรื่องการเรียน"
"เห็นไหมคุณแม่"
"จ้า มาให้แม่กอดหน่อยลูก" น้องภูเข้ากอดคุณน้า คุณน้าก็เอามือลูบหัวเบาๆ ผมเห็นคุณน้าแอบเอามือปาดน้ำตา
ผมเชื่อว่าคุณน้าคงคิดถึงน้องภูมากแล้วก็คงรู้สึกผิดอยู่ในใจตลอด ที่ทิ้งน้องภูไว้กับญาติ แล้ววันหนึ่งน้องภูก็เหลือตัวคนเดียว
ผมเองไม่ใช่ญาติโดยสายเลือด แต่ก็รักน้องภูสุดหัวใจ แต่คุณน้าก็คงติดอยู่ในใจแหละ คงเกรงใจคุณย่าอยู่ไม่น้อย....


รถมาถึงบ้าน พวกเราก็ลงจากรถ พี่พีทช่วยคนขับรถขนของเข้าบ้านกับพี่อ้น คุณพ่อจะไปช่วยแต่พี่พีทก็บอกว่าไม่ต้องให้เข้าไปพักในบ้านเถอะ
แหม๋ทำหน้าที่ลูกเขยที่ดีเชียวนะ จะทำคะแนนะล่ะสิ แล้วเมื่อไรพี่พีทจะบอกคุณแม่เนี่ย น้องภูอึดอัดจะแย่แล้วนะ
แล้วดูคุณแม่สิไปว่าพี่อ้นแบบนั้นได้ไง พี่อ้นดูเงียบไปเลย พี่อ้นต้องเสียใจแน่ๆ คุณแม่คุณพ่อเข้าไปในบ้านพร้อมคุณย่า
ผมเดินไปหยิบน้ำในครัวมาให้ทั้งสามคน....
"บ้านยังเหมือนเดิมเลยนะคะคุณย่า ต้นไม้ยังร่มรื่นเหมือนเดิม"
"จ้ะ ก็หนุ่มๆพวกนี้แหละช่วยกัน"
"น้ำครับ เดี๋ยวน้องภูไปช่วยขนของก่อนนะครับ" แล้วผมก็วิ่งออกไปหน้าบ้าน
"เดี๋ยวก็หกล้มไปหรอกลูก"
"ไม่ล้มหรอกครับคุณย่า"
"ฮ่าๆ ยังเหมือนเดิมไหมลูกเธอ"
"ค่ะ โตแต่ตัว"
"ไม่หรอก เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความคิดความอ่านโตแล้ว บางทีโตกว่าเจ้าพีทอีก ลูกนุชเป็นเด็กดีมากนะลูก"
"ก็เพราะคุณย่าแหละค่ะ ถ้าไม่ได้คุณย่านุชก็ยังไม่รู้เลยว่าลูกจะไปทางไหน น้องภูคงไม่บอกนุชแน่ว่าตัวเองลำบาก"
"เด็กคนนี้เพรียบพร้อมไปทุกอย่างนะ นุชโชคดีนะลูกที่มีลูกแบบน้องภู"
"แต่นุชเองที่ทำร้ายลูก"
"อย่าคิดแบบนั้นเลย คนเราหลีกหนีกรรมไม่พ้น เราเองก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนั้น ลืมเรื่องเก่าๆแล้วก็เริ่มต้นใหม่นะลูกนะ"
"ค่ะคุณย่า" คุณพ่อกับคุณแม่ก้มลงกราบเท้าคุณย่า คุณย่าก็ลูบหัวเบาๆ
"ต่อไปนี้ก็ขอให้มีแต่สิ่งดีๆนะลูก ขอให้ครอบครัวเป็นปึกแผ่น เจริญรุ่งเรื่อง มีแต่สิ่งดีๆนะลูกนะ"
"ครับ ขอบคุณที่รักลูกผมนะครับ"
"ต่อไปนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ อย่าเห็นย่าเป็นคนอื่น"
"ค่ะคุณย่า"

....................

"พี่อ้น"
"อะไร"
"น้องภูขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะ คุณแม่เขาไม่ได้ตั้งใจจะว่าพี่อ้นหรอก"
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่โกรธอะไรแม่น้องภูเลย ก็พี่เป็นอย่างที่แม่น้องภูพูดจริงๆนี้นา"
"พี่อ้นอย่าคิดมากนะ"
"ไม่หรอก เรานั้นแหละคิดมาก เข้าบ้านไปทำอาหารให่พ่อกับแม่ทานกันดีกว่า ป่ะ"
"พี่อ้น"
"หืมมมม"
"ขอบคุณนะ" ผมกอดพี่อ้น พี่อ้นเป็นพี่ที่แสนดีของผมเสมอมา
"ร้องไห้อีกแล้ว เดี๋ยวแม่ก็จับได้หรอกว่าเป็นตุ๊ดอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"พี่อ้นอ่ะ น้องภูไม่ได้เป็นตุ๊ดซะหน่อย"
"แล้วเป็นอะไร"
"เป็นผู้ชายพิเศษ"
"พิเศษยังไง"
"มีสามีได้ไง ฮ๋าๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆ"

แล้วเราสองคนพี่น้อง ก็เดินเข้าบ้านกัน พี่พีทเดินตามมาก็อมยิ้มตลอด ผมถือของขึ้นไปเก็บบนห้อง
คุณย่าให้คุณพ่อคุณแม่นอนห้องพักแขกไปก่อน คงรอให้คนมาทำบ้านให้เรียบร้อยก่อน.....

.....พีท........

"มากันเหนื่อยๆไปพักผ่อนกันเถอะลูกนุช ย่าจัดห้องไว้ให้แล้ว"
"เดี๋ยวพีทพาไปครับ"
"แล้วเดี๋ยวย่าจะให้น้องภูขึ้นไปตามลงมาทานข้าว"
"ค่ะคุณย่า"
ผมพาพ่อตาแม่ยายขึ้นมาบนห้องพัก....
"ขอบใจมากนะพีท เข้ามาคุยกับแม่ก่อนสิ" คุณน้าเรียกแทนตัวเองว่าแม่ ผมอ่ะดีใจเวอร์ มีแม่ยายแล้ว ฮ่าๆ
"ครับ"
"แม่ซื้อน้ำหอมมาฝากพีท เห็นน้องภูบอกว่าพีทชอบ" คุณแม่ยายไปเปิดกระเป๋าเดินทางแล้วก็หาของให้ผม
"ขอบคุณครับ"
"แม่ซื้อมาอีกหลายอย่าง แต่คงต้องรอหน่อยนะ เพราะแม่ส่งมาทางเรือ"
"ครับ"
"ขอบใจมากนะพีท ที่ไม่ทิ้งน้อง"
"พีทรักน้องมากครับ พีทไม่มีทางทิ้งน้องแน่นอน"
"แม่มีลูกคนเดียว เขาเป็นเหมือนชีวิตของแม่ พีทเข้าใจใช่ไหมลูก"
"ครับ"
"อย่าทำให้น้องเสียใจนะลูก"
"ครับ พีทสัญญา พีทจะดูแลน้องให้ดีที่สุดครับ"
"ขอบใจมาก"
"คุณพ่อคุณแม่ครับ พีทมีเรื่องจะเรียนให้ทราบ"
"อะไรลูก"
"พีทจะขอน้องภูอย่างเป็นทางการนะครับ"
"เราจะจัดงานแต่งหรอลูก"
"คงไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่ขอให้มันถูกต้อง พีทจะเอาทรัพย์สินเล็กๆน้อยๆมาขอน้อง"
"ไม่ต้องหรอกลูกพีท น้ายกน้องให้แล้ว ขอแค่พีทรักน้องดูแลน้องตลอดไปก็พอ"
"พีทตั้งใจไว้แล้วครับ คุณแม่รับไว้เถอะครับ พีทกับคุณย่าตั้งใจไว้แล้ว"
"ถ้าพีทตั้งใจจริงๆแม่ก็ตกลง แต่ ไม่ต้องเยอะนะลูก แค่เอาเป็นพิธีก็พอ"
"ครับ พีทรอให้คุณแม่บอกกับน้องภูแล้วกันนะครับ เมื่อไรคุณแม่จะบอกน้อง พีทสงสารน้องครับ ร้องไห้มาหลายวันแล้ว"
"แม่แค่อยากรู้ ว่าน้องรักพีทแค่ไหน อีกไม่นานหรอก"
"คุณสงสารลูก บอกลูกไปเถอะ" คุณพ่อสนับสนุนผม
"ขออีกนิดนะคุณ พีทไปพักเถอะลูก เหนื่อยกับแม่มาแล้วทั้งวัน"
"ครับ มีอะไรเรียกได้นะครับ ห้องพีท อยู่มุมสุด"
"จ้ะ"

โล่งไปอีกเรื่อง เหลือเรื่องเมียผมคนเดียวแหละที่เรื่องเยอะ แล้วนี่ไปไหนก็ไม่รู้เนี่ย
ผมเลยเดินไปดูข้างล่าง ได้ยินเสียงแจ้วมาจากในครัว คงทำอาหารกันอยู่แน่ๆ
"ไงพ่อลูกเขยคนใหม่ ไปไหนมาจ้ะ" คุณย่าแซว
"ก็ไปทำหน้าที่ลูกเขยที่ดีไงครับ ทำอะไรกันอยู่ครับเนี่ย"
"ทำกับข้าว พี่พีทอยากทานอะไรไหม เดี๋ยวน้องภูทำให้"
"อะไรก็ได้ น้องภูทำพี่ทานได้หมดแหละ"
"แหวะ"
"แหวะอะไรอ้น ท้องหรอไง"
"เลี่ยนต่างหาก"
"ฮ่าๆ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปงีบสักแป๊ปนะ ตื่นมาตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ เพลียๆไงก็ไม่รู้"
"เดี๋ยวได้เวลาอาหารแล้วน้องภูขึ้นไปตาม"



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ผมช่วยพี่อ้นกับคุณย่าทำอาหารจนเสร็จ ก็เลยขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าซะหน่อย แล้วเดี๋ยวก็จะได้ไปตามคุณพ่อคุณแม่ให้ลงไปทานข้าว
พี่พีทหลับสบาย ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวผมเลยเอาผ้าห่มมาห่มให้ ขอบคุณนะพี่พีทที่เคียงข้างกันมาโดยตลอด.....
ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ ออกมาพี่พีทยังคงหลับอยู่ แต่เปลี่ยนท่านอนมานอนตะแคงกอดหมอนแทน กอดหมอนไปก่อนนะเมียไม่ว่าง
ผมยืนแต่งตัวหน้ากระจก มองตัวเองผ่านกระจกนึกถึงวันเก่าๆ ตั้งแต่ผมรู้จักพี่พีทจนวันนี้ เขาทำให้ผมรักเขามากขึ้นทุกวันๆ
จนทำให้ผมขาดเขาไม่ได้ จะห้าปีแล้วที่เราใช้ชีวิตร่วมกัน มันเป็นความสุขที่ยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจได้
เราอาจจะทะเลาะกันบ้าง โกรธกันบ้าง เถียงกันบ้าง แต่เราก็ไม่เคยที่จะไม่รักกัน บนความโกรธมันก็มีพื้นฐานเป็นความรักเสมอๆ

"พี่พีท เย็นแล้วนะ ไปทานข้าวกัน"
"หืมมมมม เย็นแล้วหรอ"
"อื้ม ห้าโมงแล้วน่ะ"
"โอเค" พี่พีทลุกขึ้นนั่ง ผมก็ส่งยิ้มหวานๆให้พี่พีทก็ยิ้มตอบแล้วก็ลุกจากเตียงมาที่ผม แล้วก็กอดผมจากทางด้านหลัง
เรามองหน้ากันผ่านกระจก พี่พีทหอมแก้มแล้วก็กระชับกอดให้แน่นขึ้น
"ชื่นใจจัง ห๊อมหอม"
"ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวได้ลงไปทานข้าว"
"คืนนี้จะไปนอนกับแม่หรือเปล่า"
"อยากให้ไปป่ะล่ะ"
"แล้วแต่สิ พี่ไม่ว่าอะไรหรอกพี่เข้าใจ"
"ขอบคุณนะ"
"แต่ตอนเนี่ย ขอตุนไว้เผื่อคืนนี้ที่ต้องนอนคนเดียวก่อนได้ป่ะ"
"พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินเลยนะ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกับพระอาทิตย์ท่านเลย"
"พี่พีททททท"  พี่พีทเริ่มซุกไซร้คลอเคลีย สองมือเริ่มไม่อยู่สุข ดึงผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่ออก มือซ้ายเขี่ยที่ยอดอก มือขวาลูบที่ต้นขา
ปลายจมูกสูดดมที่ต้นคอขาว ผมหันหน้าเข้าหาพี่พีท พี่พีทได้ทีประกบริมฝีปากทันใด...
"พอก่อน ทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ"
"มันขึ้นมาแล้วอ่ะ จะเอาลงไงล่ะ"
"ในห้องน้ำโน้นไป ชตอ."
"โห่ แล้วจะมีเมียทำไมเนี่ย"
"มันใช่เวลาหรอ"
"ใจร้าย"
"แล้วเมื่อไรจะบอกคุณแม่เรื่องเรา"
"เดี๋ยวทานข้าวเสร็จจะบอก"
"คิดไว้แล้วใช่ไหมจะพูดยังไงอ่ะ"
"อื้ม"
"ถ้าคุณแม่ไม่ยอมน้องภูจะวิ่งขึ้นห้องแล้วก็ขังตัวเองไว้ เข้าใจนะ"
"จะทำแบบนั้นจริงอ่ะ"
"จริงสิ"
"อืม"
"ไปอาบน้ำไปน้องภูหิวข้าวแล้ว" ผมเดินไปใส่เสื้อผ้า พี่พีทมันก็มองผมตาละห้อย ฮ่าๆๆ เดี๋ยวคืนนี้ให้
ผมเอาผ้าไปตากที่ริมระเบียง เห็นไฟในบ้านเก่าผมเปิดอยู่ เหมือนมีคนอยู่ข้างใน
"พี่พีททททททท"
"เปลี่ยนใจหรอ" พี่พีทมันทำหน้าเจ้าเล่ห์
"บ้า ไม่ใช่ พี่พีทดูนั้นสิ มีคนเข้ามาอยู่ในบ้านน้องภูแล้ว"
"หรอ สงสัยเจ้าของเขากลับมาจากเมืองนอกแล้วมั้ง"
"อืม" ผมยืนมองบ้านตัวเอง แต่ก็ต้องทำใจ มันเป็นอดีตไปแล้ว
"เป็นอะไร"
"เปล่า"
"เข้าห้องเถอะ"
"อื้มๆ"
พี่พีทถอดบ็อกเซอร์ออกแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ผมก็แต่งตัวแล้วออกไปห้องคุณย่า
"คุณย่าครับ น้องภูเข้าไปนะ" อ่าวคุณย่าไม่อยู่ สงสัยลงไปข้างล่างแล้วมั้ง ผมเลยเดินไปห้องคุณพ่อกับคุณแม่
"น้องภูเข้าไปนะครับบบบ"
"จ้าลูก"
"ทำอะไรอยู่ครับ คุณพ่อล่ะครับ"
"อาบน้ำอยู่น่ะลูก มาใกล้ๆแม่สิ"
"ครับ"
"ตอนที่ไปอยู่บ้านลุง ลำบากมากไหมลูก"
"ไม่หรอกครับ"
"อย่าโกหกแม่"
"มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก ก็แค่เหงา มันไม่เหมือนบ้านเรา มันดูวุ่นวายน่ะแม่ ถ้าไม่ได้พี่บุ้งก็คงจะแย่เหมือนกัน"
"แม่ขอโทษนะ"
"แม่ไม่ต้องขอโทษน้องภูหรอก น้องภูเข้าใจ แม่เองก็ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้"
"แล้วทำไมหนูถึงตัดสินใจมาอยู่กับพี่พีทล่ะลูก"
"ก็วันนั้นมีเรื่องที่บ้าน น้องภูกับพี่บุ้งโดนไล่ออกจากบ้าน แล้วพี่พีทก็ไปเจอพอดี แต่พี่พีทเขาก็คอยเฝ้าดูน้องภูมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่แม่ไปเมกา"
"อื้ม พีทเขาทำตามสัญญาที่บอกไว้กับแม่จริงๆ"
"คุณแม่สัญญาอะไรไว้หรอ"
"ก็สัญญาให้น้องภูเป็นน้องชายเขาไง เขาก็ดูแลน้องภูอย่างดี" น้องชายอะไรล่ะแม่ ไอ้พี่พีทมันจับน้องภูทำเมียนะ
"ตอนแรกไอ้พี่บุ้งมันจะไปอยู่หอกับเพื่อน น้องภูก็จะไปด้วยมันไม่ให้ไป ให้น้องภูอยู่กับคุณย่า"
"ที่นี้คงปลอดภัยมากกว่าน่ะสิ บุ้งเป็นพี่ชายที่ดีนะลูก"
"ใช่ครับ พี่บุ้งเป็นพี่ชายที่ดีมาก"
"แล้วหนูเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ ตอนที่อยู่บ้านคุณลุงน่ะ"
"ก็เูงินเก็บแหละ แต่มันก็ใกล้จะหมดแล้ว แต่พี่พีทก็มารับน้องภูมาอยู่ด้วยซะก่อน พี่พีทจัดการทุกอย่าง ค่าเทอมค่าเรียน กินอยู่ พี่พีทออกหมด"
"แล้วเงินที่แม่ส่งให้หนูล่ะลูก"
"พี่พีทให้น้องภูเก็บไว้ น้องภูจะออกค่าอะไรเองพี่พีทก็ไม่ยอม แถมดุน้องภูอีก คุณย่าก็เหมือนกัน น้องภูถ่ายแบบเดินแบบมาได้ ให้คุณย่า คุณย่าก็ไม่ยอมเอา แอบให้พี่พีทเอาเงินไปเข้าบัญชีน้องภู"
"หนูโชคดีนะลูก หนูต้องกตัญญูกับคุณย่าแล้วก็พี่พีทให้มากๆนะลูก"
"แน่นอนครับ น้องภูรักคุณย่ามาก แล้วก็รักพี่พีทมากด้วย"
"ดีแล้วลูก"
"คุณแม่อยู่ที่โฯ้นลำบากมากไหม"
"ไม่หรอกลูก คุณพ่อคุณแม่พี่พีทเขาจัดการให้ทุกอย่าง ที่อยู่ ที่ทำงาน แม่ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเก็บเงิน จะได้กลับมาสร้างครอบครัวของเราไง"
"คุณย่าซื้อบ้านข้างๆนี่ไว้ให้น้องภู น้องภูซื้อไว้ให้แม่นะ"
"แล้วหนูเอาเงินที่ไหน"
"เงินเก็บจากการเดินแบบถ่ายแบบไง แล้วก็ที่แม่ส่งมาให้อีก พี่พีทเอาเข้าบัญชีให้อีก คุณแม่เอาไปให้คุณย่าทีสิ"
"หนูเก็บเงินไว้เถอะลูก แม่พอมีเงิน"
"น้องภูอยากซื้อให้คุณแม่อ่ะ นะ เอาเงินน้องภูนะ"
"หนูอ่ะมันดื้อเหมือนเดิม เอาเป็นว่าเราออกคนละครึ่งก็แล้วกัน"
"โอเค ฮ่าๆ แต่ไม่รู้พี่พีทจะยอมหรือเปล่า เพราะเคยทะเลาะกัน พี่พีทจะซื้อให้ แต่น้องภูไม่ยอม พี่พีทมันก็ว่าน้องภูเอาแต่ใจ"
"อืม เงินไม่ใช่น้อยๆ พีทจะซื้อให้น้องภู แสดงว่าพี่เขารักเรามากนะ หนูนอนกับพี่พีทหรอลูก"
"ครับ"
"ทำไมไม่แยกห้องนอนล่ะลูก" เอาแล้วไงคุณนายสืบสวนเริ่มทำงาน
"ก็ตอนนั้นที่เข้ามาอยู่ใหม่ๆน้องภูไม่กล้านอนคนเดียว ก็เลยนอนกับพี่พีท แล้วมันก็เป็นความเคยชินอ่ะครับ"
"อืม ก็ดีลูกได้ไม่เหงา"
"น้องภูมาตามคุณแม่ไปทานข้าวนะเนี่ย คุณพ่อออกมาแล้ว"
"อ่าวเจ้าตัวแสบ เอ่อ หนูมีไอแพดแล้วหรอลูก พ่อจะซื้อให้แต่แม่เขาบอกว่ามีแล้ว"
"มีแล้วครับ พี่พีทซื้อให้ครับ"
"โทรศัพท์ล่ะลูก"
"อันนี้ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงครับ น้องภูเป็นพ่อสื่อให้พี่โค้กกับเพื่อนน้องภู พี่โค้กเลยซื้อให้เป็นรางวัล"
"พี่โค้ก ใครลูก"
"ก็เพื่อนพี่พีทครับ"
"อื้มม คุณแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวได้ลงไปทานข้าว ให้คุณย่ารอนานๆไม่ดี"
"อื้ม"
"เดี๋ยวน้องภูลงไปก่อนนะครับ ไปช่วยคุณย่า"
"จ้ะลูก"

........

"ลูกโตขึ้นมากนะคะคุณ"
"ใช่ เป็นหนุ่มแล้ว"
"ลูกไม่ยอมบอกนุชสักทีว่าเป็นอะไรกับพีท"
"ลูกคงไม่กล้า กลัวคุณจะเสียใจน่ะสิ"
"ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง นุชก็รักค่ะ แล้วได้คนดีๆอย่างพีทมาดูแล นุชยิ่งดีใจ อย่างน้อยที่ผ่านมาเขาก็ดูแลลูกเราแทนเราได้เป็นอย่างดี"
"พีทเป็นคนดี น้องภูโชคดีที่ได้เจอคนดีๆ"
"คุณไม่ว่าอะไรลูกใช่ไหมค่ะ"
"ไม่เลย ผมกลับดีใจซะอีก ที่ลูกเลือกพีท"
"ขอบคุณนะคะ"
"อย่าคิดมากน่ะคุณ เราอยู่กับลูกไม่ได้ทั้งชีวิตหรอกนะ เขาต้องมีชีวิตของเขาเอง ในเมื่อเขาเลือกแล้ว เราก็ต้องยินดีกับเขา"
"ค่ะ"

........




สวัสดีครับ ขอโทษด้วยนะครับ ที่ให้รอ ค้าง หลายวัน

ฝนตกทุกวันเลย เนตก็ช้า

ยังก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ


ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับนิยาย

รักที่สุด


 :L2:



ฝากเพจด้วยครับ  https://www.facebook.com/KpPhu

ออฟไลน์ IIIA

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
ฮืออออออออออออออออออออออออ คุณแม่น้องภูกลับมาแล้าาา :hao5: :hao5:

แต่เมื่อไหร่แม่จะเลิกแกล้ง น้อง อ่านไปก็สงสารไป อึดอัดน่าดู  :sad11:


มาต่ออีกเร็วๆน๊าาา

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ดีใจกับน้องภูที่เจอพ่อกับแม่แล้วซึ้งมากตอนที่กราบเท้า
และแอบสงสารน้องภูที่อึดอัดเรื่องพี่พีท

ออฟไลน์ BoJuNg

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ค้างอีกแล้วววววววววววววววววววว

เดี๋ยวอิคโยชิมา บรรยากาศคงดีขึ้น   :laugh:


 :call: :call:
 

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
น้องภูทำเราน้ำตาซึมตอนก้มกราบพ่อกะแม่  :mew6:

ออฟไลน์ Monkey D lufy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +245/-4
น้องภูเตรียมรับแผนการรักของคุณแม่ได้เลยนะ  อิอิ

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
:mew1: เย้ น้องภูได้เจอคุณพ่อ-คุณแม่แล้ว  ต่อไปก็ต้องมาลุ้นว่าถ้าน้องภูสารภาพแล้ว  คุณแม่จะเล่นละครแกล้งน้องภูยังไง  แต่อย่าแกล้งน้องภูหนักนะ  สงสารน้อง   แต่ดูแล้วคนที่จะโดนน้องภูโกรธคือพี่พีทนะ  เพราะกุมความลับไว้เยอะสุด

รออ่านตอนต่อไป




ออฟไลน์ nung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องภูมาแล้ว อ่านไปร้องไห้ไป สงสารน้องภูมา

 :mew4:  :mew4:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
ระทึกไปกับน้องภู

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด