หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[RAKDEK_KA]

เมื่อไรน้องภูจะมาน้อ....

[ขนมสัมปันนี]

เข้ามารอน้องภูทุกวัน

[Milk]

น้องภูรออยู่น้า

[meadthat]

รอน้องภูนะครับบบบ

[หนูนา]

น้องภูหายไปไหนค่ะ คิดถึงน้องภูกับพี่พีทจังเลยค่ะ

[patchylove]

ไอโฟน 5 ออกแล้วนะน้องภู 

[sutep]

เขาทิ้งเราแน่แล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

[Horizon]

มานอนรอด้วยคน

[p_phai]

คิดถึงคุณภูภูมิ

[CarToonMiZa]

คิดถึงจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[potery]

รอนะครับ 

[K.Pupoom]

ตอนที่ .....162



"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่าาาาาาาาาาา"

"เสียงมาก่อนตัวแล้ว ไม่ต้องบอกว่าใคร" น้ำเสียงที่อบอุ่นใจดี พร้อมรอยยิ้มส่งมาให้ผม

"อุย  พี่ฟ้า มาแต่เช้าเลย"
"สวัสดีครับน้องภู"
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่ฟ้า พี่ฟ้าก็รับไหว้แล้วก็ยิ้มให้
"พี่กลัวนายแบบจะเบี้ยวน่ะ เลยมารับด้วยตัวเอง"
"ภูไม่เบี้ยวหรอก แต่พี่นัดภูสิบโมงนะครับ"
"อื้ม  พอดีผ่านมาแถวนี้น่ะ เลยมาดูว่านายแบบจะแอบป่วยการเมืองหรือเปล่า"
"น้องภูโตแล้วนะพี่ฟ้า"
"อ่าวหรอ เห็นพี่พีทเล่าว่ายังไม่โตสักที" อีพี่พีทนะ เดี๋ยวเจอดีแน่ เดี๋ยวคืนนี้มีเลือด

"หิวหรือยังลูก ย่าทำข้าวต้มกุ้ง"
"หิวแล้ว แต่เดี๋ยวรอทานพร้อมพี่พีทครับ ว่าแต่คุณย่าจะไปดูน้องภูเปล่าวันนี้อ่ะ"
ผมเดินเข้าไปกอดคุณย่าแล้วก็เริ่มปฏิบัติการ อ้อน
"อายพี่เขาไหมเนี่ย หืม อ้อนย่าเป็นเด็กๆไปได้ แล้วนี้พี่เราเขาทำไรอยู่ล่ะหืม"
"อาบน้ำครับ"
"นี้ไอ้ตัวแสบ ทำไมยังไม่อาบน้ำ พี่เขามารอแล้วนะ"
"นี่มันพึ่งเจ็ดโมงนะผัก น้องรู้เวลาหรอกน่ะ"
"กว่าจะพิรี้พิไร อาบน้ำแต่งตัว ไปๆๆๆ เดี๋ยวสาย"
"คุณย่าาาาา"
"ไปเลย อย่าดื้อสิลูก ทุกคนรอหนูนะ เดี๋ยวรถติดด้วยลูก"
"แล้วคุณย่าตกลงว่าไง ไม่ไปน้องภูงอนนะ"
"คุณย่ามีงาน แกนิ ไปเลย แล้วปลุกพี่อ้นด้วย"
"สั่งจัง"

"ปวดหัวหน่อยนะลูกฟ้า เจ้าตัวแสบของบ้านก็เป็นอย่างนี้แหละ ตื่นมาก็ป่วนคนโน้นทีคนนี้ที"
"น่ารักดีครับคุณย่า บ้านจะได้ไม่เงียบไงครับ"
"ถ้าอยู่กันครบๆก็ไม่ได้เงียบหรอกลูก  ทานเยอะๆนะ เดี๋ยวย่าขอตัวเข้าครัวหน่อย เดี๋ยวทำแซนวิชให้เจ้าตัวแสบหน่อย"
"ครับ"
"ตามสบายนะลูกนะ"
"ครับคุณย่า"

ผมเดินขึ้นมาบนห้องเสียงพี่พีทยังอาบน้ำอยู่ ถอดเสื้อผ้าเหวี่ยงใส่ตะกร้าแบบหงุดหงิด
เปิดประตูห้องน้ำ พี่พีทสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งรอยยิ้มมาให้ผม
"เป็นไรอีกอ่ะ น้าบูดเป็นตูดหมาเชียว"
"ที่รักพี่มาแต่เช้าเลย นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่โต๊ะอาหารน่ะ"
"ใคร"
"ก็ยัยฟ้าครึ้มนั้นไง"
"เขามาแต่เช้าเลยหรอ มาทำไมอ่ะ"
"เขาบอกว่าเขาคิดถึงพี่ ใจจะขาดจนต้อถ่อสังขารมาถึงนี้"
"ไม่ใช่แล้วมั้ง มาอาบน้ำมาพี่อาบให้"
"พี่พีท"
"หืมมมมม"
"ถามอะไรหน่อยได้ป่ะ"
"ได้"
"ถ้าน้องภูต่อยยัยฟ้ารั่วนั้นอ่ะ จะเป็นไรไหม"
"ยกหมัดให้ขึ้นก่อนเถอะ เพ้อเจ้อ ไหนบอกว่าโตแล้ว เข้าใจแล้วไง"
"โอเคๆๆ แตะต้องไม่ได้เลย แม่ฟ้าสูงงงงงงงงงส่งคนเนี่ย"
"เห้อ" แล้วพี่พีทก็ส่ายหน้า หยิบครีมอาบน้ำเทใส่มือ แล้วก็ถูตัวให้ผม
ผมก็ได้แต่ยืนปั้นหน้าบูดต่อไป จนพี่พีทมันต้องแอบหอมแก้มให้ผมจั๊กจี้เล่น
สักพักอารมณ์ก็กลับมาเป็นปรกติเหมือนเคย เราสองคนช่วยกันอาบน้ำ แต่งตัวเหมือนเคย

"ใส่กางเกงขาสั้นไหม" พี่พีทถาม
"จัดมา!!!!!!!!!เอาให้เสมอไข่เลย"
"ฮ่าๆๆ ทะลึ่งนะเราเนี่ย แค่เหนือเข่านิดเดียวก็พอ กำลังน่ารัก เสื้อยืดแล้วกันนะ"
"อื้ม"
"เมื่อวานพ่ซื้อหมวกมาให้ เดี๋ยวใส่ไป "
"อืม"
"ทาครีมสินั่งเฉยทำไมครับ"
"หยิบให้หน่อย"
"อ่ะ"
"ไหนขอดูหมวกหน่อยดิ" แล้วพี่พีทก็เดินไปหยิบหมวกมาให้ผม เป็นหมวกแคปสีชมพู
"อ่ะ น่ารักป่ะ"
"สีชมพูเนี่ยนะ"
"อื้ม"
"ทำไมไม่ซื้อที่มันมีดอกไม้ติดข้างๆมาด้วยล่ะ เค้าจะได้รู้ว่าเป็นตุ๊ด"
"ฮ่าๆๆ นี้มันของผู้ชาย ไหนลองใส่สิ" แล้วพี่พีทก็เอามาใส่ให้ผม
"แล้วในถุงนั้นอะไรอีกอ่ะ"
"หมวก แต่เป็นไหมพรม หรือ จะใส่ใบนี้ อ่ะลองดูดิ"
"แล้วในกล่องนั้นอะไร"
"แว่นตา"
"ของใคร"
"ของพี่ ฮ่าๆๆๆ"
"ใครอนุญาตให้ซื้อ"
"แอบซื้อ"
"ใช้เงินอ่ะให้มันรู้จักใช้บ้างนะพาคินทร์ แว่นที่ซื้อมายังไม่ได้ใช้มีอีกต้องหลายอัน"
"เดี๋ยวใช้เลยวันเนี่ย"
"เงินมันหายาก ใช้ให้มันรู้จักใช้บ้าง"
"โห่ เดือนนี้พี่พึ่งซื้อเนี่ย"
"ไม่ซื้อก็ไม่ผิดนิ"
"ไหนลองใส่หมวกอันนี้หน่อยดิ" ทำมาเปลี่ยนเอง นึกว่าไม่รู้ไม่ทันล่ะมั้ง
"ทำมาเปลี่ยนเรื่อง"
"ใบนี้น่ารักกว่าใส่ใบนี้แล้วกันเนอะ หยิบรองเท้าหนังสีดำกับสีขาวไปใส่ท้ายรถด้วยนะ"
"เค้าไม่เตรียมให้หรอ"
"คอสตูมเขาบอกพี่มาให้เอาติดไปด้วยอ่ะ"
"อืม"
"จะเอาไรไปบ้าง ใช้กระเป๋าใบดียวกับพี่เนี่ยแหละได้ไม่ต้องถือ"
"โทรศัพท์ ผ้าขนหนูผืนเล็กอ่ะ ลายโดเรมอนนะ"
"เยอะ"
"กระเป๋าสตางค์ด้วย เดี๋ยวไม่มีเงินจ่ายค่าทางด่วยนะบอสอ่ะ"
"เห้ยๆๆพี่พีทๆทิชชูเปียกด้วย แล้วก็ที่เช็ดเครื่องสำอางค์ "
สบายจริงๆเกิดเป็นน้องภู มีพี่พีทเป็นสามีสบายไป้อยแปดอย่าง ฮ่าๆๆๆๆ
เตรียมข้าวของกันเสร็จก็ได้เวลาลงมาข้างล่าง คุณย่าก็นั่งทานอาหารรออยู่แล้ว
คุยกับพี่ฟ้าแล้วก็พี่อ้นพี่บุ้ง ไอ้พี่ฟ้านี่ก็นึกว่าจะกลับไปแล้วซะอีก
"หวัดดีพีท"
"หวัดดีครับ ไม่ต้องไปคุมงานหรอกฟ้า"
"เซตทุกอย่างไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะพีท เหลือนายแบบสุดหล่อของฟ้าเนี่ยแหละ"
"อ่อ"
"มาทานข้าวลูกน้องภู พีท เดี๋ยวจะได้ไปทำการทำงานกัน จะได้ไม่เลิกดึกๆดื่นๆ"
"ครับคุณย่า"
"หมวกน่ารักจังน้องภู" พี่อ้นชมพร้อมมอบรอยยิ้ม
"บอสซื้อให้"
"อยากได้ไหม เดี๋ยวพี่ผักคนนี้ซื้อให้"
"มันไม่เข้ากับอ้นหรอกบุ้ง ใส่แล้วกลัวไม่น่ารักเท่าน้องภู"
"ดีแล้วแหละ ถ้าเหมือนมันก็จะเหมือนลิงนะ ฮ่าๆๆๆ"
"แหย่น้องแต่เช้าเชียวเจ้าผัก เดี๋ยวก็เจอดีหรอก เหมือนอารมณ์จะไม่สู้ดีนักด้วย ย่าขอเตือน"
"อูยยยยย สงสัยจะจริง ตาเขียวแล้วนั้น"
"ก็ชอบไปแหย่น้องนะเราอ่ะ"
"ทุกคนคงรักน้องภูมากเลยนะครับ" พี่ฟ้าถาม
"ใช่ครับ แก้วตาดวงใจของพวกเราทุกคนแหละครับ" พี่บุ้งพูด
"แหม๋ ได้ยินแบบนี้ฟ้าชักอยากได้แก้วตาดวงใจคนนี้ไปไว้ที่บ้านจัง ฟ้าขอได้ไหมครับคุณย่า"
"ถ้าจะไม่ได้หรอกลูก พี่เขาหวง"
"ว่าไงพีท ฟ้าขอได้ไหม"
"ไม่ได้หรอกฟ้า นี้คือลมหายใจของพีท ให้ใครไม่ได้หรอก"
"แย่จัง ฮ่าๆๆๆ" 

ไอ้บ้าพี่พีท เขินเป็นเหมือนกันนะเว้ย เล่นมาหวานกลางโต๊ะอาหารแบบนี้ แถมยังต่อหน้าคนอื่นอีก

"อิ่ม  เดี๋ยวน้องภูไปแปรงฟันก่อนนะครับ"
"ชามเดียวพอหรอลูก หืมม"
"พอครับคุณย่า เดี๋ยวพุงออก เผื่อพี่ฟ้าให้น้องภูโชว์พุง"
"ฮ่าๆๆ ย่าทำแซนวิชไว้ให้น่ะ เดี๋ยวหยิบไปด้วยนะลูก"
"ขอบคุณครับ"

"ฟ้าเชิญคุณย่าด้วยนะครับ  วันเปิดตัวหนังสืออ่ะครับ"
"จ้ะ แล้วย่าจะไปแสดงความยินดีด้วยนะ"
"คุณแม่บอกว่าต้องไปให้ได้นะครับ"
"จ้ะ ไปแน่นอน"
"งั้นเดี๋ยวฟ้าขอตัวก่อนนะครับ นายแบบไม่เบี้ยวแน่นอน แล้วเจอกันที่สตูนะพีท"
"อื้ม"
"ฟ้าไปก่อนนะครับคุณย่า สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ โชคดีนะลูกนะ"
แล้วยัยฟ้ารั่วก็เดินออกจากบ้านไป ผก็เดินเข้ามาพอดี
"พี่ว่า อีนังฟ้าเนี่ย ต้องมีอะไรแน่ๆ แกระวังตัวไว้ด้วยนะไอ้ลิง"
"น้องภูก็คิดแบบนั้นแหละพี่บุ้ง ไม่เคยไว้ใจนางเลยแม้แต่นิด"
"เพ้อเจ้พอกันทั้งพี่ทั้งน้องนั้นแหละ"
"เอ้าพี่อ้นไมพูดงั้นอ่ะ"
"แค่ระวังตัว แต่ไม่ใช่วิตกจริต ไป ขึ้นรถได้แล้ว พี่พีทไปรอที่รถแล้ว กระเป๋าอ้นอ่ะ"
"โน้น"
"ไปหยิบมาสิ อ้นไปทำงานก่อนนะครับคุณย่า"
"น้องภูด้วย"
"จ้ะ โชคดีนะลูก คุณพระรักษานะ"
"สาธุ"
"ทะเล้นจริงเชียว" แล้วคุณย่าก็เดินมาส่งพวกเราหน้าบ้าน แล้วก็เดินกลับเข้าไป รถเเล่นออกจากบ้าน
พวกเราสี่คนก็คุยกันมาตลอดทาง พี่พีทก็นานๆจะพุดทีเพราะต้องขับรถ หรือไม่อยากฟังพวกผมไร้สาระก็ไม่รุ้
"ไอ้ลิง ไม่ได้บอกน้องสาวแกหรอว่าจะไปถ่ายแบบอ่ะ"
"บอก แต่นางไปทะเลกับสามี ไม่ชวนพวกเราด้วย ยังงอนมันอยู่เนี่ย"
"เขาคงอยากไปสวีทกันสองคนมั้ง"
"ไปสองคนไม่เห็นจะสนุกเลย ไปเยอะๆสนุกกว่าอีก บอส เมื่อไรจะพาพวกเราไปทะเลอีกอ่ะ"
"ปิดเทอมแล้วหรอปิดเทอมใหญ่ค่อยไปสิ จะได้ไปกันหลายๆวัน"
"โอเคร"

ถึงแล้ว  บริษัทพี่ฟ้า

"สวัสดีค่ะ คุณพีท" เลขาพี่ฟ้า เดินมารับพวกเราที่หน้าบริษัท
"สวัสดีครับคุณอ้อ  น้องภู นี่พี่อ้อครับ" พี่พีทแนะนำพี่อ้อให้ผมรู้จักผมก็ยกมือสวัสดี
"น่ารักกว่าในรูปอีก ยังงดูเด็กอยู่เลย ในรูปดูโตเป็นหนุ่มเชียว"
"ตกลงว่าภูหล่อไหมครับพี่อ้อ"
"หล่อมากค่ะ เชิญด้านในดีกว่าค่ะ ลุงๆ มาช่วยยกของหน่อยค่ะ" แล้วพี่อ้อก็เรียกลุงยามมาช่วยยกของ
ผมพี่พีท พี่บุ้ง พี่อ้น เดินเข้าไปในบริษัท ทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียว แล้วก็เม้าท์กันตามลำดับ
ก็เป็นแบบเนี่ยแหละ เห็นอะไรแปลกใหม่ที่ไม่คุ้นตาคุ้นหูก็ต้องพูดคุยกันเป็นเรื่องธรรมดา
"แม้แต่องค์พระปฏิมายังราคิน" พระพุทธรูปท่านนั่งอยู่เฉยๆยังมีคนตำหนิติเตียนว่าปั้นไม่สวยบ้าง
ปั้นไม่ได้ส่วนบ้าง แล้วนับประสาอะไรกับมนุษย์โลกที่ยังเวียนว่ายตายเกิด จะไม่ถูกนินทา

ไม่แคร์  ฮ่าๆๆๆ

"เดี๋ยวเชิญห้องนี้นะคะ เดี๋ยวอ้อไปหาน้ำหาขนมมาให้ค่ะ"
"พี่อ้อครับ"
"จ๋า"
"ห้องน้ำอยู่ตรงไหนครับ"
"มาค่ะ เดี๋ยวพี่พาไป"
"เดี๋ยวน้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่พีท"
"อื้ม อ้นไปกับน้องไป"
"ครับ"

ผมกับพี่อ้นเดินตามพี่อ้อมาเข้าห้องน้ำ ก็เจอกับพี่คนหนึ่งร้องทักพี่อ้อเสียงดังลั่น

"อ้อ  ใครย่ะ"
"คนไหนล่ะคะคุณพี่"
"คนใส่หมวกน่ะ"
"นายแบบวันนี้ไง ที่จะขึ้นปกน่ะ ชื่อน้องภูค่ะ น้องภูนี้พี่น้อยหน่าที่จะแต่งหน้าให้หนูวันนี้ไงค่ะ"
"สวัสดีครับพี่น้อยหน่า"
"สวัสดีค่ะลูก  น่ารักน่ากินจังเลยค่ะ เดี๋ยวเจอกันนะคะ"
"ครับ" แล้วพี่แกก็เดินจากไป ผมกับพี่บุ้งก็เข้าไปในห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็มายืนคุยกันที่หน้ากระจก
ล้างมือไปคุยกันไป ก็เล่าโน้นเล่านี้ให้กันฟังนั้นแหละ จนพี่พีทเดินมาตาม คลาดสายตาไม่ได้เลยจริงๆ
"พี่พีทมาตามแน่ๆ" พี่อ้นกระซิบเบาๆ
"มาตามหรอบอส"
"เปล่า มาเข้าห้องน้ำ ว่าแต่ทำอะไรกันอยู่นานแล้วนะ"
"อ่อยผู้ชายน่ะ"
"หาเรื่อง เดี๋ยวพี่พีทก็งับหัวเอาหรอก" พี่อ้นกระซิบเบาๆอีกเช่นเคย
"หรอ เดี๋ยวพี่ขอไปทานข้าวกับพี่ฟ้าสองคนนะ อยู่กับพี่อ้นได้ไหม"
"เชิญเถอะ จะไปขึ้นสวรคค์ลงนรกที่ไหนก็เชิญ ไปเถอะพี่อ้น"
"ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะพี่พีทดังตามหลังมา คงสะใจไมน้อยละสิ กลับบ้านไปเจอแน่
พักนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้อารมณ์มันขึ้นง่ายเสียเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆ

"น้องภูคิดอะไรออกแล้วพี่อ้น"
"คิดไรแผลงๆอีกล่ะ"
"พี่อ้นนิ ก็น้องภูอ่ะจะใช้พี่ฟ้าเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นพี่พีท"
"อย่าเชียวนะ อยู่ดีๆจะชักศึกเข้าบ้าน มันใช่หรอ ตัวเองนั้นแหละจะนอนร้องไห้ไม่รู้ตัว พี่ขอเตือนอย่าเชียว"
"แค่เล่นๆ"
"เราไม่รู้นะว่าพี่ฟ้าเขาคิดยังไง เกิดเขาชอบเราตั้งแต่แรกขึ้นมา เรานั้นแหละจะซวย หาเรื่อง พอเลยเลิกคิด"
"โห"
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น มันใช่เรื่องไหม"
"อะไรกัน" พี่บุ้งถามเมื่อเห็นพี่อ้นดุผม
"ก็น้องชายเธอน่ะสิ อยู่ดีไม่ว่าดี จะใช้คุณฟ้าแกล้งพี่พีท"
"หาเรื่องนะไอ้ลิง เดี๋ยวจบงานนี้เรากับเขาก็ไม่ต้องเกี่ยวข้องกันแล้ว อย่าหาเรื่อง"
"โอเคๆ อยู่เฉยๆก้ได้"
"ว่าแต่จะแกล้งยังไงอ่ะ"
"เพี๊ยะ!!!!!" พี่อ้นตีไปที่ขาพี่บุ้ง
"โอ๊ย มาตีบุ้งทำไมเนี่ย "
"รู้นะว่าคิดอะไร เดี๋ยวจะโดน"

"ได้เวลาแล้วค่ะ เดี๋ยวน้องภูแต่งหน้าทำผมนะคะ"
"ครับ"
ผมสามคนเดินเข้ามาในสตูดิโอถ่ายภาพ มีห้องกั้นไว้สำหรับแต่งหน้าทำผม พี่อ้นก็เดินประกบไม่ห่าง
สงสัยพี่พีทจะสั่งมาแน่ๆเลย พี่พีทยืนคุยอยู่กับพี่ฟ้าหัวเราะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เห็นแล้วหมันไส้ แหวะ
"มาแล้วสุดหล่อของพี่ นั่งเลยค่ะ นี่พี่เอ๋ ช่างผมค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ" แล้วพี่เอ๋ก้เอากระดาษที่เขียนลำดับการทำผมมาแปะที่หน้ากระจก
"พี่น้อยหน่า นี่ชุดน้องนะคะ เรียงลำดับไว้แล้ว"
"จ้า แล้วคอสตูมไปไหนล่ะ"
"จกส้มตำอยู่พี่ มันบอกว่ากว่าพี่จะแต่งหน้าเสร็จก็อิ่มพอดี"
"งานละเอียดย่ะ เดี๋ยวคาดผมหน่อยนะ" ผมถอดหมวกออก พี่น้อยหน่าก็คาดผมให้
แล้วก็เอาสเปรย์น้ำแร่มาฉีดหน้าให้ แล้วก็ทำความสะอาดใบหน้า ลงครีมต่างๆ
"หน้าละเอียดมากเลย ใช้ครีมอะไรครับเนี่ย" พี่น้อยหน่าแกเป้นเก้งสาวพูดครับนะ ฮ่าๆ
"มันเยอะอ่ะครับ" ผมก็เล่าให้พี่แกฟังว่าใช้อะไรบ้าง บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่แกแต่งหน้าละเอียดมาก ค่อยๆทาค่อยๆดู แล้วก็คุยสนุกด้วย
"พี่น้อยหน่า เป็นไงบ้างนายแบบฟ้า"
"เริ่ดมาก เก่งนะเนี่ยหามาได้ แล้วพ่อหนุ่มคนนั้นใครอ่ะ"
"ก็พี่ชายน้องภูนี่ไง เจ้าของบริษัทที่จะจัดงานเปิดตัวหนังสือให้เราไงพี่"
"อุ๊ยตาย  หล่อกันทั้งบ้าน แล้วที่พี่เจอในห้องน้ำละ" พี่น้อยหน่าถามผม
"พี่เหมือนกันครับ"
"อ่อ"
แต่งหน้าทำผมเสร็จก็มาแต่งตัว ก็มีหลายคนมาช่วย เสื้อผ้าออกแนวร็อคๆนิดหน่อย
การใส่ค่อนข้างลำบาก พี่อ้นก็มาช่วยเขาอีกแรง
"เรียบร้อย หล่อโฮกเลยคนเก่ง"
"ขอบคุณครับ"
"ดื่มน้ำก่อนครับสุดหล่อ" พี่ฟ้ายื่นขวดน้ำให้ผม
"ขอบคุณครับ"

แล้วก็เริ่มถ่ายกัน เรยกว่าถ่ายกันเป็นร้อยๆรูปเลยแหละ ท่าโน้นท่านี้
แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าถ่ายเซตใหม่ เซตใหม่ออกแนวหวานๆสีพาสเทล
จนมาเซตสุดท้าย เป็นเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวยาว แล้วก็กางเกงในมีขาสีขาวหนึ่งตัว
"เซตสุดท้ายแล้วนะสุดหล่อ นี่ครับ"
"มีเซตนี้ด้วยหรอครับ" พี่อ้นถามเพราะในข้อตกลงมันไม่มี แล้วอีกอย่างพี่พีทก็สั่งไว้แล้วด้วย
ว่าไม่ให้มีการถ่ายเซ็กซี่ ห้ามถอดเสื้อ แล้วก็ห้ามโชว์ต่ำกว่าสะดือหนึ่งฝ่ามือ
"ค่ะ เป็นเซตที่ถ่ายบนที่นอนไงค่ะ เดี๋ยวขึ้นไปถ่ายชั้น4นะคะ "
"แต่ในสัญญาไม่มีเซตนี้นะพี่" พี่อ้นเริ่มโวยวาย
"งั้นต้องคุยกับคุณฟ้าแล้วค่ะ เพราะพี่ก็รับคำสั่งมาอีกที"
พี่อ้นเดินไปคุยกับพี่พีท พี่พีทก็เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว แล้วพี่ฟ้าก้เดินตามเข้ามาพร้อมเลขา
"มีอะไรหรอพีท"
"เซตนี้เราไม่ได้ตกลงกันนะฟ้า ทำไมเอามาให้น้องถ่ายอ่ะ"
"พอดี นายแบบที่จะถ่ายเซตนี้เขาเกิดอุบัติเหตอ่ะ พีทช่วยฟ้าหน่อยนะ"
"แต่น้องเป็นนักศึกษาอยู่นะ พีทให้น้องถ่ายไม่ได้หรอกฟ้า"
"งั้นพีทก็เป็นนายแบบแทนหน่อยสิ นะ น๊าาาา" อ้อนอย่างกับตัวเองเป็นเมียพี่พีทงั้นแหละ หมันไส้
"ไม่ดีกว่าฟ้า ฟ้าหาคนอื่นเถอะ"
"พีท ฟ้าต้องส่งสำนักพิมพ์พรุ่งนี้แล้วนะ จะไปหาใครได้อ่ะ ถ้าพีทไม่ช่วยฟ้าฟ้าแย่แน่ๆ"
"พีทขอโทษนะฟ้า พีทไม่ถนัดงานแบบนี้"
"โอเคๆ งั้นอ้อ ไปหยิบกางเกงนอนขายาวของพี่มาให้น้องใส่ คราวนี้ถ่ายได้ยังพีท"
"พีทขอดูเสื้อผ้าก่อนแแล้วกัน"
"ถ่ายไปเถอะพี่พีท จะได้เสร็จๆ"
"อื้ม"
แล้วการถ่ายทำเซตสุดท้ายก็จบลง แต่พี่พีทก็บ่นว่ามันโป้อยู่ดีเพราะมันต้องปลดกระดุมเสื้อ
"พีท อยู่ช่วยฟ้าเลือกรูปก่อนนะ อย่าพึ่งกลับ"
"ได้สิ"
"พี่พีท ขอกุญแจรถหน่อย"
"จะเอาอะไรเดี๋ยวพี่ไปเอาให้"
"ที่ล้างเครื่องสำอางค์ กับโทรศัพท์ด้วย"
"โทรศัพท์อยู่ที่พี่"
"เอามา มีใครโทรมาจีบบ้างปล่า"
"นี่แหน่ะ" พี่พีทมันก็เขกหัวผม แล้วเราสองคนก้ไปที่รถกัน

"ขอหอมแก้มทีดิ"
"บ้าไง"
"นะ เดี๋ยวนายแบบล้างหน้าแล้วอดหอมนายแบบอ่ะ ฟ๊อดดดดดดดดดดด"
"เห้ย พี่พีทอ่ะ อายคนอื่นเขานะ"
"ไม่เห็นมีใครเลย รถเราฟิล์มดำขนาดนี้ไม่มีใครเห็นหรอก"
"ถ้างั้นสักยกป่ะล่ะ"
"เอาๆๆๆๆ" หน้าหื่นมากไอ้เสาไฟเอ๊ย
"หื่น  ไปได้แล้วเดี๋ยวพี่ฟ้าของพี่พีทจะชะเง้อคอมองหาจนคอเคล็ด"
"ตลอดอ่ะ"
"งั้นก็กลับบ้านดิ จะอยู่ช่วยเขาทำไม ใช่เรื่องของตัวหรอ"
"เดี๋ยวมีรูปเมียโป๊ออกไปนะ"
"ช่างมันสิ"
"ไม่เอา หวง"
"อยากจะอยู่ใกล้ชิดกันนานๆก็บอกมาเถอะ"
"หาเรื่องพี่อีกแล้ว กลับก็กลับ"
ผมก็เดินเข้ามาในบริษัท เจอพี่ฟ้ายืนรออยู่
"มาพอดีเลย พี่ให้คนจัดอาหารขึ้นไปบนห้องพี่นะ เดี๋ยวน้องภูขึ้นไปทานนะครับ"
"น้องภูทานกับพี่ๆทีมงานก้ได้ครับพี่ฟ้า"
"พี่ให้คนยกขึ้นไปแล้วอ่ะ จะได้ส่วนตัวไง พีทขึ้นไปทานข้าวกับน้องสิ"
"อื้ม" แล้วเราสี่คนพี่น้องก็มาล้อมวงทานข้าวกัน บนห้องนอนพี่ฟ้า ชั้นสี่ที่ทำไว้

"วันนี้น้องชายพี่หล่อมากมากเลยนะ" พี่อ้นชม
"ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย" พี่บุ้งเบรค  ไอ้ขี้อิจฉา
"น้องภูรู้ตัวดีพี่ผักว่าน้องภูไม่หล่อ เขาก็เลยเอาน้องภูมาขึ้นปกไง หล่อๆแบบพี่ผักอ่ะ สันปกยังไม่ได้ขึ้นเลย"
"ฮ่าๆๆ  สมน้ำหน้า" พี่อ้นหัวเราะชอบใจ รวมทั้งพี่พีทด้วยที่พยายามกลั้นหัวเราะไว้
"เออ พี่มันไม่หล่อ"
"ใช่ ไม่หล่อ แล้วยังปากไม่ดีอีกต่างหาก"
"งอน"
"น่ารักมากเลยเธอ ข้าวนี้ไม่ทานหรอ หืมมม"
"ทานจ้ะเมียจ๋า  ไม่รู้ว่าไอ้ลิงมันใส่ยาพิษลงไปหรือเปล่า"
"น้องภูจะใส่เพื่ออะไรพี่บุ้ง ฆ่าตัวเองหรือไง"
"ใครจะไปรู้ แกมันนางอิจฉา"
"โห  แม่นางเอก"
"อ้น  นั่งคิดอะไร ตักกับข้าวคาปากนานแล้วนะ" พี่บุ้งถาม
"ถ้าเราโดนคุณฟ้าวางยาล่ะ"
"ดูละครให้มันน้อยๆหน่อยเธอ เพ้อเจ้อ"
"เชอะ"

ก๊อกๆๆๆ

"เชิญครับ" มีคนมาเคาะประตูห้อง พี่พีทบอกให้เข้ามา แล้วก็เป็นเลขาพี่ฟ้า
"มีอะไรหรอครับ"
"คือช่างภาพขอภาพโคลสหน้าน้องภูชัดๆหน่อยนะคะ"
"อ่อได้ครับ เดี๋ยวน้องภูขอเข้าห้องน้ำแปปนะครับเดี๋ยวจะตามลงไป"
"ค่ะ"
"ถ่ายอะไรกันนักหนาว่ะ ไม่จบไม่สิ้น" ไอ้พี่บุ้งเริ่มบ่น
"ปากหรอนั้นอ่ะ"
"อ้นไปกับน้องไป เดี๋ยวพี่ทานข้าวอิ่มแล้วจะตามลงไป"
"ครับ"
"เค้าไปด้วย" แล้วเราสามคนพี่น้องก็ลงมายังสตูดิโอข้างล่างอีกครั้ง มีพี่พีทนั่งทานข้าวอยู่คนเดียวสงสัยหิว

"สุดหล่อพี่รบกวนอีกทีนะ" พี่ฟ้าเดินมากอดคอผมแล้วก็พาเข้าไป
"ครับ"
"แต่งหน้าทำผมให้น้องหน่อยครับ ป้าๆ"
"จ้าาาา"

แต่งหน้าทำผมอีกครั้ง แล้วก็มาถ่ายอีกรอบ ถ่ายอยู่นานเหมือนกันอ่ะ กว่าตากล้องจะพอใจ

"โอเคครับบบบ ขอบคุณมากนะครับสุดหล่อ"
"ยินดีครับพี่ตากล้องสุดหล่อ"
"ฮ่าๆๆๆ "

"น้องภู"
"ครับ"
"เวลาที่เราเผลออ่ะ น่ารักมากรู้ตัวเปล่า"
"หรอครับ ไหนขอดูหน่อย" แล้วผมก็เดินไปหาพี่ตากล้อง แล้วพี่เขาก็ให้ดูรูปจากกล้อง
"เป็นไง น่ารักไหม"
"ไม่รู้อ่ะ"
"ไม่รู้ได้ไง"
"ต้องถามคนอื่นสิครับ มาถามน้องภู เดี๋ยวใครเขาก็หาว่าหลงตัวเองอ่าดิ"
"ใครจะกล้าว่า  ว่างๆมาเป็นนายแบบให้พี่บ้างสิ"
"ได้ตังค์เปล่า"
"นิดหน่อย เป็นแบบให้พวกตากล้องสมัครเล่นอ่ะ ได้รูปสวยๆด้วยนะ"
"น้องผมค่าตัวแพงนะพี่สู้ไหวเปล่า" พี่บุ้งเดินเข้ามาคุยด้วย
"แหมน้องบุ้งคนกันเอง พี่อยากได้รูปน้องภูในชุดนักศึกษาจัง ขอไปแอบถ่ายที่มหาวิทยาลัยได้ไหมเนี่ย"
"ได้ครับ"
"มีอะไรติดต่อผ่านผมได้เลยพี่คิดไม่แพง"
"น้องบุ้งเป็นเงินเป็นทองตลอดนะ ฮ่าๆๆ"
"ล้อเล่นขำๆพี่ สำหรับพี่ เต็มที่อยู่แล้ว"
"ขอบคุณครับ แล้วนี้คุณฟ้าไปไหนจ้ะเลขาสาว"
"ขึ้นไปเอาของข้างบนน่ะค่ะ เดี๋ยวลงมา"

ผมกับพี่อ้นมองหน้ากันทันที

"งั้นเดี๋ยวภูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ"
"ครับผม"
ผมกับพี่อ้นก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนทันที
"หยุดทำไม" ผมหยุดยืนหน้าประตูห้อง พี่อ้นก็ถามว่าหยุดทำไม
"กลัว"
"ไม่มีอะไรหรอก เปิดเข้าไปเถอะ

ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไปทันที ไม่มีใครอยู่ในห้อง แล้วพี่พีทไปไหนอ่ะ
แล้วพี่ฟ้าอีกคนไปไหนอ่ะ ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วก็มองหน้าพี่บุ้ง
แล้วสองคนนั้นก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่พีทเดินถอดเสื้อออกมาจากห้องน้ำ
พี่ฟ้าเดินตามมาติดๆ ผมชาไปทั้งตัว ความโกรธพุ่งขึ้นใบหน้าจนหน้าแดงไปหมด
"ใจเย็นๆนะ" พี่อ้นบีบมือผมไว้เบาๆ
"อ่าวน้องภู ถ่ายเสร็จแล้วหรอ  พีทเดี๋ยวฟ้าหยิบผ้าให้นะ"
ผมยืนจ้องหน้าพี่พีท พี่พีทคงรู้ชะตากรรมตัวเองอยู่บ้าง แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
"พี่อ้นพาน้องภูกลับบ้าน"
"อย่าหนีปัญหา นี้ของๆเรานะ กลับไม่ได้" พี่อ้นกระซิบบอกผม
"ได้แล้วพีท ไม่รู้พีทจะใส่เสื้อฟ้าได้เปล่าน่ะสิ เดี๋ยวฟ้าเช็ดให้นะ"
"ไม่เป็นไรฟ้า พีทเช็ดเองดีกว่า อ้นไปเอาเสื้อในรถให้พี่หน่อย"
"ครับ"
"เดี๋ยวน้องภูเช็ดให้พี่พีทเองดีกว่าครับ ข้างล่างเขาหาตัวพี่ฟ้าอยู่นะครับ ขอผ้าให้ภูดีกว่า"
ผมดึงผ้ามาจากมือพี่พีท พี่ฟ้าก็ถอยห่างออกไป
"งั้นเดี๋ยวฟ้าลงไปดูงานข้างล่างก่อนนะ  โทษทีนะพีท"
"ไม่เป็นไรครับ"

แล้วพี่ฟ้าก็ลงไป ผมก็เช็ดตัวให้พี่พีท แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ทำหน้านิ่งอย่างเดียว
แล้วพี่พีทก็จับมือผมให้หยุดเช็ด ผมก็สะบัดมือออกแต่มันไม่หลุด ก็ได้แต่มองค้อนตาเขียวปี๊ดดด
"มองค้อนพี่ทำไม"
"ปล่อย น้องภูเจ็บ"
"มันไม่ได้เป็นอย่างที่น้องภูคิดหรอกนะ เชื่อใจพี่"
"เคยทำอะไรให้เชื่อใจบ้างไหมล่ะ เบื่อ"
"ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ พี่เสียใจนะ"
"มันไม่ได้ครึ่งที่น้องภูเสียใจหรอก พี่พีทอยากจะทำอะไรก็เชิญเถอะ ไม่เคยแคร์กันอยู่แล้วนิ"
"น้องภู ฟังพี่"
"ไม่ฟัง ปล่อยมือน้องภู น้องภูเจ็บ  อื้ออออออ" แล้วสองมือพี่พีทก็ประคองที่แก้มผมแล้วก็จูบผมทันที
ริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากผมอย่างแรง ไม่รู้ว่ารักหรือแค้นถึงได้ทำแบบนี้ ผมยืนนิ่งจนพี่พีทถอนจูบออก
น้ำตามันก็ค่อยๆไหลออกมา ไม่ใช่ผมไม่เชื่อใจพี่พีทนะ ผมเชื่อใจอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร
ผมอาจจะหวงพี่พีทมากเกินไป จนกลัวว่าจะเสียพี่พีทไปให้พี่ฟ้าก็เป็นได้ เพราะพี่ฟ้าทั้งนารักทั้งเก่ง
แถมไม่เอาแต่ใจแบบผมอีกต่างหาก ....
"พอใจยัง" ผมถามด้วยเสียงสั่นเครือ
"เสื้อได้แล้วพี่...... เออ  คือ เกิดไรขึ้นอ่ะครับ"
"พี่อ้นพาน้องภูกลับบ้านหน่อย"
"เห้ยไม่เอาไม่ร้อง"
"ถ้าเรื่องแค่นี้ยังไม่เข้าใจพี่ แล้วต่อไปมีปัญหาใหญ่กว่านี้จะทำไง"
"แล้วพี่พีทเคยเข้าใจน้องภูบ้างไหมว่ารู้สึกยังไง พี่พีทก็รู้ว่าภูไม่ชอบให้พี่อยู่ใกล้เขา พี่พีทก็ยังทำ"
"แล้วจะให้พี่ทำไง เราพูดเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอ"
"ต่อไปถ้าพี่พีทแก้ผ้านอนกอดกับเขาอยู่บนเตียงพี่พีทก็คงให้น้องภูเข้าใจพี่พีทงั้นสิ"
"ถ้าคิดแบบนี้พูดกันต่อไปก็จะพาลทะเลาะกันเปล่าๆ ล้างหน้าล้างตาซะ แล้วไปที่รถ"
"ทำตามที่พี่พีทบอกเถอะนะ มีอะไรไปคุยกันที่บ้านเราดีกว่า ป่ะคนเก่ง"

ผมเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา ล้างคราบน้ำตาออกจากใบหน้า แล้วก็เดินตามพี่อ้นลงไปข้างล่าง
หยิบกระเป๋า แล้วก็ลาพี่ๆทีมงาน ใจจะทุกข์ตรมขนาดไหน หน้าก็ต้องยิ้มไว้เมื่อเจอสื่อ แฮ่
"อ่าวพีท ไหนบอกจะช่วยฟ้าคัดรูปไง"
"โทษทีนะฟ้า ไอ้ตัวแสบไม่ค่อยสบายอ่ะ"
"น้องภูโตเป็นหนุ่มแล้ว พีทห่วงน้องอย่างกับน้องเป็นเด็กอนุบาลงั้นแหละ"
"พี่พีทอยู่ช่วยพี่ฟ้าเถอะครับ เดี๋ยวภูกลับแท็กซี่กับพี่อ้นก็ได้ ภูขอตัวกลับก่อนนะครับพี่ๆ สวัสดีครับ"
ผมเดินออกมาจากออฟฟิศพี่ฟ้า โดยมีพี่อ้นวิ่งตามมา ผมรู้นะว่าตัวเองงี่เง่าเอาแต่ใจ
แต่ผมก็อยากให้ทุกคนเข้าใจผมด้วยว่าผมรุ้สึกยังไง ของๆเราเราก็หวง ไม่ได้หวงว่าเขาจะไปมีใคร
แต่หวงที่ใครจะมาเอาเขาไป มีสามีหล่อ มันก็ต้องทำใจในเรื่องนี้ แต่ผมทำใจไม่ได้
"น้องภู พี่ว่าทำแบบนี้ไม่ดีนะ"
"พี่อ้น ถ้าพี่พีทแคร์ภูจริงๆ ทำไมไม่ตามมา ทำไมปล่อยให้ภูกลับแท็กซี่"
"พี่พีทอาจจะคิดว่ามีพี่มาด้วยมั้ง น้องภูอย่าร้องไห้สิ "
"บางทีน้องภูก็เหนื่อยนะพี่อ้น"
"แล้วทำไมไม่ทำใจปล่อยวางอ่ะ พี่พีทอ่ะเขารักน้องภูมากนะ เขาไม่มีทางหวั่นไหวหรอก"
"น้องภูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรอ่ะพี่อ้น  น้องภูเอาแต่ใจมากใช่ไหมอ่ะ"
"บางทีน้องภูก็ต้องเข้าใจพี่พีทเขาให้มากๆ ใจกว้างๆนะ"
"อืม"
"หิวไหม เมื่อกี้ทานไปนิดเดียวเองนิ"
"หิว ไปพารากอนกัน ลุงๆไปพารากอนเลย"
"ครับ"
"หายไวดีเว้ยน้องพี่ "  งืดๆๆ  งืดๆๆๆ พี่พีทโทรหาพี่อ้น พี่อ้นเปิดสปีกเกอร์ให้ผมได้ยินด้วย

"ครับพี่"
"น้องเป็นไงบ้าง"
"ก็โอเคแล้วครับ"
"น้องเหมือนจะไม่สบายนะอ้น ถึงบ้านแล้วให้น้องทานยาด้วย"
"ครับพี่"
"บอกน้องว่าเดี๋ยวพี่จะรีบกลับ"
"ครับ"

"เห็นไหม พี่พีทอ่ะเขาเป็นห่วงน้องภูจะตาย"
"อื้อ น้องภูขอโทษ"
"ไปขอโทษพี่พีทโน้น"
"งั้นเดี๋ยวเราซื้อขนมที่พารากอนเสร็จกลับไปหาพี่พีทกัน โอเคป่ะ"
"ตามใจสิ"
"ทำมาฟอร์ม รักเขาจนขาดเขาไม่ได้"
"พี่อ้นอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ"

เดินเล่นซื้อขนมซื้อของกับพี่อ้นจนเย็น ก็นั่งรถกลับไปหาพี่พีทที่ทำงานพี่ฟ้าอีกรอบ
มาถึงออฟฟิศพี่ฟ้าก็ค่ำๆแล้ว พนักงานบางส่วนกลับไปหมดแล้ว เหลือไม่กี่คน พี่บุ้งหลับอยู่ที่โซฟา
"บุ้งมานอนอะไรตรงนี้เนี่ย" พี่อ้นเรียกพี่บุ้ง ผมมองหาพี่พีท
"ไปไหนกันมาอ่ะ เผลอหลับไปอ่ะ "
"พี่พีทล่ะพี่บุ้ง"
"อยู่ในสตูอ่ะ"
ผมเดินเข้าไปในสตูก็เห็นแต่พนักงานนั่งทำงานอยู่หน้าคอมไม่มีแม้แต่เงาของพี่พีทกับพี่ฟ้าเลย

[K.Pupoom]

"เจอไหม" พี่อ้นถาม
"ไม่เจออ่ะพี่ไม่รู้ไปไหน"
"ลองโทรหาสิ" ผมกดโทรศัท์หาพี่พีท แต่คนที่รับไม่ใช่พี่พีท แต่เป็นพี่ฟ้า

"ว่าไงครับสุดหล่อ"
"พี่พีทอ่ะครับ ขอสายพี่พีทหน่อย"
"พี่พีไปเข้าห้องน้ำน่ะ พอดีพี่ออกมาทานข้าวกับพี่พีทข้างนอกอ่ะครับ มีอะไรด่วนหรือเปล่า"
"เปล่าครับ เดี๋ยวน้องภูโทรไปใหม่ก็ได้สวัสดีครับ"
"ครับ"
"พี่พีทออกไปทานข้าวกับพี่ฟ้าอ่ะพี่อ้น" ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีเอามากๆ
"ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนั้น เขาแค่ไปทานข้าว เดี๋ยวเรานั่งรอสักพักพี่พีทก็กลับมา"
"อื้อ"
"ทำไมพี่พีทต้องทำตัวสนิทสนมกับคุณฟ้าด้วยว่ะ" พี่บุ้งพูด
"บุ้ง หุบปาก" แล้วพี่อ้นก็ดุซะพี่บุ้งหัวหด
"บางที ที่พี่บุ้งพูดก็มีเหตุผลนะพี่อ้น"
"ไม่เอา อย่าไปคิดแบบนั้น การที่เขาสนิทกันมันเป็นได้แค่เพื่อน ไม่มีทางเป็นคนรักได้ คนที่รักกันมันมีอะไรพิเศษมากกว่าคนเป็นเพื่อนจะมีให้กัน เชื่อพี่"
"กลับบ้านกันเหอะ รอไปก็ไม่ได้อะไร หิวก็หิว ง่วงก็ง่วง" พี่บุ้งพูด
"อ่ะ ขนมนี้อุดปากไว้ ง่วงก็นอน"
"ดุจังเมียกูเนี่ย"

งืดๆๆ งืดๆๆ  โทรศัพท์พี่อ้นสั่น

"ครับพี่พีท"
"น้องเป็นไงบ้างอ้น"
"อ้นกับน้องรอพี่พีทอยู่ที่ออฟิศคุณฟ้านะครับ เมื่อกี้น้องโทรไป คุณฟ้าไม่ได้บอกหรอ"
"เปล่านิ แล้วน้องหายโกรธพี่ยัง"
"หายแล้ว แล้วกำลังจะโกรธใหม่อีกรอบ ถ้าพี่ยังอยู่กับเขาสองคน"
"กำลังกลับแล้วขอพี่คุยกับน้องหน่อยสิ"
"ครับ  อ่ะน้องภูพี่พีทจะคุยด้วย"
"ครับ"
"พี่กำลังกลับนะ มาทานข้าวแถวออฟฟิศเนี่ยแหละ"
"อื้ม"
"คิดถึงจัง"
"อื้ม"
"ทำเสียงแบบนี้ยังไม่หายโกรธพี่หรอ หืมมม พี่ขอโทษนะ"
"อื้อ"
"เดี๋ยวเจอกันนะครับคนดี"
"ครับ"

ผมกับพี่อ้นแล้วก้พี่บุ้งนั่งรอพี่พีทกัน ประมาณครึ่งชั่วโมงพี่พีทก็กลับมา พร้อมพี่ฟ้า
"สุดหล่อ พี่ไม่เอาพี่ชายน้องภูไปฆ่าหมกข้างทางหรอก"
"น้องภูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกครับ น้องภูกลัวพี่พีทไปทำอะไรพี่ฟ้ามากกว่า"
"ทำอะไร ฮ่าๆๆ" พี่ฟ้าหัวเราะ
"ฆ่าหมกข้างทางมั้ง"
"หืม ใจร้าย"
"งั้นเดี๋ยวพีทกลับเลยแล้วกันนะฟ้า"
"ไหนบอกจะค้างกับฟ้าไงพีท" ผมมองพี่พีท
"เราบอกตอนไหน"
"แหม๋ ล้อเล่น ไปๆกลับ้านได้แล้ว เบื่อขี้หน้าแล้ว ป่ะเดี๋ยวฟ้าไปส่งที่รถ"
"ไม่ต้องหรอก ป่ะอ้น บุ้ง กลับบ้าน" แล้วพี่พีทก็จูงมือผม เดินนออกมา แต่พี่ฟ้าแกก็ดื้อ เดินตามออกมาส่ง
"แล้ววันงานเจอกันนะ อย่าเบี้ยวนะสุดหล่อ" แล้วพี่ฟ้ามันก็ฉวยโอกาสหอมแก้มผม
ทุกคนมองตาค้าง พี่พีทเองก็บีบมือผมแน่น ทำไมงานมาเข้าผมได้ว่ะเนี่ย แล้วพี่ฟ้าก้เดินเข้าออฟฟิศไป
หลังจากที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้เราสองคนผัวเมีย พี่พีทเดินขึ้นรถไปไม่พูดไม่จา
รวมทั้งเราที่เหลออีกสามคน ผมหันไปมองหน้าพี่บุ้งพี่อ้น สองคนนั้นก้ส่ายหัวบอกว่าช่วยอะไรไม่ได้
"ไม่รู้คุณย่านอนยังเนอะพี่พีท"  เงียบ
"สงสัยคุณย่าต้องรอพวกเราแน่เลย" เงียบ
"พี่พีทเป็นอะไรเนี่ย"
"พี่จะไม่ให้น้องภูทำงานแบบนี้อีกแล้ว ต่อไปนี้ตั้งใจเรียนหนังสืออย่างเดียว"
"แล้วแต่พี่พีทก็แล้วกัน อะไรที่ทำให้พี่พีทสบายใจน้องภูทำได้ทั้งนั้นแหละ"
ผมปรับเบาะให้เอนลงเล็กน้อย เอาเสื้อแขนยาวมาห่มแล้วก้มองปนอกกระจกรถ
ผมอยากรู้จังว่าถ้าไม่เกิดเหตการณ์แบบนี้ขึ้นมาพี่พีทจะสั่งผมทำแบบนี้หรือเปล่า
ทุกครั้งที่ใครมาทำอะไรกับผมพี่พีทจะหึงและโมโหจนหน้ามืด แต่ทุกครั้งที่มีใครมาทำอะไรแบบบนี้กับพี่พีท
พ่พีทมักบอกเสมอว่าให้ผมเชื่อใจ แล้วทำไมพี่พีทไม่เชื่อใจผมบ้าง แสงไฟจากข้างทาง
ทำให้ตาเริ่มพร่ามัว น้ำตาเริ่มเอ่อล้นลงมา มันไม่ใช่ำว่าเสียใจ แต่มันเป็นอาการน้อยใจ
ผมไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงเลยใช่ไหม

"ผมว่าพี่พีททำไม่ถูกนะ" พี่บุ้งพูด
"เรื่องอะไรบุ้ง"
"เรื่องที่ห้ามน้องภูทำงาน"
"บุ้งก็เห็นว่ามันเปลืองตัว"
"แล้วทำไมพี่ไม่ต่อยหน้าไอ้คุณฟ้า ใครมาทำร้ายน้องผมมาล่วงเกินน้องผม แต่น้องผมเป็นคนผิดทุกกรณี"
"พี่ไม่ได้บอกว่าน้องภูผิด"
"แล้วพี่ห้ามน้องภูทำงานทำไม ผมไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกัน"
"กี่ครั้งแล้วที่รับงานแล้วมีเรื่อง"
"แต่ทุกครั้งคนที่ก่อเรื่องก็ไม่ใช่น้องภูนะพี่"
"พอสักทีเถอะ น้องภูจะนอน น้องภูง่วง" แล้วบรรยากาศในรถก็เงียบสนิท ได้ยินแต่เสียงแอร์จนมาถึงบ้าน
คุณย่ายังไม่นอน นั่งดูทีวีรอพวกราอยุ่ ผมเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจสัมภาระอะไรทั้งนั้น
"ว่าไงนายแบบ ไหนถ่ายรูปมาให้ย่าดูเปล่า"
"ถ่ายมาครับ"
"ไหนๆมาดูสิ แล้วนี้ทานข้าวทานปลามาหรือยังล่ะลูก"
"ทานแล้วครับคุณย่า"
"แล้วทำไมตาแดง หืม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าครับ สงสัยอายไลน์เนอร์จะเข้าตา"
"งั้นไปล้างหน้าล้างตาอาบน้ำอาบท่าไปลูกไป"
"ครับ"

ผมเดินขึ้นมาอาบน้ำ ชำระความทุกข์แล้วก็ความเศร้าออกจากร่างกาย

พีท........บุ้ง ..............อ้น......คุณย่า

"ไงเจ้าบุ้ง เป็นไร หน้าบอกบุญไม่รับเชียว หิวหรือไง"
"เปล่าครับคุณย่า คุณย่าทำไมยังไม่นอนครับ"
"ก็รอพวกเราอยู่น่ะสิ รอดูรูปนายแบบด้วย" คุณย่าเลื่อนดูรูปในโทรศัพท์น้องภู
"หล่อไหมครับ" บุ้งถาม
"หล่อสิ"
"แต่โดนสั่งห้ามไม่ให้ถ่ายแล้วนะครับ"
"ใครห้าม" บุ้งมองปรายตาไปทางพี่พีทที่กำลังวางของลงบนโต๊ะ
"นี้เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย ที่เจ้าตัวเล็กตาแดงๆนั้นเพราะร้องไห้ใช่ไหม"
ไม่มีใครตอบคำถามคุณย่าได้แต่นั่งก้มหน้ากันหมด
"อ้น ว่าไงลูก"
"ก็.................."
"เล่ามา"
"ก็ไอ้คุณฟ้าอ่ะ มันแอบหอมแก้มน้องภูพี่พีทก็เลยสั่งห้ามไม่ให้รับงานอีก"
"แล้วไปเกี่ยวอะไรกับน้องล่ะ"
"บุ้งก็ไม่รู้เหมือนกันครับคุณย่า"
"ไปอาบน้ำอาบท่ากันไปเราสองคนน่ะ พีทเดี๋ยวคุยกับย่าหน่อย"
แล้วบุ้งกับอ้นก็ขึ้นข้างบนไปเหลือแต่ผมกับคุณย่า
"อะไรกัน"
"พีทไม่อยากให้ใครมายุ่งกับน้องภูครับ"
"แล้วถ้าใครมายุ่งกับเราน้องสั่งห้ามเราได้ไหม ไม่ต้องไปทำงานน่ะ"
"คุณย่า มันคนละประเด็นกันนะครับ"
"เรามันเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า น้องไม่ใช่สิ่งของนะ จะทำอะไรเคยถามความเห็นจากน้องบ้างหรือเปล่า"
"ก้พีทรักน้องนิครับ"
"อย่าให้ความรักทำให้คนที่เรารักอึดอัดสิลูก ย่าเลี้ยงน้องมาไม่เคยเห็นสักครั้งที่น้องจะนอกใจพีท พีทกลัวน้องมีคนอื่นใช่ไหม"
"ครับ"
"แล้วพีทคิดไหมว่าน้องก็กลัวเหมือนกัน"
"แต่พีทไม่มีทางนอกใจน้องอยู่แล้ว คุณย่ามั่นใจในตัวพีทได้"
"แล้วถ้าย่าบอกให้พีทมั่นใจในตัวน้องบ้างล่ะ"
"ก็......."
"ย่าไม่รู้หรอกนะว่าเราทะเลาะอะไรกันมา แต่ย่าอยากให้พีทมั่นใจในตัวน้อง น้องไม่ใช่เด็กเหลวไหล"
"พีทรู้ แต่พีทกลัวคนอื่นจะมาทำร้ายน้อง วันนี้ไอ้ฟ้ามันก็ขโมยหอมแก้ม น้องก็ยืนให้มันหอม"
"แล้วพีทล่ะทำไง"
"ไม่ได้ทำไง"
"แล้วบอกไม่อยากให้ใครทำร้ายน้อง ขนาดมีคนหอมแก้มน้องพีทยังยืนเฉย"
"พีทก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับคุณย่า"
"ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจตัวเอง แล้วใครเขาจะมาเข้าใจพีท หะลูก  พีทชอบเจ้าฟ้าหรือเปล่า"
"เปล่า แค่เพื่อนจริงๆ"
"ระวังนะ ความไว้ใจจะนำมาซึ่งความทุกข์"
"คุณย่า"
"น้องน่ะ น่าสงสารมากที่มาเจอคนใจแคบอย่างพีท"
"คุณย่า"
"ไปๆ ไปดุน้องไป ย่าจะไปสวดมนต์นอนแล้ว เอาโ?รศัพทืไปคืนน้องด้วย ปิดบ้านให้ย่าด้วยนะ"
"คุณย่าเดี๋ยวสิครับ พีทควรทำไงอ่ะ วันนี้เผลอดุน้องทั้งวันเลย"
"ไม่รู้"
"คุณย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
แล้วคุณย่าก็เดินขึ้นบ้านไป ผมก็นอยด์รับประทาน เดินขึ้นห้องแบกข้าวของของไอ้ตัวแสบขึ้นมา
ยังอาบน้ำอยู่เลย สงสัยต้องเข้าไปช่วยขัดช่วยถูสักหน่อยแล้ว อิอิ อ่าว เปิดประตุออกมาพอดีเลย
ยิ้มหวานให้ก่อนเลย แต่เหมือนจะถูกเมินเฉย เจ้าลิงน้อยของผมก็ไปยืนเช้ดตัวหน้ากระจก
ผิวขาวละเอียดช่วยให้มองยิ่งนัก บั้นท้ายกลมกลึงดั่งงานปั้นชิ้นเอก แผ่นหลังโค้งเว้าได้รูป
ตัวแดงเพราะน้ำอุ่นที่พึ่งชำรล้างร่างกายมา
"น้องภู มาหาพี่หน่อย เดี๋ยวพี่เช็ดผมให้"
"เดี๋ยวน้องภูเช็ดเองก้ได้ พี่พีทไปอาบน้ำเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
"โกรธพี่หรอ" แล้วผมก็เดินเข้าไปกอดไอ้ลิงตัวหอมของผมจากทางด้านหลัง หอมแก้มทีหนึ่ง ชื่นใจ
"พี่พีทตัวเหนียวอ่ะ ไปอาบน้ำไป"
"บอกก่อนว่าหายโกรธพี่แล้ว"
"ไม่บอก"
"ทำไมอ่ะ พี่ขอโทษ"
"ก็น้องภูไม่ได้โกรธนิ"
"จริงอ่ะ"
"จริง น้องภูบอกแล้วไงว่าอะไรที่ทำแล้วพี่พีทสบายใจมีความสุขน้องภูก็จะทำ"
"ประชดพี่"
"เปล่าน้องภูพูดจริงๆ ไปอาบน้ำเถอะน้องภูง่วงแล้วเดี๋ยวจะได้มานอน"
"ครับ"
"น้องภูซื้อขนมมาให้ แต่พี่พีทคงจะอิ่มข้าวแล้วล่ะมั้ง"
"ยังๆ ไหนอ่ะ"
"ในถุงนั้นอ่ะ เก็บไว้ทานตอนเช้าก้ได้"
"จ้ะ"
เจ้าลิงตัวหอม เดินไปใส่เสื้อผ้า ทุกอิริยาบถอยู่ในสายตาผม ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมด
ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่ชอบอารมณ์เสียใส่น้อง ต่อไปนี้ขอสัญญาว่าจะไม่ดุเมียให้เสียใจอีก
เสื้อแขนยาวกับกางเกงในขาสั้นถูกหยิบมาใส่ แล้วเดินไปทาครีม
"นั่งยิ้มอะไรอ่ะพี่พีท ไปอาบน้ำสิ"
"จ้ะ"
"แปลกคนจริง"
"อย่าพึ่งหลับนะ"
"อื้ม"
บางทีผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ผมทำมันถูกหรือผิด แต่สิ่งที่ผมทำนั้นมันมาจากความรักทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะหึงจะหวงจะโกรธจะรักจะน้อยใจทุกอย่างมันมีพื้นฐานมาจากควมรักทั้งสิ้น
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ผมรักเขา รักจนหมดใจ ผมไม่เคยรักใครในฐานะคนรักเท่าคนนี้มาก่อน
เขาคือเลือดที่ไปล่อเลี้ยงหัวใจของผม ขาดเขาเมื่อไรผมต้องตายแน่นอน ไอ้ลิง...........

อาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ เจ้าลิงน้อยของผมก็หลับไปแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันก็ไม่แปลกหรอก
ผมเดินไปปิดไฟเพราะเจ้าตัวชอบนอนในห้องมืดมากกว่าห้องสว่าง ผมเปิดไว้แต่ไฟในห้องน้ำ
ให้ส่องออกมาเห็นทางด้านนอกยิ่งแสงไฟสลัวๆยิ่งทำให้น้องภูมีเสน่ห์
กลางวันเป็นพระอาทิตย์ที่ร้อนแรงส่องประกายความน่ารักร้อนแรงไปทั่วสารทิศ
กลางคืนเป็นพระจันทร์ที่ส่องสว่างให้ความเย็นฉ่ำยามค่ำคืน ใครเห็นก็ต่างหลงเสน่ห์
ผมยืนมองน้องภูอย่างมีความสุขแล้วก็ด่าตัวเองในใจที่มักทำร้ายจิตใจน้องภูเสมอ

"ที่พี่ทำไป เพราะพี่รักน้องภุนะ"


สวัสดีครับบบบบบบบบบบ
หายไปนานเลยต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ
มรสุมครั้งยิ่งใหญ่ของผุ้เขียนเลยแหละ
ตอนนี้กำลังต่อสู้อยุ่
ผมสัญญาว่าจะไม่มีทางทิ้งทุกคนไปแน่นอนครับ
รอผมนะ

รักเสมอ

พอเจอกันได้ที่แฟนเพจนะครับ

[fangkao]

หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ภูเอ๋ย นึกว่าจะไม่มาต่อแล้วอย่าทิ้งกันอีกนะ เข้ามาส่องเจอดีใจมากมาย 

[litlittledragon]

น้องภูมาพร้อมกับงานเข้า พี่พีทประหลาด ก่อนหน้านี้เหมือนอาการหึงไม่เข้าท่าจะหายไปแล้วหลังจากบวช
แต่จู่ๆ กลับมาใหม่ อย่างที่น้องภูว่าพอน้องภูหึงหวงโกรธกลับบอกว่าให้เชื่อใจ แต่พอทีตัวเองกลับ...

[Noi]

น้องภูกลับมาแล้ว :mc :4: :mc4:ดีใจจัง
แต่ตอนนี้เริ่มไม่ปลื้มพี่พีทแล้ว

[noy]

กลับมาแล้ว
 

[donutnoi]

น้องภูมาแล้ว  แต่ตอนนี้พี่พีทไม่น่ารักเลย

คนเขียนสู้ๆ จ้า 

[tawan]

ดีใจจังน้องภูกลับมาแล้ววววววววว

เป็นกำลังใจให้ผูเขียนนะสูๆ กอดดดดดดด

 

[bobie]

เอาอีกแล้วนะพี่พีท
บอกให้น้องภูเชื่อใจตัวเอง
แล้วตัวเองล่ะเชื่อใจน้องภูมั่งมั่ยเนี่ย
เดี๋ยวให้คุณย่าฟาดซะเลย

[nOsTrAdamUsz]

น้องภูมาแล้ว คิดถึงจังเยย 

[Still_14OC]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก น้องภูมาแล้ว คิดถึงมากมาย

ท่าทางจะสบายดีพร้อมมีงานเข้า อย่าหายไปนานแบบนี้ อีกนะใจไม่ดี

กลัวหายแล้ว หายเลย

[thisispom]

คิดถึงค่ะ ขอให้ผ่านมรสุมไปได้ด้วยดีนะคะ สู้ๆ

[nongrak]

ดีใจที่น้องภูมาแล้ว แต่จะขัดใจพีทมากตอนนี้ตัวเองทำอะไรทำได้
แต่กับน้องภูนี่ไม่ได้เลย บางทีหมั่นไส้พีทมากเลยอ่ะ

+1 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
  

[Asuke]

มาแล้วๆ คิดถึงมากมาย

ถ้าหายไปนานกว่านี้ว่าจะไปตามที่บ้านแล้วนะเนี้ยย ^^ ล้อเล่นนะคร้าบบ

[Angel]

โมโหพี่พีทอ่ะ สงสารน้องภูจังเลย เดี๋ยวยุให้น้องภูมีคนใหม่เลยนิ (อินจัด)

[noomasoi3]

ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงน้องภูมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจที่คุณภูภูิมกลับมาแล้วค่า...คิดถึงน้า

 

ปล.(แก้ไข) สู้ๆน้า ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไปหรอกจ้ะ
                แล้วมันก็จะผ่านไป เป็นกำลังใจให้ภูภูมิน้า

[dukdikdukdik]

คิดถึงงงงงง คิดถึงน้องภู พี่พีทและคนแต่งมากกกกก

[nemesis]

หายไปนานนนนนนนนนมากกกกกกกกก ยังไม่หายคิดถึงเลยไงมาต่อบ่อยๆนะคับอิอิ

[route rover]

ไอพี่พีท ไปเคลียกะไอคุณฟ้าเลย อย่าได้มาทำให้น้องภูเสียใจนะ 


คิดถึงน้องภูนะคะ หายไปนาน ยังงัยก็ยังเป็นกำลังใจผ่านช่วงเวลานี้ไปได้เร็วๆค่ะ