^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838064 ครั้ง)

ออฟไลน์ iota

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-2
                                http://www.youtube.com/v/vcyeuQl8tX4

สบายดีไหมครับภูภูมิ
ส่วนผมเป็นการเริ่มต้นทำงานในสัปดาห์แรก
ที่เหนื่อยเอาการอยู่เหมือนกัน
ต้องปรับร่างกายอีกหน่อยยังไม่ชิน
สู้ไปด้วยกันนะครับภูภูมิ
รัก.. :กอด1:

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่....156 :z1:


หลังจากที่เรื่องร้ายๆผ่านไป  ก็ขอให้มันผ่านไป ผ่านไป ผ่านไป อย่าผ่านมาอีกนะ
เดี๋ยวหัวแตกอีก ไม่หล่อพอดี คริ เช้าไปใส่บาตร กลับมาอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
ชีวิตที่เรียบง่ายแบบไร้คนข้างเคียง ตอนนี้ก็เริ่มชินมากแล้ว
จากที่นานๆทีจะได้เดินห้างคนเดียว ถึงเดินคนเดียวก็มีคนโทรจิก ฮ่าๆๆ
แต่ตอนนี้เดินอยู่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง คนเดียว แบบไร้เงาสามี และเครื่องมือสื่อสารดังเป็นระยะ
สามีไม่อยู่ หนูก็ร่าเริงสิ ได้เดินหาหนังสือที่อยากได้ แบบไม่ต้องมีคนมาเร่ง
แต่จริงๆแล้วใจใจอยากให้มีคนมาเร่งมากกว่า แง่วๆ  รู้สึกเหงาจัง
เห้ยๆๆๆๆๆ อะไรของแกไอ้น้องภู เหงาอะไรคนเยอะแยะ
แล้วไอ้คนเยอะแยะนั้นแกรู้จักเข้าไหมล่ะ หอยนิ 
"น้องภู!!!!!" นั้นไง ใครบอกว่าไม่รู้จัก
"พี่ซูม"
"มาทำไรเนี่ย ไม่ได้เจอตั้งหลายวันคิดถึงจัง"
"มาสั่งบะหมี่น้ำ ที่รร้านหนังสือเนี่ย"
"อุย ไม่น่าถามเลยเนอะ  มาร้านหนังสือก็ต้องมาซื้อหนังสือสิ พี่นี้โง่จริงๆ"
"อื้ม"
"อ่าวเห้ย ไม่แก้หน่อยหรอ"
"ไม่อ่ะ"
"แล้วได้หนังสือที่จะซื้อยังอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ พี่ซูมจะจ่ายตังค์ให้ภูหรอไง"
"ได้ แต่ต้องไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่นะ โอเคป่ะ"
"หวังผลตอบแทนนิ"
"ก็หวังผลกับคนน่ารักคนนี้เท่านั้นแหละ"
"งั้นน้องภูจะเหมาทั้งชั้นนี้เลย"
"เหมาทั้งร้านพี่ก็จ่ายได้ ถ้าน้องภูยอมไปทานข้าวกับพี่น่ะ"
"รวยซะด้วย"
"ใช่พี่รวยมากแล้วก็หล่อมากด้วย"
"มีคนบอกพี่หรออ"
"เปล่าพี่คิดเอาเอง"
"คิดเข้าข้างตัวเองสินะ แล้วมีคนบอกพี่หรือยังว่าพี่น่ะคิดผิดมาโดยตลอด" ผมได้หนังสือที่อยากได้แล้วก็เลยเดินไปจ่ายเงินที่เค้าท์เตอร์
พี่ซูมก็เดินตามมาติดๆ แล้วก็เหมือนจะควักเงินจ่ายค่าหนังสือให้ผม
"จะทำอะไร"
"จ่ายตังค์ไง"
"เก็บไปเลย มันใช่เรื่องของพี่หรอ แล้วน้องภูก็ไม่ได้หวังจะได้หนังสือฟรีด้วยการเปลืองตัวไปทานข้าวกับพี่หรอกนะ"
แล้วก็แลบลิ้นใส่ไอ้พี่ภูไปทีหนึ่ง ชิชะ จะเอาเงินมาซื้อคนอย่างน้องภูหรอ เชอะ
"พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะ" ผมรับหนังสือมาแล้วก็เดินออกจากร้าน โดยมีพี่ซูมเดินตามมา
"นี้พี่ไม่มีอะไรทำหรอไง ถึงมาเดินตามภูเนี่ย"
"วันนี้ว่าง แล้วก็โชคดีมากที่ได้มาเจอน้องภูที่นี้"
"พี่สะกดรอยตามภูมาหรือเปล่า"
"เปล่า มันเป็นบุพเพสันนิวาส"
"เน่า"
"แต่ก็เห็นเงาจันทร์นะ"
"เขาเลิกใช้กันไปแล้วมุกเนี่ย บอกอายุเลยนะเนี่ย"
"ก็พี่แก่แล้วนิ ก็อยากได้ใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิตดูแลกันและกัน"
"คนละเรื่องเลย อยากมีคุ่ชีวิตจริงๆหรอ"
"เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกัน" งั้นเดี๋ยวกามเทพตัวน้อยๆอย่างน้องภูจะจัดให้แจ่มๆเลย
"อื้ม พี่ซูมน้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ฝากนี้ด้วย แล้วเดี๋ยวไปทานอาหารญี่ปุ่นกันนะภูอยากทานอ่ะ"
"โอเค เดี๋ยวพี่รอร้านนี้นะ"
"ได้" ผมก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนกรีซทันทีหวังว่ามันยังคงไม่ออกจากมหาวิทยาลัยนะ ฮ่าๆๆๆ

"กรีซ"
"เออว่าไง"
"ออกจากมหาวิทยาลัยยังอ่ะ"
"ยัง กำลังจะออกแล้ว มีไรหรอ"
"มาทานข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ น๊าาาาาาาาา"
"แล้ววทำไมพึ่งบอก ตอนเลิกเรียนทำไมไม่ชวน"
"ก็ตอนแรกอยากมาซื้อหนังสืออย่างเดียวอ่ะ เดินไปเดินมามันอยากทานขึ้นมา กรีซมาทานเป็นเพื่อนภูหน่อยนะ น๊าาาา"
"อ้อนขนาดนี้จะไม่ไปก็คงไม่ได้แล้วมั้ง อื้มๆ เดี๋ยวเจอกัน"
"นั่งมอไซต์วินมาเลยก็ได้ รถติดตอนนี้อ่ะ"
"อื้มๆๆ ร้านไหนอ่ะ"
"ภูเขาไฟ"
"โอเคๆ เดี๋ยวเจอกัน"

วางสายโทรศัพท์จากกรีซ ก็จัดการเช็คความหล่อตัวเองในห้องน้ำซะหน่อย
ถ่วงเวลาระหว่างที่กรีซมันเดินทางมาที่นี้ คงไม่เกินสิบห้านาทีหรอก เข้าห้องน้ำไปนั่งเล่นเฟซดีกว่า
ฮ่าๆๆๆๆ ให้ไอ้พี่ซูมมันเดินรอไปก่อน  แล้วไม่นานกรีซก็โทรมา ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ
อยู่ในห้องน้ำนานๆไม่ไหว เหมือนดูหนังสี่มิติเลย รูปรสกลิ่นเสียงมาหมด ไปดีกว่า
"ฮาโหล ถึงแล้วหรอ"
"ถึงหน้าห้างแล้วกำลังเดินเข้าไป ภูอยู่ตรงไหนอ่ะ"
"กำลังเดินลงไปที่ร้านเหมือนกัน เดี๋ยวเจอกันนะ รอหน้าร้านนะ"
"เคๆ"
แล้วน้องภูผู้มากไปด้วยสติปัญญาแกมโกง ฮ่าๆๆ ก็เดินออกจากห้องน้ำไป
พี่ซูมยืนถือของรออยู่ เหมือนจะมองหาผมนานแล้วคงคิดว่าผมหนีไปแล้วแน่ๆ
"พี่ซูม"
"พี่นึกว่าเป็นอะไรไปแล้วซะอีก ไปนานเลยว่าจะโทรตามพอดี"
"คนมันเยอะอ่ะ มัวแต่ขัดห้องน้ำให้สะอาดอยู่"
"หืมมมม"
"ฮ่าๆๆ ไปเถอะภูหิวแล้วพี่"
"แล้วจะไปร้านไหน"
"ภูเขาไฟไง "
"ครับ"
"ขอของภูคืนด้วย"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ถือให้ จะได้เหมือนคู่รักกันไง"
"ความรักระหว่างพี่รหัสกับน้องรหัสหรอ"
"เห้ยไม่ใช่ ใครพี่รหัส"
"ภูมีแฟนแล้วนะพี่ซูม ไม่ต้องมาหยอดภูหรอกภูไม่หลงกลหรอกน่ะ"
"ใครล่ะเเฟนน้องภู กรีซ พลหรือทิก"
"พลกับทิกเขาเป็นแฟนกัน ส่วนกรีซน่ะโสด โสดนะ ส่วนน้องภูมีแฟนแล้ว นอนกกอยู่ที่บ้าน"
"ไม่เชื่อหรอก อย่ามาอำ"
"พี่นี้ดื้อจริงๆ  คนที่ทำหน้าโหดใส่พี่วันที่พี่ไปทานข้าวบ้านน้องภูอ่ะ จำไม่ได้หรอไง"
"อย่าเอาพี่ชายมาอำพี่ ไม่อยากให้พี่จีบก็บอกมาเถอะ แต่พี่จะจีบ" เริ่มชัดเจนขึ้นทุกวันคร๊าาาาา
"พูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่ออีกคนเรา  อ่าวกรีซ" ผมก็ใช้แอคติ้งเหมือนมาเจอกรีซโดยบังเอิญ
"ภู เอ่ออ พี่ซูมสวัสดีครับ"
"สวัสดีครับกรีซ"
"มาคนเดียวหรอ จะทานร้านนี้เหมือนกันดิ เห้ยงั้นไปทานด้วยกันเลย สามที่ครับพี่ ชื่อภูครับ"
"รอสักครู่นะคะ คุณภู"
"ครับ"
"ทำไมไม่บอกว่าพี่ซูมมาด้วย" ไอ้กรีซกระซิบบอกผม
"ก็กรีซไม่ได้ถามนิ"
"เจ้าเล่ห์นักนะ"
"ก็อยากเห็นเพื่อนมีความสุขอ่ะ ผิดด้วยหรอ ถ้าไม่พอใจก็ขอโทษด้วยนะ" ผมก็ทำหน้าละห้อยใส่มัน
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลย พรุ่งนี้จะคิดบัญชี"
"บัญชีแค้นหรือบัญชีรักล่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"แค้น!!!!"
"พี่ซูมๆๆๆๆ พี่ซูมชอบทานอะไรร้านนี้อ่ะ" เปลี่ยนเรื่องดีกว่าเดี๋ยวไอ้กรีซงับหัวเอา
"อืมถ้าร้านนี้ก็  เทมปุระ"
"จริงดิ เหมือนไอ้กรีซเลยอ่ะ มันชอบมากเลยนะพี่"
"อ่าวหรอ ดีจัง แล้วน้องภูล่ะชอบอะไร"
"ภูทานได้หมดแหละที่นี้อ่ะ"
"คุณภู ได้แล้วค่ะ เชิญทางด้านนี้ค่ะ" แล้วพวกเราก็เข้าไปในร้าน
ผมก็นั่งลงแล้วก็เอากระเป๋าวางข้างๆ ให้ไอ้กรีซไปนั่งฝั่งพี่ซูม ฮ่าๆๆ
เรื่องระบบการจัดการผมเป็นยอดในเรื่องนี้นะจะบอกให้ เอ่อ ฮิอิ
"กรีซ ไม่ได้เอาปากมาหรอ"
"เอามา"
"นั้นสิ พี่เห็นกรีซไม่ค่อยคุยเลย หรือน้องภูแย่งพูดหมด"
"ไม่จริงเลยพี่ซูม มันพูดมากจะตาย แต่ไม่รู้เวลาเจอพี่ซูมทีไรทำไมถึงได้เงียบจัง สงสัยจะเขิน"
"เห้ยบ้า ไม่ได้เขิน ก็ไม่รู้จะคุยอะไรนิ"
"เราสองคนนี้ดูสนิทกันดีนะ เรียนมัธยมมาด้วยกันหรือเปล่า"
"เปล่าครับ มาเจอกันที่มหาวิทยาลัยเนี่ยแหละ"
"อื้มๆ เออว่าจะถามหัวไปโดนอะไรมา"
"โดนตี"
"เห้ย ใครตีแกว่ะ" ไอ้กรีซตกใจเวอร์ไปไหม
"ก็วันที่เดินแบบอ่ะ ที่พวกแกไปดูอ่ะ กลับมาหลังเวทีก็โดนตี"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็มีเรื่องกันนิดหน่อย ประมาณว่าแย่งส้นสูงกันอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ไม่ตลกเลย"
"ตลกจะตาย เนอะพี่ซูมเนอะ"
"ครับ แล้วหายดีหรือยัง" พี่ซูมนี้อย่ายิ้มแบบนี้กับผมบ่อยๆดิ ถ้าผัวผมมาเห็นพี่ตายแน่ ฮ๋าๆๆ
"หายดีแล้ว เดี๋ยวแผลตกสะเก็ดก็คงกลับมาหล่อเหมือนเดิมแหละ "
"นี้ก็หล่อมากแล้ว"
"ภูกับกรีซใครหล่อกว่ากัน"
"อืมมม ตอบยากอ่ะ คนละแบบ"
"ฉลาดตอบนะพี่  กรีซ!!!! แล้วแกว่าเรากับพี่ซูมใครหล่อกว่ากัน" ไอ้กรีซมันก็อายหน้าแดง
ตะเกียบหลุดมือเลย ฮ่าๆๆๆตลกมันชะมัด ไอ้นี้ดีแต่ปากพอเจอจริงๆก็ไปไม่เป็นทีเดียว
"เอ่อออ"
"มันต้องคิดขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ก็ตอบมาดิว่าเราหล่อกว่า"
"เออๆๆๆ"
"โหย แบบนี้พี่ก็เสียเปรียบสิ ไม่ยุติธรรมเลย"
"หล่อคนละแบบครับ" ไอ้กรีซตอบ
"อ่าว หรอ แล้วแกชอบแบบไหนมากกว่ากันอ่ะ หล่อแบบภูหรือหล่อแบบพี่ซูม"
"ไม่รู้เว้ย" เอ้าเหวี่ยงๆๆๆ พอเขินแล้วก็เหวี่ยงนะคนเราเนี่ย ฮ่าๆๆ
"โมโหจนหน้าแดงเลยเพื่อน ฮ่าๆๆๆๆ"
"ชอบแกล้งเพื่อนนะเราเนี่ย กรีซ ทานนี้สิ ไม่ค่อยทานเลย" พี่กรีซก็คีบกุ้งเทมปุระให้ไอ้กรีซ
"ขอบคุณครับพี่"
"น้องภูก็ทานด้วย พูดอย่างเดียวไม่ค่อยทานเลย" พี่ซูมก็คีบมาให้ผมอีกเช่นกัน
"เดี๋ยววันไหนน้องภูไม่พูดพี่ซูมจะเหงานะ"
"งั้นเอาไปพูดที่บ้านแก้เหงาได้ป่ะ"
"ไม่ได้หรอกน้องภูก็ต้องพูดให้คนที่บ้านฟังเหมือนกัน เอาไอ้กรีซไปดิมันว่าง"
"ไม่ว่างเว้ย"
"แกอ่านะไม่ว่าง เห็นวันๆส่องแต่เฟซ"
"อย่ามารู้ดีไม่จริงซะหน่อย"
"อื้มๆ เบื่อพวกปากแข็ง"
"ชิ"
"โอ๊ย" ไอ้กรีซมันเอาเท้ามาถีบขาผมครับ ดูดิมันร้ายมาก
"เป็นอะไรน้องภู"
"ไม่ได้เป็นไรครับ ทานต่อเถอะ  พี่ซูมมีธุระไปไหนต่อหรือเปล่าครับ"
"ไม่มีครับ จะให้ไปส่งบ้านหรอ" พี่ซูมทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
"ครับ แต่ไปส่งไอ้กรีซนะ บ้านมันอยู่ไม่ไกลหรอกครับ ได้ไหมอ่ะ"
"ได้สิ บ้านอยู่แถวไหนอ่ะกรีซ เดี๋ยวไปส่งกรีซก่อนแล้วค่อยไปส่งน้องภู"
"ไม่ต้องไปส่งน้องภูหรอกครับ เดี๋ยวพี่น้องภูมารับ ขอบคุณมากนะครับพี่ซูมที่ไปส่งเพื่อนภู"
"ครับ ว่าแต่บ้านกรีซอยู่แถวไหนครับ"
"สาทรครับ"
"อื้ม แถวคอนโดพี่เลย เวลาพี่เลิกเวรดึกก็แอบไปนอนคอนโดแถวนั้นบ่อยๆ ขี้เกียจขับรถกลับบ้านน่ะครับ"
"นอนคนเดียวหรอพี่ซูม" ผมถาม
"ใช่ครับ คนโสดนิจะให้นอนกับใครล่ะ นอนคนเดียวเหงาจะแย่"
"วันไหนไปนอนคอนโดก็ชวนไอ้กรีซไปนอนด้วยดิครับจะได้ไม่เหงา"
"เห้ย ไอ้ภู"
"อะไร พูดเล่น ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยว่ะ"กร๊ากกกกก
"แต่ไปได้นะกรีซ ไปเล่นเกมส์กัน ชอบเล่นเกมส์ไหม"
"มันชอบมากเลยพี่ ไอ้นี้มันบ้าเกมส์" ผมก็ตอบแทนเพื่นเสร็จสรรพ งานนี้กรีซไม่ต้องเดี๋ยวเพื่อนภูจัดให้
"ดีเลยๆ พี่ก็ชอบนะ คลายเครียดดี แล้วน้องภูล่ะ"
"น้องภูไม่ค่อยชอบอ่ะ"
"อ่าวหรอ แล้วชอบทำอะไรล่ะครับ"
"ทานขนม"
"ฮ่าๆๆๆ คนน่ารักมักชอบทานขนม"
"งั้นก็คงจริงแหละ ฮ่าๆๆๆๆ"
พี่ซูมเทน้ำชาเขียวเติมให้ไอ้กรีซ มันก็ขอบคุณพี่เขา จะอายอะไรขนาดนั้น
เข้าใจคำว่าด้านได้อายอดไหมเนี่ย สงสัยพี่พีทสึกต้องให้มาติวให้ไอ้กรีซซะหน่อย
มันแต่เขินอายอยู่เนี่ย เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกหรอก อดีตเดือนคณะเชียวนะเว้ยมึง
คนจ้องจะงาบพี่ซูมทั้งคณะ ทั้งมหาวิทยาลัย ทั้งโรงพยาบาล มึงขืนช้า อดนะเว้ย
"คิดอะไรอยู่ครับ คีบอาหารนานมากแล้วไม่เข้าปากสักที หืมมคนเก่ง"
"ก็คิดอะไรเพลินๆอ่ะ"
"คิดถึงพี่หรือเปล่า"
"ก็ด้วย"
"เห้ยจริงดิ คิดว่าไง"
"คิดว่า ถ้าเกิดพี่ซูมไปส่งเพื่อนภูแล้วเกิดทำมิดีมิร้ายเพื่อนภูขึ้นมา ภูจะรู้สึกดี เอ๊ยรู้สึกผิดไปตลอดแน่ๆ"
"ทำไมคิดว่าพี่เป็นคนแบบนั้นล่ะ พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นนะ"
"ก็มันเพ้อเจ้อไงพี่ ทั้งคณะมันอ่ะมากสุดแล้ว ไม่รู้สอบติดเข้ามาได้ไง"
"ใช้หน้าตาล้วนๆเลยเพื่อน โควต้าหน้าตาหล่ออ่ะ ไม่รู้จักล่ะสิ ก็อย่างว่าแหละ หน้าอย่างแกแค่เขาเห็นก็ไม่ขายใบสมัครให้แล้ว"
"จ้าไอ้หล่อ พรุ่งนี้เช้าตื่นมาขอให้สิวขึ้นเต็มหน้า"
"โหย แรงอ่ะ "
"เคยเป็นสิวไหมเราอ่ะ" พี่ซูมถาม
"เคยสิ แต่ก็นานแล้วอ่ะ"
"พี่มีครีมหน้าใส ที่คุณหมอกับเภสัชกรเขาคิดสูตรขึ้นมา สนใจไหม"
"ฟรีป่ะล่ะ"
"ก็ไม่ฟรีอ่ะ แต่สำหรับน้องภูฟรีก็ได้ แต่ต้องเป็นพรีเซนเตอร์ให้พี่นะ จริงๆแล้วพี่ผลิตมาขายกัน จะเปิดตัวเร็วๆนี้"
"จะให้น้อภูเป็นพรีเซนเตอร์ก็ได้ แต่จะมาจ้างกันฟรีๆไม่ได้นะ น้องภูดังแล้วนะ ลงหนังสือพิมพ์เมื่อวานด้วย"
"รู้แล้ว พี่ได้อ่านแล้วยังให้คุณแม่พี่ดูเลย คุณแม่พี่ยังรู้จักคุณย่าภูเลยนะ"
"อ่าวหรอ"
"ใช่ ท่านบอกคุณย่าภูใจดี แล้วก็เก่งมาก"
"อืม"
"แล้วคุณแม่พี่ก็ชมน้องภูด้วยว่าน่ารักมาก พี่ก็บอกว่าตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีก"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อื้ม"
"แล้วจะคิดค่าตัวพี่ยังไงครับ พี่เอาค้างคืนตลอดไปนะครับไม่ใช่ชั่วคราว"
"คนละเรื่องแล้วพี่"
"อ่าวหรอ ฮ่าๆๆๆ"
"ชิ ซื้อบริการสองข้างทางบ่อยละสิ"
"ไม่เคย ล้อเล่นขำๆ ตกลงเป็นพรีเซนเตอร์ให้พี่นะ"
"ได้ มีอะไรก็ติดต่อผ่านผู้จัดการส่วนตัวภูได้เลย"
"โห มีผู้จัดการส่วนตัวด้วยหรอ หิ้วแอร์เมสหรือเปล่า"
"เปล่า สะพายเป้ไนกี้ เนี่ยไง ไอ้กรีซเนี่ย มีอะไรติดต่อผ่านมันได้เลย" ไอ้กรีซมันก็มองหน้าผม
"แล้วติดต่อตัวจริงเลยไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวผู้จัดการว่าเอา ฮ่าๆๆๆ"
"สงสัยที่กรีซบอกว่าเพ้อเจ้อที่สุดในคณะนี้น่าจะจริงนะ"
"เออไม่คุยด้วยแล้วทานข้าวดีกว่า คุยกันไปสองคนเลย"
"อ่าว ซวยแล้ว กรีซไม่คุยกับพี่อ่ะ พี่ก็ต้องพูดคนเดียวสิ"
"ก็ชวนมันคุยสิ"
"แล้วเรื่องเรียนเป็นไงบ้างเราสองคนอ่ะ หืม กรีซ"
"ก็ดีครับ ยากหน่อยแต่ก็ได้เพื่อนๆช่วยกัน โดยเฉพาะไอ้ภูเนี่ยครับ เห็นมันต๊องๆแบบนี้มันเรียนเก่งครับ อาจารย์บอกอะไรมันเข้าใจหมด"
"อื้มมม ไม่น่าเชื่อ"
"ทำไมอ่ะ ภูไม่ได้แคหล่อไปวันๆนะ มีสาระด้วย"
"ครับ หล่อมาก พี่รู้แล้วครับ"
"ฮ่าๆๆๆๆ พี่กรีซก็หล่อนะ ทำไมอยู่มาถึงป่านนี้ไม่มีแฟนอ่ะ"
"ก็ยังไมเจอคนที่ใช่อ่ะ แต่ตอนนี้คิดว่าเจอแล้วนะ"
"หรอ แล้วคนที่ใช่ของพี่เป็นไงอ่ะ"
"ก็ต้องเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ร่าเริงสดใส ช่างพูดช่างคุย จิตใจดี"
"อื้มมมมม"
"แต่ที่สำคัญนะ พี่ไม่ชอบคนที่เข้าหาพี่อ่ะ พี่ชอบเขาหาคนอื่นมากกว่า"
"อืม นึกว่าชอบขึ้นหาคนอื่น"
"อุย เอาไว้ขึ้นหาน้องภูแล้วกัน"
"ระวังเจอลูกปืนคุณย่าน้องภูก็แล้วกัน คุณปู่น้องภูเป็นทหารนะ มีปืนเพียบ ยิงพี่ซูมไส้แตกแน่"
"ยอมตาย"
"แล้วอย่ามาหลอกน้องภูแล้วกัน"
"หลอกแน่แหละ"
"กรีซ แกทำไมทานน้อยจังว่ะ ไม่สบายเปล่า แถมพูดน้อยอีกต่างหาก หน้าก็แดง"
"เปล่า นี้ก็ทานเยอะแล้วนะ"
"เยอะอะไร เอาอะไรอีกเปล่า "
"พอแล้ว"
"นั้นดิ พี่เห็นทานนิดเดียวเอง พูดก็ไม่ค่อยพูด มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ"
"ขอบคุณครับ"
"หน้าแดงๆ มีไข้หรือเปล่าเนี่ย เป็นนิสิตแพทย์จะป่วยไม่ได้นะ เสียชื่อหมด"
"ไม่ได้เป็นไรจริงๆครับพี่ ทานต่อเถอะ"
"พี่ๆๆ เอาทาโก๊ะกับเกี๊ยวซ่า"
"ค่ะ" ผมสั่งอาหารเพิ่ม

งืดๆๆ งืดๆๆ  โทรศัพท์สั่น

"ว่าไงผัก"
"อยู่ไหนเนี่ยไอ้ลิง"
"พารากอน"
"ผัวไม่อยู่นี่เที่ยวทุกเย็นเลยนะ"
"เรื่องของฉัน มีอะไรไม่ทราบ"
"อยากทานอะไรเย็นเนี่ย เดี๋ยวพี่จะพาคุณย่าไปตลาด"
"ถึงบ้านแล้วหรอ"
"ใกล้แล้ว กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวมืดค่ำอันตราย แล้วไปทำไมเนี่ย"
"เดินเล่น ซื้อของใช้ ตอนนี้อยู่ภูเขาไฟ อยากทานอะไรเปล่าเดี๋ยวซื้อไปฝาก"
"ไม่อ่ะ เออ ไปซื้อหนำเลี๊ยบในซุปเปอร์ให้หน่อยสิ พี่จะเอามาผัดกับหมูสับ อ้นบ่นอยากทาน"
"โอเค"
"รีบกลับบ้านได้แล้วน่ะ"
"รู้แล้วผักนิ พูดมากน่ารำคาญแค่นี้นะ"
"เดี๋ยวๆๆ ซื้อคริสปรี้ครีมให้หน่อยดิ"
"อ้นอยากทาน ใช่ไหม" อะไรๆๆก็อ้นอยากทาน อ้นออยากทาน อ้นอยากทานน้ำค้างบนยอดเขาพระสุเมรุขึ้นมาอยากรู้จริงว่าจะไปหาให้ไหม
"ใช่"
"อืม ได้ มีอะไรอีกไหม"
"ไม่มีแล้วจ้ะน้องบังเกิดเกล้า แค่นี้นะครับ"
"อือ"

"พี่จะมารับแล้วหรอ"
"ยังครับ โทรมาสั่งให้ซื้อของให้เฉยๆ"
ผมนั่งทานอาหารกันจนอิ่ม แล้วก็ไปซื้อของที่พี่บุ้งฝากซื้อ พี่ซมกับกรีซก็เดินมาเป็นเพื่อน
แล้วผมก็ขอตัวแยกออกมา ทำเป็นว่าพี่บุ้งจะถึงแล้ว แต่จริงๆ เดินไปขึ้นบีทีเอส อะคริ
"เดี๋ยวน้องภูไปก่อนนะพี่ซูม ฝากเพื่อนภูด้วยนะ กรีซ อย่าทำอะไรพี่ซูมนะ พี่ซูมเขายังไม่เคย ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้า"
"กลับดีๆนะครับ ถึงบ้านแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ"
"เดี๋ยวไลน์ไป โทรทำไม เปลือง"
"ครับบบ"
"ไปแล้ว บ๊ายบาย"
เห้อ ไม่รู้ไอ้ที่ทำไปเนี่ยจะได้ผลหรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็ทำให้เขาสองคนสนิทกันมากขึ้น
อยากรู้จังในรถสองคนนี้จะคุยอะไรกัน หวังว่าคงไม่นั่งเงียบจนถึงบ้านนะไอ้กรีซ ไอ้บื้อเอ๊ย
นั่งบีทีเอสมาลงสถานีที่ใกล้บ้านที่สุดแล้วก็นั่งแท็กซี่ต่อไป .....

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ถึงบ้านซะที.....

รั้วบ้านล็อค ต้องไขกันอีก

"ฮัลโหล ไอ้มดแดง หิวล่ะสิแก แล้วนี้คนในบ้านไปไหนหมดเนี่ย"
"......"
"ถามอะไรไม่เคยรู้สักอย่าง เลี้ยงเปลืองอาหารจริงๆ"
ประตูบ้านล็อคสงสัยไปตลาดกันแน่ๆ ผมก็เอากุญแจบ้านมาไข แล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน
ทิ้งตัวลงที่โซฟา นอนมองถุงของที่ซื้อมา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เช็คเฟซ
มีคนแท็ครูปวันงานเดินแบบมา ใครแท็คมานะ อ้อ ไอ้อิค
โห มีคนมาเม้นท์เต็มเลย
"พี่ภูมีแฟนแล้วไม่ต้องจีบกันครับ" ไอ้โยชิเม้น์ไว้ ไอ้นี้ กระชากเรตติ้งลงต่ำตลอด
เล่นไปเล่นมาก็เริ่มง่วง แล้วก็เผลอหลับบนโซฟาตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้ z  z  Z   Z      Z

"สงสัยเจ้าตัวแสบมาแล้ว"
"บุ้งโทรไปให้รีบกลับครับ หลวงพี่ไม่อยู่นี้เที่ยวทุกเย็น"
"ช่างน้องเถอะลูก เรียนหนักก็ให้น้องไปผ่อนคลายบ้าง"
"ทุกเย็นเลยเนี่ยนะครับ โทรไปทีไรเดินห้างตลอด"
"น้องยังเด็กลูก บางทีเขาก็อยากทำอะไรส่วนตัวบ้าง ตอนพระอยู่เวลาส่วนตัวก็ไม่ค่อยมีหรอก"
"สงสัยจะเหนื่อย หลับปุ๋ยเลยครับคุณย่า"
"ปล่อยให้นอนไปเถอะลูก"
"เวลาหลับเหมือนเด็กเล็กๆเลยนะครับ "
"อืม ถึงจะโตเป็นหนุ่มยังไงย่าก็ยังว่าน้องภูเป็นเด็กอยู่วันยันค่ำ นึกถึงตอนปีนรั้วมาขโมยมะม่วงนะ ฮ่าๆๆ"
"ท่าทางตอนเด็กจะซนไม่ใช่เล่นนะครับ"
"มากเลยแหละ โดนแม่เขาทำโทษประจำให้ตัดหญ้าบ้าง กวาดบ้านบ้าง แต่เจ้าตัวก็เล่นสนุกตลอดไม่รู้ว่าอยากโดนทำโทษหรือไม่อยาก"
"ถ้าคุณแม่น้องภูกลับมา แล้วน้องภูจะต้องไปอยู่กับคุณแม่เขาหรือเปล่าครับ"
"ก็คงต้องแล้วแต่เขา"
"หลวงพี่จะยอมหรอครับ อ้นว่าไม่น่าจะยอม"
"เขามีแผนการไว้รองรับแล้ว ป่ะ ทำกับข้าวกันเถอะ เดี๋ยวเจ้าตัวแสบตื่นมาจะได้ทานกัน"
"ครับ"
"ไม่รุ้ไอ้ลิงซื้อหนำเลี๊ยบมาเปล่า"
"บนโต๊ะนั้นหรือเปล่าลูก "
"ใช่ครับ"

หลังจากที่เผลอหลับไปได้ชั่วขณะหนึ่ง ตื่นลืมตาหันซ้ายหันขวา มีคนกลับบ้านมาบ้างยังเนี่ย
ลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ ได้ยินเสียงดังมาจากในครัวสงสัยจะกลับกันมาแล้ว
ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินเข้าไปในครัว กลิ่นหอมของอาหารเตะจมูก แป๊ก
"อ่าว ตื่นแล้วหรอลูก"
"ครับ คุณย่ากลับมานานแล้วหรอ"
"ก็ได้สักพักแล้วลูก เห็นหนูหลับเลยไม่เรียก หิวยัง"
"นิดหน่อยครับ"
"รอแปปนะลูกเดี๋ยวย่าตำน้ำพริกอีกอย่างก็เสร็จแล้ว"
"ครับ"
"แล้ววันนี้ไปเดินห้างไม่เห็นได้อะไรเลย" พี่บุ้งถาม
"ก็ได้ของที่พี่บุ้งฝากซื้อไง แล้วก็ยังไม่ได้จ่ายตังค์ด้วย"
"เวลาพี่ฝากซื้อเคยได้ตังค์หรอ"
"ไม่เคย"
"เออ แล้วยังกล้าทวง"
"ก็ทวงไปอย่างนั้นแหละ"
"เดี๋ยวพี่เอาให้นะ" พี่อ้นจะเดินไปหยิบเงิน
"ไม่ต้องหรอกพี่อ้น ภูซื้อมาฝาก พี่สะใภ้คนเดียวเลี้ยงได้ สบายมาก"
"ใจดีนะเนี่ย "
"หล่อด้วย ฮ่าๆๆๆ คุณย่าเรามีส้มไหมอ่ะ น้องภูอยากทาน"
"มีลูกในตู้เย็นน่ะย่าพึ่งซื้อมา เอามาทานสิลูกไป"
"ครับ" ผมก็เอาผลไม้ในตู้เย็นมานั่งทาน อร่อยดี ผมชอบทานผลไม้มาก
เมื่อก่อนพี่พีทไม่ค่อยชอบผลไม้เท่าไรหรอก แต่เวลาผมทานผมชอบบังคับให้พี่พีททานด้วย
เดี๋ยวนี้พี่พีทก็เลยชอบทานผลไม้ไปด้วยอีกคน ผมว่าทานผลไม้แล้วผิวสวยนะ อิอิ
กับข้าวเสร็จก็นั่งทานข้าวกัน ทานกันไปคุยกันไป มีความสุขดี

"ฮัลโหลครับ" ผมรับโทรศัพท์ เพราะมีคนโทรเข้ามาจากต่างประเทศ
"น้องภูหรอลูก แม่เองนะ"
"ครับคุณแม่" แม่สามีโทรมา
"หลวงพี่เขาจะสึกวันไหนลูก"
"อาทิตย์หน้าครับคุณแม่"
"อืมๆ เดี๋ยวแม่จะกลับไปวันที่พี่เขาสึกนะ ฝากบอกคุณย่าด้วยนะลูก"
"ครับ คุณพ่อมาด้วยหรือเปล่าครับ"
"คุณพ่อกำลังเคลียร์งานลูก แล้วนี้หนูทำอะไรอยู่ลูก"
"ทานข้าวครับ"
"ขอแม่คุยกับคุณย่าหน่อยสิลูก"
"ครับ คุณย่าครับคุณแม่จะคุยด้วยครับ"
"จ้ะ"
"เดี๋ยวหนูจะกลับไปวันที่พระสึกนะคะคุณแม่ คุณแม่จะเอาอะไรที่นี้ไหมค่ะ"
"ไม่หรอกจ้ะ เดี๋ยวกำหนดสึกที่แน่นอนวันไหนเดี๋ยวแม่โทรไปบอกแล้วกันนะ"
"ค่ะ"
"แล้วเจ้าแพทจะมาด้วยไหม"
"มาค่ะ อยากไปหาน้องภู กลับมานี้ยังไม่เลิกพูดถึงน้องเลยค่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ "
"แค่นี้ก่อนนะค่ะคุณแม่เดี๋ยวว่างๆแล้วหนูโทรไปหาใหม่"
"จ้ะ"
"สวัสดีค่ะ"

"เดี๋ยวนี้มีอะไรโทรหาลูกสะใภ้ตลอดนะ ลูกสะใภ้ฉัน"
"คุณย่าอ่ะ เขินนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ท่าทางจะหลงลูกสะใภ้ตัวแสบ" ไอ้พี่บุ้งไอ้บ้า
"ชิ"
"ฮ๋าๆๆๆ"
"แต่ย่าก็เห็นด้วยกับพี่เขานะ ท่าทางจะหลงมากกว่าพระซะอีก"
"คุณย่าอ่ะ"
"เขินกับเขาเป็นด้วยหรอเนี่ยไอ้ลิง ฮ่าๆๆ"
ทุกคนพากันหัวเราะชอบใจที่เห็นผมเขินอาย เรานั่งทานข้าวกันจนอิ่มก็มานั่งคุยกันที่หน้าทีวี
ก็คุยกันเรื่องวันที่พระจะสึกนั้นแหละ
"ถ้าหลวงพี่ไม่สึกล่ะครับคุณย่า" พี่บุ้งถาม
"ก็ท่านไม่สึกจะไปบังคับท่านได้อย่างไรก็คงต้องอนุโมทนาบุญไปกับท่านด้วย"
"แต่คงมีบางคนเฉาตายแน่ๆ" ไอ้พี่บุ้งมันมองมาที่ผม
"ใคร ใครเฉา ไม่มีทางหรอก อยากบวชต่อก็บวชสิ ใครว่าอะไรอ่ะ ก็จะอนุโมทนาด้วยเหมือนกัน"
"ปากดีจริงๆ เดี๋ยวก็นอนร้องไห้ทุกคืนแน่ๆ"
"คุณย่า ดูพี่บุ้งสิ มมันแหย่น้องภูอีกแล้วนะ น้องภูไม่คุยด้วยแล้ว ไปทำการบ้านดีกว่า"
"พูดแทงใจดำแค่เนียทำเป็นขึ้นข้างบน"
"คุณย่าาาาาาา" ผมก็เริ่มอ้อนคุณย่า
"อะไรล่ะลูก ย่าจะดูข่าว"
"ก็ไอ้พี่บุ้งอ่ะ"
"ไอ้ๆๆๆ เรียกพี่เขาไอ้ เดี๋ยวตีเลย"
"คุณย่าตีไปแล้วอ่ะ ไม่ใช่เดี๋ยวแล้ว"
"แค่ตีเล่นๆยังไม่ได้ตีจริงๆ"
"ไปทำการบ้านแล้ว หือๆๆๆๆๆๆ โป้งๆๆๆๆๆๆ"
"ไม่รู้จักโตจริงๆ แล้วอย่านอนดึกนะลูก แอร์เปิดแค่25ก็พอ"
"ครับบบบ"
แล้วผมก็เดินขึ้นมาข้างบน อาบน้ำอาบท่าแล้วก็มานั่งทำการบ้าน รายงาน อ่านหนังสือ
"ก๊อกๆๆ"
"ไม่ได้ล็อคครับ"
"ทำอะไรอยู่ลูก" คุณย่าเดินเข้ามา สงสัยพึ่งบุชาพระสวดมนต์เสร็จ
"ทำรายงานครับ"
"อย่านอนให้มันดึกมากนะลูก"
"ครับ"
"ย่าไปนอนก่อนนะ"
"ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ" แล้วคุณย่าก็เดินออกจากห้องไป ก่อนออกก็กรโมทแอร์เพิ่มอุณหภูมิเป็น 25 องศา
ผมนั่งทำการบ้านอีกสักพักจนรู้สึกง่วงก็เดินไปปิดไฟแล้วก็เข้านอน แล้วก็หลับไป......

ตื่นเช้ามาก็ไปช่วยคุณย่าทำกับข้าวเพื่อใส่บาตร ก่อนไปเรียน
แล้วก็เป็นแบบนี้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน
จนวันนี้.....

"โยมย่าอาตมาได้ฤกษ์สึกจากหลวงพ่อแล้วนะ"
"เมื่อไรค่ะ"
"วันพฤหัสที่จะถึงนี้"
"ค่ะ โยมแม่พระก็จะมาถึงวันพุธนี้"
"อืม เดี๋ยวอาตมามีกิจนิมนต์ ขอตัวไปเตรียมตัวก่อนนะ"
"งั้นย่า ลาพระกลับเลยแล้วกันค่ะ"
"เจริญพร"

ผมกับคุณย่าแล้วก็พี่อ้นก็ก้มลงกราบพระ วันนี้เราสามคนแอบมาทำบุญกัน ทิ้งให้พี่บุ้งเฝ้าบ้านคนเดียว
จริงๆแล้วคุณย่าก็ตั้งใจจะมาถามหลวงพี่เรื่องวันที่จะสึกด้วยแหละ เลยเอาสังฆทานมาถวายด้วยเลย
ขับรถกลับบ้านก่อนกลับก็แวะตลาดเพื่อซื้อกับข้าวสำหรับเย็นนี้ด้วย.....

"โหยยยย ไปกันซะนานเชียว ทิ้งบุ้งเหงาอยูบ้านคนเดียวเนี่ย"
"ก็ให้อยู่กับไอ้มดแดงไง ทำมาบ่น"
"แล้วบุ้งทำอะไรอยู่ละลูก"
"บุ้ง ทำทับทิมกรอบน่ะครับ"
"อื้มมม ไหนเอามาให้ย่าชิมหน่อยสิลูก"
"ครับ"
"ซื้อมาก็บอกมาเถอะ ทำมาบอกว่าทำเอง "
"เรานิ ไปเอาน้ำมาให้ย่าดื่มหน่อยลูกไป ช่างว่าพี่เขาจริงๆ ว่าเขาแล้วอย่าไปทานของเขาล่ะ"
"โหยย น้องภูไม่ทานหรอก หาขนมในตู้เย็นทานดีกว่า เนอะพี่อ้นเนอะ"
"แต่พี่อยากทานทับทิมกรอบอ่ะ"
"พี่อ้น!!!! เชอะ"
"อยู่สงบๆไม่ชอบ ชอบหาเรื่อง ไปเอาน้ำมาให้ย่าเลยเร็วๆ"
"ครับบบบบ" แล้วผมก็ไปเอาน้ำมาให้คุณย่าดื่ม พร้อมขนม ผลม้ ต่างๆในตู้เย็นออกมาทาน
"จะทานหมดหรอนั้นอ่ะ หืม"
"ยังไม่รู้เหมือนกันครับคุณย่า"
"แล้วแม่เขาบอกหรือยังว่าเครื่องจะลงกี่โมง"
"สองทุ่มครับ"
"แล้วใครจะไปรับล่ะ หืม"
"เดี๋ยวน้องภูไปกับพี่อ้นครับ ให้พี่บุ้งอยู่กับคุณย่า ว่าแต่คุณย่าจะไปด้วยกันไหมครับ ลืมถาม" ยั่มๆๆๆ หยิบขนมเข้าปาก
"ไม่ไปหรอกลูก ไปกันเถอะ เบื่อรถราเยอะแยะ ตาลาย"
"มาแล้วครับบบ ทับทิมกรอบมะพร้าวอ่อนกะทิสด"
"คุณย่าท่านอายุมากแล้วจะทำอะไรให้ทานก็ดูหน่อยนะ ทั้งหวานทั้งมัน" ผมก็พูดขึ้นลอยๆ
"เรานิ เอามาเถอะลูก นานๆจะทานทีไม่เป็นไรหรอก"
"บุ้งทำไม่หวานมาหรอกครับ"
"จ้ะ ไหนชิมสิ"
"แล้วไหนของอ้นอ่ะ"
"เดี๋ญวไปตักให้ เป็นไงบางครับคุณย่า"
"อร่อยมากลูก รสกลมกล่อมกำลังดีไม่หวานเกินไป เยาะเกลือลงไปในกะทินิดหนึ่งใช่ไหมลูก"
"ใช่ครับ"
"อร่อยมากลูก อร่อย ไปตักมาให้อ้นไป จะตัดมาเผื่อน้องก็ได้นะ"
"เอาเปล่าไอ้ลิง"
"ไม่เอา"
"อร่อยนะลูก เนี่ยดูสิ พี่เขาใส่มะพร้าวอ่อนลงไปด้วย หนูชอบไม่ใช่หรอ"
"ทานก็ทาน ไม่ต้องเยอะนะ เผื่อไม่อร่อยจะได้ไม่ต้องทิ้งเสียของ"
"ย่ะ" แล้วไอ้พี่บุ้งมันก็เดินไปตักมาให้ผมกับพี่อ้นแล้วก็ตัวมันเอง เราสี่คนก็นั่งทานขนมกัน
"อ่า อิ่ม"
"อร่อยไหมล่ะฝีมือพี่เขานะ"
"ก็พอทานได้อ่ะครับ"
"ย่าว่าอร่อยกว่าฝีมือย่าอีกนะ"
"คุณย่าก็ไปหลอกพี่เขา น้องภูขอตัวก่อนนะครับ"
ผมลุกจากโซฟาแล้วก็จะเดินขึ้นห้อง แต่เหมือนมีคนล็อคคอจากทาด้านหลัง แล้วดึงลงโซฟา
"ไม่อร่อยหรอ หืมมม ทานซะหมดถ้วยเนี่ยนะไม่อร่อยไอ้ลิง "
"ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี้ อย่าจี้ โอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆ อิ่มเดี๋ยวอ้วก ฮ่าๆๆ คุณย่าาาช่วย ฮ่าาๆๆ น้องภูด้วย"
"ฟ๊อดดดดด" แล้วไอ้พี่บุ้งมันก็หอมแก้มผมก่อนจะปล่อยผมออกจากอ้อมแขน
"ไอ้บ้านิ มาหอมทำไม"
"หมันเขี้ยว"
"ชิ รอให้หลวงพี่กลับมาก่อนเถอะจะฟ้องให้หมดเลย"
แล้วผมก็เดินขึ้นข้างบน โดยมีเสียงหัวเราะชอบใจของไอ้ผักเน่านั้นตามหลังมา
ผมเดินขึ้นมาบนห้องก็ล้มตัวลงนอนเพราะเมือเช้าก็ตื่นเช้ามาก แล้ววันนี้ก็ไปตะลอนๆมาทั้งวัน
ล้มตัวนอนไปได้สักพักก็เหมือนจะหลับแต่ก็สะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์
"ว่าไง กรีซ"
"หลับอยู่หรอ"
"กำลังจะหลับ มีไรเปล่า"
"เอ่อคืออออ "
"คืออะไร ได้เสียกับพี่ซูมแล้วหรอไง"
"อื้ม"
"เห้ย จริงดิ อีใจง่ายอีใช้ร่างกายเปลือง"
"เป็นชุดเลยนะ ล้อเล่น พี่เขาไม่ชอบเราหรอก"
"แกรู้ได้ไง"
"ก็ระหว่างทางที่พี่เขาไปส่งเราอ่ะ พี่เขาก็ถามแต่เรื่องภู"
"เห้ย อย่าพึ่งท้อดิ ต่อไปนะถ้าพี่เขาถามเรื่องเราอีก กรีซก็เล่าเรื่องเรากับพี่พีทเยอะๆ"
"จะดีหรอ"
"ดีสิ กรีซชอบพี่เขาแล้วนะรู้ตัวหรือเปล่า"
"ก็พอจะรู้อ่ะ"
"ถ้าชอบก็ต้องพยายาม"
"แต่เรากลัวว่ะ"
"กลัวอะไรอ่ะ กลัวเจ็บตูดหรอ ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้บ้าภูนิ ไม่ใช่งั้น เรื่องนั้นก็กลัวๆเหมือนกันแหละ แต่ไม่แน่พี่เขาอาจจะเป็นรับก็ได้นะ"
"อันนี้ก็ไปเสี่ยงดวงเอาบนเตียงเหอะ ตกลงกรีซกลัวอะไร"
"เรากลัว ผิดหวังอ่ะ"
"การที่เราชอบใครสักคน มันก็มีแค่สองอย่าง สมหวังกับผิดหวัง เผื่อใจไว้บ้างก็ดี แต่ใช่ว่าสมหวังแล้วจะมีความสุขเสมอไปนะ การที่เราสมหวังมันเป็นแค่การ

เริ่มต้นของความรักเท่านั้นแหละ ความรักมันคือการเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด เข้าใจนะ"
"ดูภูจะเข้าใจความรักดีจัง มีแฟนมากี่คนแล้วเนี่ย"
"คนเดียว"
"เห้ย จริงดิ"
"จริง หลวงพี่พีทคือแฟนคนแรกแล้วก็คนปัจจุบัน"
"ดีจัง แต่หลวงพี่ก็ดูรักภูมากนะ รักมากจนคนรอบข้างรู้สึกได้"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อื้ม ขนาดนั้นแหละ แล้วภูว่าเราควรทำไงต่อไปอ่ะ"
"ก็พี่ซูมเขาบอกว่าเขาไม่ชอบคนที่เข้าหาเขาก่อน เพราะฉะนั้นกรีซก็ทำเนียนๆเป้นเพื่อนเป็นรุ่นน้องไปนั้นแหละ รอวันที่พี่ซูมจะจู่โจมก่อน เมื่อนั้นเราค่อยขย้ำ

เหยื่อกลับให้อยู่หมัด"
"หืมมมม เอางั้นหรอ"
"อื้ม ตอนนี้ก็ทำตัวให้สนิทๆกับพี่เขาในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้องไปก่อน เอาให้สนิทมากๆเลยนะ เเล้วความใกล้ชิดจะช่วยเราเอง"
"อืม"
"อย่าไปทำอะไรที่มันดูตั้งใจเกินมากนัก ปล่อยให้เป็นตามธรรมชาติบ้าง"
"อืม"
"ไม่ต้องกังวลหรอก ยังไงกรีซก็ได้เป็นเมียพี่ซูมแน่ๆ"
"บ้า แล้ว เจ็บไหมอ่ะ ถามจริงๆ"
"มันก็นิดๆอ่ะ ช่วงแรกๆ แต่พอสรีระปรับตัวได้มันเข้ากันได้ดีมันก็เป็น อืมมม ความสุขอีกแบบ"
"สุขยังไงอ่ะ"
"สุขมากกว่า โลกสวยด้วยมือเราอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"ภูทะลึ่งว่ะ"
"เอ้า กรีซถามเราเองนะ"
"ไม่คุยด้วยแล้วไปนอนต่อเถอะ"
"จ้า ว่างๆก็ไปเล่นเกมส์กับพี่ซูมบ้างนะ"
"อื้ม"
"แล้วอย่าไปปล้ำพี่เขาล่ะ"
"บ้า"
"ฮ่าๆๆ"
"แค่นี้นะ นอนแล้ว ง่วง"
"อื้มๆ แล้วไว้คุยกันจ้ะ"
"จร้า"
แล้วผมก็วางโทรศัพท์นอนคิดเรื่องจะช่วยเพื่อนยังไงดี แต่คิดไปคิดมามันก็ดันหลับไปซะงั้นล่ะ ฮ๋าๆๆ


เวลาผ่านไป ไว แต่ไม่ได้โกหก

ณ ท่าอากาศยานสนามบินสุวรรณภูมิ

"พี่อ้น ไปหาอะไรทานกันเถอะกว่าจะสองทุ่ม"
"ไปสิ ทานอะไรดีอ่ะ"
"เค้กอร่อยๆกับชานมสักแก้วก็ดีนะ"
"โอเค"
แล้วเราสองคนพี่น้องก็ไปหาอะไรทาน นั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนสองทุ่มก็เดินไปรอคุณแม่
รอได้สักพักใหญ่ๆคุณแม่ก็โทรมาหาผม....
"น้องภูลูก หนูอยู่ตรงไหนค่ะ"
"อยู่ทางออกที่สองเนี่ยครับ"
"เห็นแล้วลูก เสื้อสีน้ำเงินนะ เห็นแม่ไหมลูก ทางซ้ายค่ะลูก"
"เห็นแล้วครับ พี่อ้นคุณแม่อยู่ทางโน้น"
ผมเดินไปหาคุณแม่ แต่ก็มีคนวิ่งแซงคุณแม่เข้ามากอดผมนั้นก็คือพี่แพท
"คิดถึงจังเลยเด็กน้อย ฟ๊อดดดดดด" แล้วพี่แพทมันก็ทั้งกอดทั้งหอมผม
"เพี๊ยะ!!!" คุณแม่ตีพี่แพท
"โอ๊ยแม่มาตีแพททำไม"
"ไปหอมน้องได้ไง เดี๋ยวเหอะ"
"ก็แพทคิดถึงน้องนิ"
"สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณพ่อ"
"สวัสดีลูก"
"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"
"สวัสดีลูกอ้น"
"เดี๋ยวอ้นช่วยถือของครับ"
"จ้ะ"
"พี่แพทอ่ะ เอารูปไปอวดเพื่อนๆนะ เพื่อนๆบอกว่ายูน่ารักมากเลยนะน้องภู เพื่อนๆพี่หาว่ายูเป็นทอมบอย"
"ห๊า"
"ฮ่าๆๆ ขอหอมแก้มอีกทีได้ป่ะยังไม่หายคิดถึงเลย"
"ไม่ต้องเลย ไปเดินห่างๆน้องเลยไป ไปช่วยพ่อถือของโน้น"
"แม่อ่ะ"
"ไปๆๆ ปล่อยมือน้อง"
"ขี้หวง ลำเอียงเห็นๆแพทก็ลูกแม่นะ"
"แต่น้องภูเนี่ย คนรักของน้องชายเรานะ "
"แพทก็รักเหมือนน้องไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย"
"ย่ะ"
"ไปกันเถอะค่ะคุณ ไปกันเถอะลูกอ้น "
"ครับ คุณย่าทำอาหารรออยู่แล้วครับ"
แล้วเราห้าคนก็ไปรับกระเป๋าแล้วก็เดินไปขึ้นรถแล้วก็กลับบ้าน พี่แพทมันก็ชวนผมคุยโน้นคุยนี้
แล้วก็พยายามลวนลามผมตลอดเวลา ปากว่ามือถึงตลอด แต่ก็ไถือสาพี่แกหรอก ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่นานเราก็มาถึงบ้าน พี่บุ้งกับคุณย่าก็มายืนรอรับพวกเราที่หน้าบ้านแล้ว
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
"สวัสดีลูก"
"คุณย่า แพทคิดถึงคุณย่ามากๆเลยครับ"
"จ้ะ ป่ะเข้าบ้านกัน มากันเหนื่อยๆจะได้ดื่มน้ำดื่มท่า ย่าทำอาหารไว้เพียบเลย"
"แพทอุตส่าห์ไม่ทานข้าวบนเครื่อง เพื่อเตรียมท้องมาทานอาหารฝีมือคุณย่าเลยนะเนี่ย"
"จ้าาาาาา ป่ะงั้นก็เข้าบ้านกัน"
ทุกคนเข้าบ้านผมก็หาน้ำมาท่ามาให้ดื่มกัน นั่งคุยกันสักพักคุณย่าก็ชวนทุกคนไปทานข้าว
นั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มื้ออาหารมีเรื่องให้พูดคุยไม่หยุด
"แล้วไอ้เปี๊ยกนั้นจะมาไหมเนี่ย" พี่แพทถาม
"คงน่าจะมาพรุ่งนี้แหละครับ เพราะเดี๋ยวจะไปวัดด้วยกัน"
"ไม่น่าให้ไปหรอกรำคาญ"
"ไปว่าน้องเจ้าแพท นั้นอ่ะน้องชายสุดที่รักเจ้าภูเขาเลยนะ"
"โหย ไม่เห็นจะน่ารักเลย หน้าตาก็น่ารักดีหรอก แต่พูดมาก ปากอย่างกับกรรไกร"
"เรานิ"
"ก็จริงนิครับคุณย่า สู้น้องภูก็ไม่ได้ น่ารักกว่าตั้งเยอะ"
"แต่แม่ว่าน้องน่ารักดีนะ หน้าตาจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ใช้ก็ง่าย แถมยิ้มแย้มอีกต่างหาก"
"มันสร้างภาพน่ะสิ กับแพทะจ้องจะหาเรื่องตลอด"
"ก็เราไปหาเรื่องน้องมันก่อน"
"ไม่จริงเลย แพทอ่ะนะหาเรื่องมันนั้นแหละ เลิกพูดๆถึงไอ้เปี๊ยกนี้ได้แล้ว ว่าแต่มีขนมไหมครับคุณย่า"
"มีจ้ะ ทับทิมกรอบ ฝีมือเจ้าบุ้งเขา"
"จริงอ่ะ โหยเก่งจัง"
"เดี๋ยวบุ้งไปยกมาให้ครับ"
"ขอบคุณครับ ผู้ชายบ้านนี้สงสัยโดนอาถรรพ์เนอะ เป็นตุ๊ดกันหมด ฮ๋าๆๆๆๆ"
"ปากหรอนั้นน่ะ หืม"
"เมื่อก่อนพ่อก็อยู่บ้านนี้นะเว้ย ไอ้แพท"
"ก็พ่อย้ายออกไปก่อนที่จะเบียงเบนไง ดูแพทดิ ขนาดชอบผู้หญิงมาอยู่นี้แป๊ปๆยังหลงรักผู้ชายเลย"
"อย่างแกน่ะเขาไม่เรียกหลงรัก เขาเรียกหวังอะไรบางอย่าง"
"แม่อ่ะ ขัดตลอด วัยรุ่นเซง"
"เดี๋ยวเหอะ"
"เดี๋ยวคืนนี้แพทจะนอนกับน้องภูนะแม่"
"ถามน้องหรือยัง ว่าน้องให้นอนหรือเปล่า"
"แม่ก็พูดกับน้องให้แพทหน่อยสิ คุณย่าก็ด้วย"
"ย่าไม่ให้นอนหรอก แล้วก็จะสั่งน้องภูให้ล็อคประตูก่อนนอนด้วย"
"คุณย่าอ่ะ"
"แม่ก็ด้วย"
"โอ๊ยย หวงกันจริงหลานสะใภ้ลูกสะใภ้เนี่ย "
"มาแล้วครับ" แล้วพี่บุ้งมันก็ยกทับทิมกรอบเสิร์ฟให้ทุกคนบนโต๊ะ
"น้องภูไม่เอาแล้วพี่บุ้ง อิ่มอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่จัดการให้เองครับ" แล้วำแพทก็ยกถ้วยตรงหน้าผมไป
"ของที่ซื้อมาฝากน้องล่ะ ไม่เอามาให้น้อง มัวแต่ทานอยู่นั้นแหละ"
"เดี๋ยวก่อนสิแม่ แม่ก็ไปเอาของแม่มาก่อนสิ"
"คนบ้านนี้มีตั้งหลายคน ซื้อมาฝากเจ้าภูคนเดียวหรอเจ้าแพท"
"แพทซื้อมาฝากทุกคนแหละครับคุณย่า เพียงแต่ของน้องภูมากกว่านิดหนึ่ง"
"ย่ะ ไอ้หมามองเครื่องบิน"
"คุณย่าแรงอ่ะ"
พอทานขนมอิ่มก็มานั่งคุยกันที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม คุณแม่กับพี่แพทก็เอาของฝากมาให้ทุกคน
แต่ดูเหมือนของฝากผมจะเยอะเป็นพิเศษจริงๆแหละ
"พี่เห็นว่ามันน่ารัก เหมาะกับน้องภูเลยซื้อมาฝาก คราวที่แล้วแอบดูไซส์รองเท้าน้องภูไป"
"สีชมพูเนี่ยนะพี่"
"โหย แนว เชื่อพี่ ใส่แล้วเกิด แล้วก็นี้ นาฬิกาน่ารักมากกกกก"
"ขอบคุณครับ"
"ยังไม่หมดๆ ยังมีน้ำหอม พี่เห็นน้องภูตัวหอมตลอดเวลาคงชอบ แล้วก็กระเป๋าเอาไว้ใส่หนังสือไปเรียน ที่เมกาฮิตมากเลยตอนนี้ แล้วก็มีกระเป๋าสตางค์ เข็มขัด"
"ขอบคุณครับพี่แพท เยอะจัง เกรงใจอ่ะครับ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ พี่อยากซื้อให้อ่ะ"
"รวยแล้วสินะเราอ่ะ ไม่เห็นให้เงินย่าใช้บ้างเลย"
"เงินคุณย่าเยอะแยะ จะมารีดเลือดอะไรกับปู นี้ครับ นาฬิกา ซื้อมาฝากคุณย่า"
"ขอบใจจ้ะ มีอีกไหม"
"แค่นาฬิกาเรือนเดียวแพทก็แทบจะหมดตัวแล้ว"
"แกนิไม่ยุติธรรมกับคนแก่เลยนะ ของน้องภูเยอะแยะ ของย่าชิ้นเดียว"
"ก็คุณย่าไม่น่ารักเท่าน้องภูนิ ฮ๋าๆๆๆๆ"
"เดี๋ยวเถอะตาแพท ล้อคุณย่า เดี๋ยวโดน"
"รักหรอกจึงหยอกเล่น มาให้แพทหอมหน่อยครับคุณย่า"
"ไม่เอาๆ"
"ง่ะ  ส่วนนี้ของบุ้งกับอ้น อ่ะ ไปเลือกสีกันเอาเอง พี่ซื้อกระเป๋าสตางค์มาให้"
"ขอบคุณครับ"
แล้วเราก็ชื่นชมของฝากกัน คุยกันไปหัวเราะกันไปจนดึก ก็แยกย้ายกันไปนอนห้องใครห้องมัน
"ไม่ให้พี่นอนด้วยจริงๆหรอ"
"พี่แพทจะนอนกับน้องภูจริงอ่ะ ไม่ดีมั้งเดี๋ยวพระรู้เข้าจะเป็นเรื่องนะ"
"พี่ไม่แคร์หรอก"
"แต่น้องภูแคร์นิ พระสั่งห้ามใครหอมแก้มน้องภูนะ แต่พี่แพทก็หอมบ่อยๆ"
"มันไม่รู้หรอก เอ๊ย ท่านไม่รู้หรอก ขอนอนด้วยนะๆๆๆๆ"
"มากวนใจอะไรน้อง ห้องแกทางโน้น ไปเลย ไปๆๆๆ"
"คุณแม่อ่ะ แพทอยากนอนกอดน้องแบบพระบ้าง"
"มันใช่เรื่องหรอ ไปเลยนะ น้องภูเข้าห้องแล้วล็อคประตูไปเลยรู้"
"ครับคุณแม่"
"น้องภูเดี๋ยวก่อนน้องภู คุณแม่อ่ะ น้องภูใจร้าย ฮือๆๆๆๆๆ"
"โวยมายอะไรเจ้าแพท ไปหลับไปนอนได้แล้วไป"
"มาอีกคนแล้ว หึ่ยๆๆๆๆๆ"
"อะไรของมัน ว่างๆพามันไปหาหมอบ้างนะ"
"หนูก็ว่างั้นแหละค่ะคุณแม่"
"แพทไม่ได้บ้านะ"

ผมเข้ามาในห้องเอาของวางบนโต๊ะ แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ กลิ่นหอมๆของสบู่ทำให้รู้สึกสดชื่น
น้ำเย็นๆที่ไหลกระทบร่างกายทำห้นึกถึงใครบางคนที่เคยอยู่ใต้สายน้ำนี้ด้วยกัน
พรุ่งนี้แล้วสินะที่เราสอคนจะได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีก คิดถึงที่สุดเลย หัวใจของฉัน.....



เช้าตรู่.....

"น้องภูชุดขาวพี่เขาล่ะลูก ที่ย่าให้ซื้อใหม่น่ะ"
"อยู่นี่ครับคุณย่า"
"จ้ะ งั้นก็เรียบร้อยหมดแล้วนะ โทรเช็คอาหารที่เราจะเอาไปเลี้ยงเพลที่วัดหรือยังลูก"
"โทรแล้วครับ เดี๋ยวเก้าโมงครึ่งเขาจะถึงที่วัดครับ"
"อื้มๆ งั้นก็เรียบร้อยนะ งั้นก็ไปตามแม่เขามาได้แล้วลูกไป เดี๋ยวเราจะออกกันแล้ว"
"ครับคุณย่า"
ผมไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้พี่พีทเมื่อวานแล้ว ทุกอย่างใหม่หมดทั้งชุด เพราะคุณย่าสั่งไว้

หลวงพี่พีท......

เมื่อวานผมได้เอาบาตรใส่น้ำแล้วก็เอาไปให้หลวงพ่อ เพื่อให้หลวงพ่อทำน้ำมนต์อาบให้ตอนลาสิกขา

เช้าวันรุ่งขึ้น

คุณย่าน้องภูคุณพ่อคุณแม่พี่แพท ก็มารอตั้งแต่เช้าแล้ว
น้องภูเดินเอาชุดขาวเข้ามาให้ผในกุฏิ

"ก๊อกๆๆๆ หลวงพี่ ๆ"
"เข้ามาสิ"
"น้องภูเอาชุดขาวมาให้ครับ"
"วางไว้บนโต๊ะนั้นแหละ"
"แล้วหลวงพี่จะไปไหนอ่ะ"
"ก็ไปลาสิกขาน่ะสิ"
"แล้วน้องภูต้องไปด้วยไหมอ่ะ"
"ไม่ต้องหรอก รออยู่นี้แหละ เก็บกวดห้องให้หลวงพี่ด้วย"
"ครับ"

ผมเข้าไปแสดงตนต่อพระอุปัชฌาย์เพื่อแจ้งความจำนงขอลาสิกขา
มีพระสงฆ์นั่งเป็นพยานเข้าประชุมพร้อมกัน ภิกษุเมื่อจะลาสิกขาต้องแสดงอาบัติ
พาดผ้าสังฆาฏิเข้าไปนั่งหันหน้าตรงพระพุทธรูปบนที่บูชา กราบ ๓ ครั้ง

ประนมมือ กล่าว นะโม... ๓ จบ

สิกขัง ปัจจักขามิ คิหีติ มัง ธาเรถะ (ข้าพเจ้าลาสิกขา ท่านทั้งหลายจงจำข้าพเจ้าไว้ว่าเป็นคฤหัสถ์)

เมื่อกล่าวเสร็จแล้วกราบพระสงฆ์ผู้มาเป็นพยานลง ๓ ครั้ง 
แล้วเข้าไปเปลี่ยนผ้าขาวแทนผ้าเหลืองโดยใช้สอดเข้าด้านในผ้าเหลือง แล้วห่มผ้าขาว
หันหน้าเข้าหาพระสงฆ์ กราบลง ๓ ครั้ง กล่าวว่า

เอสาหัง ภันเต สุจิรปรินิพพุตัมปิ ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ
อุปาสะกัง มัง สังโฆ ธาเรตุ อัชชตัคเค ปาณุเปตัง สะระณัง คะตัง
(ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้านั้นถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าแม้ปรินิพพานนานแล้วนั้น กับพระธรรม
และภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระสงฆ์จงจำข้าพเจ้าว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป)

เสร็จแล้วพระที่เป็นประธานกล่าวคำให้ศีล ก็ว่าตามท่าน (ตอนนี้ถือว่าเป็นคฤหัสถ์แล้ว) จนท่านสรุปว่า

อิมานิ ปัญจะ สิกขาปทานิ นิจจสีลวเสน สาธุกัง
รักขิตัพพานิ เราก็รับว่า อาม ภันเต พระท่านก็จะกล่าวต่อว่า สีเลน สุคติ ยันติ... จนจบ

ผมก็กราบท่านอีก ๓ ครั้ง ถือบาตรน้ำมนต์ออกไปอาบน้ำมนต์
เมื่อพระภิกษุเริ่มหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ท่านก็จะเริ่มสวดชัยมงคลคาถาให้
เสร็จแล้วอุบาสกก็ผลัดผ้าขาวอาบน้ำ แล้วก็นุ่งผ้าเป็นคฤหัสถ์
(ปกติจะเป็นชุดใหม่ทั้งหมด เพราะถือเหมือนว่าเป็นการเริ่มชีวิตใหม่เลยทีเดียว)

เสร็จแล้วเข้ามากราบพระสงฆ์อีก ๓ ครั้งเป็นอันเสร็จพิธี



ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
"เป็นคนบวชแล้ว ก็เหมือนข้าวที่หุงสุกแล้ว จะทำอะไรขอให้มีสติ อย่าประมาทนะโยม ขอให้เจริญในธรรม เจริญพร"
ผมก้มกราบหลวงพ่ออีกครั้ง แล้วก็ออกมา เดินกลับไปยังกุฏิ ก็เห็นไอ้ตัวเเสบของผมกำลังนั่งคุกเข่า
เอาผ้าถูพื้นอยู่ เมื่อเห็นผมเดินมาก็ยิ้มให้ อยากจะฟัดแก้มเป็นบ้า แต่ติดที่ว่าที่นี้เป็นวัด
"พี่พีทจะเอาอะไรกลับบ้านบ้างอ่ะ"
"ไม่เอา ถวายวัดไปให้หมดเลย"
"โยม เดี๋ยวจะเลี้ยงเพลใช่ไหม"
"ครับหลวงพี่" พระพี่เลี้ยงของพี่พีทเดินเข้ามา
"เดี๋ยวผมจะถวายของในห้องนี้ให้วัดน่ะครับ"
"งั้นก็ยกไปถวายกับหลวงพ่อนะ"
"ถวายกับหลวงพี่ก็ได้ครับ"
"งั้นก็ยกมาโยม" หลวงพี่นั่งลง ผมกับพี่พีทก็ถวายของใช้ต่างๆ แล้วก็เงินปัจจัยที่ญาติโยมถวาย
"เงินนี้โยมเอาไปร่วมสร้างพระดีกว่า หลวงพี่ไม่รับหรอกนะ"
"ครับ"
"แล้วเดี๋ยวเก็บข้าวของ ทำความสะอาดเสร็จก็ไปกราบพระในโบสถ์ซะ แล้วก็ไปล้างห้องน้ำ"
"ครับหลวงพี่" ผมสองคนก็ก้มกราบหลวงพี่
"เจริญพร"
ผมเดินลงมากับพี่พีท พี่พีทไม่ได้เอาอะไรกลับมาเลยจริงๆ พี่พีทเดินไปหาคุณย่าแล้วก็ก้มลงกราบ
"บุญจากบวชครั้งนี้ พีทขอแผ่กุศลนี้ให้กับคุณย่านะครับ"
"อนุโมทนาลูก ขอบใจมาก" คุณย่ามีน้ำตาซึมออกมาจากดวงตาอีกแล้ว
แล้วพี่พีทก็ทำแบบเดียวกันที่ทำกับคุณย่า ทำกับคุณพ่อคุณแม่
ท่านทั้งสองก็ยิ้มด้วยยความปีติยินดี
"อ่าวพี่ สักแล้วหรอ ไมไม่เรียกผมด้วย"
"นอนไม่อยากจะตื่น ขี้เกียจเรียก มาก็ดีแล้ว ไปซื้อน้ำยาขัดห้องน้ำกับแปรงขัดห้องน้ำให้พี่หน่อย"
"เอากี่อันอ่ะ"
"สิบขวดก็ได้ แล้วก็แปรงสิบอัน"
"เงินอ่ะ"
"อ่ะ พอไหม" ผมก็ยื่นแบงค์พันให้มัน ไม่รู้จะพอหรือเปล่า แต่น่าจะพอแหละ
"พอครับพี่น่ารัก"
"รีบไป ดิ มายืนยิ้มหวานอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวจะได้มาช่วยกันเลี้ยงเพล"
"ครับบบบบบ"
พี่พีทใช้เด็กวัดไปซื้อที่ขัดห้องน้ำ พอได้ของแล้วก็ไปขัดห้องน้ำ ผมจะช่วยก็บอกไม่ต้อง
ให้ผมไปดูเรื่องอาหารดีกว่า พอร้านอาหารที่เราสั่งมา ผมก็ให้เขาปรุงเลยทันที
ทุกอย่างถูกหั่นถูกเตรียมมาแล้ว แค่ปรุงให้สุกเท่านั้นเลยใช้เวลาไม่นาน
ความจริงคุณย่าจะทำเอง แต่สองวันที่ผ่านมายุ่งมากเลยไม่มีเวลาไปจ่ายตลาด
ก็เลยตัดสินใจสั่งเขาดีกว่า แต่ร้านี้ก็อร่อย พี่พีทใช้บริการจัดเสี้ยงของเขาเสมอๆ
"กว่าจะมานะแก"
"รถมันติดอ่ะพี่ภู พี่อิคตื่นสายด้วย เรียกไม่ยอมลุก แล้วพี่พีทอ่ะ สึกยัง"
"สึกแล้ว ขัดห้องน้ำอยู่"
"โยชิซื้อขนมมาถวายพระด้วย"
"เอาไปให้พี่เขานั้นอ่ะ ให้เขาจัดใส่จานให้"
"อื้มๆ"
"ไงมึง ยังไม่หายง่วงหรอ"
"เอออ่าดิ เมื่อคืนหนักไปหน่อย"
"อะไรหนัก"
"เล่นเกมส์"
"เจริญ!!!!"
"ฮ่าๆๆ"
พวกเราก็ช่วยกันดูเรื่องอาหาร พี่พีทขัดห้องน้ำเสร็จก็เดินมาที่ผม เหงื่อท่วมตัวเลย
"เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย"
"เห็นหรือยังล่ะว่ามันเหนื่อย กลับไปบ้านอย่าทำห้องน้ำเลอะนะ"
"จ้ะ" ผมเอาทิชชูมาซับเหงื่อให้พี่พีท แล้วก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในกระเป๋าส่งให้เช็ดตัว
พระตีกลองเพล ได้เวลาแล้ว พวกเราก็ยกอาหารไปถวาย
พระฉันอาหารเสร็จก็ให้พร กรวดน้ำ เป็นอันเสร็จพิธี
ไปกราบพระในโบสถ์แล้วก็เดินทางกลับบ้านกัน.....

"ผมก็ไม่ได้เจอพี่อีกแล้วดิ คิดถึงผมบ้างนะ"
"ขอบใจมากนะ ที่ช่วยเหลือพี่ตอนบวชอย่างดี มีอะไรให้ช่วยก็โทรหาพี่ได้ นี้นามบัตร"
"ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมแอดเฟซบุคไปนะ"
"อื้ม แล้วเดี๋ยววันพระพี่จะมาทำบุญ ไปก่อนนะ"
"โชคดีครับพี่ บ๊ายบายครับพี่น่ารัก"
"อื้ม"

ผมกับพี่พีทเดินไปขึ้นรถไอ้อิค แล้วก็กลับบ้านกัน
"พี่พีทโยชิมีเรื่องจะบอกเยอะแยะเลย โดยเฉพาะเรื่องพี่แพท"
"ทำไมหรอ"
"ก็ไอ้พี่แพทน่ะสิ มันแอบหอมแก้มพพี่ภู แล้วก็ชอบลวนลามด้วย"
"จริงหรอ" พี่พีทหันมาถามผม
"ไอ้โยชิก็เวอร์ พี่เขาก็แค่เอ็นดู แกคิดมาก"
"อย่าไปไว้ใจมันมากนะไอ้เนี่ย เผลอเมื่อไรเสร็จมันแน่ แต่กับพี่มันไม่กล้าหรอก"
"อื้อ"
"โยชินะไม่ชอบขี้หน้าเลยให้ตายสิ"
"เบาๆหน่อยเมียจ๋า เขาพี่น้องกันนะ"
"ก็โยชิหวังดีนิพี่อิค พี่พีทไม่ชอบหรอ"
"เปล่าครับ พี่ต้องขอบคุณโยชิมากนะ ที่ดูแลพี่ภูให้พี่อย่างดี ว่างๆเดี๋ยวพาไปเลี้ยง"
"นี้ติดสินบนกันหรอ ถึงว่าไอ้โยชิถึงทำหน้าที่อย่างแข็งขัน"
"ปล่านะ โยชิแค่ทำหน้าที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนสักนิดเลย โยชิอยากให้พี่พีทกับพี่ภูรักกันไปนานแสนนาน"
"ย่ะ"
"มาให้พี่หอมหน่อยสิ ยังไม่ได้หอมเลย"
"ไม่เอา อาย"
"อายอะไรอ่ะ"
"ไอ้โยชิไง" ผมกระซิบบอกพี่พีทเบาๆ
"ไม่ต้องอายโญชิหรอกพี่ภู ตามสบายโญชิเข้าใจ คนไม่ได้ อื้อ กันนาน มันก็นะ ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้บ้าไอ้ทะลึ่ง"
"กูว่าคืนนี้มึงไม่ได้นอนแน่ไอ้ภู เช้าตื่นมาคงต้องคลานลงจากเตียงอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้ทุเรศ"
"พี่พีท เบาๆ ถนอมๆหน่อยนะ ไม่โดนมานาน มันตันหมดแล้วรุนแรงเดี๋ยวฉีกขาด"
"หยุดพูดได้แล้วไอ้อิค อุบาทว์" ไอ้พี่พีทก็ได้แต่นั่งยิ้มไม่พูดไม่จารู้นะคิดอะไรอ่ะ ไอ้บ้าพี่พีท

//////////////////////////////////////////////////////////////

รถขับมาถึงที่บ้าน พี่พีทจับมือผมแล้วจูงเดินลงจากรถ พี่พีทกวาดสายตามองไปรอบๆบ้าน
ไอ้มดแดงตะโกนเห่าด้วยความดีใจ แล้วมันก็วิ่งมาหาพี่พีท พี่พีทย่อตัวลงไปลูบหัวมัน
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะไอ้มดแดง หิวล่ะสิ"
"น้องภูควบคุมอาหารให้มัน หมอบอกว่ามันอ้วนมากไปแล้ว"
"จริงดิ แล้วนี้ให้อาหารมันหรือยัง"
"ให้ไปเมื่อเช้าแล้ว เดี๋ยวค่อยให้ตอนเย็นอีกรอบหนึ่ง"
พี่พีทลูบหัวไอ้มดแดง แล้วก็ยืนขึ้นจูงมือผมเข้าบ้าน โดยมีไอ้โยชิแล้วก็ไอ้อิคเดินตามมาติดๆ
"เดี๋ยวโยชิไปอาบน้ำมาให้ พี่ภูนั่งคุยกับพี่พีทเถอะ พี่พีทคงอยากคุยกับพี่ภูมากอ่ะ จับมือไม่ปล่อยเลย"
"อย่ามาแซว" ไอ้นี้ บางทีก็เขินเป็นเหมือนกันนะเว้ย
"ไปเล่นเกมส์ดีกว่า" แล้วไอ้อิคมันก็เดินไปเล่นเกมส์อีกห้องหนึ่ง
"เขยิบเข้ามาใกล้ๆพี่สิ"
"นั่งตรงนี้ก็ดีแล้วไง ที่ตั้งเยอะแยะจะไปเบียดกันทำไมอ่ะ"
"เร็วๆ"
"อื้อๆๆๆ พี่พีทๆๆ"
"ครับ"
"ขอจับหัวหน่อยได้ป่ะ แฮ่"
"ทำไม"
"ก็อยากรู้ว่ามันเป็นไงอ่ะ หัวโล้นๆอ่ะ"
"ก็จับสิ" ผมก็เอามือค่อยๆลูบหัวพี่พีท ตลกดีอ่ะ เหมือนอิคคิวซังเลย เอิ๊กๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"น้ำมาแล้วครับ น้ำดื่มเย็นๆ คุณย่ามาพอดีเลย" แล้วรถพี่บุ้งก็เข้ามา ทุกคนเดินเข้ามาในบ้าน
ผมจะเดินไปดูแต่พี่พีทก็ดึงให้นั่งลงข้างๆ คุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ พี่แพท พี่บุ้ง พี่อ้น
เดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เมื่อเห็นพี่พีทนั่งกอดเอวผมอยู่
"เดี๋ยวโยชิไปเอาน้ำมาเพิ่มดีกว่า แล้วพี่อิคไปไหนอ่ะพี่ภู"
"เล่นเกมส์"
"อืมๆๆ"
"ไงไอ้พีท กลัวเมียหายหรอไง กอดเอวซะแน่นเชียว" ผมพยายามแกะมือพี่พีทออกจากเอวแต่ก็ไม่เป็นผล
"ใช่ แล้วก็ได้ข่าวมาด้วย ว่าไอ้พี่ชายตัวแสบแอบหอมแก้มเมียผมบ่อยๆน่ะ"
"ก็อยากมีเมียน่ารักเองนิ ช่วยไม่ได้"
"พี่พีทปล่อยน้องภูก่อน น้องภูปวดฉี่" ผมกระซิบบอกพี่พีทเบาๆ พี่พีทก็ยอมปล่อยแต่โดยดี
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ผู้ใหญ่ก็คุยกัน พี่บุ้งเดินมาเล่นเกมส์กับไอ้อิค พี่อ้นก็เข้าไปดูของวางในครัว
ผมดินกลับมาที่ห้องรับแขก พี่พีทก็พยักหน้าให้ไปนั่งข้างๆ แต่ผมเลือกที่จะนั่งข้างๆคุณย่า
"พี่พีทมาจ้องน้องภูทำไม กลัวนะ"
"ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องกลัว"
"ก็........"
"เสยผมที่ปิดหน้าผากขึ้นสิ" ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะว่าแผลลหายแล้ว
"อะไรกันลูก" คุณแม่ถาม ผมก็มองหน้าคุณย่า แล้วก็เขยิบเข้าไนั่งใกล้ๆ กอดแขนไว้ คุณย่าช่วยน้องภูด้วย
"หัวไปโดนอะไรมา"
"ก็บอกไปแล้วไง"
"อย่ามาโกหกพี่ เร็วๆเล่ามา"
"คุณย่า ช่วยน้องภูด้วยสิ"
"ก็เล่าให้พี่เขาฟังไปสิลูก เราไม่ได้ผิด จะต้องมากลัวอะไร"
"ก็ เอ่อ คืออออออออ น้องภูโดนคนเอาขวดสเปรย์ตีหัวแตก แค่นั้นเอง"
"คุณพระช่วย แล้วหนูให้หมอตรวจดีหรือยังลูก หืม แล้วไปมีเรื่องมีราวได้ไง"
"ใจเย็นๆก่อน ถามเป็นชุดแบบนี้จะตอบยังไงล่ะ เดี๋ยวแม่เล่าเอง คือแบบนี้นะลูกพีท ป้าชูน่ะเขามาขอให้น้องภูไปเดินแบบให้ แล้วทีนี้ก็เกิดการอิจฉากันขึ้นใน

หมู่นายแบบ เพราะเจ้าตัวเล็กเนี่ยได้เดินฟีนาเร่ เจ้าอิคเห็นน้องภูจะโดนรังแกก็เข้าไปช่วย ฝ่ายนั้นเขาก็จะคว้าขวดตีเจ้าอิค น้องภูก็เข้าไปช่วยเพื่อน เลยโดนเข้า

ที่หัวเนี่ยแหละ"
"ใครว่ะ มันกล้าทำน้องภูของพี่แพท คุณย่าบอกแพทมา แพทจะไปจัดการมัน"
"นั่งลงเถอะ เก่งเหลือเกิน เขาเคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว เขาก็มาขอโทษสำนึกผิดแล้ว ให้มันจบๆกันไป"
"คุณย่าอ่ะ แพทจะปกป้องน้องภู"
"ปกป้องตัวเองก่อนเถอะ"
"คุณย่าอ่ะ"
"พี่บอกแล้วใช่ไหม ว่าถ้าจะรับงานให้บอกพี่ก่อน" พี่พีทนั่งนิ่ง พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"อย่าไปว่าน้องเลยลูก ป้าชูเขามาขอร้องย่า ย่าเป็นคนอนุญาตเองแหละ"
"ใช่ แกจะไปว่าน้องภูได้ไงว่ะ น้องโดนทำร้ายนะโว้ย ยังจะมาดุอีก แกเป็นสามีประสาอะไรไอ้พีท เมียโดนรังแกแท้ๆ กลับมาดุเมีย ไอ้บ้านิ"
"พีทไม่ได้ดุนะพี่แพท พีทแค่ถามน้องเฉยๆ แล้วอีกอย่างเมียพีท พีทถนอมอย่างกับไข่ในหิน มานี่มานั่งข้างๆพี่"
"ไปเถอะลูก ไปนั่งข้างๆพี่เขาไป" ผมก็เลยลุกมานั่งข้างๆพี่พีท พี่พีทก็เสยผมขึ้น
แล้วก็ดูรอยแผลที่เหลืออยู่นิดเดียวถ้าไม่สังเกตไม่มีทางเห็นอย่างแน่นอน
"เจ็บไหม"
"ไม่เจ็บแล้ว"
"ตอนโดนตีล่ะเจ็บไหม"
"ไม่รู้อ่ะ มันชาๆแล้วก็เห็นดาวระยิบระยับ แล้วก็หลับไปเลยตื่นมาอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว"
"ถึงกับสลบเลยหรอลูก"
"ครับคุณแม่ ขวดสเปรย์ฉีดผมอลูมิเนียมอ่ะครับ มีสเปรย์อยู่เต็มขวด"
"ตายแล้ว ฟาดเคราะห์ไปนะลูกนะ"
"ครับ"
"แล้วตอนตื่นมาล่ะ เจ็บหรือเปล่า" พี่พีทยังคงสนใจแล้วก็เอานิ้วลูบไปที่แผลเบาๆ
"มันก็ปวดหัวนิดหน่อย ไม่เจ็บเท่าไรตอนโดนรถชนเจ็บกว่าเยอะ"
"พีท ชวนน้องปไหว้ขอบคุณ แผ่กุศลให้คนท่มาช่วยงานหน่อยไปลูกไป ไปบ้านป้าแต๋วก่อนก็ได้ลูกไป เดี๋ยวให้ป้าแต๋วพาไปบ้านอื่นๆ"
"ครับคุณย่า"
"ขึ้นไปบอกคุณย่าใหญ่ก่อนไปลูก จุดธูปบอกท่านนะ"
"ครับ"
ผมกับพี่พีทก็ทำตามที่คุณย่าบอก ไปจุดธูปบอกคุณย่าใหญแล้วก็ไปบ้านป้าแต๋ว
ป้าแต๋วก็อนุโมทนาบุญ ดีอกดีใจจนน้ำตาไหลแล้วก็พาเราไปบ้านอื่นๆจนทั่วหมู่บ้าน
ขากลับยังได้ขนมติดไม้ติดมือกลับมาอีกต่างหาก เดินทานขนมมาเรื่อยๆ
"พี่พีท"
"หืมมม"
"คิดถึงน้องภูไหม"
"คิดถึงสิ แต่พอได้ศึกษาธรรมะต่างๆ ทำให้พี่วางความคิดถึงไปได้"
"ก็แสดงว่าไม่คิดถึง"
"มันก็ไม่ใช่ เพียงแต่ไม่เอาความคิดถึงมายึดมั่นถือมั่น เพราะพี่เป็นพระนะ จะให้มาคิดถึงโยมได้ไง"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย"
"แล้วน้องภูล่ะ คิดถึงพี่ไหม"
"คิดถึงมากกกกก อยากโทรไปหาแต่ว่าก็กลัวจะบาป แต่ก็ดีนะ การที่เราห่างกันมันทำให้รู้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน"
"แล้วมากแค่ไหนล่ะ"
"ก็มากจนบอกไม่ได้อ่ะว่าแค่ไหน แต่รู้ว่ามันมากๆๆๆๆๆๆ"
พี่พีทมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มไม่หุบ เราสองคนเดินจนมาถึงหน้าบ้านก็เข้าไปในบ้าน
คุณพ่อคุณแม่นั่งคุยอยู่กับคุณย่า โยชิอยู่ในครัวกับพี่อ้นเตรียมของว่างยามบ่าย
"เป็นไงลูก เจอป้าแต๋วไหม"
"เจอครับคุณย่า ป้าแต๋วฝากขนมมาให้คุณย่าด้วย แล้วก็พาเราเดินไปทุกหลังคาเรือนเลย ปีหน้าน้องภูว่าจะส่งป้าแต๋วเข้าชิงตำแหน่งประธานหมู่บ้านซะหน่อย"
"จ้า พีทไปอาบน้ำอาบท่าไปลูกไป หน้ามันเชียว เดี๋ยวจะได้ลงมาทานของว่างกัน"
"ครับคุณย่า ป่ะน้องภู"
"ก็ไปดิ น้องภูไม่อาบ เดี่ยวน้องภูจะไปช่วยพี่อ้น"
"จะติดเมียมากเกินไปแล้วไอ้น้องชาย เดินตามตูดตลอดๆเลยหรอไง"
"ใช่ หมาขโมยมันเยอะ"
"มันมีแต่แมวขโมยไม่ใช่หรอครับคุณย่า"
"ฮ่าๆๆ หมาก็มีมั้ง"
"คุณแม่มีหรอครับหมาขโมยอ่ะ คุณแม่ไม่เคยเห็นสอนแพทเลย"
"มีสิ ก็แกไง ไปอาบน้ำอาบท่าไปลูกไปพีท คุณค่ะ ขึ้นไปนอนข้างบนไหม นอนตรงนี้เดี๋ยวปวดหลังนะคะ"
"แค่พักสายตาน่ะ ไม่ได้ง่วงหรอก"
"งั้นเดี๋ยวย่าไปอาบน้ำอาบท่าบ้างดีกว่า"
ทุกคนแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง ผมเดินเข้าไปในครัว พี่อ้นกำลังนึ่งติ่มซำอยู่
"มีอะไรให้ภูช่วยไหมพี่อ้น"
"ไม่มีหรอก แค่นึ่งอย่างเดียวเอง พี่ซื้อสาคูไส้หมูมาด้วยนะ ทานไหม"
"เดี๋ยวไว้ทานทีเดียวดีกว่าพี่อ้น แล้วนี้ไอ้โยชิล่ะ"
"ไปเก็บมะม่วงน่ะ ให้พี่ทำน้ำปลาหวานให้"
"อื้มมม เดี๋ยวน้องภูไปช่วยมันดีกว่า อยากทานมะม่วงหัวเหลืองๆอยู่เหมือนกัน"
"อย่าพากันซนล่ะ พี่พีทกลับมาแล้วนะ อย่าลืม"
"ครับ"
แล้วผมก็เดินออกทางหลังบ้านไปท่ต้นมะม่วงข้างบ้าน ก็เห็นไอ้โยชิกำลังสอยอยู่
"ทำไรอ่ะ"
"สอยมะม่วงอ่าดิ"
"ทำไมไม่ปีนขึ้นไปเก็บอ่ะ"
"เดี๋ยวหลวงพี่ เอ๊ย พี่พีทก็ดุเอาอีกอ่าสิ พี่ภูกล้าปีนหรอ หลวงพี่โผล่มาทางระเบียงล่ะจะทำไง"
"แล้วสอยอย่างเนี่ยเมื่อไรจะได้ แถมได้ลูกอ่อนๆติดมาอีกต่างหากเสยดายของ หลบไป"
แล้วผมก็ปีนขึ้นต้นมะม่วงอย่างชำนาญ เด็ดลูกแก่ๆแล้วก็หัวเหลืองโยนให้ไอ้โยชิรับ
"พี่ภู อย่าพึ่งโยน เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ"
"เสียงเบาๆสิ เดี๋ยวพี่พีทก็ออกมาพ่นไฟใส่แกหรอก"
"ขอโทษๆ ลืมตัว"
พวกเราได้มะม่วงตามต้องการแล้วก็ค่อยๆปีนลงมาจากต้นมะม่วง แต่เหมือนโชตชะตาจะกลั่นแกล้ง
มีน้ำจำนวนหนึ่งถัง สาดใส่พวกเราจนเปียกทั้งพี่ทั้งน้อง
"เห้ย ใครว่ะ เปียกหมดเลยเนี่ย" ไอ้โยชิโวยวาย ผมเงยหน้าไปดู ก็เห็นพี่พีทยืนยิ้มอยู่ที่ระเบียงพร้อมถังน้ำใบหนึ่ง
"พี่พีท"
"พี่พีท"
"ทำอะไรกัน"
"เก็บมะม่วง อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ"
"ยัง แต่ออกมารดน้ำต้นไม้ก่อน"
"รักธรรมชาติดีเนอะ สามีพี่ภูอ่ะ "
"แกนิ เข้าบ้าน"
"เอามะม่วงไปเก็บแล้วขึ้นมาอาบน้ำทั้งพี่ทั้งน้องนั้นแหละ เร็ว"
"ครับบบบบ เป็นไงล่ะ บอกแล้วให้เงียบๆ"
"ใครมันจะไปรู้ล่ะ ก็เก็นเสียงน้ำยังเปิดนึกว่าพี่พีทอาบน้ำอยู่นิ"
"เปียกเป็นลูกหมาเลยแก ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพี่เอามะม่วงไปให้พี่อ้นเอง"
"อื้ม"
เราสองคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ผมขึ้นไปข้างบนก็เห็นพี่พีทนั่งเช็ดตัวอยู่ที่ปลายเตียง
"ไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวไม่สบาย แล้วแดดร้อนๆไปปีนต้นไม้ทำไม"
"ก็จะเก็บมะม่วงให้ไอ้โยชิมัน เห็นมันสอยแล้วไม่ได้สักทีอ่ะ"
"ซน"
"ขี้บ่น"
"เถียงนะ"
"เปล่านิ"
"ยัง"
"แบร่" ผมก็เลยเดินเข้าห้องน้ำ
"เดี๋ยว!!"
"อะไรหรอ"
"พี่ไม่อยู่เนี่ยมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้บอกพี่อีกหรือเปล่า"
"อืมมมมมมมม" ผมก็ทำท่าคิด แต่ก็กวนประสาทพี่พีทไปแบบนั้นแหละ
"คิดนานนะ"
"ก็มี พี่กอล์ฟ พี่ต้น พี่สน พี่ชัย น้องมายด์ น้องก้อง มาขอเบอร์ แล้วก็โทรมาจีบอ่ะ อ้อ ยังมีพี่นนท์อีกคน"
"เยอะนะ"
"แต่ก็บอกเขาไปแล้วว่ามีสามีแล้ว สามีหวงมาก ดุมาก ดุยิ่งกว่าหมาบ้าอีก ฮ๋าๆๆๆๆ" แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ก็ได้ยินเสียงพี่พีทมันบ่นอะไรพึมพำก็ไม่รู้ไม่ได้ใส่ใจฟัง เข้าไปอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น เปียกไปทั้งตัว
ปีนต้นมะม่วงโดนมดกัดด้วยขาเป็นรอยหมดเดี๋ยวผัวบ่นเอาอีก กร๊ากกกก
ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นพี่พีทนั่งเล่นคอมอยู่ สงสัยจะเช็คข่าว ผมก็มายืนเช็ดผมข้างๆ
"ทำไรอ่ะ"
"ก็ดูเฟซ"
"เฟซใคร"
"เฟซหมา"
"ง่ะ ดูอัลบั้มที่ไปเดินแบบดิ หล่อนะ แฟนสใครก็ไม่รู้"
"ดูแล้ว ไอ้คนไหนที่มันตีหัวน้องภู"
"ไอ้คนที่ยืนคู่กับน้องภูนั้นแหละ"
"ต่อไปนี้จะไปไหนมาไหนต้องระวังตัวให้มากๆนะ น้องภูไม่ได้มีหัวใจของตัวเองแค่ดวงเดียว มันยังมีหัวใจของพี่อยู่ด้วย"
"อัยย่ะ"
"ถ้าน้องภูเป็นอะไรไป พี่ก็เหมือนคนที่มีแต่ลมหายใจแต่ไม่มีหัวใจ"
"แล่วๆๆๆๆๆแล้ว"
"เข้าใจไหม"
"เข้าใจครับผม"
"ป้าชูนี้ก็ให้โชว์เนื้อหนังตลอดเลยนะ จะรู้ไหมว่าพี่หวงของพี่อ่ะ"
"มันคืองานแยกแยะหน่อยสิ ฮ่าๆๆๆๆ" แล้วพี่พีทก็ดึงผมลงไปนั่งตัก แล้วก็เช็ดผมให้ ตัวเองไม่มีผมเช็ดล่ะสิ ฮ่าๆๆ
"ตัวยังหอม ยังนุ่มเหมือนเดิมเลย" พี่พีทกดปลายจมูกมาที่หัวไหล่
"ถ้าให้บวชตลอดชีวิตจะบวชไหม"
"ตราบใดที่เมียยังรักอยู่ก็ไม่บวชหรอก แต่ถ้าวันไหนเมียทิ้งก็ไม่แน่"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อื้ม พี่รักน้องภูมากนะ รู้ไหม"
"รู้สิ แต่น้องภูรักพี่พีทมากกว่า"
"ไม่จริงอ่ะ พี่รักมากกว่า"
"พี่พีทรักน้องภูแค่ไหน ที่ว่ามากกว่าอ่ะ"
"มากแหละ แล้วน้องภูรักพี่แค่ไหน"
"อืม เท่าจักรวาลเลย"
"โห แต่พี่พีทรักน้องภูมากกว่ารักตัวเอง"
"แล้วรักตัวเองแค่ไหนอ่ะ"
"มากกว่าจักรวาลหลายพันเท่า"
"ต้องเอาชนะให้ได้แม้กระทั่งเด็ก"
"เด็กที่ไหน โตเป็นหนุ่มแล้ว ถ้าเด็ก ต้องเป็นเด็กที่มาแอบหลับในห้องพี่คนนั้นต่างหาก"
"เลยโดนจับกด ตกเป็นเมียมาจนถึงทุกวันนี้ใช่ไหมล่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ ถึงไม่หลับวันนั้นพี่ก็จับกดอยู่ดี ฮ่าๆๆๆๆ"
"พี่พีทชอบน้องภูตอนไหน"
"ตั้งแต่วันแรกที่เจอ พี่ก็รู้เลยว่า เด็กคนนี้มีอะไรพิเศษ"
"มีพลังพิเศษหรือไงล่ะ ตัวแทนแห่งดวงจันทร์จะมา........"
"พอๆเพ้อเจ้อ ไปใส่เสื้อได้แล้ว เดี๋วไม่สบาย คุณย่ารอทานของว่างอยู่"
"ก็ปล่อยมือที่เอวน้องภูซะทีสิ ไม่อย่างนั้นจะลุกไปยังไงล่ะ"
"ฟ๊อดดดด" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มเป็นการส่งท้าย กลิ่นสบู่อ่อนๆเนี่ย ทำให้เจ็บตัวอยู่บ่อยๆนะ กร๊ากๆๆ

ผมกับพี่พีทเดินลงมาข้างล่างทุกคนก็นั่งทานของว่างกันอยู่แล้ว
"อ่าวลงมาแล้ว มาทานของว่างกันลูกน้องภู"
"ครับคุณแม่"
"เรียกแต่น้องภูแล้วพีทล่ะครับ"
"เรานิ จะมาอะไรกับแม่หืมม มานั่งๆลูก"
"ก็มันเป็นเด็กขี้อิจฉาไงแม่ ขนาดเมียมันมันยังอิจฉาเลย เลิกเป็นเมียมันเถอะน้องภูมาเป็นเมียพี่ดีกว่า"
"เป็นเมียพี่แพทก็ซวยไปทั้งชาติ" ไอ้โยชิคู่ปรับพี่แพท
"ไอ้เปี๊ยก ใครขอความเห็น"
"ไม่มี" ไอ้โยชิก็ยักไหล่ให้พี่แพท แล้วก็ทานขนมต่อ
"แล้วสองหนุ่มนั้นเขาไม่ทานอะไรหรอไง อ้น" คุณย่าถามถึงไออิคกับพี่บุ้ง
"ลองได้เล่นเกมส์แล้วก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ"
"งั้นโยชิยกไปให้พี่ๆเขาหน่อยไปลูก"
"ครับคุณย่า"
"ไปเลย ชิ้ววว"
"เอ เจ้าแพท ทำเป็นเด็กๆไปได้ น้องทำอ่ะ น่ารักเพราะว่าน้องยังเด็ก เราน่ะมันแก่แล้วนะ น่าเกลียด"
"คุณแม่อ่ะ แพททำอะไรก็ผิดหมดแหละ"
"เมื่อไรจะมีเมียมีเหลนให้ย่าอุ้มซะทีล่ะ อายุก็เยอะแล้วนะเราน่ะ มีครอบครัวได้แล้ว"
"แพทยังรักสนุกอยู่ครับคุณย่า ยังไม่อยากมีพันธะ"
"ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า หนูล่ะปวดหัว สักวันคงจะมีแหม่มอุ้มเด็กมาบอกว่าเป็นหลานหนูแน่ๆ"
"แพทป้องกันน่ะแม่ แล้วแพทก็ไม่ใช่จะเอาใครไม่เลือกหน้านะ"
"ดูพูดจาเข้า ต่อหน้าน้องนะเนี่ย"
"โหย เดี๋ยวนี้เขาไม่ถือกันแล้วเรื่องพวกเนี่ย ดูอย่างไอ้พีทสิ ยังพรากผู้เยาว์เลย"
"ไม่ได้พรากเว้ย สมยอม แล้วพร้อมจะเลี้ยงดู"
"อยากรู้จริงๆไอ้พีทมีอะไรดีถึงพิชิตใจน้องภูได้ บอกพี่แพทหน่อยสิ" ผมก็อายเป็นนะพี่ ถามอะไรก็ไม่รู้
"ความเสมอต้นเสมอปลายไงครับ แล้วก็ความรักที่มีให้มากขึ้นทุกวัน แล้วพี่พีทก็ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้ ถ้าไม่จำเป็น"
"อ่าว อย่างนี้เเสดงว่ามันเคยผิดอ่ะสิ"
"ก็ไม่ถึงกับผิดอ่ะครับ เกือบผิด หรือไม่ก็ ผิดแต่ไม่ได้เจตนา"
"วันหลังอย่าไปให้อภัยมันนะ บอกเลิกมันเลย"
"แกนิเจ้าแพท แม่บอกไว้ก่อนนะพีท ถ้าไม่ใช่น้องภู แม่ไม่รับใครเป็นสะใภ้อีกแล้ว"
"โหย ออกตัวแรงอ่ะแม่ ออกตัวแรงมาก"
"แกนิเจ้าแพท เดี๋ยวเหอะ"คุณพ่อก็ได้แต่นั่งยิ้ม ผมก็ได้แต่นั่งเขิน คุณย่าเองก็มีความสุขจนเห็นได้ชัด
"เดี๋ยวถ้าคุณพ่อคุณแม่น้องภูกลัมาเมืองไทยนะลูก พ่อกับแม่จะไปขออย่างเป็นทางการ" คุณพ่อนานๆพูดที ผมแทบจุก ฮ่าๆๆ
"งั้นแกกต้องเตรียมสินสอดไว้ด้วยนะ แม่นุชเขามีลูกชายคนเดียว"
"ผมสู้ตายครับคุณแม่ จะเรียกเท่าไรก็สู้"
"ฉันก็เลี้ยงของฉันมาเหมือนกัน สินสอดต้องสองเท่านะ" คุณย่าหัวเราะชอบใจ
วันนี้พวกเราก็มีความสุขกันมาก คำว่าครอบครัวที่สมบูรณ์กลับมาอีกครั้งหนึ่ง
ถ้าพ่อกับแม่ผมกลับมาเมื่อไร พวกหวังว่าเรื่องที่ผมคิดไว้คงไม่เกิด คงจะมีความสุขยิ่งๆขึ้นไปอีก
น่งคุยกันไปเรื่อยๆ คุณย่ากับคุณแม่ก็ปลีกตัวออกไปทำอาหารเย็น ผมกับพี่พีทก็ไปนั่งเล่นเกมส์กับพี่บุ้งไอ้อิคไอ้โยชิ
คุณพ่อเดินเล่นในสวนอย่างมีความสุขผมว่าคุณพ่อคงอยากกลับมาอยู่เมืองไทยแน่ๆ งานนี้

ได้เลาอาหารเย็นพวกเราก็มานั่งทานอาหารกันอย่างมีความสุข สีสันก็ยังเป็นไอ้โยชิกับพี่แพท
ที่ยังคงทิ้งระเบิดใส่กันเป็นระยะๆจนผมต้องปรามไอ้โยชิไว้บ้าง
"แล้วนี่จะกลับกันเมื่อไรล่ะ" คุณย่าถาม
"วันเสาร์ค่ะ ให้อาเจ้าแพทดูแลคนเดียว เดี๋ยวจะไม่ไหวค่ะ นี้ก็อยากจะมาด้วยแต่ไม่มีคนดูแลงานที่โน้น"
"อื้ม ยังไงก็หาเวลาว่างมาเยี่ยมแม่บ้างนะ"
"ค่ะ"
"เดี๋ยวคุณย่าก็ลืมแพทแล้ว หลานรักเต็มบ้านไปหมด"
"แต่มันจะดีกว่าถ้ามีหลานรักจนล้นบ้านนะ"
"ครับ แพทจะหาเวลามาเยี่ยมคุณย่าบ่อยๆ แต่ต้องขอเบิกค่าเครื่องบินด้วยนะ มันแพง"
"ย่ะ ได้ข่าวว่ารายได้ไม่ใช่น้อยนะ จะมารีดเลือดอะไรกับย่า"
"เงินทองเพชรพลอยคุณย่าเยอะแยะ แบ่งให้แพทใช้บ้างสิ"
"ใครดูแลฉันตอนแก่ ตอนเจ็บไข้ฉันก็ให้คนนั้นแหละ"
"แพทก็อดอ่าสิคุณย่า"
"ช่วยไม่ได้"
"คุณย่ายกน้องภูให้แพทสิ แพทจะมาอยู่กับคุณย่า"
"พี่ภูเขาไม่ใช่สิ่งของนะจะมายกให้กันได้ไงแล้วพี่ภูเขาก็มีเจ้าของแล้วด้วย"
"แกนิขัดตลอดเลยนะไอ้เปี๊ยก งั้นยกพี่อิคของแกให้พี่ได้ไหมล่ะ"
"ไม่ได้!!!"
"เสียงดังฟังชัดมากเลย"


ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ทานอาหารเย็นเสร็จ ก็มานั่งดูทีวี พูดคุยกันไป จนแยกย้ายกันไปนอนห้องใครห้องมัน
คืนนี้ไอ้อิคกับไอ้โญชิก็มาค้างที่นี้ตามปรกติ มันสองคนชอบมาค้างบ้านผมวันเสารอาทิตย์ ประจำๆ
จนเป็นเรื่องปรกติคุ้นเคยไปแล้ว เดินขึ้นมาบนห้องนอน ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู
"เข้ามาครับ"
"โยชิเองพี่ภู"
"เข้ามาสิ มีอะไรหรือเปล่า"
"สอนการบ้านโยชิหน่อยดิ คณิตศาสตร์ข้อเนี่ยโยชิทำไม่ได้อ่ะ"
"ไหนมาดูสิ" ผมก็หยิบการบ้านไอ้โญชิมาดูแล้วก็สอนมัน
พร้อมกับอธิบายเพิ่มเติม  บลาๆๆๆๆ โดยมีพี่พีทมองมาแล้วก็อมยิ้ม
"เข้าใจที่พี่อธิบายไหม"
"เข้าใจ น่าไปสอนพิเศษนะเนี่ยพี่ภูอ่ะ อธิบายเข้าใจง่ายดี"
"มีข้อไหนไม่เข้าใจอีกหรือเปล่า"
"มีวิชาอื่นอ่ะ แต่ไว้วันหลังดีกว่า พี่พีทคงไล่โยชิให้กลับห้องไปอยู่ในใจแล้วล่ะ"
"ไอ้ทะลึ่ง"
"ขอบคุณมากนะพี่ภู ไปล่ะ ราตรีสวัสดิ์ อย่ารุนแรงมากนะพี่พีท สงสารพี่ภู"
"ไอ้เด็กนรก ทะลึ่งจริงๆ "
"ฮ่าๆๆๆ ไปล่ะ กู๊ดไนท์"
แล้วไอ้โยชิมันก็ออกจากห้องนอนผมไป ผมเดินไป พี่พีทนั่งพิงไปกับหัวเตียง
มือถือไอแพด ตาก็จ้องมอง ผมก็ไปนั่งข้างๆ พี่พีทก็สอดมือมาโอบเอวผมไว้ทันที
"ทำไรอ่ะ"
"ดูความเรียบร้อยของงาน บุ้งมันทำงานโอเคมากเลยนะ ต่อไปนี้พี่คงมีเวลาให้น้องภูมากขึ้น"
"แน่หรอ"
"แน่สิ ก็มีบุ้งมาช่วยไง ต่อไปให้คุมโปรเจคใหญ่ได้สบาย"
"พูดถึงโปรเจค พี่อ้นอ่ะเขาอยากเปิดโมเดลลิ่ง พี่พีทคิดว่าไง"
"อืม ก็ดีนะ แตต่ต้องศึกษาให้ดีล่ะ บริษัทเราก็ใช้ดารานายแบบอยู่ตลอด"
"พี่พีทก็เปิดให้พี่อ้นสิ"
"ครีเอทีฟเก่งๆอย่างอ้นหายากนะ กราฟิคก็เก่งแล้วใครจะทำ"
"ก็หาคนใหม่สิ"
"คนที่ไว้ใจได้อ่ะ หาไม่ง่ายนะ แต่ถ้าอ้นอยากทำจริงๆพี่ก็สนับสนุน"
"ก็ให้พี่อ้นควบสองตำแหน่งเลยไม่ได้หรอ"
"เดี๋ยวมันจะไม่ได้เรื่องทั้งคู่น่ะสิ"
"อืม"
"ถ้าอ้นเขาอยากทำก็ให้เขาไปศึกษาหาข้อมูลมา แล้วมาคุยกับพี่ ถ้าตอบคำถามพี่ไม่ได้ ถ้าก็ไม่สนับสนุน การที่เราจะทำอะไรมันต้องรอบคอบ ไม่ใช่อยากจะทำก็ทำโดยที่เรายังไม่พร้อม ทำธุรกิจมันก็เหมือนการออกรบนั้นแหละ ถ้าอาวุธไม่พร้อม แผนการรบไม่ดี ก็มีแต่จะแพ้"
"หาวววววว เห้ออ ง่วง ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้มานอน"
ผมก็เดนิเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ออกมาพี่พีทก็หายไปแล้ววววว
"พี่พีทไปไหนเนี่ย" ที่ระเบียงก็ไม่มี เลยเดินไปดูข้างล่าง เจอพี่อ้นกำลังดื่มนมอยู่
"พี่อ้น"
"ครับว่าไงเอ่ย"
"เห็นพี่พีทไหม"
"ไม่เห็นนิ มีพี่อยู่ข้างล่างคนเดียวเนี่ย เดี๋ยวก็จะปิดบ้านขึ้นข้างบนเเล้ว"
"อ่าวหรอ"
"มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าๆ น้องภูไปนอนก่อนนะ"
เดินกลับเข้ามาในห้อง พี่พีทก็ยังไม่กลับ ผมก็โทรหาแต่พี่พีทไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป
จะไปเคาะห้องคุณแม่ก็เกรงใจ ยิ่งคุณย่ายิ่งหลับไปแล้วแน่ๆ แล้วพี่พีทไปไหนว่ะเนี่ย
นั่งเล่นไอแพดรอแล้วรออีก พี่พีทก็เดินเข้ามา
"ไปไหนมาอ่ะ"
"สวดมนต์ที่ห้องพระ"
"อื้ม" แล้วพี่พีทก็มานั่งลงข้างๆผม
"ง่วงแล้วหรอ"
"อื้อ"
"งั้นก็นอนซะ เดี๋ยวพี่ปิดไฟให้" แล้วพี่พีทก็เดินไปปิดไฟ  เห้ย นี้ไม่คิดจะทำอะไรกันบ้างหรอ
ไม่ได้มีอะไรกับมาสิบกว่าวัน ไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรอไง ปล่อยให้นอนง่ายๆแบบเนี่ยนะ
นี้ใช่พี่พีทตัวจริงเปล่าว่ะเนี่ย หรือความต้องการทางเพศมันขึ้นอยู่กับความยาวของเส้นผมบนหัวว่ะ
พี่พีทเดินมานอนลงข้างๆผมหลังจากที่ปิดไฟเรียบร้อยแล้ว  แล้วก็ไม่กอดผมด้วย
ผมก็เลยนอนตะแคงหันหลังให้ อะไรว่ะ ดีไม่ทำก็ดีจะได้ไม่เจ็บตัว เชอะ
นอนรออยู่นานเอ๊ย ไม่ใช่ นอนอยู่นานทุกอย่างยังคงนิ่งสนิท
"พี่พีท"
"ครับ"
"หลับยัง"
"ยัง มีไรหรอ"
"ไม่คิดจะทำอะไรกันบ้างหรอ"
"ฮ่าๆๆๆๆ อยากทำใจจะขาด แต่ก็อยากรู้ว่าคนบางคนใจจะขาดเหมือนกันหรือเปล่า"
"ไอ้บ้าพี่พีทนิ"

แล้วพี่พีทมันก็ดึงผมไปกอด มือไม้เริ่มเลื้อยลูบไล้ไปทั่ว แล้วชุดนอนของผมก็ถูกดึงออกอย่างช้าๆ
จนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว พี่พีทขึ้นนั่งคร่อมบนตัวผมแล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออก
จัดการบดขยี้ริมฝีปากของผมด้วยริมฝีปากของพี่พีทอย่างร้อนแรง
สองตุ่มบนหน้าอกถูดดูดชิมอย่าหิวกระหาย ผิวเนื้อทุกอณูถูกสัมผัสด้วยริมฝีปากและลิ้นอุ่น
ความรู้สึกที่ห่างหายไปสิบกว่าวันถูกรื้อฟื้นกลับมาแล้ว พี่พีทใช้เวลาดูดชิมผมอยู่นาน
จนเราทั้งสองเหนื่อยหอบ พี่พีทล้มตัวนอนแผ่ไปกับเตียง แล้วดึงผมไปนั่งคร่อมบนตัวพี่พีท
ผมก็รู้งานจัดการทำทุกอย่างปรนเปรอความสุขให้คนรักเต็มที่ ไอ้จูมงที่ไม่ได้เจอหน้ามานาน
วันนี้ฉันจะเขมือแกให้สิ้น พี่พีทดันหัวผมออกจากไอ้จูมง เมื่อผมใช้เวลากับมันอยู่นาน
พี่พีทจัดการจับผมนอนราบไปกับเตียง แล้วก็แทรกตัวเข้ามาในหว่างขอ
แล้วก็จัดการเอาไอ้จูมงที่สวมเสื้อเกราะเรียบร้อย แทรกเข้าไปในตัวผม
"ช้าๆนะพี่พีท" พี่พีทพยักหน้ารับแล้วก็ดันไอ้จูมงเข้าไปอย่างช้าๆ ช้าๆ
"พี่พีทกัดริมฝีปากแน่น ผมก็ดันหน้าอกพี่พีทไว้ เมื่อทุกอย่างเข้ากันได้ดี พี่พีทก็ก้มลงมาจูบผม
แล้วก็เดินเครื่องทันที ความรู้สึกเหมือนเสียตัวครั้งแรกไม่มีผิด ฮ่าๆๆๆ ทั้งเจ็บและจุกในคราวเดียวกัน
แต่สักพักความสนุกก็เข้ามาแทนที่ ครั้งนี้ไม่ได้ยาวเป็นหนังไตรภาคเหมือนที่ผ่านมา
ใช้เวลาไม่นานมากนักพี่พีทก็ถึงฝั่งฝัน อาจจะเป็นเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมานาน
น้ำมันก็เลยเอ่อล้นจนเต็มแก้ว กร๊ากๆๆๆๆๆๆ พี่พีทค่อยๆถอนไอ้จูมงออกจากตัวผม  แล้วก็ก้มลงมาจูบผมทันที
"เดี๋ยวพี่ทำให้นะ"
"ไม่ต้องก็ได้"
"แต่น้องภูยังไม่..."
"ไม่เป็นไร"
"ไม่เอา" พี่พีทลุกขึ้นแล้วก็จดการดูดชิมทงอีทันที จนทงอีกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ร้องไห้ออกมาเต็มปากพี่พีทไปหมด เราสองคนก็เลยลูกไปเข้าห้องน้ำ ล้างเนื้อล้างตัวแล้วมานอนกอดกัน

"มีความสุขจัง" อยู่ดีๆพี่พีทก็พูดขึ้นมา ในขณะที่กอดผมอยู่
"สุขยังไง"
"ความสุขทางโลกไง มันสุขด้วยกิเลศ"
"แล้วมันสุขหรือไม่สุขกันแน่เนี่ย"
"สุขสิ เพราะว่าพี่ยังละเรื่องทางโลกไม่ได้ แต่พี่ก็สามารถเอาธรรมะมาใช้ในการดำเนินชีวิตได้"
"อือ"
"พี่รักน้องภูนะ"
"วันนี้บอกรักกี่รอบแล้วเนี่ย"
"ก็อยากให้รู้ว่าพี่รักน้องภูมากแค่ไหน"
"ครับ น้องภูก็รักพี่พีทนะ ฟ๊อดด" แล้วผมก็หอมแก้มพี่พีทหัวโล้น ฮ่าๆๆๆ
"นอนเถอะ ฝันดีนะคนดีของพี่"
"ฝันดีครับคนดีหัวโล้นของน้อง ฮ่าๆๆๆ"
"ฟ๊อดดด"

ค่ำคืนที่ไม่ต้องนอนคนเดียวกลับมาแล้ว คืนนี้คงันดีในอ้อนกอดแน่นอน......


*******

สวัสดีครับทุกคน
หายไปหลายวันเลย คิดถึงกันบ้างเปล่า?
ขอโทษด้วยนะครับที่หายไปซะนาน
กว่าจะเสร็จภาระกิจงานศพก็เล่นเอาหลายวัน เล่นเอาเหนื่อเหมือนกัน

ผมอยากจจะบอกทุกคนว่า .....
ถ้าอยากทำอะไรก็ทำนะครับ
อยากจะบอกรักใคร
อยากจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
ก็ขอให้รีบทำ เพราะเราไม่รู้หรอกว่า  "เราจะมีพรุ่งนี้หรือเปล่า"

ทุกคนเกิดมาเพื่อที่จะตาย เกิดเป็นเหตุ ตายเป็นผล
เมื่อมีเหตุก็ต้องมีผล อย่ามัวรอเวลาที่ผลจะเกิด
เพราะเราไม่รู้หรอกว่า ผลแห่งการเกิด จะมาเมื่อไร

หมั่นทำความดีเพื่อเป็นทุน อะไรที่คิดว่าดี ก็ขอให้ทำ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

*******

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้คนเขียนนะครับ
ถึงตอนนี้ผมจะอ่อนล้าทั้งกายและใจ แต่เมื่อไรที่ผมเข้ามาที่นี้ ผมมีความสุขมาก
มันเป็นเหมือนปั้มเติมแก็ซให้หัวจผมได้วิ่งต่อไปจนถึงปลายทางที่หวังไว้
ผมเองก็หวังว่าปัญหาที่เกิดมาบนเส้นทางชีวิตของผมคงจะผ่านมันไปได้ในเร็ววัน
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งจากใจจริงๆ ขอบคุณมากๆครับ
ผมรักที่นี้ เพราะที่นี้มีความรักให้ผม
ผมสัญญาวาจะไม่ทิ้งคนที่รักผมไป ตราบใดที่คุณยังรักน้องภูอยู่

ขอบคุณครับ

รักที่สุด....

*******



ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
รักคนเขียนจ๊ะ
คิดถึงน้องภูมากกกกก

ออฟไลน์ kanunPang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เรื่องเสียใจขอให้ผ่านไปไวๆนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆค่ะ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ pp_song

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 863
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
กลับมาแล้วหลังจากหายไปหายวัน :กอด1:
ตอนนี้ยาวมากๆๆๆๆ โยชิกับพี่แพทนี่กัดกันตลอด
น้องภูก็น่ารัก  แถมด้วย :z1:

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
น่ารักที่ซู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเขียนเนี่ย

ออฟไลน์ BlueAngel

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 94
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
รอมาตลอด เข้ามาดูทุกวัน วันนี้ตื่นมาตอนตี 2 กว่า คว้าโทรศัพท์มาดู อ๊ายยยยยย น้องภูมาแล้ว

ไม่ต้องนอนกันพอดี พี่พีทสึกแล้ว ปลื้มมมมมมม


ขอบคุณคุณภูภูมินะคะ ที่ปลีกเวลามาเขียนเรื่องดีๆให้อ่านกัน

เรื่องร้ายๆที่เข้ามาขอให้ผ่านพ้นไป เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:


ทุกปัญหามีทางออกเสมอ สู้สู้ค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4:


ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
คิดถึงน้องภูและคนเขียนเสมอค่ะ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L2:

Milk

  • บุคคลทั่วไป
ในที่สุดพี่พีทก็สึกแล้ว น้องภูจะได้ไม่เหงา

ครอบครัวกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอักครั้ง :กอด1:

ออฟไลน์ pochu52

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-0
ทิดพี่พีทกลับบ้านแล้ว น้องภูไม่ต้องนอนเหงาคนเดียวแล้ว คิคิคิ

คนเขียนก็สู้ๆ นะค่ะ

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
เป็นกำลังใจให้คนเขียน น้องภูและพี่พีทนะ ส่วนคู่ซูมกรีซก็พยายามเข้า

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
            กลับมาแบบย้าวยาว มาให้สมกับการรอคอยและความคิดถึงกันนะ จุใจเต็มอิ่มกับวันอาทิตย์แบบนี้ เกิดอะไรมากมากมายในแต่ล่ะวันแต่ล่ะสัปดาห์ เราจะปรับตัวเพื่อผ่านมันไปให้ได้ ด้วยสติ มีสติ มีสตังค์ เรายังอยู่ได้
                               :L1:
                                     :L1:
                                           :L1:
                   

ออฟไลน์ ณยฎา

  • ขอเพียงมีเธออยู่คู่ฉัน แม้นหลับก็มิฝันถึงสิ่งใด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-3
ยาวจุใจมาก +1 ให้นะคะ เป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ด้วยดีนะคะ

ออฟไลน์ Bowbonk

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-4

rose

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ  :กอด1:

คนอื่านรักน้องภูม๊ากมาก

ขอบคุณนะคะที่ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน

รักคนเขียนม๊ากมาก .. . อยากอ่าน ทิกพล พี่ซูมน้องกรีซ จังค่ะ *อ้อน*

 :monkeysad:

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22
รักษาสุขภาพใจ และเป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ
+1
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-07-2012 10:54:49 โดย Horizon »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ kabung

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 468
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-3
ยาวเลย เต็มอิ่ม คิดถึงน้องภูมาตั้งหลายวัน อิอิ ขอบคุณนะค๊าา

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
เวลาจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเองนะค่ะ ^^  :3123:

ขอบคุณที่มาต่อน้องภูให้อ่านกันนะค่ะ

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอนะคะ แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีคะ  :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
รักน้องภูและคนเขียนเสมอๆ และดีใจที่ได้อ่านค่ะ
ขอให้หัวใจเข้มแข็งโดยไว เหมือนที่น้องภูเป็นนะ
ทุกอย่างมักมีสองด้านเสมอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยว่าน้องภูมีความสุขแค่ไหน
ได้อยู่กับคนที่รัก ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม
ขอให้ความสุขอยู่กับน้องภูและคนเขียนนะคะ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆเช่นกันค่ะ :L2:

ออฟไลน์ pemiko2012

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
คุณคนเขียนสู้ๆนะคะ ^ ^ :กอด1:
เราขอให้คุณผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปให้ได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ 
แล้วอีกไม่นาน ความสุขก็จะกลับมา ถ้าคุณผ่านมันมาได้
อย่าจมอยู่กับทุกข์นานๆนะคะ สู้สู้สู้ ยิมสู้กับความทุกข์เหล่านั้นค่ะ
อย่าให้ความทุกข์ ทำร้ายคุณได้ :กอด1: :กอด1:

netsu

  • บุคคลทั่วไป
สู้ๆนะคะ
จะเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
แล้วก็ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน
แล้วจะรออ่านตอนหน้านะคะ
 :pig4:

tawan

  • บุคคลทั่วไป
กลับมาแล้วน้องภูกลับมาแล้วคิดถึงที่สุด

รักคนเขียนเป็นกำลังใจให้เสมอนะ :L2:

 :call:

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
เวลามีเรื่องไม่สบายใจได้อ่านน้องภูแล้วทำให้ลืมเรื่องที่ไม่ดีไปได้

น้องภูเหมือนเป็นยาเสพติดชนิดหนึ่ง ที่ได้อ่านยิ่งมีความสุข

ขอบคุณมากๆ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
+1และ  :L1:ให้คนแต่งจ้า

tantansin

  • บุคคลทั่วไป
 :pig2:กลับมาแล้ว คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ
พี่พีท น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม
อ่านเรื่องนี้แล้ว  รู้สึกอิ่ม กับความรักที่ทุกคนมีให้กัน
เป็นความรักที่ไม่เสแสร้ง เพื่อผลประโยชน์ แต่เป็นความรักที่ออกมาจากใจอย่างแท้จริง  :กอด1: :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด