เที่ยงแล้ว
นั่งเล่นนั่งคุยกันจนเพลินจนได้เวลาอาหารเที่ยงอีกแล้ว คุณย่าให้พี่บุ้งมาตามพวกเรา
"มามั่วสุมกันอยู่นี่เอง สวิงกิ้งหรอไง"
"จะสวิงกิ้งได้ไงอ่ะพี่บุ้ง พี่ภูไม่มีคู่ พี่บุ้งไปเรียกพี่อ้นมาดิจะได้สามคู่เดี๋ยวให้พี่ภูถ่ายคลิปไว้"
"แรงอ่ะ คุณย่าให้มาตามไปทานข้าว พี่ทำข้าวมันไก่ กับก๋วยเตี๋ยวไก่"
"เห้ยจริงดิ ไม่ได้ทานนานมากแล้ว ตื่นนานยังเนี่ย" ผมถามพี่บุ้ง
"นานแล้วรีบลงไปนะผู้ใหญ่รออยู่"
"ครับบบ"
พวกผมก็ลงตามพี่บุ้งไปทันที วันนี้มีข้าวมันไก่กับน้ำซุปฟักซี่โครงหมูอ่อน
แล้วก็ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นสูตรคุณย่า อร่อยเวอร์ๆ แค่เดินลงมากลิ่นน้ำซุปก็หอมโชยมาตามลมแล้ว
"เด็กๆมาทานข้าวลูก" คุณแม่เรียก
"อร่อยแบบนี้เปิดร้านที่เมกาต้องขายดีมากๆแน่เลย" คุณอาชม แล้วก็ตักข้าวมันไก่เข้าปาก
"เคยเปิดแล้วครับ แต่วัยรุ่นชอบตีกันในร้านเลยเซ้งกิจการ" พี่บุ้งมันอมยิ้มแล้วก็มองหน้าผม ฮ๋าๆ
"น่าเสียดายแทนลูกค้าเนอะ เลยอดทานของอร่อยๆเลย"
"พี่บุ้งน้องภูไม่เอาหนังนะ คุณย่าน้องภูเอาเกาเหลาไก่"
"จ้ะ" พี่บุ้งทำข้าวมันไก่ คุณย่าทำก๋วยเตี๋ยวไก่ ฮ่าๆๆ โดยมีพี่อ้นเป็นลูกมือคอยเสิร์ฟ
พวกผมก็สั่งกันเหมือนไปทานในร้านเลย สนุกดี อิอิ ทำให้จนครบทุกคนก็รอคุณย่ามาทานพร้อมกัน
"เดี๋ยวมีขนมด้วยนะ รวมมิตร มขนุนด้วยนะน้องภู หนูชอบนิ"
"จะทานไหวไหมเนี่ยอร่อยทุกอย่างเลย"
"ถ้าขิงมาอยู่บ้านคุณย่าทุกวันสงสัยจะอ้วนแน่ๆเลยครับ"
"อ้วนๆอ่ะน่ารักดีลูก ทานเยอะๆเถอะหนูอ่ะ ผอมแห้งเชียว เดี๋ยวไม่มีแรงถอนฟันคนไข้นะ"
"หนูเรียนหมอฟันหรอลูก" คุณแม่ถาม
"ครับ"
"เจ้านี้ก็หมอฟัน ส่วนเจ้านี้เรียนนิเทศน์" คุณย่าบอก
"ที่เดียวกันเลยหรอจ้ะ"
"ครับ เรียนมัธยมก็ที่เดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกันอีก"
"อ่อ ก็เหลือโยชิคนเดียวสิเนี่ย"
"ครับ เสียดายเกิดช้าไปหน่อย เลยไม่ทันพี่ๆเขา"
"เดี๋ยวก็ทันมั้งลูก พี่ภูเขาเรียนตั้งหกปี"
"จบแล้วไปเรียนที่เมกาไหมไปอยู่กับแม่"
"ไม่เอาอ่ะครับ อยู่กับพี่ภูดีกว่า"
"อย่าเอาไปเลยครับคุณแม่ ทานก็เยอะ เปลือง" ไอ้พี่แพทนิ หาเรื่องอีกแล้ว รู้จักไอ้โยชิน้อยไปซะแล้ว
"โยชิก็ไม่ไปหรอก ต้องทนเห็นหน้าพี่แพททุกวันทุกวันอ่ะ"
"ทำไมหรอ ทนเห็นหน้าหล่อๆของพี่ไม่ได้หรอ มันหวั่นไหวใช่ไหมอ่ะ"
"มันอยากมีเรื่องมากกว่า"
"นักเลงตลอด ตัวแค่เนี่ย ทานๆเข้าไปเหอะ"
"พี่แพทหาเรื่องโยชิก่อนนะพี่ภู"
"เออ รู้ ทานซะ เดี๋ยวเย็นไม่อร่อย อ่ะพี่ให้น่องไก่อันหนึ่ง แทะไปจะได้เงียบๆ"
"โห่เอ๊ย" ไอ้นี้เอะอะขึ้นตลอด ไอ้อิคก็ไม่เคยห้ามเมียมันเลย นั่งทานไม่สนใจว่าเมียจะไปกัดใครเขาเลย
นั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็ต่อด้วยของหวาน เสร็จแล้วก็ต่างคนต่างไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง
คุณอาออกไปหาเพื่อนๆ คุณลุงก็เช่นกัน คุณพ่อคุณแม่คุยกับคุณย่า พพวกผมก็ไปเตรียมตัวออกไปสยาม
ก็คงต้องไปรถไอ้อิคนั้นแหละ ไปกันหลายคนขนาดนี้
"พี่ภูเสร็จยัง" ไอ้โยชิเร่งผม เพราะทุกคนรอผมอยู่คนเดียว
"ไหนแกบอกว่าไม่ค่อยอยากไปไง"
"ก็ไปๆให้มันจบๆ จะได้แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน เบื่อขี้หน้าไอ้พี่แพทจแย่แล้ว"
"แล้วคืนนี้แกจะปล่อยพี่ไว้กับพี่แพทหรอ"
"เออจริงด้วย พี่แพทมันกลับพรุ่งนี้นินา งั้นโยชิค้างอีกคืนดีกว่า เดี๋ยวไปบอกพี่อิคก่อน" ไอ้อิคจะเตะผมไหมเนี่ย
ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง ทุกคนก็นั่งรออยู่แล้ว พี่บุ้งกับพี่อ้นไม่ไป บอกว่าอยากอยู่บ้าน
"ใส่ขาสั้นเดี๋ยวหลวงพี่ก็ว่าเอาหรอก" พี่บุ้งมันแซวผม
"ทำไมหรอลูก หลวงพี่ไม่ให้น้องใส่กางเกงขาสั้นหรอ" คุณแม่ถามด้วยความสงสัย
"ครับ ก็ไม่เชิงว่าห้ามหรอกครับ แต่ไม่ชอบให้ใส่ บอกว่าเดี๋ยวกลัวขาน้องดำ แต่จริงๆแล้ว หวง"
"ถ้าจะเป็นเอามากนะ"
"พูดไปก็เดี๋ยวจะหาว่านินทาพระเจ้า ฮ่าๆๆ ท่านหวงมากครับ สีกาคนเนี่ย"
"เม้าท์กระทั่งพระนะพี่บุ้ง"
"ก็น่าหวงอยู่หรอกนะ อย่ากลับดึกกันนะลูก ดูพี่เขาด้วยนะน้องภู ถ้าแม่จะให้พี่เขาดูน้องๆเห็นว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะพี่เขาดูแลใครไม่ได้หรอก ขนาดตัว
เองยังดูแลไม่ค่อยจะได้เลย"
"โหยแม่ แรงอ่ะ แพทต้องดูแลน้องๆสิครับ"
"อย่าทำอะไรให้น้องลำบากใจนะแพท แม่ขอเตือนไว้ก่อน"
"แพทรู้น่ะแม่ แพทไม่ขืนใจน้องหรอกนะ ถ้าน้องไม่ยอมอ่ะ"
"เดี๋ยวเถอะ"
"แพทล้อเล่น ไปแล้วแม่ ถ้าคิดออกว่าอยากได้อะไรก็โทรหาน้องนะครับ"
"จ้ะ"
"คุณย่าจะเอาอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่เอาหรอกจ้ะ ไปเที่ยวกันเถอะ อย่าไปตามใจพี่เขามากนะลูก พี่เขาเป็นพวกชอบฉวยโอกาส"
"คุณย่ากับคุณแม่เห็นแพทเป็นคนยังไงเนี่ย ไปกันเถอะน้องภู"
"ก็เห็นว่าพี่แพทเป็นคนไว้ใจไม่ได้อ่ะสิ"
"โหยไอ้เปี๊ยก"
พวกเรากว่าจะได้ขึ้นรถก็ยืนเถียงกันอยู่นั้นแหละ พี่แพทนั่งหน้าคู่ไปกับไอ้อิค
เพราะไอ้โยชิมันไม่ยอมให้พี่แพทนั่งข้างผม
"พี่ขิงคืนนี้โยชิจะค้างกับพี่ภูอีกคืน พรุ่งนี้จะได้ไปเลี้ยงพระเพลหลวงพี่ด้วย พี่ขิงค้างเปล่า"
"ตี๋ว่าไง"
"แล้วแต่ขิงสิ ขิงว่าไงตี๋ก็ว่างั้นแหละ"
"งั้นก็ค้าง"
"เย้ๆๆๆๆ เดี๋ยวคืนนี้เล่นเกมส์กันนะ พี่ภูๆๆเดี๋ยวเราเดินไปดุเกมส์ใหม่กันนะ น๊าาาาา"
"เดี๋ยวแกก็ซื้อเกมส์ติงต๊องมาเล่นอีกอ่ะ"
"ก็พวกพี่ภูอ่ะเล่นเกมส์อะไรก็ไม่รู้ ภาพก็ไม่เห็นสวย ต่อยกันไปต่อยกันมา"
"แล้วจะค้างกับพี่อ่ะ บอกสามีหรือยัง"
"บอกแล้ว อนนิดหน่อย แต่เดี๋ยวก็มีวิธีไม่ต้องห่วงหรอก"
"ทำไงอ่ะ" ไอ้โยชิมันก็กระซิบข้างหูผม ว่า เดี๋ยวจะชวนอาบน้ำด้วย
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ร้ายนะ"
"อะไรกันว่ะ" คนขับรถเริ่มสงสัยว่าผมสองคนกระซิบอะไรกัน ฮ่าๆๆๆ
"น้องภูพี่ตามอินสตราแกรมน้องภูอยู่นะ เดี๋ยววันไปถ่ายแบบอย่าลืมอัพรูปให้พี่ดูด้วยอ่ะ"
"ครับ"
"เดี๋ยวพี่จะเอาไปอวดเพื่อนที่โน้น ว่าน้องชายพี่โคตรน่ารักอ่ะ"
"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งพี่"
"เวอร์" ไอ้โยชิแกจะอะไรกับพี่เขานักหนาไม่น่ารักเลยนะแก
พวกเรามาถึงสยามสแควร์ พวกเรามากันจนบ่อยก็เฉยๆชิลๆแต่พี่แพทเนี่ยสิ ตื่นเต้นมาก
แต่จะตื่นเต้นไปทางหื่นมากกว่า มองแต่สาวๆคนไหนน่ารักก็สะกิดผมอยู่นั้นแหละ
"พาพี่ไปตัดผมหน่อยดิ เอาหล่อๆเลยนะ"
"งั้นคงต้องตัดหัวแล้วล่ะ"
"ไอ้เปี๊ยก"
"ก็ชอบไปว่าพี่เขา มานี่มา" ไอ้โยชิจูงมือแฟนมันไป เออแยกๆกันไปก็ดีนะ
"ใช่ๆๆ นะพาพี่ไปหน่อยนะน้องภู"
"ด้ครับ เดี๋ญวน้องภูโทรถามช่างก่อนว่าว่างเปล่า เดี๋ยวได้จองคิวจะได้ไม่ต้องไปนั่งรอ"
"โอเค ขอบคุณครับ"
"ฮัลโหล ตัดผมครับ พี่บอนด์ครับ ครับ อีกสองคิวหรอ ครับ ภูครับ โอเค บ่ายสองครึ่งนะ ครับ อยู่สยามแล้วครับ ครับ"
"ว่างป่ะ"
"เหลืออีกสองคิว ได้คิวบ่านสองโมงครึ่ง เดี๋ยวเดินเล่นแถวนี้ก่อนก็ได้ครับพี่"
"โอเค ไปไหนก่อนดีอ่ะ นั้นตึกอะไรอ่ะน้องภู"
"ดิจิติลเกทเวย์ครับ จะมีพวกอิเลคทรอนิคต่างๆ เข้าไปดูไหมพี่แพท"
"นำไปเลยครับผม"
"เห้ยยยย อิโยชิ" เสียงเรียกมาแต่ไกล ระบุเพศได้เลยว่าเป็นเก้งสาวมาก หันไปดูนึกว่าใคร
น้องสกาเลต จำน้องสกาเลตขายข้าวหมูแดงที่โณงอาหารโณงเรียนผมกันได้ไหมครับ
"ว๊ายยยพี่ภู ไม่ได้เจอตั้งนอน คิดถึงจัง โหย หล่อขึ้นป่ะเนี่ย จำหนูได้ไหม"
"จำได้ครับน้องสกาเลต มาคนเดียวหรอ"
"ค่ะ"
"มาทำไรมึง"
"มาหาหมอสิว ตรงเนี่ย หมอหล๊อหล่อ"
"เพราะหมอหล่อ รักษาดีไม่ดีช่างมันงั้นสิมึง"
"เออสิ"
"นัดผู้ชายไว้หรือเปล่า"
"เปล่าย่ะ ว่าแต่หล่อนเถอะ ควงใครมา ฉันเห็นหล่อเดินจูงมือกับผู้ชายคนนี้ อร๊ายยยย พี่อิค พี่อิคที่เงียบๆไม่ค่อยพูด มึงเอาเขาทำผัวหรอ" ถ้าจะกระซิบกันดัง
ขนาดนี้ พี่ว่าไม่ต้องเอามือป้องปากหรอก
"เออ"
"กูว่าแล้วเชียว เห็นหน้าผู้ชายคนนี้ในเฟซทำไมคุ้น มึงนิร้ายนะอิโยชิ"
"ไม่เท่ามึงหรอก"
"พี่ภูหนูขอถ่ายรูปอัพเฟซอวดเพื่อนที่โณงเรียนหน่อยได้ป่ะ"
"ได้ครับ" แล้วสกาเลตก็หยิบโทรศัพท์ที่มีประกายเพชรระยิบระยับออกมา เปิดโหมดกล้อง
แล้วก็จัดการถ่ายรูปคู่กับผม แฉะๆๆๆๆๆ
"อิโยชิ ถ่ายให้หน่อย" แล้วโยชิก็จัดการถ่ายให้
"พอได้แล้วมึง"
"ขอบคุณค่ะพี่ภู งั้นหนูไปก่อนนะค่ะพี่ๆ นัดหมอไว้"
"ตรวจภายในหรอน้อง" ไอ้ตี๋แซว
"พี่ตี๋ตรวจให้หนุหน่อยสิ"
"พี่มีเมียแล้ว"
"เชอะ ไปล่ะ ไปนะอิโยชิ เดี๋ยวเม้าท์กันที่โรงเรียน"
"เออ แล้วอย่าไปลวนลามหมอเขาล่ะ"
"นั้นแหละจุดประสงค์หลัก" แล้วสกาเลตก็เดินจากพวกเราไป หันไปอีกทีพี่แพทไปยืนต่อคิวซื้อเครปเย็นแล้ว ฮ่าๆๆ
"น้องๆเอาไหม"
"ไม่เอาอ่ะครับยังอิ่มอยู่เลย"
"ไอ้เปี๊ยกแกเอาเปล่า"
"ไม่เอา"
"รู้จักปฏิเสธของกินด้วยหรอเนี่ย" ฮ่าๆๆ พี่แกก็พุดถูกนะ
"ชิ"
"สกาเลตนี้สาวขึ้นยอะเลยเนอะ"
"มากอ่ะพี่ภู บางทีมันก็แต่งหญิงแตหัวโปกไปเรียนพิเศษ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อีนี้มันมั่นเกินเหตุ อีกนิดเดียวก็บ้าแล้ว"
"แต่ดูเขาจริงใจนะ"
"ใช่ จริงใจ นิสัยดี"
"คนเราภายนอกมันตัดสินกันไม่ได้หรอก จ้องคบกันไปนานๆถึงจะรู้"
"อื้ม"
"ป่ะ เด็กๆ "แล้วพวกเราก็เข้าไปเดินในดิจิตอลเกทเวย์ เดินเข้ามาพี่แพทก็ดุโน้นดูนี้
เดินไปร้านขายของดีไซน์ ร้านนี้ใช้ผู้พิการมาเป็นพนักงานขาย บางคนก็พิการทางการได้ยิน
บางคนก็พูดไม่ได้ แต่สามารสื่อสารแล้วก็ขายของได้ ใครว่างๆก็แวะไปอุดหนุนได้นะครับ ได้บุญด้วย
"เห้ยไปลองเล่นซัมซุงเอส3กันป่ะ" ไอ้อิคชวน
"เดี๋ยวเกิดอยากได้ขึ้นมาก็เสียตังค์อีกอ่ะ"
"แค่ดูเฉยๆ"
"วิ่งตามเทคโนโลยี้ก็มีแต่จะเหนื่อย อิคเอ๊ย เชื่อกู"
"จ้ะ เมียจ๋า"
"เมียมึงอยู่โน้น ดูท่าทางจะหิวไก่สดแล้วนะเมียมึงอ่ะ"
"ไก่ทอดเหอะเพื่อน อย่าให้เมียกูลากไปทานในน้ำเลย มันไม่สุภาพ ที่รักกก หิวหรอ" ไอ้อิคเดินไปหาไอ้โยชิ ที่กำลังยืนมองเมนูหน้าร้านอาหาร
"ยังไม่ค่อยหิวอ่ะ แต่คิดไว้ก่อน เดี๋ยวซื้อกลับไปทานที่บ้าน ดึกๆอาจหิว"
"นี้แกคิดล่วงหน้าขนาดนั้นเลยหรอไอ้โยชิ"
"อืม"
"น้องภูๆๆอันนี้น่ารักปะ"
"อะไรอ่ะพี่"
"มันเป็นกระเป๋าใส่โทรศัพท์อ่ะ พี่จะซื้อไปฝากเพื่อนๆที่โน้น"
"ก็เก๋ดีนะ เพื่อนๆพี่นาจะชอบแหละ"
"โอเค" เดินเล่นกันอยู่ในนี้ได้ของหลายอย่างเหมือนกัน เดินสักพักก็ได้เวลลาตัดผม ผมก็พาพี่แพทไปร้านตัดผม
เพื่อนๆๆผมมันก็รออยู่ที่ร้านไอศครีม มีตามมาคนเดียวคือไอ้โยชิ มันกะจะไม่ให้ผมไปไหนสองต่อสองกับพี่แพทเลย
"สวัสดีน้องภู มาคนเดียวหรอวันนี้ พี่ชายสุดหล่อล่ะ"
"บวชครับ"
"พูดจริงหรือล้อเล่นเนี่ย"
"พูดจริงครับ"
"อนุโมทนาบุญด้วยนะ น้องภุตัดใช่ไหม"
"เปล่าครับ พี่ชายครับ"
"คนนี้นะ โอเค เดี๋ยวสระผมเลยครับ น้องๆสระผมให้พี่หน่อย" แล้วพี่แพทก็ไปสระผม ผมก็นั่งคุยกับไอ้โญชิ
"นี้น้องชายเราหรอ หน้าตาน่ารักเชียว"
"ครับ"
"บ้านนี้หล่อทั้งบ้านเลยหรือเปล่าเนี่ย คนโน้นคล้ายๆน้องพีทนะ แต่คนนี้คล้ายๆน้องภู"
"ครับ"
แล้วพี่ช่างตัดผมก็เริ่มตัดผมห้พี่แพท พี่แพทก็ปรึกษาพี่เขา พี่เขาก็ให้คำรึกษาที่ดี
ดูท่าทางพี่แพทจะชอบมากเห็นคุยกันถูกคอเชียว
"น้องภูไปรอพี่แพทที่ร้านไอศครีมก็ได้ครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่แพทเดินไปหา"
"น้องภูรอก็ได้นะครับ"
"ไม่เป็นไร นั่งรอเบื่อเเปล่าๆ ไปนั่งทานไอศรีมเถอะ"
"งั้นก็ได้ครับ ฝากด้วยนะครับพี่"
"จ้า เดี๋ยวพี่จัดให้หล่อๆเลย"
แล้วผมกับไอ้โยชิก็เดินไปรอพี่แพทที่ร้านไอศครีม ก็นั่งทานไปคุยไปรอไปนั้นแหละ
"พี่ภูไอ้โต๊ะนั้นมันมองพี่ภูอ่ะ นั่งอะไรออกหรือเปล่า"
"ไอ้บ้านั่งดีแล้ว แล้วเขาก็มองข้างบนไม่ได้มองข้างล่าง"
"แต่ขิงว่าเขามองน่าเกลียดเกินไปนะ มองพวกเราซะขนาดนั้นอ่ะ"
"ก็คิดซะว่าพวกเราหล่อไง เขาเลยมอง ฮ่าๆๆๆ"
"เออเป็นความคิดที่ถูกที่สุดแล้วไอ้ตี๋ กูจะคิดแบบที่มึงบอก"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"อิค มาทำอะไร" หนุ่มหน้าตี๋ เดินเข้ามาทักไอ้อิคพร้อมกับส่งยิ้มให้พวกเรา
"มาทานไอศครีมกับเพื่อนๆน่ะ เล้งอ่ะ" อื้ม มึงเหมะกับชื่อเล้งมากไอ้ตาแคบ แต่ว่าไป หล่อนะ
"มาเดินเที่ยวอ่ะ นั่งด้วยคนได้เปล่า"
"ได้ๆๆ นั่งเลยๆ" เเล้วไอ้อิคมันก็เขยิบให้เพื่อนมันนั่ง
"ขอนั่งด้วยคนนะครับ"
"คนนี้ชื่อขิง นี้ตี๋ ส่วนนี้โยชิ แล้วนั้นน่าจะรู้จักแล้วมั้ง"
"อื้ม ภู เดือนมหาวิทยาลัยใครจะไม่รู้จัก" ผมก็ส่งยิ้มจางๆให้ ตำแหน่งนี้มันทำให้เราดังขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
"แล้วนี้เล้งไปซื้ออะไรมาเนี่ย"
"เคยโทรศัพท์น่ะ แล้วก็รองเท้า"
"สั่งไอศครีมก่อนดิ"
"เอาบานาน่า สปริทครับ เปลี่ยนเป็นสตรอเบอร์รี่ทั้งหมดเลยนะครับ"
"ค่ะ"
"นั่งสีกันเกินไปหรือเปล่า" ไอ้โยชิกระซิบผมเบาๆ
"อย่าเสียมารยาทโยชิ" แล้วไอ้โยชิก็เอาโทรศัพท์ออกมานั่งเล่นเกมส์ เหมือนมันจะไม่พอใจไอ้เล้งเท่าไร
ไอ้สิงคนนั้นก็คุยไม่สนใจคนอื่นเลย นี่แน่ใจนะว่าเรียนคณะเดียวกันอ่ะ ทำเหมือนไม่เคยคุยกัน
ผมก็เลยต้องนั่งคุยกับตี๋แล้วก็ขิงเบาๆ แต่เหมือนบรรยากาศจะคล้ายๆเวลาลมฝนจะมานะ
ดูน่ากลัวมาก ก็ไอ้ตัวเปี๊ยกข้างๆผมเนี่ยสิ บอกบุญไม่รับเลยล่ะตอนนี้
"ขิงว่า เริ่มไม่ค่อยดีแล้วอ่ะ" ขิงกระซิบผมเบาๆ
"อืม ไอ้อิคก็ทำตัวหน้าหมันไส้เกิน"
"พี่ภูเดี๋ยวโยชิมานะ"
"จะไปไหน" ผมกับไอ้อิคพูดพร้อมกัน
"เดินเล่นแถวนี้แหละ"
"ให้พี่ไปด้วยไหม"
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวโยชิไปซื้อของร้านข้างๆเนี่ยแหละ"
"รีบมานะโยชิ" ไอ้อิคมันบอกเมียมัน ไอ้เล้งนี้ก็นะยังไม่ยิ้มให้ไอ้โยชิมันอีก เดี๋ยวมันก็งับหัวเอาหรอก
"อื้ม"
"น้องชายภูหรอครับ"
"ครับ"
"ถึงว่าน่ารักเหมือนกันเลย" ไอ้เล้งนะไอ้เล้ง
"อื้มมม" ผมก็ยิ้มให้จางๆ
"เฮ้ น้องชาย พี่แพทเป็นไงบ้าง" พี่แพทเดินเข้ามา ผมใหม่ เออหล่อดี
"หล่อเลยพี่" ไอ้ตี๋ชม
"จริงดิ แต่ช่างเขาเฟรนด์ลี่มากเลยนะ แล้วก็ตัดผมโอเคมากด้วย"
"ครับ นั่งก่อนพี่แพทจะทานไอศครีมไหม"
"เอาดิ แล้วนี่ไอ้เปี๊ยกไปไหนอ่ะ"
"เดินไปดูของแถวนี้แหละ"
"ปล่อยให้ไปคนเดียวเนี่ยนะ เดี๋ยวก็ไปหาเรื่องใครเขาเข้าหรอก"
"ไม่หรอกพี่แพทสั่งไอศครีมเถอะ"
"ว่าแต่คันนิดหน่อยนะเนี่ยอุตส่าห์ให้ช่างเป่าให้ทั้งตัวเเล้ว"
"เดี๋ยวน้องภูเช็ดให้พี่" ผมเอาทิชชูเปียกมาเช็ดตามคอ ตามหู ให้พี่แพท เพราะยังมีเศาผมเหลืออยู่
"น้องภูรู้อะไรไหม พี่อิจฉาพระมากๆ นี่ขนาดพี่น้องภูยังดูแลดีขนาดนี้ แล้วพระล่ะ"
"ก็เหมือนๆกันแหละครับ น้องภูไม่เลือกปฏิบัติหรอก"
"ไม่จริงหรอก มันต้องพิเศษกว่าคนอื่น อย่าทิ้งน้องชายพี่นะ พี่คงเสียดายที่เราไม่ได้เป็นญาติกัน"
"ต้องถามพระน้องชายพี่โน้น ว่าจะทิ้งน้องภูหรือเปล่า"
"ไม่มีทางหรอก พี่ดูออก"
"เศษผมหมดแล้ว พี่แพทลองไปถอดเสื้อในห้องน้ำแล้วสะบัดออกดีไหม"
"อืมก็ดี"
"สั่งไอศครีมก่อนดีกว่าพี่"
"สั่งให้พี่ด้วย เอาเหมือนน้องภูอ่ะ"
"โอเคครับ"
แล้วพี่แพทก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็สั่งไอศครีมให้พี่แพท สักพักพี่แพทก็ออกมาจากห้องน้ำ
"ดีขึ้นไหม"
"ดีขึ้นมากครับ โอ้วไอศครีม น่าทานมาก พวกเราทานกันแล้วหรอ"
"หลายถ้วยแล้วพี่"
"แล้วนี่ใคร"
"เพื่อนอิคครับ ชื่อเล้ง เล้งนี้พี่แพท พี่ชายไอ้ภู"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ อิค ยูไม่ไปได้ไอ้เปี๊ยกหน่อยหรอ ไปนานหรือยัง"
"งั้นเดี๋ยวอิคไปดูโยชิก่อนนะ เล้งนั่งคุยกับเพื่อนอิคไปก่อนนะ"
"อืม ได้ๆๆ"
"ไอ้โยชิมันทะเลาะอะไรกับไอ้อิคหรือเปล่าว่ะ" ไอ้ตี๋เปิดประเด็น แล้วมองตาพวกผมอย่างเจ้าเล่ห์
"ไม่รู้งอนอะไรกัน สงสัยเรื่องเดิมๆแหละ" ผมสานต่อ
"เมื่อคืนก็ยังนอนกอดกันอยู่เลย ไอ้คู่นี้นิ เอาแน่เอานอนไม่ได้จริงๆ" ไอ้ตี๋ยังคงไม่หยุด
"เดี๋ยวเขาก็ดีกัน เราคนนอกอย่าไปยุ่งเลย" ไอ้ขิงช่วยอีกแรง
"ก้ไอ้เปี๊ยกมันเอาแต่ใจขนาดนั้น ท่าทางจะขี้งอน" พี่แพทที่ไม่รู้เรือง ก็พลอยช่วยไปด้วย
ไอ้เล้งก็ได้แต่นั่งยิ้มแหยๆ มันคงรู้แล้วล่ะว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน
"น้องภูพี่อยากได้เสื้อยืดอ่ะ เอาไปฝากเพื่อน"
"เดี๋ยวค่ำๆมีตลาดนัดตรงข้างหน้าเนี่ยพี่ มีเสื้อยืดขายเยอะเลย"
"โอเค"
"มาแล้วเว้ย จูงมือกันมาเชียว หน้ารื่นมาเชียวไอ้โยชิอ่ะ มันต้องอ้อนให้ไอ้อิคซื้ออะไรให้แน่"
"หน้าบานมาเชียวนะแก"
"พี่แพท นี้ที่โยชินะ"
"อ่าวหรอ ไม่เห็นมีป้ายบอกนิ "
"มานั่งนี้" แล้วอ้อิคมันก็ดึงไอ้โยชิไปนั่งตักมัน แล้วไอ้โยชิมันก็เอาของในถุงที่มันถือมาออกมาโชว์
"นี้.........." มันโชว์เคสไอโฟนอย่างภาคภูมิใจ แล้วก็หูฟังลายสตรอมาก
"มันพิเศษตรงไหน ก็ธรรมดา สีชมพู กล้าเนอะ"
"มันไม่ธรรมดาขนาดนั้นหรอกพี่ตี๋ ดูนี้เดี๋ยวโยชิจะทำให้ดู" มันเป็นเสโทรศัพท์ที่เวลาเอามือจับไปตรงไหน
มันจะเปลี่ยนสีตามรอยนิ้วมือของเรา คือมันจะเปลี่ยนตามอุณหภูมิความร้อนอ่ะ
"พี่มีตั้งนานแล้วเเบบเนี่ย"
"จริงดิ"
"อื้ม หลวงพี่ซื้อให้ หลายเดือนแล้ว"
"โห ไรว่ะ แล้วหูฟังเนี่ยอ่ะ มีเปล่า"
"ไม่มี เพราะไม่กล้าซื้อ อ้อนให้พีอิคซื้อให้อีกแล้วสิ"
"เปล่าโยชิซื้อเอง"
"อิ่มแล้ว ไปไหนกนต่อดีพวกเรา" พี่แพทเสนอ
"แล้วแต่พี่แล้วกัน เดี๋ยวน้องภูไปจ่ายเงินก่อน ไปรอหน้าร้านก็ได้ครับ"
"เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง อ่ะเอาเงินพี่ไป" พี่แพทส่งกระเป๋าสตางค์ให้ผม แล้วก็เดินไปรอหน้าร้าน
ทุกคนก็ตามไป ไอเล้งมันจะเอาเงินมาให้ผมแต่ไอ้อิคบอกว่าไม่ต้อง
เล้งลาพวกเราไปทำธุระด้วยอาหารผิดหวัง ขอโทษนะเล้งเราแค่ตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม
ไม่อยากให้นายมาเจ็บทีหลัง แล้วเราก็สร้างความปลอดภัยให้ชีวิตนายด้วย
เพราะน้องเรามันคงเอานายตายแน่ถ้านายมาแย่งไอ้อิคไป ของโทษอีกทีนะ
"ไปซะได้ก็ดี"
"แกหึงเขาใช่ไหมล่ะไอ้เปี๊ยก" พี่แพทถาม
"ก็แน่ล่ะสิ"
"หัดไว้ใจคนที่เรารักบ้าง เพราะบนโลกนี้เขาต้องมีเพื่อนอีกเยอะ" จุกไหมล่ะไอ้โยชิ
นานๆทีพี่แพทจะมีสาระนะเว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
"พี่แพทกระเป๋าสตางค์"
"จ้ะ" แล้วผมก็พาพี่แพทเดินทั่วสยามเลย แกก็ซื้อโน้นซื้อนี้มากมาย
เดินจนเมื่อย เมื่อยก็ไปนั่งพกนั่งทานขนมเหมือนเคย จนค่ำก็ข้ามฝั่งไปพารากอน
"เมื่อยแล้วอ่ะ พี่แพทแกได้ของของแกครบยังเนี่ย อย่ากลับบ้านแล้วอ่ะ" ไอ้โยชิเริ่มโวยวาย
"ไม่เอาน่ะโยชิ เสียมารยาท นานๆพี่แพทเขาจะมานะ"
"จ้าแม่นางเอก"
"ไอ้อิคดูเมียมึงสิ งอแงแล้วนะ"
"ทำไมอ่ะครับ หืมมม เป็นไร"
"เบื่อต้องมาเดินตามอีตาลุงเนี่ย "
"งั้นเราไปเดินของเราไหม เดี๋ยวค่อยไปเจอกันที่รถ"
"ไม่เอาโยชิไม่ปล่อยให้พี่ภูคลาดสายตาหรอก"
"เป็นเอามากนะแกอะ" ผมขี้เกียจจะสนใจมันก็เลยเดินไปดูของโน้นนี้นั้น ช็อปปิ้งบ้างดีกว่าสามีไม่อยู่ อะคริ
เดินไปดูเสื้อผ้า ก็ได้เสื้อมาตัวหนึ่ง แล้วพี่แพทก็เรียกผมไป
"มีอะไรหรอพี่แพท"
"เอาอันไหนดีอ่ะ" พี่แพทชูนาฬิกาข้อมือสองเรือนให้ผมดู
"ซื้อให้ใครอ่ะ ใส่เองหรอ"
"เปล่า เพื่อนน่ะ"
"น้องภูไม่รู้ว่าเขาสไตล์ไหนนินา"
"สไตล์น้องภูเนี่ยแหละ น้องภูชอบเรือนไหนมากกว่ากันอ่ะ"
"อืม อันนี้"
"โอเค งั้นเอาเรือนนี้ครับ ลองใส่ให้พี่ดูหนอยสิ" ผมก็รับนาฬิกามาใส่
"น่ารักมากอ่ะ เข้ากับน้องภูมากเลย"
"ครับ" ผมก็จะถอดนาฬิกา
"เห้ยไม่ต้องถอด ใส่ไปเลย พี่ซื้อให้"
"ซื้อให้น้องภู"
"อื้ม"
"แต่มันแพงเกินไปหรือเปล่าพี่แพท"
"ไม่หรอก มันอยู่ที่ใจ ถือว่าเป็นของขวัญที่เราได้รู้จักกัน"
"ขอบคุณครับ" ผมยกมือไหว้ พี่แพทรับบัตรเครดิตคืนแล้วก็รับถุงใส่กล่องนาฬิกามาให้ผมถือ
"กลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวคุณย่าเป็นห่วง พาหลานรักท่านมาตะลอนทั้งวัน"
"น้องภูเต็มใจ พี่แพทก็เหมือนพี่ชายน้องภู มีอะไรก็บอกน้องภูได้ครับ"
"งั้นพี่ฝากน้องภูดูแลคุณย่าแทนพี่ด้วยนะ"
"อันนั้นมันหน้าที่ของน้องภูอยู่แล้ว คุณย่ามีพระคุณกับน้องภูมาก"
"ขอบคุณนะ แล้วพี่จะดูแลคุณพ่อกับคุณแม่น้องภูให้ แลกกันดีไหม"
"ขอบคุณครับพี่แพท" พี่แพทเอามือขยี้หัวผมเบาๆ พี่แพทรู้ใจผมมาก
"ป่ะกลับบ้านกัน เดี๋ยวไอ้เปี๊ยกมันจะงับหัวพี่ซะก่อน"
"ฮ่าๆๆๆ"
พวกเราเดินมาขึ้นรถ แล้วขับกลับบ้าน
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2624897 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก