ในที่สุดๆ หลังจากที่พักไปทำใจอยู่นานก่อนที่จะมาอ่านตอนที่มาม่า ซึ่งก็มาม่าจิงดังคาด

และหลังจากที่อ่านมาม่าจนปวดตับอยู่นาน จนพลานจะเป็นนิ้วไปด้วย เพราะนั่งลุ้นจนเยี่ยวเหลือง
แถมไม่ยอมไปเข้าน้องน้ำเะราะอยากอ่านให้มาม่าผ่านไปก่อน ไม่อยากเครียดสะสม
ในที่สุด.....
การเริ่มต้นครั้งใหม่ก็เริ่มขึ้น....
เหมือนกับลุ้นลูกตัวเองออกเรื่อนเลย
ตอนตี๋ขอพี่หมอกครบ ยิ้มทั้งน้ำตาเลย
ในที่สุด หมอกคนเดิม ตี๋คนเดิมก็กลับมา

ถึงแม้จะไม่เหมือนเดิม100% ก็เหอะ
ก็นะ คนเรามันผ่านอะไรมาเยอะ ก็ย่อมมีการเติบโตเป็นธรรมดา จะให้เหมือนเดิม100%คงไม่ได้
แต่ก็ดีใจที่เห็นพี่หมอกยื้มอย่างเป็นธรรมชาติได้อีกครั้ง
ดีใจที่ได้เห็นร้อยยิ้มที่ยิ้มมาจากใจตี๋อีกครั้ง
และดีใจที่สุดท้ายไม่ต้องมีคนลาบวชเพราะคิดมากเกินไป

อยากจับมือ กอดขอบคุณคนแต่งจิงๆ แต่งมาได้ไงอินโครต
และสุดท้ายนี้ดีใจจริง.......ที่ได้เข้าน้องน้ำอย่างสบายใจซะที

รักคนแต่งโพดๆ