แฉช่วงบ่ายอะแฮ่ม หลายๆคนอาจจะยังไม่รู้จักผม ผมบอล ธนวัตถ์ ศิวนาพงศ์ นักศึกษาคณะวิศกรรมศาตร์ ปีสาม มหาลัยรัฐแห่งหนึ่งครับ เพื่อนใหม่ที่นี่ก็หลายคนครับ ตอนนี้ก็สนิทกันดี แต่มีเพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้
มันชื่อ อัษฎาครับ อัษฎา ติวากุล เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนกางเกงน้ำเงิน ตอนนี้สองมือนับปีที่อยู่ด้วยกันมาก็คงจะไม่พอ รู้จักกันมานาน มันก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ หลายๆคนก็เลิกคบกับมันไป หลายคนก็คบมันเพื่อผลประโยชน์ อย่างผมคบกับมันเพราะไร้ทางเลือกครับ
ตอนนั้นป.3 มันย้ายเข้ามากลางเทอม ไม่พูดไม่จา ไม่คิดจะเดินเข้าไปทำความรู้จักกับใครทั้งสิ้น เพื่อนๆก็เลยพากันบอยคอตมัน หลายๆคนก็สนใจมันอยู่แต่เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ไม่ยุ่งด้วย ก็เลยไม่มีใครยอมไปทักไอ้หมอก
งานกลุ่ม กลุ่มผมขาดสมาชิกไปหนึ่งคน เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้หมอกยังนั่งอยู่หลังห้อง วันๆนึงผมไม่เห็นมันจะทำอะไรนอกจากนั่งขีดๆเขียนๆลงในสมุด มันไม่สนใจเรียนด้วยซ้ำ กระทั่งครูเดินมาบ่นมันก็หันหน้าออกหน้าต่าง ยิ่งทำให้คนในห้องเกลียดมันใหญ่
ทั้งห้องรู้จักนามสกุลมันดี เลยมีคนมาคุยกับมัน หวังว่าจะได้ของดีๆแบบที่มันใช้บ้าง แต่มันดูคนออก มันไม่เคยสนใจคนพวกนั้น ผมเข้าไปชวนมันเข้ากลุ่ม มันก็เดินตามเข้ามาเงียบๆ
ผิวมันขาว ได้ยินข่าวลือว่าพ่อแม่ส่งมันไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่ป.1แล้วพึ่งกลับมา ผมไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะมันไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง นอกจากบอกสั้นๆว่ามันชื่อ”หมอก” ตอนที่เดินเข้ามานั่งในกลุ่มเพื่อทำงาน
ผมจำไม่ได้ว่างานอะไร แต่เขาให้พวกเราลงไปที่แปลงเกษตร โรงเรียนชายล้วนก็เหมือนจับลิงมาอยู่รวมตัวกันนี่แหละ หลายคนปาดินใส่กัน ผมเห็นมันเดินหนีไปอีกทาง ดูเหมือนจะไม่อยากเปื้อน
“เห้ย หมอก มาทำงานสิ”
มันปรายตามอง ผมไม่เข้าใจทำไมมันถึงตีตัวออกจากคนอื่นขนาดนั้น ผมเลยเดินไปลากมันกลับมา มันก็ปัดมือผมออก “อย่ามาจับ สกปรก” ผมก้มลงมองมือตัวเอง มันเลอะดินอยู่นิดหน่อย
“นายก็ต้องทำงานเหมือนกัน ยังไงก็ต้องเลอะเหมือนกันนั่นแหละ”
“.....”
สุดท้ายมันก็ต้องยอมทำครับ มันทำให้ผมรู้ว่า ถ้ามีใครสักคนเดินเข้าไปคุยกับมัน อธิบายให้มันฟังสักหน่อย มันก็เหมือนคนปกติทั่วไปนี่แหละครับ มันดูเหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจอยู่เงียบๆ ไม่เหมือนหลายๆคนที่เลือกจะแสดงออกด้านนั้นออกมาเลย มันพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ทั้งๆที่ในใจมันก็เหมือนกับพวกผมทั่วไปนี่แหละ
มันก็คงจะอยากซน อยากเล่นฟุตบอลกับคนอื่น แต่ผมก็เห็นมันนั่งเขียนอะไรอยู่ในสมุดอยู่นั้นแหละ
ตอนเย็นมันจะหิ้วกระเป๋าเปล่าๆไปนั่งรอรถมาหลับที่หน้าโรงเรียน มันจะคอยชะเง้อมอง ผมเห็นมันทำหน้าผิดหวังทุกครั้งที่เห็นลุงคนขับรถเดินลงมาหามัน
บางครั้งมันก็รอจนถึงเย็น มันรออย่างใจเย็นครับ โรงเรียนเงียบ ผมให้แม่วกรถกลับมาเอาเกมที่ทิ้งไว้ที่โรงเรียน ผมก็ยังเห็นมานั่งรออยู่ตรงนั้น มีภารโรงยืนอยู่ใกล้ๆแค่เพียงคนเดียว เหมือนจะมายืนรอให้มันกลับไปเหมือนกัน
“เห้ย ไอ้หมอก ทำไมยังไม่กลับ”
“ยังไม่มีใครมารับ”
“ให้แม่เราไปส่งหรือเปล่า”
“ไม่ จะรอ”
ผมไม่รู้ว่าวันนั้นมันกลับบ้านกี่โมง แต่มันก็เป็นภาพติดตาผม ไอ้หมอกที่นั่งอยู่คนเดียว มองไปที่ประตู รอให้ใครสักคนมารับมันกลับบ้านไป
พอขึ้นมัธยมมันก็พูดมากขึ้นกว่าเดิมอีกสักหน่อย มันยิ่งโตยิ่งมีเสน่ห์ จึงมีสาวๆมาติดตรึม บางครั้งมันก็ถูกดึงเข้าไปพัวพันเรื่องยุ่งยากโดยไม่รู้ตัว แต่เพราะความนิ่งกับนามสกุลของมัน ทำให้หลายๆคนเข้าไปไม่ถึงมัน
กลุ่มที่สนิทๆกันมีหกคน แต่หกคนนี้ ผมไม่รู้ว่าจะมีสักคนหรือเปล่าที่จะรู้จักไอ้หมอก ที่เป็นตัวมันจริงๆ
แม้แต่ผม ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมันเป็นคนอย่างไหน
วันนี้ผมก็เห็นมันนั่งรอ มันยังเหมือนเดิม นั่งรอเงียบๆ มันดูเป็นคนที่เคยชินกับการรอครับ แม้มันจะไม่ชอบก็ตาม
แต่คราวนี้ต่างออกไป
ผมเห็นมันยิ้มมุมปากแบบที่ไม่ได้เห็นบ่อยๆนัก คราวนี้มันไม่ได้นั่งรอถึงเย็นจนเหลือมันตัวคนเดียว มันลุกขึ้น
ที่ปลายสายตาของมัน ผมเห็นไอ้เด็กสถาปัตย์ปีสอง น้องรหัสไอ้ฟินเพื่อนผม หัวยุ่งๆ หน้าตาซื่อๆ ใส่เสื้อผ้าที่ดูจะหมองเกินกว่าเป็นเสื้อที่ใส่มาสองปี วิ่งมาแต่ใกล้ ตะโกน “พี่หมอกกกกกกก” ดังเสียจนหลายๆคนหันมามอง
พวกเขาเดินออกไปพร้อมกัน ทั้งสองคนนี้ผมว่าไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทั้งเรื่องฐานะ นิสัย แต่ผมกลับรู้สึกว่าพอมันมาอยู่รวมกัน กลับดูลงตัวอย่างน่าประหลาด
ผมเก็บหนังสือ ชีททั้งหมดบนโต๊ะลงกระเป๋า ลุกขึ้นหลังจากที่นั่งอ่านหนังสือมานาน
มองหันกลับไปไม่เห็นคนทั้งคู่เสียแล้ว ผมยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ
การรอของมึงสิ้นสุดลงแล้วสินะ...ไอ้หมอก
............................
.............
[แฉช่วงบ่าย]
[16.11.54]
แฉช่วงดึก...หึหึ
อะไรกันนะ?
Coming soon
(หรือเปล่าวะ??)
ปล. ส..ส..สี่พัน
ปล2.ขอบคุณทุกกำลังใจนะคัฟฟ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
