หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[roseen]

 

[pimkung]

ร้อนแรงกันจริงๆ = =,,
สู้ๆนะตี๋ ขอให้รอดจากรายงานชิ้นใหญ่ได้
ติดตามค่ะ ชอบบบ 

[NY_JK]

 :laugh:ตี๋จะรอดไหมเนี่ย

[nevergoodbye]

โอ๊ยยย ฮาอ่ะ ชอบความเกรียน(?)ของตัวละคร 
เป็นกำลังใจให้อาตี๋ด้วยคนนะคะ
รีบๆมาอัพต่อน๊า

[praseat]

 :dont2:สงสารตี๋จัง...หวังว่าตี๋คงพบแต่สิ่งดีๆนะครับ....ไม่อยากกินมาม่าอ่า....ฮือๆๆๆ

[killermoonlit]

หนุกมากครัยฮาจนแม่จะด่า

[fannan]

งะจะขายจริงๆๆอะ


หมอกทำไมนิ่งได้ขนาดนี้



รอว่ารายงานที่ว่าจะเป็นไงอิอิ

[pklove]

ชอบเรื่องนี้ค่ะ มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ

[Pigstar]

ท่าทางรายงานครั้งนี้
คงจะสาหัสน่าดูนะครับ 

บางครั้งอ่านนิยายเรื่องนี้ก็แอบ
สงสารอาตี๋ ชีวิตรันทดเหลือเกิน

รออ่านตอนหน้าครับผม 

[dukdikdukdik]

ชอบนะ ฮาดี แต่ว่าก็มาม่าด้วยเหมือนกัน

[cn9095]

Coin 5





อ..อ..แอร์หนาวเนอะ

น..น...หน้าต่างใหญ่จัง

อ...เอ่อ...ฟ...ฟะ...ไฟสวยดี

“ไปอาบน้ำ”

“ห...ห้ะ”

“ห้องน้ำอยู่ทางนู้น นี่ผ้าเช็ดตัว”

“ล....ลั...แล้วเสื้ออ้ะ”

“ต้องด้วยเหรอ? เดี๋ยวก็ถอดอยู่ดี”

น..น..นั่นสินะ
เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี

คอนโดมันครับ ผมเคยนั่งรถเมล์ผ่านแต่ไม่คิดว่านักศึกษาอย่างเราๆท่านๆจะมีโอกาสเป็นเจ้าของห้องหรอกครับ ห้องมันหรูมาก ขีดเส้นใต้ซ้ำสามบรรทัด หรูจริงๆครับ มันใหญ่กว่าที่ผมคิด ห้องมันพูดจริงๆแล้ว ใหญ่กว่าบ้านผมอีกครับ(เฉพาะความกว้าง ยาว ไม่รวมตัวบ้านหน่ะครับ บ้านผมตั้งสองชั้น) เอาเถอะ เอาบ้านสองชั้นมาต่อกันก็ยาวกว่าห้องมันแล้วครับ

กระแดะเลยครับ อาบน้ำอุ่น บ้านผมหน้าหนาวต้มอาบเอาครับ ผมสามขัน เฮียขันนึง ทีเหลือให้ม้าอาบครับ เหลือให้ม้าอาบเยอะๆจะได้สบายตัว อุ่นๆครับ ผมนี่เจออาบคนแรกร้องจ้ากตัวแดงเลยครับ ไม่กล้าให้เย็นมากเพราะม้าอาบคนสุดท้าย เดี๋ยวน้ำจะเย็นซะก่อน

อันไหนสบู่อาบน้ำวะเนี่ย หลายขวด อยู่บ้านใช้ตรานกแก้วครับ ไม่ค่อยใช้สบู่เหลว ผมก็กดมั่วๆอาบๆไป ต้องสระผมไหมวะ? แต่พึ่งสระเมื่อวาน ไม่เป็นไรหรอกมั้ง

อาบเสร็จก็เช็ดตัวเดินหนีบออกมาจากห้องเลย หนาวครับ เปิดประตูมาแอร์ตีหน้า จากที่เมื่อกี้อุ่นๆเลยฮัดชิ้ว ไอ้หมอกก็โยนผ้าห่มมาให้ครับ ผมห่อตัวเป็นหนอนแล้วค่อยๆเดินไปหามันครับ

มันนั่งอยู่ที่เตียง ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกสองสามเม็ดครับ หุ่นมันดี เหมือนคนออกกำลังกายประจำ ผิวมันไม่ได้ขาวมากแต่ก็ยังพูดไม่ได้ว่าผิวแทน ตอนนี้ไฟในห้องเป็นไฟที่หรี่ปรับได้ครับ มันเลยสลัวๆหน่อย เห็นตามันแวววับเลยครับ ผมว่าตามันบางครั้งก็เหมือนดูดแสง บางครั้งก็สะท้อนเล่นไฟ ตลกดีครับ

“ล..ละ..แล้วต้องทำไงต่ออ้ะ”

“รอ เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน”

พอมันลุกออกไปผมก็นอนบนเตียง ขดอยู่ในผ้าห่มนี่แหละครับ รู้สึกแปลกๆครับ ใจมันเต้นตึกๆ ตื่นเต้นแบบ ผมรู้สึกเหมือนผมยังไม่พร้อมแต่พูดไม่ได้ครับ ผมเลือกที่จะเดินหน้าแล้วไม่มีถอยครับ มุดหัวออกมาจากผ้าห่ม(ตอนนี้กลายเป็นผ้าห่มห่อตัวสองชั้นแล้วครับ มีของที่เตียงอีกผืนนึง เป็นผ้านวม) มองรอบห้อง เหมือนห้องที่เป็นห้องโชว์ครับ ไม่ค่อยมีของที่บ่งบอกอะไรเกี่ยวกับมันเลย รูปมันยังไม่มีเลยครับ ผมเดินเข้ามาในคอนโด ตั้งแต่เหยียบเข้าห้องมันมา ทุกอย่างมันตบแต่งอย่างดีครับ แต่ไม่ให้ความรู้สึกอบอุ่นแบบที่ต้องพูดว่า เฮ้อ  ถึงบ้านซักทีอะไรแบบนั้นเลย

จะว่าไปมันก็อยู่คนเดียวเหมือนไอ้โจ๋เลยเนอะ พูดถึงไอ้โจ๋ตอนนี้มันน่าสงสารครับ ผมใช้มันเรียกไอ้น้องปิ๊กแทนผมแล้วครับ ไอ้น้องปิ๊กยังฝากไอ้โจ๋มาบอกเลยครับ ว่ามันเบื่อโจ๊กแล้ว ผมเอามันไปฝากมันทุกเช้าครับ ตอนนี้ยังไม่เฉลยสายรหัส แต่ผมคิดว่า เดี๋ยวมันก็ต้องรู้ครับ เพราะในคณะก็รู้ครับ ฉายาผม ตี๋เด็กโจ้กครับ ฮ่าฮ่า มีอีกหลายฉายา แต่อย่าบอกเลยครับ ไม่เพราะๆ

กริ๊ก...

เสียงประตูห้องน้ำครับ ผมตัวแข็งทื่อมุดหัวลงไปในผ้าห่มเลยครับ มันมาแล้ว มันมาแล้ว

ม...มันต้องทำอะไรบ้าง ถ.ถ...ถ้ารู้น..นะ...น่าจะหาข้อมูลไว้ก่อน...

เสียงหัวใจผมเต้นดังจนได้ยินเลยครับ ผมหลับตาปี๋ ได้ยินเสียงฝีเท้ามันเดินก้าวเข้ามา หยุดที่ปลายเตียง ได้ยินเสียงเหมือนหัวเราะเบาๆยิ่งทำให้ผมเกร็งไปทั้งตัวเลยครับ

“ออกมาจากผ้าห่มสิ”

กูก็อยากออก แต่ร่างกายไม่ฟังกูแล้ว ตัวแข็งทื่อเลยครับ

ผมขดตัวใต้ผ้าห่มครับ เอามือปิดหู โอ้ย กูไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น กูร้องเพลงอยู่ กูไม่รู้เรื่องเว้ย

ผ้าห่มถูกดึงออกช้าๆครับ มึงดึงช้าแบบนี้ฆ่ากูดีกว่า ผมยังไม่กล้าหันไปมองมันครับ

“ตัวสั่นเลยแหะ...หึหึ”

ไม่ต้องมาขำเลย สั่นก็เพราะมึงนี่แหละ!

“หันหน้ามาซิ”

รู้สึกว่านั่งลงบนพื้นๆที่ข้างๆผมครับ ได้กลิ่นสบู่กลิ่นเดียวกัน มันมัดผ้าขนหนูไว้เหมือนผมเลยครับ ผมยังไม่กล้ามองหน้ามันครับ จนรู้สึกว่ามือมันวางลงบนหลังของผมช้าๆ

“หึ ขี้อายขึ้นมาเลยนะ หูแดงเชียว”

“....”

เถียงไม่ออกครับ ผมรีบเอามือกุมหูเลยครับ

มุดหน้าลงกับเตียง แม่ง ตอนนี้กูอยากหายไปจากตรงนี้ที่สุดเลยวะ ถึงจะบอกว่าเดินหน้าแล้วไม่อยากถอยก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้วครับ

คือ..ผมยังไม่เคยอ้ะ

ไม่เคยแม้กระทั่งจูบเลยครับ ตั้งแต่โตมาก็ทำงานง่กๆๆ ไม่ก็เรียน ถ้าว่างสุดๆก็ไปกับเพื่อนฝูงเฮฮาตามประสาผู้ชายไปครับ อาจเคยมองผู้หญิงบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยคบกับใครจริงจังเลยครับ เคยแต่กลับหนังสือโป๊ที่เฮียไปขอมาจากไอ้สามีเฮงซวยข้างบ้านนี่แหละครับ เฮียแม่งเสี้ยม ฮะฮะ..ฮะ

ขำไม่ออก!

มันจับผมพลิกตัวนอนหงายไปกับเตียง ตอนนี้เลยหลบตามันไม่ได้ครับ ผมว่า ผมเคยเห็นคนหล่อที่สุดในโลกในกระจกนะ(กล้ามาก) แต่วันนี้ผมเจอคนที่กินตำแหน่งนั้นไปแล้วครับ

คิ้วมันหนา แล้วก็เรียงตัวสวยครับ ตามัน ผมบอกได้คำเดียวว่ามีเสน่ห์ ถ้าจะบอกว่าสิ่งที่ดึงดูดที่สุดบนใบหน้ามัน ผมว่าก็ตามันนี่แหละครับ เป็นตาที่มองอะไรอย่างตรงไปตรงมา แต่บางครั้งก็เหมือนซ่อนความคิดอะไรบางอย่างไว้

“ตี๋”

“...”

“ตี๋”

“....อือ”

“จูบกูดิ”

ไอ้เหี้ย! มึงไม่เห็นเหรอว่ามองหน้ามึงกูยังจะตายเลย มึงจะให้กูข้ามขั้นไปไหนวะ!

“มึงจูบเองดิ กูไม่เอาอ้ะ”

“กูให้จูบละพัน”

“ก้มหน้ามาดิ”

มันยิ้มมุมปากอีกแล้วครับ ผมนี่นิสัยเสียจริงๆครับ

ผมยื่นแขนออกไปโน้มคอมันลงมาครับ ไอ้จูบนี่มันยังไงวะ ริมฝีปากชนกันแล้วไงต่อ เออ เสร็จแล้วมั้ง เอ๊ะ แต่ไอ้ที่กูเห็นวันนี้มันจูบกันมันมีต่ออีก กัดปากป่าววะ ยังไงวะ กูงง ตอนเด็กๆถึงฉากจูบกันเฮียก็บอกให้กูปิดตา เลยไม่มีความรู้ติดตัวเลยกู ดูดิ ตอนนี้ก็เลยค้างอยู่ที่ว่าปากผมกับมันชนกันครับ มันก็ละออกมาหน่อยๆ แต่ก็ยังคลอเคลียแถวปากผมนี่แหละครับ

“ทำไมไม่ต่อหล่ะ”

“เอา จบแล้วไม่ใช่หรอวะ”

“อ..ฮ....ฮ่าฮ่าฮ่า”

แม่งหงายหลังหัวเราะเลยครับ จนผมต้องลุกขึ้นมาดู มันนอนลงไปกับเตียงแล้วหัวเราะเลยครับ

“เชี่ย จูบยังไม่เป็นเลย! แม่ง ตลกวะ เกิดมากูไม่เคยเจอ”

พูดมากแล้วเป็นแบบนี้มึงก็นั่งนิ่งๆไปไม่ต้องพูดก็ได้นะเว้ย!

“เออ กูมันไม่เชี่ยวเหมือนมึงนิ”

“ไม่เคยหรอ?”

“แฟนกูยังไม่เคยมีเลย แม่ง พูดแล้วเซ็ง”

ไอ้นี่เวลาอยู่ด้วยกันสองคนแล้วแม่งพูดมากนะครับ ไอ้เวลาอยู่ข้างนอกทำหน้าบอกชาวบ้านเลยว่าอย่าคุยกับกู เดี๋ยวกูกัด เป็นไรของมันวะ

“งั้น กูก็จะเป็นคนแรกของมึงสินะ”

ฟังแล้วขนลุกเลยครับ

“ก..ก็คงจะเป็นอย่างนั้น”

ตอนนี้กลายเป็นพูดคุยสบายๆเลยครับ

“งั้นเดี๋ยวกูเริ่มให้แล้วกัน”

“อ....เอ...เอ่อ....”

“อย่าอ้ำอึ้ง”

“ครับ”

มือมันลูบหัวผมเบาๆ ผมชอบครับ ก่อนจะย้ายมาที่แก้มผม มืออีกครั้งมันอ้อมมาที่ท้ายทอย แล้วดึงตัวผมเข้าหามัน

ริมฝีปากประกบช้าๆ มันเม้มริมฝีปากผมเบาๆ เหมือนนวดเลยครับ แปลกดีไม่เคยทำ ก่อนจะค่อยๆดันลิ้นมันเข้ามา อันนี้โคตรรู้สึกแปลกเลยครับ คือมันแปลกจนผมขนลุกเลยอ้ะ ลิ้นมันกวาดไปทั่วเลยครับ ผมส่งเสียงอื้อๆอย่างอดไม่ได้ ลิ้นผมก็พยายามหลบลิ้นมันที่ดันเข้ามาอยู่นั้น แต่แรงมันมากอยู่ครับ อีกสิ่งหนึ่งที่ผมว่าแปลก คือเวลาจูบจะเผลอกลั้นหายใจครับ

มันรู้สึกชื้นๆ ผมเพราะกัดลิ้นมันด้วยครับ แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไร จนผมทำท่าเหมือนหายใจไม่ออกมันเลยผละออกมาเม้มที่ริมฝีปากใหม่ ผมไม่รู้ว่ามันจูบเก่งหรือเปล่า แต่ตอนที่มันจูบผม สติทั้งหมดของผมอยู่กับมันครับ

“แบบนี้...ถึงเรียกว่าจูบ”

พูดไม่ออกครับ ก่อนจะมาระลอกสอง คราวนี้พอจะรู้แล้วครับ มันเหมือนเป็นเกมย่อมๆเลยครับ

ตอนนี้มือมันข้างหนึ่งผละออกจากหน้าผม ไล่ไปตามแนวหลัง ผมหลบตัวหนีมือมันเลยครับ แบบ ผมรู้สึกแปลกๆครับ เพราะไม่เคยมีใครจับตัวผมแบบนี้มาก่อน มันเป็นการสัมผัสตัวแบบที่ต้องการบางสิ่งบางอย่าง มันไม่เหมือนเวลาผมสัมผัสกับเฮียครับ อันนั้นมันเหมือนจับเพราะความเคยชิน สนิทสนม แต่อันนี้มันไม่ใช่

รู้ตัวอีกที ผ้าขนหนูผมถูกดึงออกไปแล้วครับ ผมพยายามบิดตัวหนี คือ ยังไงมันก็อายอ้ะครับ แต่มันใช้มือกดเอวผมไว้แน่นเลยครับ ผมจะหันหนีก็ไม่ได้ มืออีกข้างมันกดท้ายทอยอยู่ จูบผมไม่เลิกครับ

ตอนนี้ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ ทุกอย่างมันดูเร็ว มันดูเหมือนควบคุมไม่ได้ มันไม่เหมือนที่ผมคิดไว้ครับ เหมือนจุดไฟกองเล็กๆที่คิดว่าคุมได้ แต่สักพักมันกลับกลายเป็นไฟที่ลามไปทั่วและใหญ่พอที่จะกลืนกินเราเข้าไป

“ม...ไม่...เ..เดี๋ยวก่อน”

“มาถึงขนาดนี้ ไม่ปล่อยให้ถอยกลับแล้วนะ”

คราวนี้มือที่ท้ายทอยมันเปลี่ยนมากดไหล่ผมแทน จนผมต้องนอนราบไปกับเตียง หมอก คนตรงหน้าผม มันเป็นคนแบบไหนกันแน่ ตอนนี้มันดูเปลี่ยนไปอีกแล้วครับ มันดูเหมือนเป็นผู้ล่า ที่ตะปบเหยื่ออย่างผมซะอยู่หมัด

ผมกลัวครับ

มันทำแบบที่มันพูด มันดูจะไม่ปล่อยผมไปจริงๆ ตอนนี้มันพยายามดันขาผมออกแล้วครับ

เฮีย

เฮีย ตี๋กลัว

“อย่าดื้อสิวะ”

“ไม่ ไม่เอา กู กูไม่เอา”

“มึงเดินเข้ามาหากูเอง กูไม่ได้บังคับมึงด้วยซ้ำ”

“กู...กู...” พูดไม่ออก ตอนนี้หัวว่างเปล่าเลยครับ ทำได้อย่างเดียวคือดิ้นครับ

เงาของมันทาบลงมาบนตัวผม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนตัวมันจริงๆที่กำลังเบียดผิวลงมา ผมรู้สึกถึงครีมหรืออะไรบางอย่างถูกป้ายลงที่ข้างหลังของผม ผมรู้แล้วครับว่าผมจะต้องเจออะไร

“ไม่เอา ไม่เอานะเว้ย”

“เหอะ ที่แบบนี้ทำเป็นกลัว ถามจริง มันเป็นบทที่มึงคิดขึ้นมาหรือเปล่า? มึงผ่านมาเยอะแล้วสินะ?”

“ไม่ใช่ กูกลัวจริงๆ หยุดเหอะ”

“ดีหว่ะ แบบนี้กูชอบ แม่งตื่นเต้นดี”

มันดูหน้ามืดตามัวแล้วครับ มือหนึ่งมันลูบไล้ไปมาที่ข้างหลังผมแต่ก็ยังไม่ได้ดันนิ้วเข้ามา เหมือนกำลังนวดให้ผมผ่อนคลาย แต่ตัวผมตอนนี้เกร็งหมดเลยครับ ผมงุนงงไปกับสัมผัสที่มืออีกข้างหนึ่งมันกำลังลูบไปทั่วหน้าอกผม

มือสองข้างที่ผมพยายามดันมันออกเมื่อสักครู่นี้ ผมยกมันปิดหน้าตัวเองครับเมื่อรู้ว่าคงจะสู้แรงอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ

“รักในศักดิ์ศรีตัวเองนะ อาตี๋ อย่าขายตัวเอง ไม่ว่ายังไงเราก็ผ่านมันไปได้อยู่แล้ว อย่าลดค่าตัวเองแบบนั้นนะ”

ม้า เพราะตี๋ดื้อ ตี๋เลยต้องเจอแบบนี้ใช่ไหม

เพราะว่าตี๋ไม่เชื่อคำที่ม้าพูด ตี๋ขายตัวเอง ตี๋ทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง

ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนถ้าเลือกได้ ผมยอมทำงานหนัก ยอมแบกของหนัก ยอมทำทุกอย่างที่มันต้องใช้แรงกำลังแลกมาก ดีกว่ามาทำแบบนี้ มันไม่ใช่งานง่ายๆแบบที่หลายๆคนคิด มันเป็นงานที่เหมือนนรกของคนไร้ทางเลือกดีๆนี่เอง

“ม้า ตี๋ขอโทษ ตี๋ขอโทษ ฮ...ฮึก”

น้ำตามันไหลมาตอนไหน ผมไม่รู้ครับ ตัวผมสั่นไม่หยุด มือผมปิดหน้าตัวเองไว้ ไม่อยากให้มันเห็นครับ แต่ผมกลัว กลัวมาก ผมรู้สึกผิด ผิดที่ไม่เชื่อม้า เอาแต่คิดไปเองง่ายๆว่าไม่มีอะไร ผมพลาด มันคงจะสายไปแล้วที่ผมจะกลับความคิด

“เฮีย เฮียช่วยตี๋ด้วย .....”

ตอนนี้ผมนึกออกแต่หน้าม้ากับเฮียครับ อยากจะร้องอ้อนวอนขอมันแต่ก็ไม่อยากพูดออกมา ผมกัดปากไว้แน่น ตัวสั่น อยากให้มันหยุด ผมอยากจะเข้มแข็ง แต่เวลานี้มันทำไม่ได้จริงๆครับ

ผมกลายเป็นคนอ่อนแอที่สุด ในเวลาที่สมควรจะเข้มแข็งที่สุด

เสียงถอนหายใจดังและยาวมาก มันเกิดพร้อมๆกับตอนที่สัมผัสทุกอย่างหยุดลง

“ไม่กล้าอย่าอวดเก่ง โลกนี้มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้นหรอกนะ”

“.....”

“เช็ดน้ำตาซะ”

ไม่รู้เพราะไร ผมทำตามที่มันบอกครับ มันลุกขึ้นจากตัวผมแล้วไปนั่งหันหลังให้ปลายเตียง ผมก็นอนนิ่งๆครับ ยังคิดไรไม่ออกครับ

“แล้วจะทำไงต่อไป”

“....ไม่รู้”

“หึ”

แผ่นหลังมันกว้างมากครับ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้มันเลยครับ กลัวมันกลับมาบ้าอีก

ผมคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอว

“จะไปไหน”

“กลับบ้าน”

“ใครให้กลับ”

“.....”

“มานี่”

ผมเดินหาเสื้อผ้าครับ แต่หายไปไหนไม่รู้ จำได้ว่าพาดไว้ตรงราวผ้าเช็ดตัวหน้าห้องน้ำ เมื่อกี้เดินไปดูแล้วหาไม่เจอครับ

“เสื้อผ้าไปไหนอ้ะ”

“ถ้ามึงจะกลับก็ต้องแก้ผ้ากลับไป”

กูว่ามึงต้องป่วยทางจิตแน่นอนเลยหว่ะ

“นั่ง”

มันให้ผมนั่งกับพื้นครับ ตรงหน้ามันนี่แหละครับ

“กูจะให้งานมึง-”

“งานไร”

“กูยังพูดไม่จบ อย่าแทรก”

สลดครับ

“มานอนที่นี่กับกูตอนกลางคืน”

“ไม่เห็นหรอว่ากูทำไม่ได้”

“นอนเฉยๆ เดี๋ยวกูให้เงิน”

“อย่างมึงจะหาสาวไม่ได้เชียวหรอวะ”

“ต่อให้กูหาได้ มึงก็ต้องมานั่งดู”

“นี่มึงโรคจิตหรอวะ??”

“เพราะสักวันนึง กูก็จะทำแบบนั้นกับมึง”

“.....”

“สักวันนึง เดี๋ยวมึงก็พร้อม”

ผมไม่รู้ครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต ผมตอบไม่ได้

“อีกข้อ หยุดพูดมึงกูกับกู กูเป็นรุ่นพี่มึง เรียกกูว่าพี่หมอก กูอนุญาต”

ต่อให้ไม่อนุญาตกูก็ไม่อยากเรียกหว่ะ

“แล้วมึงจะให้เงินกูยังไง”

มันจ้องผมตาแทบหลุดเลยครับ แม่ง กูกลัว

“พี่จะให้เงินผมยังไง...ครับ?”

“กูพอใจกูก็ให้ ไม่พอใจกูก็ไม่ให้ แต่มึงไม่ต้องกลัว กูมีเงินให้มึงอยู่แล้ว”

ใช่สิ สิทธิของคนรวย

คอนโดนี้ต่อให้ทั้งชีวิตกูก็ไม่มีทางได้อยู่หรอก ไอ้พวกน่าหมั่นไส้ ไอ้พวกคุณชาย

กูจ้องประชด ไม่ต้องมายิ้มมุมปาก เกลียดรอยยิ้มมันกะทันหัน

“คืนนี้มึงไม่ต้องกลับบ้าน”

“ผมต้องช่วยงานบ้านที่บ้านตอนเช้า”

“เดี๋ยวกูให้คนไปส่ง”

เพื่ออะไรวะ! กูต้องตื่นเท่าไหร่วะเนี่ยถึงจะไปทันตีห้าครึ่งหน่ะ!

“พี่ มีเหตุผลหน่อยดิ”

“นี่มึงได้ประโยชน์ล้วนๆนะ จะต่อรองกับกูทำไม”

“.....”

“เปิดตู้ หยิบบ็อกเซอร์ให้กูตัวนึง”

ผมก็เดินตามที่มันชี้ครับ แม่ง ตู้เปิดทีเป็นประตูเลื่อนติดผนังสูงกว่าตัวผมอีกครับ จัดเป็นระเบียบดีครับ ตู้บ้านผมผมใส่ปนกับเฮียอ้ะ มีกางเกงในที่แยกกัน บางครั้งโยนชุ่ยๆก็รวมครับ โคตรซกมกแต่ต้องทำใจครับ ใครจะไปนั่งดมทีละตัววะ!

“มึงหยิบตัวใหม่มาใช้ อยู่เกะล่างด้านขวาอันที่สามนับจากล่างสุด”

โห มันบอกเก่งมากครับ ผมเปิดปุ๊ปเจอเลย ชื่นชมๆ

ผมก็ยืนใส่ก่อนครับ แล้วค่อยเดินไปให้มัน

“ทีตอนใส่นี่ไม่อายเลยนะ ไปล้างตัวในห้องน้ำไป”

“อือๆ” พยักหน้าเชื่องๆเลยครับ ง่วงด้วย เหนื่อยด้วย หลายๆอย่างหน่ะครับ

พอจัดการทุกอย่างเสร็จก็ล้มตัวลงนอน หัวถึงหมอนก็หลับเลยครับ วันนี้เหนื่อยมากจริงๆ


.............................................
.....................................

นาฬิกาบอกเวลา แปดนาฬิกา

ได้ยินเสียงเพลงชาติลอยมาตามลม ผมลุกจากเตียงแทบไม่ทันเลยครับ

น่าแปลกครับ วันนี้นอนสบายเต็มอิ่มมากครับ

แต่ว่า...นี่มันไม่ใช่เตียงกู!!!

ที่นอนกว้างขวางแบบนี้มันอะไรกัน แถมยังห้องกว้างแบบนี้อีก มีแอร์ บร๊ะเจ้า! ไม่เคยได้สัมผัส

เดี๋ยวนะ แปดโมง!!

คว้ามือถือขึ้นมาเปิดเครื่องครับ ต้องค่อยใช้มือดันแบตให้มันติดกับเครื่องครับ ไม่งั้นไม่ติด อื้อหือ เมสเสจบอกสายไม่ได้รับอื้อครับ เฮียสักสิบสาย มีไอ้โจ๋ ไอ้กล้วยบ้างประปราย

“เฮียๆ ตี๋ขอโทษ”

“มึงไปไหนมาวะ!!” เสียงเฮียแม่งดุมากครับ ผมตกใจเลย

“...ต..ตี๋อยู่บ้านเพื่อน”

“ทำไมไม่กลับบ้าน! บ้านช่องไม่กลับ มึงโทรหา บอกเฮียสักคำว่ามึงเป็นไรจะตายหรอไงวะ! โทรหาก็ไม่ติด”

“ตี๋ขอโทษ ตี๋ไม่ได้ตั้งใจอ้ะ”

“ฮึ่ย...”

“เฮีย”

“เออๆๆ เฮียรู้แล้ว มึงก็อาบน้ำไปเรียนไป”

“เฮีย เดี๋ยว”

“อะไร”

“เอ่อ เรื่องหนี้อ้ะ ตอนนี้บ้านเราหาเงินได้เท่าไหร่แล้วอ้ะ”

“บวกของมึงก็เกือบสองหมื่น”

จากล้านหนึ่งอะนะ?

แรงจับมือถือหายเลยครับ
“อือๆ แค่นี้นะเฮีย”

“เดี๋ยว”

“อะไร”

“มึงอย่าลืมคำม้า จำไว้ให้ดีๆ เฮียก็ห่วงมึงนะตี๋ อย่าทำอะไรฝืนตัวเอง ถ้าทำได้ เฮียจะทำทุกอย่าง ไม่ให้มึงต้องลำบาก แต่ตอนนี้เฮียทำไม่ได้ เฮียขอโทษ”

“เฮียจะขอโทษตี๋ไมวะ ไม่ต้องมาซึ้งแต่เช้าเลย ตี๋ฟังแล้วปวดขี้หว่ะ”

“เออ ไอ้สัด ซึ้งแล้วเบี่ยงประเด็นตลอด แค่นี้นะ เปลือง”

“เออๆ”

ชีวิตก็แบบนี้ คลุกๆกันไปครับ ดีบ้างร้ายบ้าง อยู่ที่แง่มุมเราคิดมากกว่า

เอาวะ เหลืออีกประมาณ เก้าแสนเก้าหมื่นบาท (กูไม่น่าคิดเลย) นิดเดียว สิบปีน่าจะครบ คิดแล้วน้ำตาไหลพรากครับ ฮ่าฮ่า

ผมลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง หนาวตัวนิดหน่อยเพราะมีแต่บ็อกเซอร์แต่ก็เดินออกมาครับ

เดินมาที่โต๊ะกลางห้อง เห็นโน้ตวางอยู่

“โทรเบอร์นี้ถ้าจะออกจากห้อง” แล้วก็เป็นเบอร์โทรศัพท์ครับ ข้างๆมีซองสีขาววางอยู่ ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดูเพราะคิดว่าเป็นของผมครับ

สีเทา กลิ่นแบบนี้..

ในสองนั้นมีแบงค์พันเกือบสิบใบครับ...

ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าทำแบบนี้มันจะได้อะไร แล้วคุ้มกับเงินมันหรือเปล่า แต่ตอนนี้ในใจผมรู้สึกว่ามันเป็นทางออกเดียวของผมครับ

หรือว่านี้จะเป็นทางเลือกที่สวรรค์ส่งมาให้กูวะเนี่ยยยยยยย



....................................................
..........................................



[Coin 5 : complete]
[13.11.54]

[jaejoong22]

มาให้กำลังใจค่ะ 

นายเอก น่ารักมากค่ะ ชอบมากๆๆ 

[Nus@nT@R@]

พี่หมอก,,,,อย่าใจร้ายกับอาตี๋มากนะ

[broncho]

ชอบพระเอกนิสัยเงียบๆ อะคะ  เอาอีกๆ อ่านเพลินมากมาย 

[fannan]

อิอิแบบนี้ก็รอดตัวไป


รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ

[Papoonn]

อยากจะรู้ว่าตี๋จะรักกับหมอกยังไงงงงงงงงงงง  ??
อ้ากกกกกกกก ๆ ดีใจมาต่อให้ตั้ง 2 ตอนเลย
พรุ่งนี้ก็มาต่ออีกน่ะค่ะ  ><

[Donaldye]

พี่หมอกของเรานี้ก็ใจดีอยู่นะฮิฮิ

[Pigstar]

พี่หมอกครับ เหมือนพี่จะแอบเป็นคนดีอ่ะ

อย่างน้อยพี่ก็ไม่รังแกตี๋น้อยในตอนนี้

ว่าแต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนพี่ผูกพันธ์กะตี๋น้อยเลยอ่ะ

รึว่าผมรู้สึกไปเองหว่า

[kslave]

ตี๋โชคดีจริงๆที่มาเจอหมอก ถ้าเป็นคนอื่นอาตี๋ไม่รอดแน่ๆ 
แต่ตอนที่หมอกจะทำตี๋ดูน่าสงสารจริงๆ

[pklove]

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ น้องตี๋น่ารัก เอาใจช่วยคับ สู้ๆ

[seaz]

น่าสงสารจังครับ จะเศร้าอีกนานไหมเนี่ย T^T

[aofaof]

รออออออ

[vascular]

เกมส์ปลดหนี้มากๆ สงสารโซ่ยตี๋จิง

[FiZZ]

ชอบบุคลิกพี่หมอกอ้ะ เหมือนจะใจดีด้วยรึป่าว น่ารักดีอ่ะ 
สู้ๆนะอาโซ้ยตี๋ ชีวิตอาจไม่ได้แย่อย่างที่คิด ... รึไม่ก็ อาจแย่กว่าที่คิด 

[LalaBam]

หมอกที่รัก แมนได้อีกอ่ะ
ชอบเธอจัง

[ต่ายน้อย]

บอกเลยว่า ชอบเรื่องนี้มาก  ถูกใจสุดๆ
อ่านแล้ว เฮ้ย~ชอบอ่ะ ชอบทั้งน้องตี๋และพี่หมอกเลย
รออยู่นะครับ

[อ้ายหมี :)]

อ่านเรื่องนี้นึกถึงวัยรุ่นพันล้าน 

ยังไงก็มาต่อไวๆน้ารอออ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้คับ :

[roseen]

 

[โจ๊กกุ้ง]

หมอกนี่ท่าจะขี้เหงานะ ต้องให้ตี๋มานอนเป็นเพื่อน อิอิ 

[sirikanda28]

น่าสงสารตี๋จังเลย