ยังอยู่ในโหมดเศร้าแต่ก็แต่งออกมาได้ เหอะๆๆๆ 
-------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 15...ครั้งแรก... ผมกลับจากไปทานข้าวกับพ่อแม่และพี่ไม้เกือบ 3 ทุ่ม ก่อนเข้าบ้าน พี่ไม้บอกพ่อกับแม่ว่าจะแวะไปหาป้าคนที่เฝ้าบ้านและพาผมไปด้วย ผมสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากในใจผมตอนนี้เป็นห่วงไอ้เกมส์กับไอ้สปามากกว่า มันสองคนจะอยู่กันดีหรือว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ผมเดินตามพี่ไม้มาที่บ้านหลังเล็กแต่น่าอยู่ ร่มรื่นด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ และหมาหน้าตาน่ารักอีก 2 ตัว ได้ยินพี่ไม้เรียกว่า เจ้าไมโลกับเจ้าช็อคโก้ ตัวมันสมกับชื่อจริงๆ ตัวนึงสีดำ อีกตัวน้ำตาลเข้ม มันเห็นพี่ไม้เดินเข้าไปก็ดีใจลุกขึ้นกระดิกหาง ไม่นานก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคน ผมสั้น ท่าทางใจดีเดินยิ้มออกมารับ
“อ้าว คุณหนู มีอะไรหรือเปล่าค่ะ มาซะมืดค่ำเลย ไปค่ะ เข้าไปคุยในบ้านก่อน” ป้าที่ท่าทางใจดี นำผมกับพี่ไม้ไปนั่งที่โต๊ะรับแขกเล็กๆ ซึ่งอยู่ทางซ้ายมือของตัวบ้าน
“ป้าวาดครับ นี่ดินครับ” พี่ไม้แนะนำผมให้รู้จักกับป้าที่ท่าทางใจดีที่มีชื่อว่าป้าวาด
“อ้อ ใช่คนพิเศษที่คุณหนูบอกป้าหรือเปล่าคะ” ป้าวาดถามพลางยิ้มให้กับผมและพี่ไม้ อะไรกัน นี่พี่ไม้บอกเรื่องผมกับป้าเค้าเหรอเนี่ย รู้สึกเขินๆ แฮะ
“ครับ คนที่ผมเล่าให้ป้าฟังบ่อยๆ นั่นแหละครับ คนนี้ล่ะ” ผมมองหน้าพี่ไม้ ทำหน้าดุใส่ เอาผมมาขายอะไรเนี่ย
“หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู เหมือนพี่คุณหนูบอกไม่มีผิดเลยค่ะ ...คุณดิน ป้าฝากคุณหนูด้วยนะคะ คุณหนูของป้าเป็นคนจิตใจดี นิสัยดี อย่าทำให้คุณหนูของป้าเสียใจนะคะ” ป้าวาดหันมาทางผม จับมือผมหลวมๆ และยิ้มให้ รอยยิ้มของป้าเป็นรอยยิ้มที่จริงใจและดูอบอุ่น
“ป้าวาดครับ ดินว่าป้าวาดน่าจะบอกคุณหนูของป้ามากกว่านะครับ ว่าอย่าทำให้ดินเสียใจ ดินไม่รู้หรอกนะครับว่าพี่ไม้มาเผาอะไรดินไว้บ้าง แต่ป้าอย่าไปเชื่อมากนะครับ เค้าแผนการเยอะจะตายไป” ผมพูดพร้อมกับลอบมองคนนั่งข้างไปด้วย พี่ไม้อมยิ้มนิดๆ ส่ายหัว แต่ไม่พูดอะไร
“ป้าอยากเห็นคุณหนูมีความสุขนะคะ เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้ แต่ป้าก็ไม่รู้จะช่วยพูดให้คุณๆ ท่านเข้าใจยังไงดี เรื่องคุณหนูกับคุณดินเนี่ย ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินดีมั๊ยคะ คุณหนูอย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยค่ะ” ป้าพูดเสียงราบเรียบ สีหน้าเศร้าและวิตกกังวลนิดหน่อย นี่พี่ไม้คิดจะทำอะไรกันแน่
“ป้าก็รู้นี่ครับ ว่าจบ ม.ปลายแล้ว พ่อจะให้ไม้ไปเรียนต่อเมืองนอก ไม้ไม่อยากไป ถ้าไม้ไป...แล้ว....” ผมอึ้งไปที่ได้ยินพี่ไม้พูดแบบนี้ พี่ไม้หันมาจับมือผมบีบเบาๆ ทำให้ผมรู้สึกตัว ผมนั่งก้มหน้านิ่ง ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยินข่าวแบบนี้
“ป้าว่าถ้าบอกไปคุณๆ ท่าน อาจจะเห็นว่าเป็นเรื่องของเด็กๆ ที่อาจจะตัดสินใจผิดพลาดได้ หรือดีไม่ดี อาจจะให้เลิกคบกันไป เชื่อป้านะคะ อย่าเพิ่งคุยอะไรตอนนี้ คุณๆ ท่านก็เหนื่อยกับเรื่องคุณสปาไปคนนึงแล้ว ป้าไม่อยากให้คุณๆ ท่านคิดมากอีก ไม่ใช่ว่าพ่อแม่จะรับเรื่องแบบนี้ได้ทุกคนนะคะคุณหนู ลูกชายที่ไม่อาจสืบสกุลได้ เพราะรักเพศเดียวกันเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องเล็กของคนเป็นพ่อเป็นแม่นะคะ” ผมนั่งนิ่งฟังที่ป้าวาดพูดแล้วก็คิดถึงตัวเองด้วย พ่อกับแม่ผมท่านก็คงรับเรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกันสินะ แล้วผมจะทำยังไงดี ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สายตาผมไปประสานกับสายตาคู่หนึ่งซึ่งยืนนิ่งอยู่ ผมไม่อยากเชื่อสายตาว่าจะมีใครมาได้ยินสิ่งที่ป้าวาดกับพี่ไม้พูดกันอยู่ ผมใจหายวาบ หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น ค่อยๆ เอามือไปแตะแขนพี่ไม้ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ พี่ไม้หันมาและเงยหน้าขึ้นมอง
“แม่!!!” ป้าวาด หันไปมอง ผมซึ่งมองนิ่งอยู่แล้ว ทุกคนทำอะไรไม่ถูก ไม่มีเสียงพูดอะไรเล็ดลอดออกมา บรรยากาศมันเงียบจนผมเริ่มจะเครียด เอาไงดีวะเนี่ย
“ที่แม่ได้ยินเมื่อกี้ เรื่องจริงหรือเปล่า” แม่พี่ไม้พูดขณะยืนอยู่ที่เดิม น้ำเสียงราบเรียบปนเศร้านั้น ทำให้ผมรู้สึกใจไม่ดี และไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ผมเห็นพี่ไม้เดินเข้าไปหาแม่ช้าๆ จับมือแม่แล้วก็พูดช้าๆ
“แม่ครับ แม่ฟังไม้ก่อนนะ แม่มานั่งก่อน ไม้จะได้คุยกับแม่นะครับ”
“แม่ถามว่ามันเรื่องจริงใช่มั๊ย ใช่มั๊ยไม้...ลูกเป็นอย่างนั้นจริงๆ ใช่มั๊ย ฮึกๆ ใช่มั๊ย ตอบแม่มาเดี๋ยวนี้” แม่พี่ไม้เริ่มร้องไห้ น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง พูดจาตะกุกตะกัก แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้ ได้แต่นั่งนิ่ง ป้าวาดรีบลุกขึ้นไปหาแม่พี่ไม้ทันที
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณ มาค่ะ มานั่งคุยกันก่อน” ป้าวาดพาแม่พี่ไม้มานั่งลงตรงข้ามกับผม สายตาที่แม่พี่ไม้มองผมมันทำให้ผมรู้สึกแย่ และเจ็บปวด
“ไหนบอกแม่มาซิ เราสองคนคบกันแบบไหน ยังไง ฮึกๆ” แม่หันไปถามพี่ไม้ที่นั่งข้างๆ ผม
“เราคบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจนะครับแม่ ผมกับดิน เราชอบกัน ผมชอบเค้ามาก และผมคิดว่าผมคงไม่สามารถจะชอบหรือแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนได้” พี่ไม้ตอบแม่ไปอย่างชัดเจน ถึงแม่น้ำเสียงจะไม่ฉะฉานแต่แสดงให้เห็นถึงความจริงใจ
“แน่ใจนะ” แม่ถามย้ำพี่ไม้อีกครั้ง พร้อมกับหันหน้ามามองผม
“ครับ” พี่ไม้ตอบอย่างไม่ลังเล
“แล้วดินล่ะ ตอบแม่ซิ” แม่หันมาถามผม ซึ่งกำลังมองต่ำ ก้มหน้านิ่ง ผมเงยหน้ามองแม่พี่ไม้ด้วยสายตาที่รู้สึกผิด ผมไม่แน่ใจหรอกครับว่ามันเป็นเป็นสิ่งที่ถูกหรือผิด ผมรู้แค่ว่าผมชอบพี่ไม้ อยากอยู่ใกล้ๆ พี่ไม้เท่านั้น
“ผมรักพี่ไม้จริงๆ ครับ รักมานานแล้ว ผมต้องขอโทษแม่จริงๆ นะครับ ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมขอโทษครับ” ผมยกมือไหว้แม่พี่ไม้พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มเอ่อล้นตรงริมขอบตา ผมพยามยามกลั้นใจ ไม่ให้น้ำตามันไหล และไม่อยากให้ใครเห็นว่าผมอ่อนแอ พี่ไม้ตบแขนผมซ้ำๆ เหมือนเป็นการปลอบโยน ผมมองหน้าพี่ไม้แต่ไม่พูดอะไร
“แม่ไม่เข้าใจความรักแบบนี้หรอกนะ จะให้แม่ทำยังไงแล้วถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ แม่ก็คงช่วยอะไรลูกไม่ได้ ตัวแม่เองแม่ยังพอทำความเข้าใจได้ ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้ ดูอย่างแม่สิ ถึงจะมาก่อน แต่แม่ก็ยอมเป็นภรรยานอกกฎหมายเพราะความรัก ...ไม้... แม่รักลูกที่สุดนะ ถ้าลูกรักใครแม่ก็รักด้วย ถ้าลูกบอกแม่มาว่าลูกรักดิน แม่ก็จะไม่ห้ามอะไรลูกเลย” แม่พี่ไม้พูดไปพลาง เช็ดน้ำตาที่กำลังไหลไปพลาง สะกดอารมณ์ให้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติที่สุด ผมกับพี่ไม้ หันมองหน้ากัน ก่อนพี่ไม้จะตอบแม่ว่า
“ไม้รักดินครับแม่ ไม้จะไม่เปลี่ยนใจ ไม่ใช่ว่าไม้จะเป็นพวกลักเพศรักเพศเดียวกันนะครับ เพราะถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ดิน ไม้ก็ไม่อาจทำใจรักหรือยอมรับได้ ไม้รักดินจริงๆ ครับแม่” พี่ไม้ตอบแม่ขณะเดียวกันก็จับมือผมไว้แน่น
“อืม...แม่เข้าใจแล้ว...ดิน...อย่าทำร้ายจิตใจลูกแม่นะ รักพี่ต้นไม้ให้มาก ๆ นะลูก ยังไงแม่ก็ฝากพี่เค้าด้วย” แม่พูดกับผม คำพูดแม่ทำให้ผมถึงกับน้ำตาหยดแหมะ ผมไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้อีกแล้ว ใช่ ตอนนี้ผมร้องไห้ แต่เป็นการร้องไห้ที่แสดงถึงความตื้นตันและดีใจ
“ครับแม่” ผมตอบแม่ไปอย่างชัดเจน พี่ไม้ใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดน้ำตาให้ผมช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้
“แม่กลับก่อนล่ะ รีบตามไปนะลูก” แม่กำลังจลุกขึ้น พี่ไม้ก็ลุกขึ้นกันเป็นการห้ามแม่ไว้
“แม่ครับ แล้วพ่อ...”
“ไม่ต้องห่วงจ๊ะ เรื่องนี้แม่คงไม่บอกพ่อตอนนี้ สบายใจได้นะ” แม่เดินไปที่บ้านใหญ่แล้ว ป้าวาดเดินไปส่งแม่ที่ประตู ผมมองตามป้าวาดที่เดินไปส่งแม่ หันหน้ามาทางพี่ไม้ก็โดนพี่ไม้จุ๊บเข้าให้
“อย่านะพี่ไม้ เล่นอยู่ได้ หน้าสิ่วหน้าขวานอยู่นะ” ผมดุที่พี่ไม้ทำแบบนั้น ก็มันไม่ใช่สถานการณ์จะมาสวีทอะไรกันซะหน่อย
“หน้าสิ่วหน้าขวานที่ไหน พี่ดีใจต่างหาก ที่แม่เข้าใจ ต่อไปนี้พี่จะได้พาดินไปไหนมาไหน รวมทั้งพาไปที่บ้านได้ด้วยไง หึหึ” พี่ไม้ยิ้มกว้างอารมณ์ดี นั่งกันได้สักพักก็ขอตัวกลับ ผมเองก็กระวนกระวายเรื่องไอ้เกมส์กับไอ้สปาอยู่เหมือนกัน หวังว่ามันคงอยู่กันดีๆนะ
เข้ามาในบ้านเห็นพ่อกำลังเดินคุยโทรศัพท์ แม่นั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก ไอ้เกมส์นั่งอยู่ด้วย เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย
“มีอะไรกันเหรอครับแม่” พี่ไม้หันไปถามแม่
“สปาหายไป เกมส์บอกว่าเค้าให้เพื่อนมารับไปตั้งแต่หัวค่ำ ไม่รู้ว่าไปไหน ติดต่อไม่ได้” ผมหันขวับไปมองไอ้เกมส์ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ ลากมันไปคุยที่หน้าบ้าน เพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน
“เชี่ยเกมส์ มึงไปทำอะไรไอ้ปาหรือเปล่า”
“เปล่า กูจะทำไรมันได้ ตัวใหญ่ยังกะควาย มันสิจะทำกู”
“แน่ใจนะมึง ที่มันหายไปไม่ใช่เพราะมึงไปทำอะไรมันเข้าล่ะ” ผมชี้หน้ามันอย่างรู้ทัน
“ไอ้เชี่ยนี่ ถ้ามึงไม่เชื่อ มึงจะมาถามกูทำไม แล้วนี่มึงเป็นไร ตาแดงๆ ใครทำอะไรมึง” ไอ้เกมส์นี่ มันช่างสังเกตุจริงๆ รู้อีกนะมึงว่ากูร้องไห้มาเนี่ย
“เปล๊า ใครจะทำไรกูล่ะ” ผมปฏิเสธมันไป
“ไม่ต้องมาทำเสียงสูง มึงโกหกกูได้ที่ไหน ทำไม พี่ไม้ปล้ำมึงเหรอ”
“สัดเกมส์ มึงนี่นะ ไปผ่าหมาออกจากปากบ้าง พูดไรของมึงเนี่ย” ผมเดินหนีมันมาเลยครับ เข้ามาก็ไม่เห็นพ่อกับแม่แล้ว พี่ไม้นั่งอยู่คนเดียว พี่ไม้บอกว่า พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะกลับ แล้วฝากถามพวกเราว่าจะกลับด้วยหรือเปล่า พี่ไม้เองยังไม่อยากกลับ ผมเองก็ไม่คิดอยากจะกลับ แต่ใจนึงผมก็เป็นห่วงไอ้สปามันนะครับ ไม่รู้ป่านนี้มันไปไหน จะเป็นยังไงบ้าง คุยกับไอ้เกมส์ด้วยแล้วมันก็อยากอยู่ตัว พวกเราเลยลงความเห็นว่าจะอยู่ต่ออีกหน่อย พี่ไม้ไปขอพ่อกับแม่ท่านก็ไม่ว่าอะไร
คืนนี้กว่าจะได้นอนก็เกือบเที่ยงคืน สรุปแล้วผมก็นอนกะไอ้เกมส์ห้องไอ้สปานั่นแหละ พี่ไม้นอนคนเดียว มันยังไม่ชินนะครับ กลัวใจตัวเอง ถึงแม้แม่พี่ไม้จะรู้เรื่องของเราแล้ว แต่ทำอะไรก็อย่าให้มันชัดเจนเกินไปดีกว่า ยิ่งแม่พี่ไม้รู้แล้ว ก็เลยยิ่งรู้สึกเกรงใจเข้าไปอีก
ผมตื่นมาตอนเช้า ไม่เห็นรถพ่อพี่ไม้แล้ว สงสัยว่าน่าจะกลับกันแล้ว เห็นพี่ไม้อยู่ในครัว พี่ไม้ทำข้าวผัดมีไข่ดาวโปะอยู่ตรงกลางวางเรียงกันสามจานแค่เห็นและได้กลิ่นก็หิวแล้ว ไอ้เกมส์ที่เดินตามหลังมาก็รีบคว้าจานข้าวไปกินทันที
“โห ข้าวผัด น่ากินอ่ะพี่ไม้ กินละนะ” มันก็จ้วงเอาๆ เหมือนอดอยากมาจากไหน
“ไม่ต้องรีบกินก็ได้มึง เดี๋ยวกินคอตายหรอก” ผมว่ามัน แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรหรอกนะครับ
“พี่ไม้ดูแฟนพี่สิ กับผมล่ะแช่งเช้าแช่งเย็น ใจร้ายแบบนี้ พี่อย่าเอามันเป็นแฟนเลย” มันหันไปคุยกับพี่ไม้ทั้งที่ข้าวเต็มปาก
“ไม่ได้หรอกครับ เพราะพี่รักไปแล้ว” เพล้ง...เสียงช้อนไอ้เกมส์หล่นลงพื้น ทำให้ผมอดหัวเราะไม่ได้ พี่ไม้เองก็ตอบหน้าตาย ทำเหมือนเป็นเรื่องปกติไปได้
“แหม่ รักกันจริง จริ๊ง อิจฉาโว๊ยยยย” ผมขำท่าทาง คำพูดของมันแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เราสามคนกินข้าวกันอิ่มแล้วก็เข้าไปในเมืองโดยรถตู้พร้อมคนขับรถที่พ่อพี่ไม้จัดการไว้ให้ แวะซื้อของฝาก ทานข้าวเที่ยง กลับมาตอนบ่ายคล้อย ไอ้เกมส์ชวนเล่นน้ำทะเลอีกรอบ คราวนี้ผมลากพี่ไม้ไปด้วย ไอ้เชี่ยเกมส์จับผมกดน้ำ สำนักน้ำจนหูตาแดงไปหมด พี่ไม้ก็เอาคืนมันบ้าง ก็กับพี่ไม้มันไม่กล้านี่ครับ ผมเลยให้พี่ไม้จัดการมันได้เต็มที่ กว่าจะขึ้นกันก็เย็นแล้ว มาถึงป้าวาดก็เอาของกินอร่อยๆ มาให้ ทั้งกับข้าวและลอดช่องฝีมือป้าวาดเอง อร่อยจนไอ้เกมส์ต้องขอเพิ่มอยู่เรื่อยๆ กินกันเสร็จก็นอนดูหนัง กินขนม น้ำส้มไปเรื่อยเปื่อย ผมรู้สึกตาร้อนๆ แสบจมูกจึงขอตัวขึ้นไปนอน พี่ไม้ตามผมขึ้นไปด้วย ผมกำลังจะเข้าห้องพี่ไม้ลากผมเข้าไปที่ห้องพี่เค้า บอกว่าคืนนี้ไม่อยากคนเดียว ผมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงพี่ไม้ด้วยความเหนื่อย กำลังเคลิ้มหลับ เหมือนมีอะไรมาทับที่ตัว ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น เห็นพี่ไม้นอนยิ้มอยู่บนตัวผม
“อื้อ...หนักนะ ตัวใหญ่ยังกะช้าง จะมาทับผมอีก”
“พูดแทนตัวเองว่าดินดีกว่านะ น่ารักกว่าตั้งเยอะ” พี่ไม้กระซิบข้างหูผม ทำให้รู้สึกขนลุกแฮะ
“อืม ลงจากตัวดินได้แล้ว ดินหนักอ่ะ” พี่ไม้ก็ลงจากตัวผมอย่างว่าง่าย มานอนข้างๆ และกอดผมหลวมๆ
“หอมจัง” พี่ไม้กระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า ทำให้ผมใจเต้นตึ๊กตั๊กไม่เป็นจังหวะ มือที่กอดอยู่ที่เอวผมค่อยๆลูบไล้เข้ามาในเสื้อทำให้ผมต้องสะดุ้ง
“พี่ไม้! จะทำอะไร” ผมจับมือพี่ไม้ไว้ ค่อยๆ หันหน้ามาหาพี่ไม้ที่นอนยิ้มกริ่มอยู่แล้ว
“ก็พี่อยากลองกินของแปลกนี่”
“หือ ของแปลก” ผมถามอย่างสงสัย อะไร ของแปลก
“ช่าย ก็ดินไง จะลองกินดินดูซะทีว่ารสชาติจะเป็นยังไง” พูดจบพี่ไม้ก็ประกบจูบผมอย่างรวดเร็วมืออีกข้างก็ค่อยช้อนหัวผมให้เข้าไปใกล้ๆอีก ลิ้นชื้นๆ พันเกี่ยวกระหวัด ทำให้ผมแทบจะหมดแรง พี่ไม้กัดริมฝีปากเบาๆ นั่นทำให้ผมต้องร้องออกมาลืมตัว
“อา อ๊า อืม...พี่ไม้ อย่า...อืม อย่า เดี๋ยวไอ้เกมส์มันตามขึ้นมา ไม่เห็นดินแล้วมันจะมาตามที่ห้องพี่นะ อ๊า...” ผมบอกพี่ไม้ที่กำลังสาละวนอยู่กับริมฝีปากและต้นคอของผมอยู่
“เค้ามารบกวนเราไม่ได้หรอก” ผมผลักพี่ไม้เพื่อหยุดการกระทำนั้น ผมมองหน้าพี่ไม้อย่างสงสัย ??
“ป่านนี้เกมส์มันหลับปุ๋ยไปแล้ว” พี่ไม้บอกอีกครั้ง
“แล้วพี่ไม้รู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็พี่แอบเอายานอนหลับใส่ในน้ำส้มที่เกมส์ดื่มไปน่ะสิ กว่าจะตื่น คงพรุ่งนี้เที่ยงๆ มั้ง” ห๊า อะไรกันเนี่ย ร้ายจริงๆ เลยพี่ไม้เสี่ย จอมวางแผนชัดๆ
“มิน่าล่ะ ดินจะดื่มหน่อย พี่ไม้ถึงไม่ให้ดื่มอ่ะ ร้ายจริงนะ”
“ร้ายแล้วรักมั๊ยล่ะ” พี่ไม้ยิ่มกรุ้มกริ่ม
“...รัก...” ผมโน้มคอพี่ไม้ลงมาเพื่อจูบอีกครั้ง พี่ไม้ค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้นผละจากหน้าผมไปและใช้ลิ้นเลียรอบๆ สะดือ มันทำให้ผมเสียวจนรู้สึกสะดุ้ง พี่ไม้ไล้ริมฝีปากเรื่อยมาจนถึงยอดอก ที่ตอนนี้มันแข็งเพราะมือที่คอยลูบไล้ก่อนหน้า แล้วก็ใช้ปากโลมเลีย ดูดดุนจนมีเสียงจ๊วบจ๊าบ ผมอายจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกเหมือนเลือดมันขึ้นหน้า ในห้องเปิดแอร์แต่ผมรู้สึกร้อนจนอยากอาบน้ำ
“พี่ไม้ ดินเสียวอ่ะ อา....อ๊า....” ผมรู้สึกแบบนั้น จนแทบไม่อยากจะออกไปจากอ้อมกอดนี้ พี่ไม้ดูเก่งและเชี่ยวจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า
“พี่ไม้ อา...อ๊า...ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ได้ล่ะ” พี่ไม้หยุดหันมามองผมด้วยสายตาที่ฉ่ำเยิ้ม พูดกับผมเสียงแหบพร่าว่า
“ทำแบบไหน แบบนี้น่ะเหรอ” พี่ไม้ก้มลงดูดที่ยอดอกอีกครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไปที่แก่นกายของผมที่มันชูชันขึ้น พร้อมกับรูดขึ้นลง ทำให้ผมครางเสียงดังขึ้นอีก
“พี่ไม้ อย่า ตรงนั้น...เอ่อ...ดิน....ดินอายนะ คือ...” ผมไม่เคยโชว์ของลับกับใครนะครับ แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่ผมทำอะไรแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าครั้งแรกของคนอื่นเป็นยังไง แต่สำหรับผม ทั้งตื่นเต้น ดีใจ อาย ปะปนกันไปหมด
“อายทำไมครับ ไม่ต้องอายหรอก ที่พี่ทำแบบนี้ได้ ก็เพราะว่าพี่รักดินไง พี่อยากทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ รู้หรือเปล่า พี่เคยช่วยตัวเองแล้วก็นึกถึงหน้าดินไปด้วยนะ” เฮ้ย บ้าจริง เรื่องแบบนี้ใครเค้าบอกกันเล่า
“บ้า พี่ไม้อ่ะ ทะลึ่ง” ผมพูดว่าพี่ไม้ด้วยความเขินแล้วก็บอกไม่ถูก นี่ผมกำลังจะตกเป็นของพี่ไม้ใช่มั๊ย
“ดิน...พี่รักดิน...รักมากนะครับ” พี่ไม้ค่อยๆ ถอดกางเกงและกางเกงในของผมออกช้าๆ ใจผมก็เต้นตามไปด้วย มันตื่นเต้นจนเหมือนทำอะไรไม่ถูก พี่ไม้ใช้มือลูบไล้และรูดแก่นกายของผมขึ้นลงช้าๆ ผมแทบจะขาดใจด้วยความเสียวซ่าน มันต่างกับตอนที่ผมเคยช่วยตัวเองอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกแบบนี้มันดีกว่ามาก แล้วพี่ไม้ก็ใช้ลิ้นเลียแก่นกายของผมช้าๆ เนิบนาบ เนิ่นนาน
“ฮ๊า...อา...ซิ๊ดดดด...อ๊า...อา” ผมไม่คิดอายแล้ว อยากส่งเสียงอะไรผมก็ส่งเสียงออกมา ผมใช้มือกดหัวพี่ไม้ไว้ พี่ไม้ก็รูดปากขึ้นลงและใช้มือช่วยอีกแรง ตัวผมแทบจะหลุด มีความรู้สึกไม่อยากให้อารมณ์แบบนี้หายไป แต่มันก็ควบคุมไว้ไม่ได้แล้ว
“พี่ไม้ อ๊า...อย่าๆๆ จะออกแล้ว อ๊า.. ถอนปากก่อน พอแล้ว...อ๊า”
“ไม่เป็นไร ปล่อยออกมาเลย” พี่ไม้ยังทำต่อไป แล้วผมก็ทนไม่ไหว น้ำรักพุ่งออกมาเต็มปากพี่ไม้ ตัวผมสะท้อนอยู่หลายครั้ง กว่าที่น้ำรักจะหมดไป ผมหายใจหอบเหนื่อย พี่ไม้เช็ดปากช้าๆ เข้ามากอดผมและจูบที่หน้าผาก
“ไม่สกปรกหรือไง ทำไมไม่เอาปากออกไปล่ะ” ผมถามด้วยเสียงหอบเหนื่อย พี่ไม้ยิ้มให้ ใช้นิ้วเขี่ยผมที่ปรกหน้าผมอยู่
“ไม่เลยซักนิด พี่ไม่เห็นว่ามันสกปรก และไม่คิดรังเกียจเลย ดินล่ะ” ผมน่ะเหรอ จะรังเกียจ ผมยิ้มและดันตัวเองขึ้นมาผลักให้พี่ไม้นอนลง
“อยากให้ดินทำให้บ้างมั๊ย ทำเหมือนกันน่ะ” ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดแบบนี้สิน่า ตอนนี้ผมคร่อมตัวพี่ไม้อยู่ พี่ไม้ถอดเสื้อตัวเองออกพร้อมกับถอดให้ผมด้วย ผมค่อยๆ ถอดกางเกงของพี่ไม้ออก ผมจูบพี่ไม้และไล้ริมฝีปากไปทั่วคอ ใบหน้า หน้าอก และยอดอกทั้งคู่นั้น ได้ยินเสียงพี่ไม้ครางเบาๆ มือผมก็ลูบไล้ไปที่แก่นกายของพี่ไม้ พร้อมกับใช้ปากงับแก่นกายที่ชูชันนั้นผ่านกางเกงใน พี่ไม้ค่อยๆ ขยับตัวถอดกางเกงในของตัวเอง
“เอานะ” ผมหันไปถามพี่ไม้อีกครั้ง พี่ไม้ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้ ผมค่อยๆ เลื้อยลงมาจากตัวพี่ไม้ ใช้มือรูดแก่นกายขึ้นลง และใช้ลิ้นแตะไปที่ปลาย ผมว่ารสชาติมันปะแล่มๆ นะ แต่ก็โอเคพอทำได้ แล้วผมก็ทำตามที่พี่ไม้ทำให้ ใช้ปากครอบแก่นกายนั้น รูดขึ้นลงช้าเร็วสลับกันไป ผมได้ยินเสียงพี่ไม้ครางเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊า...ดิน พี่ขอนะ พี่ไม่ไหวแล้ว นะๆ” พี่ไม้พูดเสียงหอบ พร้อมกับผลักร่างผมให้นอนลงและพี่ไม้ก็ขึ้นคร่อม ยกขาผมขึ้นและใช้แก่นกายจะสอดเข้าทางช่องด้านหลัง ผมรีบดึงตัวขึ้นเพื่อหลบ เพราะกลัว และไม่คิดว่าพี่ไม้จะปฏิบัติการรวดเร็วแบบนี้
“อ่ะ พี่ไม้ ไม่เอานะ ดินกลัว” ผมถอยหนี พี่ไม้จับตัวไว้ บอกผมเสียงอ่อนลง
“พี่ขอโทษ พี่อาจจะเร็วไป ดินเลยกลัว มานี่มา พี่สัญญาจะทำช้าๆ ไม่ให้เจ็บเลย นะครับ นะๆ” ผมเข้ามาหาพี่ไม้อีกครั้ง คราวนี้พี่ไม้หอมแก้มและยิ้มให้ เปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบหลอดอะไรซักอย่างสีใสๆ ขึ้นมา
“อะไรอ่ะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“เจล...หล่อลื่นครับ” 0_0
“เอามาทำไม” ผมถามเสียงสั่น นี่พี่ไม้เตรียมตัวมาพร้อมกะจะเอาจริงตั้งแต่แรกเลยเหรอเนี่ย
“ก็เอามาเผื่อๆ ได้ใช้...ใช้หน่อยนะ จะได้ไม่เจ็บ”
“รู้ได้ไงว่าใช้แล้วไม่เจ็บอ่ะ”
“ก็อ่านในเน็ตมา หึหึ เค้าบอกว่ามันช่วยได้ นะๆ เดี๋ยวพี่ลองดูนะ”
“แน่นะ ไม่เจ็บแน่นะ” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ จะเสีย(ตูด)ตัวทั้งที ต้องหาตัวช่วยวุ๊ย
พี่ไม้ใช้นิ้วป้ายเจลแล้วก็เอามาวนรอบๆ ช่างทางหลัง ผมรู้สึกเย็นจนเสียว สันหลัง พี่ไม้ใช้นิ้ววนๆ พร้อมกับใช้ปากเลียแก่นกายที่ชูชันขึ้นอีกครั้งนึงไปด้วย จากนั้นก็สอดนิ้วเข้าไปช้าๆ ผมรู้สึกคับแน่นที่ช่องทางหลัง พี่ไม้บีบเจลลงไปที่นิ้วเพิ่ม ชักนิ้วเข้าออกช้าๆ ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรเข้าไปในตัวมันทั้งเจ็บ คับ แน่น เหมือนจะหายใจไม่ออก
“อือ...อ๊า...พี่ไม้ มันแน่นไปหมดเลยอ่ะ โอ๊ะ....อ๊า...” ชั่วไม่นาน ผมก็รู้สึกเหมือนพี่ไม้จะเพิ่มนิ้วอีกนิ้วสอดเข้าไปอีกถึงตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บร้าวไปหมด
“โอ๊ย พี่ไม้ เจ็บอ่ะ เจ็บ อึก...อือ”
“อย่าเกร็งนะครับคนดี ถ้าเกร็งจะเจ็บนะ อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย นะครับ” ผมทำตามที่พี่ไม้บอก เริ่มผ่อนคลายขึ้น คราวนี้ทั้งสองนิ้วก็จมมิดและพี่ไม้ก็เริ่มขยับเข้าออกช้าเร็วสลับกันไป ผมรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่าน ความเจ็บปวดเมื่อเริ่มต้น มันแทบจะกลืนหายไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกปวดหนึบๆ อยู่
“พี่จะใส่ละนะ” พี่ไม้บอกผมก่อนจะเอาแก่นกายของตัวเองสอดเข้าไป เริ่มแรกก็ทุลักทุเล ขนาดมันใหญ่กว่าสองนิ้วที่สอดเข้าไปซะอีก พอพี่ไม้สอดเข้าไปได้ครึ่งลำ ผมก็ร้องเสียงดัง
“โอ๊ยๆๆ เจ็บๆๆ พี่ไม้”
“อย่าเกร็งสิครับ พี่ทำช้าๆนะ” พี่ไม้ค่อยๆ สอดเข้าไปลึกอีก จนมิดด้าม
“อืม...มันคับแน่นดีจริงๆ บีบรัดจนพี่จะไม่ไหวแล้ว ของดินคับมากเลยครับ” พี่ไม้บอกพร้อมกับครางไม่เป็นภาษา แล้วค่อยๆ ถอนออกมาเหลือครึ่งนึงแล้วก็สอดเข้าไปใหม่ ตอนนี้ความรู้สึกผมมันสับสนไปหมด ผมนึกไปถึงผู้หญิงที่เสียตัวครั้งแรก มันคงไม่ต่างกับที่ผมรู้สึกตอนนี้ อารมณ์ตอนนี้มันเหมือนหน่วงๆ รู้สึกดี เจ็บปวด กังวลและเสียวซ่าน พี่ไม้ขยับเข้าออกอยู่หลายครั้ง พร้อมกับใช้มือรูดแก่นกายของผมไปด้วย ไม่นานพี่ไม้ก็ทนไม่ไหว ปล่อยน้ำรักใส่ช่องทางหลังผมซะเต็มที่ ผมเองก็เสร็จไปเป็นครั้งที่สอง พี่ไม้นอนฟุบลงบนตัวผม หายใจหอบถี่ เงยหน้ามาจูบที่หน้าผาก และนอนลงข้างๆ พร้อมกับกอดที่เอวผมหลวมๆ
“เจ็บมากหรือเปล่าดิน พี่ทำดินเจ็บเกินไปหรือเปล่าครับ” ผมอยากจะตอบคำถามนั้น แต่ตอนนี้ ผมไม่มีแรงที่จะทำอะไรแล้ว ผมได้แต่หลับตานิ่ง ไม่พูดอะไร
“ดิน เป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ โกรธพี่เหรอ ป่ะ เดี๋ยวพี่อุ้มไปอาบน้ำนะ” แล้วจะถามทำไมเนี่ย พี่ไม้ลุกขึ้นช้อนตัวผมเข้าไปในห้องน้ำ เอาฝักบัวมาล้างตัวให้ผม น้ำรักไหลออกจากช่องทางหลังเป็นทาง มีเลือดผสมอยู่นิดๆ ผมมองแล้วรู้สึกใจไม่ดี
“มีเลือดด้วยเหรอเนี่ย” ผมพูดแผ่วเบา พี่ไม้กอดผมเป็นเชิงปลอบประโลม
“พี่ขอโทษนะครับ พี่อุตส่าห์เบามือที่สุดแล้วนะครับเนี่ย คราวหน้าจะไม่ให้ดินเจ็บตัวแบบนี้อีกนะ” ผมมองหน้าพี่ไม้แบบดุ ๆ
“ยังจะคิดมีครั้งต่อไปอีกเหรอ ฝันไปเหอะ” ผมพูดโดยไม่มองหน้าพี่ไม้
“พูดอย่างนี้หมายความว่าไงอ่ะ สงสัยว่ายังไม่เคลียร์ใช่มั๊ย งั้นมานี่เลย” พี่ไม้ช้อนตัวผม อุ้มไปวางที่เตียงอีกครั้ง พี่ไม้หัวเราะที่เห็นผมทำท่าทางตกใจ
“ไม่เอาแล้วนะ ดินยังเจ็บอยู่เลยนะ เอาไว้คราวหน้าเหอะนะ สัญญาๆ มีคราวหน้าแน่ๆ ” ผมพยายามอ้อนวอนเพื่อให้ผ่านครั้งนี้ไปก่อน
“ไม่ พี่จะเอาเลย” พี่ไม้จูบหนักหน่วงที่ริมฝีปากผมอีกครั้ง สายตาที่เห็นเหมือนเสือที่พร้อมขย้ำลูกแกะได้ตลอดเวลา กว่าจะได้อาบน้ำกันจริงๆ ผมแทบจะยกขาไม่ได้ พี่ไม้เหมือนเสือที่กินไม่อิ่ม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมไม่เห็นใจผมบ้าง ผมหลับไปตื่นขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกเย็นๆ ที่หน้า ลืมตาขึ้นมาเห็นพี่ไม้ที่อยู่ในชุดนอนนั่งเช็ดหน้าเช็ดตัวผมซึ่งนอนล้อนจ้อนไม่ไม่อะไรปกปิด ผมรีบลุกขึ้นดึงผ้าห่มมาปิดกายแต่ก็
“โอ๊ย...เจ็บอ่ะ โอย” ผมลุกได้แค่ครึ่งตัว ก็ขยับตัวไม่ได้ เจ็บตั้งแต่ท่อนเอวร้าวไปถึงปลายเท้าเลย
“ทำอะไร นอนลงเลย พี่กำลังจะสวมเสื้อกะกางเกงให้แล้ว นี่ไง” พี่ไม้หยิบชุดนอนของผมมาให้ ยกขาผมเพื่อใส่กางเกง และสวมเสื้อให้ผม
“เจ็บมากเลยเหรอ” ผมไม่อยากคุยด้วยจริงๆ จะไม่ให้ผมโกรธได้ยังไงแค่รอบเดียวก็จะแย่ นี่เล่นไปซะ 3 รอบ ที่เตียงสอง ห้องน้ำอีกหนึ่ง ผมจำไมได้ด้วยซ้ำว่าผมมานอนบนเตียงอยู่ได้ยังไง ผมอยากจะคุยด้วยหรอกนะครับ แต่มันเจ็บจนระบมไปหมดทั้งตัว
“โกรธพี่ขนาดนี้เลยเหรอครับ อ่ะ ยา กินซะนะครับ จะได้ไม่ปวดมาก นะๆ นะครับคนดีของพี่ พี่มีแต่ยาเม็ดนะ กินได้หรือเปล่า หรือจะให้พี่ป้อน ”
“อ่ะ ๆ ไม่ต้องๆ กิน กินเองได้ เอาน้ำมา” ผมก็ต้องใจอ่อนสิครับ หยิบยาจากพี่ไม้แล้วใส่ปาก ถึงแม้จะเกลียดยาเม็ดเข้าไส้ยังไง แต่ผมว่าดีกว่าให้พี่ไม้ป้อน(กับปาก)เอง พี่ไม้ห่มผ้าให้ ผมนอนลงอย่างว่าง่าย พี่ไม้มานอนใกล้ๆ ตะแคงข้างมากอดผมไว้
“กี่โมงแล้ว” ผมถามด้วยเสียงเนือยๆ จากความเหนื่อย
“เที่ยงคืนกว่า นอนเถอะครับ ฝันดีนะครับ” พี่ไม้นอนกอดผมไว้ ผมนอนนิ่งกำลังจะหลับตาลงด้วยความอ่อนล้า แต่ก็คิดถึงไอ้สปา ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้างนะ...
----------------------
เครียดๆๆๆ 
แล้วจะมาต่อให้อีกนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
