หัวข้อ: ตรวจสอบหัวใจ โดย K-one

[Givesza]

5555+


เข้ามาจิ้มตูดพี่ฟาง     เจ็บไหมนั้นอ่ะ จิจิ 


กำลังอ่านอยู่  จายเย็นๆ  เข้ามาจิ้มไว้ก่อน  เจิ่มเป็นดี หุหุ



คิดถึงเพ่มากมาย ปล. รูปที่ส่งไปให้  เอิ๊กๆๆ คนดูร้องไห้เอง แต่...

เราจาร้องทามไมหว๋า 

   

แล้วเราจาร้องทามไมเนี้ย ฮือๆๆๆ 


เริ่มเพ้อหละเพ่  ก็นะ อิอิ  วันนี้ต้องไปรับตอนเที่ยง 

อีกใจก็อยากเคลีย  แต่....ก็งงว่า เคลียปรายทามม๊ายยย เราก็...เพื่อนกานม่ายช่ายหร๋อ จริงม่ะ 



มิสยูเพ่ฟางนะง๊าบ  จุฟจุฟจุฟ  วันนี้แถม 3 จุ๊ฟ อิอิ

บะบายคนสวย  แง่มๆแง่มๆ

[niph]

พี่ต่ายนี่ร้ายเหมือนกันแฮะ 

[nartch]

หัวเราะดัง ๆ สมน้ำหน้าตาคม ขาหยอดขนมครก ชิส์...
 
ตบมือดัง ๆ ให้พี่กระต่าย ที่ฉลาด รู้ทัน และมั่นคง
 
สำหรับนายบุ้ง เอาใจช่วยยยยย สำหรับความเป็นเพื่อน
 
อิจฉานายโอมจิงจิ๊งงงงงงงงง

[pongsj]

ดูท่าจะสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วสิเนี่ย อิอิ

[fc_uk]

มา ต่อ เรวววววววววว 

[THIP]

งานนี้ต่ายวางแผนเองเลยวุ้ย  มีลุ้น 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[life_fracture]

พี่ต่าย(แอบ)ร้ายได้ใจเลย
หุหุหุ

[MyLoveMyBabe]

โอมจะโดนพี่ต่ายแกล้งอีกแย้ววว  อิอิ

ดีกันไวๆน๊าาา   ไปง้อกันที่ห้องเน้ออ จะไปเกาะรอขอบเตียง อิอิ 

[piyakorn]

 :a4:พี่ต่ายอย่าทำรุนแรงกับโอมนะครับ ยังงัยพี่ต่ายก็รักโอมอยู่แล้วผมว่าคงไม่ทำแรงหรอกแต่อย่างอื่นอาจทำแรงไม่แน่

[EDICIUS]

>>> หงึ๊!!!! แอบงง... ตกลงนี่พี่ต่ายมาเอง หรือว่าเป็น เรื่องแต่ง มาตั้งแต่ต้นหว่า???

อ่านจนอินว่าเป็นเรื่องเล่าจากเรื่องจริงไปแล้ว


>>> สะใจคุณคม แผนไม่สำเร็จ เหอๆๆ

.

[aisen]

มาต่อ มาต่อ

[ChiiCaLorz]

อ่านไปอ่านมา เริ่มชอบบุ้ง และ หมั่นไส้คุณคมละ 

[SoN]

 :a4:คืนนี้ มีแด๊ปๆ ชัวร์

[BICHA]

  กำลังหนุก ๆ มาต่อไว ๆ นะ ค๊าบ

[น้ำค้าง]

พี่ต่ายน่ารักจังเลย  ฉลาดร้ายสุดๆ

[snowblack]

อ่านรวดเดียวตามทันแล้วคร้าบบบบ...

อยู่สาขาสอบเหมือนกันเลยงับ

ข้าน้อยขอคาระวะ

ให้กำลังใจและติดตามผลงานนะคร้าบบบ...

[acht]

หุหุ พี่ต่ายมีแผนอารายหรอ

[piyakorn]

 :a4:รอพี่ต่ายอยู่นะครับ หรือว่าน้องโอมกักตัวไว้เนี่ย

[three]

พี่ต่ายก็ร้ายเหมือนกันนะครับผม

[Just let it be]

เสดพี่ต่ายแน่ๆ โอม  งานนี้สงสัยจาไม่รอดดดดด

หึหึหึ

  

[nananon]

มารอพี่ต่ายรายงานความคืบหน้า   

[@BUA@]

จงลง
จงลง
จงลง

[M@nfaNG]

โพสท์ไปทีหายหมดเซ็งเลย
++++++++++++++++++
ตอนที่52

อยู่ดีๆไอ้บุ้งมันก็โทรมาหาผมครับ  เป็นคนที่ผมไม่ได้รอสายซักหน่อย  คนที่ได้แต่หวังว่าจะโทรมาก็คงไม่โทรหรอก  พี่ต่ายฟอร์มเยอะ  ผมรู้  หรือว่าโกรธมากก็ไม่รู้ซิ  ไม่กล้าคิดหรอกครับหนาวเลยพอคิดถึงเสียงดุๆของพี่ต่ายเมื่อวานนี้  ผมเองก็ลังเลอยู่เหมือนกันว่าจะรับสายบุ้งมันดีไม๊  ยังเซ็งเพราะมันอยู่เนี่ย

“โอมๆๆๆ ....เอ่อ..กรู...เอง” พูดตะกุกตะกัก ไอ้บ้าบุ้ง เรียกชื่อผมมาตั้ง 3-4 ที

“มึงเป็นอะไร...ติดอ่างไปละ” ทำมาเป็นกลัวผมจะโกรธ  ทีเมื่อวานจูบกรูเอ๊าจูบกรูเอา ปากยังระบมอยู่เลย

“กรูจะดูหนังล่ะไม่ว่างคุย”ยังไม่หายโกรธมันหรอก ยังไม่อยากคุยด้วย

“ดูหนังเหรอ...ที่ไหนล่ะจะไปหา”บุ้งมันยังตื๊ออยู่อีก

“เรื่องของกรูอย่ามายุ่งกะกรู”

มันจะให้ผมหายโกรธมันง่ายๆได้ไง ก็มานน่ะทำความคาดหวังปีใหม่ของผมพังทลาย  กะว่าจะอยู่พร้อมหน้าคนที่รัก  ทั้งป๋าแม่พี่อิงพี่ต่าย แต่เพราะมัน...เพราะมันคนเดียว(ผมไม่ผิดหรอก  ตัวเองต้องถูกเสมอซิ)ทำให้ผมต้องมาดูหนังที่ไม่ได้อยากดูเลยกะติงซะอย่างนั้น

บุ้งยังคงอ้อนวอนครับ  “ให้กรูไปเหอะ..กรูอยากเคลียร์”

ไอ้ผมมันคนใจอ่อนด้วย  เฮ้อ “แต่กรูจะดูหนังน่ะ   มรึงรอได้มรึงก็รอนะ  นานนะเว้ย”

บุ้งรีบตอบตกลงเลยครับ“ได้....ออกมาแล้วเจอกันนะ”
สรุปว่าผมก็เผลอตกลงกับมันไปแล้วง่ะ คิดถูกรึเปล่านะ  ชักไม่แน่ใจ

ผมบอกสถานที่มันไปแล้วก็วางสายครับ  ก็ติงดึงมือผมเข้าไปดูหนังแล้ว พอดูหนังผมก็ลืมไปแล้วครับว่านัดกับบุ้งไว้  แหะๆเพราะดูไปแป๊ปเดียวก็หลับยาวเลย  ก็เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับนี่นา

 ตื่นมาอีกทีเพราะติงเอาศอกมากระทุ้งครับ แล้วทำหน้าขยะแขยง
“โอมนำลายเธอเลอะแขนเสื้อเราเลย  น่าเกลียดจริงๆ”

 ผมเอามือปาดน้ำลายที่ปาก แล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่  ผมไปซบแขนติงตั้งกะเมื่อไหร่  เห็นรอยน้ำลายผมเป็นดวงๆเลยเลอะเสื้อติง  อายเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะทำไงดี

“แหะๆๆ มันเลอะไปแล้วนี่” ดีที่เป็นเพื่อนกัน  ถ้าเป็นผู้หญิงที่จีบอยู่คงเสียเซลฟ์กว่านี้

“เอางี้แล้วกันติง  เพื่อเป็นการขอบคุณที่มาเป็นเพื่อน แล้วก็ขอโทษที่ทำเลอะ  เดี๋ยวเราซื้อเสื้อให้ใหม่ตัวนึง  ดีไม๊ครับที่รัก” ติงก็รับมุกครับ

“ดีซิคะที่ร๊าก ติงชอบ”

แล้วติงก็มาเกาะแขนแล้วจุ๊บแก้มผมเบาๆ  ทำเอาผมเหวอไปเหมือนกัน 555 แต่ชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ ห่างหายไปนานกับสัมผัสของผู้หญิง แต่ว่ามันดันมามีมารน่ะครับ มารเสียงคุ้นๆ

“น้องโอมพี่ดูหนังไม่รู้เรื่องเลย”

ผมสะดุ้งเลยเสียงคนที่คุ้นเคยครับ  ไอ้พี่คมมานมานั่งหลังผมได้ไง  เซ็งว่ะทำไมไม่ไปผุดไปเกิด  สงสัยพรุ่งนี้ตอนใส่บาตรตอนกรวดน้ำต้องอุทิศส่วนกุศลให้แล้ว

“โทษครับพี่”

ผมกับติงแยกตัวจากกันเลยครับ  แอบหันมาหัวเราะแหะๆให้กันนิดนึง แล้วก็ดูหนังกันต่อ  แล้วผมก็นอนหลับอีก  ไม่รู้จะมาดูทำไม๊เหมือนกัน เสียดายเงินจริงๆ  จนหนังจบล่ะครับถึงตื่นขึ้นมา  แล้วก็เจอพี่คมอีก

“โอมไปทานข้าวด้วยกันไม๊พี่เลี้ยงเอง”เอาอาหารมาล่อ  คงเห็นว่าผมชอบกินฟรีละซิ  มันก็ถูกอ่ะนะ  แต่วันนี้ไม่อดอยากน่ะขอบอก  บ้านมีอันจะกินนะพี่

“ไม่ดีกว่าพี่  พอดีนัดเพื่อนอีกคนไว้ด้วยครับ”
เกรงใจนิดหน่อยครับ แต่ไม่อยากมากกว่า  แค่นี้เรื่องของผมก็ยุ่งน่าดูแล้ว  ไม่อยากให้ยุ่งไปกว่านี้

“ไม่เป็นไร  เพื่อนก็มากินด้วยกันนะโอม  ถือโอกาสฉลองปีใหม่ด้วยไง”

ว้อนท์มากเลยเหรอพี่  ผมชักเกรงใจ  แกคะยั้นคะยอเหลือเกิน  หันไปมองหน้าติง  เธอทำหน้าสมองกลวง ทำนองว่าตามใจโอม เอาไงดีล่ะ  ขณะที่ผมลังเลอยู่ก็มีเสียงหล่อๆลอยมาครับ

“น้องไปเถอะครับ  จะได้คุยกันหลายๆคนสนุกดี”

ไม่ใช่พี่คมนะครับที่พูดเนี่ย  แต่เป็นคนที่มาด้วยกับพี่คมที่ผมบอกว่า หล่อมั่กๆหล่อได้โล่ห์เลยล่ะ  ผมเกือบจะตกลงไปแล้วครับแพ้คนหน้าตาดี  ท่าทางพี่หน้าหล่อแกก็เป็นมิตรดี

ผมก็ยืนคิดอยู่ล่ะครับ  แต่พี่คมแกลากผมไปแล้วครับ  เห็นบุ้งมันเดินมาพอดี  ทำหน้างงๆครับ  ผมเลยได้แต่เรียกเพื่อนผมให้ตามมา

“ติง บุ้งไปเถอะ”เห็นพี่หน้าหล่อนั่นก็หัวเราะเบาๆครับแล้วก็เดินตามกันไป

พี่คมพาผมเข้าไปทานอาหารญี่ปุ่นครับ  ตามใจกินก็กินบังคับกันมากินแล้วนี่งั้นขอสั่งแบบเกรงใจแล้วกัน

ผมเลยสั่งสเต็คปลาหิมะเลยครับ แอบอ่านราคาแล้วทำเป็นสมองเสื่อมลืมไป 555
ส่วนติงกับบุ้งคงเกรงใจเหมือนกันก็คนไม่รู้จักกันนี่ครับ แต่เห็นติงสั่งปลาดิบมากิน บุ้งก็สั่งข้าวหน้าปลาไหลคงกะว่าวันนี้จะได้พูดจาไหลลื่น หุหุหุ  วันหลังคงไม่มีใครคิดเลี้ยงข้าวเราสามคนแล้วครับ  เพราะเป็นคนขี้เกรงใจมากกก อิอิ 

ท่าทางบุ้งยังไม่รู้เรื่องครับ   มันคงงงว่าทำไมขบวนผมมันใหญ่ขนาดนี้ มันเลยแอบกระซิบผมว่าไปห้องน้ำกันไม๊   ผมฟังทีแรกก็ตกใจเมิงจะทำไรกรูอีกรึเปล่าเนี่ย  กรูกลัวนะมาชวนเข้าห้องน้ำเนี่ย แต่ผมก็เพิ่งนึกได้ว่านัดจะมาเคลียร์กับมันนี่หว่า แล้วติงล่ะ

   หันไปดูติงคุยกับพี่รน(พี่สุดหล่อ)สนุกสนานไปแล้วครับ  ผมเลยบอกติงว่าขอไปห้องน้ำก่อน ติงก็พยักหน้าไม่ว่าอะไรครับ  ผมกับบุ้งเลยแว๊บไปหาที่นั่งตรงเก้าอี้ที่เค้ามีวางทั่วไปตามห้างนะครับ สถานที่ไม่อำนวยแต่ทำไงได้ครับ

“กรูจะขอโทษมรึงน่ะโอม เมิงอย่าโกรธกรูเลยนะ”

 ทำหน้าตาให้น่าสงสารครับไอ้เพื่อนWell ทำท่าจะมาดึงมือผมไปจับด้วย ผมเลยต้องเอามาไขว้หลังไว้ ผมน่ะคนใจอ่อนก็เห็นใจมันด้วย  ไม่น่ามาชอบคนอย่างผมเลยไม่รู้มีอะไรมาดลใจมันให้เห็นผิดเป็นชอบ แต่ก็มันน่ะนะ  เค้กอร่อยๆถึงจะแต่งหน้าเค้กไม่สวยยังไงก็ต้องมีคนชอบกินอยู่ดี เกี่ยวกันไม๊ครับ หุหุ

แต่พอนึกถึงที่มันมาทำเซ็กช่วลฮาลราสเม้นท์กับผม ก็ยังเคืองโว้ย
“แต่มรึงไม่น่าทำกับกรูแบบนั้น  มรึงก็รู้กรูเป็นอะไรกับพี่ต่าย” มันทำให้ผมซวยไปด้วย

“กรูรู้ว่ากรูผิด เออแล้วตาเมิงเป็นอะไรทำไมบวมๆ”

เอ๊า... ดันมาเหยียบตาปลาผมเข้าให้เกือบหายโกรธแล้วนะ โกรธต่อเลยภาค 2  มาทำให้ผมต้องใส่แว่นดำตั้งครึ่งค่อนวัน ตอนนี้ถอดแล้วครับอายมาก....มีแต่คนมอง  บางคนเอาโทรศัพท์มาแอบถ่ายผมด้วยคงนึกว่าเป็นดาราหนีมาเที่ยวกับแฟนผมจะบร้าตาย แต่ตอนนี้ตาก็ยุบไปเยอะแล้วครับ  ความหล่อค่อยๆคืบคลานกลับมาแต่ช้าไปหน่อย

“เมิงแหล่ะไม่ต้องมายุ่งกะกรู  เพราะมรึงคนเดียวพี่ต่ายโกรธกรูเลย”ผมปัดมือมันที่จะมาจับตาผม  แล้วดูมันทำคอตกเลยครับ  ไม่พูดอีกเลย เงียบสนิท

“......................”

“ถ้าเมิงทำแบบนั้นกระกรูอีก  คราวนี้กรูเลิกคบเลย  เป็นเพื่อนก็ไม่เอา มรึงจำไว้นะ”
ผมเอานิ้วจิ้มหน้าผากบุ้ง มานจะได้จำ

“คราวนี้เห็นแก่ความดีงามของมึงที่สั่งสมมาหลายสิบปี  กูอภัยทานให้” ผมพูดผิดรึเปล่าไม่รู้  ดูสำนวนแปลกๆ  แต่ผมว่าดูน่าเชื่อถือดี

บุ้งมันยังก้มหน้าครับ  ทำตัวน่าสงสารเชียวนะเมิง  ผมเลยอดใจอ่อนอีกล่ะ แต่พอผมประคองหน้าบุ้งที่ก้มอยู่ให้เงยขึ้นมา  ผมก็นึกว่ามันร้องไห้ไปแล้ว  แต่มันยิ้มอยู่นะครับยิ้มทั้งน้ำตาเลย ผมเลยตบกระบาลมันไปทีนึง  โทษฐานมาหลอกให้ผมใจเสียไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมกรู มันไม่ว่าครับได้แต่หัวเราะเหมือนคนบ้า  สบตาผมอย่างซึ้งใจ

“ขอบใจนะโอม...เพื่อนรัก” คำพูดของบุ้งทำให้ผมมีความสุขมากเลยครับ มันคงเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แล้วผมก็ลุกขึ้น ดึงแขนชวนมันไปกินข้าว  ป่านนี้เค้าคงสงสัยว่าไปเข้าส้วมอีกห้างรึเปล่านานจริงๆ แต่พอดีบุ้งมีสายเข้าครับ มันสะดุ้งเลย  แล้วหันมาบอกให้ผมเข้าไปก่อนเดี๋ยวมันตามไป ท่าทางมันแปลกๆครับ  แฟนโทรมาป่าวว้า  แล้วมาหลอกว่ารักผม ผมก็อดสอดรู้สอดเห็นไม่ได้

ผมเลยเดินเข้าร้านไปก่อน พอไปถึงพี่รนก็ทักเลยครับ 
“พี่กำลังจะไปตามนะเนี่ยเห็นหายไปนานเลย”

“พอดีเค้าล้างห้องน้ำน่ะพี่  เลยรอนานไปหน่อย” ผมเป็นคนไม่ดีจริงๆ ผิดศีลตลอด ชาติหน้าคงแย่  โกหกเรื่อยเลยไม่รู้จะทำไงดีนี่นา

แล้วพี่คมก็ถามผมว่า “พี่โทรเรียกต่ายมากินด้วยดีไม๊โอม”
ทำหน้าเจ้าเล่ห์อ่ะพี่คม  ใครจะไปยอมเล่า

“พี่ต่ายอยู่ต่างจังหวัดพี่คม  มาไม่ได้หรอก”เอามาทำไมให้มันวุ่นวายเล่า  แล้วบุ้งมันก็เดินตามเข้ามานั่งเงียบๆครับ

“เห็นว่าคุณต่ายจะกลับแล้วนะ  เดี๋ยวพี่ลองโทรดีกว่า”

จะห้ามก็ไม่ทันแล้วครับ  โทรไปแล้วพี่ค้มมมม.... ผมอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ   กลัวเจอพี่ต่ายถึงแม้จะทำใจมาแล้วทั้งวัน ผมเริ่มเลิ่กลั่กมองหน้าติง มองหน้าบุ้ง แต่สองคนนั้นไม่มองผมเลย ทำไงดี

“คุณต่ายเหรอ ผมเอง จะชวนมาทานข้าว เนี่ยโอมก็อยู่กับผม”

“ครับอยู่ที่ร้าน...ครับผมจะรอ” พี่คมพูดไปก็ยิ้มไป

“เดี๋ยวต่ายมา”พี่คมบอกผมแค่เนี้ย  ผมต้องพยายามยิ้มครับแสดงว่าเรารักกัน  เราไม่มีปัญหา  เราไม่ได้ทะเลาะกัน ผมดีใจมากที่พี่ต่ายจะมา เหอๆๆๆ ยิ้มเข้าไว้กรู

ผมมองปลาหิมะพึ่งจะกินไปได้ครึ่งนึง  ทำไมตอนนี้มันไม่อร่อยแล้วล่ะ  แต่ไอ้จะเลิกกินก็กลัวพี่คมด่าเล่นสั่งของแพงมาด้วย  ก็ต้องกล้ำกลืนกินต่อไป

“น้องโอมทานน้อยจังไม่อร่อยเหรอ”พี่รนถามผมอีกแล้ว ผมกำลังจะตอบพี่รน แต่บังเอิญหันไปเห็นหน้าบุ้งก็เห็นมันมองอยู่มันทำหน้าแปลกๆ

“อร่อยครับพี่...แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายพี่เลยกินไม่ค่อยลง”

บุ้งมันโวยขึ้นมาครับ “อ้าว...แล้วก็ไม่บอกโอมเนี่ย  ไม่สบายมากไม๊”

 มรึงจะโวยทำไม๊......กรูโกหกเค้าไอ้บ้าบุ้ง ผมต้องขยิบตาให้มันมันถึงรู้ตัว แต่พี่รนซิ

“อ้าวแล้วตาโอมเป็นอะไรขยิ๊กๆ บวมนิดๆด้วย”เง้อ....แต่ละคนจะมายุ่งอะไรกับผมนักหนานะ

“ผมโดนแมลงกัดน่ะพี่ วันนี้เลยเคืองๆนิดหน่อย”ตอบไปแล้วก็   ผม...อยากกก....กลับบบ...บ้านนนน

“เออพี่ว่าจะถามโอมอยู่เหมือนกัน  บอกพี่ว่าตาแดงแต่พี่ว่าตาอย่างกับร้องไห้มาแน่ะ”

พี่คมเสริมขึ้นมาอีกน่ะครับ ยังจำที่ผมตอบโกหกไปได้อีกนะว่าเป็นตาแดง ขนาดผมลืมไปแล้วนะ  ไม่รู้จะตามมาซ้ำเติมให้กรูวิบัติรึไงนะไอ้พี่คม   

ผมใกล้จะร้องไห้จริงๆแล้วตอนนี้  พี่ต่ายต้องใกล้ถึงแล้วแน่เลย  หันไปมองติงช่วยหน่อยดิเพื่อน ไอ้บุ้งผมไม่หวังพึ่งมันหรอกครับมานซื่อเกินไป

“โอมเป็นบ่อยพี่คมพี่รน  ชอบโดนแมลงกัดเรื่อยตาบวมประจำ  ที่จริงวันนี้เค้าก็ไม่อยากมาแต่ติงลากมาเอง”
ติงเพื่อนรักช่วยได้มาก ยังไงชวนคุยต่อไปก่อนนะ ขอทำใจเตรียมเจอพี่ต่ายก่อน

“พี่คมกับพี่รนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนเรียนเลยเหรอค่ะ”
ผมก็อยากรู้เหมือนกันเค้าเป็นแฟนกันรึเปล่า ดีแล้วที่ติงถาม แล้วเหมือนพี่คมจะรู้ว่าผมสงสัยอะไร

“ใช่ครับเรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมน่ะ  แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะน้องติง
พี่คมบอกติงครับแต่มองหน้าผม พี่รนก็มองหน้าผม  มามองผมทำไมล่ะ  ผมไม่ได้เป็นคนถามซักหน่อย แล้วพี่รนก็บอกผมว่า

“คนไม่มีแฟนทั้งคู่ก็อย่างนี้แหล่ะโอม ก็เลยต้องมาเที่ยวด้วยกัน”

ผมเผลอมองตาพี่รนแล้วแปลกๆครับ บอกไม่ถูก  เหมือนอย่างกับว่าพี่เค้ามองผมอยู่ตลอดหันไปทีไรก็จ๊ะเอ๋กันน่ะครับ ขณะที่ผมกำลังเบลอๆกับความหมายที่พี่รนส่งมาให้ผมอยู่นั้น  พี่ต่ายก็เข้ามาาาาา..............

“อ้าวคุณต่ายมาพอดี”

เสียงพี่คมที่ทักพี่ต่าย ทำผมสะดุ้ง บุ้งก็สะดุ้ง สงสัยเราอยู่ตลกคณะเดียวกัน 555

“สวัสดีค่ะพี่ต่าย”ติงไม่สะดุ้งครับยกมือไหว้พี่ต่าย  แต่ผมน่ะยังไม่กล้ามองหน้าพี่ต่ายเลย  พี่คมขยับให้พี่ต่ายนั่ง เลยกลายเป็นว่าเรานั่งตรงข้ามกัน

“คุณต่ายทานอะไรมารึยังครับ  แล้วนี่เพื่อนผมชื่อรนครับ” พี่รนส่งคำทักทายพร้อมรอยยิ้มไปให้พี่ต่าย

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เคยได้ยินคมพูดถึงคุณต่ายบ่อยๆ  เพิ่งเจอตัวจริงก็วันนี้โชคดีจังเลย”

“ครับยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน  ผมทานมาเรียบร้อยแล้วครับคุณคม” พี่ต่ายเท่าที่ฟังๆดูอารมณ์ดีครับ  คือผมฟังแต่เสียงแกน่ะครับ วางตัวไม่ถูกจริงๆ

แล้วคนที่เหลือเค้าก็คุยกันครับ เน้นครับว่าทุกคนที่เหลือเลยยกเว้นผมคนเดียว  ผมเครียดมากเลยครับเหมือนจะคลื่นไส้ยังไงไม่รู้  มันอึดอัดเอามากๆ แล้วผมก็สะดุ้งอีกทีตอนที่โดนทัก วันนี้ผมขวัญอ่อนจริงๆ

“โอมไม่สบายรึเปล่าหน้าซีดๆ”ให้ทายว่าใครพูดกับผมทายถูกให้รางวัลหอมแก้มพี่คม 1 ฟอด สงสัยไม่มีใครอยากทายใช่ไม๊ล่ะ  หึหึหึ เฉลยก็ได้

ตอนแรกที่ได้ยินเสียงนั้นผมแทบจะวิ่งออกไปซื้อดอกไม้ธูปเทียน เอากลับไปไหว้พระที่บ้านคืนนี้  ก็เสียงที่ว่าเป็นเสียงพี่ต่ายครับ  พี่ต่ายพูดกับผมแล้วนี่ดีใจสุดๆ 

ผมค่อยๆช้อนสายตาที่ปริ่มๆไปด้วยน้ำตามองพี่ต่าย  เสมือนว่าไม่มีใครนั่งอยู่กับเราเลย พี่ต่ายถามผมซ้ำอีกครั้งว่า
“โอมไม่สบายใช่ไม๊  พี่พาไปหาหมอไม๊โอม”

พี่ต่ายที่แสนจะห่วงใยผมก็กลับมาแล้ว  แต่รอบตัวผมตอนนี้มีแต่โจทย์นั่งรายล้อมอยู่เต็มไปหมด ทั้งบุ้ง พี่คม พี่รนนี่ก็ท่าไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่  มีติงนั่งริงไซด์เป็นผู้ชมแถวหน้าอยู่คนเดียว

 ตัดสินใจขั้นเด็ดขาดงัดไม้ตายที่จะตัดปัญหาทั้งเรื่องบุ้งเรื่องพี่คมเรื่องพี่รันที่ท่าทางไม่น่าไว้ใจ  ถือซะว่าส่งความอายไปเที่ยวปีใหม่เดี๋ยววันที่ 2 ค่อยให้มันกลับมาทำงาน ผมพูดเสียงเบาๆตอบพี่ต่ายไปว่า

“ผมไม่สบายเพราะคิดถึงพี่ต่ายแหล่ะ”

เหอๆๆๆ เงียบเป็นสากกระเบือกันทั้งโต๊ะครับ มือถือช้อนถือตะเกียบค้างกันไปเลย งงกันละซิ !!!!! คงนึกกันไม่ถึงว่าผมจะใจกล้าหน้าทนขนาดนี้  ก็บอกแล้วว่าส่งความอายไปเที่ยวมันยังไม่กลับมา 

ผมค่อยๆละสายตาจากพี่ต่ายที่ยังเอ๋อรับประทานอยู่ หันมามองหน้าพี่คมที่ขมวดคิ้ว พี่รนก็ดูเจื่อนๆไปหน่อย ติงเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะครับ ส่วนบุ้งตาปริบๆมองผมละห้อยเลย กลับมาที่พี่ต่าย

พี่ต่ายมองผมตาเชื่อมเลยครับ ผมไม่นึกว่าจะได้รับสายตาแบบนี้อีกแล้ว  พี่ต่ายเอื้อมมือมาลูบแก้มผม แล้วก็บอกว่า

“พี่ก็คิดถึงโอม”

หุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุหุ

ความอายไม่อยู่แต่ความเขินยังทำงานครับ  เอาไปเลยโอทีวันหยุด4เท่าไอ้เจ้าความเขินผมเขินซะหน้าแดงหูแดงทั้งที่ตัวเองเป็นคนเริ่มชงลูกก่อนแท้ๆ  แค่พี่ต่ายรับลูกเอาไปเลี้ยงต่อเท่านั้นเอง

คนที่เหลือไม่ต้องพูดถึงครับหน้าตาแสดงความอิจฉาตาแหกกันหมด  ผมได้ยินเสียงติง Yes! Yes! Yes! เบาๆ อยากไปสะกิดว่า ออกนอกหน้าไปนิดนะเพื่อน เหอๆๆ  แต่มือไม่ว่างครับบิดมือตัวเองกันอยู่นั่นแหล่ะ

ผมว่าเผลอๆจะมีพวกผู้ชมไม่ได้รับเชิญที่ชอบนักเรื่องของชาวบ้าน พวกโต๊ะอื่นน่ะครับคงแอบมองอยู่ด้วยแน่ๆ  เพราะจะว่าไปแล้วผมว่าโต๊ะผมเนี่ยเป็นที่รวมของคนหน้าตาดีครับ  ใครๆก็คงสนใจอยู่แล้วด้วย  คือมันมีรังสีแกมม่าเบตาออร่าเปล่งประกายเรืองรองออกมาน่ะครับ  ผมเลยยิ่งเขินเข้าไปใหญ่

บรรยากาศของโต๊ะมันก็แปลกๆครับจะว่าหวานซึ้งมันก็คงใช่สำหรับผมกับพี่ต่าย  แต่คนอื่นเนี่ยผมก็บรรยายไม่ถูก  รู้แต่ว่าคงมีคนที่หงุดหงิดคนนึงแน่ๆก็พี่คม พี่คมคงอยากกลับบ้านไปล้างซวยแล้วครับ อิอิ

“อิ่มกันแล้วใช่ไม๊งั้นผมเรียกเก็บเงินนะ”

พอพี่คมพูดแบบนั้น ทุกคนก็พร้อมใจกันพยักหน้าโดยมิได้นัดหมาย เป็นอันว่าพี่คมเลี้ยงหมดไปสองพันกว่าบาทเกือบสามพันครับสะจายผมที่สุดอยากชวนดีนัก  แต่พี่เค้าขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกครับแกรวย  เผลอๆแกโกนหมดแล้วมั๊งด้วย ฮ่าๆๆๆ

   กินเสร็จพวกผมก็ชิ่งซิครับคงไม่อยู่ให้เค้าเปลี่ยนใจเรียกมาหารหรอก พวกนักบัญชีนี่ไม่น่าไว้ใจครับเอะอะอะไรหารเท่าหมด  เราพร้อมใจกันขอบคุณแล้วก็สวัสดีลาพี่คมกับพี่รน 

พี่รนมองผมกับพี่ต่ายแปลกๆ  พี่ต่ายคงสังเกตเห็นเหมือนกันเลยมองหน้าผมแล้วดึงมือผมไปจับเอาไว้ให้ผมไปยืนใกล้ๆ   พี่คมโบกมือให้พวกผมแล้วจับมือพี่ต่ายเขย่าแบบฝรั่ง

“โชคดีปีใหม่นะน้องๆทุกคน  คุณต่ายแล้วเจอกันที่ทำงานนะ”

ส่วนพี่รนก็ส่งยิ้มสวยมาให้พวกผม  แล้วมาหยุดที่ผม”ยินดีที่ได้รู้จักน้องๆทุกคน  แล้วคงได้เจอกันใหม่”

ผมก็เลยส่งยิ้มกลับไปให้   แต่รู้สึกได้ถึงมือพี่ต่ายที่บีบมือผมแน่น ผมถึงรู้สึกตัวว่าเหาเก่าเพิ่งเอาหวีสางออกไปหมด  จะหาเหาใหม่มาใส่หัวอีกล่ะ  ลืมตัวไปหน่อยนึง หุหุหุ
แล้วพวกเราก็แยกย้ายกับกลุ่มพี่คมครับ  พี่ต่ายเลยชวนบุ้งกับติงกลับด้วย

“ไปบุ้งติงเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน” พี่ต่ายกลับมาใจดีเหมือนเดิมแล้วครับ  แต่ยังไม่ปล่อยมือผมจับซะแน่นเชียว

“พี่ต่ายติงขอแยกกลับเองดีกว่าค่ะบ้านคนละทางกัน     สวัสดีค่ะพี่ต่าย ”

แล้วติงก็ดึงมือผมออกไปคุยครับพี่ต่ายเลยยอมปล่อยมือผมแต่โดยดี  ผมหันไปมองพี่ต่ายกับบุ้งคุยอะไรกันไม่รู้

“โอมอย่าลืมนะติดเสื้อติงตัวนึง  วันนี้ติงตื่นเต้นมากเลยโอม  ติงว่าหนังวันนี้ไม่สนุกเลยโอมว่าไม๊”

“ไม่รู้เหมือนกัน หลับไปค่อนเรื่อง แหะๆๆ”

“ติงว่านะ  เรื่องโอมเนี่ย  มันส์สุดๆรู้งี้ไม่เสียตังค์ไปดูหนังหรอก ”ติงหัวเราะเบาๆ ผมต้องเขกหัวติงไปทีนึง

“โอ๊ย  โอมมาเขกหัวติงทำไม....ผมไม่สบายเพราะคิดถึงพี่ต่าย.....หมั่นไส้จริงจริ๊งๆๆๆ”ติงทำเสียงทำหน้าล้อเลียนผมครับ  สงสัยความอายกลัวรถติดเลยกลับมาก่อน ผมอายมั่กๆเลยครับ หึหึหึ ทำไปได้นะกรู เขินจริงจริ๊ง

“ติงห้ามแซว......”

“พี่ต่ายเค้าไม่โกรธโอมแล้วนะดีใจด้วยเราไปก่อนละ  คืนนี้เราคงนอนหลับฝันดี ฮ่าๆๆ”แล้วติงก็โบกมือลาไป  บุ้งกับพี่ต่ายยังคุยกันอยู่ครับ  แต่พอผมเดินเข้าไปก็เงียบ ผมไม่ชอบเลยเหมือนโดนนินทายังไงไม่รู้

“ไปกลับบ้านกัน”พี่ต่ายเดินโอบไหล่ผมกลับไปที่รถครับ  ผมแอบมองบุ้งมันก็หน้าจ๋อยๆน่ะครับ  แต่คงทำใจได้แล้วล่ะ  ตอนอยู่บนรถผมว่าดีครับ  พี่ต่ายก็ชวนผมกับบุ้งคุยไปเรื่อยๆ
ผมอดแปลกใจไม่ได้พี่ต่ายใจดีมา๊๊ก  ทำไมวันก่อนดุกับผมจังเลย แต่ก็ดีเหมือนกันครับที่ที่รักกับเพื่อนรักปรองดองกันไว้ก็ดี  ผมคนกลางก็สบายใจ  ผมว่าจากวันนี้ไปอะไรๆก็น่าจะดีแล้ว.....มั๊ง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 :m29:กว่าจะเสร็จ

[pongsj]

  อ่านตอนนี้แล้วซะใจพี่คมจิงๆ หน้าแหกกลางร้านเลย สมๆๆๆๆๆๆ สงสัยกะแพ็คคู๋กับ

อีตาพี่รน ให้มาจีบโอมแน่ๆ สมๆๆๆๆซะใจจิง อิอิ

ปล.สงสัยกลับบ้านคืนนี้พี่ต่ายไม่ปล่อยโอมไว้แน่ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[aisen]

โอ้ย หนุกหนานได้ใจจิงๆ

[Simply Blue]

55555  "ผมไม่สบายเพราะคิดถึงพี่ต่าย..."  โย่ สุดยอด เจ๋งจริง 

แบบนี้พี่ต่ายต้องให้รางวัลน้องโอมเยอะๆๆแล้วละ 5555555

[SoN]

 

[acht]

สุดยอดเลยโอม 

[Just let it be]

อ่านตอนนี้แล้วได้ใจไปเตมๆ เลยอะ

แต่ว่า  พี่คม  กะพี่รน  นี่ชักยังไงๆ นะ

มีแผนไรรึเปล่าก็ไม่รู้อะ


น่าเปนห่วงจิงๆๆๆ