หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238)

[bobby_bear]

 

ไม่ไหวแล้ว เขินแทนธามอ่ะ
พี่กันต์จังน่ารักมาก อยากได้พี่กันต์มาเป็นของตัวเอง อิอิอิอิ
ธามอ่ะ ซ้อมไว้ ไม่นานคาดว่าน่าจะได้พูด แต่ไม่รู้พี่กันต์จะให้พูดจบประโยครึป่าวน้ออออ

[away3g]

ทามน่ารักอ่ะอยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

[michiko_love]

  กอดคู่นี้พี่กันต์จัง น้องธาม น่ารักขึ้นทุกวัน

ชอบเรื่องนี้มาก รวมเล่มเมื่อไหร่ไม่พลาดคะ ^^

[Imagine]

โอ้ยยยยย หมอหมาตอนนี้โคตรของความน่ารัก 
พี่กันต์แคะขี้หูรอฟังเลยดีกว่าค่า 5555555555 .

[ease supsnerv]

จะน่ารักไปไหนนะคู่นี้  อ่านแล้วอิน!!

[milkshake✰]

แทบดิ้นตายอ่ะเรา 555555555555555555555555555555555'
แต่พี่ภู x หนึ่งนี่น่าสสนใจนะคะ

[Momichi]

กรี๊ดธามน่ารักอ่ะ บอกแล้ว พูดคำนั้นไปแล้ถึงจะพูดในใจก็เถอะ 555
ที่แท้ความหลังครั้งมปลายของหนึ่งเป็นแบบี้นี่เอง

[EoBen]

โคตรรร น่ารักเลยอ่ะ

ผู้ชายคนนี้ พี่กันต์

แมร่งเอ้ยยย ออกมาก่อนจบนิดนึง

เพื่อนหนึ่งตัวประกอบไปเลยทีเดียว

อยากจะ กรี๊ดดดดดดดดดดด

อร๊ายย น่ารักเวอร์

อยากโดนกระซิบแบบนี้บ้าง

เอาเถอะ

เชื่อเลยว่า ต่อให้แมนแค่ไหน ถ้าเจอพี่กันต์เข้าไป

เหลววแมร่งทุกรายย

เบน ยอมตั้งแต่เห็นหน้าแระ

ก๊ากกกกกก

ปล. ตอนนี้ เบนติดคำว่า  "จังไร" มากอ่ะ 

[tay028643904]

ธามน่ารักไปแล้ว>w<
พี่กันสู้ๆ พี่กันสู้ๆ ♥
รอน้ะฮับ(:

[Maprang_W]

พูดให้ได้ยินมั่งก็ได้น้า

[133113]

ไม่ได้เข้าเล้านานนน ได้กลับมาอ่านต่อทีเดียวรวด
ขอบอกว่าฟินทุกตอนนจริงๆๆๆๆ 
ยิ่งตอนล่าสุดนี้ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ขอกอดคนแต่งรัวๆที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาา 

[takara]

อร๋าย เขินแทน ธามรักพี่กันต์

[Azitten]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วเขิลลลลลลลลลลมากกกกกก
พี่กันต์จะน่ารักกกกไปไหนเนี่ยยย น้องธามก็น่ารักอะ
หวานนมากกก โลกนี้มีเพียงเราสอง
 

มีผู้ชายอย่างพี่กันต์อีกไหมอะ อยากได้ๆๆๆมั่ง 

มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ รออ่านความหวานแล้วก็การโดนล้วงลับต่อไป
ท่าว่างานนี้น้องธามอาจจะไม่รอด พี่กันต์มาด้วยแบบนี้
ไม่บอกเพื่อนก็เหมือนบอกหละเนอะ

[Karn12]

ลุ้นตอนหน้าใหธามเสียตัว

[nova.ki]

อ้ากกกก  อยากจะบอกว่าเรื่องนี้ทำให้อิชั้นตีนกาขึ้น

เพราะอะไรหน่ะหรอ  ก็น่ะหวานซ่ะ...คนอ่านก็ยิ้มจนปากฉีก เห้อ~

สนุกมากแบบไม่ไหนแล้ว  ถ้ามีรวมเล่มดิฉันจะตามแน่นอนค่ะ   

[lighter]

อย่างกับฝันไปแล้ว

เย้ๆๆ ธาม ยอมๆๆไปเถอะพี่กันต์รวยนะ อิอิ

[shabushabu4]

เหล้าไม่ดีนะจ้ะ เพราะอาจทำให้เสียตัวได้

[hardened-boy]

 
คืนนี้หมอธามไม่รอดแน่

[Ciin]

ธามน่ารักขึ้นทุกๆๆๆวันเลยย
พี่กันต์อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจน้า รอธามสับสนทางเพศแป๊บนึง 5555

[flyingploy]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก อ่านเรื่องนี้แล้วหลงมากกกกกกกกกกก

[JangBouyoung]

  ตามอ่านทันละค่าาาาา ชอบจังเลยเรื่องนี้
อ่านไปก็ลุ้นไป แอบมีน้ำตาซึมคู่ของเชฟกะลูกเจ้าของฟาร์มจระเข้
แต่ในที่สุดก็ปรับความเข้าใจกันได้ เย้ๆๆๆๆๆๆ จะรอตอนต่อไปนะคะ

[ปลาทองสีชมพู]

เอร้ยยย..ธามอย่าซ้อมพูดในใจนานนะ
คนอ่านรออยู่..ฮ่าๆๆๆ
หนึ่งแมร่งโคดเก่งเลยหว่ะ..ถามซะธามหนีคำตอบไม่ได้เลย..O.o

[pemiko2012]

ตามอ่านจนทันแล้ว
ดีใจัง ^^

แอบร้องไห้ด้วย ตอนหมิงกะนาย
น่าสงสารหมิง จัง แต่ในที่สุดนายก็ใจออ่นแล้ว

พี่กันต์น่ารักมากกกก
ผุชายแบบนี้หาได้ที่ไหนมั่ง(ไม่มี) คงหาไม่ได้ตามตลาด ฮ่าๆๆๆๆ
ธาม พยายามหักห้ามใจชิมิ สมองบอกไม่ แต่ใจอ่าบอกใช่เลย
ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว ผ่านมาแปดปี ฏยังคิดถึง
นี่นะหรือ ใจไม่คิดอะไร อิอิ

บอกรักพี่กันต์ไวๆนะ เค้าจะได้ดีใจ
ในที่สุดแปดปีที่ยังคงจดจำ และยังรอ ก็มีความหมาย

[smirnoi]

คิดถึงคนเขียน

[taltal020441]

อ๊ายยยยยยยยยย

น่ารักอ๊ะ!!
ขออย่างนึง.... คนเขียนอย่ามาม่าน้าาาา

[phoenixa]

ภูนี่คือใคร
เคยออกมาแล้วหรือยัง
แต่คิดว่าต้องมีบทบาทต่ออย่างแน่นอน
เพราะไม่งั้นคงไม่มีบทเข้ามาแบบนี้หรอก

ธามน่ารักเนาะ
ยอมรับความรู้สึกของตัวเองแล้ว
แม้ว่าตลอดเวลาจะก้ำกึ่งมาตลอด
เหมือนจะยอมรับแต่ก็ยังลังเล
แต่คราวนี้แน่ใจแล้วสินะคะ

[u_cosmos]

ยังคงปลื้มพี่กันต์อย่างต่อเนื่อง
คนอะไรหยอดได้ทุกเวลาและสถานการณ์จริงๆ แถมยังน่ารักอีกต่างหาก
หลงไปหมดแล้วนะเนี่ย. ><

รัก(หมอเหี้ย)แบบกุดๆของหนึ่งก็เป็นมาแบบนี้นะเอง
ที่ชอบหมอตอนนั้นคงเพราะยังไม่เคยเจออะไรแปลกๆละมั้ง. ฮ่าๆ

ปล.ถ้ารวมจริงเค้าก็เอาจริงนะเนี่ยเรื่องนี้อ่ะ

[twenty8]

เค้าจะเอารวมเล่มมมมม เค้าจะอาวววววววว เจาเจาเจาาาาาาา
-นอนดิ้น-

[gargoyle]

53
อีกด้าน
.................................................................................................

ผมลุกขึ้นไปโยก แล้วก็ลงมานั่งใหม่ นั่งเป็นเพื่อนไอ้หนึ่งที่เงียบกริบเป็นเป่าสากแบบไร้สาเหตุ ไม่รู้เพราะอะไร ส่วนเสี่ยปาล์มกับพีทหายหัวไปในหมู่ฝูงชนที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง

หลุกหลิก ยุกยิก และอยู่ไม่สุข คือคำอธิบายไอ้เสี่ยได้ในตอนนี้ ที่มาของชื่อเสีย นอกจากเงินหนาแล้วเสี่ยยังมีลักษณะสำคัญขอเสี่ยคือเสี่ยชอบสาว เสี่ยชอบป้อ เสี่ยชอบเข้าคลุกวงใน โต๊ะไหนเปิดช่องว่าง เสี่ยเสียบเข้าให้ เสี่ยมีอาวุธคือหน้าตากับรอยยิ้มแบบเสี่ยๆ ความรู้เรื่องสัตว์เลี้ยงตัวเล็กตัวน้อยที่ทำให้สาวๆทึ่งในความรู้ของมัน แถมยังโม้เรื่องหุ้นเรื่องรถได้อีก เอวพลิ้ว ตัวพลิ้ว มือปลาไหล เรียกว่าอยู่ในปาร์ตี้ร้อนดังกับไฟเอร์เลยทีเดียว แต่ก่อนผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปเป็นคู่หูมันได้ยังไง เพราะตอนนี้ ผมนั่งนิ่ง ชงเหล้า ข้างขวาคือไอ้หนึ่งที่นั่งหาเหยื่อหนุ่ม และข้างซ้ายคือพี่ภูที่ไม่รู้มาจากไหน แล้วพี่กันต์ไปไหนน่ะเหรอ

...ไปเป็นคู่หูเสี่ยปาล์มแทนผมแล้ว

ผมไม่เคยเจอกับพี่กันต์สุดเหวี่ยงเต็มรูปแบบขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้คือแบบไม่มีมาดแห่งความใจเย็น ความสงบ ความโรแมนติก ความขรึมใดๆ ใส่เต็มแม็ก ให้ใครมาบอกว่าเป็นเกย์ตอนนี้ก็คงไม่มีใครเชื่อ เพราะสไลด์สาวขนาดนี้ เห็นแล้วอยากจะตะโกนใส่หูดังๆว่าผมก็นั่งอยู่นะพี่กันต์ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะ...




…………………………………………………………………………………
ชั่วโมงที่แล้ว....

“ธามพี่อยากกินเหล้า” พี่กันต์กระซิบข้างหูผมตอนที่ผมกำลังจะยกแก้วเหล้าขึ้นซด ถามว่ากลัวใครเห็นไหม เลิกกลัวไปแล้ว คนกำลังชุลมุน กระซิบก็ไม่แปลก

“กินดิ” ผมยกน้ำสีอำพันขึ้นจิบ รสชาติขมปร้าแต่ชุ่มชื้นร้อนซ่านบาดคอแบบบอกไม่ถูกไหลลงสู่ลำคอ

“แล้วใครขับรถกลับอ่ะ” ผมรู้แล้วว่าพี่กันต์จะขออะไร มือพี่กันต์ยกขึ้นรั้งแก้วในมือผมแล้วยิ้มหวาน ท่าไม้ตายที่กี่ทีก็ไม่เคยรอด...

“เห้ย..”

“ไอ้สี่ตัวที่บ้านไม่มีคนให้อาหารนะ นะธามนะ” เสียงนุ่มกระซิบข้างหูอีกครั้งเป็นการอ้อนวอน กลิ่นน้ำหอมกลิ่นโปรดที่ผมเองก็ใช้แต่มันออกมาจากตัวพี่กันต์ลอยปะทะจมูกยิ่งทำให้ปฏิเสธยาก ทั้งหัวใจที่เต้นกดดันอยู่ แล้วจะขัดอะไรได้ ก็รักไปแล้ว ไม่กินก็ได้วะ...

“โหพี่กันต์” ผมมีโอดครวญเล็กน้อย

“นะธาม” มันทรมานใจมากที่มีคนแบบพี่กันต์มากะซิบ อ้อนอยู่ข้างหู...

“ก็ได้ๆ” ผมวางแก้วเหล้าลง พี่กันต์เลื่อนเหล้าแก้วใหม่ที่เต็มไปด้วยมิกเซอร์แต่เหล้าแทบไม่มีให้ผมพร้อมยิ้มกว้าง

................................... .............................................




พี่ภูกำลังชวนไอ้หนึ่งคุยข้ามหัวผมอยู่ ผมว่าจะเปลี่ยนที่นั่งแล้วแต่ไอ้หนึ่งดูท่าทางจะไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น มันให้ผมนั่งแทรกเอาไว้ตรงกลาง พี่ภูเลยต้องพูดข้ามหัวผมไปอย่างช่วยไม่ได้ พี่ภูเป็นเพื่อนพี่กันต์ ข้อมูลที่พี่กันต์ให้มาคือเป็นเภสัชกร และเจ้าชู้มาก ไม่แปลกใจเลยเพราะทั้งสายตา ท่าทาง ทุกอย่างไปด้วยกันหมด

“ยังอยู่บ้านหลังเดิมหรือเปล่า” พี่ภูถามไอ้หนึ่ง

“ยังอยู่ที่เดิม” หนึ่งมันตอบเซ็งๆ เหมือนจะรู้นิสัยพี่ภูดี

พี่กันต์เดินยิ้มร่ากลับมานั่ง รู้สึกเหมือนเห็นภาพพี่กฤษณ์ทับซ้อนยังก็ไม่รู้ ผมกลัวว่าไอ้ที่ดีมาตลอดของพี่กันต์จะมาดีแตกต่อหน้าต่อตาผมให้ผมเห็น ในเวลาที่ผมกลับตัวไม่ทันแล้ว โคตรกลัวเลย เพราะทุกครั้งมีแต่พี่กันต์ต้องมาคอยดูผมตอนผมมีมุมเสียๆหายๆ แต่นี่มาเป็นผมบ้างที่ต้องมามองพี่กันต์ในแบบที่ผมเคยเป็นให้พี่กันต์ดู

“ภูลุก” พี่กันต์พูดแล้วสะบัดมือไล่พี่ภูแบบอารมณ์ดี พี่ภูขยับปากด่าแบบไม่มีเสียงแล้วก็ลุกไปหากลุ่มผู้ชายโต๊ะเยื้องๆ โดยไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ น่าแปลกนะ ไอ้หนึ่งกลับนิ่งๆคราวนี้

“ไม่ลุกเต้นไปบ้างเหรอ” พี่กันต์ถามผม

“อยากให้ไปเหรอ” ผมจิบเหล้าจางสุดขีดที่พี่กันต์ผสมให้ไปอีกอึก ผู้หญิงที่พี่กันต์ไปหว่านสเน่ห์เอาไว้ขยิบตามาให้แต่พี่กันต์ดันก้มหน้าลง เป็นผมที่ขยับยิ้มรับแทน ซึ่งดูท่าทางฝ่ายนั้นจะหน้าหมองลงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ใช่ปัญหา เธอยังเล่นหูเล่นตาต่อกับผมได้

“ให้มันน้อยๆหน่อยนะธาม” พี่กันต์พูดขึ้นแม้ว่ามือจะคีบน้ำแข็ง...

“อะไรน้อยอ่ะพี่กันต์” เมื่อกี้นะแม่ง แทบจะสิงกันอยู่แล้ว ทีผมมองยังจะมาว่าอีก มันเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ควรพูด

“จะไปว่าอะไรได้ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน” มีตัดพ้อน้อยใจด้วยแฮะวันนี้ พี่กันต์ผสมเหล้าให้ตัวเองหนักมือมากเพื่อนพี่กันต์จจริงๆนั่งอยู่อีกโต๊ะกำลังทำความรู้จักกับเพื่อนหญิงคนใหม่แบบเต็มกำลัง ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดว่าพี่กันต์ย้ายมานั่งโต๊ะนี้แทนที่จะกลับโต๊ะตัวเอง

“ธามเปล่าทำอะไรสักหน่อย ทีพี่กันต์ธามไม่เห็นว่าอะไรเลย”

“ลองว่าดิ” พี่กันต์กระตุกยิ้มมุมปาก

“ทำไม ว่าไม่ได้ใช่ไหม” อยู่ๆก็รู้สึกน้อยใจแล้วจริงๆตอนนี้ พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มหวาน

“ว่ามาดิ ก็จะไม่ลุกไปอีกเลย” พี่กันต์ก็คือพี่กันต์ สายตาที่มองมาบอกว่าพูดจริง พร้อมกับท่านั่งที่เปลี่ยนเป็นเอาหลังพิงพนักสบายๆที่ดูแล้วเหมือนจะนั่งอีกนาน ไอ้ที่น้อยใจเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง ได้ยินเสียงไอ้หนึ่งไอแคกๆ แต่ใครจะไปสนวะ ในเมื่ออะไรๆมันก็รู้แล้ว อยากรู้นักก็เห็นซะให้พอเลยมึง

“เต็มที่เลยนะ กุลุกไปหาเพื่อนแปปนึง บังเอิญหน้าคุ้นๆ” ไอ้หนึ่งลุกขึ้นบ้าง คราวนี้ทั้งโต๊ะเหลือผมกับพี่กันต์ เมื่อกี้เห็นไอ้พีทแว้บๆอีกแล้ว สนุกสนานอยู่กับเสี่ยปาล์มตามประสาคนที่นานๆทีได้ขึ้นบกเจอแสงสี

พี่กันต์เอานิ้วมาเขี่ยหลังผมเล่นแบบเริ่มจะมืออยู่ไม่สุข พอหันไปก็เจอกับยิ้มแบบกรุ้มกริ่ม แก้มอมชมพูเพราะฤทธิ์เหล้าที่กระหน่ำมาตั้งแต่ที่งานโรงเรียน จนตอนนี้ก็มาจัดต่อถึงนี่ แบบไม่หยุดมือ ทั้งจากโต๊ะตัวเอง โต๊ะอื่นชงให้ด้วยไมตรีแอบแฝง ผมมองนาฬิกาที่มันเกือบจะตีหนึ่งเข้าไปแล้ว ก็สมควรจะมีอาการบ้าง

“พี่เริ่มเมาแล้วอ่ะธาม” ไม่ต้องบอกก็รู้

“แล้วทำไงล่ะพี่กันต์” ผมก็ได้แต่กินโซดากลิ่นเหล้าของผมต่อไป เซ็งจริงๆ

“ปากธามโคตรน่าจูบเลยรู้ตัวป่ะ” เออ พอกึ่มแล้วปากหวานเหรอเนี่ย ผมหน้าร้อนวูบเมื่อเจอกับประโยคนี้ พี่กันต์กระพริบตาปริบๆใส่ผมแล้วยิ้มหวาน

“ทำไมไม่ชอบผู้หญิงอ่ะพี่กันต์” ยิ่งมองยิ่งสงสัย ยิ่งเห็นสายตา ยิ่งเห็นการกระทำ

“ผู้ชายมันกว่า” ชัดเจนครับ ผมส่ายหน้า แต่พี่กันต์ก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นใหม่ “ล้อเล่น ไม่รู้ดิ แต่พี่รักธามนะ” เวลาเราเมา เราจะพูดทุกสิ่งที่เราคิด เคยได้ยินไหมที่ว่าคนเมาไม่เคยโกหก... ผมหวังว่าพี่กันต์ก็จะไม่โกหก

“อย่าให้พี่รอนานนะ สัญญาได้ป่ะ” พี่กันต์กำมือเป็นกำปั้นหลวมๆแล้วยกขึ้นมา

“สัญญา” ผมชนกำปั้นกับพี่กันต์เบาๆ ตอนที่ผมมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมเคยเกี่ยวก้อยสัญญา แต่ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ ให้ผมชนกำปั้นสัญญา ขอร้องให้ผมอย่าปล่อยให้เขารอนาน... แมนมากพี่

ผมยิ้มกับตัวเอง พี่กันต์ไม่ได้พูดอะไรอีก เหมือนกำลังพยายามครองสติตัวเองให้กลับมาเต็มร้อย ตบบ่าผมเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง เพื่อนพี่กันต์มองมาทางผม พอดีกับที่หนึ่งเดินกลับมา หน้านิ่งเหมือนเดิม ผมสงสัยจริงๆแล้วว่ามันไปโดนอะไรมาถึงนิ่งขนาดนี้ มาถึงมันก็นั่งลง กระดกเหล้าที่เหลือครึ่งแก้วรวดเดียวแล้วกระแทกก้นแก้วกับโต๊ะดังเคร้ง

“กุไปเจอโจทย์เก่ามาก” หนึ่งไม่ต้องรอให้ผมถาม ผมกับทุกทีที่มันจะไม่ค่อยบอกปัญหาตัวเองออกมา ไอ้ปาล์มกับพีทเดินกลับมาด้วย แต่ต่างกับตรงที่เหงื่อท่วมตัวแล้วหน้ามันบ่งบอกว่างงมากแต่ก็มีความสุขมาก

“ไอ้เหี้ยหนึ่งอะไรของมึงดึงกุมาทำไมวะ” เสี่ยปาล์ม

“ดึงมึงออกมาจากวงตีนไงสัส”

“ตีนอะไรของมึง” ไอ้พีทที่โดนลากมาก็ไม่ได้รู้เรื่อง ผมยิ่งไม่รู้เรื่อง

“เลือกคนช่วยเคลียร์ผิดคนไปหน่อย” ไอ้หนึ่งบอกสั้นๆ ไม่ทันขาดคำเสียงกรี้ด เสียงแก้วแตกก็ดังขึ้น คนแตกฮือออกเป็นวงกว้างบ่งบอกว่าท่ามกลางความชุลมุนมีคู่มวยกันแน่นอน ไอ้หนึ่งกุมขมับถอนหายใจเฮือก

“ไอ้หนึ่ง อะไรวะ” ผมถามมันงงๆ เหลือบมองไปเห็นโต๊ะพี่กันต์ที่มีกันอยู่สองคนกับพี่หมิงลุกขึ้นพรวดพราด พี่หมิงหน้าเครียด พี่กันต์ที่เมื่อครู่ดูเหมือนกึ่มๆหน้าตามีสติเต็มที่ ผมหันกลับมามองไอ้หนึ่งอย่างต้องการคำอธิบาย

“แฟนเก่า” หนึ่งพูดสั้นๆ

“แล้ว” ไอ้พีทถามเสียงหลง ใครจะคิดว่าเสน่ห์มันเหลือร้ายขนาดทำให้คนต่อยกันกลางผับได้วะ ไอ้เสี่ยปาล์มก็ตื่นเต็มตา

“มันหาเรื่องกุตื้อกุ แล้วพี่ภู เพื่อนพี่กันต์อ่ะ เลยเข้าไปช่วยไปกุ แล้วเพื่อนพี่กันต์อีกคน ที่ปากหมาๆแม่งก็เสือกไปด่าแฟนเก่ากุ แม่งเลย ตู้ม จบ!” ไอ้หนึ่งถอนหายใจเฮือก ไอ้ตัวการเสือกหนีมานั่ง แล้วให้คนไม่เกี่ยวตีกัน ไม่รู้จะเรียกว่ามันฉลาดหรือด่าว่าไอ้เลวดี ฉลาดตรงที่มันลากไอ้พีทกับไอ้ปาล์มออกมากันโดนลุกหลงได้ แต่ไม่ยอมห้ามพี่ภูกับแฟนเก่ามัน

เห็นภาพเป็นฉากๆ

“เลยกลัวพวกกุโดนลูกหลง”

“เออ” ไอ้หนึ่งพยักหน้า ผมปวดหัวจี้ด เงยหน้าขึ้นมาอีกที เสียงแตกเริ่มสงบแล้ว แต่พี่กันต์ กับพี่หมิงหายไป...

“ไอ้เหี้ย มึงไม่ไปห้ามวะ หนึ่งมึงบ้าป่ะเนี่ย” ไอ้เสี่ยปาล์มลุกพรวด กระชากแขนไอ้หนึ่งให้ลุกตามมัน ไอ้หนึ่งผู้มีมันสมองมากแต่แรงน้อยกดแต่เครื่องคิดเลขไม่อาจจะต้านทานแรงนายสัตวแพทย์อดีตมือวางอันดับหนึ่งของรุ่นในการล้วงตูดวัวตูดควายได้ เลยเซถลาลุกตามมันไป ตามประกบด้วยผมที่ลุกเพราะอยากรู้และห่วงกลังว่า พี่กันต์จะไปรวมวงซวย พร้อมทั้งเพื่อนบ้านที่มีเรื่องเดือดร้อนอะไรมันตกมาถึงผมทุกทีอย่างพี่หมิง ไม่ต้องคิดเลยว่าถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับพี่กันต์หรือพี่หมิง คนซวยคือผมแน่ๆล่ะส่วนหนึ่ง

กว่าจะแทรกผ่านคนที่มุงดูอยู่ได้ ผมก็แทบจะอ้วก ทั้งกลิ่นน้ำหอมกลิ่นตัว แรงเบียด แรงผลัก ขนาดตัวควายๆอย่างไอ้พีทยังทำหน้าเหมือนจะเป็นลม

“น้องอย่าเสือกดีกว่า” เสียงประกาศกร้าวดังมาจากผู้ชายหน้าตาดี ร่างสูง ไม่ต้องบอกผมก็เดาออกว่าคงเป็นแฟนเก่าหนึ่ง ไฮโซมาก แฟนเก่ามันเข็มขัดแอร์เมสตัว H กระแทกตามาแต่ไกล แต่ที่ผมควรจะสนใจก็คือคนที่ยืนเจรจาอยู่ คือพี่กันต์ ข้างๆมีเพื่อนพี่กันต์คนที่น่าจะเป็นทนายยืนเลือดไหลอยู่ ที่แขนเหมือนโดนเสษแก้ว เลือดหยดเป็นทาง

“พี่จะไม่มากไปหน่อยเหรอ แค่พูดจาผิดหูนิดๆหน่อย แล้วพี่มาทำร้ายร่างกายเพื่อนผมงี้” น่าแปลกตรงที่คนเป็นทนายไม่ได้พูด แต่โดนพี่หมิงจับแขนเอาไว้ พี่ภูที่เป็นหนึ่งในคนเริ่มเรื่องที่ผมพึ่งสังเกตุเห็นพี่กันต์ก็ดึงเอาไว้เหมือนกัน

“ถามเพื่อนน้องดีกว่าว่ามันพูดว่าอะไร แล้วใช่เรื่องของน้องไหมก็ไม่ใช่ โดนแค่นี้ยังน้อยไป”

“พี่ลวนลามน้องผมนะ คนเริ่มเรื่องน่ะ ผิดเห็นๆ” พี่ภูพูดนิ่งๆ แต่หน้าตาบอกว่าโกรธแบบสุดๆ หน้าแดงทั้งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และความโมโห ล้วนลาม ผมทวนคำนี้ในใจแล้วหันไปมองไอ้หนึ่งที่ไม่ปริปากอะไรสักคำ

“แล้วเสือกอะไรวะ เรื่องชาวบ้าน แฟนเขาเคลียร์กัน” ไอ้หนึ่งที่ยืนอยู่หน้าผมสบถเบาๆ แต่ก็เสือกยังนิ่งไม่ออกไปเคลียร์ ไอ้บ้าเอ้ย...

“ถ้าแฟนกันจริงน้องคงไม่ให้ผมไปช่วยดึงหรอกมั้ง แม่งดันทุรัง เขาไม่เล่นด้วยแล้วยังจะมาอ้าง” พี่หมิงยกมือตะครุบปากเพื่อนทนายที่ปากชวนหาเรื่องมากกว่าเคลียร์เรื่องไม่ทันแล้ว เหมือนราดน้ำมันเข้ากองไฟ อีกฝ่าโมโหมากกว่าเดิม ผมเข้าใจนะ เพราะผมเองก็เคยมีเรื่องแบบนี้แล้ว ยิ่งอารมณ์กรุ่นๆ เจอกับปากพล่อยๆ หมัดมันไวกว่าสมองสั่งอีก คนที่มุงอยู่เริ่มมีผู้ชายบางคนเข้ามาจับแฟนเก่าไอ้หนึ่งไว้ ทางร้านส่งคนมาเคลียร์แล้ว แต่บริกรที่มาเคลียร์ดูแล้วแทบจะไร้ประโยชน์เพราะขนาดตัวที่ผมว่าผมชนยังล้มง่ายๆ เอามาทำบ้าอะไร...

“เห้ย ปากแบบนี้มันควรจะโดนตีนบ้างให้แม่งสำนึกนะ” เพื่อนฝั่งโน้นเริ่มฮือขึ้นมา คนที่จับเริ่มรั้งไม่อยู่ ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าผมว่าต้องมีเละแน่ ไอ้หนึ่งสบถอีกครั้งรีบแทรกตัวเข้าไปห้ามแฟนเก่ามันก่อนที่ทุกอย่างจะพังไปมากกว่านี้ เสียงซุบซิบดังขึ้นเมื่อเห็นว่าต้นเรื่องปัญหาไม่ใช่ผู้หญิงน่าตาน่ารักสุดเซ็กซี่ แต่เป็นผู้ชายหน้าตาหมดจดแต่งตัวดี ที่ตอนนี้มีสีหน้าบอกบุญไม่รับ

“ศึกชิงนายเหรอวะ แม่งร้ายว่ะ” คนข้างหลังผมพูดขึ้นเบาๆ

“แยกเหอะ” ไอ้หนึ่งพูดเสียงแข็ง

“มันเริ่มนะ” แฟนเก่าไอ้หนึ่งตะโกนเสียงแข็ง

“ก็บอกแล้วไงว่ามันจบแล้ว ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ” ไอ้หนึ่งน่ากลัวมากตอนนี้ ผมในฐานะไทยมุงคนหนึ่งอึ้ง เสียงมันนิ่ง เรียบ เย็นชา หน้าเครียด ท่ามกลางผู้ชายตัวสูงหลายคน ไอ้หนึ่งตัวเล็กสุด แต่เข้ามาห้ามสถานการณ์ได้ชะงักที่สุกเพราะเรื่องเริ่มขึ้นมาจากตัวมัน

“ทำไม” คำพูดสั้นๆที่อีกฝ่ายพูดออกมาได้เพราะคงไม่มีคำที่ดีกว่านี้แล้ว

“มึงมันน่ารำคาญไง!” เสียงตะโกนดังลั่นไม่ได้มาจากไอ้หนึ่งแต่มันมาจากพี่ภู

“ไอ้เหี้ย!”

ผลั้วะ!

พริบตาเดียวสิ่งที่เหมือนจะดีขึ้นกลับกลายเป็นพัง เพราะการคุยกันที่เริ่มจะรู้เรื่องทำให้ต่างฝ่ายต่างปล่อยคนของตัวเอง แต่ที่ไม่มีใครคิดคือพี่ภูตะโกนขึ้นมา เมื่อไม่มีคนรั้งไอ้หนึ่งที่ขวางทางถูกผลักกระเด้นล้มกับพื้น หมัดเน้นๆชกเข้าที่หน้าพี่ภู ไม่รู้ว่าโดนเยอะหรือน้อย วงแตกฮืออีกรอบ แต่ยังไม่พอเพราะ พี่กันต์คนที่ใจเย็นที่สุดเหมือนจะเป็นคนช่วยคุมสถานการณ์ตอนนี้กลับทำให้ทุกคนตกใจด้วยการสวนหมัดแทนเพื่อนเข้าเต็มแรงไปที่หน้าของแฟนเก่าไอ้หนึ่งจนล้มคว้ำ ผมอ้าปาค้าง พี่กันต์...

“ไอ้กันต์มึงบ้าเหรอ” พี่หมิงคว้าตัวพี่กันต์มาได้ แล้วผลักเต็มแรงให้ออกไปนอกวง ถ้าไม่มีพี่หมิงไปขั้น ผมว่าพี่กันต์จัดอีกแน่ ผมตกใจมาก แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลก แค่ผมลืมนึกไป ว่าผู้ชายที่ใจเย็นคนนี้ ก็คือผู้ชายที่พกปืนไว้ในรถสปอร์ต ผู้ชายที่พยายามทำตัวแสนธรรมดากับผม แท้จริงคือผู้ชายที่ไม่ทำธรรมดาในสายตาคนอื่น

พี่กันต์โมโหจัด... ผมกลัว

 พี่หมิงวิ่งไปแทรกตรงกลางพี่กันต์ลากพี่ภู ผมวิ่งไปลากไอ้หนึ่งขึ้นมา และเพื่อนพี่กันต์อีกคนที่เหมือนจะเป็นคนไปเรียกผู้จัดการ ก็ดึงพี่ปูนทนายที่ปากชวนหาเรื่องออกไปจากวง รปภ.เข้ามาเคลียร์ โดยมีพี่หมิงกับเพื่อนพี่กันต์อีกคนที่ดูท่าทางจะรู้จักกับผู้จัดการร้านยืนเคลียร์แทน

...มันสงบลงแบบแปลกๆ และงงๆ เหมือนใครกดสวิตช์ปิด

“มึงโอเคไหมวะ” ผมจับแขนไอ้หนึ่งเอาไว้ มือมันโดนเศษแก้วบาด ไม่ลึกเท่าไหร่ แต่เลือดออก

“เหี้ยแม่ง” มันตอบผมแบบนี้แปลว่าโอเค

“เสน่ห์มึงร้ายแรงมากนะ” ไอ้พีทพยายามเล่นมุขให้ขำ ผมว่ามันขำไม่ค่อยออก ไอ้หนึ่งเดินไปนั่ง ผมแยกออกไปหาพี่กันต์ที่เดินกลับมาโต๊ะเยื้องกัน พี่กันต์ไม่เป็นอะไรสักอย่าง มีแต่ไปต่อยคนอื่นนี่แหละที่เป็น พี่ภูเลือดกลบปากดูไม่จืด ส่วนทนายที่ชื่อพี่ปูน เหมือนจะเดินเข้าไปทำแผลหลังร้าน

“ทำไมใจร้อนแบบนั้นวะ” เรื่องทะเลาะวิวาทเอาตรงๆผมเองก็ห้ามไม่ได้ยิ่งมีแอลกอฮอล์อยู่ในเลือด แต่พี่กันต์ที่น่าจะใจเย็นแล้วยั้งได้ กลับไปต่อยซะกลางวงคนเห็นเป็นร้อยๆ เกิดเรื่องขึ้นโรงพักซวยแบบดิ้นไม่หลุด ขนาดนี้แต่ละคนก็โตๆกันแล้ว รู้กันอยู่ว่าเพราะพอมีเรื่องขึ้นมามันเสียประวัติ ไม่นึกว่าจะเป็นพี่กันต์ที่ใจร้อนเอากับเขาด้วย เหลือบไปเห็นพี่ภู ที่เงยหน้ามามองผมแบบที่อธิบายความรู้สึกไม่ถูกเหมือนกันว่าอีกฝ่ายต้องการจะบอกอะไร

“ไม่รู้” พี่กันต์ตอบผมสั้นๆ นั่งลง เทเหล้าใส่แก้ว ผมคว้าแก้วเหล้าออกจากมือ

“ให้มันสงบกว่านี้ก่อนดีกว่าธามว่า กลับไหม” ผมเกลียดสถานการณ์แบบนี้ แบบที่ผมต้องมาเจอกับพี่กันต์ที่ไม่ใช่พี่กันต์แสนดีที่ผมเจอมาตลอด พี่กันต์ที่ตอนนี้หัวแข็ง เอาแต่ใจ และนิ่งจนบางทีผมก็หวั่น

“ภูมึงเป็นอะไรป่ะ” พี่กันต์ไม่ตอบผมแต่เลี่ยงไปถามพี่ภูแทน

“กุหลบได้นิดนึง เฉียดไป แค่ปากแตก กันต์มึงกลับเหอะ เดี๋ยวจะเดือดร้อน พวกกุจัดการกันเอง เอาไอ้เจ๊กกลับไปด้วย ไอ้เหี้ยนี่อยู่เดี๋ยวจะโดนซักเรื่องสัญชาติห่าเหวมันอีก โยมันเคลียร์ได้” พี่โยก็คงจะเป็นคนที่เข้าไปเคลียร์ตอนสุดท้าย หน้าตาน่าเชื่อว่าคงไม่มีใครกล้าแหย่ พี่กันต์เงียบไม่พูดอะไร ล้วงเอากุญแจรถวางใส่มือผม

“ฝากเรียกหมิงมาด้วย”

พี่กันต์เดินออกไป...

“มันก็แบบนี้แหละ อารมณ์มันร้อนเฉพาะบางเรื่อง” พี่ภูพูด คงพูดกับผม และเรื่องที่พูดคงหมายถึงพี่กันต์ “ธามอาจจะไม่เคยเจอ นานๆทีมันจะเป็นแบบนี้ แต่ปกติมันใจเย็นชิบหาย คิดซะว่าเจออีกมุมของมัน”

“ถ้าพี่ไม่เริ่มเรื่องกันผมก็ไม่ต้องมาเจอหรอกมั้ง” ผมพูดเหน็บๆ บอกตามตรงว่าเสียอารมณ์มาก

“โทษที” คำขอโทษสั้นๆที่เหมือนตอนนี้จะไม่ค่อยช่วยอะไร ผมเดินไปเรียกพี่หมิง เชฟต่างด้าวที่พึ่งจะรู้ตัวว่าควรทำประโยชน์ในนาทีสุดท้ายรู้ว่าหมดเวลาสนุกแล้ว ผมปล่อยให้เพื่อนร่ำลากันเล็กๆน้อยๆ ส่วนตัวผมเองก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนตัวเองบ้าง มันแต่ละคนก็เตรียมกลับแล้วเหมือนกัน

“กุต้องขับรถไปส่งพี่กันต์กับพี่หมิงว่ะ”

“เออๆ ขับรถดีๆนะมึง เดี๋ยวพวกกุกลับกะไอ้หนึ่งไม่เป็นไร” เสี่ยปาล์มพูดแล้วถอนหายใจเฮือก

“กุขอโทษนะมึง” คำขอโทษจากไอ้หนึ่งอีกคนนึงที่ผมว่าทุกคนน่าจะมาขอโทษมันมากกว่า ถึงมันจะมีส่วนผิดที่เป็นต้นเรื่องก็ตาม ทั้งแฟนเก่ามัน ทั้งพี่ภู ทั้งพี่ปูนที่ปากเสียไม่เข้าเรื่อง ถึงหนึ่งมันจะยอมรับว่ามันเป็นอะไร พวกผมยอมรับที่มันเป็นได้ แต่วันนี้ ที่มันต้องออกไปปะทะกับสายตาคนทั้งผับ ผู้ชายมีเรื่องกันเพราะมัน ไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจเลยสักนิดเดียว

“เออ ไม่เป็นไร มึงมีอะไรก็โทรหากุแล้วกัน” ผมบอกมัน

“ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ” พี่หมิงออกตัวเสียงอ่อยๆ

“อือ” หนึ่งพยักหน้ารับคำขอโทษ ผมตบไหล่ผอมๆของนายธนาคารที่วันนั่งแต่งในออฟฟิศอย่างมันแล้วเดินตามพี่หมิงออกไป

พี่กันต์พิงรถรออยู่แล้ว หน้ายังนิ่งไม่บอกอารมณ์ใดๆ ผมกดรีโมทเปิดรถ พี่กันต์เปิดประตูนั่งฝั่งข้างคนขับโดยไม่พูดอะไร พี่หมิงกับผมขึ้นรถ ระหว่างทาง มีเพียงความเงียบและเสียงเครื่องยนต์เบาๆ พี่กันต์ปรับเบาะเอนนอนลงไป ส่วนพี่หมิงมองออกไปนอกกระจกรถ

“ธามแวะไปส่งหมิงก่อนได้ไหม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” พี่กันต์ทำลายความเงียบลง เพราะใกล้ถึงทางแยกที่จะแยกไประหว่างคอนโดผมกับบ้านพี่กันต์ ผมไม่ตอบอะไร แค่ขับเลี้ยวไปทางคอนโด ถนนตอนดึกสงัดโล่งไม่กี่นาทีก็ถึงคอนโด ผมจอดที่ริมฟุตบาท ไม่ได้เข้าไปจอดด้านใน พี่หมิงเปิดประตูลงจากรถเหมือนคนหมดแรง

“กันต์มึงโอเคนะ” ประโยคถามสุดท้ายของวันต์ของพี่หมิงพี่เอ่ยถามเพื่อนสนิท

“เออ” เสียงนั้นตอบเหมือนขอไปที บอกอารมณ์ไม่ค่อยดี

ประตูรถปิดลง เหลือแค่ผมกับพี่กันต์ ผมไม่พูดอะไรเหมือนเดิมตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไปในหัวคิดเรื่องของผู้ชายคนที่นั่งข้างๆ พี่กันต์ที่ตอนนี้ไม่เหมือนพี่กันต์คนที่ผมรู้จัก

“หิวไหม” คำถามบ้าๆที่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงถามขึ้นมา

“ผิดหวังหรือเปล่า” ทั้งที่ผมเป็นคนถาม ผมกลับได้คำถามแทนคำตอบกลับมาอีก ผมขับรถอยู่เลยหันไปมองพี่กันต์ที่ปรับเบาะเอนหลังอยู่ไม่ได้

“ตกใจมากกว่า ไม่นึกว่าจะโมโหเป็น” คำตอบที่น่าจะตรงกับความรู้สึกผมที่สุด ผมไม่ได้หวังให้พี่กันต์เป็นคนในอุดมคติ ผมแค่ตกใจเพราะไม่เคยเห็นมุมนี้ของพี่กันต์ที่ตลอดเวลาอารมณ์ดี และใจเย็น ไม่ใช่ผิดหวังที่ได้เห็นผู้ชายคนนึงน็อตหลุดต่อยคนที่มาหาเรื่องเพื่อนตัวเอง

พี่กันต์ไม่พูดอะไรอีก ผมเลยขับรถเงียบๆมาจนถึงหน้าบ้านพี่กันต์ พี่กันต์ลงไปเปิดบ้าน ไอ้สี่ตัวกระดิกหางกันใหญ่ที่เจ้านายกลับบ้าน วิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง ผมจอดรถเข้าที่แล้วลงมาวางกุญแจคืนให้พี่กันต์

“เดี๋ยวธามกลับแท็กซี่”

“นี่ตีสองแล้วนะ” พี่กันต์พูดพร้อมยกนาฬิกาขึ้นดู

“จะให้ทำไงล่ะ” ก็ถามไปงั้น รู้คำตอบอยู่แล้ว

“นอนนี่แหละ ดึกแล้วอันตราย” คำชวนที่โปรยพร้อมประโยคที่แฝงความห่วงใย ผมยิ้มให้พี่กันต์ที่ยังคงหน้านิ่งไม่เปลี่ยน ต่างกับลูกสมุนสี่ตัวที่ร่าเริง แม้จะดึกมากก็ตาม มังคุดเอาตัวมาเบียดขาผมอย่างประจบประแจง พี่กันต์เดินเข้าบ้าน เปิดไฟ ผมมองห้องนั่งเล่นที่ยังคงแฝงความรกตามมุมต่างๆเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน มองเจ้าของบ้านที่หยุดเดินแล้วหันมามองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ยอมพูด

“กลัวธามเปลี่ยนใจเหรอ” ผมถามแล้วมองตาพี่กันต์ รู้เลยว่าผมถามคำถามถูกแล้ว ที่นิ่งมาตลอด ที่เงียบมาจนถึงตอนนี้เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม เพราะกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ เพราะกลัวว่าผมจะผิดหวังที่เห็นมุมร้ายๆของพี่กันต์ คงจะกลัวว่าที่ทำดีมาตลอดมาจะพังเพราะคืนนี้คืนเดียว…

“จะไม่เปลี่ยนใช่ไหม” เสียงของพี่กันต์อ่อนแรง และอ้อนวอน

การส่ายหน้าคือคำตอบของผมและจูบของผมคือการบอกให้พี่กันต์แน่ใจว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจ




...21-5-2012


เอ้อ... นั่งพิมพ์ตอนเที่ยงคืนเสร็จตี4 รวมตรวจทานเสร็จตี5 สปีดเต่าเวอร์ มันได้สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นมาอีกบท ดีใจจัง พี่กันต์เวอร์ชั่นสไลด์สาวๆ และต่อยคนในผับ พออ่านหวังว่าคนอ่านจะไม่เปลี่ยนใจจากพี่กันต์นะ5555

อาจจะมีเอ๋อๆงงๆก็ถือซะว่าเป็นสไตล์คนเขียนแล้วกันน้อ

ขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆรักนะชุ้บๆ

สวัสดีฮ่ะ

ปล.หลายคนถามว่าพี่ภูคือใคร พี่ภูก็คือเพื่อนพี่กันต์คนที่เป็นเภสัชกรเพลย์บอย บทนี้ก็ออกเยอะอยู่ โดนต่อยไป1แผล บทบาทในอนาคตก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ

[lovelyguy]

  o13จิ้มไว้ก่อนอ่าน คนแรก เย้ๆ ชอบคนแต่งจัง ขอบคุนค้าบ