หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238)

[mixmix]

พี่กันต์น่ารักอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด หยอดไปเรื่อยๆพี่เดี๋ยวธามที่รัก(ของเค้า)ก็ยอมเองหล่ะ 
ไม่ไหวแล้ว อยากเห็นคนได้กัน(?) อ่ะฮิๆๆๆ 


ถือมือขู่ไว้ก่อน 
คนเขียนจ๋า อย่าเอามาม่ามาให้กันต์ธามเค้าน๊า เดี๋ยวไปตามจิ้มๆ(ให้ชามมาม่าแตก)จริงด้วย 

[ToffeE_PrincE]

อดไปแน่ๆ
อยู่ง้อนายต่อไปล่ะกันนะ

 

[river]

น่าน อะไรก็เป็นใจให้หมิงอยู่ เนอะ

[savada]

555555555+   สรุปพี่หมิงเคลียแทบตาย  เจ้าของโรงแรมไม่ให้ออก  5555555+

ชีวิต  55555+

พี่ธามน่ารักมากกกกก  อย่าให้พี่กันต์รอนานเลยสงสาร 

ปล่อยให้เลิกรอเหอะ  5555+

//me โดนพี่กันต์กระโดดถีบ 555+

พี่ธามน่ารักที่สุดดดดดดดด

[boying]

เมื่อไรจะมานะ รออยู่นะครับ และเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ แฮปปี้เอนดิ้งนะครับ

[O_a]

กรี๊ดดดดด เชฟต่างด้าวไม่ได้กลับแน่
ชูป้ายไฟ หมิงนาย

พี่กันต์โคตรน่ารักเลย อยากได้

[Dee^daY]

คุณนาย ทำเรื่องอีกหรือป่าวเนี้ย..

[bookoki]

หวี๊ดดดดดดดดดดดดดด 
เชฟหมิง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดดดดด!!!!!
เป็นคนที่ดีทั้งหน้าตาและฝีมือการทำอาหาร ;   ; เป็นผช.ที่ใครๆก็ต้องการจริงๆ 
เอาใจเชียร์กับคู่นี้ ><

[HanATarO]

55+

มาแบบหักมุมแฮะ..
หมิง งานเข้าแล้ว หุ หุ 
แต่เราว่านะอย่าไปเลยเหอะ..อยู่ต้อน นาย ต่อดีกว่าน้า อิอิ 

นาย จะได้ใจอ่อนเร็วๆ งัย

อะอะ..... น้องธาม ที่น่ารัก กะยอมๆ พี่กันต์ นิดนึงน้า
แบบว่าอยากเห็นฉากสวีตอ่ะ   

อิอิ

[koikoi]

ยินดีกับพี่หมิงด้วยที่ลาออกไม่สำเร็จคงพอจะมีข้ออ้างไปบอกญาติได้เนาะ
อารมณ์ธามประมาณเจ้าสาวที่กลัวฝนเลยเนอะ

[Cherry Red]

ทำเอาดราม่าติดกันมาหลายตอน ผู้จัดการโผล่มาตอนเดียว จบข่าว !!!
หมิงเอ้ย...เอ็งจะลาออก เสือกทำผิดสเต็ป ไม่รู้จะดีใจ หรือ สมน้ำหน้าดี
สุดท้าย เชฟหมิงก็ยังต้องเป็นต่างด้าวในเมืองไทยไปไหนไม่ได้ ไปตื้อจีบพี่นายต่อเถอะ 

ว่าแต่ หมิง-กันต์ ในตอนนี้ มีมาให้คิด(ลึก)ใช่ไหม ? แนบชิดกันแบบว่า อารมณ์เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อมาก ๆ เลย 

[ycrazy]

ตามอ่านทันแล้วจ้า
ชอบคู่นายหมิงมากๆเลย เชียร์ให้รักกันเร็วๆ

[FiZZ]

โอ้ อัศวินขี่ม้าขาวกลายเป็นลุงอ้วนแก่ไปซะแล้ว 
แต่ก็กลายเป็นว่าพี่หมิงอดลาออกแล้วสินะ. ดีใจล่วงหน้าแทนพี่นาย
หมอธามนี่น่ารักขึ้นเรื่อยๆเลยอะ ชอบๆๆ
ส่วนพี่กันต์จัง ยังเป็นที่หนึ่งในใจเสมอนะ 

[gargoyle]

46
หอม
...

ผมพึ่งกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยอยากจะทิ้งตัวลงนอนมันซะเดี๋ยวนี้ วันนี้เอาอีกแล้วครับ งูมาอีกแล้ว วันนี้มีแต่งู งานก็เลยมาเข้าแต่กับผม งูลอกคราบไม่เสร็จ งูไข่ งูป่วย แต่ไม่มีกรณีงูโดนหมากัดแบบพี่กันต์หรอก ส่วนมากไม่มีใครเขาเอามารักษาเพราะโอกาสรอดมันน้อย มีพี่กันต์คนเดียวล่ะมั้ง ถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ค่ารักษาพิเศษปลายเดือนก็รับเละกันไปละนะเดือนนี้ นอกจากงานยุ่งวันนี้อากาศมันร้อนจนผมเกือบคิดแล้วว่าถ้าเกิดยื่นมือออกไปนอกตัวรถคงโดนเผาควันลุกซู่ซ่า เลี้ยวรถเข้าคอนโดไปจอดในที่ประจำ ไม่ลืมที่จะแวะร้านมินิมาร์ทสะดวกซื้อก่อนขึ้นห้อง  ผมหยิบคุ้กกี้สีดำของโปรด กับขนมปังไส้กรอก กำลังจะวนไปซื้อน้ำ แต่ก็มีลูกค้ารายใหญ่ยืนพิจารณาสินค้าอยู่ทั้งๆที่ในตะกร้ามีจนเต็มแล้ว ทายซิว่าเจอใคร... ไม่ต้องทายหรอก ผมตอบให้สองคู่หูนายแบบหนุ่มคลีโอกำลังคว้านซื้อเบียร์แทบหมดตู้...

เอาไปกินหรือเอาไปรถต้นไม้ครับพี่ครับ

“เห้ย นี่มันหมดเวลาขายแล้ว” ผมพูดเตือนสติลูกค้าเงินหนาสองท่าน เวลานี้เขาห้ามขาย แล้วพี่มาซื้ออะไรกันครับ แล้วธุระร้อยแปดของพี่หมิงทำแล้วหรือยังไงทำไมกลับมากินเบียร์ ไอ้หน้าตาเหมือนโลกจะแตกเมื่อเช้านี้คืออะไร ทำไมตอนนี้เหมือนจะเลี้ยงฉลอง

“ก็ในห้องไอ้หมิงมันไม่มีแล้วอ่ะ” พี่กันต์ยิ้มหวาน แต่หน้าโทรมนะ ถุงใต้ตาแพคแถมมาด้วยเลยสงสัยเมื่อคืนไม่ได้นอน อาจจะมีกิจกรรมอำลาแบบสนิทสนมกับพี่หมิง... ซึ่งผมว่าโทรมๆแบบนี้แหละดี หล่อสุขภาพดีเห็นแล้วอยากเอาของปาใส่ หมั่นไส้

“จริงๆ วันนี้มันต้องฉลอง” พี่หมิงพูดหน้าชื่นตาบาน ที่ผมไปทำงานหากินตามหน้าที่ ทำให้ผมพลาดอะไรบางอย่างไปใช่ไหม

“ไม่ต้องกลับสิงคโปร์แล้วเหรอ” ผมถามแบบซื่อๆ

“น้องธาม... พี่หมิงคนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนบ้านน้องธามไปตลอดกาล” พูดแล้วก็เดินมากอดคอผม จะเสียใจหรือดีใจดีวะ

...แต่ก็ดีใจนิดๆ แปลว่ามีของอร่อยให้ได้กินเรื่อยๆ

“มึงอย่าเนียนไอ้หมิง” พี่กันต์พูดเรียบๆ แต่คนแบบพี่หมิงหรือจะสนใจ... เอาเถอะครับ สงเคราะห์คนโดนทิ้ง จะอยู่ไทย หรืออยู่ไหนเชฟแม่งก็โดนทิ้งอยู่ดี ความจริงอันปวดใจ

สรุปได้ความเอาจริงๆนะครับจากการที่นั่งกินเบียร์ฟรี (เบียร์จ่ายทิปคนขายเพิ่มเลยได้ซื้อ) กับแกล้มอย่างดีในห้องพี่หมิงโดยมีพี่กันต์เล่าให้ฟังว่ามันเป็นไงมาไง ซึ่งไอ้ผมที่ไม่เคยฟังพี่กันต์เล่าอะไรยาวๆเท่าไหร่ ฟังแล้วก็ขำก๊ากๆเป็นช่วง ไม่รู้ว่าเรืองที่เกิดมันขำจริงหรือว่าพี่กันต์ฮาเอง ในทางปฏิบัติ พี่หมิงก็ต้องกลับสิงคโปร์อยู่ดี แต่ว่าไปสองวัน คือไปเยี่ยมญาติไหนๆก็มีตั๋วเครื่องบินแล้ว หลังจากนั้นก็กลับมาเป็นลูกจ้างตัวเล็กในครัวใหญ่เหมือนเดิม ซึ่งผมว่าพี่หมิงแกก็ดูเต็มอกเต็มใจจะเป็นลูกจ้างต่อไปนะครับ เหตุผลหลักๆผมก็ว่าจะได้ตื้อพี่นายต่อเนี่ยแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าพี่นายรู้เรื่องจะเกิดอะไรขึ้น กลัวว่าพี่นายจะโมโหฆ่าพี่หมิงโยนให้จระเข้กินข้อหาที่ให้พี่แกมาเสียเวลาทำใจล่ำลา

“มึง พรุ่งนี้กุมีสอนเพิ่ม” พอเล่าจบพี่กันต์ก็พูดขึ้นมาเหมือนนึกขึ้นได้ พรุ่งนี้วันเสาร์นะพี่

“กุกินแค่คืนนี้ ไม่ได้ข้ามวัน” พี่หมิงพูดแล้วหัวเราะคิก ซดเบียร์ไปอีกอึกใหญ่...

“ก็ไม่ต้องกิน” ผมคว้าขวดออกมาจากมือพี่กันต์แล้ววดรวดเดียวหมดแล้ว ถามว่าสุขไหมตอบเลยว่ามาก เบียร์ฟรี ข้าวฟรีอีกแล้ว ถึงจะดูเลวๆก็เถอะ แต่ผมมันหนุ่มโสดนะ ชีวิตตามสบายไร้พันธะ หรือถ้าจะมีไอ้คนที่น่าจะเป็นพันธะที่สุดตอนนี้ก็นั่งเซ็งอยู่ข้างๆนี่ล่ะ

“เห้ย ธามเบาๆ” พี่กันต์คว้าขวดเปล่าคืน แต่ช้าไปแล้วพี่กันต์เหลือแต่ขวดเขียวเปล่าๆแล้ว

“เห็นป่ะ มึงอ่ะไม่ต้องกินไอ้กันต์ มึงจะได้ขับรถกลับบ้านมึงไปหาเพื่อนรักสี่ขาของมึง” พี่หมิงพูดจาดูมีเหตุผลมากวันนี้ ผมเปิดเบียร์ขวดใหม่แล้วชนกับเชฟต่างด้าวดังเคร้งต่อหน้าต่อตาพี่กันต์... ไงล่ะพี่

“โหดร้ายมาก” พี่กันต์พูดอึ้งๆ รีบคว้าเบียร์อีกขวดก่อนที่จะไม่เหลืออะไรให้กิน ผมยื่นมือไปรั้งขวดเอาไว้ก่อนที่พี่กันต์จะเปิดขวด

“ครึ่งขวดนะ”

“จะมาอะไรครึ่งขวด ขวดที่แล้วธามก็กินของพี่อ่ะ” พี่กันต์ประท้วงหน้ามุ่ย... หวงจริงเว้ยเรื่องเหล้าเรื่องเบียร์เนี่ย ถ้าเกิดได้อยู่ด้วยกันจริงๆมีหวังพากันตั้งวงเหล้ามันทุกวันหยุดแน่ๆ

“ก็พี่กันต์ขับรถ อย่ากินเยอะ” ไม่ต้องให้พูดต่อหรอกมั้งว่าห่วงอ่ะ


ห้าทุ่มกว่า เบียร์หมดนานแล้วแต่พึ่งลงมาห้องตัวเอง ไม่ได้ลงมาคนเดียว มีพี่กันต์มาด้วย คนนี้เขาก็ตลอดแหละ ต้องมาคุม เพราะผมเมา ไม่ได้เมาไม่รู้เรื่องนะ แต่เสียการควบคุมสติเล็กน้อยง่วงนอนมาก อยากจะหลับมันซะตรงนี้ เพราะผมเป็นพวกเมาแล้วหลับครองสติไมค่อยอยู่ ไม่ได้อ่อยหรือยั่วหรือทำตัวสาวแตกอะไรหรอกตอนนี้ อย่าเข้าใจผิด เดินเซเฉยๆ พี่กันต์เลยต้องช่วยจับแขนเอาไว้ ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตู ผมต้องเอากุญแจมาเปิดห้องอ่ะดิ

“กุญแจอยู่ไหน” เสียงพี่กันต์กับซิบที่ข้างหู ไอ้หน้าที่ร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่ อย่าให้ใครเปิดมาเจอตอนนี้เลยนะขอร้อง

“หาแปป” ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายหากุญแจห้อง แต่ทำไมอะไรๆมันก็ให้ความรู้สึกเหมือนๆกันไปหมดเลยวะเนี่ย... พี่กันต์หัวเราะขำๆ

“เดี๋ยวพี่หาเอง” แล้วพี่กันต์ก็ทำสำเร็จ เปิดห้องผมได้แล้ว...

ผมบอกหรือยังว่าผมอ่ะเก่งในวงเหล้าแต่เป็นอ่อนในวงเบียร์ ว่ากันง่ายๆก็ถ้ากินเบียร์ผมจะเมาเร็วผิดสถิติ ถ้าเป็นเหล้านี่ผมสามารถครองสติได้ยาวนานกว่า ไม่ใช่พอพี่กันต์รู้แบบนี้แล้วรอบหน้ามอมเบียร์ผมหรอกนะ แต่คงไม่หรอกผมรู้ว่าพี่กันต์อ่ะคนดี สุดยอดผู้ชายอดทน เพอร์เฟ็คชิบหาย คนอะไรแม่งออพชั่นครบ สงสารผู้หญิงทั้งโลกที่ไม่ได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ไปทำพันธุ์ ไม่รู้ว่าพี่น้องคนอื่นของพี่กันต์จะเพอร์เฟ็คแมนเหมือนพี่กันต์ไหม เห้อ... ผมเมาแล้วชักจะคิดเพ้อเจ้อนะ แต่ว่าทำไมพี่กันต์นี่โคตรหล่อเลยวะ ขนาดลูกกระเดือกแม่งยังเท่ ผมอยากหล่อแบบนี้บ้าง ดั้งอ่ะ ขอได้ไหม ตาแบบนี้น่ะ ที่ไม่ต้องใส่แว่นผมอยากได้ ผมทำไมปากถึงเป็นแบบนั้น... เวลายิ้มมันดูดีจริงๆ

“พี่กันต์ หล่ออ่ะ” แล้วผมก็พูด... เหี้ยเอ้ย กุล่ะเกลียดความไร้สติของตัวเองจริงๆ พี่กันต์ที่กำลังหันหลังผิดประตูหันมามองผมแล้วก็ยิ้มหวานให้

“เมาแล้วปากหวานนะ” เขินอะดิพี่กันต์ ผมหัวเราะเบาๆกับความปากหวานเฉพาะกิจของตัวเอง เดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟา โยนกระเป๋าไว้ข้างล่างแบบไม่ใส่ใจ

“พี่กันต์ ให้อาหารปลาหน่อย” ผมหลับตาแต่ปากก็บอกกับคนมาส่ง น่านะ ถือว่าช่วยเหลือสัตว์

“ให้เท่าไหร่อ่ะ” ได้ยินเสียงพี่กันต์หยิบกระป๋องอาหารปลามาเขย่าๆ จะเขย่าทำไมพี่กันต์ เห็นอยู่ว่ามันมีอยู่กระป๋องมันใส คิดว่าเป็นลูกแซคหรือไง

“ไม่เยอะ... อธิบายไม่ถูก หนึ่งช้อนชารึเปล่า... อะไรประมาณนั้น เขย่าเบาๆสามที กะๆเอาแล้วกัน ช่างมันเหอะ ให้ปลาหน่อย เดี๋ยวมันหิว” นั่นดิ ให้เท่าไหร่วะ ผมไม่อยากลุกขึ้นไปด้วย พิการแล้ว ขยับได้แต่ปาก แต่ได้ยินเสียงพี่กันต์เขย่ากระป๋องสามทีจริงๆด้วย

...เดินเข้ามาหาผมแล้ว ถึงหลับตาอยู่ก็รู้สึก

“ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง” ขี้เกียจแล้วอ่ะ

“ไม่”

“งั้นก็ไปนอนบนเตียงดิ” ตรงนี้ก็นอนได้นะ

“ขี้เกียจลุก” จริงๆ

“ลุกเลย ทั้งอาบน้ำทั้งไปนอนเตียงด้วย” พี่กันต์พยายามฉุดกระชากผมขึ้นมามันไม่ง่ายหรอกนะพี่กันต์ ไม่ใช่นายเอกตามหน้าปกการ์ตูนเกย์นะจะได้ตัวบางลมปลิว นี่ผู้ชายตัวเป็นๆ ที่เมานิดๆ ผมนอนได้สักพักพี่กันต์ก็เป็นฝ่ายชนะ พี่กันต์ดันผมให้ลุกขึ้นนั่งได้แล้วก็รีบเอาตัวเองมานั่งลงบนที่ว่างที่เหลือของโซฟา... รู้อีกว่าจะล้มลงไปนอนอีก รู้ด้วยว่าถ้ามานั่งแบบนี้ผมก็ไม่หน้าด้านนอนตักพี่กันต์ต่อหรอก

“พี่กันต์ขับรถกลับได้แน่นะ” ผมถามทำบ้าอะไรก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน... เมาก็เมาเอง พี่กันต์ไม่เมา

“พี่ไม่เมาสักหน่อย ธามเมานะถ้าเบลอจนคิดอะไรไม่ค่อยถูก” พี่กันต์พูดแล้วหัวเราะ ...นั่งอยู่ข้างๆแค่นี้เอง อยู่ในห้องผมเนี่ย

“เออ ธามมั่ว พี่กันต์ล็อคประตูยัง”

“ล็อคแล้ว แต่เดี๋ยวตอนออกไปจะล็อคให้ใหม่” ดีมาก… ผมพยักหน้าแล้วก็เอนตัวไปพิงพี่กันต์ เอาแก้มแนบกับไหล่ ไม่มีใครเห็นชัวร์นี่ก็ห้องผม ผมอยู่คนเดียวของผมมาตั้งหลายปีแล้ว โคตรเหงาเลยบางที พี่กันต์เอามือมาลูบหัวผมเหมือนผมเป็นเด็กเลย อยากถอดวิญญาณแล้วมามองดูจริงๆว่าผมทำหน้ายังไงแล้วพี่กันต์ทำหน้าแบบไหน ผมถอดวิญญาณไม่ได้เลยเห็นแค่หัวเข่าของตัวเองกับพี่กันต์ เห็นแค่พื้นห้อง มุมไม่ดีเลย

“อย่าเมาบ่อยๆได้ไหมธาม เมาทีไรทำพี่สติกระเจิงทุกที” พี่กันต์ก็ทำธามสติกระเจิงเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ตอนเมา ทั้งตอนไม่เมาด้วย ตอนทำงาน ตอนอยู่คนเดียว ตอนที่อยู่ต่อหน้า ธามไม่เห็นเคยบ่นเลย

“ไม่ชอบเหรอ” ถ้าตอบว่าไม่ชอบล่ะ...

“ชอบมากเกินไป มันเลยไม่ดี พี่ก็คนนะธาม พี่มีอารมณ์เป็น” ตรงดีว่ะพี่กันต์ แม่ง กลัวเลยผม แต่ถามว่าขยับไหม ไม่...

“ก็ไม่เคยคิดว่าพี่กันต์เป็นหมาเป็นแมวนะ ถ้าพี่กันต์คิดอะไรก็คิดเลย ตามสบาย แต่ถ้าทำอะไรธามนะ...” ผมหยุดแค่นั้นแล้วก็หัวเราะเสียงต่ำๆ

“ธามจะไปนอนกะผู้หญิงแล้วอัดคลิปส่งให้พี่กันต์” พูดจบผมก็หัวเราะก๊ากกับความคิดตัวเอง พี่กันต์ก็หัวเราะ...

“เดี๋ยวธามไปอาบน้ำ อย่าพึ่งไปไหนนะ” บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจลำดับความคิดตัวเองนะช่วงนี้ ตอนเมาแล้วมันสับสนวุ่นวายไปหมด ดังนั้นเลยต้องไปอาบน้ำให้ตาสว่างขึ้นมาอีกนิด ตามนิสัยถึงผมจะรู้ว่าพี่กันต์อยู่ในห้องก็เหอะ ผมเดินถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นจนไปถึงหน้าประตูห้องน้ำ จนเหลือแต่กางเกงตัวเดียว

“เฮ้ยๆ พี่นั่งอยู่นะธาม” พี่กันต์พูดเตือน  ผมว่าห้ามไม่ให้ผมสร้างความทรมานกับขีดความอดทนของพี่กันต์มากกว่าล่ะมั้ง คนอะไรแม่งตลกเป็นบ้า ผมเดินมาถอดเสื้อผ้าที่เหลือในห้องน้ำแล้วก็ยังไม่วายเปิดประตูโยนออกมา ทำไงได้อ่ะก็ในห้องน้ำมันไม่มีตะกร้าใส่นี่หว่า ผมแปรงฟัน ฉี่ อาบน้ำตามสเตปที่เคยทำ น้ำเย็นทำให้สติกลับมาจริงๆ ผมยิ้มกับตัวเองแบบไร้เหตุผล ไม่รู้ทำไม แต่อยากยิ้ม แชมพูขวดที่เคยทำผมแสบตาจนน้ำตาไหลตอนนี้ไม่ยักจะรู้สึกอะไร ผมอาบน้ำไม่นานหรอก แปปเดียวก็ออกมา เจอพี่กันต์เปิดทีวีดูข่าวรอบดึก อันที่จริงไม่ใช่ข่าวหรอก... แต่เป็นช่องเศรษฐกิจ24ชั่วโมง

แม่งไม่เครียดบ้างหรือไงว้า...

“หน้าตาดูมีสติขึ้นมาเลยนะ” พี่กันต์แซว แต่คนอย่างผมรึจะสะทกสะท้าน

“ไม่ชอบแบบเมื่อกี้ไม่ใช่หรือไง”

“ก็มีข้อดีขอเสียต่างกัน แบบไม่เมาก็ดีตรงที่ไม่ต้องทดสอบความอดทนมาก” ผมหัวเราะฮึๆ กับคำพูดของพี่กันต์ เดินไปนั่งข้างๆ น้ำจากผมยังหยดลงบนไหล่ กลิ่นยาสระผมกับสบู่ของผมมันลอยผสมกับกลิ่นน้ำหอมจางๆของพี่กันต์ ผมยื่นผ้าขนหนูให้พี่กันต์

...ผมรู้สึกเหมือนจะมีเดจาวู

“พี่กันต์เช็ดผมให้ธามหน่อย ธามเมื่อย นวดให้ธามหน่อย” พี่กันต์คิดผิดไปแล้วว่าผมแบบเมื่อกี้อดทนยากกว่าแบบตอนนี้ วันนี้ผมจะไม่คิดอะไรสักวัน ผมเหนื่อยเกินกว่าจะยับยั้งชั่งใจอะไรมากมาย ผมขยับตัวนั่งรอ...

“อ้อนเหรอ แบบนี้เรียกว่าอ้อนเหรอ พี่ทำแล้วจะได้อะไรเนี่ยหะ” ปากก็พูดนะ แต่ก็เอาผ้าขนหนูมาโปะบนหัวผมแล้วก็เช็ดไปเช็ดมาเนี่ย มันเรียกว่าเช็ดผมนะพี่กันต์ โคตรสบายเลยตอนนี้ สบายจริงๆ ขอพิงได้ไหม เอาเหอะ ผมไม่ขอแล้วกัน คนกันเอง พี่กันต์ชะงักมือเมื่อผมชักจะเริ่มวุ่นวาย หลังผมแนบกับอกแข็งๆของพี่กันต์ที่ข้างในไม่แข็งเหมือนข้างนอก เพราะผมดันรู้สึกได้ถึงหัวใจของพี่กันต์ที่ชักจะรัวเกินมาตรฐานปกติ

“ตื่นเต้นอะไรเหรอพี่กันต์” ผมพูดยิ้มๆ พี่กันต์เลิกเช็ดผมแล้ว แต่เปลี่ยนมาโอบเอวผมเอาไว้หลวมๆ ไม่ขอโกหก... พูดตรงๆเลยว่ารู้สึกดีมาก อยากจะอยู่แบบนี้ทั้งคืน ผมเอนหัวชื้นๆพิงกับไหล่พี่กันต์...

“ลองมาเป็นพี่ดูไหมล่ะ.. หืม..” พี่กันต์กระซิบตอบที่ข้างหู ลมหายใจรดแก้มผมทำให้อุณหภูมิในตัวที่เมื่อกี้ลดลงมาแล้วเริ่มจะสูง

“นวดก่อนจะตอบว่าเป็นหรือไม่เป็น” ผมเหมือนพูดเล่นตัวเลยว่ะตอนนี้ พี่กันต์ส่งเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ นานๆทีจะได้ยินนะ คางแหลมๆมาเกยที่ไหล่ มือขวาที่กอดเอวผมไว้กดลงตรงหลังไล่ขึ้นมาจนถึงหัวใหล่ เป็นท่าทางกางนั่งให้นวดที่ไม่ได้สะดวกเลยแตพี่กันต์ก็มีแขนซ้ายล็อคตัวผมไม่ให้ขยับเปลี่ยน... ผมน่ะหายเมื่อยตั้งแต่พิงพี่กันต์แล้ว เมื่อกี้แค่อ้อนเล่นเฉยๆ

“นวดแล้ว” แรงกอดมากขึ้นกว่าเดิม... ใจสั่นเลยผม

“ธามไม่เป็นพี่กันต์หรอกเหนื่อย แล้วไอ้ที่เห็นขอมาอยากทำไรก็ทำ” แล้วผมก็พูดออกไป พี่กันต์หัวเราะเบาๆกับคำอนุญาตของผม กอดที่แน่นอยู่แล้วยิ่งแน่นกว่าเดิม ดึงให้ตัวผมแนบกับพี่กันต์มากกว่าเดิม... ร้อนแปลกๆว่ะเห้ย นี่เปิดแอร์แล้วนะเนี่ย

“พูดแบบนี้อันตรายนะ ใครเขาสอน พี่ไม่ใช่ผู้หญิงนะ คิดดีๆ” แม่งพี่กันต์เข้าใจอะไรผิดละ

“แม่งตัวขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงก็กระเทยควายแล้วพี่กันต์ ที่ให้ทำอะไรก็ทำนั่นแค่หอม ขอหอมไม่ใช่เหรอตอนนั้น” ผมตอบไปแบบขำๆ พี่กันต์ถอนหายใจไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ

“รู้ตัวไหมว่าอ้อนเก่ง แต่ก่อนก็ว่าขี้อ้อนแล้วเดี๋ยวนี้ยิ่งมากกว่าเดิมอีกนะ” พี่กันต์ นี่ธามอนุญาตนะ ก่อนที่ธามจะเปลี่ยนใจ... จะอ้อนมากอ้อนน้อยก็ช่างหัวเหอะน่า

ผมไม่ตอบ... เพราะพี่กันต์กำลังทำให้ผมพูดไม่ออก ปลายจมูกกดลงไปที่แก้มก่อนจะไล่ลงมาที่คอ แล้วมันกลับไปที่แก้มใหม่ มันให้ความรู้สึกที่ประหลาด จะว่าจั๊กกะจี้ก็ไม่ใช่มือที่โอบเอวผมเอาไว้ก็ยังกอดอยู่เหมือนเดิม เหมือนมีอะไรมาจุกที่คอผมเหมือนเป็นใบ้ ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์รู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกโคตรเมากว่าเมื่อกี้อีก แม่ง... นี่แค่หอม สาบานว่านี่ไม่ได้ใช้ปากใช้มือ นี่คือหอมของพี่กันต์...

สาบานว่าไม่เคยเจอใครหอมได้โคตรเทพขนาดนี้มาก่อน...

“กี่คนแล้วพี่กันต์” แล้วผมก็เปิดปากสำเร็จ แม้ว่าพี่กันยังคงสูบพลังวิญญาณผมอย่างต่อเนื้องแถวๆต้นคอ..

“น้อยกว่าจำนวนแฟนก่อนหน้านี้ของธามแล้วกัน” คำตอบเสียงอู้อี้เพราะปลายจมูกยังคงวนอยู่แถวปลายคาง โอ้ยตอบแบบนี้เจ็บ...ว่ะ

“....” ไปไม่ถูกเลยผม

“แค่หอมเฉยๆนะ ไม่ได้ทำอะไรเลย อารมณ์ร่วมไปเองแล้วเนี่ย” อย่ามาแหย่นะ...

“ใส่ร้ายมาก” ผมว่าผมต้องปกป้องตัวเองบ้างแล้วล่ะก่อนที่จะสติแตก ผมขยับตัวแต่พี่กันต์ก็โคตรเหนียวเลย ดึงผมกลับเข้ามาได้อีกรอบคราวนี้ยิ่งกว่าเดิม... จะขาดใจแล้วเห้ย เหมือนกำลังโดนทรมาน

“ทรมานป่ะ” นั่นไงกุว่าแล้ว... ทรมานกุอีก ถ้านานกว่านี้อีกนิดพูดแบบเปิดใจเลยว่ากำลังจะมีอารมณ์แล้ว ซึ่งมันต้องหยุด ผมไม่พร้อมจะทำอะไรนอกเหนือจากนี้ไม่เด็ดขาดโว้ยยยยย

“โอเค ทรมานๆ หยุดเหอะ” แล้วพี่กันต์ก็หยุดกริยาที่พี่กันต์เรียกว่าหอม เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขึ้นข้างหู แล้วผมก็คิดผิดที่ว่าพี่กันต์จะหยุดเพราะพี่กันต์กดจมูดโด่งๆเข้าที่แก้มผมอีกรอบ หอมอีกครั้ง... ผมไม่รู้ว่าเส้นเลือดผมแตกหรือยังที่ต้องสูบเลือดไปเลี้ยงหน้าผมถี่ขนาดนี้ ไม่ได้ทำอะไรเลย... แต่ผมมหอบ

“พี่ก็จะตายแล้วเนี่ย” ไม่ขอขยายความคำนี้ของพี่กันต์นะ ไม่อยากอธิบาย... คิดเอง

“สมกะเรียนเศรษฐศาสตร์นะพี่กันต์” ผมเหน็บ แม่งจัดกุซะคุ้มค่าเลย

“เศรษฐศาสตร์ไม่เกี่ยวอะไรเลยธาม ตอนนี้อารมณ์เหนือเหตุผลล้วนๆ พูดตรงๆได้นะผู้ชายด้วยกันพี่เอาเปรียบธามเหรอ ไม่เลย... เออว่าแต่ ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว พี่มีสอนตอนเก้าโมงเช้า พี่ง่วงมากอ่ะธาม พี่พาไอ้หมิงไปทำธุระทั้งวัน ออกค่าเบียร์ที่ตัวเองไม่ได้กินด้วย ยังต้องพาคนเมามาส่งห้อง เช็ดผมให้ นวดให้ พี่เหนื่อยมาก” พี่กันต์แม่ง... กวน จะค้างก็บอกมาเหอะ

“พี่กันต์รู้ตัวไหมว่าบางทีแม่งโคตรกวนตีนเลย”

“ก็ไม่เห็นเคยมีใครบอกว่าพี่ขรึมสักคนนะ” โอเค ยอมแพ้

“งั้นปล่อยเลย ผ้าเช็ดตัวมีผืนเดียวใช้ผืนนี้แหละ เสื้อผ้าค้นในตู้เอา เสื้อธามฟรีไซส์ใส่ได้ ตามสบายเลยพี่” แล้วชัยชนนะก็ตกอยู่ในมือพี่กันต์ เสียงหัวเราะต่ำดังขึ้นแว้บๆ อ้อมแขนนคลายออกให้ผมลุกขึ้น เชื่อไหมว่ารู้สึกเย็นขึ้นมาในทันที แอร์มันเย็น แต่เพราะนั่งกอดกันเมื่อกี้ไงเลยร้อน ผมหันไปมองหน้าพี่กันต์อยากทำหน้าบึ้งใส่ อยากจะแลบลิ้นให้ แต่มันก็ดูปัญญาอ่อนเกินไป พี่กันต์มองผมหน้ายิ้ม...

แม่งหล่อเหี้ย... ขอโทษผู้หญิงทั้งโลกแทนพี่กันต์ด้วย

“ขอบใจ” ...ร้อนอีกแล้ว ไข้แดกกุแน่วันนี้

“อือ” ผมตอบแล้วก็ยิ้ม ยิ้มเอง มันไปเอง ยิ้มอยู่นั่นล่ะกู ยิ้มเหี้ยอะไร กูยิ้มเหี้ยอะไรรรรรรรร




...27-4-2012

แม่งบทนี้ อะไรก็ไม่รู้ อยากเขียนก็เขียน คือฉากแบบนี้เขียนไงอ่ะเขียนไม่ค่อยเป็น ไม่ถนัด ออกมาได้แปลกพิสดารมาก 55555555555555555555555 งงๆ เบลอๆ บทหน้าคงได้เจอพี่นาย

ไม่รู้จะพูดอะไรดี รู้แต่ว่าเมืองไทยร้อนมาก... แม่งร้อนเหี้ย

รักทุกคนนะ ชุ้บบุ ชุ้บบุ ขอบคุณทุกความเห็น และทุกยอดจำนวนวิว เลิฟๆ

[-~iK@iZ_KunG~-]

มาจิ้มๆ แล้วก็ไปอ่าน อิอิ

[MoMoRin]

หวานเล็กๆออกสื่อกันนะคะเนี่ยยย อิอิ

[ninghyuk]

ไม่ต้องขอโทษจ้ะธาม แบบว่าเราเต็มใจ รีบ ๆ เอาไปซะทีเหอะพี่กันต์อะ 5555555

[nokkaling]

 ธามน่ารักเกินแระ 

[naiin]

                                คนเมาอ้อนได้น่ารักดี ชอลๆๆ

[naiin]

                                คนเมาอ้อนได้น่ารักดี ชอบๆๆ

[wan]

เป็นการเข้าพระเข้านาง ( บทหอม ) นะ ที่อ่านแล้ว 
+1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล.ใกล้เข้ามาแล้ว ธามเอ๋ย....

[BeeRY]

หวานอ๊า
น่ารักมากเลยพี่กันต์ สุภาพบุรุษมากๆแม้จะต่อผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
เชียร์ให้ธามพร้อมเร็วๆน้า ผู้ชายแสนดีคนนี้มีคนเดียวในโลกนะธาม

[carmel]

เขิน เขิน เขิน เขิน
ระเบิดตัวเองไปในทุ่งข้าวสาลี

[winndy]

น่ารักมาก 

[TinyB]

ดีใจกับเชฟด้วยนะครับ ที่ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว 
แต่ตอนนี้ พี่กันต์ทำตัวหวานใส่หมอธามเว่อร์ เขินๆ 

[love2y]

ดูละมุนๆดีอ่ะ เราชอบ!!!

[ทิวลิปสีส้ม]

เห็นด้วยที่ว่าแดดเมืองไทยร้อน
แต่ถ้าร้อนแบบกันต์กับธามก็ยินดีนะ
ร้อนแบบนี้ละลายไปเลย เอิ๊ก

[bow55]

อรั้งงงง
เชฟหมิง...ในที่สุดก็อยู่ต่อ
อยากรู้ว่านายจะทำยังไง คึคึ

[ASSASSIN]

ธามอ้อน  น่าจับ :oo1:มากมาย 

[urmein]

อร๊ายยยยยย เขินนนนนน
>____<
แค่หอมยังขนาดนี้ อ๊ากกกกก น้องธามยอมๆไปเถอะ~ 5555