สิ้นแสงดาว [รวมบทกลอนปี 2544-2555][จบแล้ว]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: สิ้นแสงดาว [รวมบทกลอนปี 2544-2555][จบแล้ว]  (อ่าน 17939 ครั้ง)

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่ นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


.........................................................................
ผลงานเรื่องที่ 7 ของผู้เขียน "ฟุตบอลสื่อรัก " ทั้ง 3 ภาค และ "ร.ด.หฤโหด" ทั้ง 3 ภาค
.........................................................................

"สิ้นแสงดาว" เป็นรวมบทกลอนที่ผมแต่งตั้งแต่ยังศึกษาด้านภาษาและวรรณคดีอังกฤษในระดับมหาวิทยาลัยเมื่อปี 2544 และยังคงแต่งต่อมาจนถึงปัจจุบันแม้ว่าจะเว้นช่วงไปบ้าง บทกลอนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงอารมณ์และความรู้สึกที่หลากหลายของผู้ที่เป็นเกย์ ทั้งสุข เศร้า เหงา สิ้นหวัง หดหู่ ฯลฯ อยากให้ทุกคนได้อ่านบทกลอนของผมกันเยอะๆครับ

ตามธรรมเนียมของการแต่งกลอน จะต้องเริ่มด้วยการแต่งบทกลอนรำลึกถึงพระคุณของครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้เกี่ยวกับกลอนให้กับผมก่อนครับ จากนั้นจึงเริ่มกลอนของผม
.............................................

เลิศล้ำคำกวี

คำกวี.....

คล้ายดวงเดือนลอยเลื่อนบนผืนฟ้า
คล้ายดาราส่องระยับรับเดือนฉาย
คล้ายวาโยพัดอ่อนต้องผิวกาย
คล้ายแสงเลื่อมพรรณรายบนฟ้าไกล

เหมือนเก็จแก้ววับแววบนผืนหล้า
เหมือนธาราไหลรื่นชื่นใจหลาย
เหมือนดวงมาลย์หอมฟุ้งจรุงกาย
เหมือนแสงทองพราวพรายมาโลมดิน

คำกวีร้อยเรียงเป็นเรื่องราว
ดุจเก็บแก้วแพรวพราวจากฟากฟ้า
บริสุทธิ์ผ่องแผ้วเหลือคณา
ล้ำเลอค่านำมาร้อยเป็นกานท์กลอน

ช่างเลิศล้ำสูงยิ่งกว่าสิ่งใด
เหนือกว่าพรหมเทพไทในภูมิสาม
ทั่วพิภพฟ้าสวรรค์และบาดาล
ต่างยกย่องกราบกรานคำกวี

ลูกขอน้อมเศียรเกล้ากราบเบื้องบาท
ขอประกาศคารวะคำครูสอน
บุรพคณาจารย์แห่งกาพย์กลอน
ให้ประสิทธิ์ประสาทพรแก่ลูกยา

จะร้อยเรียงพจน์ใดจงไพเราะ
ฟังเสนาะระรื่นหูมิรู้หาย
ขอบูชาคุณท่านตราบชีพวาย
เพื่อมั่นหมายพบกันบน “ชั้นกวี”


31 ตุลาคม 2545

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-07-2012 08:04:11 โดย Nhoom »

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
โลกของเกย์

เมื่อก่อนตอนฉันเยาว์วัย            เคยฝันเคยใฝ่หลายสิ่ง
อยากรักผู้ชายผู้หญิง                อยากมีรักจริงกับใคร
ตอนนี้ฉันโตเป็นหนุ่ม                ความลับมันสุมในอก
ไม่อาจที่จะหยิบยก                  ต้องเก็บและปกปิดไว้
จิตใจฝันใฝ่เพศชาย                 มั่นหมายอยากมีเคียงคู่
เริ่มรักเริ่มชอบกันอยู่                โดยฉันไม่รู้ความจริง
เสียตัวมั่วชายมากมาย              ไม่อายเห็นเป็นเรื่องสนุก
ทำไปจนถึงที่สุด                      ก็หยุดตรงชายคนหนึ่ง
เข้ามาสนใจรักใคร่                    ยามเศร้าปลอบใจไมห่าง
ยามสุขเสพสมยาวนาน              ได้อย่างต้องการแล้วไป
ฉันนั้นเรียนรักจากเขา                เอาตัวของเราเข้าแลก
เสียตัวด้วยความใจแตก              แต่เขากลับแยกจากไป
ก้าวเดินบนทางโลกีย์                 ทางเดินสายนี้สกปรก
น้ำกามมากมายไหลรด               เสร็จกันแล้วหมดเยื่อใย
เกย์นั้นหาความจริงใจ                 หากันไม่ได้เลยหนา
ผ่านแล้วผ่านเลยทุกครา              ไม่มีคุณค่าอะไร
ผู้ชายของฉันหายไป                  ไม่เหลือความห่วงใยฉัน
ไม่เหลือแม้ความสัมพันธ์              ฉันมันแค่เด็กรายทาง
เขาคงไปหาคนใหม่                     แล้วคงรักใคร่กันมาก
สุขสมสมใจตีจาก                        เขาฝากความช้ำไว้ให้
ฉันต้องตรอมตรมทนทุกข์              คิดถึงคราวสุขกับเขา
คิดถึงวันคืนเก่าเก่า                       รักเราเป็นได้แค่ฝัน
ยังคงอดทนเฝ้ารอ                        เขาอาจติดต่อมาหา
เขาคงไม่ลืมสัญญา                       ที่ว่าจะรักจนตาย
เวลายังเดินเรื่อยไป                       หัวใจฉันยังโหยหา
คอยเขาคนนั้นกลับมา                    เยียวยารักษาแผลใจ
ต้องรอกี่วันกี่เดือน                         เวลายิ่งเคลื่อนผันผ่าน
หรือรอจนฉันวายปราณ                  ฉันจึงได้พบพาน “ความเห็นใจ”


มิถุนายน 2544

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
เป็น a must-read กระทู้เลย! ต้องติดตามอ่าน มีน้อยถึงน้อยที่สุดซึ่งการเขียนกลอนจะกล่าวถึงเรื่องเกย์ และการบูชาครูก่อนเขียนกลอนนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้องอย่างยิ่ง!

ขอบคุณค่ะ จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะคะ

ปล. แต่สิ่งที่ควรกระทำก็คือ ใส่กฏของเล้าให้ครบด้วยนะคะ  :กอด1:

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
แก้ไขเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณที่ติดตาม ผมจะมาอัพเป็นระยะๆครับ  :L1: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ เดหลี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +254/-3
รออ่านนะคะ แต่ว่าเศร้าจังเลย  :sad11:

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
 :impress3:
เป็นกระทู้ที่ถูกใจ
และฝันใฝ่หาอ่านมานาน

..แสนนาน..
 o13

สิ่งมีชีวิต          ที่เรียกว่าเกย์
ไม่ว่าเดินเร่       หันเหทางไหน
ต้องพบสายตา  ค้างคาจิตใจ
กูแปลกหรือไง  หรือไม่ใช่คน


ตัวเพศกำหนด  หรือกฎเกณฑ์สร้าง
ชั่วดีถี่ห่าง        จัดวางสับสน
จะเป็นเพศใด   ก็ใช่คือคน
กีดกั้นจำนน     แบ่งจนวุ่นวาย


สิทธิตามเกิด   ประเสริฐหนักหนา
ตั้งแต่เกิดมา    ตีตราความหมาย
ทุกคนเท่ากัน   จนถึงวันตาย
ไม่แค่หญิงชาย แต่หมายถึง "คน"


 :L2: ขอบคุณครับ..คุณหนุ่ม

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
บทกลอนบางบทของผมจะมีลักษณะพิเศษ คือ เหมือนยังไม่จบกระแสความแต่ที่จริงจบแล้ว บทกลอนประเภทนี้ผมตั้งใจให้ผู้อ่านได้คิดต่อเองโดยเสรี เช่นบท นิยามรัก บทนี้

นิยามรัก

รักคืออะไรใครตอบได้
ถึงทำให้ในจิตใจฉันว้าวุ่น
บางคนบอกรักเหมือนไฟอันอบอุ่น
หรือเหมือนพรมนุ่มละมุนให้สัมผัส
หลายหลายคนให้นิยามเรื่องความรัก
ตามที่ตนประจักษ์รับรู้ได้
แต่ตัวฉันนั้นก็รู้อยู่แก่ใจ
ว่ารักนั้นเปรียบเหมือน “ไฟ” ไหม้แหลกลาญ


มิถุนายน 2544

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
ฟังก็ไม่ได้ยิน
กินก็ไม่ได้
แต่..ทำไมใครๆ
ถึงพยายามถามไถ่
จ้องมอง+เรียกร้องหา
แต่..ความรัก

หุหุ นั่นซิ..ทำไม?

+1 ครับ คุณหนุ่ม

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณที่อ่านครับ
.........................................

รักวิปริต

ฉันเคยมีความรัก                     เริ่มรู้จักเมื่อไม่นาน
ตั้งแต่เริ่มแตกพาน                   เหมือนตำนานความระทม
เมื่อแรกเริ่มคบกัน                    ต่างสัมพันธ์และสุขสม
ไม่เคยต้องช้ำตรม                    รักไม่ขมไม่ปวดใจ
เลือกรักกับชายหนุ่ม                 ดั่งไฟสุมในอกฉัน
ยามสุขแสนผูกพัน                   ยามทุกข์นั้นแสนกล้ำกลืน
คบกันไปไม่นาน                      เขาเริ่มห่างไปจากฉัน
ไม่มาห่วงใยกัน                       รักของฉันก็หลุดลอย
วันคืนที่พ้นผ่าน                       แม้ไม่นานก็หวั่นไหว
ที่รักเมื่อจากไป                       ยังฝันใฝ่ยังคำนึง
ความรักอย่างฉันคิด                 อาจวิปริตผิดมนุษย์มนา
ฉันคงต้องจากลา                     เพื่อรักษาเยียวยาใจ


มิถุนายน 2544

ออฟไลน์ POPEA

  • Blood Type :: Y
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
    • http://writer.dek-d.com/popae/writer/view.php?id=794488
ชอบ "โลกของเกย์" อะ~
ติดตามนะคะ
+1 :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เดหลี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +254/-3
โถ่ ไม่ใช่รักที่วิปริตอะไรหรอกน้า
ยังติดตามอ่านนะคะ

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ในปี 2544 ผมอายุเพียง 18 ปี เพิ่งเริ่มแต่งกลอนใหม่ๆ และเริ่มที่จะก้าวเข้าสู้เส้นทางของเกย์ ดังนั้นบทกลอนที่ผมแต่งในช่วงนี้ จึงเน้นการแต่งกลอนจากอารมณ์ความรู้สึกข้างใน มีความรู้สึกอย่างไรก็แต่งออกมาอย่างนั้น ความรู้สึกที่แฝงในกลอนอาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องถ้านำมาอ่านอีกครั้งในยุคนี้ (เช่นบท รักวิปริต ที่ผมเองก็รู้สึกว่ามันเป็นความคิดที่ไม่ถูกต้อง แต่ตอนนั้นผมรู้สึกแบบในบทกลอนครับ)  บทกลอนบางบทอาจล้าสมัยและไม่เหมาะสม ผมจึงได้แก้ไขใหม่ ซึ่งคุณจะได้อ่านกันต่อไปครับ ผมแต่งกลอนติดต่อกันมาประมาณ 3 ปี หลังจากนั้นก็หยุดแต่งไปนาน จนมาเริ่มแต่งใหม่อีกครั้งเมื่อปี 2554 นี้เอง

ติดตามกลอนบทต่อไปได้ ในวันพรุ่งนี้ครับ

ออฟไลน์ ratnalin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
สุดยอดดดดดด o13 ชอบมาก แต่งเก่งจังเลยค่ะ อ่านแล้วเข้าใจเนื้อหา แล้วก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปด้วย

รอบทใหม่นะคะ

ปอลิง อ่านบทไหว้ครูแล้วขนลุก เพราะมากๆ ^^


Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ฝันสลาย

เขาเหมือนเป็นเทพบุตรสุดวิเศษ
เขาเปรียบดั่งเพชรน้ำเอกอันมีค่า
เขาเพียบพร้อมในทุกสิ่งทั้งกายา
ทำให้ฉันต้องมนตราในบัดดล
เขากอดรัดมัดใจไว้กับอก
พร่ำพรอดคำที่หยิบยกมาเสกสรร
ล้วนหลากคำเสนาะหูและน่าฟัง
จะรักฉันรักล้นรักหมดใจ
ฉันยอมพลีมอบกายให้กับเขา
เขานั้นเล่าก็เสพสมอารมณ์หมาย
จนบรรลุความต้องการที่มากมาย
แสนเหนื่อยกายแต่เพราะรักจึงยอมทน
ฉันนั้นมีความสุขมากเหลือแสน
พ่อยอดชายมาดแมนนี้ของฉัน
ถ้าเขาเป็นคู่แล้วไม่แคล้วกัน
คนนี้คงเป็นคู่ฉันไม่ผิดตัว
พลันสะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝัน
อนิจจังเป็นฝันไปหรือนี่
ความสุขสมที่ผ่านมาทุกสิ่งนี้
คงไม่มีโอกาสเกิดเป็นเรื่องจริง
อยากจะให้ความฝันได้แปรเปลี่ยน
เป็นความจริงแวะเวียนมาหาบ้าง
อย่าให้ฉันต้องนอนฝันอย่างอ้างว้าง
ฝันสลายทุกวันวารน่าเศร้าใจ


23 ตุลาคม 2544

ออฟไลน์ เดหลี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +254/-3
อืมๆๆ เข้าใจ เรามีเพื่อนที่ชอบแต่งกลอนเหมือนกัน แล้วเหมือนกับกลอนมันไปจับเอาความรู้สึกในช่วงนั้นของเขาถ่ายทอดออกมา

ซึ่งพอช่วงเวลานั้นผ่านไป ความรู้สึกก็อาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้

รออ่านต่อนะคะ

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ฟ้าไม่ปรานี

ชีวิตของคนเราช่างแปลกนัก
เพิ่งได้เห็นเพิ่งประจักษ์ในสิ่งนี้
ชายคู่หญิงหญิงคู่ชายช่างแสนดี
กฎเกณฑ์นี้ฟ้าสร้างมาหรืออย่างไร
ถ้าฟ้าสร้างหญิงชายให้เคียงคู่
ฟ้าสร้างมาให้สมสู่เป็นคู่สอง
แล้วทำไมสร้างบางชายให้หมายปอง
สร้างให้ลองรสสวาทพวกเดียวกัน
อนิจจาเกิดมาอาภัพนัก
ที่ต้องมาหลงรักเพศของพ่อ
สุดแสนเจ็บปวดใจลำบากท้อ
จำต้องฝืนทนเดินต่อตามบุญกรรม
อยากจะร้องอ้อนวอนกับฟากฟ้า
ไฉนเลยสร้างข้าผิดวิถี
ให้ชอบชายเหมือนกันเศร้าสิ้นดี
ฟ้าเอ๋ยฟ้าไม่ปรานีกับข้าเลย


23 ตุลาคม 2544


ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
ถ่ายทอดอารมณ์ด้วยการแต่งกลอน  แบบนี้  เราชอบอ่ะ

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
น้ำตาเลือด

ฉันยังจำเรื่องราวแต่คราวก่อน
ทุกบทตอนยังชัดเจนไม่แปรผัน
คนรักฉันกลายเป็นอื่นเสียโดยพลัน
หยาดหนึ่งนั้นหยดน้ำตาเริ่มไหลริน
จากวันแรกที่น้ำตาต้องไหลหยด
ฉันเริ่มรดความรักกับชายอื่น
เกิดเรื่องราวเหมือนคราวก่อนทุกวันคืน
เสียน้ำตาให้คนอื่นไปมากมาย
ชายทุกคนผ่านเข้ามาในชีวิต
ล้วนเป็นไปตามลิขิตแห่งตัณหา
ฉันต้องทนขื่นขมหลั่งน้ำตา
เฝ้ามองหาใครสักคนที่รักจริง
โอ้น้ำตาเจ้าเอ๋ยเริ่มแห้งเหือด
เจ้ากลับกลายเป็นเลือดรินไหลหลั่ง
ต่อจากนี้ชีวิตคงเป็นความฝัน
แม้โลหิตยังถูกกลั่นเป็นน้ำตา
ภาพความฝันช่างชัดเจนและงดงาม
ฉันได้พบหนุ่มรูปงามที่ใฝ่ฝัน
เราต่างตกเป็นของกันและกัน
เขาเอื้อนเอ่ยน้ำคำพร่ำเจรจา
คำว่ารักเปี่ยมล้นแผ่ซาบซ่าน
เป็นคำหวานคำสุดท้ายที่ให้ฉัน
น้ำตาเลือดหยดสุดท้ายหลั่งไหลพลัน
ปลื้มปีติตื้นตันแล้วสิ้นใจ


กลอนต้นฉบับ แต่ง 23 ตุลาคม 2544
แก้ไขใหม่  25 ตุลาคม 2554




Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
“โลกของเกย์ ภาค 2” มีเนื้อหาต่อจาก “โลกของเกย์” ที่ผมเคยแต่งไว้แล้วครับ
......................................

โลกของเกย์ ภาค 2

เวลาผ่านไปหลายเดือน               ความรักเริ่มเลือนเริ่มหาย
ฉันอยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย             เริ่มคลายความเศร้าโศกตรม
เข้าใจเรื่องราวทุกอย่าง                จากเคยบอบบางช้ำชอก
เกย์ที่เคยถูกเขาหลอก                 ไม่มีใครหลอกอีกได้
นี่คือโลกของความจริง                 รักแท้รักจริงไม่เกิด
ผ่านแล้วไม่ต้องลำเลิก                 หาคนอื่นเถิดคนดี
ฉันเห็นว่าความคิดนี้                     เห็นแก่ตัวสิ้นดีเหลือหลาย
ถ้าทำอย่างนี้จนตาย                     มันเป็นผู้ชายไม่ดี
ฉันคิดว่าควรมีแฟน                      ไว้เป็นตัวแทนของฉัน
รักแล้วไม่นอกใจกัน                     มีความสัมพันธ์คนเดียว
คุณรู้ไหมฉันคิดผิด                      ไม่มีใครคิดแบบนี้
ยิ่งผ่านเยอะเยอะยิ่งดี                   มันคือศักดิ์ศรีชาวเกย์
เกย์ต้องผ่านชายให้มาก                ช่วยสนองความอยากตัณหา
ความรักไม่ต้องนำมา                    เนื้อหนังมังสาสิดี
เกย์จึงไม่เคยรักจริง                      ชอบฟันแล้วทิ้งกันมาก
แต่ก็ไม่เคยลำบาก                        เพราะไม่คิดมากทั้งคู่
ต่างคนต่างหาคนใหม่                    แยกจากกันไปง่ายง่าย
ดูเถิดมันช่างวุ่นวาย                       มีแฟนมากมายเสียจริง
ฉันเองก็ทำแบบนี้                         ผ่านชายมากมีผ่านหมด
ถึงแม้มันแสนมันส์หยด                  แต่เหมือนโกหกตัวเอง
สุดท้ายเมื่อฉันแก่เฒ่า                   ใครเล่าจะมาห่วงฉัน
ใครจะมาห่วงใยกัน                       แน่นอนตัวฉันห่วงเอง
เกย์เมื่อกลายเป็นคนแก่                 หมดค่าลงแน่ดังหมาย
เรี่ยวแรงกำลังในกาย                     สูญสิ้นมลายหายไป
ได้แต่นอนรอวันตาย                      คิดแล้วใจหายแสนเศร้า
เกย์มากมายในวันเก่าเก่า               ไม่สนใจเราอีกแล้ว
ชีวิตฉันมีแต่ทุกข์                          ไม่เคยมีสุขกับเขา
จะหาคนที่รักเรา                           ยิ่งหายิ่งเหงาจับใจ
ในเมื่อไม่มีใครรัก                         ฉันก็ต้องไม่รู้จักเรื่องนี้
เรื่องรักฉันต้องไม่มี                       ฉันต้องไม่มีหัวใจ
ฉันต้องก้าวเดินตามทาง                 บนถนนน้ำกามสายนี้
ตามรอยพวกเกย์รุ่นพี่                    ไม่มีโอกาสเปลี่ยนได้
ผู้คนรังเกียจตัวฉัน                         เป็นเกย์นี้มันสิ่งผิด
ไม่มีใครเลยจะคิด                          สิ่งนี้เป็นลิขิตจากสวรรค์
ฉันไม่ได้อยากเป็นเกย์                   จิตใจหันเหแบบนี้
เสียใจอยู่ทุกนาที                          ที่ไม่มีผู้สืบทอดสกุล
สุดท้ายฉันขอบางสิ่ง                      ชาติหน้ามีจริงดังหมาย
ฉันขอเกิดเป็นผู้ชาย                       เป็นชายสมชายเสียที
รักชอบผู้หญิงได้บ้าง                      ไม่ต้องอ้างว้างเหมือนเก่า
อย่าให้ฉันมีแต่เงา                          เป็นเพื่อนแก้เหงาคนเดียว


27 ตุลาคม 2544


Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
คำมั่นสัญญา

ฉันเคยมีความรักที่แสนหวาน
ดังสวรรค์บันดาลและฟ้าส่ง
ให้มาพานพบรักในบัดดล
ดวงกมลอุ่นรักประทับใจ
เป็นความรักครั้งแรกในชีวิต
เป็นความผิดที่ตัวฉันก่อกำเนิด
หลงคิดว่ารักนั้นช่างเลอเลิศ
จึงทุ่มใจอันประเสริฐให้หมดสิ้น
ถือคำมั่นสัญญากับฟ้าดิน
จะรักกันจนสิ้นอายุขัย
ช่างเป็นคำที่ปวดร้าวเหนือคำใด
เมื่อได้รู้ไม่มีใครเขารักจริง
เกย์ทุกคนผ่านแล้วก็ผ่านเลย
เรื่องหัวใจไม่เคยให้คนอื่น
ฉันปวดร้าวในใจสุดกล้ำกลืน
ต้องทนฝืนแม้ต้องขื่นต้องขมใจ
หวนคิดถึงคำมั่นสัญญาเขา
ที่ว่าจะรักเราดั่งใจหมาย
ไม่มีวันเกิดขึ้นได้แม้ชีพวาย
มิเคยคลายความหนาวเหน็บเจ็บโศกทรวง
คำสัญญามากมายที่เอื้อนเอ่ย
ทุกถ้อยคำไม่จริงเลยแสนผิดหวัง
จดจำไว้เป็นบทเรียนไม่จีรัง
อย่าได้หวังคนจริงใจมันไม่มี


กลอนต้นฉบับ แต่ง 5 พฤศจิกายน 2544
แก้ไขใหม่  14 ตุลาคม 2554


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร ชอบไม่ชอบตรงไหน แสดงความคิดเห็นกันได้ครับ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-11-2011 20:56:55 โดย Nhoom »

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
คนไร้ค่า จากสายตา ของชายเกย์
   
ชีวิตฉันเกิดมาบนโลกนี้
สิ่งที่เห็นก็มีเพียงร่างหนึ่ง
หนึ่งร่างกายหนึ่งดวงใจอันชุ่มชื่น
ที่ได้เคยให้คนอื่นแล้วช้ำใจ
ฉันได้ทุ่มเทใจให้กับเขา
แต่เขากลับมองเราเป็นอย่างอื่น
เป็นดอกไม้ชมเล่นเพียงข้ามคืน
หมดความใคร่เขาก็ยื่นมันทิ้งไป
โอ้ชีวิตร่างนี้บอบช้ำนัก
โดนขว้างทิ้งฉุดรั้งกระชากเถือ
จากมือชายมากมายผ่านเป็นเบือ
จนไม่เหลือคุณค่าความเป็นคน
เป็นแค่เพียงตุ๊กตาไว้ดึงเล่น
เป็นแค่เพียงเศษเดนไว้กินของ
เป็นแค่เพียงคนไร้ค่าไว้รับรอง
เป็นแค่เพียงผู้สนองตัณหาชาย


กลอนต้นฉบับ แต่ง 13 พฤศจิกายน 2544
แก้ไขใหม่  15 พฤศจิกายน 2554





Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ไม่มีใครอ่านแล้วเหรอครับ
..................................................

คนไร้ค่า จากสายตา ของชายแท้

ชีวิตฉันมันก็เป็นคนไร้ค่า
ถูกมองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
ถึงชายเกย์จะรักชอบเพียงชั่วยาม
แต่ก็ไม่เคยประณามตัวฉันเลย
นั่นเป็นเพราะเราต่างเป็นเกย์เหมือนกัน
หัวอกเธอหัวอกฉันเข้าใจอยู่
อย่างน้อยน้อยก็ไม่คิดเป็นศัตรู
เราต่างคนต่างรับรู้เป็นมิตรกัน
ผิดกับในความคิดของชายแท้
เกย์นั้นเป็นสิ่งแย่สุดวิปริต
ชายชอบชายเสียชาติเกิดไร้ความคิด
เป็นสิ่งผิดสุดโรคจิตแสนต่ำทราม
เหล่าชายแท้ชอบดูหมิ่นเหยียดหยามฉัน
มีความสุขรังเกียจมันสมเพชหลาย
“ชายเหนือชาย””เศษชาย”ช่างน่าอาย
หมู่ผู้หญิงมีมากมายไม่สนใจ
ทำไมหนอชายแท้จึงเกลียดฉัน
คนดีเลวเขาวัดกันที่ตรงไหน
ฉันเป็นเกย์ฉันจึงเลวหรืออย่างไร
ทำไมไม่วัดกันจากการกระทำ
“เกย์”ก็เป็นคนเหมือนกันอย่ารังเกียจ
อย่าได้เหยียดอย่าได้หยามให้ใจสลาย
อย่าซ้ำเติมคนที่เกิดไม่สมชาย
อย่าใจร้ายกับผู้ชายอย่างฉันเลย
__________________________________

ชายเหนือชาย = เกย์คิง (ฝ่ายรุก)
เศษชาย = เกย์ควีน (ฝ่ายรับ)
__________________________________



28  พฤศจิกายน 2544





ออฟไลน์ เดหลี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +254/-3
ยังตามอ่านอยู่ค่า
ทำไมไม่วัดกันจากการกระทำ จริงๆ ด้วย คนเรา
 :L2:

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
ยังตามอ่านอยู่ค่า
ทำไมไม่วัดกันจากการกระทำ จริงๆ ด้วย คนเรา
 :L2:

ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านครับ พบกับกลอนบทต่อไป วันที่ 3 ธันวาคมนี้ครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-12-2011 16:49:58 โดย Nhoom »

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
"จิตวิญญาณการเป็นเกย์" เป็นบทกลอนที่ใช้วิธีสมมุติให้เกย์แต่ละคนมี "จิตวิญญาณ" ของตนเอง และจิตวิญญาณนั้นกำลังจะบอกบางสิ่งบางอย่างกับเขา ผ่านกลอนบทนี้ครับ
..........................................................

จิตวิญญาณการเป็นเกย์

เหล่าผู้คนมากมายเป็นชายแท้
เฝ้าคอยแต่ตั้งคำถามเรื่องตัวฉัน
เกิดเป็นเกย์มันมีค่าแค่ไหนกัน
หรือในใจมันแปรผันผิดเพี้ยนไป
เขาดูถูกดูหมิ่นว่าทุเรศ
เขาบอกว่าข้าวิเศษกว่าสิ่งไหน
ข้าชายจริงหญิงแท้ดีเพียงใด
ไอ้พวกเกย์ช่างจัญไรช่างน่าอาย
เกย์ทั้งหลายจงฟังคำของฉัน
ทั้งเกย์คิง ควีนนั้นทุกหมู่เหล่า
ทั้งเด็กน้อยหนุ่มใหญ่คนแก่เฒ่า
จงฟังเราเพื่อตัวเจ้าจะเข้าใจ
เราเป็นจิตวิญญาณของชาวเกย์
ซึ่งทำให้เจ้าหักเหเปลี่ยนนิสัย
เราสถิตภายในใจทุกคนไป
และจะไม่มีใครเข้าใจเรา
นอกเสียจากตัวเจ้าเจ้าเข้าใจ
จิตวิญญาณลุ่มลึกในใจของเจ้า
รักชอบชายแล้วรู้สึกชอบไม่เบา
สิ่งนี้เป็นเรื่องที่เจ้าต้องรับมัน   
อย่าเสียใจที่เจ้าเป็นอย่างนี้
เราเข้าใจเจ้าดีอย่าหวั่นไหว
จิตวิญญาณตัวเจ้าเป็นอย่างไร
จงเต็มใจยอมรับปรับปรุงมัน
เจ้าจะต้องเดินต่อไปอย่างเข้มแข็ง
อย่าเสียแรงเสียน้ำตาให้ใครเขา
พวกชายแท้หรือใครจะว่าเอา
จงอดทนจงสู้เขาอย่าล้มลง
คนที่เป็นเกย์นั้นมีมากหลาย
คนบางคนลำบากกายแต่ยังสู้
เกิดเป็นเกย์ต้องสู้ตายต้องรับรู้
ว่าถ้าแพ้เราจะอยู่ได้อย่างไร
เราผู้เป็นจิตวิญญาณการเป็นเกย์
ที่ซึมซาบในใจเกย์ทุกหมู่เหล่า
ขอสัญญาว่าจะรักจะบรรเทา
เป็นเพื่อนเจ้าก้าวต่อไปอย่าได้กลัว


4  มีนาคม 2545


Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
"สิ้นแสงดาว" เป็นบทกลอนที่เด่นทางด้านวรรณศิลป์มากที่สุดบทหนึ่ง และเป็นบทกลอนที่ผมชอบมากที่สุด จึงนำมาเป็นชื่อเรื่องของรวมบทกลอนชุดนี้ครับ
...............................................

สิ้นแสงดาว

ดาวดวงน้อยลอยเด่นบนฟากฟ้า
แจ่มนภาทอแสงแรงเฉิดฉาย
เหมือนตัวฉันในวันก่อนเป็นเด็กชาย
ยังเยาว์วัยแสนสบายไร้ราคี
ครั้นเติบใหญ่จากเด็กชายกลายเป็นหนุ่ม
ดั่งดอกไม้หอมจรุงฟุ้งเกสร
หมู่ภมรภุมราบินมาดอม
หมายจะลองรสเกสรความเป็นชาย
แล้วตัวฉันก็จำยอมเสียให้เขา
ด้วยมัวเมาในกิเลสกามตัณหา
ลิ้มรสสวาทหลายหลากฉ่ำอุรา
ดาวจึงเริ่มเจิดจ้าเย้ยฟ้าดิน
วันเวลาเนิ่นนานไหลพ้นผ่าน
ดุจลำธารสายธาราที่หลั่งไหล
จากหนุ่มน้อยเป็นผู้ใหญ่ในทันใด
ต้องไขว่คว้าหาน้องชายมาแนบอิง
ถึงตอนนี้ฉันกลายเป็นฝ่ายที่หา
กลับไปเป็นภุมราหาเกสร
ใช้เด็กชายมาช่วยคลายกำหนัดนอง
ได้เสร็จสมอารมณ์ปองแล้วเลิกรา
ชายกับชายได้แล้วต้องแยกกัน
ฉันไม่อยากจะทำอยากจะฝืน
แต่ความรักชายกับชายไม่ยั่งยืน
ต้องพยายามกล้ำกลืนฝืนความจริง
ครั้นตัวฉันถึงวันชราภาพ
หมดโอกาสไขว่คว้าหาภาพฝัน
ใครต่อใครที่พ้นผ่านล้วนลืมกัน
ดาวดวงนี้นับวันจะโรยรา
หวนนึกถึงวันชื่นคืนเก่าเก่า
มีสองเรากอดตระกองเฝ้านอนฝัน
หมู่ผู้ชายหนุ่มแก่เป็นร้อยพัน
ทุกคนนั้นผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป
สุดท้ายแล้วก็เหลือแค่ตัวฉัน
อยู่โดดเดี่ยวตามลำพังไร้ความหมาย
ไม่มีลูกและเมียนอนเคียงกาย
ได้แต่นอนรอความตายเปลี่ยวเอกา
เกย์ทุกคนล้วนต้องมีทางชีวิต
ที่ลิขิตเป็นแบบนี้กันทั้งสิ้น
สิ้นเรี่ยวแรงสิ้นกำลังสิ้นทุกสิ่ง
น้ำตาหลั่งไหลรินอย่างเสียใจ
อยากจะขออธิษฐานกับฟากฟ้า
ถ้าชาติหน้ามีจริงดั่งมั่นหมาย
ลูกขอเกิดเป็น "ผู้ชาย" ที่ "สมชาย"
ขอชีวิตอย่าเลวร้ายแบบนี้เลย
ในชาตินี้ลูกใช้กรรมหมดสิ้นแล้ว
เกิดเป็น "เกย์" ไม่แคล้วต้องรับบาป
ถูกรังเกียจเหยียดว่าเป็นคนเสียชาติ
ใช้ชีวิตเหมือนโดนสาปตายทั้งเป็น
ดาวดวงน้อยคล้อยต่ำลงเหหัก
ถึงมุมอับหยุดนิ่งแล้วดับแสง
สิ้นแสงดาวสิ้นชีวิตหมดสิ้นแรง
น้ำตาไหลเหือดแห้งแล้วสิ้นใจ
อนิจจานี่แหละหนาชีวิตเศร้า !
เกิดเป็นเกย์ต้องทนเหงาต้องโดดเดี่ยว
แม้ยามตายยังขาดคนมาแลเหลียว
จบชีวิตเพียงคนเดียวน่าเศร้าใจ



18  มีนาคม  2545










ออฟไลน์ cn9095

  • unidentified
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +861/-5
อ่านแล้วรู้สึกเศร้ายังไงไม่รู้

เหมือนกลับว่าเรารู้แล้วว่ารักไม่มีอยู่จริง เฝ้ารอไปก็คงไม่มีวันเจอ แต่หลายๆครั้งก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าสักวันนึงจะมีคนมาเดินเคียงข้างเราไปด้วยกัน

หวังว่าพี่ยังไม่ทิ้งความหวังนั้นไป แม้การรอมันจะทรมาน น่าเจ็บปวด ปลายทางอาจจะไม่มีความสุข แต่คนเราก็มีชีวิตต่อได้ด้วยความหวังลมๆแล้งๆนี้

อ่านกลอนบางบทแล้วรู้สึกเหมือนความเหงาที่ตกตถกอนอยู่ลึกๆถูกกวนขึ้นมา

เคยได้ยินคนพูดมาเหมือนกันว่าถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เลือกได้ แต่มันคือสิ่งที่เราเป็น

จะคอยเป็นกำลังใจให้และคอยติดตาม คนในสังคมอาจจะยังไม่เปิดกว้างแต่หนูคิดว่สหลายๆคนในที่แห่งนี้เข้าใจพี่ บางคนอาจจะกำลังรอพี่อยู่ด้วยซ้ำ

ปล.ถ้าเจอคนนั้นแล้วก็ดีใจด้วยนะคะ

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วรู้สึกเศร้ายังไงไม่รู้

เหมือนกลับว่าเรารู้แล้วว่ารักไม่มีอยู่จริง เฝ้ารอไปก็คงไม่มีวันเจอ แต่หลายๆครั้งก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าสักวันนึงจะมีคนมาเดินเคียงข้างเราไปด้วยกัน

หวังว่าพี่ยังไม่ทิ้งความหวังนั้นไป แม้การรอมันจะทรมาน น่าเจ็บปวด ปลายทางอาจจะไม่มีความสุข แต่คนเราก็มีชีวิตต่อได้ด้วยความหวังลมๆแล้งๆนี้

อ่านกลอนบางบทแล้วรู้สึกเหมือนความเหงาที่ตกตถกอนอยู่ลึกๆถูกกวนขึ้นมา

เคยได้ยินคนพูดมาเหมือนกันว่าถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เลือกได้ แต่มันคือสิ่งที่เราเป็น

จะคอยเป็นกำลังใจให้และคอยติดตาม คนในสังคมอาจจะยังไม่เปิดกว้างแต่หนูคิดว่สหลายๆคนในที่แห่งนี้เข้าใจพี่ บางคนอาจจะกำลังรอพี่อยู่ด้วยซ้ำ

ปล.ถ้าเจอคนนั้นแล้วก็ดีใจด้วยนะคะ


ขอบคุณมากครับที่อ่านกลอนของผมและแสดงความคิดเห็น
ติดตามอ่านต่อไปจนจบนะครับ

Nhoom

  • บุคคลทั่วไป
2 บทแรกของ "ครึ่งใจ" เป็นกลอนที่มีผู้อื่นแต่งไว้นานแล้ว ผมได้นำมาแต่งต่ออีก 6 บท และใช้ชื่อกลอนว่า "ครึ่งใจ" ตามเนื้อหาของผู้ที่แต่งไว้ก่อนหน้านี้เพื่อเป็นเกียรติ ขอบคุณผู้ที่แต่ง 2 บทแรกไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
.........................................................

ครึ่งใจ

"หากรักใครขอให้รักเพียงแค่ครึ่ง
อีกครึ่งหนึ่งของหัวใจเก็บไว้ฝัน
หากวันใดถูกสลัดขาดสัมพันธ์
จงเอาใจครึ่งนั้นมาทดแทน"
เก็บความรักความผูกพันที่พ้นผ่าน
ประสบการณ์อันยาวนานที่เชือดเฉือน
รอบรักร้าวที่บาดลึกคอยย้ำเตือน
จะต้องให้ความเป็นเพื่อนกับทุกคน
ชายชอบชายอย่าได้หวังจะครอบครอง
เป็นเจ้าของเฉกเช่นชายชอบหญิง
พอเบื่อหน่ายหลีกเร้นหนีความจริง
ความสัมพันธ์สูญสิ้นในทันใด
ขอจงจำใส่ใจไว้ให้คิด
อย่ายึดติดกับผู้ใดให้ใจหมอง
มีเพียงเพื่อนก้าวเดินไปตามครรลอง
สู่แสงทองวันข้างหน้าอย่างมั่นใจ


18 มีนาคม 2545



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด