หัวข้อ: (จบในตอน) เรื่องบ้าๆบอๆ...เรื่องที่ 9 จากใจฉัน....ถึงเธอ จบแล้วครับย้ายเลย

[ฝันเฟื่อง]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้




1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


******************************************************************

สวัสดีครับ ขอฝากตัวฝากกายและหัวใจไว้ณที่แห่งนี้ด้วยน่ะครับ
อย่าเอาอะไรกับผมเลยน่ะครับ
เพราะไอ้ผมมันก็คนบ้าๆบอๆคนนึง....

[ฝันเฟื่อง]

แอบชอบ....
แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย
แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อย
หัวใจฉันยังเฝ้ารอ และเฝ้าคอย
เฝ้าคอยให้เธอหันมา
บอกกับฉันสักนิดได้มั้ยว่าเธอก็คิดอยู่หน่อยๆ
ว่าเธอก็แอบชอบฉันไม่ใช่น้อย
ให้ใจฉันได้ชื่นช่ำเมื่อเฝ้าคอย
เฝ้าคอยให้เธอหันมามองฉันสักที
***********************************************************
วันนี้น้องยังคงน่ารักเหมือนเคย....
และผมก็ยังคงแอบมองน้องเขาอยู่เหมือนเคย...
อยู่มาก็ 3 ปี ยังไม่เคยมีใครทำให้หัวใจร่อนรุ่มเช่นนี้.... แต่เธอเป็นใคร เหตุไฉนใยมาทำให้ใจพี่นั้นรวนเร
นี่กูเป็นบ้า & พระเอกลิเกไปแล้วเหรอว่ะ....
สบถกับตัวเองเหมือนทุกครั้งก่อนลากขาไปยังตึกเรียนหา...ไอ้เพื่อนยากของผม
เจอปุ๊ปมันก็รักเพื่อนมาแต่ไกล
“อุ๊ยดูสิ ท่านชายผู้องอาจแอบไปแลหาดูน้องน้อยสิเน่หา” มึงนี่เองที่เอาเชื้อลิเกมาใส่กู
“หึหึ แล้วมันหนักหัวมึงหรอไง เดียวต้องมีสักวันแน่ที่มึงอ่ะต้องไปนอนราบลงกับพื้น ไอ้เหี้ยบูม”
“ว้ายๆ น้องบูมกลัวพี่ต้นจังเลยค่ะ” ดัดจริตเชียวนะมึง
“มึงนี้น่าจะเปลี่ยนสายไปเรียนนิเทศศาสตร์ สาขาการแสดงน่ะไอ้ตอแหล”
“ว้ายๆๆๆๆถ้าน้องเป็นไอ้ตอแหล งั้นพี่ก็ต้องเป็นไอ้โรคจิตสิค่ะ ฮ่าๆๆๆ”  ไอ้ควายบูม
“ถ้ามึงยังแซวกูอีกล่ะก็ สัญญาวันนี้เป็นอันหมดสิทธิ์” กูไม่เลี้ยงข้าวมึงแน่
“หวาย ไม่เอาแล้วครับ เราไปขี้นเรียนกันดีกว่าครับคุณต้นเดียวจะสายน่ะครับ”
“ก็ไปดิว่ะ ถ้ามันสายก็เป็นเพราะมึงมัวแต่พล่ามน้ำลายหยดติ๋งลงบนพื้นนั่นแหละ”
“คร้าบผม”
..........................          วิ้ว  วิ้ว  วิ้ว  วิ้ว  วิ้ว  วิ้ว        ........................................ (ติต่าง : ว่ามันคือเสียงสายลม)
แล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วปานสายลมเหมือนเช่นเคย
นี่สิน่ะที่ว่าเวลาไม่เคยรออะไร เราควรใช่เวลาให้มีคุณค่า
ผมคงเป็นอีกคนนึงที่ใช่เวลาให้เปลืองโดยเปล่าๆปลี้ๆ
น้องนางผู้นั้นกำลังเดินผ่านหน้าผมไป รอยยิ้มอันสดใสพาดผ่านมาอย่างจังตรงกลางอก
ตึกตักๆๆๆ มันคันยุกยิก ณ ตรงใจ.....
“ถ้ามึงยังเอาแต่ตามองอยู่อย่างนี้น่ะ ชาตินี้มึงคงสมหวังว่ะ” ไอ้บูมเพื่อนยากรู้จังหวะจริงน่ะมึง
“.......................”
“มึงไม่อึดอัดในใจบ้างหรอว่ะ มึงจะกลัวอะไรมึงไม่ได้ไปทำใครเค้าตายหรอก ..................เพียงแต่มึงอาจจะเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเองก็เท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แดกดันกูตลอดเหลือเกิน
“กูยังไม่พร้อม....” ใช่..ผมยังไม่พร้อมที่จะเจ็บ
“ตลอดอ่ะ มึงก็เอาแต่อ้างอย่างนี้ตลอดอ่ะ แล้วเมื่อไรมันจะพร้อมล่ะว่ะ”
“ทำไมมึงไม่ช่วยกูเลยว่ะ เขาเป็นเพื่อนน้องรหัสมึงไม่ใช่หรือไง”
“มึงพูดผิดพูดใหม่ได้น่ะ กูว่าการที่มึงรู้จักชื่อน้อง รู้ที่อยู่ รู้ความเป็นอยู่ของน้องเนี่ยกูก็เป็นคนไปคาบข่าวมาให้มึงเองทั้งนั้นเลยน่ะจนน้องรหัสมันสงสัยแล้วเนี่ยว่ากูไปยุ่งอะไรกับเพื่อนมันนักหนานะ ไอ้ต้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” อืมๆๆ ก็จริงของมันแหะ
“ทำไมต้องตะโกนด้วยว่ะ แม่งกูกำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าน่ะ กูน้อยใจน่ะเนี่ย”
“ไอ้ตอแหล กูว่ามึงแหละสมควรไปเรียนนิเทศศาสตร์อย่างยิ่ง”
“เออๆๆ  แม่ง กูไม่คุยกับมึงแล้ว กูกลับบ้านก่อนน่ะเว้ย”
“รีบนักน่ะมึง ขอให้มึงโชคดี” ขอบใจมากสำหรับคำชม

************************************************************************

[ต่ายน้อย]

มาให้กำลังใจครับ^_^

[ฝันเฟื่อง]

ขอบคุณ คุณmini_bilieber มากๆเลยครับ
เมนต๋แรกของผม


 เหตุเกิดจากน้องเอ็มผู้ที่ไอ้กระผมแอบเฝ้ามองกำลังระเห็จตัวออกจากมหา’ลัยแล้ว ผมก็จึงได้ระเห็จออกตัวตามน้องเค้าไปอย่างเงียบๆ ชู่วๆ  จะให้น้องรู้อย่างไม่ได้ว่ามีไอ้โรคจิต เอ้ย ไม่ใช่ผมไม่ใช่คนโรคจิต ว่ามีผมแอบตามน้องอยู่ห่างๆ อ่ะๆๆอย่าได้เข้าใจผิดไป ที่ผมจุดประสงค์อย่างนี้เป็นเพียงเพราะว่าผมแค่ห่วงน้องเขาเท่านั้นเอง เพราะน้องน่ารัก อันว่าความน่ารักมักเป็นเหตุหาภัยมาใกล้ตัว แถมน้องยังใสซื่อบริสุทธิ์อีกต่างหาก นี่ขนาดผมตามมาส่งตั้ง หนึ่งปีได้ น้องยังไม่รู้ตัวเลยล่ะครับ.... เพราะฉะนั้นผมจึงต้องคอยเป็นบอดี้การ์ดตามส่งน้องน่ะครับ อ่ะๆๆ ขอย้ำอีกครั้งว่าผมนายต้นไม่ได้เป็นโรคจิตแต่อย่างใดๆ......
เอ๊ะๆๆๆ นั่นน้องเอ็มไม่ได้เลี้ยวเข้าบ้านนี่น่า แต่กำลังตรงไปยังร้านอาหาร
ไปทำไม..... เสียงในใจดังขึ้นพร้อมกับตัวเองรีบวิ่งไปที่ร้าน.......
ว่าแล้วก็เลือกที่นั่งที่มันเหมาะตำแหน่งซะหน่อย เจ๋งเป้งมีพอดีเลยว่ะ
ว่าแล้วก็หย่อนตูดลงนั่งกับเก้าอื้...อืม...
“พี่สุดหล่อรับอะไรดีค่ะ” น้องพนักงานงานเสริ์ฟมาได้รวดเร็วทันใจจริงๆ แอบคิดซัมติงรองกับผมหรือเปล่าเนี่ย เหอๆๆ
“ขอกะเพราหมูไข่ดาว กับน้ำเปล่าครับ” อืมๆๆอาหารยอดฮิตคิดอะไรไม่ออก มื้อเย็นนี้ก็ฝากท้องไว้กับร้านนี้เลยล่ะกันว่ะ
“รอสักครู่น่ะค่ะ ไม่นานเกินรอ แต่ถ้านานเกินไปเรามีเพื่อนคุยระหว่างรอไม่คิดตังค์นะค่ะ พร้อมเสมอค่ะ” ฮึๆๆๆคนมันหล่อช่วยไม่ได้จริงๆ
“แล้วพี่จะรับไว้พิจารณาน่ะนะครับ” ส่งยิ้มหวานหยดให้ที แล้วเดินจากไปๆๆ
อะ แย่แล้วมัวแต่สนใจอย่างอื่นจนลืมเป้าหมาย น้องนางของพี่หายไปไหนเสียแล้ว...
แล้วสายตาก็ไปป๊ะเจอจนได้....แต่เหตุไฉนใยมีไอ้ล่ำจากไหนก็ไม่รู้มานั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดียวกับน้องนาง..................   
ฮึ่มๆๆๆๆๆๆ หงุดหงิดๆ หัวใจพี่เกิดการอัดบีบอย่างฉับพลัน เพียงแค่แลเห็นน้องรักยิ้มให้กับไอ้ล่ำ....บึ๊ก
ฮึ่มๆๆๆๆๆๆมันเป็นใครว่ะ ว่าแล้วก็คว้าน้ำเปล่าที่น้องเสริ์ฟมาวางตะกี้นี้มาสดย้อมใจ....
ตอนนี้ผมนั่งเยื้องกับน้องอยู่น่ะครับ น้องนั่งหันหลังให้ผม และผมก็เห็นไอ้ล่ำชัดเจนเลยล่ะครับ
“กะเพราหมูไข่ดาวสูตรสั่งใจทำได้แล้วค่ะ” เธอกลับมาอีกครั้งพร้อมยิ้มหวานอีกแต่ผมไม่มีอารมณ์เล่นด้วยแล้วครับเข้าใจผมใช่มั้ยครับว่าผมเป็นอะร้ายยยยยย
“...................” จานวางลงปุ๊ปผมก็โซ้ยแหลกอย่างกับไปตายอดตายอยากมาจากที่ไหน
“...................... แหะๆ ไม่รบกวนแล้วน่ะค่ะกินให้อร่อยน่ะค่ะ” ปรู๊ดดดดดดดดด เธอผู้ซึ่งเห็นอย่างนี้ก็ได้รีบชิ่งหนีไป
“พี่เข้มจะไปหาไอ้ตูนพรุ่งนี้ใช่มั้ยครับ” เสียงหวานๆของน้องนางเอ่ยวาจาขึ้นกับไอ้ล่ำ อืมๆๆๆชื่อไอ้เข้มหรอสมชื่อมึงจริงๆ
“ใช่แล้วล่ะ พี่มีธุระที่นี้น่ะ นี้ก็ลงจากเหนือมาพบน้องเอ็มคนแรกเลยน่ะเนี่ย”
ไอ้ล่ำนี้มึงแอบคิดอะไรกับน้องนางของกูใช่มั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 “ฮ่าๆๆๆ อย่างนี้ไอ้ตูนก็เสียใจแย่สิครับที่พี่ชายมันเป็นคนแบบนี้”
“หึหึหึ ก็ไม่รู้เหมือนกันสิ แค่อยากเซอร์ไพรส์มันน่ะ”
 “ว่าแต่เราน่ะมีคนรักหรือยัง” โอ๊ะโอไอ้ล่ำกูขอบใจมึงว่ะ
“ก็...ไม่มีหรอกครับแต่...ผมได้แค่แอบมองเค้าอยู่ข้างเดียวน่ะครับ”
แอบมองเค้าอยู่ข้างเดียว.........
แอบมองเค้าอยู่ข้างเดียว..........
แอบมองเค้าอยู่ข้างเดียว..........
แอบมองเค้าอยู่ข้างเดียววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ป๊อก... เสียงหัวใจดวงน้อยๆๆของผมหักกลางลง ณ ตรงร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ไม่รู้จักชื่อเพราะไม่ได้ไปสนใจมองมันน่ะเอง.....
เคร้งงง.... เสียงช้อนหล่นลงจานกะเพราหมูไข่ดาวอาหารยอดฮิตที่คิดอะไรไม่ออกของผม
“แล้วเขาคนนั้นเป็นใครครับพอจะบอกไอ้พี่เข้มคนนี้ได้หรือเปล่าเอ่ย”
พรึบ........ ผมลุกขึ้นแล้ววางเงินแล้วก็ใส่เกียร์หมาที่เท้าวิ่งปรู๊ดออกจากร้านอาหารตามสั่งที่ไม่รู้จักชื่อเพราะไม่ได้มอง
พอกันทีสำหรับความรักข้างเดียวของผมที่เอาลมๆแล้งๆ ....... อะไรก็ไม่ได้
เกิดมา 21 ปีไม่เคยมีใครทำให้หัวใจดวงนี้ต้องบอบช้ำขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยได้รู้จักกับความรักมาก่อนก็ได้รู้จักกับมันเมื่อไม่นานมานี้ และก็ได้รู้จักกับไอ้แห้ว ณ วันนี้ เวลานี้ ตอนตะกี้นี้......
บางทีผมก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนกันว่าน้องเค้าเคยแอบมองผมด้วยน่ะ ไม่รู้สิ อย่างเวลาไอ้บูมมันเรียกน้องรหัสมันมาหาน้องเค้าก็จะตามมาอยู่ด้วยน่ะ แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ปะหน้ากับน้องเต็มซักเท่าไร อย่างวันแรกที่ได้เจอกันก็เป็นผมที่กำลังจะรีบกลับไปทำธุระให้กับที่บ้าน เพียงแค่ได้พบสบตาเท่านั้นแหละ ไม่รู้เป็นอะไร ผมก็หยุดกึกไปโดยเฉียบพลันอัตโนมัติ  หึหึหึ เบื่อผมใช่มั้ยครับที่พล่ามอะไรบ้าๆๆบอๆๆก็ไม่รู้ หึหึหึ ฮือๆๆๆๆๆ
_______________________________________

[golove2]

ติดตามจ้า

 

[ฝันเฟื่อง]

ขอบคุณ คุณ golove2 มากๆเลยครับ


“อ้าวไหงวันนี้มึงเสด็จมาอยู่ที่นี้ก่อนกูว่ะ ไม่ไปหาน้องนางของมึงหรอ” ฉึกแรก..ลงตรงกลางใจ
“น้องนางอะไรกูไม่มีแล้วเว้ย กูไม่รู้จักด้วย”
“............... หึหึ เป็นอะไรไปล่ะ อย่าบอกน่ะว่าน้องเค้ามีคนรักแล้วแว้วววววววววว” ฉึกดอกที่2
“.......................................... เค้าไม่มีคนรัก..................แต่มีคนที่.......แอบชอบ.......ว่ะ”
“...............................งั้นหรอว่ะ เอาเถอะเพื่อนต้นอย่าเศร้าไปเลย มึงมันหล่อนี่หว่าเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาว่ะถ้ามึงเปิดใจรับน่ะ แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย เชื่อกู ป่ะ เย็นนี้เดี๋ยวกูพาไปหม่ำหมูกระทะกูคนนี้เลี้ยงเองเลยน่ะเว้ย” มึงมีดีตรงนี้แหละไอ้บูมเอ้ย
“ขอบใจ......ว่ะไอ้เพื่อนยากของกู”
“ต้องให้ได้อย่างนี้สิไอ้เพื่อนต้นเอ้ย”
.................... ฟิ้ววววววววววววววววววววว.............. (ติต่าง:อีกครั้งว่ามันคือเสียงลมพัด)
เวลาได้ล่วงเลยมาแล้ว 2 อาทิตย์พัดผ่านอะไรหลายๆอย่างผ่านไปแต่คงไม่ใช่กับใจผมคนนี้.....
ช่วงนี้ผมซึ่งอยู่ปี 3 แล้ว ก็วุ่นวายกับการสอบและอีกหลายๆอย่างก็ดีน่ะมันทำให้ผมลืมเรื่องราวบางอย่างได้แต่พอตอนที่ใจได้สงบนั่นแหละมันก็วิ่งวุ่นเข้ามาวนอยู่ในใจอีก...เย็นนี้ไอ้บูมมันนัดน้องรหัสมาเลี้ยงที่เราได้สอบเสร็จกันครับ
“พี่บูม ขอโทษที่มาช้าฮะ สวัสดีฮะพี่ต้น”
“ครับ”
“อ้อ วันนี้ไอ้เอ็มมันมีธุระที่บ้านเลยรีบกลับไป” หึหึหึ ดีแล้วมันจะได้ช่วยให้ผมตัดใจได้เร็วขึ้น
“แล้วใครถามเอ็งว่ะไอ้ตูน เสร่อตอบน่ะเอ็งน่ะ” เพื่อนที่ดีจริงๆเลย
“เอ้า เป็นไรของพี่เนี่ยผมอุตสาห์บอกให้อย่างทุกทีนิ ”
“เออๆแต่ต่อไปนี้เอ็งไม่ต้องบอกแล้วล่ะ”
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
“ถ้าเอ็งอยากรู้อ่ะน่ะ วันนี้ข้าไม่พาแดกข้าวล่ะกัน”
“อ้ากๆๆๆๆ อย่าเลยครับ ผมไม่อยากรู้แล้ว ไปกันเถอะผมหิวแล้วล่ะ”
.............................
“ตอนเย็นๆนี้คนเยอะจริงเลยว่ะ”
“กูเห็นด้วยกับมึง”
“พี่ต้น พี่บูมผมเจอโต๊ะว่างแหละไปเร็ว”
“ของฟรีนี้เร็วตลอดน่ะ”
ได้ตะนั่งแล้วเราก็สั่งอาหารหลายอย่างมากินกัน มื้อนี้จะอร่อยมากมายถ้าหากไอ้น้องรหัสเพื่อนยากของผมมันเอ่ยอะไรออกมาเสียก่อนว่า
“พี่ต้นแอบคิดอะไรกับเพื่อนผมหรือเปล่าครับ” เคร้งงงง ช้อนหล่นลงบนจานข้าว ผมนั่งอึ้ง ไอ้บูมอ้าปากค้าง
“ไอ้เด็กเวร เอ็งพูดอะไรออกมาว่ะ”
“ผมทนไม่ไว้แล้วอ่ะ ขอเหอะพี่บูม เพื่อนพี่อ่ะเมื่อไรจะไปสารภาพรักกับมันสักทีอ่ะ” เด็กตูนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“........น้องรู้ด้วยหรอครับว่าพี่แอบมองเพื่อนของน้องอ่ะ” สงสัยครับ มันรู้ได้อย่างไร
“โห่พี่ไม่อยากจะเอ่ยว่าผมน่ะกูรูผู้เชี่ยวชาญด้านนี้น่ะ” จริงเร้อไอ้น้อง
“จริงหรอว่ะ ข้าไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยว่ะ” อืมๆๆใจตรงกันกับกูเลย
“โด่ ก็พี่เคยสังเกตผมด้วยหรอ ผมน่ะเห็นปฏิกิริยาตั้งหลายอย่างจากพี่ต้น และตอนนี้ผมก็รู้ด้วยว่าพี่อ่ะกำลังซึมเศร้าเพราะเพื่อนผม” อูยยย...พี่เชื่อขึ้นมาตะหงิดๆๆแล้วว่ะ
“และที่ผมรู้ลึกขนาดนี้อ่ะน่ะก็เพราะว่าผมรู้น่ะสิว่ามันแอบชอบใครอยู่ แต่ก็สงสารมันอ่ะเพราะไอ้พี่บ้าคนนั้นแม่งก็ปากแข็งไม่ยอมมาสารภาพรักกับเพื่อนผมสักที แม่งมันโง่ทั่งคู่เลยอ่ะ เพราะว่ามันสองคนอ่ะใจตรงกันแล้ว”
“.....................” พูดไม่ออกครับ น้องเค้าแอบชอบใครน่ะ
“ดู๊ดูพูดขนาดนี้พี่ก็ยังไม่เข้าใจอีกอ่ะ ไอ้บ้าพี่ต้นนนนนนนนนนนนน”
“อูยอย่าตะโกนใส่หูพี่สิ แล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับ” ว่าแล้วก็หยิบน้ำขึ้นดื่ม
“ก็น่ะ มันจะไม่เกี่ยวเลย ถ้าคนที่เพื่อนผมชอบน่ะมันไม่ใช่พี่น่ะ”
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ไอ้เหี้ยต้น น้ำเต็มหน้ากูเลย” ...............................
“น้องพูดว่าอะไรน่ะ” ขอใหม่สิครับ
“ก็บอกว่าไอ้เอ็มมันแอบชอบพี่อยู่เหมือนกันสิครับ”
อา อา อา อา .....
ไชโยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวใจของผมกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง
เกิดมา 21 ปี กูไขว่คว้ารักแท้ได้แล้วววววววววววววววววววววววววววววว
ว่าแล้วก็ลุกพรวดออกไปและตรงดิ่งกลับบ้านเฮา
“ไอ้เหี้ยต้น กลับมาก่อนนนนนนนนนนนนน มื้อนี้มึงกับกูร่วมกันจ่ายเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอ้ยยยยยยยยยยยยยยย มึงกลับมาก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
เสียงอะไรครับผมไม่ได้ยินอ่ะ เห็นแต่สีชมพูเต็มไปหมด
หึหึหึ น้องเอ็มของพี่รอก่อน พรุ่งนี้พี่จะไปหาน้อง
และบอกกับน้องว่า
“น้องเอ็มครับ พี่รักน้องเอ็มมานานแล้วเป็นแฟนกับพี่น่ะครับ...”

_โดย นายฝันเฟื่อง_______________________________________________________________

[zingiber]

พี่ต้นสู้ๆ

[ฝันเฟื่อง]

เสียงผู้คนจอแจมากมายในร้านแห่งหนึ่ง
ผมได้นั่งรออย่างใจจดใจจ่อที่กำลังจะขึ้นไปเล่นดนตรีให้ผู้คนฟัง...
ค่ำคืนนี้สำหรับผมคงเป็นคืนที่น่าจะมีความสุข
เพราะผมได้เตรียมบทเพลงเพื่อที่จะร้องให้กับเขาคนนั้น......
คนที่ผมได้เห็นเขามานั่งอยู่ที่นี่เพียงไม่กี่ครั้ง
และเกิดความรู้สึกที่ดีๆขึ้น
ผมคิดว่าเขาน่าเพียงแค่มาทำธุระแถวนี้
เพราะเขาแต่งตัวเหมือนคนท่องเที่ยว
,,,ตาเธอแล้วล่ะ,,,  เสียงของพี่เขาได้มาเรียกผม
ผมชอบในเสียงดนตรี จึงได้มาเป็นนักร้องอยู่ในร้านเล็กๆแห่งนี้
มันอาจจะไม่ได้เลิศหรูอย่างไร
แต่มันก็พอที่เลี้ยงชีพคนตัวคนเดียวอย่างผมได้ในวันๆไป
แต่ถ้าหากเกิดมีใครมายืนเคียงข้างผมอีกคนแล้วล่ะก็.....
ก็คงต้องคอยดูกันต่อไป...
สายตาผมกำลังสอดส่องมองหาเขา
และ..
ผมก็เจอแล้ว..
เธอกำลังเป็นอะไรอยู่หรือคนดี
ในค่ำคืนนี้
น่าจะเป็นคืนที่มีแต่ความสุข
เพราะว่าเธอนั้นไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
แต่เธอยังมีฉันคอยอยู่เคียงข้าง
โปรดอย่าเสียใจไป...หากไม่มีใครต้องการเธอ
และนั้นก็ไม่ใช่เลยสำหรับฉัน...
ร้านกำลังปิดและผมกำลังเดินกลับบ้าน
และผมไม่ได้รู้เลยว่า ต่อจากนี้ไปมันจะเป็นคืนแห่งการเจ็บปวด..
เขาคนนั้น...กำลังเดินมาหาผม..ใช่หรือเปล่า
พี่ครับ..ผมขอคุยด้วยได้มั้ยครับ
จะคุยอะไรล่ะ
เรื่องเพลงเมื่อกี้น่ะครับ
งั้นซ้อนมอเตอร์ไซต์พี่ไปหาอะไรกินด้วยกันที่ตลาดมั้ยล่ะ
โอเคครับ
ผมพาเขาไปตลาดหาของกินแล้วเราก็คุยกันเยอะแยะ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ผมคิดเขามาจากกรุงเทพเพื่อที่จะมาพักผ่อนที่นี่
เป็นอะไรล่ะเราถึงต้องถ่อมาที่นี่น่ะ
...........................
อ่ะ พอแล้วเดี๋ยวพี่พาไปกินชาดำเย็นกะน้ำเต้าหู้กันที่ร้านอาแปะดีกว่า
ฮ่าๆๆๆ มันเข้ากันด้วยหรอครับ
เราเดินกันไปจนเวลาได้ล่วงเลยมาเยอะ
ดึกแล้วน่ะเนี่ย เราน่าจะกลับบ้านได้แล้ว ป่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง
......................
เป็นอะไรไป
จะเป็นไรมั้ยครับถ้าคืนนี้ ผมจะขอไปค้างที่บ้านพี่....คือผมมาคนเดียวกลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไรน่ะครับ
..............งั้นก็ได้...แต่บ้านพี่มันแคบน่ะ
ไม่เป็นไรครับ
แล้วเขาก็ซ้อนมอเตอร์ไซต์ผม ผมรู้สึกได้ถึงแรงกอดที่เอว เขาซบอยู่ที่หลังผมเหมือนกำลังต้องการไออุ่นจากใครสักคนมาช่วยปลอบเขา.....
แกร๊ก...
ตามสบายน่ะ เราจะอาบน้ำก่อนหรือเปล่า
โอเคครับ
เมื่อเขาอาบเสร็จ ผมก็ได้เขาไปอาบต่อ
พี่ครับขอผมดูหนังสือที่อยู่บนชั้นได้มั้ยครับ
ตามสบายไอ้น้อง
อาบเสร็จ...ผมก็ไปหยิบบุหรี่มาสูบเพื่อดับความรู้สึกบางอย่างที่มันเอ่อล้นขึ้นมา
เอากาแฟมั้ย
ก็ดีครับ
ผมเดินไปชงกาแฟให้เขาและผม และเราสองคนก็ได้นั่งกันอย่างเงียบๆ
แล้วเขาก็พูดขึ้น...
พี่คิดว่าความรักเป็นอย่างไรครับ
ความรักหรอ...มันก็ทำให้เราได้อิ่มเอมใจล่ะมั้ง
พี่เคยได้รักใครหรือเปล่าครับ
ฮ่าๆๆๆ เคยสิ..
เยอะเลย แต่ข้างเดียวน่ะ พี่ว่าพี่ก็ดูดีน่ะ แต่ทำไมถึงอกหักทุกครั้งก็ไม่รู้
ที่เป็นแบบนี้...เพราะเราไม่ได้คู่กัน ใช่มั้ยครับ...
คำตอบเมื่อกี้ผมได้เห็นแววตาของเขาฉายแววเจ็บปวดมาอย่างชัดเจน...
เฮ้อ....นี่กูต้องเตรียมใจไว้อีกแล้วใช่มั้ย..............
ผมง่วงแล้วอ่ะครับ ขอนอนได้มั้ย
อืม ..จะรังเกียจมั้ยถ้าพี่จะบอกให้เราสองคนแบ่งก่อนที่เตียงน่ะ
ไม่มีปัญหาครับ
ผมนอนตะแคงหันหลังให้เขาเลยไม่รู้ว่าเขาหลับหรือยัง แต่ผมนี่แหละที่ยังหลับไม่ลง
ครู่นึงเขาก็เริ่มเบียดตัวเข้ามาใกล้ผม
ผมขอกอดพี่ไว้...ได้มั้ยครับ
เสียงของเขาสั่น...ผมรู้สึกได้...และผมก็กำลังรู้ว่าเขากำลังร้องไห้อย่างเงียบ
ผมทนไม่ไว้แล้ว....
ผมหันหลังกลับดึงเขาเข้ามาอยู่ในอ้อมอก
หลับซะ....คืนนี้ไม่มีใครทำร้ายเธอได้หรอก....
ค่ำคืนนี้คงเป็นคืนที่ยาวนานแต่ผมก็หวังว่ามันอาจจะดีขึ้นเมื่อแสงแรกของอรุ่ณโพล่ขึ้น ณ ขอบฟ้า....
จิ๊บ.....จิ๊บ...จิ๊บ
ผมตื่นขึ้นมาแล้วและพบว่าคนที่นอนข้างๆเมื่อคืนได้ลาจากไปแล้ว.....ตลอดกาล
ผมลุกขึ้นแล้วสายตาผมก็ไปพบกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นหนึ่งวางอยู่หน้าตู้กระจก....

ขอบคุณครับสำหรับไออุ่นของเมื่อคืนนี้ที่พี่ถ่ายทอดมันมาให้กับผม ผมคิดว่าไออุ่นของพี่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่อยู่ในใจของผมได้... ขอบคุณจริงๆครับผมจะไม่ลืมมันเลย..........................

บรรทัดสุดท้ายที่อ่านผมรู้สึกว่ามือของผมมันสั่นเทา ใช่แล้วผมกำลังร้องไห้....ผมอกหัก....ผมอุตสาห์บอกกับตัวเองแล้วให้เตรียมใจไว้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมอกหักแล้วมาร้องไห้แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเจ็บปวดมากที่สุด
ที่เป็นแบบนี้...เพราะเราไม่ได้คู่กัน ใช่มั้ยครับ...
คำๆนี้แวบเข้ามาในหัวผม
ผมใช้เวลาช่วงเช้าอยู่กับตัวเองปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมา
ออกมาซะ...ถ้ามันทำให้โล่ง
ออกมาซะ...ถ้ามันทำให้ลืมความเจ็บปวดนี่ได้.........
...
คืนนี้ก็ยังคงเหมือนเคย....
ผู้คนขวักไขว่กันมากมาย
และผม...
ก็กำลังเตรียมตัวขึ้นไปเล่นดนตรี......
เขา....ไม่เคยมานี่อีกเลย และผมก็ไม่เคยเห็นเขาที่ไหนอีก......อาจเป็นไปได้ว่าเขาน่ากลับกรุงเทพไปแล้ว...............
ตาเธอแล้วล่ะ เสียงพี่เขามาเรียกผมเช่นเคย
ผมขึ้นไปแล้วเริ่มบรรเลง......
เธอคงหายดีแล้ว...
แข็งแรงพอ...สามารถกางปีกออกโบยบินสู่โลกกว้าง
ไม่เป็นไร
หากเธอเป็นอะไรอีก
ขอให้จำไว้
ที่ตรงนี้
มีฉัน
คอยรอเธออยู่เสมอ.........................

_____________โดย  นายฝันเฟื่อง_______________________________________________

[kdragon]

เรื่องเเรกขำต้นมาก คนอะไร้ ซื่อ(บื้อ)จริงๆ ฮะๆ หวังว่าจะได้ลงเอยกับน้องเอ็มนะ

ส่วนเรื่องที่สอง.. เศร้าจัง เขาจะได้เจอกันอีกมั้ยน้อ

[ฝันเฟื่อง]

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงน่าฬิกาปลุกผมให้ตื่นจากการหลับใหล
ผมคิด...คิดว่าถ้าเปลี่ยนเสียงนาฬิกาปลุกแล้วมันจะดีกว่านี้ไหม.....
ผมลุกขึ้นไปแปรงฟัน ล้างหน้าอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียน
ผมคิด...คิดว่าทำไมน้ำจากฝักบัวมันไหลไม่ทันใจเลย...
ผมลงไปข้างล่างแล้วกินข้าวที่แม่ได้เตรียมไว้ให้....
ผมคิด...คิดว่าทำไมแม่ไม่เปลี่ยนเมนูอาหารเสียบ้าง....
ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่
ผมคิด...คิดว่าเมื่อไรเวลาจะหมดไปเร็วๆ.....
ผมกำลังเล่นบาสกับเพื่อนเพื่อเตรียมแข่งขัน
ผมคิด...คิดว่าทำอย่างไรจึงจะเป็นตัวเก็งของทีมได้เพื่อที่คนอื่นจะชื่นชมผม....
ผมกำลังนั่งกินข้าวกลางวัน
ผมคิด...คิดว่าเปลี่ยนไปกินขนมปังแทนข้าวดีมั้ยเพราะมีแต่อาหารซ้ำซาก....
ผมกำลังนั่งเล่นอยู่กับเพื่อน
ผมคิด...คิดว่าเมื่อไรมันจะเปลี่ยนเรื่องคุยกันบ้างเสียที....
ผมได้เจอกับคนที่ผมแอบชอบ
ผมคิด...คิดว่าเข้าอาจจะมีใจให้กับผมบ้าง....
ผมกำลังเดินกลับบ้าน
ผมคิด...คิดว่าทำไมทางเดินมันยาวไกลสุดลูกหูลูกตา....
และ....
ผมได้เห็นคนพิการคนนึง...เขากำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานอยู่กับเด็กเล็กๆ...
ผมคิด...คิดว่าทำไมเขายังหัวเราะได้อยู่ล่ะ......
คิดดังนั้นผมก็เดินเข้าไปหาคุณลุง
“ทำไมคุณลุงยังยิ้มได้อยู่ล่ะครับ ลุงไม่รู้สึกอึดอัดหรือเบื่อหรืออยากร้องไห้ในสภาพนี้บ้างหรอครับ”
ลุงยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า
“เพราะว่าลุงได้กำลังใจจากคนรอบข้างและได้ให้กำลังใจตนเองไงลูก ถ้าลุงมัวแต่คิดในสิ่งแย่ๆ จิตใจลุงมันก็ไม่สามารถเบิกบานได้ คิดในสิ่งที่ดี.....ชีวิตเราจะมีความสุขมากยิ่งขึ้น...............”
ผมกลับถึงบ้านแล้ว ผมก็เอาคำพูดของลุงไปคิดตลอดทั้งคืน......
คิด......
แล้วก็คิด....
จนในที่สุด....
ผมก็ได้คำตอบกับตัวเองว่า................
______________________________

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงน่าฬิกาปลุกผมให้ตื่นจากการหลับใหล
ผมคิด...คิดว่าตัวเองต้องกระตือรือร้นมากขึ้นกว่านี้เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก.....
ผมลุกขึ้นไปแปรงฟัน ล้างหน้าอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียน
ผมคิด...คิดว่าผมจะอาบน้ำอย่างรู้คุณค่าและร็จักประหยัด.....
ผมลงไปข้างล่างแล้วกินข้าวที่แม่ได้เตรียมไว้ให้....
ผมคิด...คิดว่าอาหารฝีมือแม่อร่อยที่สุด.....
ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่
ผมคิด...คิดว่าจะต้องขยันให้มากกว่านี้.....
ผมกำลังเล่นบาสกับเพื่อนเพื่อเตรียมแข่งขัน
ผมคิด...คิดว่าผมจะเล่นอย่างสุดฝีมือ....
ผมกำลังนั่งกินข้าวกลางวัน
ผมคิด...คิดว่าคนเรากินเพื่ออยู่ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน....
ผมกำลังนั่งเล่นอยู่กับเพื่อน
ผมคิด...คิดว่าผมจะหันไปเมาท์กับมันให้มันมันส์อย่างหยดติ๋ง....
ผมได้เจอกับคนที่ผมแอบชอบ
ผมคิด...คิดว่าพรุ่งนี้ผมจะไปสารภาพรักกับเขา....
ผมกำลังเดินกลับบ้าน
ผมคิด...คิดว่าทางเดินที่ยาวนานมันทำให้ผมได้เห็นอะไรหลายๆอย่างเต็มไปหมด....
และ
ผมก็ได้คิดว่า...
ความสุข...มันเป็นอย่างนี้นี่เอง...............
_____________________________________________________

[bulldog17]

ส่วนเราคิดว่าเรื่องนี้มันดีจัง

[ฝันเฟื่อง]

กูกำลังตกหลุมรักรุ่นน้องของเพื่อนกูเลยกำลังจะไปหามันเพื่อขอความช่วยเหลือ.....
ปัง ปัง ปัง
“ไอ้เอก มึงยึดหัวออกมาจากบ้านได้แล้วเว้ยยยยยยยย ออกมาหากูหน่อย”
“......................”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยเอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย มึงคิดว่านี่เก้าโมงเช้าหรือไงว่ะ ไอ้ควายยยยยยยย นี่มันเที่ยงคืนน่ะเว้ยยย”
“อยากให้กูหุบปากก็ออกมาเอากูเข้าไปในห้องมึงเดี๋ยวนี้”
“คร้าบบบบบบ รู้แล้วคุณชายอ๋อม เชิญมึงเสด็จเข้าในบ้านกู ณ บัดนี้”
“หึหึหึ ต้องให้อย่างนี้สิคนใช้เอก”
“มาหาป่านนี้ คงสำคัญมากล่ะสิ ธุระมึงอ่ะ”
“ใช่ สำคัญที่สุด”
“เรื่องไรอ่ะ”
“มันก็คือเรื่องที่กูแอบหลงรักรุ่นน้องมึงอ่ะสิ”
“อืมมมๆๆๆ......หา...รุ่นน้องกู มีแต่ผู้ชายน่ะเว้ยยยเฮ้ยย”
“ก็ผู้ชายดิว่ะ แล้วไม่มึงเสียงดังอย่างนี้อ่ะ”
“ไอ้ควายยยย กูก็นึกว่าเรื่องสำคัญของมึงอ่ะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย......กลับไปเลยมึงอ่ะรบกวนเวลากูนอนหมด”
“หวาย ไม่เอาสิครับเพื่อนเอก อย่าทำกับผมแบบนี้ เพื่อนรักโปรดช่วยกูด้วย พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”
“........................”
“น้าๆๆๆๆๆ ช่วยกูหน่อยน่ะ คราวนี้กูจริงจังจริงๆน่ะ กูไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน กูร้อนใจรอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ได้ กูเลยต้องถ่อมามึงเวลาป่านนี้ไง เพราะงั้นช่วยกูเถ้อออออออออ”
“เอออๆๆ ก็ได้ว่ะ”
“เยสสสสสสสสสสสสสสส”
“ไปนั่งก่อนเลย เดี๋ยวกูเอาน้ำส้มไปให้มึง”
“อืมๆๆ”
............
“มึงบอกว่าแอบชอบรุ่นน้องกู....คนไหนว่ะ”
“อืม ก็คนที่ตัวสูงกว่ากูนิดนึง แล้วก็ใส่แว่นอ่ะ”
“.........................”
“.....หะ.......ไอ้เด็กหน้าตายน่ะหรอ”
“คร้าบผมมมมมมมมมมมม”
“มึงเริ่มใหม่ได้น่ะ กูว่าคนนี้อย่าเลย”
“ทำไมอ่ะ ก็กูรักไปแล้วอ่ะคนนี้และมึงก็ต้องช่วยกู”
“มึงกำลังทำให้กูคิดหนักน่ะ”
“มันมีอะไรให้มึงต้องคิดหนักด้วยหรอช่วยกูอ่ะ”
“......................”
“ไอ้เอกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เอออๆๆๆๆเอาก็เอาว่ะ”
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสส”
“งั้นกูให้คำแนะนำเลยน่ะ เด็กคนนี้น่ะมึงต้องรุกเท่านั้น เพราะมันถึงจะหล่อแต่สมองเหมือนไอ้บื้อว่ะ”
“กูต้องรุกอย่างไงอ่ะ”
“มึงก็ไปหามันแล้วสารภาพรักเลย”
“เอางั้นเลยหรอว่ะ”
“เออออออออ เอางั้นและ”
“เฮ้อ กูโล่งไปเปราะนึงแล้วววว”
“ยินดีด้วยมึง”
“งั้นต่อไปกูก็ขอค้างบ้านมึงล่ะกันน่ะ”
“กูเคยขัดมึงได้อ่ะน่ะ ไอ้คุณชายอ๋อม”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
..........................................................................
วันรุ่งขึ้นกูได้เตรียมตัวตามที่ไอ้เอกบอก ไปดักรอเขาที่สวนสาธารณะ...
มาแล้วเว้ยเฮ้ย....
กำลังนั่งลงแล้ว....
เอาว่ะกู เข้าไปเลยยยยย
กูค่อยก้าวไปหาเขาช้าๆ...
“อา... บอลฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอน่ะ”
“........................” บอลกำลังงง ไอ้หมอนี่มันใครว่ะ...
“อื้ออออ .....จุ๊บบบ... ฉันชอบเธอ......คบกับฉันน่ะ” กูตัดสินใจในเสียงนาทีวิ่งเข้าไปจูบบอลแล้วบอกรักอ่ะ
กูทำอะไรลงไปว่ะ....
“..............................ผมขอตัวก่อน...” เว้ยเฮ้ยยยย มันเมินกูอ่ะ แม่งเย็นชาจริงๆเลย ขนาดกูละเมิดสิทธิ์มันมันยังไม่ทำหน้าตกใจเลยอ่ะ......
โอ้.......
กูตกหลุมรักขึ้นไปอีกกกกกกกกกกกกก เฮอๆๆ
ระหว่างที่กูคิดแม่งก็หายต๋อมไปในกลีบเมฆ.....
เร็วจริงๆ
เอาว่ะ
กูคนนี้อุตส่าห์ทุ่มเทขนาดนี้แล้ว......
แค่นี้ไม่คนามือกูหรอก
รอก่อนน่ะสุดที่รักของกู.....
หลังจากที่กูตั้งมั่นกับตัวเองแล้ว...
กูก็อัญเชิญตัวกูไปหาไอ้เอก.....
“ไอ้เอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“อารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“กูบอกไปแล้วววววววววววววววววววววววววว”
“มึงมานั่งคุยกะกูซะดีๆเลยยยยยยยยยยยยยย”
“อืมๆๆ”
“เป็นยังบ้าง”
“มันเมินกูเฉยเลยอ่ะ”
“กูบอกแล้ว...เลิกเหอะ”
“ไม่อ่ะ ก็มันทำให้กูหลงรักมันขึ้นไปอีกอ่ะ”
“..........มึงนี่เป็นบ้าหรือเปล่าว่ะ”
“กูไม่ยอมแพ้ง่ายหรอกเว้ยยยยย”
...................................................................................
หลังจากนั้นไม่ว่าจะเช้าสายบ่ายเย็น กูก็เข้าไปคุยไปทักทายกะบอลตลอดเวลา แม้ว่ามันจะเมินกูก็ตาม เป็นอย่างมาได้อาทิตย์นึงสงสัยมันเลยรำคาญกู เพราะวันสุดท้ายมันเลยโพล่งปากคุยกะกู
“คุณต้องการอะไรกับผม” เสียงเย็นๆเอ่ยขึ้น... แต่ขอโทษกูชาชินเสียแล้ว...
 “ก็ต้องการการให้บอลรับรักฉันไง”
“......................”
“ฉันจริงจังน่ะ...ถ้าบอลรังเกียจฉันก็บอกฉันมาคำเดียวแล้วฉันจะไม่มายุ่งวุ่นวายอืกเลย”
“......................”
“คุณ....ชอบผมที่ตรงไหน...”
“อือ...ก็ชอบที่หน้าตาไงล่ะ”
“.........................” มันทำหน้าตึงใส่กูอ่ะ กูยังพูดไม่หมดเลย
“แล้วก็จะบอกว่านั่นเป็นส่วนนึงน่ะ....เป็นเพราะอะไร...ไม่รู้สิ...ฉํนเห็นเธอวิ่งที่สนามทุกๆเช้าแล้วตาก็เผลอมองตามไป จนหลังจากนั้นถ้าไม่มองก็ไม่ได้อีกเลย....และอีกอย่างฉันไม่เคยสารภาพรักกับผู้ชายมาก่อน...บอลเป็นคนแรกน่ะ”
กูรู้สึกหน้าร้อนๆๆๆยังไงก็ไม่รู้แหะ ...เอ้า ไอ้บอลมึงช่วยพูดอะไรหน่อยได้มั้ยว่ะ อย่าเงียบดี้
“........................ผมว่าคุณเลิกทำอย่างนี้ได้แล้วล่ะ ใครเห็นมันจะเอาไปพูดในทางที่ไม่ดีได้........”
แล้วมันก็เดินจากไป....
นี่หมายความว่า.....
มันตัดรอนแบบรักษาน้ำใจกูกลายๆๆใช่มั้ย.................
ในใจกูตอนนี้มันปวดแปลกๆ
...
“ไอ้อ๋อม ไอ้อ๋อม มึงอย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ยว่ะ อกหักแล้วทำอะไรบ้าๆๆแบบนี้”
“กูทำอะไรบ้าๆล่ะ”
“ก็ที่มึงสั่ง พิซซ่า ขนมปัง เค้ก ผัดไทย น้ำส้ม โอเลี้ยง กาแฟ ส้มตำมาแดกพร้อมกันเนี่ยเดี๋ยวก็ขี้แตกหรอกมึง”
“กูพอใจ ทำไมอ่ะ มึงจะทำไมกะกูหรือไง ขี้แตกก็ตัวกูโว้ยยยยยยยย”
“มึงนี่แปลกคนจริงๆ”
“มึงกลับไปได้แล้ว กูอยากอยู่คนเดียว”
“กูก็ไม่อยากอยู่กับคนบ้าหรอกโว้ยยยย”
“......................”
“มีอะไรก็โทรมาบอกกูก็แล้วกันน่ะ”
มันกลับไปแล้วและกูก็แดกของกูต่อ กูมีความสุขของกูแบบนี้ใครจะทำไมอ่ะ ว่าแล้วกูก็แดกๆๆๆๆแม่งเลย
..................................................................................
ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ครับผม”
“ไอ้......เอก.......กู.........ท้อง.......เสีย.......เพราะ.....งั้น........วัน......นี้......ฝาก.......มึง......เช็ค.....ชื่อ.....ให้....กู.....ด้วย”
“เออๆๆ กูบอกแล้ว สมน้ำหน้า”
“..............”
“พักผ่อนซะมึง แค่นี้น่ะ”
“อืม”
หึหึหึในที่สุดกูไอ้เอกคนนี้ก็ได้พูดนำแทนแล้วเว้ยยยยย สมน้ำหน้ามึงไอ้อ๋อม เสือกกินมั่วซั่วผลก็ออกมาเป็นแบบนี้และ
นั่น.....ไอ้บอลผู้ที่หล่อน้อยกว่ากูกำลังเดินมาทางนี้ ไอ้ชาเย็นมึงกล้ามากที่หักอกเพื่อนกูไหนให้มันแน่ดิว่ามึงไม่ได้คิดอะไร
กลับเพื่อนกู....
“หวัดดีครับ พี่เอก” หึหึสายตากวาดมองหาใครหรือ.....
“เออ ไอ้บอล วันนี้ลมอะไรพัดมึงมาหากูได้ว่ะ”
“..............................”
“เฮ้อ.........ไอ้อ๋อมแม่งโทรมาบอกกูว่ามันมาไม่ไหวน่ะ” แกล้งมันหน่อย....
“............................” หน้าเริ่มตึงนิดๆ
“แม่งไปทำอะไรสาหัสกับใครมาหรือไงว่ะ” ใส่ไฟแม่งซะเลย
“..............................” ขรึมหนักกว่าเก่าเว้ยเฮ้ยยย
“นี่อาจารย์ก็ฝากการบ้านมาให้มันน่ะ แต่ตอนเย็นนี้กูมีธุระซะด้วยสิ มึงว่างไม่ใช่หรอบอล ไหนๆๆก็เคยรู้จักกันฝากการบ้านไปให้มันแทนได้มั้ยถือโอกาสเยี่ยมด้วยเลย”
“...............................”
“ถ้าไม่โอเคก็ไม่เป็นเลยน่ะ”
“โอเคครับ เดี๋ยวผมเอาไปให้” วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า กูว่าแล้ว ไอ้ชาเย็นปากแข็ง กูช่วยมึงแล้วน่ะไอ้อ๋อม.....
“งั้นเลิกเรียนก็ไปเลยน่ะ”
“ครับ”
................................................................................................
ก๊อก ๆๆ
ใครมาเคาะประตูกู......อ้อ.....ไอ้เอกว่าจะเอาการบ้านมาให้กู.......
“เข้ามาเลย............ไม่ได้ล็อก” กูนอนหันหลังให้ประตูอยู่....
“..............................”
“ขอบใจไอ้เอก.......หยิบน้ำให้กูหน่อยได้มั้ย” มันมาแบบเงียบๆว่ะ
“...................”ไม่พูดไม่ตอบ หยิบมายื่นตรงหน้ากู
“ขอบใจมึ.....” กูเงยหน้าขึ้นมา เว้ยยยยยนี่ไม่ใช่ไอ้เอกนี่หว่า แต่เป็น......
“มะ..มาได้ไง...”
“พี่เอกบอกทางผม” มึงกำลังเล่นอะไรอยู่ไอ้เอก
“คุณเป็นอะไร”
“...............................”
“ผมถามทำไมไม่ตอบ” มันออกแรงบีบแขนผม มันเป็นอะไรไปเนี่ย
“ฉันเจ็บ.......นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย” กูไม่เข้าใจมันเลย...........
“คุณเป็นอะไร” ครั้งที่ 2
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย”
“เมื่อกี้ยังไม่เกี่ยว แต่ต่อไปเราต้องเกี่ยวกันแน่......”
อยู่ๆมันก็ลุกขึ้นคร่อมกูแล้วจูบปากกูอย่างแรง....ดูดปากกูซะเจ็บเลยด้วย....
“อื้อ.....ไอ้บ้าทำบ้าอะไรว่ะ......อ่ะ”
มันฉวยโอกาสตอนกูเปิดปากพูดแม่งก็เอาลิ้นเข้ามาเลย...
“จุ๊บบบ.....จ๊วบบบ”
“อือออออ” ไม่ไหวแล้วกูหมดแรงแล้ว.....ที่จริงกูก็ไม่มีแรงมาตั้งแต่ต้นแล้ว......
แล้วมันก็ก้มลงไปดูดคอกู.....เลียด้วย....
“อึก...เจ็บ”
พอเถอะ......อย่าทำแบบนี้ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับกู.....
กูใช้แรงทั้งหมดที่มีดันมันออกไปจน....ได้
ปึกก...
“เป็นบ้าอะไรของนาย หักอกฉันแล้วจะมาเอาอะไรอีก...อึก  ไอ้บ้า” น้ำตากูไหลลงมาแล้ว....กูทนไม่ไหวแล้ว
“......................” มันทำหน้างงๆ
“กลับไปซะ.....ฉันจะไม่ไปเห็นนายเห็นหน้าอีก....ฉํนสัญญา”
“.........ผมไม่ได้หักอกคุณ.....” จะมาไม้ไหนว่ะ
“ ลืมคำพูดวันนั้นแล้วหรอ...ไอ้บื้ออออ...” บื้อจริงๆเลยมึงน่ะ
“วันนั้น...”
“หึ ....นึกออกแล้วใช่มั้ย”
“ผมไม่ได้พูดอะไรผิดนิ.......ผมอยากให้คุณเลิกตามตื้อผมเพราะว่าไม่ผมอยากให้คุณต้องโดนนินทาว่าเป็นผู้ชายซะเปล่ามาตามตื้อผู้ชายด้วยกันก็เท่านั้น”
“...............................” อะไรน่ะ.....หมายความว่าอย่างนี้หรือว่ะ
“แต่......ฉันไม่ได้คิดแบบนี้นี่ คิดว่านายเบื่อแล้วก็ไล่ฉัน......”
“วันนี้ตอนเช้าผมกะจะไปคุยกับคุณให้รู้เรื่องน่ะ....แต่คุณกลับไม่อยู่” กูเป็นอย่างนี้จะอยู่ได้ยังไงล่ะ
“........................” เหวอออออ......มันขยับหน้าเข้าใกล้กู....จะทำอะไรว่ะ......
กูหลับตาปี๋......กับเม้มปากแน่น.....จะทำอะไรยังไม่เคลียร์เลยน่ะเว้ย
“จุ๊บ..” มันจูบหน้าผากกู
“.........................” กูอึ้ง....
“..........................ผมมันก็เป็นไอ้บื้อ.....จริงๆนั่นแหละ....ที่จริงวันนั้นผมยังพูดไม่หมดน่ะ.......ผมอยากจะพูดต่อว่า......ต่อไปเดี๋ยวผมไปหาคุณเอง...........” ตอนท้ายมันเสียงแผ่วเป็นบ้าเลย แต่กูหูดีน่ะ มันหน้าแดงจัดเลยแต่ก็พูดยังหน้าตายว่ะ
ฮึ้ยยยยยย......น่ารักจริงๆเลย อืมมมๆๆๆๆกูร้อนๆๆที่หน้าว่ะ
“แล้ว...ทะ ..ทำไม...วันนั้น นั้นถึ..ถึงไม่พูดดด...ต่อล่ะ” ติดอ่างเลยกู
“.....................................”
หมับบ...
มันคว้ากูเข้าไปกอด......
“...............................”
“...............................”
ต่างคนต่างเงียบ.......กูว่ากูพอจะเข้าใจแล้ว....ว่ามันทั้งบื้อ....ทั้ง......ฮึ้ยยยยยยยยยยย......ไม่เป็นไรต่อไปนี้กูเนี่ยแหละจะทำให้มันเปิดปากพูดเก่งๆกว่านี้เลยยยยยย..................
หายซึ่งแล้วทุกสิ่ง.....ใจกูมันเบิกบานแล้ว......
“จุ๊บ....รักน่ะไอ้คนบื้อของฉัน” ว่าแล้วก็จูบปากมัน....เอิ้กๆๆๆ
“...........................” มันยังทำหน้าตึงเล็กน้อย
“เป็นอะไรอีกล่ะ”
“คุณเป็นอะไร....” เฮ้อ....ไม่เลิกใช่มั้ยว่ะ กูไม่อยากจะตอบเลยว่าขี้แตกเพราะกินมั่วซั่วน่ะ......
“......อือ....”
“เป็นอะไร”
“...ก็ท้องเสีย วันนี้เลยไม่มีแรงลุกเลย วิ่งเข้าวิ่งออกแต่ห้องน้ำนี่แหละ”
“............................” เงียบทำไมอ่ะ  ไอ้เอกแม่งไปพูดอะไรว่ะ
“....................จริงหรอ.......”
“เออสิ เนี่ยเห็นมั้ยเกลือแร่น่ะวางอยู่บนโต๊ะ”
“อืม” เหล่มองตามมือเล็กน้อยแล้วหันหน้ากลับ.....อืม....หน้าดีขึ้นแล้ว
“ต้องอย่างสิ.....จุ๊บบ”  แล้วก็อีกรอบหึหึหึ หายหน้าตึงแล้วครับแถมยิ้มน้อยๆอีกด้วย...หึหึชอบล่ะสิ...เดี๋ยวพี่จูบให้ทุกวันเลย
“รักมากๆเลยน่ะพ่อลูกบอลของฉัน”
“..อืม..” ปากแข็งจริงๆเลยน่ะ
ไม่เป็นไร ยังไม่พูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวจะทำให้พูดเอง..คอยดูสิ....พ่อขี้อายของฉัน......
_____________________________________________________________

[ฝันเฟื่อง]

กูเหงาจังเลยว่ะ....
ตอนนี้กูอยู่คนเดียว.....
สำหรับเขากูมีค่าแค่ตอนเหงาสิน่ะ......
แกร๊ก.....
กลับมาแล้ววุ้ย...
กลับมาแล้วจ้า มามะ.. พี่มาหาแล้วคนดีของพี่อยู่ในเอ่ย...
หึ.....กูอยากหนีไปให้ไกลๆจริงเลยๆ....แต่คงไม่มีวันทำได้.....
จุ๊บบบ จุ๊บบบบบ ยังหอมเหมือนเดิมเลยน่ะจ๊ะที่รัก ...มามะเดี๋ยวพี่พาไปที่เตียงน่ะครับ.....
หึ..คืนนี้กูคงไม่พ้นโดนกอดแน่ กลับมาเพียง 5 วัน อีก 2 วันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้....
อืออออออออ คิดถึงจังเลยคร้าบบบบบบบไม่อยู่ 2 วันคนดีของพี่เป็นอย่างไรเสียแล้ว มีใครมารังแกหรือเปล่า...บอกพี่สิ
มึงไงล่ะ ที่รังแกกู.....เป็นห่าอะไรว่ะวันนี้ ผีเข้าหรือไง...
พี่มีข่าวดีมาบอกที่รักด้วยอ่ะ ต่อไปนี้จะมีคนเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านเพิ่มอีกคนนึงแหละจ๊ะ....จุ๊บบ
อ้อ...งี่นี่เอง....แล้วมึงก็คงจะลืมกูสิน่ะ  มึงใจร้ายมาก....มึงได้กูมาอยู่ตั้งแต่เด็กๆ...เมื่อก่อนเวลามึงไปไหนกูก็ไปด้วย
มึงกอดกูตอนนอนทุกคืน...พอโตขึ้นหน่อยมึงก็ปล่อยให้กูอยู่คนเดียว...ในห้อง....หึตอนเด็กๆที่น้องมึงเอากูไปซ่อน มึงก็
ร้องไห้จะเป็นจะตาย.....
กูมีค่าแค่เวลาเหงา.......
ไม่ต้องห่วงไปพี่ไม่ลืมที่รักแน่ๆจ๊ะ สัญญา..
รู้ความในใจกูด้วยเรอะ....
ไม่เอาแล้ว เรานอนกันดีกว่า....จุ๊บ....หลับฝันดีครับ...  แล้วก็กอดกูแน่น.....ทั้งคืน
....................................................
กริ๊งงงงงงงง
ว้ากกกกกกกกกกกกสายแล้วตายห่า เดี๋ยวน้องเอเล่นงานกูอีก...
พลัก...
มันผลักกูหน้าทิ่มเตียง.....ทุกๆเช้าเป็นอย่างนี้เสมอ......
............
....
ฮัลโหล...คนดีพี่กำลังไปจ๊ะ...แปบเดียวจ๊ะ...อย่างอนน่ะ
คนพิเศษของมึงสิน่ะ.....กูจะว่าอะไรได้.....แต่ช่วยมาจับกูลุกนั่งให้มันตรงได้มั้ย....กูเมื่อยน่ะ..น้อยใจด้วย
อะ.....คนดีของพี่.. หวายๆๆๆทำไมหน้าคว่ำอย่างนี้ล่ะจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่พาไปวางไว้ที่เดิมน่ะ จุ๊บบบบ
พี่ไปก่อนน่ะจ๊ะ เป็นเด็กดีน่ะ...
..............
มันไปแล้ว...
และกู....
ก็ต้องอยู่คนเดียวอีกเช่นเคย...
ในอนาคตข้างหน้ากูคงมีค่าแค่เวลาเหงาสิน่ะ....เพราะว่าวันนี้คนของมึงกำลังจะก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกับกูแล้ว....
.............
.......
แกร๊ก...
กลับมาแล้วจ๊ะ..
ไอ้พี่เจ มึงพูดกับใครหรอ
อ้อ พี่พูดกับคนดีของพี่น่ะจ๊ะ....
คนดีของมึงหรอ
ใช่จ๊ะ...มามะ..เดี๋ยวพี่พาไปพบน่ะ
เออๆถึงกูไม่อยากพบมึงก็ต้องพากูไปดูอยู่แล้วนิ ไอ้ติงต๊อง
................
แอ่น แอน แอ๊น......เป็นอย่างไรบ้าง มันน่ารักมากๆเลยใช่มั้ย...
ไอ้บ้าเอ๊ย.....โคตรมอมเลยอ่ะ....ทำไมมึงไม่รู้จักซักบ้างว่ะ
เอ๋...ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวกลิ่นมันไม่หอมเหมือนเดิม...
อี๋...กลี่นนี้เนี่ยน่ะ...สมกับตัวมึงจริงเลยไอ้โรคจิตเอ๊ย...
หึหึหึ...แต่ไอ้โรคจิตคนนี้ก็ทำให้น้องหลงรักพี่ได้น่ะจ๊ะ..
ฮึ้ยยยยยไอ้โรคจิตเอ๊ยกูไม่คุยกับมึงแล้ว
ฮ่าๆๆๆๆจะหนีพี่ไปไหนครับคนดี มาให้กอดพี่ฟัดซะดีๆ
ไอ้บ้า...
..................
.......
ตุบบบบบบ
กูตกลงสู่พื้น.....
ไม่ดูแลกูไม่ว่า แต่ช่วยมาเอากูกลับขึ้นบนตู้ก่อน......ได้มั้ยว่ะ
ไม่เคยเลยที่มึงจะได้ยินเสียงจากในใจกู......
ต่อไปนี้กูคงต้องเหงามากกว่าเดิมสิน่ะ....
ไอ้เจ้านายโรคจิตของกู.....
_______________________________________________________________

[ฝันเฟื่อง]

เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ฝนตกแดดออกฟ้าร้องฟ้าแลบฟ้าผ่าในวันที่ต่อจากวันศุกร์ที่กูไม่สุขเอาเสียเลย
กูกำลังนั่งกระดิกตีน...พร้อมกับกำลังฟังเพลงโปรดของกูอยู่.....ด้วยธานินทร์ลูกรักของกู.....
Weekends in bed, no scramble eggs, or bacon 
สุดสัปดาห์ก็นอนอยู่บนเตียง, ไม่มีไข่เจียว, ไม่มีเบคอน    (อืมๆๆๆเป็นเหมือนกูเด่ะ....เพราะขี้เกียจ..กูเลยนอนตีพุง
อยู่ที่บ้าน....แต่กูไม่มีไข่กะเบคอนอยู่แล้วว่ะ....สุดแพงของกูอ่ะน่ะคือมาม่าอ่ะ)
I just have time for you
มีเวลาให้คุณเท่านั้น      (อืมๆ ไม่มีใครแลตามองกูอ่ะ....เพราะอะไรว่ะ.....ไม่เป็นไรกูมีไอ้ด่างเคียงข้างก็พอ)
Backs on the grass, heads in the clouds, we 
เหมือนกับนอนอยู่บนพื้นหญ้าแต่คิดไปไกล...แค่เรื่องของเรา     (นอนบนหญ้าเรอะ....กูขี้เกียจออกไปไหน นอนอยู่ที่พื้นห้องกูนี่แหละว่ะ อืมๆๆ ใช่ๆๆๆแล้วก็คิดว่ากลางวันนี้กูกับไอ้ด่างจะมีข้าวแดกหรือเปล่า)
Close our eyes 
หลับตาพริ้ม     (อืมๆๆไอ้ด่างแม่งนอนพริ้มทั้งวัน.....ขี้เกียจนักนะมึงเพราะมึงชอบดิ้นกูเลยหลับไม่ลงว่ะ)
Enjoy the view   
เพลิดเพลินกับสิ่งรอบด้าน    (อืมๆๆ แม่งมันแอบมาปีนต้นมะม่วงของเจ๊ข้างบ้านอีกแล้วว่ะ)
We don't wanna hear       
 ไม่อยากได้ยินอะไร      (ใช่ๆกูก็ไม่อยากได้ยินผัวเมียข้างบ้านกูทะเลาะเสียงดังทุกวันอ่ะ)
The real world passing by   
ความวุ่นวายของโลกนี้    (อืม...ถ้าผัวเมียข้างบ้านมันดีกันกูจะได้หลับฝันดีเสียที)
Saying that we're crazy       
ที่พูดว่าเรากำลังบ้า     (ไหน...ไอ้ห่าตัวไหนที่มันคิดว่ากูกะไอ้ด่างเพี้ยน.....ขอให้มึงเตรียมใจไว้เลย....)
We spend all our time lying side by side
เราใช้เวลาอยู่เคียงข้างกัน     (เสาร์-อาทิตย์กูก็ใช้เวลาอยู่กับไอ้ด่างทั้งวันแหละ)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว    (แน่นอน.....ก็กูขี้เกียจอ่ะจะทำไม)
Getting busy doing nothing
ไม่ทำอะไรสักอย่าง     (ก็กูขี้เกียจอ่ะ....รู้แล้วก็อย่ามาเรียกกูไปทำอะไรแล้วกัน)
We spend all our time running for our lives 
บางทีคนเราก็วุ่นกับชีวิตความเป็นอยู่เกินไป     (เพราะมีมึงด้วยเปล่าว่ะ กูเลยต้องกินข้าวกะซีอิ๊วอ่ะ...ไอ้ด่าง)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว    (ก็กูขี้เกียจไงว่ะ เอ๊ะ...ไอ้นี่นิ...พูดไม่รู้เรื่อง)
Getting busy, doing nothing.
ไม่ทำอะไรสักอย่าง     (เออหนักหัวใครว่ะ....ขี้เกียจว่ะ..แม่ง)
No magazines or DVD's we both got 
ไม่ต้องมีนิตยสารหรือดีวีดี    (แน่นอนกูไม่มีอยู่แล้ว....ห้องกูมีแค่กระเป๋า ตัวกู  วิทยุธานินทร์ แล้วก็ไอ้ด่างอ่ะ )
Better things to do 
มีอะไรอย่างอื่นที่ดีกว่า       (กูอยากมีทีวีดูอ่ะ.....บริจาคตังค์ให้กูหน่อยดิ)
I'll hold your hand   
ฉันจะกุมมือคุณไว้       (คอยดูน่ะ...กูจะตัดเล็บมือเล็บเท้าแม่งให้หมดเลยไอ้ด่าง.....ชอบข่วนกูนัก)
Or shall we dance together 
หรือว่าจะโลดเต้นด้วยกัน    (ฉลาดนักน่ะมึง..รู้ด้วยทุกครั้งว่ากูคิดจะทำอะไรมึง วิ่งหนีกูซะทั่วบ้านแล้วกูก็ต้องวิ่ง
ตามจับมึง......แม่งเหนื่อยชิบหายเลย)
It's just so hard to choose     
ช่างเลือกยากจริง    (ถ้ามึงยังข่วนกูอีกล่ะก็......กูจะบอยคอตมึงเลยไอ้ด่าง)
Every time we hear 
ทุกครั้งที่เราได้ยิน      (เออ...แม่งเซ็งเป็ดจริงๆเลยอ่ะเวลาที่กูได้ยินมันจากวิทยุของกู)
The whole world rushing by 
ความวุ่นวายของโลกนี้    (เวลาข้าวของขึ้นแพงอ่ะ....อาหารสุดแพงของกูก็เลยขึ้นตามด้วย...)
I know that we're not crazy   
ฉันรู้ว่าเราไม่ได้บ้า    (แน่นอนสิ่งนี้ ผัวเมียข้างบ้านกูและอิเจ้ปากมากก็คิดเหมือนกู)
We spend all our time lying side by side
เราใช้เวลาอยู่เคียงข้างกัน    (ทุกอย่างมันเป็นไปตามกาลเวลา....อืมๆๆๆๆกูกำลังทำใจก็นอนคิดกะไอ้ด่างทั้งวัน
แหละ...)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว    (แน่นอน.....กูกะไอ้ด่างไม่มีแรงลุกอ่ะ....ไม่มีอะไรตกท้องไง....เลยไม่มีแรง)
Getting busy doing nothing
ไม่ทำอะไรสักอย่าง     (เอ๊ะ... ก็กูบอกว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องกูไงว่ะ แล้วกูจะมีแรงได้ไง)
We spend all our time running for our lives 
บางทีคนเราก็วุ่นกับชีวิตความเป็นอยู่เกินไป  (อย่ามาสะกิดกูไอ้ด่าง....เพราะมีมึงอ่ะ...กูต้องหมดตูดอย่างนี้...)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว     (มึงกลับไปอ่านข้างบนน่ะ กูขี้เกียจพูดน่ะ)
Getting busy, doing nothing.
ไม่ทำอะไรสักอย่าง    (กลับไปอ่านข้างบนไป๊.....)
Should be working hard   
น่าจะทำงานหนัก   (ทำทำไมอ่ะ...กูขี้เกียจ)
Instead of lying in here naked 
แทนที่จะนอนเปลือยอยู่อย่างนี้    (กูอ่ะน่ะนอนกระดิกตีนอยู่กะไอ้ด่างอย่างนี้น่ะ.....ดีแล้ว)
Phone rings but I want take it   
มีคนโทรศัพท์มาฉันก็ไม่รับ      (บ้านกูไม่มีโทรศัพท์หรอก....กูยืมข้างบ้านโทรฯน่ะ...)
'Cause you only get one life... only get one life 
เราเกิดมาแค่หนเดียว    (อันนี้.................................กูไม่มีอะไรจะเถียง)
All our time lying side by side
ใช่เวลาทั้งหมดอยู่เคียงข้างกัน    (กูบอกมึงแล้วว่ากูอยู่กะไอ้ด่างทั้งวันน่ะ)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว     (กูคิดว่ามึงน่าจะรู้แล้วน่ะ.....)
Getting busy doing nothing
ไม่ทำอะไรสักอย่าง     (เอ๊ะ... กูเริ่มมีน้ำโหแล้วน่ะ)
We spend all our time running for our lives 
บางทีคนเราก็วุ่นกับชีวิตความเป็นอยู่เกินไป    (ไอ้ห่านี่....หยุดดิ้นได้แล้วเว้ยยยยยยยยยยยยย)
Going nowhere, it's really something
ไม่ไปไหนเลย เยี่ยมเชียว     (ขอให้มึงกลับไปอ่านข้างบนน่ะ กูขี้เกียจพูดน่ะ)
Getting busy, doing nothing.
ไม่ทำอะไรสักอย่าง    (กูจะพูดครั้งสุดท้าย........กลับไปอ่านข้างบ้านไป๊.....)
All our time, doing nothing
ตลอดเวลา.....ไม่ทำอะไรเลย    (กูโมโหแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย)
All our time, getting busy doing nothing.
ตลอดเวลา...ไม่คิดจะทำอะไรสักอย่างเลย.........  (เฮ้ยยยยยยยยย......ไอ้ด่างอย่าดิ้นไปโดนธานินทร์ลูกกู๊..................................)
วันนั้น...ธานินทร์ลูกกูก็เจ๊งไปโดยปริยาย........
Busy - Olly Murs 
_____________________________________________________________________

[ฝันเฟื่อง]

ผมได้แต่แอบมองเขาอยู่ห่างๆ...
ผมอยู่ต่ำเกินกว่าจะเอื้อมเขาถึง...
และเขาก็อยู่สูงเกินไปกว่าที่ผมจะเอื้อมได้....
............................................................................................
“น้ำ พี่พาแฟนพี่มาให้เรารู้จักจ๊ะ...” รินลณีพี่สาวของผม
“ใครเหรอครับพี่ริน”
“เอ้ามานี้ได้แล้ว จักษ์เดินช้าจริงๆเลย”
“โทษทีจ้า ที่รัก”
วินาทีที่ผมเห็นหน้าเขา...ผมก็รู้ได้เลยว่าความหวังลมๆแล้งของผมที่ผ่านมามันได้สูญไปนับจากนั้น...อย่างตลอดกาล
“.........................”
“หวัดดีจ๊ะน้องน้ำ”
“.........................”
“น้ำ.....น้ำเป็นอะไรไป”
“ฮ่าๆๆ นี่คงจะอึ้งในความหล่อของพี่ล่ะสิ”
“ขอ..ขอโทษครับ”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่เป็นไรหรอกน้องน้ำ”
“ครับ..ผมขอโทษครับ หวัดดีครับ”
“เอ้า...ไม่เป็นไร พอได้แล้ว”
“ครับ”
“งั้นวันนี้พี่คงต้องรบกวนฝากท้องมื้อเย็นไว้ที่นี่น่ะ”
“ครับผม”
“นี่เราพูดเป็นคำเดี๋ยวหรอ หืม”
“.............................”
“เพียะ......นี่แน่ะ”
“โอ้ยยย...รินตีผมทำไมอ่า”
“ก็ไปแกล้งน้องรินทำไมเดี๋ยวเถอะ”
“ใครบอกว่าผมแกล้ง...ก็แค่จะทำความสนิทสนมกับน้องของสุดที่รักเองน่ะ จุ๊บบ ฮ่าๆๆ”
“................... กลับมานี้เลยจักษ์ เดี๋ยวเถอะ”
“.............................”
“ว่าไงเราวันนี้เป็นอะไรไปทุกทีต้องพูดจ้อยๆๆๆแล้วนิ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่รินหน้าแดงจนมั่วแล้ว...” ผมแสร้งทำเป็นหัวเราะกับพี่สาวผม ใจของผมจริงๆตอนนี้มันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้......ข้างในช่างโหวงเหวงเหลือเกิน..................
“เดี๋ยวเถอะเรานี่ใครหน้าแดงกัน...” 
“ฮ่าๆๆๆ ”
“เราก็ไปเตรียมตัวให้เรียบร้อย รอลงมากินข้าวเย็นน่ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่แล้วก็พี่เชนจะกลับมากินข้าวเย็นพร้อมกัน”
“อยู่พร้อมหน้ากัน......วันนี้มีเรื่องอะไรหรอครับ”
“อืม.....เดี๋ยวเราก็รู้เอง....ไปขึ้นห้องได้แล้วเรา”
“อ่า...ครับ”
ผมขึ้นไปเตรียมตัวเองให้เรียบร้อย... น่าแปลกที่น้ำตาของผมมันไม่เห็นไหลออกมาเลย ทั้งๆที่ข้างในของผมมันมีแต่แผลสด
เพราะอะไรกัน มันกำลังรอเวลาอะไรอยู่น่ะ....
...............................................
“เอาล่ะ เราก็พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วน่ะ งั้นก็ลงมือกันเลยสิ จะรออยู่ใย”
“คร้าบบบบบ ค่ะ” มื้อนั้นพวกเราครื้นเครงเฮฮากันมากที่สุด....หลังกินข้าวเสร็จคุณพ่อก็ได้บอกว่าให้พวกเราอยู่กันก่อนอย่าเพิ่งไปไหน
.............................
ตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าที่ห้องนั่งเล่น.....ทุกคนดูเงียบขรึมแล้วก็จริงจังไม่มีก่ารเล่นเหมือนตอนเมื่อกี้....
มีอะไรกันนะ...............
“เอาล่ะ....มีอะไรจะพูดก็พูดมาเลยพ่อจักษ์อย่ามัวอ้ำอึ้ง” พ่อของผมเอ่ยขึ้น
“ครับผม” พี่จักษ์พูด
“ผม...ที่มาวันนี้ก็เพื่อที่จะบอกว่าผมรักคุณรินครับแล้วก็จะมาขอเธอแต่งงานครับ”
...........................................
ความรู้สึกของผมในตอนนี้มัน.....บอกไม่ถูก ผมรู้สึกว่าตัวเองมันร้อนขึ้นแล้วก็เย็นวูบวาบในอก.....
ขอบตาของผมตอนนี้.....มันเหมือนเอ่อขึ้นมา...
“.................................”
“ผมสัญญาครับ ว่าผมจะดูแลรินให้ดีที่สุด ดูแลให้ดีกว่าชีวิตของผมครับ ผมไม่อาจรู้ได้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไรแต่ผมจะทำเท่าที่ชีวิตผมจะมอบให้เขาได้ครับ” พี่จักษ์บีบมือรินเบาๆ ผมเห็น....พี่รินกำลังร้องไห้....
พร้อมๆกับที่น้ำตาของผมก็ได้หยดลงเช่นเดียวกัน.....
ช่างงดงามเหลือเกิน....ความรักของพี่ทั้งสอง.....
ผมรีบเบือนหน้าหนีแล้วรีบเช็ดน้ำตาตัวเอง
“ฉันมีลูกสาวคนเดียวในบ้าน.....ถ้าแกเกิดทำให้ลูกสาวฉันเสียน้ำตาล่ะก็ ฉันจะไปเอารินกลับมาทันที”
“ไม่มีทางที่วันนั้นจะมาถึงครับ”
“.....................งั้นก็ดี”
“.............................”
“...............................”
“เอ่อ....ตกลงคุณพ่อยกรินให้ผมแล้วน่ะครับ”
“ก็เออสิว่ะ......ต้องให้พูดอะไรอีกหรือไง”
“ไชโยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อคุณแม่ ขอบคุณ” พี่รินเดินเข้าไปกอดพ่อกับแม่ครับ
“เออ” พ่อผมแอบน้ำตาซึม
“จ๊ะลูก” แม่ผมน้ำตาไหลพรากเลยครับ
“ขอให้มีความสุขนะ” พี่เชนของผม
...........................
ตอนนี้เองผมก็ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาแล้วครับ น้ำตาที่ผมดีใจที่เห็นพี่กำลังจะมีความสุขในต่อไปเคล้ากับน้ำตาในใจมืดมิดของผม.....
“ยินดีด้วยครับพี่ขอให้พี่กับพี่จักษ์มีความสุขกันมากๆน่ะครับ” ผมอวยพรจากใจจริง ขอให้พวกคุณมีความสุข....ตลอดไป
“ฮือ....ขอบใจน่ะน้ำ....พี่รักเธอน่ะ”
“ครับ....ผมก็รักพี่ครับ พี่สาวของผม”
แล้วพี่จักษ์ก็เดินมาเคียงข้างกับพี่ริน
“ยินดีด้วยครับพี่....สมหวังแล้วน่ะ” ผมบอกกับพี่เขา...
“ครับ....พี่เองก็ดีใจที่ได้เรามาเป็นน้องชายนะน้ำ”เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้ผมแล้วก็ดึงผมเข้าไปกอด....
วินาทีที่ผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา....สิ่งที่ฝืนไว้ภายในมันก็พังทลายหมดสิ้น......
“อึก....ฮือออออ” ผมร้องไห้ ร้องอย่างหนัก จนพี่เขาตกใจด้วยที่ผมร้องไห้เสียงดังอย่างนี้.....
ผมไม่ควรไปรักเขาเลย....
ผมไม่น่าได้ไปพบเจอกับเขาเลย......
เราไม่ควรได้พบกันเลย...........
กล้ำกลืนความชอกช้ำไว้เพียงภายใน
เจ็บเกินไป......
หัวใจเลยยังไม่อาจกลับเข้าสู่ที่...
โปรดเถิดสวรรค์
ช่วยนำพาใจของฉันกลับมาแข็งแรงที....................
.............................................................................
...........................................
“ในวันนี้เป็นวันนี้ที่พี่มีความสุขที่สุด ผมก็ได้มีบทเพลงเพลงหนึ่งมอบให้กับเขาทั้งสองครับ”
ปั่น ไพบูลย์เกียรติ – รักนิรันดร์
ใจส่งถึงใจเธอมือจับกันไว้
มองตาแล้วเข้าใจไม่ต้องเอ่ยคำ
เดินเกี่ยวแขนกันไปถ่ายทอดความรัก
จงอย่าสนใจใคร ฉันอยู่ใกล้เธอ
เปี่ยมด้วยความรักต่อเธอ
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น อยู่ตลอด   
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น เป็นรักนิรันดร์
คืนเปลี่ยนแม้วันผ่านกาลเปลี่ยนปรวนแปร
รักเรามั่นคงแน่มิเปลี่ยนแปรไป
เราหล่อหลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
คงจะไม่มีวันเหินห่างกันไป
เปี่ยมด้วยความรักต่อเธอ
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น อยู่ตลอด   
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น เป็นรักนิรันดร์
คืนเปลี่ยนแม้วันผ่านกาลเปลี่ยนปรวนแปร
รักเรามั่นคงแน่มิเปลี่ยนแปรไป
เราหล่อหลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
คงจะไม่มีวันเหินห่างกันไป
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น อยู่ตลอด   
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น เป็นรักนิรันดร์
คืนเปลี่ยนแม้วันผ่านกาลเปลี่ยนปรวนแปร
รักเรามั่นคงแน่มิเปลี่ยนแปรไป
เราหล่อหลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
คงจะไม่มีวันเหินห่างกันไป.....
“ขอให้มีความสุขกันตลอดไปน่ะครับ.....พี่สาวและพี่ชายของผม”
___________________________________________________________________________________________

[ฝันเฟื่อง]

ตื่นได้แล้วน่ะสายแล้ว
อืม
เอาล่ะไปกันเถอะ
จ้า
......
โอ้ คู่รักหวานหยดมากันแล้ว
ทำไมอ่ะ มีอะไรหรือไง
เปล่านี่
ขอตัวช้อนเดี๋ยวน่ะส้อม
อย่านานล่ะ
แน่นอนเว้ย
......
คุยอะไรกันหรอช้อน
อืม ความลับนิดหน่อยน่ะ
อ้าวบอกส้อมไม่ได้หรอ
ไม่หรอกเดี๋ยวช้อนก็รู้แล้วน่ะ
ติ๊งต่อง
ได้เวลาเรียนแล้วไปเรียนกันเถอะ
จ้า
......
ส้อมเย็นนี้กลับไปคนเดียวก่อนน่ะ
เกิดอะไรขึ้นหรอ
ช้อนมีธุระนิดหน่อยน่ะ กลับไม่ดึกหรอก
.................
ไม่ต้องห่วงหรอก คนเยอะแยะน่ะ
ก็ได้  แล้วรีบกลับน่ะ
จ้า
........
 สี่ทุ่มแล้วช้อนยังไม่กลับมาเลย
กลับมาแล้วจ้า
ทำไมกลับดึกจัง แล้วหิ้วกล่องอะไรมาน่ะ
โทษทีจ้า พอดีคนค่อนข้างเยอะ
จ้า
งั้นช้อนขอเอาของไปเก็บก่อนน่ะ
ให้ช่วยหรือเปล่า
ส้อมนั่งอยู่นี่แหละ
งั้นก็ได้
......
ช้อนทำไมนานจัง.....................
แฮบปี้เบิร์ด เดย์ทูยู แฮบปี้เบิร์ด เดย์ทูยู แฮบปี้เบิร์ด เดย์ แฮบปี้เบิร์ด เดย์ แฮบปี้เบิร์ด เดย์ทู.......ยู
.................................
เอ้าอย่ามัวอึ้งสิมาเป่าเทียนเร็ว
อืม
อธิษฐานด้วยน่ะ
........................ พู่ พู่
สุขสันต์วันเกิดส้อมขอให้เธอมีความสุข
...............อือ
เอ้าขี้แยจริงๆเลย มานี่มาเช็ดให้
ฉันลืมมันไปเลยนะ
ก็เป็นคนขี้ลืมอยู่แล้วนิ
.....ฮือ....น่ารักที่สุดเลยช้อนของผม
เฮ้ย อย่าน่ะ
ขอหอมหน่อยสิ น่ะ
แค่หอมน่ะ
จ้า
ได้
ฟอดดดดดดด หอมที่สุดเลย
ไปๆๆเอามีดมาตัดเค้กนะ
จ้า
............
ช้อนๆๆ
อะไรหรอ
ดาวสวยจังเนอะ
อืม
ช้อนๆๆ
อะไรอีกคร้าบคนดี
อยากรู้มั้ยว่าส้อมอธิษฐานว่าอะไร....
ไม่อยากรู้หรอก
อ้าว แต่ส้อมอยากบอกนิ
งั้นส้อมก็พูดสิ
อืมๆๆๆ
ส้อมขอว่า.....
ขอให้ช้อนยอมให้ส้อมร่วมรักกับส้อมเยอะน่ะจ๊ะ
ไอ้บ้าส้อม มานี่เลยเดี๋ยวเถอะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อย่าเลยส้อมกลัวแล้ววววววววววววววววววว
.....
ฉันขอ....
ขอให้เธอมีความสุขมากกว่าใคร....
ขอให้เรามีกันและกันตลอดไป
ขอให้รักของเราคงอยู่...
ขอ....ให้ฝันของฉันถึงเธอ
หลับฝันดีครับ...
คนดีของผม
___________________________________________________________________________________________

[ฝันเฟื่อง]

19/7/39
วันนี้ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นวันที่ฉันได้มาพบกับเธอ วินาทีที่เราได้เจอกันฉันรู้สึกที่ความอบอุ่นที่ประหลาดๆเหมือนเราเคยรู้จักกันมานานมากแล้ว.....ฉันเชื่อในทันทีว่านี่คือพรหมลิขิตของฉันกับเธอ
22/7/39
วันนี้ฉันก็ยังคงตามขอความรักจากเธอ....ฉันเข้าใจเธอที่ดีที่เธอยังไม่เชื่อใจฉัน...ไม่เป็นไร ฉันจะพิสูจน์ให้เธอดู
31/7/39
เธอบอกว่ามันยังเร็วเกินไปที่เราจะคบกันเพราะเราเพิ่งเจอกันไม่เท่าไร...ฉันรู้ว่าที่จริงเธอไม่ได้ต้องการที่จะพูดแบบนี้เพราะฉันเห็นในแววตาของเธอน่ะ....มันเผยความรู้สึกของเธออยู่....รู้หรือเปล่า...ฉันคิดว่าเธอยังไม่ค่อยมั่นใจฉันสิน่ะ...ไม่เป็นไรคนดีแต่อย่างน้อยฉันเองก็อยากจะบอกเธอว่า...ความรักมันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกทีทุกเวลา...และมันก็คงไม่เร็วไปหรอกหากจิตใจของเราเชื่อมโยงถึงกันแล้ว......
5/8/39
ฉันคิดว่าต้องทำอย่างไรอีกดีให้เธอได้รู้ฉันเป็นของเธอแล้ว.....ใช่ในวันนี้ฉันกำลังจะออกไปหาเธออีกเช่นเคย...แล้วฉันก็ได้พบลูกแมวอยู่กลางถนนจึงรีบเข้าไปอุ้มมันมาแต่ไม่คิดว่าจะมีรถพุ่งมาด้วยความเร็วสูง....วินาทีนั้นสิ่งที่ฉันคิดได้เพียงสิ่งเดียวคือขอให้เธอมีความสุข.....
6/8/39
ฉันนอนอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน...หมอบอกกับแม่ว่าฉันเสียเลือดมากและยังอาการสาหัส....ฉันได้ยินเสียงแม่ของฉันกำลังสะอื้นไห้...เพราะฉัน....ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ.....
12/8/39
อาทิตย์นึงแล้วที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองมันทรมานอย่างนี้ ฉันเห็นแสงสีขาวสลับกับสีดำอยู่ตลอดเวลา...แต่ว่าแสงสีดำมันเยื้องเข้ามาใกล้ฉันเหลือเกิน ฉันเจ็บเหลือเกิน เธออยู่ไหน...แล้วจู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนมาดึงมือฉันไปทางแสงสีขาว... แรงบีบที่มือฉันเขาบอกอะไรกับฉันก็ไม่รู้ฉันได้ยินไม่ถนัดเลย.....
14/8/39
วันนี้ฉันรู้สึกได้ถึงแสงที่แยงตาฉัน.....ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา....สิ่งที่ฉันได้เห็นในเริ่มแรกคือเธอที่เฝ้ากุมมือของฉันอยู่.....ฉันดีใจ หัวใจของฉันรู้สึกชุ่มชื่นขึ้น...ฉันค่อยๆเอามือลูบหัวเธอจนเธอรู้สึกตัวขึ้น.....เธอมองหน้าฉันแล้วร้องไห้.....ฉันถามเธอว่าร้องไห้ทำไมหรือ....เธอเป็นอย่างไรบ้าง...เธอไม่ยอมพูดอะไรออกมาแต่เธอโผตัวเข้ากอดฉัน...และพูดคำคำเดียวที่ฉันรอคอยมานานแสนนาน......
ผมรักคุณ.....
เพียงเท่านั้น.....เราก็ต่างไม่พูดอะไรขึ้นมาอีกฉันกอดเธอตอบอย่างแนบแน่น....ไออุ่นของเราสองคนถ่ายทอดซึ่งกันและกันหัวใจของเราได้ถูกเติมเต็มอย่สงสมบูรณ์แล้ว....
17/8/39
เธอมาเยี่ยมฉันทุกวัน....หมอบอกฉันว่าวันพรุ่งนี้ฉันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆน่ะ ว่าเราสองคนทำไมถึงคุ้นเคยกันเพียงนี้.....
22/8/39
ฉันหายดีแล้ว....เธอชวนฉันไปเที่ยวนี่เป็นเดทแรกของเราสอง ฉันมีความสุขมากๆๆเลยล่ะ
3/9/39
วันนี้ฉันไปหาเธอ....แต่ทำไมวันนี้เธอถึงหน้าเศร้าอย่างนี้ล่ะ....ฉันเข้าไปถามเธอ...เธอร้องไห้และกอดฉันพร้อมบอกว่าทะเลาะกับพ่อแม่มาพวกท่านว่าฉันว่าเดี๋ยวนี้ฉันดูเหลวไหล.......
เจ็บ.....ฉันกำลังทำให้เธอร้องไห้ ฉันไม่ได้ความเลย....ฉันตัดสินใจว่าวันนี้ฉันจะไปขอลูกชายเขา.....เรื่องนี้ฉันก็ได้เตรียมคิดไว้อยู่แล้วแต่ช่วงนี้ฉันกลับลืมมันไป....
เย็นนี้ฉันจะไปพบเขาฉันบอกกับเธอตอนแรกเธอขัดขืนบอกอย่าเลยน่ะ แต่ฉันไม่ยอมหรอกต่อไปนี้เราจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆคบกัน...ฉันไม่เคยอายไม่เคยแคร์....วินาทีที่ฉันได้พบเธอฉันก็ทำตามที่ใจของฉันเรียกร้องแล้ว......ฉันคิดว่าหัวใจของเรามันคงห้ามความรู้สึกกันไม่ได้หรอก.....มันคงไม่สามารถปิดได้มิดแน่นอน....
ผมรักลูกชายของคุณลุงครับ......
ผมบอกเขาไปและแน่นอนสิ่งที่ได้กลับมาคือรอยช้ำบนหน้าผม......แกนี่เองที่ทำให้ลูกของฉันมันวิปริตไป....เขากำลังจะมาซ้ำผมอีกครั้งแต่คราวนี้เธอได้มาบังผมไว้......หยุดเถอะครับพ่อผมกับเขารักกันครับผมไม่ได้วิปริตความรักที่ได้เกิดขึ้นมามันมีความผิดด้วยหรอครับ......แกกำลังจะบอกพ่อว่าที่แกไปชอบผู้ชายมันไม่ผิดเรอะ........ใช่ครับ...นี่เป็นเสียงผม....ผมไม่คิดว่าการที่เราหันไปชอบเพศเดียวกันมันสิ่งที่ผิด...เรื่องแบบนี้ผมคิดว่ามันขึ้นอยู่กับความรู้สึก จิตใจของคนเราที่ไม่สามารถไปบังคับกันได้...ผมไม่เคยได้คบหากับผู้ชายมาก่อน...แต่พอได้พบเขาพบก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่มีขึ้นมาต่อเธอได้ครับ...มันอาจจะเหมือนบ้าๆบอๆแต่วินาทีที่พบได้พบเธอพบก็บอกกับตัวเองได้เลยว่า....เขาคือคนที่จะมาเติมเต็มให้กับชีวิตของผม..............เธอร้องไห้หนักขึ้นและคุณพ่อก็ได้เงียบไป....ผมได้ยินคุณแม่ของเธอบอกกับพ่อว่า....คุณค่ะสำหรับความสุขของลูกคือความสุขของฉัน.....ลูกเราไม่ได้ไปทำอะไรที่มันไม่ดีให้คนอื่นเขาว่าเอานะค่ะ......คุณแม่ร้องไห้แล้วคุณพ่อก็นิ่งเงียบๆไปพักใหญ่......ไม่เป็นไรผมเตรียมใจไว้แล้วไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรผมจะไม่ยอมแพ้อย่างโดยเด็ดขาด...ผมบีบมือเธอให้รู้ว่าไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ทิ้งเธอไปไหน.....แล้วคุณพ่อก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า......ถ้าแกรอจนลูกฉันเรียนจบได้วันนั้นค่อยกลับมาที่นี่อีกครั้ง...แต่ในระหว่างที่ยังเรียนอยู่ห้ามแกมายุ่งวุ่นวายกับลูกฉันเป็นอันขาด..........ความรู้สึกในตอนนั้นคือได้รับโอกาสแล้ว....ฉันเข้าไปกอดเธอ....กอดสุดท้าย...ที่ฝากความห่วงใยให้กับเธอเอาไว้.....ไม่เป็นไรอีกแค่ 2 ปีฉันรอได้....ฉันจะขอคอยดูแลเธออยู่ห่างๆ....ฉันเชื่อใจเธอ.....เธอเชื่อใจฉัน....เราเชื่อใจกัน....ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว
12/9/39
ฉันได้งานทำงานแล้วน่ะ...เป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่แห่งหนึ่ง....ฉันจะตั้งใจทำงานเก็บออมเงินไว้เพื่อเธอ.....ฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอ....ให้เธอสู้เพื่อตัวเอง...
22/6/41
วันนี้เป็นวันที่เธอจะเข้ารับปริญญาแล้ว...คุณพ่อได้อนุญาตให้ฉันมาในงานนี้ด้วย...ฉันดีใจมาก...ตื่นเต้นด้วย....เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลย....วันนี้ฉันจะได้เห็นหน้าเธอแล้วน่ะ.....ฉันไปรับครอบครัวของเธอแล้วเราก็มาพร้อมกัน....พวกเราเดินกันเข้าไปพร้อมมองหาเธอ....ฉันเห็นเธอแล้ว.....ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันถูกเติมเต็มขึ้นมา.....และฉันก็เห็น...เห็นว่าเธอกำลังร้องไห้......เธอวิ่งเข้ามาแล้วโผกอดฉัน....ผมคิดถึงคุณ.......พี่ก็เหมือนกันอย่าร้องไห้เลยคนดี...วันนี้เป็นที่เธอควรภูมิใจมากที่สุดอย่าร้องไห้เลยน่ะคนดีของพี่.....เธอพยักหน้าและยิ้มให้ฉัน....วันนี้ฉันได้รูกคู่กับเธอเป็นรูปที่สามแล้วน่ะ......

24/6/41
วันนี้ฉันกำลังจะเข้าไปหาเธอที่บ้านตามสัญญาแล้วน่ะ...คุณแม่ได้ออกมาต้อนรับฉันและยังได้ให้กำลังฉันด้วย....คุณพ่อครับผมรักลูกชายของคุณพ่อครับกรุณาให้เราสองคนได้คบหากันด้วยน่ะครับ.....เธอเข้ามานั่งคุกเข่าข้างๆฉัน....เป็นเวลาสองปีที่ลูกฉันได้เรียนจบและแกก็ไม่ได้มายุ่งวุ่นวายตามที่สัญญากันไว้....ตกลงฉันยกลูกฉันให้.....และแกก็ต้องสัญญาด้วยว่าจะไม่ทำให้ลูกฉันเสียใจเป็นอันขาด........ผมจะขอทำให้เห็นด้วยทุกการกระทำของผมครับ....ขอบคุณครับคุณพ่อที่ให้โอกาสผม....วันนี้จะเป็นวันที่ผมจะจดจำไว้ในชีวิต.....
1/7/41
ตั้งแต่วันนี้เธอก็ได้เขามาอยู่กับฉันแล้ว....ฉันมีความสุขมากจริงๆตนไม่สามารถบรรยายออกมาได้....เธอได้งานแล้วฉันดีใจด้วย...ต่อไปฉันจะไปรับเธอตลอดเลยน่ะตอนแรกฉันจะไปรับไปส่งแต่เธอบอกว่าอย่าเลยเดี๋ยวฉันจะไปสายน่ะ.....แค่นี้ฉันก็ไม่อยากได้อะไรแล้วล่ะ
8/11/41
ทุกๆวันยังคงเหมือนเดิมแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมสำหรับฉันคือความรักที่มีต่อเธอมันเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆจนกลัวว่าว่าหากมีอะไรมาพรากเธอไปแล้วฉันจะอยู่ได้อย่างไร....พวกเราไม่ค่อยได้ทะเลาะกันเท่าที่ควร...ส่วนมากถ้ามีปัญหาอะไรเราจะเปิดอกพูดคุยกันเลย...ไม่อ้อมค้อม....ฉันเสียใจที่ไม่ค่อยมีเวลาให้กับเธอเท่าที่ควร....แต่เธอบอกว่าแค่พวกเราได้อยู่ด้วยกันในวันหยุดมันก็มากพอแล้วล่ะ.....ไร้คำซึ่งใดๆที่เอื้อนเอ่ย....ขอเพียงสองใจส่งถึงกันและกันมันก็น่าเพียงพอแล้ว....
18/12/41
ก่อนวันเกิดเธอ...ฉันถามเธอว่าเธออยากไปไหนหรือเปล่าวันนี้ฉันอยากทำให้เธอมีความสุขที่สุด....เธอบอกว่าไม่อยากไปไหน...แต่อยากให้ฉันไปช่วยทำสวนหลังบ้าน...ไม่อยากไปไหนที่มันวุ่นวาย...อยู่กับฉันนั้นคือสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดแล้ว....เธอยิ้มให้ฉัน.....หัวใจของฉันพองขึ้น เพียงแค่นี้
19/12/41
วันนี้เราตื่นเช้ามาตักบาตรกัน....เช้านี้อากาศแจ่มใสดีแท้...สายๆเราก็ไปทำสวนหลังบ้าน....เรามีความสุขกันมาก...ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ.....วันนี้เราไม่ได้กินเค้กกัน....แตฉันทำอาหารให้เธอกิน....อาหารที่ฉันใส่ความรักของฉันลงไป....ขอมอบมันให้กับเธอ....คืนนั้นฉันได้มอบแหวนของแม่ฉันให้กับเธอ....เธอคือดวงใจของฉัน....ในวันที่ไม่มีฉันอยู่...ขอให้เธอรู้ไว้น่ะว่าแหวนวงนี้เปรียบเสมือนตัวแทนของฉัน.....ที่จะติดตามดูแลเธอไปจนวันตาย.....เธอร้องไห้....ฉํนถามเธอว่าร้องไห้ทำไม.....เธอขอบคุณฉัน....และบอกว่าจะไม่มีตัวแทนใครเพราะเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป....ฉันเอ่ยอะไรไม่ได้แล้ว.....หัวใจของฉันตีบตันเหลือเกิน...ฉันร้องไห้....ฉันรักเธอที่สุดคนดีของฉัน....ขอให้เธอมีความสุขมากกว่าใคร....
1/1/42
ขึ้นปีพุทธศักราชใหม่แล้ว.....แต่ใจของฉันและเธอจะไม่แปรเปลี่ยนไป.....วันนี้ฉันได้ไปสวัสดีครอบครัวของเธอ....คุณพ่อพูดคุยเล่นกับฉันอย่างเป็นกันเอง....เราเฮฮากันมาก...อยู่กันครึ่งวันฉันก็พาเธอไปสวัสดีคุณลุงกับป้าของฉันบ้าง....พ่อกับแม่ของฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็ก....ผู้ที่มีพระคุณต่อฉันเปรียบเสมือนพ่อกับแม่คนที่สองคือคุณลุงกับคุณป้า....ท่านเลี้ยงดูฉันเหมือนเป็นลูกแท้ๆและไม่เคยรังเกียจฉันที่ฉันมีความรักแบบนี้...และในตอนนี้ฉันก็ดีใจที่ได้ตอบแทนพระคุณของท่านทั้งสองและจะทำตลอดไป...ตกเย็นเรากลับมาบ้าน....เธอบอกว่าเธอมีอะไรมาให้ฉันด้วย...เธอหยิบกำไลข้อมือมาให้ฉัน....บอกว่ามันเป็นของที่ผมรักมากที่สุด...ใส่ไว้นะครับ...หากวันไหนพี่ต้องไปทำงานไกล...กำไลอันนี้จะเป็นพลังให้พี่เสมอครับ....วันนี้ฉันมีความสุขมากที่สุดแล้วเราก็ได้รวมกันเป็นคนคนเดียวกัน.....
5/4/43
วันนี้ฉันฝันร้ายฝันว่าเกิดเหตุไม่ดีกับเธอ....ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา....ทำให้เธอพลอยตื่นด้วย...เธอปลอบใจผม....ไม่เป็นไรมันเป็นเพียงแค่ฝัน....แล้วเธอก็ได้หลับไป....แต่ใจฉันตอนนี้....มีแต่ความหวาดกลัวฉันไม่สามารถนอนหลับได้อีกแล้ว...ใจคิดถึงแต่เรื่องที่ฝัน...ฉันเข้าไปไหว้พระสวดมนต์ขอพร....อย่ามีภัยใดๆมากล้ำกรายเธอเลยเถิด....
6/4/43
ฉันใจเย็นขึ้นมากแล้ว มาบริษัทเหมือนทุกครั้งแต่อยู่ๆผู้จัดการก็เรียกผมไปพบ..เขาบอกว่าอยากให้ฉันไปดูงานของลูกค้าที่ต่างประเทศ 5 วัน...ฉันรู้สึกใจหาย....กลับมาบ้านพร้อมกันฉันบอกเธอว่าผู้จัดการบอกให้ไปดูงานที่ต่างประเทศ 5 วัน...เธอเงียบไป...แล้วถามว่าไปวันไหน....ฉันบอกว่าวันจันทร์ แล้วเธอก็บอกว่าถ้าอย่างนั้นผมก็คงเหงาน่ะสิ....เธอหัวเราะฝืนๆ...ฉันคว้าเธอเข้ามากอด....ฉันรักเธอ...เสาร์-อาทิตย์ฉันจะใช้เวลาให้คุ้มค่ามากที่สุดน่ะ....เธอพยักหน้าแล้วกอดฉํนตอบเหมือนกัน.....วันนั้นเรานอนกอดกันทั้งคืน
7/5/43
วันนี้ฉันอยู่กับเธอทั้งวัน....เธอดูเหงาๆ...ผมรู้สึกใจไม่ดี...ตั้งแต่ความฝันวันนั้น.....โปรดเถอะสวรรค์ขอให้เธอมีความสุข....
8/4/43
พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ....5วันสำหรับฉันเหมือนไปนานแสนนาน.....เธอกับมายิ้มแล้ว....เธอบอกผมว่าไม่เป็นไรแหวนวงนี้อยู่กับเธอเสมอและฉันก็มีกำไลเคียงข้างเธอเสมอ....ฉันหอมและกอดเธอบ่อยๆๆพร้อมกับจูบเธอ....พี่รักเธอ...เธอคือดวงใจของพี่....แม้นความตายจะมาพรากเราจากกัน.....แต่ดวงใจของพี่จะอยู่ที่เธอเสมอ....สุดที่รัก...ฉันร้องไห้....แล้วเธอก็ร้องไห้พร้อมกับทุบอกฉันว่า....ฉันพูดอะไรบ้าๆก็ไม่รู้....ฉันไม่รู้เหทชมือนกันว่าทำไมถึงได้เอ่ยมันขึ้นมาในตอนนี้....รู้เพียงแค่ว่าอยากให้เธอรู้...รู้ว่าเธอสำคัญกับกับฉันเพียงอย่างไร....ก่อนที่ฉันอาจจะไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก....ตลอดไป
9/4/43
เธอมาส่งฉัน....เรากอดกันอย่างแน่นแล้วก็จากกันด้วยความคิดถึง....ฉันเหมือนคนบ้าที่ห่างกันเพียง 5 วันใจมันกํเจ็บปวดอย่างนี้.....แต่เธอคงเลิกคิดมากแล้ว...ฉันเห็นเธอส่งยิ้มมาให้ฉัน.....ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้....
11/4/43
ฉันคิดถึงเธออีกสองวันเอง...ฉันปลอบใจตนเอง....ป่านนี้เธอกำลังทำอะไร...ไม่เป็นไร....อีกแค่ไม่นาน.....
13/4/43
ฉันรักเธอที่สุด.....คนดีของฉัน......

*********************************************************************************
************************************************
*********************


“พัทธ์ ออกมากินข้าวหน่อยน่ะลูก.....”
“.............................”
“พัทธ์...”
“ก็ได้ครับแม่....”
ผมปิดสมุดบันทึกก่อนฝืนใจลงไปกินข้าว
............
“แม่ครับ...ผมอิ่มแล้ว”
“กินไม่กี่คำเองน่ะลูก”
“ผม....กินไม่ลงแล้วครับ” ผมกำลังจะร้องไห้....เห็นกับข้าวในวันนี้...กับข้าวที่เขาทำให้ผมทาน....ผมลุกแล้ววิ่งขึ้นห้องปิดประตูแล้วร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่ไหวอีกแล้ว...
“ฮือ.....” ผมทำใจไม่ได้....หัวใจของผมร้าวราน......เขาจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับมา.........
****************************************************
***************
ผมรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ.....เขากำลังจะกลับมาแล้วผมคิดถึงเขาเหลือเกินผมมารออยู่นี่ก่อนชั่วโมงนึง..
เสียงเอะอะอะไรกัน
“เฮ้ยมีเครื่องบินตกว่ะ”
“สายไหนว่ะ”
“สายที่กำลังกลับจากฟิลิปปินส์ว่ะ”
ใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม...เขาก็กำลังกลับจากฟิลิปปินส์...ผมวิ่งเข้าไปถามเค้า
“แล้วตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ....แล้วคนเจ็บเขาไปอยู่ไหน”
“ใจเย็นๆน้อง....ตอนนี้เค้าอยู่กันที่....................”
“ขอบคุณมากครับ”
รู้ดังนั้นผมรีบไปที่นั่นแล้วก็โทรบอกให้แม่กับพ่อทราบ...พวกท่านบอกเดี๋ยวจะรีบไปหาทันที
ผมมาถึงแล้ว..ผมภาวนาขอให้มีคนรอดขอให้คนๆนั้นเป็นเขา.......ผมเห็นตำรวจก็รีบปลี่เข้าไปหา
“คุณตำรวจครับผมคนที่ชื่อกมลวิทย์มั้ยครับ”
“เรากำลังลำเลียงทุกคนออกมาอยู่ครับ”
“แล้วตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้างครับ” ผมร้องไห้แล้วครับคุณตำรวจทำหน้าไม่ดีเลย
“ผมอยากให้คุณทำใจให้ดีน่ะครับ....เครื่องบินที่กลับจากฟิลิปปินส์มากรุงเทพ...เราไม่พบผู้รอดชีวิตเหลือเลยครับทั้งกัปตันและพนักงานไม่เหลือรอดเลยครับ.....”
“.......................................” วินาที่นั้นหัวใจของผมได้แตกสลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี
“ผมไม่เชื่อหรอก....พวกคุณยังพบไม่หมดเลยไม่ใช่หรอ.....ฮือ” หัวใจผมพังทลายลงแล้ว...........
“พัทธ์ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า”
“แม่..ผม...ผม”
“พอลูกยังไม่ต้องพูดอะไรออกมา วิทย์เป็นคนดี...คุณพระคุณเจ้าจะคุ้มครองเขาให้ปลอดภัย”
“ฮือ....”
ญาติของคนทุกคนมารับศพกลับบ้าน.....มีแต่เสียงร้องไห้ระงมไปทั่ว......แล้วก็มีตำรวจนายนึงมาบอกผม
“พวกคุณเป็นญาติของนายกมลวิทย์ใช่มั้ยครับ”
“ครับ...”
“นี่ครับ..ผมพบสมุดบันทีกกับกำไลข้อมือที่เขากอดไว้กับตัวแน่น......เชิญทางนู้นครับ”
ผมรับสองอย่างนี้มา..หัวผมมันตื้อไปหมดแล้วผมเดินตามเขาไปแล้วหยุดอยู่ที่ร่างร่างหนึ่ง.....ผมค่อยๆเปิดออก
“โฮ......พี่วิทย์.......ทำไมถึงทิ้งผมไป....ไหนบอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป.....พี่วิทย์.....พี่วิทย์”
ผมร้องไห้ออกมา หัวใจของของหายไปสิ้นตั้งแต่นั้น....ทำไมโลกช่างโหดร้าย.....มัจจุราชได้คร่าชีวิตเขาไป...พร้อมกับเอาหัวใจของผมไปด้วย..................ตลอดกาล
*********************************************************
***********************
*******
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามขั้นตอนอย่างที่มันควรจะเป็น....
ผมกลับมายังบ้านของเรา....เข้าไป....ไว้ว่าที่ตรงนี้ผมก็เห็นร่างของเขาเต็มไปหมด.....น้ำตาผมไหลรินตลอด.....ผมพยายามฝืนยิ้มเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเป็นกังวลห่วงผม......ผมไม่สามารถทำมันได้.....ผมทำไม่ได้.....มันทำไม่ไหวจริงๆ......
ผมนั่งที่โซฟา..แล้วเปิดสมุดบันทึกอ่าน...
จากใจพี่วิทย์.....ถึงน้องพัทธ์...สุดที่รัก...
น้ำตาผมไหล....ค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆร้องไห้....ทุกบรรทัดที่มีมอบให้กับผม...........................................................
...
ความรักที่พี่มอบให้ผม....ผม........รักพี่คนเดียว....ตลอดไป
ผมตัดสินใจย้ายกลับมาบ้าน.....ผมทำใจไม่ได้ที่จะอยู่บ้านหลังนั้นแต่ก็จะไม่ยอมขายมันให้ใครไป.....ผมเก็บของทุกสิ่งของผมกับพี่กลับบ้านเหลือไว้แค่บ้าน....สิ่งที่มีแต่ความรักความอบอุ่นมอบให้กัน......พี่ของผมได้มาบอกผมว่าอยากจะขอซื้อบ้านหลังนี้....ผมคิดว่าถ้าเป็นพี่....จะทำให้บ้านหลังนี้มีแต่ความสุขคงอยู่ตลอดไป
**********************************************
ผ่านมาปีนึงแล้ว...หัวใจของผมคงไม่สามารถกลับมาเป็นดีเดิมได้......ผมอ่านสมุดบันทึกทุกๆวันอย่างไม่มีเบื่อ....ไม่เบื่อเลย
...เพราะมีสมุดบันทึกเล่มนี้กับแหวนวงนี้ที่ทำให้ผมมีกำลังใจจะสู้ต่อไป....สองสิ่งนี้ที่ทำให้รู้ว่าพี่จะอยู่เคียงข้างผมเสมอ....คอยปกป้องคุ้มครองผมตลอดไป
ผมอยากจะบอกพี่ให้รู้ว่า ชาตินี้ผมคงไม่สามารถมอบความรักให้ใครได้อีกมันมอบให้กับพี่เพียงคนเดียว
พี่ครับ......ผมจะบวชครับ 3พรรษา บวชให้พ่อกับแม่แล้วก็ให้พี่.....ขอให้เวรกรรมของพี่ได้สูญสิ้นไป....
ผมอยากจะขอพร...ไม่ว่าชาตินี้หรือทุกชาติไปขอให้เราได้เกิดมารักกันทุกชาติไป.......

รักพี่ที่สุดจากหัวใจ
รวินพัทธ์

เห็นสายน้ำนทีที่มันไหลไป
เหมือนว่าเราเคยแหวกว่ายด้วยกันก่อนนั้น
ใจที่คอยภักดี รักที่มีให้แก่กัน
ช่างผูกพันผูกกันมานานแสนนาน
เป็นเวรกรรมปางก่อนที่ย้อนเข้ามา
ให้น้ำตาเราหลั่งรินแทบจะสิ้นใจ
ได้มาพบเพื่อลา..จำพรากเราให้ห่างไกล
บุญเราสร้างมาน้อยไปต้องจำใจลา
*ผ้ากาษาที่ให้มา พี่จะห่มไว้
อยากทำอย่างที่ตั้งใจ
เลือกไปสู่แดนพระธรรม
อยู่ที่ไหนน้องจงรับบุญที่พี่หนุนนำ
ขอให้เวรกรรมน้องจงสิ้นไป
สายน้ำโขงขอจงช่วยเป็นพยาน
ถ้าดวงไฟขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน
*นั่นคือรักของเราจะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เกิดชาติไหนให้เรารักกันเหมือนเดิม
___________________________________________________________________________________


ขอบคุณ....นิยายเรื่องใครเป็นเมียมึงวะ....ที่ทำให้ผมรู้จักที่แห่งนี้
ขอบคุณ....เล้าเป็ดที่ทำให้ผมได้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ขอบคุณ....นิยายหลายๆเรื่องในเล้านี้ที่ได้สอนผมหลายๆอย่าง
ขอบคุณ....นิยายหลายๆเรื่องที่ทำให้ผมเสียน้ำตา หัวเราะ เพลิดเพลินได้
ขอบคุณ....นิยายหลายๆเรื่องที่สามารถทำให้ผมหายเครียดจากบางสิ่งได้
ขอบคุณ....นิยายหลายๆเรื่องที่ให้ข้อคิดดีๆกับผม
ขอบคุณ....รีพลายหลายๆรีพลายที่มีคำคมดีๆหลายอย่างมาทำให้ผมรู้สึกดีๆ
ขอบคุณ....มากๆครับ

โดย นายฝันเฟื่อง

[punchnaja]

แต่ละเรื่องน่ารักดีค่ะ

บางเรื่องเข้ากับชื่อเรื่องสุดๆ โดยเฉพาะชื่อเพ้อเจ้อน่ะ มันเพ้อเจ้อจริงๆนะ555

น่ารักมากค่ะ จะรอเรื่องต่อไปนะ ว่าแต่ไม่เขียนเรื่องยาวบ้างเหรอตะเอ๊ง บางเรื่องในนี้น่าเขียนเรื่องยาวชะมัด^^

[bulldog17]

โห!ลงเรื่องรัวเลย
เราตามเม้นไม่ทันนะตัว
แต่งเก่งจัง...แต่ละเรื่องก็แตกต่างกันไป
มีหลากหลายอารมณ์ด้วย เรื่องสุดท้ายเศร๊าเศร้าาา
น้ำตาเกือบร่วงแหนะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีน้า
 

[ΩPRESTOΩ]

มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
หลากเรื่องหลายรสหลากอารมณ์

[monoo]