ปราสาทสวาท
ตอนที่๑
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องของผมในปราสาทหลังนี้ ปราสาทที่ผมอยู่มาตั้งแต่เล็กๆปราสาท ”พลพิทักษ์” ผม ศิรินทรา พลพิทักษ์ หรือข้าวหอม ลูกชายคนเล็กของแม่ แม่ผมชื่อนางขรินทรา พลพิทักษ์ หรือคนในบ้านจะเรียกว่าข้าวสวย และผมยังมีพี่ชายอีกหนึ่งคนชื่อศักรินทร์ พลพิทักษ์ ผมเรียกว่าพี่ข้าวสาร และถ้าถามถึงพ่อของผม พ่อกับแม่ของผมเลิกกันไปตั้งแต่ผม3เดือนเท่านั้น ตอนนั้นพี่ข้าวสารแค่3ขวบเท่านั้น ผมไม่ค่อยรู้เรื่องท่านสองคนนัก ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นหน้าผมเลยสักครั้ง แม่ผมเลยให้ผมและพี่ใช้นามสกุล ”พลพิทักษ์”
ตอนนี้ผมอายุได้15ปีแล้วอีกผมใช้ชีวิตอยู่ในบ้านที่ใครๆเขามักจะเรียกว่าปราสาทนี้มา15ปีพอดี ใช่ครับ วันนี้เป็นวันเกิดของผมตอนนี้ทุกๆคนอยู่ข้างล่างจัดเตรียมงานเพื่อที่จะให้ผมตื่นเต้นกับวันเกิดครั้งนี้เหล่าลุงๆป้าๆมากันครบไม่ขาดสักคนเดียว ผมนั่งอยู่บนเตียงอย่างตื่นเต้น สักพักก็มีเสียงเคาะประตูดังขี้น
ก็อกๆ
“พี่เองข้าวหอม พี่เข้าไปนะ” พี่ข้าวสารนั้นเอง
“มีไรครับพี่ หอมลงไปได้แล้วหรอ พวกพี่จัดเป็นความลับซะหอมตื่นเต้นเลย” ผมพูดความรู้สึกออกไป
“ครับๆ ลงไปได้แล้ว ไหนดูหน่อยสิข้าวหอมของพี่โตเป็นสาว เอ้ย!เป็นหนุ่มแล้ว สวยเอ้ย!หล่อขึ้นนะเนี่ย” พี่ข้าวสารอ่ะตลอดชอบพูดว่าผมสวยอยู่เรื่อย ทั้งๆที่ผมอ่ะเป็นผู้ชายนะครับ ผมก็แค่ก๊อปปี้หน้าแม่มาซะหมด แม่ผมเป็นคนสวยอยู่แล้วผมเลยได้อิทธิพลความสวยซะงั้น แตกต่างจากพี่ข้าวสารที่หล่อ เข้ม ตัวสูงไม่ต่ำกว่า180 ต่างจากผมที่สูง172เอง ผมเป็นคนไม่สบายบ่อยหรือขี้โรคนั้นเอง แม่และพี่ข้าวสารแล้วทุกๆคนก็เลยประคบประหงมผมซะ
“พี่สารอ่ะแกล้งหอมอยู่เรื่อย เราลงกันไปเถอะครับ”
“เดี๋ยวสิ”
แล้วพี่ข้าวสารก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มผม
ฟอดดดด!
“อืม ชื่นใจ เราลงไปกันเถอะ น้องรัก”
ผมได้แต่ยืนหน้าแดงแล้วเดินตามพี่ข้าวสารที่เดินจูงมือผมไปเรื่อยๆพี่สารนะชอบเล่นอะไรก็ไม่รู้ ผมโตแล้วยังจะมาหอมแก้มอยู่ได้
********************************************************
ผมเดินลงมาถึงในสวน ในสวนตอนนี้โดนประดับไปด้วยแสงไฟงดงามตรงกลางมีอาหารให้เลือกทานเยอะแยะ รอบๆเต็มไปด้วยญาติๆที่มากันครบ มาถึงผมรีบเดินไปกราบที่ตักคุณแม่ทันที
“หอม ขอบคุณนะครับที่คุณแม่เกิดหอมมาและเลี้ยงดูหอมมา15ปี หอมดีใจที่ได้เป็นลูกแม่ หอมรักแม่ครับ”
“แม่ก็ดีใจที่มีหอมเป็นลูก หอมไม่เคยทำให้แม่ผิดหวัง แม่ก็รักหอมครับ”
ผมยืดตัวไปหอมแม่ทันที แต่ก็เสียงดังมาทันที
“แล้วยายกับตาละหอม ไม่รักตากับตายเลยหรอ”
ผมรีบเดินไปกอดท่านทั้งสองทันทีเพื่อไม่ให้ท่านน้อยใจ พร้อมกับหอมแก้มท่านทั้งสอง
“หอมก็รักตากับยายครับ หอมรักทุกคนเลย ”
ผมพูดอย่างอารมณ์ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด
ผมนั่งทานอาหารกับแม่และทุกคนไปจนอิ่ม
“อ้าว! อย่าพึ่งอิ่มกันครับ ข้าวตังแกไปเอาเค้กมา”พี่ข้าวสาร
ลุกขึ้นสั่งข้าวตัง ข้างตังเป็นลูกชายของลุงข้าวกล้าพี่ชายของแม่ ข้างตังเป็นผู้ชายกวนๆ อายุเท่าผมแต่ชอบมากวนผมตลอด ชอบแกล้ง แกล้งผมมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วก็แกล้งผมมาเรื่อยๆจนปัจุบัน
“ได้พี่ นี่ครับเค้กสำหรับคนสวย” ข้าวตังพูด เห็นไหมล่ะครับว่ามันกวนจริงๆทุกๆคนหัวเราะเพราะรู้นิสัยกวนๆของข้าวตังดี
หลังจากนั้นทุกคนก็จุดเทียนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ผมเป่าเทียนเสร็จเด็กๆก็ตัดเค้กกินกัน แต่ผมพยายามเหลือบมองหาใครบางใครคนนั้นก็สำคัญกับผมเหมือนกัน
ผมนั่งอยู่ดีดีก็โดนเค้กป้ายที่แก้ม ไม่ใช่ใครที่ไหนนายข้าวตังนั้นเอง เห็นไหมละครับ มันชอบแกล้งผมจริง
“นี่ข้าวตัง หยุดนะ อย่าแกล้งดิ”
“ถ้าไม่ให้แกล้งแล้วหอมจะเหม่อทำไม ใจลอยไปถึงไหนแล้ว”
“นี่แน่ แกล้งใช่ไหม โดนซะบ้าง” ผมพยายามนำเค้กไปป้ายที่หน้าของข้าวตังบ้างให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
ผมกับข้าวตังเล่นกันจนผมพลาดท่า ล้มลงไปบนตัวของข้าวตัง ตอนนี้หน้าของเราทั้งสองห่างกันเพียงนิดเดียวเท่านั้น ผมรู้สึกหน้าร้อนๆขึ้นมาทันที พอได้มองใกล้ก็รู้เลยว่าข้าวตังเป็นผู้ชายที่หล่อ ไม่แพ้พี่ข้าวสาร หรือพี่ข้าวตูพี่ชายของข้าวตังเลย ผมพยายามจะลุกขึ้นแต่กลับโดนข้าวตังยึดตัวไว้
“จะไปไหน นอนแบบนี้แหล่ะสบายดี”
“จะบ้าหรอ ถ้าอยากนอนข้าวตังก็นอนไปคนเดียวเหอะ”
ผมพยายามลุกขึ้นจนได้ ข้าวตังนี่เล่นอะไรแปลกๆแถมยังอมยิ้มเหมือนดีใจอีก
ฟอดดด!
“นี่ ของขวัญวันเกิดจากเรา” อยู่ดีดีข้าวตังก็มาจับผมหอมแก้มซะงั้นผมได้แต่จับแก้มอายๆผิดกับข้าวตังที่หัวเราะชอบใจกลับไปนั่งที่โต๊ะอย่างอารมณ์ดี
ผมหันไปมองที่โต๊ะกลับเห็นสายตาของพี่ข้าวตูที่จ้องมาทางผมเขม็ง เอ๊ะ!ทำไมต้องมองผมอย่างงั้นนะ
ผมกลับไปนั่งที่โต๊ะนั่งคุยกับทุกคนเหมือนเดิม โดยพี่ข้าวสารที่ทำท่าทางเหมือนอยากจะถามอะไรแต่ไม่ถามซะงั้น แล้วยังจะพี่ข้าวตูที่ทำตัวแปลกๆจ้องผมตลอด ไหนจะข้าวตังที่อารมณ์ดีจนเกิดเหตุ
หลังคุยกันจนดึกทุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่ห้องของตัวเอง ผมก็กลับมาที่ห้องเหมือนกัน วันนี้ผมได้ของขวัญเยอะแยะวันนี้ผมเหนื่อยแล้ว ค่อยแกะมันพรุ่งนี้ดีกว่า ผมกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำก็ได้ยินเสียงเคาะประตูซะก่อน
ก๊อกๆ
ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูพบพี่ข้าวตูยืนอยู่ พี่ข้าวตูอายุเท่ากับพี่ข้าวสารตัวเลยโตผมเลยต้องแหงนหน้าขึ้นมอง
“มีไรหรอครับพี่ข้าวตู”
พี่ข้าวตูเข้ามาในห้องผมพร้อมปิดประตู แล้วเดินเข้ามาลูบหน้าผมพร้อมพูดว่า
“ข้าวหอมรู้ไหมว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน นี่ก็15แล้ว มีแฟนรึยัง”
“ยังไม่หรอกครับ พี่ข้าวตูหยุดลูบหน้าผมเถอะ” ผมพยายามปัดมือพี่แกออก
พี่ข้าวตูหยุดลุบหน้าแต่กลับโน้มตัวลงมาหอมแก้มผม
ฟอดด!
“แก้มนุ่มจริงๆ สุขสันต์วันเกิดนะครับ” แล้วพี่ข้าวตูก็ออกไปทิ้งผมไว้ให้งงว่าทำไมพี่ข้าวตูต้องมองผมด้วยสายตาแปลกๆนะ ผมรีบสลัดความคิดทิ้งแล้วรีบไปอาบน้ำดีกว่า
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จกำลังจะเข้านอนก็มีเคาะประตูดังขึ้นมาอีก
ก๊อกๆ
ผมเดินไปเปิดประตูเมื่อผมเห็นคนที่มา ผมดีใจมากๆ นึกว่าเขาจะลืมวันเกิดของผมซะแล้ว ผมรีบลากพี่สนเข้าห้องทันที
ผมเดินมากลางห้องพี่สนก็เดินมากอดจากด้านหลังทันที
“พี่คิดถึงคุณหนูเหลือเกิน อยากเข้าไปหาคุณหนูในงานแต่ไม่กล้า”พี่สนพูด
พี่สนคือลูกของของป้าวาดกับลุงชมคนดูแลบ้าน พี่สนเป็นหนุ่มวัย19 ปีนี้พี่สนก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว พี่สนเป็นคนขยัน เรียนดี จึงสอบเข้ามหาลัยของรัฐได้ พี่สนมีรูปร่างสูงใหญ่กว่าพี่ข้าวสารซะอีก รูปร่างแกร่งหุ่นดีอย่างคนใช้แรงงานมาตั้งแต่เด็ก ผิวคล้ำ แต่ได้หน้าที่คมคายเละทำให้ดูหล่อเข้มไปอีก
“หอมก็คิดถึงพี่สน หอมนึกว่าพี่สนจะลืมวันเกิดหอมซะแล้ว”
“ไอสนจะลืมวันเกิดของคุณหนูได้ละครับ คุณหนูคือดวงใจของไอสน ไอสนไม่มีวันลืมหรอก” พี่สนพูดพร้อมกับหอมแก้มทั้งสองข้างของผม
ฟอดดๆ !
“เดี๋ยวครับพี่สน หอมเหลือเค้กไว้ให้พี่สนกินเค้กก่อนนะครับ”ผมพูดแล้วไปเอาเค้กมาให้พี่สน ผมแอบเก็บไว้ให้พี่สน ถ้าพี่สนไม่มาผมคงงอนจริงๆแน่
ผมป้อนเค้กให้พี่สนไปอย่างอารมณ์ดี พี่สนน่ารัก เอาใจแต่ผมเสมอ เมื่อผมป้อนเค้กจนหมด พี่สนลากผมมาที่เตียงพร้อมขึ้นคร่อมจูบผมทันทีริมฝีปากประกบกันอย่างนุ่มนวลและเร่าร้อน เร่างคนส่งลิ้นไปหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
“อือๆ ” ผมพยายามทุบพี่สนให้หยุด พี่สนจูบผมจนผมจะขาดลมหายใจแล้ว
“พี่สนนี่ หื่นจริงๆเลย” ผมพูดพลางหอบพี่สนจูบยังกะจะดูดชีวิตผม
“ก็คุณหนูสวยเหลือเกินนี่ครับ คุณหนูครับไอสนมีของขวัญจะให้”
พี่สนสวมแหวนเงินวงหนึ่งไปที่นิ้วนางข้างขวาของผม
“แหวนวงนี่อาจจะมีราคามากนัก แต่ผมตั้งใจจะให้คุณหนูนะครับ ผมจองไว้ก่อน แล้วสักวันไอสนจะทำงาน เก็บเงินแล้วซื้อแหวนเพชรสวยๆให้คุณหนูครับ”
“ครับ ผมจะรอ” ผมพูดอย่างตื้นตัน แล้วผมกับพี่สนก็จูบกันอีกครั้ง
ในขณะที่ทั้งสองจูบกันนั้นไม่รู้ตัวเลยมีสายตาคู่นึงที่คอยจ้องมองมาที่ทั้งสอง อย่างโกรธเคือง
********************************************************
มาลง(อีกครั้ง)แล้วครับ
เพิ่งจะว่างจริงๆ
ญ่านั่งเครียดกับเกรดอยู่ น้อยมากกก
ป.ล หวังว่ากระแสตอบรับจะดีมากๆเหมือนครั้งแรกนะครับ
หัวข้อ: >>> {ปราสาทสวาท} <<< ตอนที่๒ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔ NC-18 (อ่าน 14873 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก