อ่านจบภาคแรก ตอน50 ร้องให้เป็นเผาเต่า นี่ชั้นจะอินกับนายเอก(เค้ก)ไปถึงไหนกันวะคะ
อึดอัดไปหมด แล้วเหมือนโล่งใจแต่ก็ยังคาใจ
แต่พอได้เริ่มอ่านบทบรรยายของพี่คิวแล้วยิ่งเริ่มหลงรักความตีสของเชฟคนนี้อย่างจัง มันยากที่คนอย่างเค้กจะหลุดรอดได้
คงยอมตายในบ่วงคิวปิด อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่เม้นท์ไม่ได้มันอัดอั้น พอ ๆ กับเค้กที่ต้องร้องให้ในอกพี่คิวน่ะค่ะ
ที่อ่านมาจนถึงตอนที่ห้าสิบไม่ต้องมีบทแบบนั้นแบบนั้นน่ะ >///<
แต่ทุกตอนที่พวกเขาอยู่ไกล้กันเถียงกันสัมผัสกันเค้ารู้สึกว่าใจเต้นหน้าแดงและรู้สึกว่ามันอีโรติคหมดเลยอ่ะค่ะ
รีบอ่านภาคสองต่อก่อนนะคะ ไว้เม้นท์รวบทีเดียวตอนอ่านเสร็จไม่รู้จะทนได้ไหมอ่ะค่ะ