หัวข้อ: ~ Limited Lovers ~ ( แจ้งข่าว!!! ) 4 พ.ค 59 - หน้า 339

[เบบี้]

~5~

วันพฤหัส  ณ ร้านคิวปิด เบเกอรี่เฮ้าส์..
วันนี้ผมมีเวรตั้งแต่บ่าย  ตอนนี้เลิกงานแล้ว  วันนี้ปิดร้านช้าหน่อยเกือบประมาณสามทุ่มเพราะมีลูกค้าท่านหนึ่งอยากทานอาหารร้านของเรามากแต่เธอมาช้า  เราเลยต้องยอมให้เธอนั่งจนเลยเวลาปิดร้านนะครับ  พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเนื่องในวันเทศกาลสงกรานต์  พี่ฟ้าหยุดร้านให้ตามปกติ  ส่วนพี่ฟ้าหนีไปเที่ยวภูเก็ตตั้งแต่เมื่อวานบ่ายแล้ว  เห็นว่าไปกับทิกเกอร์แค่สองคนเท่านั้น  ไปติดต่อเรื่องงานและไปเที่ยวด้วยเลยในตัว  วันนี้พี่คิวเลยมาดูงานแทนตั้งแต่บ่ายเพราะต้องปิดบัญชีก่อนวันหยุดยาวด้วยนะครับ
“Oh my gosh!, What's that?” ทุกคนชะงักหันไปมองตามเสียงอุทานเบาๆจากพี่คิว  ตาของพี่คิวจับจ้องไปที่ของบนโต๊ะที่วางอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
“พี่คิวอ่ะ” ผมรีบไปหยิบเสื้อที่ผมเพิ่งซื้อมาเมื่อวานขึ้นมากอดไว้อย่างรู้สึกอาย  พี่คิวทำหน้าขยาด
“นี่มันเสื้อกัสจะเอาไว้ใส่วันสงกรานต์อ่ะครับ” ผมบอก  พี่คิวทำหน้าประหลาดใส่จนทำให้ทุกคนในห้องนี้ขำเป็นเสียงเดียวกัน
“นั่นเรียกว่าเสื้อเหรอ” พี่คิวพูดหน้าแหย
“หึหึ” เค้กที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะชอบใจ
“เค้ก” ผมปรามเค้กเสียงเข้ม
“โหย สีนี้กำลังฮิตนะฮะ..คัลเลอร์ฟูล” ผมยิ้มอย่างภูมิใจ  ตั้งแต่เห็นเสื้อตัวนี้ครั้งแรกผมก็หยิบไปจ่ายเงินอย่างไม่คิดมากเลยว่ามันจะราคาเท่าไหร่  ถึงจะราคาเป็นหมื่นผมก็จะยอมจ่ายเพราะสีสันของเสื้อถูกใจผมเอามากๆ  เป็นเสื้อยืดแขนสามส่วนปกติแต่ที่เด่นคือสีสันจัดจ้านมากเลยละครับ
“กัสจะใส่พรุ่งนี้เลย” ผมยิ้มกว้าง
“เหมาะกับกัสออก พี่คิวก็ไปว่า” พี่ซีพูดปนหัวเราะ  ผมพยักพเยิดหน้าให้อย่างเห็นดีเห็นงามด้วย
“แล้ว..ไปเที่ยวที่ไหนกัน” พี่เซ็นละสายตาจากมือถือของตนเองขึ้นมาถามพวกผม  ผมเงียบทำเป็นมองไปทางอื่นแทน
“ไปกับพี่หมี ไปป่ะ” พี่ซีถามกลับ
“ไปไหน” พี่เซ็นถามอีก
“สีลมครับ ร้านเพื่อนอยู่แถวนั้นน่ะ” พี่หมีตอบ
“อ่อ” พี่เซ็นพยักหน้ารับ
“ไปด้วยสิ ว่างพอดี” พี่เซ็นยักไหล่
“ไปทำไมครับ อันนี้เค้าเที่ยวกับแบบวัยรุ่นเหอะ” ผมพูดใส่
“ไปไม่ได้เหรอ” พี่เซ็นหันไปถามพี่หมีแทน  พี่หมีหันกลับไปมองหน้าพี่เซ็น
“ได้อยู่แล้ว ผมห้ามได้งั้นเหรอครับ..เดี๋ยวก็อดได้โบนัสกันพอดี” พี่หมีแสยะหัวเราะ
“โอเค..ไม่ได้เล่นน้ำสงกรานต์มานานแล้วเหมือนกันแฮะ แล้ว..พรุ่งนี้เจอกันกี่โมงล่ะ” พี่เซ็นถาม  มือก็ขยับหมุนมือถือเล่นไปด้วย
“สิบโมง” ผมตอบ
“เตรียมไปเลี้ยงเพลพระรึไง เช้าขนาดนั้นน่ะ” พี่เซ็นย้อนแกมขำพาให้ทุกคนหัวเราะผมอีกครั้ง
“เออ หัวเราะกันเข้าไปนะ” ผมขึ้นเสียงว่าอย่างไม่ชอบใจ  ในร้านนี้ผมเป็นตัวตลกที่สุดในร้านแล้วมั้งครับ
“ไปเปล่ามึงอ่ะ” พี่เซ็นหันไปถามพี่คิว  พี่คิวเบะปากและส่ายหัวตอบ
“สกปรก ไร้สาระ” พี่คิวตอบเสียงเรียบ  พวกผมชะงัก
“โทษที..” พี่คิวบอกพร้อมกับผายมือให้พวกผมเหมือนกับต้องการขอโทษที่พูดตรง  คำพูดที่คล้ายกับฟาดหัวพวกผมเข้าอย่างแรง
“ก็จริง” พี่ซีพูดเสริม
“นายจะไปกับพวกนี้ก็ได้นะ นอกจากเหตุผลสกปรกกับไร้สาระแล้ว..ฉันเองก็มีงานต้องทำด้วย” พี่คิวหันไปบอกเค้ก 
“ไปสิเค้ก ไปด้วยกัน” ผมรีบชวนทันที
“ไม่อ่ะครับ..เค้กก็ ไม่ได้เล่นมาสองสามปีแล้ว” เค้กยิ้มแหยตอบ
“โหย อึมครึมชะมัดยาด เนอะพี่ซีเนอะ” ผมหันไปทำหน้าทำตาใส่พี่ซี  พี่ซีหัวเราะตอบ
“ขอตัวล่ะ..ไงก็ วันอังคารหน้าทำงานปกติ ใครมีเวรก็ช่วยปรับตัวให้กลับเข้าสู่โหมดปกติด้วย โอเคนะ” พี่คิวตัดบทพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ค้าบ/ค่า” พวกผมตอบเสียงยานคาน 
“ไปด้วย” พี่เซ็นลุกขึ้นตาม
“โชคดี” พี่เซ็นหันมาโบกมือลาพวกผม  พวกผมยกมือไหว้พี่เซ็นและพี่คิวพร้อมกับรับไหว้จากเค้กด้วย

= = = = = = = =

13 เมษายน ณ ถนนลีลม..
ผมเดินทางมาที่ร้านเหล้าใกล้ๆกับถนนสีลมพร้อมกับพี่หมีตั้งแต่เช้า  พี่หมีอาสาไปรับผมโดยพี่หมีขับรถมอเตอร์ไซด์คันเก่งมารับ  ตอนสายเกือบสิบเอ็ดโมงคนเริ่มทยอยกันมาเยอะมาก  พี่ไจ๋  พี่ออฟและรุจเดินทางมาด้วยกัน  ทุกคนต่างเริ่มสังสรรค์ไปตามสไตล์ของตัวเอง  ผมนั่งมอง  นี่เกือบสิบเอ็ดโมงครึ่งเข้าไปแล้วแต่พี่เซ็นกับพี่ซียังไม่มาถึงเลย
“อย่าดื่มเยอะล่ะ” พี่หมีพูดถึงขวดเบียร์ที่อยู่ในมือของผม
“ครับผม” ผมยิ้มตอบ
“เสื้อน้องแจ่มดีนะ” เพื่อนพี่หมียิ้มบอกผม  ผมหัวเราะ 
“สีจะตกไหมครับนั่นน่ะ” เพื่อนพี่หมีอีกคนถามถึง
“ไม่ครับ” ผมยิ้มตอบ  แน่ล่ะ..ตัวตั้งหลายพัน  ถ้าสีตกละก็จะเอากลับไปประจานออกสื่อเลย
“แล้ว..ซี น้องที่ร้านมึงไม่มาเหรอวะ” พี่อีกคนถาม  ผมชะงักเพราะสงสัยว่าพี่เขารู้จักกับพี่ซีได้อย่างไร
“มา..เดี๋ยวมา แต่อย่ายุ่ง..เพราะซีไม่ใช่คนที่คนอย่างมึงจะยุ่งได้ โอเคนะ” พี่หมีพูดพลางยิ้มไปด้วย  พี่คนที่ถามอมยิ้มเล็กน้อย
“ไม่ลองก็ไม่รู้” พี่เขาพูดอีก
“โทษทีครับ กัสหวง” ผมพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันกลับมามองผมกันเป็นตาเดียวรวมถึงพี่หมีเองก็ด้วย
“แฟนพี่ชายกัสน่ะครับ” ผมยักไหล่ส่งๆ  พี่หมีหัวเราะเล็กน้อยเหมือนรู้ทันความคิดผม
“หึ..โอเคครับ” พี่คนเดิมพยักหน้ายิ้มอย่างเข้าใจ 
“พี่..ทางนี้ครับ” อยู่ๆพี่หมีก็ลุกขึ้น  ผมหันไปมองเห็นพี่เซ็นและพี่ซีเดินเข้ามาพอดี  ผมรีบลุกขึ้นตาม  พี่หมีจัดแจงที่นั่งให้ทั้งสองคน  หลังจากนั้นพี่หมีก็แนะนำว่าใครเป็นใครบ้าง  ในร้านคนค่อนข้างเยอะมาก  ผมรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง  ส่วนมากคนที่ผมรู้จักจะเป็นเพื่อนสนิทของพี่หมี  หรือเพื่อนในกลุ่มเดียวกับที่ชอบไปเที่ยวกลางคืนกับพี่หมีประมาณนั้น  ส่วนคนอื่นๆที่มารวมตัวกันในร้านเป็นเพื่อนของพวกพี่ๆเขาอีกทีซึ่งผมไม่รู้จักเลย
“มานานแล้วเหรอกัส” พี่ซีนั่งลงข้างๆผม
“ฮะ นานพอควร” ผมยิ้มตอบ  เหลือบสายตาไปมองเห็นว่าเพื่อนพี่หมีคนที่สนใจพี่ซีเขากำลังมองมาทางเราสองคน
“พี่ซีอย่าเพิ่งหันไปทางอื่นนะครับ” ผมกัดฟันพูด  ฉีกยิ้มเพื่อให้เป็นปกติ
“มีเพื่อนพี่หมีคนนึงชอบพี่ คนเสื้อสีขาว..นั่งตรงข้ามกับพี่รุจอ่ะครับ” ผมพูดกระซิบ  ขยับปากเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่มเพื่อไม่ให้พิรุธมากเกินไป
“หึ..โอเค” พี่ซีหัวเราะเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร  เธอหันกลับไปพร้อมกับยกขวดสปาย์ขึ้นดื่ม  ผมเห็นพี่ซีเหลือบมองพี่ผู้ชายคนนั้นเล็กน้อย
“แต่กัสบอกพี่เค้าไปแล้วว่าพี่ซีเป็นแฟนกับพี่ก้อง” ผมพูดเสริมพร้อมกับยักคิ้วให้
“ห๊า!” พี่ซีอุทานเสียงดัง  ตาเบิกโพรงอย่างกับไก่ห่าน  ผมยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้า
“ดีแล้วครับ..นี่คือทางออกที่ดีที่สุด” ผมบอกอย่างไม่สนใจเลยว่าพี่ซีจะรู้สึกอย่างไร  พี่ซีอาจจะคิดว่าผมพูดเล่น  แน่ล่ะว่าผมกำลังพูดจริงอยู่
“บ้าจริง” พี่ซีส่ายหัวอย่างเอือมๆ  เรานั่งดื่มและสังสรรค์กันอยู่นานพอสมควร  อาหารมีมาให้ทานได้ไม่ขาดปาก  ส่วนมากก็จะเป็นพวกอาหารสำหรับทานกับเหล้า  คนเริ่มผลัดเปลี่ยนเวียนกันเข้าออกร้านเป็นว่าเล่น  ตามถนนหนทางเข้าถนนสีลมคนแน่นเป็นทางยาววุ่นวายไปหมด  พื้นถนนเปียกไร้พื้นที่แห้งใดๆ  พี่หมีเดินไปโต๊ะนู้นทีโต๊ะนี้ที  ผมเองก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะนั่นก็พวกเพื่อนพี่เขาทั้งนั้น  หรือผู้หญิงบางคนอาจจะเป็นคู่ขาของพี่หมีมาก่อนก็ได้  ผมคิดว่าบางคนน่าจะเป็นอย่างนั้นเพราะดูสนิทแบบผิดปกติ
“หมี..ไปเอาของข้างบนเป็นเพื่อนหน่อยสิ” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับจับแขนพี่หมีไป  ผมกับพี่ซีเงยหน้าขึ้นมอง  พี่หมีชะงักวางขวดเบียร์ลงบนโต๊ะ  ผมมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า  หุ่นเธอดีและขาของเธอสวยมาก  เสื้อสีขาวที่เธอใส่ทำให้ผมทราบได้ว่าเธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน  ผมคิดว่าเธอน่าจะแปะสติกเกอร์ที่หัวนมของเธอหรืออะไรประมาณนั้น  เพราะผมไม่เห็นอะไรชวนดึงดูดสายตาไปมากกว่าที่เห็นว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน  ผมพอรู้เรื่องนี้มาบ้างเพราะผมชอบแฟชั่นและก็ได้คลุกคลีคุยเรื่องพวกนี้กับพี่ฟ้าบ่อยๆ  กางเกงขาสั้นที่เธอใส่อยู่เรียกได้ว่าสั้นมากเหมือนกับมีเพียงผ้ามาแปะไว้ไม่ให้กันโป๊ก็เท่านั้น  แต่อย่างไรก็ดูโป๊อยู่ดีแหละนะ
“เร็วสิ..เต้ให้ขึ้นไปยกกล่องเบียร์น่ะ” เธอบอก  ผมมองเธออย่างไม่เข้าใจเพราะผู้ชายในร้านนี้มีเป็นร้อยคนทำไมเธอถึงไม่ไปชวนคนอื่น  แล้วคนในร้านไม่มีใครอื่นที่จะสามารถช่วยได้แล้วเหรอ  แล้วที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่หัวดำนี่เป็นใครกัน  พี่ๆที่นั่งอยู่ก็เพื่อนของเธอด้วยทั้งนั้น  คนอื่นบนโต๊ะไม่ได้หันมาทำท่าทีสนใจอย่างผมกับพี่ซีหรอกครับ  ขนาดกระทั่งผมจ้องเธอไม่วางตาขนาดนี้เธอก็ยังทำเหมือนไม่รู้สึกหรืออายอะไรต่อสายตาของผมและพี่ซีเลย
“บอกให้ลูกน้องเต้ช่วยสิ” พี่หมีบอก
“ก็ลูกน้องไม่ว่างนี่” เธอพูด  ปากขยับไปมาอย่างที่ผมรู้สึกไม่ชอบใจ
“โอเค” พี่หมีอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืน  ผมหันหน้าหนี  เมื่อพี่หมีเดินไปพร้อมกับเธอผมจึงหันกลับไปมองอีกครั้ง  เธอเดินเกาะแขนพี่หมีอย่างกับปลิงก็ไม่ปาน  และทั้งสองก็หายขึ้นชั้นบนไป  พี่หมีหายไปนานมากเกือบยี่สิบนาที  ผมเริ่มหันไปมองรอบๆตัวเพราะนานมากแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นพี่หมีจะลงมาเลย
“เอ่อ พี่ว่า..” พี่ซีเอ่ยขึ้นเสียงตะกุกตะกัก
“ไม่ใช่ว่า หายไป..จุดๆๆกันหรอกนะ” พี่ซียิ้มแหยเหมือนขยาดกับสิ่งที่คิด  ผมพยักหน้าตอบไร้รอยยิ้ม  ความรู้สึกมันงงๆบอกไม่ถูก  ใช่ว่าผมชอบที่พี่หมีออกไปเที่ยวบ่อยครั้งแต่ผมก็ได้รับปากไปแล้วว่าจะไม่พูดอะไรที่ล้ำเส้นเกินความจำเป็นอีก  แต่เรื่องที่พี่หมีจะไปนอนกับใครนั้น..ตลอดมาผมไม่เคยห้ามเลย  แต่เพียงแค่ผมไม่เคยได้เจอเหตุการณ์จังๆอย่างนี้สักครั้ง  ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นพี่หมีออกไปเพื่อทำอะไรต่อหน้าต่อตา  มันก็ชวนให้รู้สึกไม่ดีไม่ได้นะครับ
“เฮ้ย ไอ้หมี!” ผมกับพี่ซีรีบหันไปตามเสียงทันที  พี่หมีกำลังเดินกลับมาที่โต๊ะพอดีแต่พี่เต้เพื่อนสนิทของพี่หมีเดินเข้ามาทักก่อน
“โอ๋ไปไหนวะ..เพื่อนมันมาเนี่ย” พี่เต้ถาม
“อยู่ข้างบน ห้องทำงานมึง” พี่หมีตอบ  มีรอยยิ้มนิดๆที่มุมปากนั่นยิ่งทำให้ผมเข้าใจอะไรมากกว่าเดิมอย่างไม่ต้องถามเลย
“ทำไรวะ” พี่เต้ถามคิ้วขมวด
“โอ๋มันบอกว่ามึงให้กูขึ้นไปช่วยขนลังเบียร์” พี่หมีตอบ
“ขนเหี้ยไรล่ะ กูเพิ่งให้เด็กขนมาเมื่อกี้นี้เนี่ย” พี่เต้สบถอย่างไม่เข้าใจ
“นั่นสิ กูก็ว่างั้น” พี่หมีพูดหน้าตาย
“อ๋อ..หรือว่า” อยู่ๆพี่เต้ก็แสยะยิ้มออกมา  พี่หมีส่ายหัวเล็กน้อยแต่กลับมีสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด
“กูเปล่า” พี่หมียักไหล่  ผมใจชื้นขึ้นในทันที
“อาจจะ..สั่งสอนไปนิดหน่อย” พี่หมีพูดเสริม  ผมชะงักหันกลับมามองขวดเบียร์ตรงหน้าแทน  ผมรู้ดีว่าผมทำอะไรไม่ได้  ผมไม่ควรทำอะไรทั้งนั้นไม่ว่าพี่หมีจะทำอะไร  มันเพื่อตัวพี่หมีและตัวของผมเองด้วย..
“หึ มึงนี่เหลือเกินจริงๆ..เดี๋ยวกูไปตามมันก่อนแล้วกัน” พี่เต้พูดก่อนจะเดินไป  พี่หมีกลับมานั่งลงที่เดิมข้างๆผม  ผมไม่ได้หันกลับไปมองพี่หมีเพราะผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำสายตาแบบไหนดี  ผมนั่งเงียบเหลือบมองออกไปที่กระจกด้านนอกแต่ก็ต้องหันไปสบตากันพี่เซ็นเข้าพอดี  พี่เซ็นยิ้มให้ผมนิดหน่อยก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงของพี่หมีที่พี่เซ็นได้ทำความรู้จักกับเธอตั้งแต่มาถึงแล้ว  ผมถอนหายใจเบาๆ  ขนาดพี่หมีนั่งอยู่ใกล้ผมเพียงแค่คืบเดียวแต่ผมก็ยังไม่สามารถหันกลับไปมองได้อย่างเต็มตา  ผมหวงพี่หมีก็จริงแต่นั่นล่ะว่าในฐานะน้องผมเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้  ถ้าผมล้ำเส้นมากเกินผมก็อาจจะสูญเสียพี่เขาแม้กระทั่งในฐานะพี่ชายก็ด้วย..
“เอาเบียร์เพิ่มไหม” พี่หมีถามขึ้นหลังจากที่เราต่างฝ่ายก็ต่างนั่งเงียบอยู่นาน
“ครับ” ผมพยักหน้าตอบ  พี่หมีเดินไปไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมกับขวดเบียร์ที่เปิดให้ผมเรียบร้อยแล้ว  ผมรับมาถือไว้ในมือ 
“เป็นอะไรครับ” พี่หมีนำมือมาลูบแก้มผมเบาๆ  ผมยิ้มพร้อมกับส่ายหัวตอบ
“กัส..เบื่อแล้วน่ะ อยากออกไปเดินเที่ยวละ” ผมตอบยิ้มๆกระทั่งไม่กล้าสบตาพี่หมีตรงๆเท่าไหร่นัก
“จะไปรึเปล่าล่ะ เดี๋ยวพี่พาไป” พี่หมีบอก
“ก็ได้” ผมพยักหน้าตอบ  พี่หมีบอกทุกคนว่าจะออกไปเดินแถวถนน  เพื่อนของพี่หมีก็เห็นดีเห็นงามขอตามมาด้วย  พวกรุจ  พี่ออฟ  พี่ไจ๋  พี่ซีและพี่เซ็นเองก็บอกว่าไม่รู้จะนั่งอยู่ทำไมเพราะนั่งมานานแล้วจึงขอตามมาด้วยอีก  กลายเป็นว่าตอนนี้รวมพลได้สิบกว่าคนพอดี..รวมเพื่อนพี่หมีด้วยนะครับ  ผมถือขวดเบียร์ติดมือมา  พี่หมีนำกระบอกฉีดน้ำมาคล้องให้ผม
“ดื่มอะไรนักหนาครับ” พี่หมีว่า  ทำท่าจะดึงขวดเบียร์กลับไปวาง  ผมยื้อไว้
“มันยังไม่หมดฮะ” ผมบอกเพราะนึกเสียดาย

[เบบี้]

“แค่นี้ก็พอแล้ว” พี่หมีพูดเหมือนสั่งอย่างนั้น  พี่เขาดึงขวดเบียร์กลับไปวางไว้บนโต๊ะก่อนที่พวกเราจะพากันเดินออกมาจากร้าน  เพื่อนของพี่หมีที่ชื่อพี่ลุกเดินนำขบวน  คนเยอะแยะไปหมดทำให้เดินได้อย่างลำบาก  พี่ซีกับผมเดินเกาะกันตลอดเวลา  ส่วนพวกพี่เซ็นเดินตามประกบหลังพวกเราแทน  พวกเราสนุกสนาน  ต่างฝ่ายต่างนำน้ำฉีดกันและกัน  ปะแป้งให้คนอื่นบ้างเป็นระยะ  ผู้ชายก็หลีผู้หญิง  ส่วนผู้หญิงก็มองเฉพาะผู้ชายที่หล่อหน้าตาดี  พี่หมีดูสนุกสนานกับเพื่อนๆดี  ครั้งนี้เป็นไม่กี่ครั้งที่ผมได้เห็นพี่หมีหัวเราะ  ยิ้มบ่อยและเป็นตัวของตัวเองได้มากขนาดนี้  ผมจึงได้แต่มองและเข้าใจว่านี่ล่ะคือตัวพี่หมี  ถ้าพี่หมีกำลังมีความสุขในนานๆครั้งผมเองก็ไม่อยากจะทำตัวให้พี่เขามาเอาใจใส่อะไรผมให้มากความ..
“เฮ้ยไอ้หมี..เอ็กซ์เว้ย” เพื่อนพี่หมีเรียกเสียงดัง  พวกผมหันไปมองอย่างสนใจ  พวกเพื่อนๆของพี่หมีมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอหุ่นดี  นุ่งน้อยห่มน้อยกำลังเต้นตามจังหวะเพลงอยู่หน้าบูทเบียร์
“เยดดดดด~ เข้” เพื่อนพี่หมีอุทานลากเสียงยาว  พี่หมีหัวเราะ  ผมเองก็หัวเราะกับเสียงอุทานนั่นของพี่เขาที่ฟังดูทะลึ่งตึงตังเสียเหลือเกิน
“เอ็กซ์..เอ็กซ์!” พวกเพื่อนพี่หมีเรียกเสียงดังพร้อมกับฉุดกระชากลากพี่หมีไปด้วย  ผู้หญิงที่กำลังเต้นอยู่หยุดเต้นและหันมามอง  เมื่อเธอเห็นพวกพี่หมีเธอก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายด้วยความดีใจ  ทุกคนต่างรุมไปที่เธอเหมือนไม่ได้พบปะกันมานาน  เธอเขย่งตัวขึ้นกอดและหอมแก้มพี่หมี  พี่หมียิ้มและกอดตอบก่อนที่ทุกคนจะพูดคุยกันโหวกเหวกโวยวายไม่ได้สนใจใครอื่นเลย
“พี่หมีนี่ สาวเยอะจังแฮะ..เฮ้อ ทำไมรอบตัวเราถึงมีแต่ผู้ชายแบบนี้กันนะ” พี่ซีทำหน้าขยาด  ผมยิ้มตอบ  ไร้คำพูดตอบจากผม
“เออ ใช่..แต่พี่ชายกัสไม่ใช่คนอย่างนี้นะครับ” ผมนึกได้ก็รีบชงในทันที  พี่ซียิ้มเล็กน้อย
“ออฟ..ฝากซีด้วยนะ พาไปส่งบ้านให้หน่อย ห้ามเกินหกโมงเย็น..โอเคนะ” ผมกับพี่ซีหันกลับไปมองพี่เซ็นที่พูดสรุปเองเสร็จสรรพ  การพูดขึ้นโต้งๆของพี่เขาทำให้ทุกคนยืนงงด้วยความสงสัย
“ถ้าน้องสาวพี่ไม่ปลอดภัย น้องโดนแน่ครับ” พี่เซ็นแสยะยิ้มพร้อมกับตีแก้มพี่ออฟเบาๆ
“โอเคครับ ดูแลเท่าชีวิตเลย” พี่ออฟรับปากปนหัวเราะ
“แล้วพี่เซ็นจะไปไหน” พี่ซีถาม
“มานี่” พี่เซ็นไม่ตอบพี่ซีแต่อยู่ๆกลับหันมาบอกผมพร้อมกับดึงแขนผมไปอย่างแรง
“เอ๊ะ! อะไรครับ” ผมตกใจ  พยายามจะดึงแขนกลับแต่พี่เซ็นกลับกระชากไปแรงมาก  ไม่มีใครห้ามเลยแม้สักคนเดียว  พี่ไจ๋และรุจยืนมองแถมยังยกมือบ๊ายบายผมให้อีกต่างหาก
“อะไรครับพี่เซ็น กัสเจ็บนะ” ผมว่าเพราะรู้สึกเจ็บจริงๆ  คนเยอะแยะที่ผมต้องเดินเบียดทำให้ตัวกระแทกไปโดนคนอื่น  แถมพี่เซ็นยังบีบแขนผมแรงมากอีกด้วย
“พี่เบื่อแล้ว ไปเที่ยวที่อื่นกัน” พี่เซ็นพูด
“พี่ก็ไปสิ จะลากกัสมาด้วยทำไมเล่า” ผมว่า
“ไม่มีนายก็ไม่สนุกน่ะสิ” พี่เซ็นยักคิ้วตอบ  ผมขมวดคิ้ว  รั้งตัวไว้อย่างไม่ยอมแต่สุดท้ายก็ต้องเดินไปตามแรงกระชากนั่นจนได้  พี่เซ็นพาผมเดินออกมาไกลจากร้านของเพื่อนพี่หมีมากเป็นกิโล
“อะไร” พี่เซ็นหันกลับมามองเมื่อผมแกล้งกระตุกแขนเรียกร้องความสนใจ
“เมื่อยแล้วฮะ” ผมบอกหน้างอ  พี่เซ็นแสยะยิ้ม


ซ่า~


“.....................” ผมยืนนิ่งกัดฟันเข้าหากันเมื่ออยู่ๆก็โดนสาดน้ำเข้าที่หน้าเต็มๆอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“หึ..หึหึ” พี่เซ็นยืนหัวเราะ  ผมหน้างอกว่าเดิมและหันไปมองเจ้าของน้ำนี่
“น่ารักจังครับ” อีกฝ่ายพูดยิ้มกว้าง  เหมือนเป็นการพูดเพื่อแก้สถานการณ์ที่เขาทำให้ผมหน้างอแบบนี้
“เหอะๆ..พูดดีนี่ครับ” ผมฉีกยิ้ม  กัดฟันพูดตอบอีกฝ่ายไป  เพื่อนๆของคนที่สาดน้ำหัวเราะชอบใจก่อนที่พวกเขาจะพากันเดินเล่นน้ำต่อ  ผมลูบหน้าตัวเองก่อนจะหันกลับไปมองพี่เซ็นอีกครั้ง
“เดี๋ยวพี่หมีเป็นห่วง กัสจะกลับแล้วครับ” ผมบอก
“พี่บอกเมื่อไหร่ว่าจะให้กัสกลับได้” พี่เซ็นย้อน
“แล้วพี่ลากกัสออกมาทำไมล่ะ” ผมขึ้นเสียงอย่างไม่ชอบใจ
“ก็ตรงนั้นคนมันเยอะ อึดอัด..ไปที่อื่นกัน” พี่เซ็นไม่พูดเปล่าแต่กลับดึงแขนผมให้เดินตาไปอีกด้วย  พี่เซ็นพาผมเดินไปเรื่อยเปื่อย  เหมือนกับไร้จุดหมาย  ผมเองก็เดินไม่พูดว่าอะไรอีกเพราะพี่เซ็นจับแขนผมไม่ยอมปล่อย  ยิ่งทำให้ผมคล้ายกับคนกำลังเป็นบ้า  ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าผมกำลังรู้สึกดีมาก  มากถึงมากที่สุดเลยล่ะ..
“พี่ไม่ได้เอารถมาเหรอ” ผมถาม
“เปล่า..ไปหาอะไรกินกัน หิวเป็นบ้าเลยอ่ะ” พี่เซ็นบ่น  หยุดยืนมองไปรอบๆพร้อมกับนำมือลูบท้องตัวเองด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ 
“ยังไม่ได้กินอะไรแล้วดื่มเหล้าเข้าไปทำไมล่ะครับ” ผมว่าด้วยรู้สึกเป็นห่วง
“มัวแต่จีบสาว เลยไม่มีเวลากินน่ะ” พี่เซ็นตอบส่งๆเหมือนเป็นคำพูดที่ธรรมดาสำหรับพี่เขามาก  ผมเงียบทำเป็นไม่ได้ยิน
“ไปร้านนู้นกัน” พี่เซ็นชี้ไปที่ร้านสเต็กร้านหนึ่ง 
“เอ่อ เค้าจะให้เข้าเหรอครับ เราเปียกกันขนาดนี้..หรูด้วย” ผมท้วงก่อนเพราะเป็นร้านที่ดูหรูมากทีเดียว
“น่า..ลองเข้าไปถามก่อน” พี่เซ็นพูดก่อนจะเดินนำผมไปในทันที  พอเดินมาถึงหน้าร้านพนักงานต้อนรับก็เปิดประตูให้เราพร้อมกับมองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า  ผมยิ้มแหยเพราะรู้สึกเกรงใจกลัวว่าพื้นร้านของเขาจะเลอะเทอะ
“อ่าว คุณเซ็นสวัสดีค่ะ” ผมหันไป  เห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดพนักงานร้านเดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้พี่เซ็น  ผมมองไปที่ป้ายชื่อที่ติดอยู่บนหน้าอกของเธอ  ตำแหน่งของเธอเป็นถึงผู้จัดการร้าน  ผมหันไปมองเหล่ไอ้ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อสายตาของผม
“ผมเปียกหน่อยนะครับ รบกวนด้วย” พี่เซ็นพูด
“อ่อไม่เป็นไรค่ะ เชิญเลยค่ะ..เอาเป็นโต๊ะมุมสงบหน่อยก็แล้วกันนะคะ” เธอผายมือยิ้มต้อนรับอย่างสุภาพและเป็นกันเอง  ผมรีบเดินตามไปขนาบข้างพี่เซ็น  ลูกค้าคนอื่นๆมองพวกผมสองคนกันเป็นตาเดียว
“รู้จักกับเจ้าของร้านสินะครับ” ผมพูดเสียงแข็ง
“คงงั้น” พี่เซ็นยิ้มตอบ  ลอยตาไปอีกทางไม่ยอมมองมาที่ผม
“ขี้โกหกชะมัด” ผมบ่นอุบอิบ
“พี่โกหกอะไรเมื่อไหร่ คิดเอาเองน่ะสิ” พี่เซ็นเหสายตามองต่ำมาที่ผม
“อ่ะ..ก็พี่ไม่บอกละว่ารู้จักกับเจ้าของร้าน ให้กัสคิดเองเออเองหน้าแตกซะงั้นอ่ะ” ผมบ่นทันที  พี่เซ็นยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ
“.................” ผมยืนนิ่งมองพี่เซ็นที่เลื่อนเก้าอี้ให้ผม  พี่เซ็นมองหน้าผมพร้อมกับเลิกคิ้วให้เป็นการส่งสัญญาณ  ผมทำตัวไม่ถูกเพราะผู้จัดการร้านยืนมองการกระทำของเราสองคนอยู่ด้วย
“กัสนั่งเองได้เหอะ” ผมพูดเสียงเบาเพราะรู้สึกเขิน  แต่ก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างช่วยไม่ได้  พอจังหวะที่ผมกำลังจะนั่งลงพี่เซ็นกลับแกล้งเลื่อนเก้าอี้หนีผมซะงั้น
“เอ้ พี่เซ็น” ผมหันไปว่า  พี่เซ็นหัวเราะชอบใจก่อนจะเลื่อนเก้าอี้กลับมาให้ผมนั่งอย่างเดิม
“เชิญค่ะ” ผู้จัดการร้านผายมือให้ฝั่งพี่เซ็นบ้าง
“เมนูค่ะ เดี๋ยวให้พนักงานมารับออร์เดอร์นะคะ” เธอยิ้มบอก
“ครับ” พี่เซ็นพยักหน้าตอบก่อนจะรับเมนูมา  ผมรับเมนูจากเธอเช่นกัน
“กัสมีเงินสดเท่าไหร่น่ะ” พี่เซ็นถาม  เหลือบตาขึ้นมองหน้าผมแต่หน้ายังคงก้มคล้ายกับเตรียมพร้อมจะอ่านเมนูอยู่  ผมชะงัก..พี่เซ็นคงไม่ได้จะให้ผมออกเงินเลี้ยงหรอกนะ
“ไม่ได้จะให้จ่ายหรอกน่า” พี่เซ็นยิ้มอย่างรู้ทัน
“พันแปดฮะ” ผมตอบ  วันนี้ผมพกเงินมาเท่านี้กับมือถืออีกเครื่องแค่นั้น  ผมรู้สึกอุ่นใจที่มากับพี่หมีแต่ก็ต้องระวังตัวด้วยเพราะกลัวโดนล้วงกระเป๋าน่ะครับ
“อ่อ ก็ดี..งั้นเก็บไว้เป็นค่ารถก็แล้วกันนะ” พี่เซ็นสรุปเองเสร็จ  ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“แล้วพี่เซ็น ไม่มีเงินเหรอครับ” ผมรีบถาม
“ฮึ..มีอยู่สี่สิบเนี่ย” พี่เซ็นส่ายหัวและยักไหล่ตอบอย่างไม่แยแสอะไร
“เอามาแต่บัตรเครดิต” พี่เขาพูดเสริม
“รถก็ไม่เอามา แล้วพกแต่บัตรเครดิต..แท็กซี่คงมีให้พี่รูดหรอกนะครับ” ผมว่าอย่างเหลืออด 
“หึหึ นั่นดิ..” พี่เซ็นยิ้มชอบใจ  ผมได้แต่ส่ายหัวกับผู้ชายไม่เอาไหนคนนี้  ไม่รู้ว่าผมไปชอบพี่เขาตรงไหน  หรือที่ชอบ..เพราะชอบที่พี่เขาไม่เอาไหนกันแน่นะครับ
“ตอนมาซีจ่าย ไม่เห็นว่าจำเป็นต้องพก” พี่เซ็นบอก
“มันก็ต้องพกเผื่อไว้บ้างสิครับ จะได้อุ่นใจ” ผมพูดเสียงยานคาง
“แต่นี่ก็ไม่ได้ไม่สบายใจอะไรนะ” พี่เซ็นย้อนทันที
“เฮ้อ..” ผมถอนหายใจแรงก่อนจะก้มหน้าอ่านเมนูอย่างต้องการตัดบทสนทนานี่ลงซะ  พี่เซ็นสั่งอาหารมาสองอย่าง  ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่เซ็นต้องจ่ายแน่  ผมจึงสั่งมาหกอย่างเลย  ตอนสั่งก็ไม่สนใจด้วยว่าอีกฝ่ายทำหน้าแบบไหนอยู่เพราะผมไม่ได้หันไปมอง  รู้ตัวเพียงว่าตัวเองกำลังรู้สึกสนุก  พอพนักงานรับออร์เดอร์เสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินไป 
“อะไรฮะ” ผมพูดส่งๆก่อนจะเหลือบตาไปทางอื่น  ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มไปพลาง
“กินให้หมดนะ” อีกฝ่ายพูดเสียงเรียบ
“แคร์เมื่อไหร่” ผมยิ้มให้
“หึ..” อยู่ๆพี่เซ็นก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา  ผมจ้องหน้าตอบแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน


ตื๊ด  ๆ  ๆ


ผมเหลือบมองโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากันน้ำที่คล้องคอผมอยู่  กระเป๋าใบนี้ที่ซื้อมาเพื่อจะนำมาเล่นในวันสงกรานต์โดยเฉพาะ 
“เอ๊ะ!” ผมอุทาน  คว้ามือจะไปดึงกระเป๋ากลับมาแต่ก็ไม่ทันความเร็วที่พี่เซ็นได้แย่งกระเป๋าของผมไปเรียบร้อยแล้ว 
“เอาคืนมานะ” ผมพูด  พี่เซ็นยิ้มและยักคิ้วให้  อีกฝ่ายจ้องมองไปที่โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าและมันยังคงสั่นไม่หยุด
“พี่เซ็น! กัสบอกให้เอาคืนมาไงครับ” ผมขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิด  พี่เซ็นชูกระเป๋าของผมขึ้นสูงและทำหน้ากวนตอบกลับให้ผมคล้ายกับไม่ได้สนใจต่ออารมณ์ครุกรุ่นของผมเลยแม้แต่น้อย
“นั่งลง” พี่เซ็นพูดสั่งเสียงเรียบเมื่อเห็นว่าผมทำท่าจะลุกขึ้น  สายตาของพี่เซ็นที่อยู่ๆก็ดุดันทำให้ผมต้องนั่งลงด้วยความกลัวอย่างช่วยไม่ได้  พี่เซ็นไม่พูดอะไรอีกแต่กลับนำสายกระเป๋าของผมไปคล้องไว้ที่คอของตัวเอง  ผมเกือบจะหลุดขำเพราะกระเป๋าของผมมันเป็นซองพลาสติกกันน้ำใบเล็กนิดเดียวซึ่งไม่เหมาะกับคนตัวใหญ่อย่างพี่เซ็นเอาเสียเลย
“แล้วกระเป๋าพี่อยู่ไหนละครับ” ผมถามถึง  พี่เซ็นยิ้มก่อนจะขยับตัวและนำถุงใส่แกงที่มีบัตรเครดิตหลายใบอยู่ในนั้นออกมาชูให้ผมดูด้วยท่าทางภาคภูมิใจซะไม่มี
“อ่าว..เงินเปียกไปละ” พี่เซ็นหยิบแบงก์ยี่สิบสองใบออกมาจากกระเป๋ากางเกงอีกด้านก่อนจะนำมันขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ
“ทิปพนักงานก็แล้วกัน” อีกฝ่ายยิ้ม  เลื่อนเงินมาวางไว้ฝั่งด้านในของโต๊ะเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดเกินไป
“พี่นี่น้า ทำไมไม่ซื้อกระเป๋าดีๆใส่ละครับ” ผมอดบ่นไม่ได้
“มันมีขายที่ไหนล่ะ นึกได้แค่นี้แหละ..ให้แม่บ้านหาให้ก็ออกมาเลย อย่าบ่นไปหน่อยเลยน่า” พี่เซ็นปัดทำหน้าเบื่อโลกใส่ผมอีก
“..................” เราต่างฝ่ายต่างเงียบลง  พี่เซ็นยกเบียร์ขึ้นจิบ  ผมสะดุ้ง  รับรู้ได้ถึงขาของอีกฝ่ายที่นำมาเขี่ยขาผมใต้โต๊ะ  ผมมองหน้าพี่เซ็นแต่พี่เขายังคงยิ้มอย่างไม่รู้สึกรู้สาเช่นเคย  ผมจึงขยับตัวหนีแต่พี่เซ็นกลับเอาขาทั้งสองข้างมาเกี่ยวขาผมไว้เหมือนไม่ให้ขยับหนีไปไหน
“จิ พี่เซ็น..เล่นอะไรอยู่ได้” ผมปราม  พี่เซ็นหัวเราะ
“ก็มันหนาว” อีกฝ่ายยิ้ม  แต่พี่เซ็นก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั่น  ขายังคงเกี่ยวขาผมไว้อยู่อย่างนั้นนานมากจนพนักงานเริ่มนำอาหารมาเสิร์ฟ  พี่เซ็นก็ปล่อยออก  เรานั่งทานอาหารต่อเกือบชั่วโมงและแน่นอนว่าทานไม่หมด 
พี่เซ็นพาผมออกมาเดินด้านนอกต่อซึ่งไม่ได้กลับไปทางร้านของเพื่อนพี่หมีอีก  ผมคาดคั้นถามแล้วว่าทำไมไม่กลับไปแต่พี่เซ็นก็ไม่ยอมตอบแถมยังกวนผมกลับอีกต่างหาก  จนผมขี้เกียจจะถามอีก  เราเดินเล่นกันมาเรื่อย  พี่เซ็นพาผมเดินไปนู่นไปนี่อย่างไร้จุดหมาย  เมื่อโดนคนอื่นสาดน้ำเราก็สาดกลับ  ผมรู้สึกสนุกและมีความสุขมากที่ผมได้อยู่กับพี่เซ็นสองคน  มันเป็นอะไรที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เป็นจริงจนทำให้ลืมไปเลยละครับว่าที่จริงผมไม่ควรจะอยู่กับพี่เซ็นนานนัก  เพราะมันยิ่งทำให้ผม..ได้ใจ
“เอ๊ะ” ผมร้อง  เมื่อโดนสาดเข้าที่หน้าเต็มๆอีกครั้ง
“หึหึ” พี่เซ็นหัวเราะ  หันมายิ้มให้ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบน้ำออกจากหน้าให้ผม
“ทำไมถึงชอบสาดเข้าที่หน้ากันจริงนะ” ผมบ่นอย่างรู้สึกไม่ชอบ
“เพราะสาดที่อื่นมันไม่สนุกน่ะสิ” พี่เซ็นบอกพร้อมกับจูงมือผมไปด้วย  มือของพี่เขาใหญ่และอุ่น  พอถูกจับแล้วรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ  ที่จริงถ้าเป็นวันปกติธรรมดาอีกฝ่ายก็คงจะรับรู้ได้ถึงเหงื่อที่อาจจะออกเต็มฝ่ามือของผมเมื่อมีปฏิกิริยา  แต่นี่ดีหน่อยที่เป็นวันสงกรานต์..มันช่วยปกปิดอะไรบางอย่างได้มากทีเดียว
“ไปไหนครับ” ผมถามอย่างสงสัย  พี่เซ็นไม่ตอบ 
“แถวนี้ใกล้รถไฟใต้ดินไหม” พี่เซ็นหันมาถาม
“มันใกล้อะไรล่ะ..ก็พี่เล่นลากกัสเดินไปนู่นไปนี่ไม่รู้จักถามก่อน” ผมบ่น
“งั้น..มีเงินใช่ไหม” พี่เซ็นถามอีก  ผมพยักหน้าตอบ  พี่เซ็นรีบโบกมือเรียกแท็กซี่ที่ขึ้นป้ายว่า “ว่าง” ในทันที
“ไปพระรามเก้าไหมครับ” พี่เซ็นเปิดประตูถามคนขับ  คนขับแท็กซี่ชะงักทำหน้าคิดหนัก  ผมคิดว่ายังไงพี่คนขับก็ไม่มีทางตกลงไปอย่างแน่นอน
“ผมให้พันห้าเลย แต่ตัวผมเปียกนะ..โอเคเปล่า” พี่เซ็นพูดเสนอทำอย่างกับเป็นเงินของตัวเองอย่างนั้น
“ห๊า..” เจ้าของเงินอย่างผมถึงกับต้องยืนอ้าปากค้าง 
“เบาะหนังครับ เชิญเลย” ผมยืนทำหน้าเอือมเมื่อได้ยินคนขับตอบรับข้อเสนอของพี่เซ็นในทันที  พี่เซ็นหันมายิ้มให้
“เก่งปะล่ะ” อีกฝ่ายยักคิ้วภูมิใจในตัวเองเสียไม่มี  ผมทำหน้างอตอบก่อนที่พี่เซ็นจะขึ้นเข้าไปนั่งก่อน  ผมก็ขึ้นไปนั่งตาม
“แล้วจะไปไหนครับเนี่ย” ผมถามอีกครั้ง  นี่คงจะเป็นครั้งที่ล้านแล้วละมังครับ
“ไม่ต้องรีบนะพี่ ผมชอบรถติด” พี่เซ็นบอกคนขับทำเหมือนไม่ได้ยินที่ผมถามเลยสักนิด
“เฮ้อ!” ผมถอนหายใจอย่างแรงประชดอีกฝ่าย  เบนหน้าหนีออกไปมองทางนอกหน้าต่างแทนอย่างช่วยไม่ได้  อยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ  ผมเองก็ยอมตามน้ำมาด้วย  ก็บอกปัดไม่ได้ละนะว่าผมชอบที่จะอยู่กับพี่เซ็นในตอนนี้  ชอบที่ถูกแกล้งและชอบที่อีกฝ่ายทำท่าเหมือนชอบที่ได้หยอกผม..

..................>>>><<<<..................

[nn~~NN]

พี่หมีพลาดแล้ว เผลอแป๊บเดียวน้องโดนลักพาตัวไปเรียบร้อย 

[AllRiseApril]

วู้วววว  ให้กัสได้กะพี่เซ็นไปละกัน
ให้พี่หมีไปหาเอาใหม่  คงได้ดีกว่ากัสแหละ
อุ้ย ลืมตัว 5555555555555555
แต่ก็นะ  กัสมันสับสนมากไปอ่ะ - -*
ถ้าคิดว่าตัวเองรักพี่เซ็น ก็อย่าไปล้ำเส้นพี่หมีน่ะถูกแล้ว
อย่าหวงด้วย!!!

[rujaya]

เวลากัสอยู่กะพี่เซ็นนี่มันจะตื่นเต้นตลอดเวลา

แต่เวลากัสอยู่กะพี่หมีมันจะรู้สึกแบบอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจอะ

แต่เราชอบพี่หมี 

 

[pooinfinity]

กลัวใจพี่เซ็นมันจะเล่นๆจริงๆ เฮ้ออออออออ

[iforgive]

พี่หมีชอบกัส  กัสชอบพี่เซ็น  พี่เซ็นหยอกไปเรื่อยไม่รู้ว่าคิดยังงัยกับกัส  กัสหวงพี่หมี
สรุปพี่หมีน่าสงสารสุด ๆ เราไม่ชอบที่กัสเป็นแบบนี้เลย
ถ้าพี่เซ็นขอกัสเป็นแฟนนี่  ท่าทางกัสจะตอบตกลงนะ 
เหมือนพี่หมีเป็นตัวเลือกยังงัยชอบกล

[ormn]

สรุปว่าน้อวกัสนี่ยังไม่รู้ตัวใช้ปะว่าชอบพี่หมีอะ

[N.T.❁]

พี่หมีชอบกัส  กัสชอบพี่เซ็น  พี่เซ็นหยอกไปเรื่อยไม่รู้ว่าคิดยังงัยกับกัส  กัสหวงพี่หมี
สรุปพี่หมีน่าสงสารสุด ๆ เราไม่ชอบที่กัสเป็นแบบนี้เลย
ถ้าพี่เซ็นขอกัสเป็นแฟนนี่  ท่าทางกัสจะตอบตกลงนะ 
เหมือนพี่หมีเป็นตัวเลือกยังงัยชอบกล

คิดแบบนี้เลยค่ะ .. แอบบวกเป็ด 5555
แต่ก็ไม่ชอบใจพี่หมีอยู่อย่าง ถ้าคิดอะไรกับกัสจริงๆทำไมออกไปกับผญ.ต่อหน้าต่อตากัสอะ เหมือนไม่แคร์เลย (หรือประชด?)
ปล. นี่ขนาดชัดเจนแล้วนะเบบี้ 5555 เรายังเดาไม่ออกเลยว่ากัสชอบใครจริงจังกว่าใครกันแน่เนี่ย - -"

[A_ay]

พระรามเก้าเลยรึ

ติดยาวแน่ๆ   
สงสารน้องกัสส  จะหนาวมั้ยยยย

[bobie]

ตอนนี้กัสโดนพี่เซ็นลากไป
สวีทกันอยู่สองคนเลยนะเนี่ย
ปล่อยพี่หมีไปหลีสาว

[Horizon]

กัสคู่กับใครเอ่ย
คนอ่านสับสน
 +1

[love2y]

เริ่มรู้สึกชอบบรรยากาศที่กัสเซ็นอยู่ด้วยกันอ่ะ

ฮื่อๆๆๆ ป่ะ!!! พี่หมีเดี๋ยวพี่พาไปซดน้ำใบบัวบกนะ

[snack]

พี่หมียอมปล่อยกัสไปกับเซ็นทำม๊ายยยยยยย

[Appman]

อ่านไปเรื่อยๆ  เซนชักจะยังไงๆ เนี้ย

[bobby_bear]

จะสมน้ำหน้าพี่หมีที่พี่เซ็นลากกัสออกมาก้ไม่ใช่
เพราะกัสไม่ใช่แฟน ทั้ง ๆ ที่ขอแล้วแต่กัสก็ปฎิเสธ แล้วพี่หมีจะต้องเกรงใจทำไม
จะสงสารกัส ก็ไม่ใช่ ก็แกปฎิเสธพี่หมีอ่ะ จะมาหวงก้างทำไม แต่ก็อดสงสารไม่ได้
ไปอยู่กับพี่เซ็นก็ดันไปรู้สึกดีกับพี่เซ็นอีก

สับสนจริง ๆ

[PlenG]

พี่หมีเปิดโอกาสให้พี่เซ็นตลอด คนอ่านงงเลยค่ะ
งั้นพี่ก็เป็นแค่พี่ชายแล้วกัน เหอะๆ ให้พี่เซ็นคู่กับกัสไป ^^

[Lukaka]

ถ้ากัสชัดเจนแล้วล่ะก็ ............

ตั้งไฟต้มน้ำบบัวบกรอเลยล่ะกัน T^T เค้ารักพี่หมีนะ

[Milk]

อยากรู้ความคิดของหมีและเซ็นว่า

คิดยังไงกับน้องกัส เดาไม่ถูกเลยจริงๆ

[indy❣zaka]

กัสมัวแต่ลังเล โลไปเลมาอยู่แบบนี้
สุดท้าย  อาจจะไม่เหลือสักคนะน้องนะ 

[EverGreen™]

 

[Dr.rain_mark]

เอาไงกะพี่เซ็นดีอะ 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ลุ้นกันตอนต่อไป ว่าเรื่องราวจะเป็นแบบไหน ตนไหนเจ็บ มากกว่ากัน

[route rover]

กัส 

พี่หมี 

พี่เซน 

บรรยากาศมัวๆๆ

[Mura_saki]

เริ่มไม่เข้าใจ สับสน หรือเราคิดมากไปเอง 555+++

พูดไม่ออก ทำไม?? อยากได้คำตอบของกัสและเซ็น รักกันไปเลย

อย่าทำให้พี่หมีลำบากใจ ..(อีกเลย)

[KURATA]

หมันไส้พี่เซ็นหว่ะ 

ร๊ากพี่หมี

 

[beery25]

 

[mild-dy]

รอจ้า

[PetitDragon]

คิดว่าที่พี่เซ็นมากัสออกมาต้องมีเหตุผลแน่ๆ ไม่น่าจะแค่พามาแกล้งเฉยๆ หรอก


ส่วนกัสก็นะ...ถ้าเทไปให้ใครคนใดคนหนึ่งตั้งแต่ตอนนี้ได้คงดี

[amito]

เอ่อ . มันอึมครึม คาราคาซัง พันกันนัวเนีย ไม่เคลีย์ซักเรื่อง

เอาไงดีกัส พี่หมีก้อแสนดี พี่เซ็นก้อชายในฝัน เฮ้อ .....หนักใจแทน