หัวข้อ: ~ Limited Lovers ~ ( แจ้งข่าว!!! ) 4 พ.ค 59 - หน้า 339

[White]

 

[KURATA]

อ่านทันแล้วววววววว

[netwoon.km]

รวบเดียว 12 ตอนจบ คึคึ
อ่านแล้วอยากตีหัวอิพี่คิวทุกๆสิบวิจริงๆ
แต่ฮาพีทอ่ะ มัน มัน ชอบผู้ชาย =[]=
เหมือนจะรู้อนาคตว่าเพื่อนจะ.....

[ladyzakura]

ทิกเกอร์คือใครหว่า?

เมื่อไหร่คิวปิดจะรักน้องเค้ก ฮึ่ย.. ขัดใจ

เป็นกำลังใจให้คนเขียน รออ่านต่อนะค่ะ

[loverken]

 

ใครคือทิกเกอร์

[kisz]

อ๊ากกกกก อีกอาทิตย์กว่าๆเลยหรอคะ T^T ชอบพี่คิวอ่า พี่คิวน่าารัก แต่ทำไมต้องเป็นพี่ฟ้าที่ขโมยหอมแก้มเค้กล่ะเนี่ยะ ฮึ่ยยย

[Fish129]

ครอบครัวนี้  ช่สงวุ่นวายเหลือเกิน

พี่ฟ้าเวลาจริงจังนี้  โหดยุนะ



ทิกเกอร์  เขาคือใคร?????

[Saint De Jupiter]

มาเยี่ยมเจ๊เบครับ  ^^

[momim]

อ่านจบแล้ว  คนที่มาทำร้ายคิวต้องเป็นพี่ชายแน่เลย

พี่ฟ้าเวลาโหดยังดูผู้ดีอ่ะ

[both^^]

อ่านทันละจ้า
อ่านๆไปเริ่มเห็นว่าเค้กคิวเริ่มญ่ติดีกันนิดๆ ละนะ
เหมือนจะรู้แนวกันมากขึ้น
เรื่องทางบ้านอาฟ้านี่ท่าทางลึกลับซับซ้อนน่าดูเลยอ่ะ
แอบอยการุ้จังว่าทิกเกอร์คือใคร
อิพี่คิวก๊วนกวน...สามโลก

[adangawa]

รอนานสักนิด
แต่ก็คุ้มกับการรอคอยทุกครั้ง
ก็จะรอต่อไป

[KaniSui]

อ่อยยยยยยยยย น้องเค้กน่ารักจังเลยยยยยยยยย
แต่เสียแก้มให้พี่ฟ้าแล้วอ่า ไม่นับว่าเสียได้มั้ย พี่น้องๆ กร๊าก
แลดูสนิทกันขึ้นมากๆเลยนะ พี่คิวกับเค้ก คุยเล่นหัวกันได้แล้วอ่า แอร๊ยยยย ชอบบบบ

นับวันรอเบบี้ 

[เบบี้]

~13~

“งานวันเกิด ลั่นลางานวันเกิด~” ผมนั่งยิ้มมองพี่กัสวิ่งปรบมือไปมารอบห้องพักสำหรับพนักงาน
“นี่..เสียงดัง” พี่หมีว่า
“ฉลองฟรีงานวันเกิดพี่เลยนะ” พี่กัสพุ่งตัวกลับมาที่โต๊ะจนหน้าจะทิ่มเข้าไปชนกับหน้าของพี่หมีอยู่แล้ว
“วุ่นวาย” พี่หมีว่าหน้างอ
“โหย หมีน้อย..วันเกิดพี่เลยนะ แถมพี่ฟ้าเป็นเจ้ามืออีกต่างหาก เริดแน่ๆ” พี่กัสเพ้อไม่หยุด
“กัสอยู่กับที่ได้ไหม วิ่งไปวิ่งมาพี่มึนหัว” พี่หมีขมวดคิ้ว  ส่งสายตาดุใส่พี่กัสอีกด้วย
“ดุไมอ่ะ” พี่กัสทำหน้าสลดลง
“แล้วนี่อะไร..พ่อแม่ไม่เคยปล่อยให้ออกมาวิ่งเล่นนอกบ้านรึไง ร่าเริงจริง” พี่หมีว่าขำๆ
“บ้าอ่ะ ก็กัสไม่ค่อยได้เที่ยวนี่..เดี๋ยวนี้ เรียน ทำงาน เรียน เรียน และก็เรียน” พี่กัสทำปากจู๋และหยุดวิ่งไปมาแล้ว
“มาไมอ่ะ” พี่กัสถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่องพี่เซ็นที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องพักพนักงาน
“มาหารักแท้” พี่เซ็นเบะปากตอบ  ผมอมยิ้มเล็กน้อย  พี่กัสทำหน้าเบ้  ส่วนพี่หมีได้แต่อมยิ้มเช่นกัน  พี่เซ็นเดินมานั่งลงที่ข้างๆพี่หมี
“เหนื่อยไหมครับวันนี้” พี่เซ็นยิ้มถาม  มองหน้าผม
“นิดหน่อยครับ” ผมพยักหน้าตอบให้
“แล้ววันเกิดพี่ให้ไร” พี่หมีถามขึ้น  นำมือซ้ายเท้าหัว  เหล่สายตาถามพี่กัส
“อยากได้ไรอ่ะ” พี่กัสถามกลับ
“ไปต่อที่ห้องพี่ไหม” พี่หมีพูดบอกหน้านิ่งได้อีก  ผมนั่งอ้าปากเหวอ  ปกติมันควรเป็นรูปประโยคที่ฟังดูธรรมดาแต่เพราะเป็นพี่หมีที่พูดกับพี่กัสผมจึงฟังและคิดว่ามันไม่ธรรมดานะสิครับ


เพี้ย !!


“เดี๋ยวนี้ทะลึ่งนะมึง” พี่เซ็นว่าหลังจากที่ตบหัวพี่หมีเข้าให้แล้ว
“เจ็บนะ..พี่อ่ะ” พี่หมีลูบหัวตัวเองปรอยๆ
“ผมก็พูดเล่นไปงั้น พี่เดือดร้อนไรครับ” พี่หมีพูดด้วยน้ำเสียงมีเล่ห์นัยอย่างเห็นได้ชัด  ผมได้แต่นั่งมองอย่างไม่เข้าใจนัก 
“เปล้า” พี่เซ็นตอบแต่กลับเหสายตาหนี
“ไปทำงานดีกว่า ไม่ชอบอู้เหมือนใครบางคน...แถวนี้” พี่กัสลุกขึ้นยืน  ทำหัวซ้ายทีขวาทีเดินออกจากห้องไป
“มันว่าใครวะ” พี่เซ็นถาม  เหสายตามามองทั้งผมและพี่หมี
“ทั้งหมดที่นั่งอยู่นี่แหละ” พี่หมีตอบขำๆ
“หึ..” ผมลุกขึ้นยืน  เดินไปหยิบหูกระต่ายมาใส่เตรียมตัวเข้าทำงาน
“พี่ใส่ให้ไหม” พี่เซ็นถามขึ้น  มองหน้าผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ขนาดที่ว่าผมเป็นผู้ชายเองก็ยังรู้สึกเขินไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ” ผมยิ้มตอบ
“พี่มาใส่ให้ผมนี่มา” พี่หมีกวักมือเรียก
“อืมหื้ม..มึงนี่กล้าเชิญชวนกูนะ” พี่เซ็นพูดแกมหัวเราะ  พี่หมียิ้มกว้างออกมา  ผมยืนมองและเริ่มงงกับคนเหล่านี้มากขึ้น  หรือผมช่างสงสัยมากเกินไป  แต่กลิ่นมันชักแปลกๆ  เอ๊ะ..หรือว่าผมคิดไปเองกันละครับนี่

= = = = = = = =

ณ  บ้านเค้ก..
“ทำอะไรน่ะลูก”
“ทำของขวัญให้พี่หมีอ่ะฮะ” ผมตอบ   หลังจากที่พี่ฟ้าได้ประกาศอย่างเป็นทางการเรื่องสถานที่ในการฉลองงานวันเกิดให้พี่หมี  ในเย็นวันเสาร์เมื่อผมออกแบบของที่จะให้เสร็จเรียบร้อยก็รีบมุ่งตรงไปที่ร้านเครื่องเขียน  หาซื้ออุปกรณ์ทำของขวัญชิ้นนี้ทันที 
“หึ พี่คนหน้าโหดที่เล่าให้ฟังนั่นน่ะเหรอ” แม่ยิ้มถาม
“ครับ แต่พี่เค้าใจดีนะ” ผมบอก
“แล้วจะทำอะไร” แม่ถามอีก 
“เดี๋ยวเสร็จแล้วจะเอาไปโชว์ แม่อย่ากวนเค้กสิ..เค้กต้องใช้สมาธิอ่ะ” ผมทำปากจู๋ใส่แม่  แม่ยิ้มลูบหัวผมแล้วเดินเข้าครัวไป  ผมนั่งทำของขวัญชิ้นนี้อีกครั้งอย่างตั้งใจ  ผมคิดว่าพวกพี่ๆคนอื่นๆคงให้ของขวัญที่ดีมีราคาอย่างแน่นอน  แต่ผมไม่มีเงินหรืออะไรจะสามารถไปสู้เขาได้  และด้วยความที่ผมชอบประดิษฐ์ของอยู่แล้ว  สุดท้ายของขวัญจึงหนีไม่พ้นการประดิษฐ์จากฝีมือของผมเอง  ผมคิดว่าพี่หมีคงจะเห็นถึงความตั้งใจนี้ของผม
ของขวัญชิ้นนี้ผมทำเป็นกรอบรูปแต่จะทำเป็นกรอบรูปแบบแขวน  แต่ที่พี่พิเศษกว่านั้นคือเป็นกรอบรูปที่ผมวาดรูปขึ้นเอง  ระบายสีเอง  แน่นอนว่ากรอบรูปต้องประดิษฐ์เอง  มันจะต้องออกมาสวยอย่างแน่นอนเพราะผมเชื่อในฝีมือของตัวเองน่ะนะครับ

= = = = = = = =

10 สิงหาคม 2554  ณ  ร้าน Am Bar โรงแรมอิลัสทรี..
“พี่หมี นี่ของขวัญ” ผมยื่นกล่องของขวัญให้พี่หมีเมื่อได้โอกาสเหมาะ
“เอาไปแกะที่บ้านได้ไหม เค้กเขินอ่ะ” ผมยิ้มบอก  บิดตัวเองไปมาตัวแทบจะเป็นเกลียวอยู่แล้ว  พอได้เห็นสถานที่จัดงานและของที่คนอื่นๆนำมาให้พี่หมีแล้วก็ต้องแอบอายไม่ได้
“หึ..ขอบใจนะ” พี่หมียิ้มพร้อมกับกอดไหล่ผมเข้าไป  มือของพี่เขาขยี้ที่หัวผมอย่างแรง
“พี่อย่าหัวเราะล่ะ” ผมบอกก่อน
“ไม่สัญญา” พี่หมีอมยิ้ม
“ทุกคน..ถ่ายรูปกัน” จู่ๆพี่ฟ้าก็วิ่งเข้ามา  พนักงานร้านถือกล้องตัวเก่งของพี่ฟ้าตั้งท่าไว้เรียบร้อยทำให้ทุกคนรวมตัวกันอีกครั้งเพื่อที่จะถ่ายรูปพร้อมกัน
“เดี๋ยวครับ” พี่เซ็นพูดห้ามพนักงาน  พวกผมชะงักหันไปเห็นพี่คิวกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ฝันพอดี
“เชิญครับท่านประธาน ทีงี้เสือกมาสาย” พี่เซ็นว่า
“ทีงี้มึงก็เสือกมาซะเร็วนะ” พี่คิวย้อนหน้าตายได้อีก  ทำเอาพี่เซ็นถึงกับเถียงไม่ออก 
“ถ่ายรูปกันมา ฝันเข้ามา” พี่ฟ้าเรียก  พี่ฝันยิ้มน้อยๆเหมือนไม่กล้าเข้ามามากนัก  แต่พี่คิวจับแขนพี่ฝันให้เข้ามาในวงด้วยกัน  รูปออกมาเป็นที่หน้าพอใจสำหรับทุกคน  ไม่มีหน้าใครสักคนที่ดูไม่ดีและไม่เป็นที่พอใจสำหรับเจ้าของหน้าน่ะนะครับ
“เค้กซื้ออะไรให้หมีเหรอ” พี่ฟ้าถาม  เราเริ่มทานอาหาร  คุยกันไปพลาง  นักดนตรีเล่นดนตรีคลอเบาๆบรรยากาศดีมากทีเดียว
“ทำเองนะครับ” ผมตอบ
“ห๊ะ ทำเอง!” พี่ฟ้าพูดเสียงดัง  ผมผงะตาโตเช่นเดียวกันกับพี่ฟ้า
“อยากได้บ้างอ่ะ อยากได้อ่ะ” พี่ฟ้าทำหน้างอเข้ามาคลอเคลียผมในทันที
“นี่บอส..” พี่หมีเรียก
“หนิ..ที่นี่นอกเขตสถานที่ราชการนะ บอสเบิสเลิกเรียกสักทีได้ไหม” พี่ฟ้าว่าให้
“หึ..โอเค พี่ฟ้า” พี่หมียิ้ม
“จะแสดงกิริยาอะไร ก็ช่วยรักษาหน้าตัวเองนิดนึงได้ไหมครับ” พี่หมีพูด
“ไอ้บ้า” พี่ฟ้าว่ากลับแต่กับมีท่าทีเขินพี่หมีซะอย่างนั้น  พวกเราได้แต่อมยิ้มมอง
“หมีพูดถูก” พี่คิวเสริมพร้อมยื่นแก้วเหล้าของตัวเองไปชนกับแก้วเหล้าของพี่หมีที่วางอยู่บนโต๊ะ  พี่หมียิ้มพร้อมหยิบแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่มเหมือนเป็นมารยาทตอบให้
“สมภารกินไก่วัดไง” พี่เซ็นว่าขึ้น
“จ้ะ วันหน้าก็อย่าคาบไก่ที่นั่งๆอยู่ลงไปกินในน้ำก็แล้วกันนะ” พี่ฟ้าพูดแสยะยิ้ม  พี่เซ็นยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบให้ในทันที  อยู่ๆทุกคนก็เงียบไป  เงียบทั้งที่ยังคงอมยิ้มกันอยู่
“ฝันเลิกงานเร็วเหรอวันนี้ ทุกทีเห็นกลับดึกตลอดหนิ” พี่ฟ้าถาม
“ค่ะ วันนี้ฝันพบลูกค้าตั้งแต่เช้า ก็ไม่มีต่อแล้วค่ะอา..อยากพักน่ะ” พี่ฝันยิ้ม
“แล้ว..แต่งงานกันเมื่อไหร่ดีคู่นี้” พี่เซ็นถามขึ้นโต้งๆ
“................” พวกผมเงียบ  บนโต๊ะเงียบสนิทในทันใด
“หึหึ” พี่เซ็นหัวเราะเพราะโดนพี่คิวหยิบผักที่อยู่ใกล้มือเขวี้ยงใส่
“เซ็นนี่ ปาก..” พี่ฝันทำหน้าหน่าย
“หมาตลอด” พี่ฟ้าเสริม
“เออ รุมกันเข้าไป..เค้กครับ พี่โดนรุมอ่ะ” อยู่ๆพี่เซ็นก็เข้ามากอดแขนผมพร้อมกับเอาหัวมาซบไหล่ผมด้วย  ผมได้แต่นั่งนิ่งด้วยไม่กล้าปฏิเสธหรือหลบหลีกใดๆ
“มานี่เลยยยยยย” พี่ซีกัดฟันพูดพร้อมกับดึงหูพี่เซ็นไปอย่างแรงทำให้พี่เซ็นผละออกจากตัวผมไป
“โอ้ยๆ” พี่เซ็นร้องเสียงหลง
“เดี๋ยวคืนนี้พี่ไปส่งนะ บอกแม่แล้วใช่ไหมครับ” พี่ฟ้าถามผม
“ครับ บอกแล้ว” ผมพยักหน้าตอบ
“ส่งกัสด้วย เมื่อเย็นกัสมากับพี่ซี” พี่กัสยกมือขึ้น
“ได้สิ แล้วพ่อรู้รึเปล่าน่ะว่ามากินกัน..ไม่ใช่กลับไปโดนว่าล่ะ” พี่ฟ้าพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“รู้แล้ว พี่คิวโทรไปขอให้อ่ะฮะ” พี่กัสพูดหน้าหงอยลง
“หวงจริงนะ” พี่เซ็นแซวเสียงเรียบ  ตาไม่ได้มองที่ใครแต่จับจ้องไปที่แก้วไวน์ของตน
“ก็แน่ล่ะ..บนโลกนี้ยังมีคนอย่างมึงอยู่อีกเป็นล้าน มึงคิดดูสิว่าจะน่ากลัวขนาดไหน” พี่คิวจัดชุดใหญ่ให้พี่เซ็นทันที
“ไอ้เหี้ยนี่ก็ว่ากูตลอดอ่ะ” พี่เซ็นทำหน้าทำตา  ทุกคนบนโต๊ะต่างหัวเราะกันเป็นเสียงเดียว 
พวกเราพูดคุยกันอย่างออกรส  ผมได้รู้เรื่องของคนอื่นๆมากขึ้น  เรื่องมหาลัยและเรื่องเพื่อนๆของพี่ออฟ  เรื่องความรักของพี่หมี  เรื่องที่บ้านของพี่กัส  เรื่องความเจ้าชู้ประตูดินของพี่เซ็น  เรื่องที่ว่าพี่เซ็นรักน้องสาวของตนเองมากขนาดไหนก็ด้วย  เรื่องระหว่างพี่ฝันกับพี่คิวที่โดนคนบนโต๊ะล้อไม่หยุด  ร่วมถึงเรื่องของพี่ฟ้าที่หนีไม่พ้นกับคนที่ชื่อ ทิกเกอร์ อะไรนั่น
“อ่าว..” ผมชะงักที่เห็นพี่คิวเดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับผมพอดี
“ไง..จะกลับรึยัง” พี่คิวถาม
“แล้วพี่ล่ะ” ผมถามกลับ
“ก็..สักพัก”
“เอ่อ..พี่คิว เรื่องที่จะให้ผมไปถ่ายรูปที่โรงแรม ตกลงไปได้ไหมอ่ะครับ” ผมถามด้วยความเกรงใจ  เมื่อวานก่อนแก้วขอให้ผมมาขอพี่คิวอีกครั้ง  เพราะแก้วอยากได้รูปถ่ายจากสถานที่จริงมากกว่า  จะได้ดูเป็นเหตุเป็นผลและอาจจะเรียกคะแนนของงานได้มากขึ้น
“................” พี่คิวเงียบไปครู่หนึ่ง
“ได้” พี่เขาพยักหน้าตอบ
“เย้..วันไหนดีครับ” ผมยิ้มถามทันที
“ยังไม่รู้ ต้องดูตารางงานก่อน”
“โถ่ แต่ต้องบอกผมล่วงหน้าด้วยนะ พวกผมก็มีตารางเหมือนกันแหละ..ไม่ใช่ตัวเองงานยุ่งได้คนเดียวเมื่อไหร่” ผมแกล้งพูดบ้าง
“หึ..” พี่เขาแสยะยิ้มอีก
“ครับ” ผมถามกลับอย่างสงสัยจ้องไปที่มือของพี่คิวที่กำลังแบมืออยู่ตรงหน้าผม
“มือถือมาสิ” พี่คิวพูด  ผมรีบล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือให้  พี่คิวรับไปกดไม่พูดไม่จา 
“เดี๋ยวจะโทรบอก” พี่เขาบอกพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือกลับให้ผมแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะในทันที
“ศูนย์ แปดศูนย์..เก้า เก้า เก้า แปด แปด แปด หนึ่ง” ผมอ่านและถึงกับขมวดคิ้ว
“แหมะ..เลขสวยจริงนะ” ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิม 
คืนนี้พี่ฟ้าเอารถของตัวเองมา  พี่คิวไปส่งพี่ฝัน  ส่วนพี่ออฟกับพี่หมีกลับรถส่วนตัว  พี่ซีกลับกับพี่เซ็น  ส่วนผมและพี่กัสมีพี่ฟ้าไปส่งนะครับ
“ฝันดีนะครับ” พี่ฟ้าบอก
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้ม
“เข้าบ้านไปก่อนเลย ไม่ต้องรอพี่” พี่ฟ้าพูด  ผมพยักหน้าก่อนจะลงจากรถ  ระหว่างที่ไขกุญแจเข้าบ้านพี่ฟ้ายังคงไม่ขับรถออกไป  จนผมเข้ามาในตัวบ้านแล้วพี่ฟ้าถึงขับรถไป 

ณ  สมุดโน้ตของคุณเค้ก..
   พุธ 10 สิงหาคม 2554
วันเกิดพี่หมี..พี่ใหญ่ของกองหน้าพนักงาน  วันเกิดปีนี้..วาดรูป  ทำกรอบรูปให้พี่หมี  พรุ่งนี้จะไปถามแหละว่า “ชอบไหม” แต่พี่หมีก็คงต้องตอบว่า “ชอบ” เป็นมารยาทแน่ๆอยู่แล้ว  แต่ถึงแม้จะเป็นประโยคมารยาท..เค้กก็อยากฟังอะนะ
ปล. วันนี้พี่คิวบ้าๆบอๆ  อยู่ๆก็เอามือถือของเราไปโทรเข้าเบอร์ตัวเอง  แต่ก็ดี..จะรอวันที่พี่เค้าโทรมานัดอย่างใจจดใจจ่อล่ะนะ
ปล2. พี่เซ็นยังเจ้าชู้ไม่เลิก  มาหยิกแก้มเราก่อนกลับด้วย
ปล3. ทำไม..พี่กัสมีท่าทีแปลกๆ  ใช่..แปลกอ่ะ (=__=)
หวังว่าสักวันเราจะได้คำตอบ สำหรับ ปล3.นะ
                                                                                                                                         Bye Bye..Cake

= = = = = = = =

ณ  มหาวิทยาลัย..


ตื๊ด  ๆ  ๆ


สายเข้า -- พี่คิวปิด -*- สุดโหด
“หวัดดีครับ” ผมรับสาย
“ฉันเองนะ” แหม..เบอร์ไม่โชว์เลยมั้ง
“คร้าบ” ผมตอบเสียงยานคาง
“ฉันว่างให้นายได้วันเสาร์หน้า” คำพูดของพี่คิวที่บอกคนฟังทราบได้ทันทีว่า “ฉันว่างวันนี้ ถ้าวันอื่น..ฉันไม่ว่างให้” อะไรประมาณนั้น  ประโยคบอกเล่าที่ฟังดูบังคับแบบนี้  จะมีกี่คนที่พูดได้เรียบเฉยขนาดนี้กันครับ
“ได้ครับ” ผมตอบทันทีด้วยความดีใจ  ถึงแม้ว่าถ้าวันนั้นผมจะไม่ว่างผมก็จะพยายามว่างให้ได้นะซิครับ
“ส่วนเรื่องภารกิจงานที่ร้าน ก็ไปจัดการเคลียร์กันเอาเองก็แล้วกัน..”
“ค้าบ” ผมตอบเสียงเบาลงเมื่อนึกได้ว่าวันเสาร์มีงานต้องทำ
“ถ้าไปถึงโรงแรมแล้วติดต่อที่ล็อบบี้ ว่ามาขอพบฉัน วันเสาร์..สิบเอ็ดโมง ห้ามเลทแม้แต่..”
“วินาทีเดียว” ผมเสริม
“รู้ก็ดีหนิ งั้นแค่นี้” พี่คิวพูดจบก็วางสายในทันที  ผมที่กำลังจะอ้าปากพูดว่า “ขอบคุณครับ” ต้องหุบปากลงอย่างเซ็งๆแต่ในขณะเดียวกันก็เริ่มรู้สึกชินซะแล้วละครับ
“นี่..พี่เค้าโทรมานัดวันเสาร์หน้า ให้ไปถ่ายรูปที่โรงแรมได้ล่ะ” ผมยิ้มบอกเพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“จริงดิ เย้ๆ..” แก้วชูมือขึ้นอย่างดีใจ
“เค้าอนุญาตให้เข้าไปถ่าย ส่วนไหนก็ได้เลยเหรอวะ” พีทถามอย่างแปลกใจ
“ก็แน่ล่ะ เค้าเป็นลูกเจ้าของโรงแรมนี่” แก้วบอก
“อืม ลืมไป” พีทพยักหน้า  เบะปากส่งๆอย่างเข้าใจ
ผมนั่งอมยิ้ม  อดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกันนะครับ  ผมจะได้เข้าโรงแรมหรูๆเป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ย  จะเก็บภาพกับบรรยากาศให้สะใจไปเลย  แต่เอ..ใส่ชุดอะไรดีล่ะ  เสื้อผ้า  กระเป๋าอะไรที่ดูไม่มอซอเกินไป  ผมกำลังรู้สึก..กดดันจังแฮะ ToT

= = = = = = = =

ณ  ร้านคิวปิด เบเกอรี่เฮ้าส์..
“ไม่มีออร์เดอร์รึไงครับ” ผมว่าประชดพี่เซ็นเพราะพี่เขาเดินออกมาหาผมที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่เป็นรอบที่สองแล้ว
“นี่มันพักกลางวันนะเค้ก เข้าไปกินข้าวก่อนสิ” พี่เซ็นบอก
“จะเสร็จแล้วครับ” ผมหันไปยิ้มให้เล็กน้อย
“อ่าว พี่กัส” ผมยิ้มทักพี่กัสที่เพิ่งเดินเข้ามาทางประตูรั้วด้านหลังร้าน 
“พี่กัสเป็นอะไรครับ” ผมถามด้วยความตกใจ  เพราะเห็นพี่เขาเดินขากะเพลกด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“เป็นอะไรน่ะ ไปโดนอะไรมา” พี่เซ็นถามเสียงหลงพร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปพยุงพี่กัสในทันที
“ตก..ตกรถเมล์” พี่กัสตอบหน้าเสียเหมือนกำลังจะร้องไห้
“แล้วไปขึ้นทำไม ไม่เคยขึ้นไม่ใช่รึไง” พี่เซ็นถามด้วยน้ำเสียงดุดัน  คิ้วขมวดติดกันคล้ายโมโห
“อยาก..ลอง ดูอ่ะ” พี่กัสตอบเสียงเบาอย่างกับเด็กกลัวความผิดอย่างนั้น
“จิ..ไหวไหมเนี้ย” พี่เซ็นถาม
“ไหว” พี่กัสพยักหน้าตอบ  ผมจะเข้าไปช่วยพยุงแต่ดูเหมือนจะไม่ทันเพราะอยู่ๆพี่เซ็นก็อุ้มพี่กัสขึ้นต่อหน้าต่อตา
“พี่เซ็น!” พี่กัสร้อง  ผมยิ้มแหย  พี่กัสหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด  ผมรีบวิ่งไปปิดก๊อกน้ำและวิ่งกลับเข้าร้านตามพวกพี่เขาไปในทันที
“ไม่ต้อง กัสทำเองได้” พี่กัสปัดมือพี่เซ็นออกเมื่อพี่เซ็นวางพี่กัสลงบนเก้าอี้และพยายามที่จะทำแผลให้
“เอ้ อย่าดื้อสิ” พี่เซ็นว่า  พี่กัสหดขาหนี  เอาแต่นั่งก้มหน้าอย่างเดียว
“มาครับ เค้กทำให้ดีกว่า” ผมเข้าไปกู้สถานการณ์ไว้ก่อนเพราะดูเหมือนอาการของพี่กัสไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก  พี่เซ็นขยับที่ให้ผมเล็กน้อยทำให้ผมถนัดที่จะทำแผลให้พี่กัสมากขึ้น
“พี่ขึ้นรถเมล์ไม่เป็น แล้วไปขึ้นทำไมละครับ เกิดพลาดพลั้งโดนรถทับขึ้นมาจะทำยังไง” ผมว่าเพราะรู้สึกเป็นห่วงจริงๆ  มีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับรถเมล์มากมาย  อย่างผมเองเวลาขึ้นยังต้องระวังไว้ให้มากๆในทุกๆครั้งเลยนะครับ
“เออ ไอ้เค้กพูดก็ถูก ถ้าที่บ้านรู้..พี่ฟ้าโดนด่ายับ เผลอๆกัสจะถูกห้ามไม่ให้มาทำงานด้วยนะ ทำอะไรไม่รู้จักระวัง” พี่หมีที่นั่งเงียบอยู่  อยู่ๆก็โผลงว่าขึ้นมาเสียงดัง  พี่กัสนั่งก้มหน้าเงียบ
“เจ็บขนาดนี้ไม่นั่งมอเตอร์ไซด์เข้ามาล่ะ หรือไม่ก็โทรเข้ามาก็ได้” พี่เซ็นถามเสียงกระแทก
“กลัวอ่ะ..กลัวรถล้มอีก” พี่กัสตอบเสียงเบามากเหมือนเด็กเลยอ่ะครับ
“ฮื้ม..” พี่เซ็นถอนหายใจเสียงดัง
“อึก..กัสเจ็บอยู่นะ รุมว่ากันอยู่ได้อ่ะ” พี่กัสเอาแขนปิดหน้าตัวเอง  น้ำเสียงเครือคล้ายกับร้องไห้  พวกผมเงียบลง  ผมแปะแผลที่หัวเข่าให้พี่กัสเรียบร้อย  แผลสดค่อนข้างใหญ่มากทำให้นึกภาพออกเลยว่าน่าจะตกลงมาอีท่าไหน
“เค้กขอโทษ” ผมลูบมือพี่กัสเบาๆอย่างปลอบโยน
“เออๆ..อย่าร้องดิวะ งั้นพี่กลับแล้วนะ ให้ไปส่งที่บ้านไหมครับ ถึงอยู่พี่ฟ้าก็ไม่ให้ทำงานหรอก” พี่หมีเข้ามาลูบหัวพี่กัสด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเปลี่ยนไป  พี่กัสพยักหน้าตอบ 
“ไหน..กัสตกรถเมล์เหรอ!” เสียงพี่ฟ้าโวยวายดังลั่นรีบวิ่งเข้ามาในห้อง
“Oh my god~” พี่ฟ้าเอามือจับที่อกตัวเอง  ตาเบิกโพรง
“ทำไมทำแบบนี้ห๊ะกัส” พี่ฟ้าว่าและนั่งลงตรงหน้าพี่กัส  พี่กัสโผเข้ากอดคอพี่ฟ้าในทันที
“อุ้มกัสไปส่งที่รถหน่อย” พี่กัสพูดอู้อี้อยู่ตรงไหล่ของพี่ฟ้า  พี่ฟ้าชะงักก่อนจะยิ้มลูบหัวพี่กัสเบาๆอย่างเอ็นดู  ดูเหมือนอาการตกใจของพี่ฟ้าจะหายไปแล้วละนะครับ
“แล้วพี่จะตอบพ่อกัสว่ายังไงฮึ” พี่ฟ้าบ่นไปแต่ก็ลุกขึ้นอุ้มพี่กัสไปด้วย  พวกผมได้แต่ยืนมอง  ตอนนี้พี่กัสอย่างกับเด็กมัธยมยังไงอย่างนั้น  ที่จริงทั้งหุ่นและหน้าตาของพี่เขาก็เหมือนเด็กอยู่แล้ว  พอมาทำแบบนี้ยิ่งทำให้ผมรับรู้ได้มากขึ้นกว่าเดิมว่าพี่เขาเป็นลูกคุณหนูมากขนาดไหน
“เฮ้อ..” พี่ฟ้ายืนถอนหายใจหลังจากที่พี่หมีขับรถออกจากร้านไปแล้ว
“เตรียมตัวโกหกก้อนโตได้เลย” พี่ฟ้ายืนเท้าเอวบ่น
“โอ๋มากก็ไม่ดีนะ คุณบอส” พี่เซ็นพูดขึ้น
“ก็เด็กมันน่าโอ๋” พี่ฟ้ายักคิ้วตอบ  เดินหนีเข้าร้านไปด้วยสีหน้าที่พอใจกับคำพูดของตัวเองเหลือเกิน  ผมหันไปยิ้มให้พี่เซ็น 
“ยังไง เด็กที่น่าโอ๋สำหรับพี่ก็ยังเป็นเค้กอยู่ดี” พี่เซ็นยิ้มกะล่อน
“พี่รู้ไหมฮะว่าเค้กขึ้นรถเมล์ตั้งแต่กี่ขวบ” ผมยิ้มกลับ
“หึ..” พี่เซ็นหลุดหัวเราะเหมือนเข้าใจในความหมายของผม
“เค้กคงไม่ร้องไห้เพราะตกรถเมล์แล้วมาให้พี่โอ๋แน่ๆ” ผมยักไหล่บอก  เดินหนีพี่เซ็นเข้าร้านด้วยอีกคน 

.......................>>>><<<<......................

[ladymoon_yy]

จิ้มๆ

เค้กน่ารักอะ 

[- คราส -]

เค้กน่ารักเหมือนทุกที
กัสเซ็น (ชื่อเหมือนเวเฟอร์แฮะ) คู่นี้มีอะไรกันนะ
ชอบบันทึกของเค้ก

  

[Giniz]

โอ๋ๆ ไม่ร้องนะกัสนะ เป่าเพี้ยง! หายแล้ว 

[lookfa]

ก่อนหน้านี้รักเค้กหมดหัวใจ

มาตอนนี้ขอแอบรักกัสไว้ก่อนครึ่งใจ 

ฮิ้วววววว

[aehJTS]

เซ็น กับ กัส ต้องมีนอกมีใน เพราะเราเชียรมากมาย 

  คะ

[pak_kikkok]

โอ้ยย ตอนนี้ก็น่ารักได้อีกอ่ะ อยากมีคุณอาแบบอาฟ้าจริงๆเลยค่ะ น่ารักมากๆ
วันนี้เกิดพี่หมีซะด้วยสิตอนนี้ สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ คุณพี่หมี ตอนนี้กัสก็น่ารักได้ใจกันไปเลย
ลูกคุณหนูจริงๆ ด้วยนะค่ะเนี้ย พี่เซ็นไปไปรับไปส่งก็ต้องตกรถเมย์แบบนี้แหละ คริๆ ๆ (จับคู่ให้ชาวบ้านตลอด)

แต่ว่าถ้าเป็นคู่พี่เซ้นกันกัสคงจะน่ารักน่าดูเลย เพราะอีกคนก็น่ารักซะขนาดนี้ งานนี้มีอุ้มกันอีกอ่ะ
แอบเขินแทนเลย (หน้าแดง) อ่านเรื่องนี้แล้วอมยิ้มกันได้ตลอดเลยสิเนี้ย

แต่ตอนนี้แอบเคืองพี่คิวเบาๆอ่ะ แอบพาสาวมาด้วยอีกต่างหาก โกรธแทนเค้กอ่ะ (ไม่ได้เกี่ยวไรกับเค้าเลย เค้าเคืองนะตัวเอง)
แต่ตอนนี้แอบมีแลกเบอร์ด้วยอ่ะ จะจีบน้องเค้กรึเปล่าาาาาา เด็กน่ารักซะขนาดนี้

สนุกมากเลยค่ะ สู้ๆ นะค่ะ

[acorntan]

อยากกินเค้ก

[iforgive]

กัสกับเซ็นมีซัมติงกันแน่เลย

[boworange]

   ชอบเค้กอ่ะ.....

  ตกลงนี่พี่คิวมีแฟนแล้วเหรอ....แล้วเค้กจะทำไงอ่ะ

หรือเราเข้าใจผิดไปเองว่าตาคิวเป็นพระเอก 

[nopkar]

ยังมีอะไรซ่อนเยอะแฮะ...เรื่องกัสกับเรื่องพี่ฟ้านี่อยากรู้สุด55555

[papae8_1]

อ้าวคิวจะแต่งงานแล้วเค้กละ
มันจะลงเอยกันไงละนี้คู่นี้ นึกไม่ออก

พี่เซ็นชอบพี่กัสชัวร์

[kitty]

 :impress2:รักกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[KURATA]

ชอบพี่ฟ้าขี้อ้อนดี เค้าอยากได้บ้างงงงง
กัสซี่ น่ารักเนอะ

[ปลาทองสีชมพู]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก...โดนนนนนนนนเต็มๆเลยเซ็น
กัส กับ เซ็น นี่ตะหงิดตะหงิดในหัวใจนะเนี๊ย..
ว่าแต่ เบอร์ คิว โคดสวยยยยย เลย*o*

[bobie]

กัสเซ็นมีซัมติงอีกคู่แล้วววว
รอดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป

[harumi]

พี่เซ็นกับพี่กัสนี่อยู่ใกล้กันเกินไปเลยไม่รู้ใจตัวเอง
หรือเพราะรู้แต่ไม่กล้ากันนะ

[Crossley]

  ชอบเค้กอ่ะ.....

  ตกลงนี่พี่คิวมีแฟนแล้วเหรอ....แล้วเค้กจะทำไงอ่ะ

หรือเราเข้าใจผิดไปเองว่าตาคิวเป็นพระเอก 

ถึงตอนนี้พี่คิวก็มาวินสุดแล้วนะคะ อย่าพูดให้ใจเสียสิ