หัวข้อ: ~ Limited Lovers ~ ( แจ้งข่าว!!! ) 4 พ.ค 59 - หน้า 339

[Monkey D lufy]

อิอิ  น่ารักอ่ะ

[Pam_ban]

มาส่องอะ รักอาฟ้ากะป๋าทิกเกอร์น้า   รอตอนหวีด เอ้ย !หวิวอยู่นะ
 

[StillLoveThem]

....น้องกัสนี่แสบๆคันๆๆดีแท้ เสียดายที่ความรักทำให้น้องกัสนั้นตาบอด
....แทนที่จะเป็นผ้าขาว ดูสะอาดสะอ้าน แต่ดันมีสึเทาๆๆกระเด็นมาใส่อยู่ทำให้หมองไปนิด

[myd3ar]

เหมือนพี่คิวจะขี้เล่นมากขึ้นนะ มีแซวด้วยอ่า

แล้วตกลง 3 คนนี้จะเอายังไงกันเนี่ย 3p เลยมั้ย 55555

[A-J.seiya*]

เบบี้พูดแบบนี้ ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย ฮืออออออออ
รู้สึกตัวเองแก่ รู้สึกว่าวัฏจักรมันหมุนไป ,,
จากที่เล้าเป็นชีวิต สักวันหนึ่งมันก็ต้องเดินมาถึงทางแยก
เดี๋ยวนี้ก็เริ่มเอ๊ะๆ ว่าจะเข้ามาอ่านเรื่องไหนดี ฮ่าๆ
คิดถึงทุกตัวละครของเบบี้จริงๆ ><

พี่คิว ,, กำลังชงป้ะ (หรือคิดไปเอง)
ฮ่าๆๆ ใจพี่คิว ต้องอยากให้ได้กะพี่เซ็นล่ะ (มั้ง)
กรั๊กๆ คิดแทนทุกคนนนน

พี่เซ็นสู้ๆ ^^

[Pam_ban]

มาเยี่ยมๆ มองๆ น้องกัสของพี่หมี รึของพี่เซ็นฮึ 
เอ๊ะรึจะเป็นพี่หมีของพี่เซ็น อึ่!      อีกที 
 

[tagloveX-Mark]

สถานการณ์ปกติแฮะ หมี-กัส-เซ็น แต่ก็ดีนะ กัสไม่เศร้า อ่านแล้วไม่เครียด 555+
ปล.แต่เครียดตรงโน๊ตของเบบี้เนี่ยแล่ะ เหอๆ รอและรอกันต่อไป >_<

[PlenG]

กัสน่ารักตลอด ว่าแต่จะช่วยพี่ก้องยังไงล่ะเนี่ย
ยังคงเชียร์พี่เซ็นต่อไป กัสอยู่กับพี่เซ็นแล้วน่ารักดี

[เบบี้]

~9~

วันจันทร์  ณ ร้านคิวปิด เบเกอรี่เฮ้าส์..
หลังจากวันนั้นผ่านมาทุกอย่างราบรื่นเป็นปกติดี  แต่มันกลับดูราบเรียบไปเสียหมด  ชีวิตมันนิ่งสนิทจนผมรู้สึกกลัวขึ้นมา  แน่ละครับ..ชีวิตจริงก็ต้องมีขรุขระบ้าง  แต่ชีวิตที่นิ่งมากเกินไปมันก็น่าเป็นกังวลไปเสียหน่อย  ผมกลับบ้านกับพี่หมีเกือบทุกวัน  ถ้าวันไหนไม่ได้กลับพร้อมกับพี่หมี  ผมก็จะให้คนขับรถที่บ้านมารับ  เรื่องที่เกิดขึ้นมากมายไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก  ผมเองก็ด้วย  ยิ่งทำตัวเป็นปกติมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีต่อสภาพจิตใจของผมมากเท่านั้น  ไม่ต้องมานั่งร้องไห้เพื่อให้ใครปลอบโยน  เพราะถ้ายิ่งร้องไห้  ผมจะยิ่งสามารถรับรู้ได้ถึงความอ่อนแอและสิ่งที่น่าหดหู่ที่ผมไม่ควรจะมีมัน
วันนี้ผมมาทำงานตั้งแต่เช้า  เวรงานของเชฟคือพี่คิว  วันนี้พี่คิวอารมณ์ดีผิดปกติ  ถ้าพี่คิวอารมณ์ดีเราก็ควรจะอารมณ์ดีตามด้วย  ผมคิดว่าอย่างนั้นนะครับ (-o-)
“คิดอะไรอยู่ครับ” พี่หมีถาม
“คิดว่าจะทำยังไงให้ซีหลงรักพี่ก้องน่ะสิฮะ” ผมพูดตาลอย  เพราะผมกำลังคิดอย่างนั้นอยู่จริงๆ  หลายวันมานี่พี่ก้องยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยสักอย่าง  เชื่องช้าอย่างกับกระบือเหมือนที่แม่ว่านั่นแหละ
“หึ..พี่ก้องเอาจริงรึไง หรือว่ากัสคนเดียวที่เอาจริง” พี่หมีอมยิ้ม
“โหย พี่ก้องชอบพี่ซีจริงๆนะฮะ..พี่หมีต้องมาเห็น วันที่พี่ก้องเจอพี่ซีครั้งแรกอ่ะ หน้าค้าง ตาค้างอย่างนี้ๆเลยนะ” ผมทำท่าเลียนแบบพี่ก้องให้พี่หมีดูด้วย  รุจที่ยืนฟังอยู่อีกฝั่งหัวเราะ
“รุจอย่าไปเล่าให้พี่ซีฟังล่ะ” ผมบอกก่อน
“ความมันจะแตกก็เพราะกัสนั่นแหละ” รุจส่ายหัว  ผมทำหน้างอ
“เฮ้อ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกอ่ะฮะว่าจะทำยังไงดี พี่ก้องน่ะ..จีบใครเป็นซะที่ไหนล่ะ แฟนที่ผ่านมาพวกนั้นก็เข้ามาจีบก่อนทั้งนั้น บางคนก็เป็นคนดี..แต่บางคนก็จ้องจะจับพี่ก้องอย่างเดียว กัสก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องผู้หญิงพี่ก้องถึงได้โง่อย่างนี้นะ” ผมบ่นอย่างหงุดหงิด
“ง่ายจะตาย” พี่หมีพูด  ผมเงยหน้ามองอย่างสนใจในทันที
“ก็เอาเบอร์ซีให้พี่ก้องไป ส่วนพี่ก้องจะเริ่มเองหรือไม่เริ่มก็เรื่องของพี่ก้อง..แล้วก็ไปบอกซีว่าพี่ก้องขอเบอร์ จบ” พี่หมีว่า
“พูดเหมือนง่าย” ผมว่ากลับ
“ทำก็ง่ายด้วย ลองดูดิ” พี่หมียักคิ้ว
“พี่ใช้มุขแบบนี้จีบสาวบ่อยๆอ่ะสิ” รุจว่า
“นั่นน่ะสิ” ผมยักไหล่
“ก็ค่อนข้างได้ผล” พี่หมีเบะปากยิ้ม
“งั้น..จะลองดูก็ได้” ผมยิ้มกว้างเพราะยังไงก็ไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว
“เออพี่หมี วันเสาร์นี้ไปดูหนังกันไหม..กัสว่าง กัสอยากดูคุณปู่โรแลกซ์อ่ะ ไปดูกันนะ” ผมเข้าไปดึงแขนพี่หมีเป็นการอ้อนอย่างมีหวัง
“ไปไม่ได้หรอกครับ วันเสาร์พี่ต้องไปพบลูกค้าน่ะ” พี่หมีบอก
“ลูกค้า..มีงานใหม่เหรอ” ผมถามทันที
“ครับ ลูกค้าเงินดีซะด้วย..เค้ามาขอดูผลงานของพี่น่ะ” พี่หมียิ้ม
“งั้นถ้าพี่หมีได้งานนี้พี่หมีก็จะรวยเป็นมหาเศรษฐีเลยสินะฮะ” ผมแซวพร้อมกับชูมือขึ้นเหนือหัวประกอบ
“นั่นสิ” พี่หมีตอบแกมหัวเราะ
“ถ้าเค้าชอบงานพี่ พี่อาจจะได้รับงานนี้ไปทำน่ะ” พี่หมีบอก
“ครับ งั้นไม่เป็นไร..ตอนแรกพี่เกตุก็ชวนกัสไปดู แต่กัสอยากไปดูกับพี่หมีมากกว่า งั้นกัสไปกับพี่เกตุก่อนก็ได้..แต่ถ้าพี่หมีอยากดูเมื่อไหร่ กัสดูซ้ำรอบสองเป็นเพื่อนพี่หมีก็ได้นะ” ผมยิ้มให้
“ครับ ไว้วันหลังไปดูเรื่องอื่นแล้วกัน” พี่หมีลูบหัวผมเบาๆ
“ฮะ” ผมยิ้มกว้างกว่าเดิม


แกรก~


พวกเราหันไปมองเค้กที่เดินตัวแข็งทื่อออกมาจากห้องครัวสภาพคล้ายกับศพตายซากอย่างไรอย่างนั้น
“ไม่ทราบว่า..ใครจะสามารถตอบเค้กได้ไหมครับ ว่าเมื่อวานนี้ใครเป็นคนล้างเครื่องตีเนย แล้วใครที่ทำความสะอาดเตาอบพิซซ่า” เค้กยิ้มแหยถามแต่หน้าตาแฝงไปด้วยความเจ็บปวด
“................” พวกผมยืนเงียบนิ่งมองไปที่เค้กเป็นตาเดียว  ใจผมเริ่มเต้นตึกตักแรงขึ้น
“แน่นอนว่า..ไม่ใช่เค้กครับ” เค้กยักคงพยายามฉีกยิ้มให้ดูเป็นธรรมชาติ
“เหอะๆๆ” พวกผมหัวเราะเฝื่อนๆเพราะทราบดีว่าที่เค้กถามแบบนี้ต้องมีความแฝงแน่
“กัสเหรอ กัสหนิ” พี่หมีเหลือบมามองผม 
“เอ๊ะ..ก กัสเหรอ” ผมอุทาน  พยายามหลีกหนีความจริงแต่รู้สึกเหมือนผมกำลังจะจนมุม
“โดนแน่ครับ ไม่รอดหรอก” เค้กหุบยิ้มลงก่อนจะพูดเสียงแข็ง  ทำหน้าเซ็งใส่
“เค้กโดนดุเลย ไม่ได้ทำสักหน่อย” เค้กบ่น
“พี่ขอโทษ” ผมรีบบอก
“วันนี้พี่คิวอุตส่าห์อารมณ์ดีแท้ๆ ผิดอีกแล้ว พลาดอีกแล้ว..โดนแน่ๆเลย” ผมกระโดดโวยวายไปมา
“จุ๊ๆๆ” พี่หมีห้ามปรามเมื่อผมเสียงดังมากไปหน่อย  ผมหุบปากลงอย่างช่วยไม่ได้  พยายามยืนทำใจให้สงบนิ่ง  สงบนิ่ง..สงบนิ่ง  เฮ้อ..กลัวอ่ะ~

= = = = = = = =

วันเสาร์  ณ  ห้างสรรพสินค้า Harrods..
วันนี้ผม  พี่ก้องและพี่เกตุออกมาเที่ยวด้วยกัน  เราพากันไปดูหนังเรื่องคุณปู่โรแลกซ์ก่อนจะพากันมาทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารไทยร้านหนึ่ง  หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็โทรหาพี่ฟ้าเพราะว่าวันนี้ผมได้บอกพี่ฟ้าล่วงหน้าแล้วว่าพี่ก้องจะไปดูสูทที่ร้านของพี่ฟ้าด้วย  วันนี้เราจึงพากันมาที่ห้างสรรพสินค้าในเครือญาติของพี่ฟ้านะครับ  ถ้าจำไม่ผิดเจ้าของห้างสรรพสินค้าห้างนี้น่าจะเป็นของพี่สาวของพี่ฟ้า
“ที่จริง คุณฟ้าไม่ต้องมาเลือกให้ก็ได้นะครับ..ผมเกรงใจน่ะ” พี่ก้องยิ้มเขิน  อายุของพี่ก้องน่าจะน้อยกว่าพี่ฟ้าหลายปีอยู่แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่พี่ก้องและพี่ฟ้าเรียกแทนตัวเองซะเป็นทางการมากขนาดนี้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็คุณก้องน่ะ..สเป็กผมนี่” พี่ฟ้าก็ไม่วายจะหยอดไม่เลิก  เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เจอพี่ชายผม  ไม่รู้อะไรในตัวของพี่ชายผมที่พี่ฟ้าถึงชอบแกล้งนักหนา
“หึ ครับ” พี่ก้องยิ้มเขินกับสายตาของพี่ฟ้าที่มองอย่างแทะโลมพี่ก้องไปทั้งตัว
“พี่ฟ้าจะทำอะไรก็ช่วยนึกถึงความปลอดภัยของพี่ชายกัสหน่อยได้ไหมฮะ คุณทิกเกอร์น่ะนั่งจ้องเขม็งเลย” ผมเหลือบไปมองเห็นทิกเกอร์จ้องมองมาทางนี้อยู่นานมากแล้ว
“หึ” พี่ฟ้าหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจอะไรและนำเสื้อสูทมาทาบบนตัวพี่ก้องต่อ
“ผมโดนเขม่นให้ซะแล้ว” พี่ก้องพูด  พี่ฟ้าหัวเราะส่งๆ
“พี่ฟ้าคะ เกตุชอบชุดนี้จัง” พี่เกตุนำชุดราตรียาวไปทาบกับตัวเองให้พี่ฟ้าดู
“เชิญลองได้เลยครับน้องเกตุ ตามสบาย..พี่ลดให้พิเศษเลย” พี่ฟ้ายิ้มบอก
“จริงนะคะ!” พี่เกตุตอบด้วยน้ำเสียงดีใจทันที
“เกตุ” พี่ก้องปราม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..นานๆน้องๆจะมากันพร้อมหน้าพร้อมตาสักที” พี่ฟ้าพูดขึ้น
“งั้นกัสเอาด้วยดีกว่า ไหนๆก็มาร้านพี่ฟ้าทั้งทีเนอะ” ผมยิ้มบอก
“ได้ครับ ตามสบายนะ” พี่ฟ้าบอกผม  ผมเดินไปเลือกเสื้อผ้าบ้าง  ไม่ได้เลือกซื้อสูทใหม่ๆมานานมากแล้วเพราะไม่ค่อยได้ออกงานกับแม่อย่างเมื่อสมัยก่อนตอนที่ผมยังไม่มีงานทำ  ตอนนั้นน่ะผมโดนแม่ลากออกงานเป็นว่าเล่น 
เสื้อผ้าของร้านพี่ฟ้าส่วนมากจะเน้นไปทางสูทและชุดราตรี  ชุดราตรีส่วนมากจะเน้นแบบสั่งตัด  จะมีบางคอลเล็กชั่นเท่านั้นที่ทำมาออกเป็นแบรนด์ของพี่ฟ้าโดยเฉพาะ  ส่วนเสื้อผ้าแบบอื่นๆจะเน้นแฟชั่นสไตล์ยุโรปเป็นส่วนใหญ่ซึ่งจะเน้นความหรูหราฟู่ฟ่า  บางไซด์ถ้าใครอยากได้จึงต้องสั่งตัดพิเศษเพราะแบรนด์ของพี่ฟ้าจะมีดีไซน์เนอร์ประจำ  หนึ่งในนั้นก็คือพี่ฟ้าด้วยนะครับ
“อ่าวเซ็น” ผมหันไปเมื่อได้ยินเสียงพี่เกตุเรียกชื่อคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้  พี่เซ็นเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับพี่เชียร์  ผู้หญิงคนที่เคยเจอก่อนหน้านี้ไม่นาน  เมื่อพี่เซ็นหันมาเห็นว่าผมก็ยืนอยู่ในร้านนี้ด้วยผมจึงหันหน้าหนีกลับมาเลือกเสื้อผ้าต่อแทนที่จะยืนมองให้รู้สึกเจ็บใจเล่น
“โผล่หัวมาได้ยังไงน่ะ” พี่ฟ้าถาม  ร้านค่อนข้างเงียบผมจึงได้ยินทั้งหมดที่ทุกคนกำลังคุยกัน
“จุๆๆ พูดไม่เพราะเลยครับคุณอา” พี่เซ็นย้อนอย่างทีเล่นทีจริงเช่นทุกที
“พอดีเชียร์อยากมาถามคุณฟ้าเรื่องชุดน่ะค่ะ จะต้องใส่ไปออกงานกลางปีนี้..ก็เลยให้เซ็นพามา” พี่เชียร์ตอบแทน
“อ่อ ได้ครับ..งานอะไร ประมาณไหนล่ะ” พี่ฟ้าถาม
“งานของช่องVTV ค่ะ..พี่ฟ้าพอจะว่างออกแบบให้รึเปล่าคะ”
“ได้สิครับ แต่พี่ขอดูคิวงานพี่นิดนึงนะ..มิซาร์มาพาคุณเชียร์ไปดูแบบที” พี่ฟ้าพูด  ผมหันไปมองเห็นพี่เชียร์เดินไปนั่งที่โซฟามุมสำหรับรับรองลูกค้าในร้าน  จะบอกว่าผมทำตัวไม่ถูกก็ใช่  ที่จริงอาจจะไม่มีใครทราบเลยก็ได้ว่าผมกำลังทำตัวไม่ถูกอยู่  ถึงแม้ว่าข้างนอกมันจะธรรมชาติแต่ข้างในมันเกร็งสุดๆไปเลยล่ะครับ
“กัสได้รึยังครับ พี่เลือกให้ไหม..พอดีรึเปล่า” พี่ฟ้าถาม
“อ่อ ได้ฮะ” ผมหันไปยิ้มตอบก่อนจะหยิบสูทมาสองตัวกับเสื้อเชิ้ตแบบที่ชอบมาอีกสามตัว  ผมเดินกลับไปหาพี่ฟ้าแต่ในขณะเดียวกันก็มีพนักงานของร้านพี่ฟ้าเดินเข้ามาช่วยนำชุดทั้งหมดที่ผมถืออยู่ไปถือไว้
“พี่ก้องเอากี่ชุดเหรอ” ผมถาม
“สามสี่ชุดน่ะ” พี่ก้องตอบ
“ไปไหนกันเหรอพี่” พี่เซ็นถามแทรกขึ้นระหว่างเรา
“เปล่า..พี่ไม่มีสูทใหม่ๆน่ะ กัสชวนออกมาดูหนังก็เลยถือโอกาสมาดูซะเลย” พี่ก้องตอบ
“นี่พอดีเหรอ มันน่าจะหลวมนะ” พี่ฟ้าหยิบเสื้อสูทมาทาบบนตัวผม
“ไม่หลวมมากหรอกครับ” ผมบอก
“ลดให้ด้วยนะฮะ” ผมยิ้มกว้าง  พี่ฟ้าส่ายหัวยิ้มๆ
“ไม่ต้องลดหรอกนะครับคุณฟ้า แค่นี้ผมก็เกรงใจจะแย่” พี่ก้องว่าด้วยสีหน้าเกรงใจมากจริงๆ
“โหย พี่ฟ้าใจดีจะตาย” ผมรีบเข้าไปกอดและซบพี่ฟ้าอย่างออดอ้อนในทันที
“หึ..เข้าไปขอทิกเกอร์สิ ถ้าขอทิกเกอร์ได้พี่อาจจะให้ฟรีเลยก็ได้นะ” พี่ฟ้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ได้จริงจังอะไร
“เอ๊ะ” ผมชะงัก  มองหน้าพี่ฟ้าอย่างสงสัย
“มันจะไม่น่าเกลียดเหรอครับ” ผมพูดอย่างนึกเอาจริง
“ไม่หรอก ถ้ากล้าอะนะ” พี่ฟ้าตอบแกมหัวเราะ
“นี่กัส..อย่านะ” พี่ก้องปรามเสียงแข็งแต่ผมไม่สนใจ  เดินตรงไปหาทิกเกอร์ที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในทันที
“คุณอา ทิกเกอร์ฮะ” ผมยิ้มกว้าง  ถือวิสาสะเรียกออกไปว่า “อา” เพื่อที่จะให้ดูใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น  ทิกเกอร์ละสายตาจากหนังสือที่อ่านขึ้นมองหน้าผมและยิ้มให้  ผมไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้รวยมากแค่ไหนแต่ทราบเพียงว่าคงจะ “รวยมาก” เพราะถ้าไม่รวยคงจะไม่ได้เป็นหนึ่งในตัวเลือกของพี่ฟ้าหรอกครับ..น่าจะอย่างนั้นนะ
“เอ่อ แบบว่า พี่ฟ้าบอกว่า..” ผมยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่พูด  ทิกเกอร์ก็ยิ้มเหมือนรอให้ผมพูดด้วยเช่นกัน
“ถ้ากัสมาขอกับคุณอาทิกเกอร์ กัสจะได้เสื้อผ้าที่เลือกไว้ฟรีอ่ะครับ” ผมบอก  ทิกเกอร์ชะงักก่อนจะเหลือบมองไปทางพี่ฟ้า  ผมหันไปเห็นพี่ฟ้าเอาแต่ยืนอมยิ้มอย่างไม่แคร์อะไร  ทิกเกอร์หันกลับมาจ้องหน้าผมอีกครั้ง
“พี่ฟ้าพูดจริงๆนะครับ” ผมรีบย้ำบอกเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อ
“ครับ ก็..ตามที่ฟ้าพูด” ทิกเกอร์ยิ้มตอบเสียงนุ่ม
“จริงนะครับ!” ผมย้ำเสียงดัง  ทิกเกอร์พยักหน้ายิ้มให้
“ขอบคุณมากครับ ใจดีจัง~” ผมยกมือไหว้ก่อนจะรีบวิ่งกระโดดโลดเต้นกลับมาหาพี่ฟ้า
“ทิกเกอร์บอกว่าโอเคครับ” ผมชูนิ้วทำท่าโอเคให้พี่ฟ้า
“งั้นเหรอ..” พี่ฟ้าเบะปากพยักหน้างึกงัก
“โอเค เอาเสื้อผ้าของคุณกัสไปคิดเงิน..เก็บเงินที่ไอ้ฝรั่งนั่นนะ” พี่ฟ้าหันไปสั่งพนักงานของตน
“เอ๊ะ!” ผมชะงักด้วยความสงสัย  พี่ฟ้าหันกลับมามอง
“ไหนพี่ฟ้าบอกให้ฟรีไงครับ” ผมพูดถามอย่างไม่เข้าใจ
“ฟรีพี่ไงครับ ไม่ฟรีมัน” พี่ฟ้าตอบหน้าตาย
“เอ้..พี่ฟ้าอ่ะ เจ้าเล่ห์ชะมัด” ผมโวยวายด้วยรู้สึกอายและสงสารทิกเกอร์ขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าพี่ฟ้าจะทำอย่างนี้เพราะผมนึกไม่ถึง คิดเพียงว่าถ้าทิกเกอร์อนุญาตพี่ฟ้าก็จะให้ผมฟรีแค่นั้น  ผมยืนหน้างอแต่พี่ฟ้าและทุกคนกลับหัวเราะชอบใจ
“ยังไงคุณก้องลองเข้าไปลองเสื้อผ้าพวกนี้ก่อนนะครับว่าพอดีไหม เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยงานสักครู่นึง” พี่ฟ้าบอก
“ได้ครับ..เชิญคุณฟ้าตามสบายเลยครับ” พี่ก้องตอบ  พี่ฟ้าเดินไปหาพี่เชียร์  ส่วนพี่ก้องก็เดินไปที่ห้องลองเสื้อกับพนักงาน  ผมเหลือบมองพี่เซ็นนิดหน่อยเพราะพี่เซ็นยังยืนอยู่ตรงหน้าผมแถมยังจ้องผมเขม็ง  ผมจึงทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเดินหนีไปหาพี่เกตุแทน  ผมช่วยพี่เกตุเลือกเสื้อผ้าได้อยู่หลายชุด  พี่ก้องก็เข้าไปเปลี่ยนเข้าเปลี่ยนออกลองเสื้อผ้าอยู่นานพอสมควร  เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีผมเห็นพี่เชียร์ร่ำลาพี่ฟ้าก่อนจะเดินออกจากร้านไป  ผมยืนอย่างไม่เข้าใจเพราะพี่เซ็นกลับไม่ได้ออกไปกับเธอด้วย 
เมื่อพี่เกตุเลือกชุดได้เรียบร้อย  ไม่นานกว่านั้นเท่าไหร่พี่ก้องก็ลองและเลือกชุดเสร็จ  พี่ฟ้าจัดการคิดเงินให้ในราคาพิเศษ  ผมเกาะติดพี่ก้องกับพี่เกตุแจโดยไม่ได้หันไปพูดคุยกับพี่เซ็นเลยแม้แต่คำเดียว
“พี่จะไปไหนต่อเหรอ” พี่เซ็นถามขึ้น
“ไปดูเสื้อผ้าต่อแหละมั้ง แล้วแต่ไอ้ตัวเล็กนี่น่ะ” พี่ก้องตอบพร้อมกับหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อย
“เหรอ..จะช็อปปิ้งเหรอ” พี่เซ็นหันมาถามผม  ผมเพียงแค่พยักหน้าตอบปัดอย่างขอไปที
“งั้นไปด้วยกันสิ ว่าจะไปซื้อพอดีแต่ไม่มีเพื่อนเดิน” พี่เซ็นพูดชวน  ผมเงียบมองไปทางพี่ฟ้าที่กำลังจ้องมาที่ผมกับพี่เซ็นเขม็ง
“ไปกับเซ็นก็ได้นะกัส พี่เองก็เริ่มเมื่อยแล้ว” พี่เกตุพูดบ่น
“เอ๋..ไหงงั้นล่ะฮะ” ผมขึ้นเสียงหลง  พี่เซ็นยิ้มมุมปากเล็กน้อยเหมือนเข้าทางตัวเองอย่างนั้น
“กัสไม่ไปกับคนแปลกหน้าหรอกนะครับ มันน่าเบื่อออก” ผมยักไหล่
“หึ..ไอ้บ้า” พี่เกตุหัวเราะ
“คนแปลกหน้างั้นเหรอ ปากนี่ดีจังเลยนะ” พี่เซ็นฉีกยิ้มให้แต่สำหรับผมมันเป็นยิ้มแสยะเสียมากกว่า 
“ผมขอยืมตัวน้องชายพี่ไปด้วยกันสักหน่อยจะได้ไหมละครับ” พี่เซ็นหันไปถามพี่ก้อง  พี่ก้องไม่ตอบแต่หันกลับมามองหน้าผม
“ไม่ต้องเลย กัสมากับพี่ก็กลับกับพี่สิ เดี๋ยวคุณพ่อก็ดุเอาหรอก” พี่ฟ้าพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังทำให้พี่เซ็นเงียบไป
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณฟ้า” พี่ก้องยิ้ม
“งั้นก็ไปสิ พี่ก็จะได้กลับบ้านแล้ว..ไม่ได้อยากได้อะไรอีก” พี่ก้องพูด
“งั้น งั้นกัสก็ไม่อยากได้อะไรแล้วเหมือนกัน” ผมรีบพูดอย่างต้องการหาทางออก
“ทำไม รังเกียจที่จะไปด้วยกันรึไง” พี่เซ็นว่าหน้านิ่ง
“ก็..ประมาณนั้นแหละมั้ง” ผมว่ากลับ
“กาส..” พี่ก้องปรามเสียงยานคาง  ผมหุบปากลง
“อยากได้อะไรอีกเยอะแยะไม่ใช่เหรอ งั้นก็ไปซะ..เดือนนี้พี่พาออกมาไมได้อีกทั้งเดือนเลยนะ” พี่ก้องพูดพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตมาให้
“ไม่..กัสจะให้พี่ก้องกับพี่เกตุไปด้วย” ผมเชิดหน้าหนีและไม่ยอมรับบัตรมา
“ค่าใช้จ่ายเดี๋ยวผมจัดการเองครับไม่ต้องห่วง แล้วจะพาไปส่งบ้านถึงที่เลย” พี่เซ็นพูดเองสรรพ 
“ห้ามดึกเกินล่ะ แล้วก็ไม่ต้องตามใจอะไรให้มากนัก..เคยตัว” พี่ก้องพูดบอกพี่เซ็น
“เอ๊ะ พี่ก้อง!” ผมหันไปว่าใส่อย่างไม่ชอบใจที่พี่ชายมาพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น
“เห็นฤทธิ์ไหมล่ะ” พี่ก้องว่าก่อนจะหันมาค้อนผมอีกทำให้ผมหน้างอกว่าเดิม
“งั้นผมไปแล้วนะครับคุณฟ้า ขอบคุณมากสำหรับวันนี้” พี่ก้องยกมือไหว้
“ยินดีเลยครับ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้” พี่ฟ้ารีบยกมือรับไหว้
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ” พี่เซ็นหันมาบอกผมพร้อมกับเข้ามาจับแขนผมไปด้วย
“แต่..กัส” ผมหันไปมองหน้าพี่ฟ้า  พี่ฟ้าจ้องพี่เซ็นเขม็งเหมือนต้องการห้ามปรามแต่มีเหรอครับที่พี่เซ็นจะกลัวเพราะพี่เขาไม่เคยคิดที่จะหันกลับไปสบตาพี่ฟ้าเลยสักนิดเดียว
“พี่เซ็น! ไอ้บ้า..ปล่อยกัสนะ” ผมโวยวายเมื่อถูกพี่เซ็นลากออกมาอย่างแรง  ทุกคนกลับยืนมองนิ่งเหมือนกำลังดูกายกรรมอะไรสักอย่างเหมือนกับพี่เกตุกับพี่ก้องไม่คิดว่านี่เป็นสิ่งผิดปกติ 
“เจ็บนะ” ผมว่า  เมื่อออกมาจากร้านผมก็พยายามสะบัดแขนออกแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกมาได้
“ก็พูดดีๆไม่มาเองล่ะ” พี่เซ็นย้อน
“กัสไม่ได้อยากมาด้วยนี่ พี่บังคับกัส” ผมขึ้นเสียงว่ากลับ
“งั้นเหรอ โทษที” พี่เซ็นย้อนด้วยสีหน้าคล้ายกับโมโห  ทำให้ผมต้องเหสายตาหนี
“เอ๊ะ” ผมตกใจเมื่อพี่เขาออกแรงลากผมให้เดินอีกครั้ง  ผมไม่พูดว่าอะไรอีกแต่พยายามที่จะแกะมือของพี่เซ็นออก  แต่ยิ่งผมออกแรงขัดขืนมากเท่าไหร่พี่เซ็นก็ยิ่งนิ่งและออกแรงบีบข้อมือผมแรงมากขึ้นเท่านั้น
“กัสเจ็บนะฮะ” ผมร้องบอกเพราะรู้สึกว่าเจ็บจนไม่สามารถทนได้แล้ว  พี่เซ็นหยุดก่อนจะหันมามองผม  ผมหน้าเสียเพราะเมื่อกี้แอบนึกไปไกลว่าพี่เซ็นจะบีบจนให้ข้อมือผมหักเลยรึเปล่า  อารมณ์ของพี่เขาเมื่อกี้ทำให้ผมคิดว่าพี่เขาอาจจะกล้าทำจริงๆ
“อยากได้อะไรล่ะ” พี่เซ็นเปลี่ยนเรื่องแต่ก็ปล่อยแรงที่บีบข้อมือผมออกด้วยเล็กน้อย  ผมเงียบ
“โอ๊ย!” ผมร้องเมื่อถูกพี่เซ็นบีบกลับอย่างเดิมอีกครั้ง ผมเงยหน้าขึ้นมองตาขวางใส่พี่เขา
“เจ็บนะ” ผมว่าเสียงดังทำให้คนแถวนั้นหันมามอง  พี่เซ็นไม่ตอบโต้แต่กลับจ้องผมเขม็ง
“อยากได้อะไรล่ะ” พี่เซ็นย้ำพูดคำเดิมด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“พี่เซ็นก็ไปกับแฟนพี่สิ มายุ่งอะไรกับกัสล่ะ” ผมว่าให้
“ใคร..แฟนฉัน” พี่เซ็นถาม
“ก็ ก็..พี่เชียร์อะไรนั่น” ผมตอบส่งๆไม่กล้าสบตาพี่เขามากนัก
“หึงรึไง” อีกฝ่ายว่า
“ใครหึง ก็แค่พูดความจริง” ผมย้อน  พี่เซ็นหันหน้าหนีเล็กน้อยและไม่พูดอะไรอีก
“ตกลงจะเอาอะไร จะได้พาไปถูก” อยู่ๆพี่เขาก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมา
“อยากจ่ายเงินนักใช่มะ” ผมเหลือบมองอย่างเจ้าเล่ห์บ้าง  พี่เซ็นแสยะยิ้มกลับให้
“ก็ลองดูสิ” พี่เขาพูดเสียงนิ่งเหมือนต้องการท้าทาย  เป็นน้ำเสียงที่ทำให้ผมรู้สึกกลัวแต่ตอนนี้ผมกำลังปกปิดอาการกลัวนั้นไว้  อย่างที่พี่ฟ้าว่า..ผมจะต้องคุมเกมให้อยู่ถ้าเลือกที่จะก้าวขาลงไปแกว่งมันเล่น
“ดี!” ผมกระแทกเสียงก่อนจะเดินนำออกมา  พี่เซ็นปล่อยมือออกจากข้อมือของผมแล้ว  ผมเดินตรงดิ่งไปที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังนำเข้าจากฝรั่งเศส  แน่นอนว่าไม่มีเสื้อผ้าตัวไหนในร้านนั้นที่จะราคาต่ำกว่าหมื่น  แต่ผมไม่เห็นจะต้องสนใจนี่นะครับ..มันไม่ใช่เงินของผมสักหน่อย
“ทั้งหมดสามหมื่นห้าพันบาทค่ะ” (^^)
“รวมทั้งหมดเลยนะคะ..สี่หมื่นหนึ่งพันห้าร้อยบาทค่ะ” (^v^)
“รับเรือนนี้เพิ่มไหมครับ ถ้ารับสองเรือนนี้ทางเราจะลดให้พิเศษอีกห้าเปอร์เซ็นต์เลยนะครับ” (>.<)
“ทั้งหมดหนึ่งแสนสองหมื่นบาทครับ” (^0^)

[เบบี้]

“เฮ้อ~” ผมถอนหายใจยาวอย่างต้องการประชดอีกฝ่ายที่เดินตามจ่ายเงินให้ผมยังไม่ได้หยุดเลย  ผมเข้าร้านนู้นออกร้านนี้  ลองเสื้อผ้าอย่างกับองค์หญิงก็ไม่ปาน ผมไม่เคยได้ทำตัวอย่างนี้บ่อยนักถ้าไม่ได้มากับคุณแม่ที่กระเป๋าค่อนข้างหนัก  ถึงจะมากับคุณแม่แต่อย่างไรผมก็ต้องขอท่านอยู่ดีว่าท่านจะอนุญาตให้ซื้อหรือเปล่า  แต่ครั้งนี้นั้นไม่ใช่  ผมเลือกได้ตามใจชอบแถมหยิบจ่ายอย่างไม่ต้องคิดหนักอะไร  นี่คงทำสถิติถล่มทลายเป็นแน่  ผมไม่รู้ว่าประมาณเงินที่พี่เซ็นได้จ่ายให้ผมนั้นเลขตรงตัวคือเท่าไหร่แล้ว  ที่รู้ๆน่าจะราวๆเกือบสามแสนบาทได้ละมังครับ
“มีความสุขจัง” ผมพูดลอยๆ  อีกฝ่ายแสยะปากมองผมด้วยสายตาเหมือนตัวโกงในละครอย่างนั้น  เราทะเลาะกันตลอดการซื้อของ  มันเป็นการต่อล้อต่อเถียงที่พี่เซ็นเองก็ไม่ยอมโอนอ่อนต่อผมในบางเรื่อง  ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราหยุดต่อปากต่อคำกันไป  คงเพราะต่างคนต่างเบื่อและเหนื่อยด้วย
“ไหนพี่เซ็นบอกว่าอยากช็อปปิ้งไม่ใช่เหรอฮะ ไหนล่ะของพี่อ่ะ” ผมยิ้มถามพร้อมกับหันไปเอียงคอใส่
“กางเกงใน” พี่เซ็นตอบหน้าตาย  ผมชะงักเล็กน้อย
“งั้น..งั้นก็ไปซื้อสิ” ผมพูดเสียงแข็ง  พยายามตอบกลับให้เป็นปกติ
“ดี งั้นไปเป็นเพื่อนลองหน่อย” พี่เซ็นยักคิ้ว
“กางเกงในบ้าร้านไหนเค้าจะให้พี่ลองล่ะ” ผมขึ้นเสียงด้วยรู้สึกเขินขึ้นมา
“ซื้อก่อน..แล้วค่อยลอง” อีกฝ่ายพูดหน้านิ่งจนผมนึกกลัวว่าพี่เซ็นจะทำอย่างนั้นจริงๆ
“ม..ไม่ไป” ผมท้วง
“หึ..ไม่ทันละ มานี่” พี่เซ็นไม่พูดเปล่าแต่กลับเข้ามากอดเอวผมไปรั้งไว้พร้อมกับออกแรงลากให้ผมเดินตามพี่เขาไปด้วย
“พี่เซ็นจะบ้ารึไงเล่า” ผมโวยวายเสียงดังและไม่คิดจะอายใครหน้าไหนแล้ว  พี่เขาทั้งฉุดกระชากลากดึงผมมาถึงร้านชุดชั้นในชายได้สำเร็จ
“ขอซื้อแล้วค่อยลองได้ไหมครับ” พี่เซ็นถามพนักงานขายด้วยสีหน้าจริงจัง  พนักงานขายหน้าเหวอไปเล็กน้อย  ผมส่ายหัวส่งสัญญาณให้พี่เขา
“ได้ครับ ถ้าคุณลูกค้าต้องการอย่างนั้น” พี่เขาตอบและยิ้มให้
“หึ..ไปลองสิ ไม่สิ..ขอเลือกก่อนแล้วกันครับ” พี่เซ็นยิ้มแสยะ
“เอ้ ไม่เอาฮะ” ผมดิ้นและผละออกมาจากตัวของพี่เซ็นได้สำเร็จ
“จะดีมากถ้าคุณจะช่วยผมจับไอ้เด็กผู้ชายหัวดื้อคนนี้ไว้ให้ผมหน่อย แน่นอนถ้าคุณไม่ทำ..ผมจะบอกให้อาพราวพรรณไล่คุณออก” พี่เซ็นพูด  ในทันทีนั้นเองพี่พนักงานขายก็เข้ามาจับตัวผมล็อกไว้อย่างกับสั่งได้
“พี่เซ็น เลวมาก!” ผมกระแทกเสียงว่า  พี่เซ็นหัวเราะร่าอย่างไม่สนใจอะไรและเดินไปเลือกกางเกงในมาหลายแบบจนผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงไปหมด  เพราะทุกตัวล้วนเป็นไซด์สำหรับผมทั้งนั้น
“ช่วยคิดเงินด้วย เพราะคุณผู้ชายคนนี้จะลอง” พี่เซ็นบอกพนักงานด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์  ผมได้แต่ก้มหน้างุดอายแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี..ให้ตาย!
“ได้ครับ แล้วทางคุณจะรับด้วยไหมครับ” พนักงานถาม
“รับครับ แต่จะให้น้องเค้าเลือกให้น่ะ คุณไปจัดการงานของคุณเถอะ” พี่เซ็นยิ้มบอกพนักงานก่อนจะหันมามองผม
“เอาล่ะ..เป็นหน้าที่ของนายแล้ว ว่าไง..เลือกให้หน่อยสิ” พี่เซ็นเดินเข้ามาใกล้  ผมก้าวถอยหลังหนี
“ลามก” ผมว่าแทบกระซิบ
“โอ้ ขอบคุณ..เหมือนโดนย้ำปมสมัยเด็กแฮะ” พี่เซ็นหัวเราะ
“อย่ามาใกล้ได้ไหมล่ะครับ” ผมดันตัวพี่เซ็นออกเบาๆแต่อยู่ๆพี่เซ็นก็เข้ามาโอบเอวผมเข้าไปประชิดตัวเองอย่างแรง  ผมได้แต่เบี่ยงหน้าหนี
“วันหลัง ก็อย่าปากดี...ให้มากนัก” พี่เซ็นกัดฟันพูด  มองหน้าผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์และดูสะใจที่ตัวเองเป็นฝ่ายชนะ  ผมเงียบ  ได้แต่หุบปากเข้าหากันอย่างไม่สามารถจะกล้าปากดีอะไรได้อีก  พี่เซ็นยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปล่อยแขนออกจากเอวผม  ไม่นานพนักงานก็เดินนำถุงกางเกงชั้นในมาให้ผม  เขาพี่ไม่ให้พี่เซ็นแต่เขากลับยื่นถุงให้ผมอ่ะครับ..น่าอายที่สุด (>..<)
“ขอบคุณมากครับ ห้องลองอยู่ทางด้านซ้ายมือเลยครับ” พี่เขาผายมือบอก
“บ้า..ใครจะไปลองกันเล่า!” ผมเหลืออดจึงกระแทกเสียงใส่หน้าทั้งสองคนก่อนจะเดินหนีออกมาเลย
หลังจากนั้นพี่เซ็นก็เดินตามผมออกมา  เราเถียงกันอยู่หลายเรื่องแต่สุดท้ายก็พากันเดินไปซื้อของต่อจนตกเย็น  พี่เซ็นไม่ได้พาผมไปส่งบ้านอย่างที่รับปากกับพี่ก้องไว้  แต่พี่เขาพาผมไปร้านอาหารจีนร้านหนึ่ง  เราทานอาหารกันที่นั่น  จนเกือบหนึ่งทุ่มก็มีสายโทรเข้าจากพี่ก้องทำให้พี่เซ็นต้องรีบพาผมกลับมาส่งที่บ้านในทันที
“................” ผมนั่งนิ่งเมื่อรถจอดถึงที่หน้าบ้าน  ปฏิเสธไม่ได้ว่าที่จริงวันนี้ผมค่อนข้างสนุก  เพียงแค่มีอะไรมาสะกิดนิดเดียวก็ทำให้ลืมเรื่องที่สมควรจะโกรธเคืองไปได้สนิท  และถึงแม้ว่าผมจะทำตัวไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ระหว่างที่อยู่กับพี่เซ็น  แต่ที่จริงแล้วผมก็อยากอยู่ให้นานกว่านี้..แต่มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่ดีละนะครับ
“ข..ขอบคุณ” ผมพูดบอก  หมายถึงของที่พี่เซ็นเสียเงินซื้อให้ผมทั้งหมด
“ไม่เป็นไร” พี่เซ็นตอบ  เราเงียบลงครู่หนึ่ง  พี่เซ็นเองก็ไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัว  ผมจึงหันไปมองพี่เขาเล็กน้อย
“ไว้วันหลังจะมารับไปใหม่แล้วกัน” พี่เซ็นพูด
“ใครบอกจะไปกับพี่ วันนี้เพราะโดนพี่บังคับต่างหากถึงยอมไปด้วยน่ะ” ผมย้อนทันที
“หึ..เหรอ ก็ดูสนุกดีไม่ใช่รึไง” พี่เซ็นแสยะยิ้มเหมือนอ่านผมออก
“ใครสนุก” ผมว่าเสียงแข็ง
“อยู่กับฉันมันไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยรึไง” พี่เซ็นพูด  ผมหันกลับไปมองพี่เขา
“ช่วยอย่าพูดอะไรเหมือนว่ากัสเป็นฝ่ายผิดอย่างนั้นเลยนะฮะ” ผมพูดเสียงเรียบ  พี่เซ็นพูดเหมือนกำลังจะทำให้ผมหลงตัวเองไปชั่วขณะอย่างนั้น
“งั้นต้องพูดยังไง” พี่เซ็นย้อน
“พี่เซ็นเป็นฝ่ายพูดเองไม่ใช่เหรอฮะว่าให้ลืมมันซะ” ผมอดที่จะว่าออกไปไม่ได้  พี่เซ็นจ้องผมหน้านิ่งเฉย
“ลืมมันซะ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ต้องคุยกันเลยนี่” พี่เซ็นตอกกลับ  ผมได้แต่ถอนหายใจที่พี่เขาทำเหมือนไม่มีอะไรได้อย่างปกติดีจนไม่น่าเชื่อ
“สำหรับกัสมันทำยากน่ะครับ” ผมพูดบอกเสียงเบา
“ขอโทษด้วยแล้วกัน” ผมพูด  เราต่างเงียบลงอีกครั้ง
“กัสเอง..ก็ยังทำปกติได้เลย ไม่ใช่รึไง” พี่เซ็นทิ้งลมหายใจเล็กน้อย
“หมายความว่าไงครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง  พี่เซ็นไม่ได้หันมามองหน้าผมอีก
“ต้องมีคนตั้งหลายคนรู้เรื่องของกัสกับพี่ ทุกคนก็รับไม่ได้..แล้วกัสควรจะทำตัวยังไงเหรอครับ เรียกร้องสิทธิ์ในตัวกัสงั้นเหรอฮะ กัสทำได้งั้นเหรอ” ผมย้อน  พยายามข่มน้ำเสียงของตัวเองเพื่อไม่ให้ร้องไห้ออกมาต่อหน้าคนคนนี้   พี่เซ็นหันกลับมามอง  ผมหลบสายตาคู่นั้นลง
“กัสน่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่คิดอะไรอยู่..รู้แค่ว่า พี่อยากลองนอนกับกัส..แค่นั้น” ผมอมยิ้มเล็กน้อยเพื่อไม่ให้หน้าของตัวเองดูแย่ไปมากกว่าที่ควร
“กัสก็ให้ลองแล้ว เราก็แค่ลอง พี่ก็พอใจว่าจะแค่ลองไม่ใช่รึไง” ผมพูดพร้อมกับยักไหล่ส่งๆกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น  แน่นอนว่า..ผมกำลังต้องการประชดประชันและที่ประชดประชันไปก็เพราะไม่อยากให้พี่เซ็นมาเห็นอกเห็นใจอะไรในตัวผมด้วย
“หึ..ต่างฝ่ายต่างก็ลองไม่ใช่รึไง” พี่เซ็นย้อน ผมชะงัก  หลับตาอย่างต้องการควบคุมอารมณ์ของตนเอง
“ใช่ครับ” ผมตอบเสียงสั่น
“ที่กัสลองน่ะ เพราะเป็นพี่..กัสถึงกล้าให้ลอง” ผมเงยหน้ายิ้มย้อนกลับไป ขนาดรู้ว่าคำพูดเฮงซวยจะต้องออกมาจากปากของผู้ชาย..เฮงซวยคนนี้  แต่มันก็อดสมเพชตัวเองไม่ได้เพราะผมเองก็คง..เฮงซวยไม่ต่างกัน
“เพราะกัสน่ะ อาจจะคิดตื้นไปหน่อย เพราะเป็นพี่..กัสเลยอยากทำตามความต้องการของตัวเอง” ผมพูดตาลอย  พี่เซ็นเงียบ
“จะบอกอะไรให้ไหมฮะพี่เซ็น” ผมพูดแกมหัวเราะ  แสยะหัวเราะให้กับเรื่องบ้าบอที่เกิดขึ้น
“กัสยอมรับว่ากัสอาจจะเคยรู้สึกกับพี่มากกว่าพี่..หรือเจ้านายกับลูกน้อง แต่ความรู้สึกนั้นมันหมดไปตั้งแต่ที่พี่ไม่เคยคิดที่จะเห็นมันแล้วล่ะ”
“กัสน่ะ ไม่เคยคิดจะเรียกร้องอะไร..กัสไม่รู้ว่าพี่จะรู้รึเปล่าว่ากัสคิดอะไรอยู่ แต่กัสน่ะ..ไม่ใช่คนใจง่ายที่นอนกับใครไปทั่วอย่างพี่หรอกนะฮะ” ผมหัวเราะให้
“ช่วยอย่าเอาตัวเองเป็นมาตรฐานวัดคนอื่นแบบนั้น เพราะที่พี่คิดว่าคนอื่นจะต้องเป็นแบบนู้นแบบนี้..มันก็เกิดจากอินเนทที่พี่คิดไปเองทั้งนั้นนะฮะ” ผมยิ้ม  และรู้สึกใจหายกับประโยคนี้ของตนเองที่คิดว่าน่าจะรุนแรงไปเสียหน่อย
“..แต่พี่เซ็นเองก็อย่าคิดหลงตัวเองไปล่ะ” ผมยังไม่หยุดพูดคล้ายกับว่าเมื่อได้พูดแล้วมันก็หยุดไม่ได้  ผมยักไหล่ให้  พี่เซ็นจ้องผมไม่วางตา  ผมคิดว่าพี่เขาคงกำลังต้องการอ่านความจริงในตัวผมอยู่แน่ๆ
“เพราะกัสน่ะ..ไม่ได้มีความรู้สึกแบบที่เคยรู้สึกกับพี่อย่างแต่ก่อนแล้ว เพราะอะไรรู้ไหมฮะ..เพราะกัสน่ะรู้ ว่าพี่..มันคนเฮงซวย แล้วช่วยอย่าทำตัวเฮงซวยไปมากกว่านี้ได้ไหมครับ การที่พี่มาทำแบบนี้..ก็ควรจะเห็นใจกัสบ้าง ขอให้เชื่อ..ว่าทุกการกระทำของกัสก็กำลังเห็นใจพี่อยู่ ถ้าพี่จะมาทำเป็นสงสารกัสละก็..รบกวนช่วยกลับไปสงสารตัวเองก่อนดีกว่าไหมฮะ” ผมยิ้มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่น้ำตากลับคลออย่างช่วยไม่ได้  ผมลงมาจากรถและบอกให้คนรับใช้นำของที่อยู่ท้ายรถของพี่เซ็นขึ้นมาเก็บบนห้องให้ผมด้วย  ผมก็เดินตรงขึ้นบ้านทันทีไม่ได้หันกลับไปมองคนในรถอีก 
ตอนนี้ผมกำลังยิ้มให้กับความเข้มแข็งที่ตนเองมีให้กับตัวเองอย่างเหลือล้น  ผมไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะพูดหักหน้าพี่เซ็นไปอย่างนั้นได้โดยที่ไม่ร้องไห้ออกมาต่อหน้าพี่เขา  แน่ล่ะ..ที่ผมพูดบอกพี่เขาไป  ผมโกหกหลายคำทีเดียว  แต่ก็อดสะใจอยู่ลึกๆไม่ได้ที่ผมสามารถเอาชนะใจตัวเองไม่ให้โอนอ่อนไปต่อความรักโลภที่ควรจะเป็น  ที่จริงผมไม่ทราบด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ผมได้ด่าไปนั้นจะทำให้พี่เซ็นเจ็บบ้างหรือเปล่า  ผมคิดว่ามันเป็นการด่าที่ดูไม่จริงใจเอาเสียเลย  ผมด่าพี่เขาเพียงเพราะส่วนหนึ่งผมต้องการปกป้องตนเองในส่วนที่ผมควรจะทำบ้างเพราะตลอดมาผมได้ทำตามในสิ่งที่ผมต้องการแล้ว  ในเมื่อพี่เขาบอกให้หยุด..ผมก็พร้อมหยุด  ผมเองก็มีขอบเขตของผมว่าจะเดินหน้าเท่าไหร่หรือถอยหลังเท่าไหร่  ผมไม่ใช่คนเข้มแข้งกล้าได้กล้าเสียพอที่จะระรานหักหน้าใคร  ส่วนที่ผมพยายามเข้มแข็งได้คือการบังคับให้หัวใจของตัวเองเข้มแข็งก็เท่านั้น  อย่างที่พี่ฟ้าบอกว่าผมควรจะเลิกนึกถึงความรู้สึกของพี่เขา  การที่ผมต่อว่าพี่เซ็นออกไปผมควรจะรู้สึกดีที่ผมไม่แคร์ในความรู้สึกของคนอื่นแล้ว  แต่เปล่าเลย..ทำไมตอนนี้ผมกลับรู้สึกแย่จัง

................>>>><<<<.................

[Noo_Patchy]

 

[aorpp]

แม่ยกตบเข่าดังฉาด กัสเอ๊ย มันต้องอย่างนี้ 
+1 

[poompoo]

กอดปลอบน้องกัส

เข้มแข็งไว้นะ   

[inspirer_bear]

ฮืออออ เศร้ากัสอีกแล้ววว

น้องกัสสู้ๆๆ เี่ี่ราต้องสู้ต่อไปนะค้าบบบ

คว้ากัสมากอดๆๆๆๆ 

[luvY]

สุดท้ายแล้วจะเป็นเช่นไร

[nn~~NN]

ประทับใจกับโหมดนี้ของกัสมากๆ
เข้มแข็งดีจัง สู้เค้าน้า

[mild-dy]

มาแว้ววววว
รอจ้า

[route rover]

น้องกัสเยี่ยมมากลูก 

ไม่เคยชอบเซนเลย ถึงแม้ว่าพาร์ทของกัสจะไม่มีพระเอกก็ไม่เป็นรัย

แต่ไม่ชอบเซนอย่างแรง 

[snack]

สงสารกัส...ไม่รู้บทสรุปคู่นี้มันจะจบลงตรงไหน

[Milk]

พูดดีแล้วหล่ะหนูกัส ขอไปปาดน้ำตาก่อนนะ

[sukie_moo]

กัสเก่งมากลูก

ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าเซนต้องการอะไรกันแน่  ได้กัส บอกกัสให้ลืม กัสก็ทำให้แล้วจะมาตอแยทำไม สับสนกับชีวิตหรือไงเซน

[greensnake]

แอบอึ้งเล็กน้อยกับกัสที่เป็นแบบนี้
บทจะแข็งก็ทำได้ดีไม่แพ้ใครเลยนี่นา
ทำเหมือนไม่แคร์ แต่ที่แท้ก็เจ็บไม่น้อย
ค่อยๆเรียนรู้กับมันไปนะกัส เวลาเยอะแยะ
ไม่นานสิ่งที่คอยสะกิดใจอยู่ก็จะจางไป
เอาเวลามาจีบพี่ซีให้พี่ก้องดีกว่าเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[A-J.seiya*]

อ่อยยยยย
สงสารกัสนะ พี่เซ็นน่ะ เฮ้อออ
อะไรยังไง
ต้องติดตามต่อไป แต่ชอบใจการตัดสินใจของกัสนะ
พูดจาดี (หัวเราะ)

[tagloveX-Mark]

โอ้วววววววววว กัสเอ๊ยยยยย เข้มแข็งเกิ๊นนนนนนน แต่ถามว่าดีกับตัวกัสเองมั๊ยก็ดีนะ เพราะได้ 2 อย่างเลย คือบอกความรู้สึกไปทางอ้อมและพูดเพื่อหยั่งเชิงอีกฝ่ายและปกป้องตัวเองไปในตัว แต่ถามว่า เจ็บไหม ปวดไหม ปวดมาก ปวดแทนกัส ที่แบบอีกฝ่ายก็ยังคงทำเป็นไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ไม่รู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย มันจี๊ดนะ อย่างที่บอก บอกให้ลืม แต่จะมาพัวพันทำมัยนักหนา ใครมันจะไปลืมได้ง่าย ๆ กับคนที่เรามีความรู้สึกดีมาก ๆ ด้วย พูดไม่คิดเลย ไม่คิดถึงใจของอีกฝ่ายเลย เฮ้อออออออ ทรมานจิต T_T

[must]

กัสพูดถูกใจเป็นที่สุด อยากกดไลค์ให้หนูกัสซักแปดล้านครั้ง
หวังอยู่ในใจลึกๆ ว่าหนูกัสจะเข้มแข็งได้แบบนี้ไปจนตลอดรอดฝั่ง
อันที่จริงแล้วอยากให้หนูกัสเลิกรักไอ้พี่เซ็นคนเฮงซวยนั่นไปซะที
เพราะถึงยังไงรักคนที่เขารักเรามันมีความสุขกว่าต้องทนเจ็บเป็นไหนๆ
แต่ก็อยู่ที่ว่ากัสจะสามารถตัดใจจากคนเฮงซวยมารักพี่หมีที่แสนอบอุ่นได้หรือเปล่า
อยากให้กัสรักคนดีๆ อย่างพี่หมีมากกว่า รักแบบคนรักน่ะนะ ไม่ใช่รักแบบพี่ชาย อิอิ

สารบัญ ~ Limited Lovers I, II & III ~

[Pam_ban]

อ่่าาาาารู้สึกว่าจะสะเทือนอารมณ์มาก ทำเอาน้ำตาคลอไปกับกัส ที่พยายามทำตัวเข้มแข็งขึ้นมาเพื่อคุมเกม
ทั้งรักทั้งเจ็บ      ถึงร้ายก็รัก ช่างเป็นคนที่หนักแน่นเหลือเกินน่านับถือน้องกัสมาก 

แต่จริงๆ แล้วมันเป็นจุดเปลี่ยนของกัสกะเซ็นรึเปล่าหว่า 

เซ็นคงเครียดมากน่าดู 

[gupalz]

รู้สึกสะใจยังไงไม่รู้
วันนี้กัสพูดได้โดนใจมากมายอ่ะ

[Ball]

กัสทำได้ดีแล้วลูก ถึงจะยังเจ็บอยู่
แต่เชื่อเถอะ สักวันมันจะหาย เริ่มต้นได้แบบนี้โอเคแล้ว
และบางครั้ง การที่เรารักเรายอมใครสักคน
มันไม่ได้แปลว่าเขาจะสามารถทำอะไรก็ได้กับเรานะ
เพราะรัก บางครั้งมันก็แค่รัก เขาได้ใจเราไป
ไม่ได้ชีวิตของเราซะหน่อย ดังนั้น น้องกัสสู้ๆนะลูก
อย่าให้ไอ้พี่เซ็นต์มันได้ใจ
ส่วน ไอ้พี่เซ็นต์ เอ็งต้องการอะไรไม่ทราบวะคะ
สับสนรึยังไง ถึงทำตัวแบบนี้...

อ่านตอนนี้แล้วหน่วงแทนกัสอะบี้
ตอนหน้าขอแบบทำร้ายไอ้พี่เซ็นต์ได้มั้ย หมั่นไส้อะ

ปล.คิดถึงเค้กกะพี่คิวจริงจัง อยากรู้ความคืบหน้าคู่นี้สุดๆ >.<
รอตอนต่อไปนะคะเบบี้

[StillLoveThem]

....พี่เซนต์อยู่ในลุคของพระเอกเลยแหละ เพราะพระเอกต้องเลวๆๆหน่อย พี่หมีดีเกินไป
....ตอนนี้ชอบกัสนะ ที่เข้มแข็ง และทำตัวอย่างที่พี่ฟ้าบอกเพื่อที่จะเป็นคนคุมเกมส์
....แต่มีความรู้สึกว่าพี่เซนต์เค้าก็ไม่ได้ฟันแล้วทิ้งอย่างที่เคยคิดนะหรืออย่างที่พี่เซนต์เค้าบอกว่า..ให้ลืมมันไป
....อ่านตอนนี้เหมือนเค้าแคร์และน่าจะเห็นความสำคัญของกัส หรืออาจจะแอบหลงรักกัส เข้าให้แล้วก็ได้
....บางทีคนที่ชอบหมาหยอกไก่กับคนอื่นไปทั่ว หยอกไปหยอกมาไปหยอกกับคนที่รู้ว่าเค้ารักตัวเองจริงเข้าให้
....มันอาจจะทำให้พี่เซนต์ฝังใจก็ได้ที่ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน บอกได้คำเดียวคู่นี้......ถึงพริกถึงขิง สนุก

[indy❣zaka]

ไม่ผิดนะ ที่คนเราจะสร้างเกราะมาไว้ป้องกันจิตใจของตัวเอง 
ถึงแม้จะเป็นแค่เกราะหลอกๆก็เถอะนะกัส