ดีคับ
ไม่ได้เจอกันหลายวันเลยนะ อิอิ
เพิ่งกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัดค้าบ
ไปเที่ยวบ้านพี่น่ารักมา แล้วก็เจอแฟนสุดหล่อของพี่น่ารักด้วยล่ะคับ
( คนที่รู้ว่าพี่น่ารักเป็นใคร คงแอบอิจฉาล่ะสิ 55555 )
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากๆอีกวันนึงคับ
เอฟพาแวะเที่ยว ขับรถเลาะริมทะเล จากระยอง ไปสายเก่าจนถึงชลบุรี
แวะกินอาหารที่ริมทะเลด้วยคับ อิอิ
นานๆไปทีก็ดีเหมือนกันนะค้าบ
แต่ก็อยากไปเที่ยวบ่อยๆมากกว่าน่ะ
ก็ชอบนี่คับ แฮะแฮะ
------------------------------------------------------------------------------
มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า.....
ตอนที่ 64
กลับมาถึงบ้าน
ผมกับลุงหวายก็ช่วยกันพยุงไอ้เอฟเข้าบ้าน
แล้วก็เลยขึ้นไปบนห้องนอน
พอลุงหวายกลับลงไปแล้ว
ผมก็ถอดเสื้อผ้ามันออก
แล้วเอาผ้าชุบนํ้ามาเช็ดเนื้อตัวให้เอฟ
ไม่ลืมเอายาแก้อักเสบให้กินด้วย
ตอนนี้มันหลับด้วยความเมา
แผลที่หัวมันคงไม่รู้สึกอะไร
แต่ถ้าตื่นคงจะปวดน่าดูเหมือนกัน
ผมใส่เสื้อผ้าให้เอฟเสร็จก็ห่มผ้าให้ ปล่อยให้นอนหลับไป
ส่วนผมก็เข้าไปอาบนํ้าเสร็จก็ออกมานอนข้างๆไอ้เอฟ
ไม่นานก็หลับ ด้วยความง่วงมากมาย
-------------------------------
----------------------
-------------
------
-
กี่โมงก็ไม่รู้ผมก็รู้สึกตัวตื่น
ไอ้เอฟกอดผมอยู่
ส่วนผมก็ซุกตัวอยู่ตรงอกของมัน
ผมได้ยินเสียงเอฟร้องครางด้วย
ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
เห็นเลือดไหลออกมาเป็นทาง
ผ้าที่ปิดแผลเปิดออก
สงสัยเอฟคงจะไปปัดโดนโดยไม่รู้ตัว
" เอฟ เอฟ "
ผมเรียกเบาๆ
" อื้อ "
" เป็นไงบ้าง เจ็บแผลเหรอคับ "
ผมถาม
อยากโกรธ แต่ก็โกรธไม่ลง
" อื้อ ปวดคร้าบ " เอฟบอกกัดฟันกรอด
" เดี๋ยวเบนดูแผลให้นะ ดูซิเลือดไหลอีกแล้ว "
ผมพูด แล้วพยุงตัวลุกขึ้น
แล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษมาเช็ดเลือดที่ไหลอยู่ออกไป
" อูย เจ็บจังเลย "
เอฟบอก
ผมเห็นแผลเปิดอีก เลือดยังคงไหลซึมออกมา
" เอฟรอเบนแป๊บน้า เดี๋ยวลงไปเอายากับผ้าปิดแผลข้างล่างก่อน "
ผมบอก แล้วลุกจากเตียงนอน
" ไม่ต้องหรอกคร้าบ แค่นี้เอง "
" จะบ้าเหรอ อยากให้เลือดมันไหลอยู่แบบนี้น่ะเหรอ รอเดี๋ยวนะ "
ผมพูด แล้วเดินลงไปข้างล่าง
พอหยิบกล่องอุปกรณ์ทำแผลได้ก็กลับขึ้นมา
แล้วลงมือทำแผลให้ไอ้เอฟ
แป๊บเดียวก็เสร็จเรียบร้อย
" ขอบคุณมากคร้าบที่รัก ถ้าเบนไม่ทำให้ เอฟคงแย่แน่เลยคร้าบ "
เอฟพูดเสียงอ้อนๆ มองผมตาปรือ
" อื้อ เดี๋ยวกินยาอีกชุดนึงนะ จะได้หายปวด นะคับ "
ผมบอก ยิ้มให้ไอ้เอฟ
" แต่เอฟไม่อยากกินยาแล้วน่ะ มันขม "
" ไม่กินเดี๋ยวก็ปวดแผลน่ะสิ แล้วก็มาร้องโอดโอยอีก "
ผมบอก
หมั่นไส้น่ะครับ
ตัวก็โตขนาดนี้ บอกไม่อยากกินยา เพราะมันขม
แล้วยังทำเสียงอ้อนๆอีกด้วย
" ก็มันไม่อยากกินยาจริงๆนี่ เปลี่ยนเป็นกินเบนแทนไม่ได้เหรอ "
ไอ้เอฟบอกผมเสียงเบาๆ
ทำตาปรอยๆด้วย
แปลกดีไอ้เอฟหัวไปกระแทกแล้วสมองถูกกระทบกระเทือนหรือเปล่าเนี่ย
ปกติจะไม่พูดอ้อนๆแบบนี้น่ะครับ
" นี่ เจ็บอย่างนี้ หลับก็จะหลับ แล้วยังจะพูดแบบนี้อีก เดี๋ยวเถอะน่า "
ผมบ่น
ก็มันน่ามั้ยล่ะครับ
" ก็เอฟรู้นี่ว่ากินเบนแล้วแผลจะต้องหายแน่ๆเลย "
เอฟบอก
แล้วดึงผมไปกอดแน่นๆ
" พอแล้วๆ นอนนะค้าบ ให้แผลหายก่อนสิ "
ผมบอก
เพราะรู้จักดีว่า เวลาไอ้เอฟงี่เง่าน่ะ มันจะดื้อมาก
ไม่ยอมจนกว่าผมจะยอมทำตามความต้องการของมัน
" ไม่อยากนอนแล้วนี่คร้าบ ขอน้าที่รัก "
" ให้หายก่อนเถอะ เบนกลัวเอฟจะปวดแผลน่ะ "
บอกมัน
ทั้งๆที่รู้ว่าเหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย
" ปวดแผลเอฟทนได้ แต่ตอนนี้เอฟปวดอย่างอื่นมากกว่า แล้วมันก็ทนไม่ได้ด้วยน่ะคร้าบ "
ไอ้เอฟบอกผม
ออดอ้อนอีกแล้ว เห็นก็อดสงสารไม่ได้อีก
" เอฟน่ะ งั้นก็ ก็ตามใจเอฟก็ได้ "
บอกไปหน้าก็แดง
ก็ไม่รู้นี่ว่าจะปฎิเสธยังไงดีน่ะครับ
ต้องใจอ่อนอีกจนได้
แฮะแฮะ
พอผมยอม เอฟก็ยิ้มแล้วก้มมาจูบผมทันที
แล้วต่อจากนั้น
เอฟก็ทำอย่างที่อยากทำกับผม
กว่าจะได้นอนอีกครั้ง พระอาทิตย์ก็ขึ้นแล้ว
-------------------------------------
----------------------------
------------------
----------
----
-
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เกือบจะเที่ยงแล้ว
เมื่อเกือบเช้าเอฟไม่รู้เป็นอะไรอารมณ์รุนแรงชะมัด
ทำเอาผมรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว
ผมหันไปมองไอ้คนที่ทำให้ผมนอนตื่นสายแล้วก็ปวดเมื่อยแบบนี้
เอฟยังคงหลับสนิทอยู่
ผมเอามือลองแตะหน้าผากดู
ตัวมันร้อน แต่ก็ไม่มากนัก
ผมดึงแขนที่โอบกอดผมออก อย่างเบามือ
แล้วรีบเข้าห้องนํ้าล้างทำความสะอาดร่างกายอย่างรวดเร็ว
กลับมาพร้อมผ้าชุบนํ้า
ผมเช็ดหน้าตารวมทั้งตัวด้วยอย่างเบามือ
เอฟหรี่ตามองผม
แล้วก็หลับลงไปอีก
ผมลงมาข้างล่าง
เจอแม่นั่งอยู่ก็เลยบอกแม่ว่าเอฟไม่สบาย
แม่ยิ้มให้ไม่พูดอะไร
แล้วผมก็เดินเข้าไปทำข้าวต้มหมู
ทำง่ายๆ ไม่ยุ่งยากอะไร
ไม่นานก็เสร็จ
ผมก็ยกขึ้นไปให้
เปิดประตูเข้าไป เห็นเอฟตื่นแล้วลุกขึ้นนั่งพิงหมอนมองผมอยู่
" อ้าว เป็นยังไงบ้างคับ ดีขึ้นแล้วเหรอ "
ผมถาม
" อื้อ ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว เมื่อคืนได้ยาดี "
เอฟบอกผม กวนตั้งแต่ตื่นเลยน่ะ
" แน่ะเพิ่งรู้เหรอว่ายาดีน่ะ "
" รู้สิ รู้มานานแล้วคร้าบบบที่รัก "
เอฟพูดแหย่ผม
" แล้วนี่หิวหรือยังคับ มากินข้าวต้มร้อนๆดีกว่านะ จะได้ดีขึ้น "
" ก็ดีคร้าบ เอฟกำลังหิวอยู่พอดีเลย "
" รอเดี๋ยวนะ "
ผมพูด
แล้วเลื่อนโต๊ะมาใกล้ๆเอาชามข้าวต้มวางไว้
" มานั่งตรงนี้สิ แล้วป้อนเอฟหน่อยสิคร้าบ "
เอฟบอกผมเสียงอ้อน
แล้วเลื่อนตัวนิดนึงเพื่อให้ผมนั่งได้
ผมก็นั่งข้างเอฟ
แล้วตักข้าวต้มขึ้นมาเป่า แล้วก็ป้อนเอฟ
ตักป้อนแบบนั้นจนข้าวเกือบหมดชาม
ผมก็หยิบยามาให้เอฟกิน
" กินเบนอีกไม่ได้เหรอ "
เอฟบอก
" นี่เดี๋ยวเถอะ พูดเล่นอยู่นั่นแหล่ะ "
" ใครว่าพูดเล่นล่ะ เอฟพูดจริงนะ "
" โอ๊ย ไม่เอาแล้ว กินยานี่แหล่ะ จะได้หายป่วย "
ผมบอก
" น่านะคร้าบ "
" ไม่เอา ไม่ยอมตามใจเอฟแล้ว ให้เอฟหายก่อนนะ "
ผมพูด
" น่า นิดเดียว " เอฟพูดตื้อผมอีก
" ไม่เอา เบนไม่ใจอ่อนแล้ว "
" น่า ไม่นานหรอกครับ " เอฟบอก
" ไม่นานก็ไม่เอา ไม่ใจอ่อนแล้วคับ "
ผมบอก
" 55555 คราวนี้ไม่หลงกลแล้วแฮะ เอฟแค่แกล้งเองคร้าบ "
เอฟหัวเราะแล้วบอกผม
" แน่ะ เดี๋ยวเถอะน่า "
ผมว่าเอฟ
" คร้าบ ไม่แกล้งแล้ว เอฟกินยาก็ได้ หายแล้วค่อยจัดการเบนแล้วกัน "
เอฟพูด
แล้วหยิบยาจากมือผมไปกิน
" ใครจะจัดการใคร เบนยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ เรื่องเมื่อคืนที่ไปเที่ยวน่ะ "
ผมพูด
" โห คร้าบๆ เอฟยอมแพ้แล้วคร้าบ 55555 "
หัวเราะใหญ่เลย
ดึงผมไปกอดด้วย
นี่ขนาดยังไม่หายป่วยนะนี่
ยังจะกระล่อนขนาดนี้
จับไม่ได้ไล่ไม่ทันจริงๆ
แต่จะว่าไป
แบบนี้ก็เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวอย่างหนึ่งของเอฟเหมือนกันนะ
กระล่อนนิดๆ ทะลึ่งหน่อยๆ แต่ก็ดูแลปกป้องผมได้น่ะครับ
ผมมองคนที่กอดผมอยู่
แล้วรู้สึกรักมากขึ้นกว่าเดิมอีก
คนที่กอดผมก็คงจะคิดเช่นเดียวกันกับผม
แค่เราสองคนเข้าใจกัน ให้อภัยกัน
แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้วครับ
^
^
^
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ขอบคุณทุกคนที่มาเม้นให้ ที่เข้ามาอ่าน แล้วก็คนที่เข้ามาใหม่ๆด้วยนะค้าบ
รักมากเลยก๊าบบบบ
จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: ...>>...มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า.....( เรื่องเล่า )... (อ่าน 1201843 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก