ดีคับ
วันนี้มีงานที่อาจารย์ให้ทำเยอะมาก
นั่งทำไปก็ปวดหัวไป
เอฟก็ถามว่าเหนื่อยมั้ย
แล้วก็ยกนมมาให้กิน บอกว่าเอฟเป็นห่วงเบน
เพียงแค่นี้ ที่ได้รู้ว่าเอฟคอยดูแล
ก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว
หายเหนื่อยเลยคับ
-----------------------------------------
มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า.....
ตอนที่ 66
" มานั่งกันซะเกือบมองไม่เห็นแน่ะค่ะ "
ยัยพิณยายผีเน่าพูด
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ยายผีนี่ก็เห็นน่ะครับ
" ครับ " เอฟพูด
" งั้นขอน้องพิณนั่งด้วยนะคะพี่เอฟ พอดีไม่มีเพื่อนน่ะค่ะ "
ยัยนี่พูดจบก็นั่งลงเลย
จะพูดทักทายผมสักนิดก็ยังไม่พูดเลย
ทั้งๆที่ผมก็นั่งอยู่ด้วย
แล้วที่ยายผีเน่านี่นั่งก็ทำให้ผมรู้สึกฉุนหนักเข้าไปอีก
อารมณ์ที่สดใสของผมหายวับไปในพริบตา
ก็ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะ เธอไม่นั่ง
แต่ดันเลื่อนเก้าอี้มานั่งติดกระแซะข้างไอ้เอฟน่ะครับ
คิดดูว่ามันน่าโมโหมั้ยล่ะ
นั่งก็ไม่นั่งเฉยๆ ทั้งกอดแขน ทั้งเอาหน้าอกดันๆถูๆตัวไอ้แฟนของผมด้วย
ไอ้บ้าแฟนผมก็งี่เง่า หรือชอบก็ไม่รู้
นั่งไม่กระดิกตัว ปล่อยให้ยัยผีสางนั่งเบียดนั่งถูอยู่แบบนั้น
ผมเห็นแล้วอยากลุกเดินหนี
นี่หรือผู้หญิงการศึกษาดี หน้าตาสวย
มันช่วยไม่ได้เลยครับ
ที่ผมจะรู้สึกแบบนั้น
ผมคิดว่าใครเห็นก็ต้องคิดเช่นเดียวกับผมแน่นอนครับ
น่าเกลียดชะมัดเลย
" พี่อิ่มแล้วเหรอคะ ไม่เห็นทานต่อเลย "
ยายบ้านี่ไม่เข้าใจหรือไงว่าเพราะอะไร
ที่ไม่กินต่อก็เพราะกินไม่ลงน่ะครับ
" พี่อิ่มแล้วครับ "
เอฟตอบ
ส่วนผมน่ะเหรอ เงียบครับ
ไม่อยากพูดอะไร กลัวว่าถ้าพูดแล้วจะเกิดไทยมุงน่ะครับ
ฮึ่ม ฮึ่ม
" โธ่พี่เอฟไม่น่ารีบอิ่มเลย น้องพิณว่าจะทานข้าวด้วยซะหน่อย "
" เหรอครับ "
เอฟพูด แต่มองหน้าผมนะครับ
คงรู้ว่าผมไม่พอใจน่ะ
" งั้นไม่เป็นไร ยังไม่กินก็ได้ " ยายผีเน่าพูดเองเออเอง
" ครับ "
เอฟก็พูดแค่นั้นแหล่ะ ดีนะที่เอฟก็รู้ว่าผมไม่พอใจ
แต่ยายผีนี่สิไม่รู้เรื่องอะไรบ้างเลย
หรือรู้แต่ก็ยังทำเป็นไม่รู้
" น้องพิณว่า เราลงไปเดินเที่ยวกันเถอะค่ะ พอดีน้องพิณไปเจอเสื้อตัวนึงสวยมากเลยค่ะ "
ไอ้เอฟมองหน้าผม
แล้วก็ไม่ได้ตอบรับยายผีเน่าด้วย
แต่เป็นผมนี่แหล่ะที่ตอบยายผีเน่านั่นเอง
" เอฟไม่ไปหรอก เชิญไปคนเดียวเถอะ เราจะไปกันสองคน "
ผมพูดโพล่งออกไปเลย
ไม่สนใจหรอกว่ายัยผีเน่านี่จะรู้สึกยังไง
แต่คำพูดแค่นี้ก็คงไม่รู้สึกหรอกครับ
เพราะผมรู้ว่ายายนี่หน้าหนาน่ะ ด้านด้วย
แล้วก็จริงอย่างที่ผมคิด
" พี่เอฟคะ ขอน้องพิณไปเดินเที่ยวด้วยคนนะคะ "
ยายพิณพูดแล้วมองผมด้วยหางตา
นี่ขนาดผมพูดออกไปตรงๆนะครับ
ยังไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย
" นี่ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอไง "
ผมอดพูดต่อไม่ได้
" ฟังรู้เรื่อง แต่กูอยากจะไป เอ๊ย น้องพิณอยากไปด้วยนี่ "
ยายผีเน่าหลุดพูดออกมา
ถ้าเอฟหูไม่ตึงก็ต้องได้ยินแหล่ะครับ
แต่เอฟก็คงได้ยินจริงๆ
ก็เห็นขมวดคิ้วแบบนั้นน่ะครับ
แล้วก็เห็นเอฟสั่นหัว ไม่ให้ผมพูดอะไรอีก
ตอนแรกผมก็อ้าปากจะพูดแล้ว
พอเห็นเอฟห้ามแบบนั้น
ผมก็เลยเงียบ
ไม่พูดว่าอะไรต่อ
แต่เพราะเห็นยายผีเน่าทำเบะหน้าใส่
ผมเลยตบะแตก
" นี่ ผมขอถามตรงๆเถอะ จะทำน่าเกลียดแบบนี้อีกนานมั้ย "
ผมถามตรงๆเลย อยากว่ามากกว่านี้ด้วย
แต่ติดที่ว่ามีคนนั่งกินข้าวอยู่แถวนี้ด้วย
เลยยั้งปากไม่ด่าหยาบคายออกไป
" คิดว่าตัวเองสวยน่ารัก ทำแบบนี้แล้วใครๆก็ไม่ว่างั้นเหรอ เป็นผู้หญิงอะไรน่ะ ไม่เคยเจอ "
ผมพูดต่อ ตามที่ใจอยากจะพูดน่ะครับ
" น่าเกลียดจริงๆ "
ผมต่ออีกนิด
ทนไม่ไหวน่ะครับ พอได้พูด ผมก็เบรคไม่อยู่
" ว๊าย ว๊าย พี่ พี่เอฟไอ้นี่มันด่าน้องพิณน่ะ "
ยายผีเน่าฟ้องไอ้เอฟ แล้วชี้หน้ามาที่ผม
" พี่คะ พี่ต้องช่วยน้องพิณด้วย ไม่งั้นน้องพิณไม่ยอมจริงๆนะคะ "
" เอ่อ พี่ "
เอฟมองผม คงกำลังคิดน่ะว่าจะทำอะไร
" พี่ค๊าา "
ยายผีเน่ากระตุกแขนไอ้เอฟให้จัดการผม
ผมก็มองดูเหมือนกันว่าไอ้เอฟจะทำยังไง
เอฟมองผมอีกครั้ง
แล้วหันกลับไปพูดกับยายผีเน่า
" ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้ว งั้นพี่ขอพูดอะไรตรงๆก็แล้วกัน "
เอฟบอกยายผีเน่า
" เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วนะ พี่ไม่ได้รู้สึกกับน้องพิณแบบนั้นอีกแล้วน่ะครับ "
" คะ "
ยายพิณทำหน้างง อ้าปากค้าง
คงไม่คิดว่าเอฟจะพูดอะไรแบบนี้ในตอนนี้น่ะครับ
เลยคงจะตั้งตัวไม่ทัน
" ตอนนี้พี่เจอคนที่พี่รักมากที่สุดแล้ว และก็คงจะไม่เลิกรักด้วย "
เอฟพูดกับยายผีเน่าช้าๆ แต่ชัดถ้อยชัดคำ
มองตาผมตลอดที่พูด
" แล้วพี่ก็รู้ว่าเค้าก็รักพี่มากที่สุดด้วย "
เอฟพูดแล้วหยุดนิดนึง
แล้วหันหน้ากลับไปจ้องหน้ายายพิณยายผีเน่า
" ถ้าน้องเข้าใจแล้ว ต่อไปก็อย่าได้มายุ่งอะไรกับพี่ แล้วกับคนที่พี่รักอีกนะครับ "
เอฟพูด
ผมได้ยินแล้วอยากจะร้องไห้
ผมไม่คิดว่าเอฟจะพูดกับยายพิณตรงๆแบบนี้
แล้วคำพูดที่พูดออกมา
มันเต็มตื้นในหัวใจ
นํ้าตาคลอตาเลยครับ
ถ้าอยู่บ้านผมคงร้องไห้ออกมาแล้วล่ะ
" พี่เอฟ "
" นะครับน้องพิณ เข้าใจพี่ด้วย "
เอฟบอก
ยายพิณนั่งนิ่งเลยครับ คงจะยังช็อคไม่หาย
" งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ พี่ต้องไปรับแม่แล้วล่ะครับ "
เอฟพูดจบ ก็แกะมือยายพิณที่จับแขนอยู่ออก
แล้วลุกขึ้นเดินมาที่ผม
ยื่นมือมาให้ผมจับ
ผมก็จับมือเอฟแล้วลุกขึ้นยืน
แล้วก็ออกเดินตามแรงจูงของเอฟ
โดยที่ผมไม่หันกลับมามองยายพิณเลยครับ
คิดๆไปก็อดสงสารยายผีเน่านี่เหมือนกันนะครับ
ก็ถ้าน้องเค้าทำตัวดีๆ นิสัยดี น่ารัก พูดจาเพราะๆ ผมก็คงไม่รู้สึกอะไร
แล้วใครๆก็คงจะชอบ แล้วคงจะชอบเยอะด้วย
แต่ในเมื่อน้องเค้าไม่ได้เป็นแบบนั้น
ทุกๆอย่างก็เลยเป็นแบบที่เห็นนี่แหล่ะครับ
เอฟจับมือผม จูงเดินไปด้วยกัน ไม่สนใจกับคนที่มอง
ผมบีบมือเบาๆ
เอฟก็บีบมือผมตอบ
ผมเดินไปยิ้มไป
เอฟก็ก้มหน้ามามองผม ยิ้มให้ผม
ต่างคนต่างยิ้มให้กัน
คิดว่าวันนั้น
ใครที่เดินผ่านอาจจะคิดว่าเราสองคนเป็นบ้าแน่ๆ
เดินไปยิ้มไปแบบนั้นน่ะครับ
555555
^
^
^
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ขอบคุณทุกคนคับ
ที่เรียกยายน้องพิณว่ายายผีเน่า เรียกแรงไปนิดอย่าว่ากันนะค้าบ
ก็อยากเรียกแบบนั้นน่ะคับ
แฮะแฮะ
เหนื่อยจัง ง่วงนอนด้วย ขอไปนอนก่อนนะค้าบ
บายค้าบ
ฝันดีน้าทุกคนเลย
จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: ...>>...มึงเป็นอะไรกับกูวะไอ้บ้า.....( เรื่องเล่า )... (อ่าน 1199770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก