หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )

[kyoya11]

เจเนียนเข้ามาได้แล้ว

[Satang_P]

เจมาแล้ว ตื่นเต้นๆ 

[TeuyHom]

กำลังสนุกเลยยย

รอตอนต่อไปนะจ้า  อิอิ

[The Smild]

แกต้องการอารายกันแน่นายเเจจจจจจจจจจ

[ปุยหมาม่วง]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก มันมาทำไม กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

พี่ตี๋อย่างฮา ตอนเดย์ตื่นมาก็ฮาค่ะ 555555

[nn~~NN]

เจ!!! 

[ชั่วกาล]

กรี๊ดดดดดด เจโผล่มาทำไม
สงสารน้องเดย์จังเลย แอร๊ๆๆๆๆๆๆ
น้องเดย์ต้องเข้มแข็งนะ

[som]

เรื่องนี้สนุกอยู่ในเนื้อเรื่องอยู่แล้วครับ  แต่สงสัยจังว่าพี่เดย์นี้สวยจริงหรือว่าสวยเล่นๆ 
เพราะพี่นักเขียนเบี่ยงประเด็นไปซ้ายมั่งขวามั่งชักมึน  แต่คิดว่าพี่เดย์ต้องสวย

[Rhythm]

รอพี่ต้น

เจ

[น้ำชา เย็นๆ]

เง้อออออออออออออออ

[pornvrin]

โผล่มาทำไมหละนั่น >.<

[sweetyYY]

กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!! หนูไม่เอาเจจ

[mutyamania]

ถึงเรื่องนี้จะเริ่มออกห่างจากฉบับเรื่องสั้นไปมาก....แต่สาบานด้วยเกียรติของลูกเสือ  ว่าทุกตัวละครจะได้รับผลจากสิ่งที่ตัวเองกระทำแน่นอนค่ะ....

ส่วนใครคู่กับหนูเดย์...แหะ ๆ ยังลุ้นได้นะ  เพราะในเรื่องสั้นก็ไม่ได้บอกว่าเดย์จะได้กับพี่ต้น  (มีแต่อัพตอนพิเศษ 2 ตอน)  ซึ่งทุกคนมีสิทธิ์เท่ากันนะยะ....แอร๊ย

ปล......เดย์ไม่สวยนะ  แต่ว่าตอนนี้ไม่น่าเกลียดเหมือนเมื่อก่อนแล้วเท่านั้น  ที่เห็นสวย ๆ นี่เมคอัพล้วน ๆ ฮาฮาฮา....

[ปุยหมาม่วง]

^
^
^

เรื่องพระเอก ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ยอมรับว่าอิเจเองก็เป็นพระเอกได้เหมือนกัน แนวว่าเริ่มมาร้ายๆหลังๆก็รักๆ แต่

มันเกลียดจนเกินที่จะให้มันอินเลิฟกับน้องเดย์ได้แล้วค่ะ เรื่องอื่นถ้าพระเอกเลวก่อนก็ชอบนะ เพราะอยากอ่านตอนที่มันเริ่มรักนายเอก แต่มันจะไม่ได้ถึงกับเกลียดพระเอก แค่เคือง แต่กับเรื่องนี้อิเจคือ เกลียดมันไปแล้ว อร๊างง!!

เป็นพี่ตี๋ก็ได้นะคะ น่ารักดี พี่ตี๋ชอบเดย์น่าจะมีเรื่องให้เป็นสีสันดี(เริ่มเอนเอียง กร๊ากๆ)

แต่ๆๆ มันก็ฝังใจกับพี่ต้นไปแล้วน่ะค่ะ พี่ต้นเป็นคนดี การแสดงออกก็ดี(ต่างกับพี่ตี๋ที่เป็นคนดีเหมือนกันแต่แสดงออกแบบบ้าๆบอๆรั่วๆไม่เต็มเต็ง ฮา)

คนละแบบ ^^

[KanomPhing]

ไม่เอาเจๆๆ

เอาพี่ต้นนนน

 

[nightsza]

ไม่เอาเจอ่ะๆๆๆๆๆ

จะเอาพี่ต้นๆๆๆๆๆๆ

[kyoya11]

เลือกพระเอกไม่ถูกเลยอ่ะ มันคนละแนวกันเลยนะนั่น อย่างเก็บเธอไว้ทั้งสองคน~

[goodiiz99]

ห้ามลบ หรือ ห้ามรีไรท์ จนกว่าจะแต่งเรื่องนี้จนจบ มันค้างรุ้ไม๊ แต่งต่อโดยไว นักอ่านผู้น่ารักน้อยๆนี้รออ่านยุ ถ้าจะรีไรท์รอแต่งเรื่องนี้ไห้จบ ลงไห้จบ ยิ่งเลว ยิ่งชั่ว นักอ่านยิ่งชอบ เชื่อสิ <อย่างเราเปนต้น ขอเยอะๆเลย~>

[ปุยหมาม่วง]

  มายางๆๆ

[sweetyYY]

มารออออออออ ~  ค้างอ่ะ ฮือออ

[goodiiz99]

รอยุนะค้าบบบบบบบบบ

[miwmiwjung]

ไม่เอานานเจ   น่ะ  พี่ต้นนะแหละดีแล้ว

ส่วนนังพีท  เอามาเลย  จะจัดการซะให้เข็ดเอาให้ลุกไม่ขึ้นซักห้าวัน

[anuruk97]

  มานอนรอ...............................ด้วยอีกคน....เค้ายังเชียเจอยู่อ่ะอย่าว่าเค้านะ.....หรือจะเป็น 3pดี555+

[mutyamania]

เอาของเก่ามามิกซ์.....สองเปอร์เซ็นต์ค่ะ

ห้าจุดสาม......รังควาน







บางครั้ง  การได้เป็นเจ้าของครอบครองในสิ่งซึ่งเคยวาดฝันเอาไว้  มันก็ไม่ได้สวยงามราบรื่นอย่างที่คิดเอาไว้เสมอไป


ชายหนุ่มได้ประจักษ์กับสองตาแล้วว่าแฟนของตนนั้นเป็นคนอารมณ์ร้ายและเอาแต่ใจแค่ไหน  โดยเฉพาะช่วงหลังมานี่ไม่ว่าเขาจะทำอะไร  มันก็ดูขัดหูขัดตาอีกฝ่ายไปเสียหมด  ไม่มีอีกแล้ว...เด็กน้อยผู้ซุกซนเจ้าเล่ห์  แต่ว่าเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดเย้ายวน  จะมีก็แต่คนน่ารักที่อารมณ์แปรปรวนอยู่ตลอด  และทำราวกับว่ามีเรื่องอะไรปิดบังซ่อนเอาไว้


“เจ  เอาไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันได้มั้ย  เรารำคาญ!!! เราอยากจะมีเวลาเป็นส่วนตัว  พบปะพูดคุยกับเพื่อนเราบ้างไม่ได้เลยรึยังไง  เออ!!!  แค่นี้นะ  แล้วเจอกัน”


เสียงตวาดที่ลอดออกมาจากปลายสายของคนรัก  ทำให้หัวใจของผู้ชายคนหนึ่งเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก....























ซะเมื่อไหร่กันเล่า!!!!

“เฮอะ.....น่าเบื่อชะมัด  คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงหรือไงกันครับ”

เจกดปิดโทรศัพท์พร้อมกับโยนลงบนเตียง  ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างมีแผนการ....แผนการที่ชั่วร้ายเสียด้วยสิ

“หาอะไรทำแก้เซ็งดีกว่า”



ไม่ว่าอย่างไร.....ชายหนุ่มไม่อาจสลัดภาพซอกคอขาว ๆ กับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของคน ๆ นั้นได้  ข้อมือเล็กที่ดูเปราะบางจนน่ากลัวว่าจะหักคาอุ้งมือของเขา....


“อีตุ๊ด.....มึงกับกูคงต้องทนทวนความหลังกันหน่อยแล้วล่ะ”
.
.
.
.
.
.
“แกมาทำบ้าอะไร”


หลังจากที่กระชากตัวแขกไม่ได้รับเชิญออกมาจากงานเลี้ยงน้ำชาของบรรดาคุณยายได้แล้ว  เดย์ก็กระซิบถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่เจือโทสะ  ยิ่งคำตอบที่ได้รับคือการยกยิ้มยั่วเย้า....ยิ่งทำให้ร่างโปร่งนั้นโกรธแทบบ้า

“ทำแบบนี้ต้องการอะไร....แกต้องการอะไรจากชั้นอีก  อีตุ๊ดคนนี้ไม่มีอะไรให้แกเอาไปได้หรอกนะ  ไอ้สารเลว”
“นี่มึงพูดกับแฟนเก่าแบบนี้เหรออีตุ๊ด....ไม่ได้ยินเหรอ....ว่าพวกคุณยายของมึงเค้าชอบกู....หืม?”
“ถ้าแตะต้องคนที่ชั้นรักแม้แต่ปลายเล็บล่ะก็นะ....”

ชายหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาข่มขู่  ความเลือดร้อนที่มีอยู่ทำให้ร่างผอมของเดย์ถูกจับเหวี่ยงกระแทกกับผนัง  ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมา  แต่ทว่าแววตาของเดย์ยังคงแข็งกร้าวอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“กูคงจะเหี้ยมากสินะ....ในสายตาของมึงน่ะ  ลืมไปแล้วเหรอว่าไอ้เหี้ยคนนี้เคยช่วยมึงออกมาจากดงตีนของกลุ่มไอ้เหี้ยรักษ์  ลืมไปแล้วเหรอว่าไอ้เหี้ยคนนี้น่ะ....มึงเคยรักมันขนาดไหน”

ใบหน้าคมเคลื่อนเข้าไปใกล้....เดย์เบี่ยงหน้าหลบอย่างรังเกียจ  คอเสื้อของร่างโปร่งจึงถูกดึงกระชากให้หันกลับมาเผชิญหน้าอีกครั้ง

“กูอยากได้ของ ๆ กูคืน.....มึงจำคำนี้เอาไว้ก็แล้วกัน....มึงต้องเป็นของกู”
“หึ....ฝันไปเถอะเจ.....ชั้นไม่มีทางปล่อยให้คนอย่างแกทำร้ายชั้นอีกเป็นครั้งที่สองหรอกนะ  แล้วแกก็คอยดูแล้วกัน  ว่าอีหมาขี้เรื้อนตัวนี้เวลามันถูกต้อน  มันทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเอง...ปกป้องคนที่มันรัก”


คางเรียวถูกมือแกร่งบีบจนหน้าบูดเบี้ยว  แก้มขาวถูกริมฝีปากของชายหนุ่มประทับจูบ  เดย์ชกกลับทันทีที่เบ้าตาข้างขวาของชายหนุ่มด้วยมือข้างที่ถนัด...ทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ


เจไม่โต้ตอบ....แต่กลับหัวเราะอย่างสะใจ
“ชั้นจะบอกยายว่าแกนี่แหละคือคนที่ทำร้ายชั้น”
“เชิญ.....เพราะกูคงไม่มาที่นี่อีก....”
“ก็ดี”
“แต่มึงต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายไปหากูอีตุ๊ด”
.
.
.
.
.
.
“ไอ้สารเลว....แม่ฉวี....ฉันล่ะเสียดายขนมนมเนยที่เธอเอามาเลี้ยงไอ้หนุ่มคนนั้นแทนจริง ๆ  นี่ถ้าฉันรู้ว่ามันเป็นทำร้ายหลานฉันล่ะก็นะ....ฉันจะให้ผู้พันปรมินทร์(กิ๊กคนล่าสุด)  ปู่ของหนูตี๋สั่งคนไปเก็บมันเสียให้รู้แล้วรู้รอด”

เลดี้แอลเป็นคนแรกที่กรีดร้องลั่นอย่างไม่เกรงกลัวว่ากล่องเสียงจะอักเสบ  เมื่อหลานรักเล่าให้ฟังถึงวีรกรรมของชายหนุ่มหน้าหล่อร้ายเหลือ  คนที่เธอเพิ่งจะพร่ำชมอย่างไม่ขาดปากว่าสมาร์ทอย่างนั้น....สุภาพบุรุษอย่างนี้

“อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยจ้ะแม่ลัดดา...ฉันว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า  ก็ให้เจ้าเดย์มันติดรถหนูตี๋ของหล่อนไปเรียนด้วยสิ”  คุณยายวันเพ็ญ  อดีตครูสาวนักพัฒนา  ที่ตอนนี้ผันตัวมาเป็นคุณยายผู้ใจดีรับหน้าที่สอนการบ้านให้เด็ก ๆ ในละแวกบ้านเสนอแนะขึ้น  คุณยายที่เหลือพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“อย่างน้อย ๆ ก็จะได้มีผู้ชายปกป้องคุ้มครองระหว่างทางไปกลับ  ส่วนแม่ฉวี  หล่อนก็ล็อคห้องหับให้แน่นหนานะจ๊ะ  อย่าเที่ยวได้เปิดรับใครส่งเดช  ประเดี๋ยวฉันจะสั่งให้เจ้าของตึกนี้ติดกล้องวงจรปิด...”


เอาเข้าไป....ไปกันใหญ่แล้ว....แล้วไอ้พี่ตี๋น่ะรึจะปกป้องดูแลกะเทยถึก ๆ อย่างชั้นได้น่ะ....เอาแค่ส่วนสูงก็ไม่รอดแล้วไอ้เตี้ยเอ๊ย.....

เดย์มองคุณยายทั้งสี่สลับไปมา....ทุกคนไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย  แต่กลับถกกันว่าจะทำอย่างไรดี  เพื่อที่หลานรักจะได้ปลอดภัยจากคนชั่วร้าย.....





“ถ้ามันทำร้ายเดย์.....เดย์จะเล่นงานมันกลับคืนเป็นสองเท่า”

น้ำเสียงเฉียบขาด  กับท่าทีที่แน่วแน่  ทำเอาสรรพเสียงจ้อกแจ้กในห้องเช่าเงียบสงบลงพร้อมกัน

“เดย์จะดูแลตัวเอง....แล้วก็ดูแลพวกยายด้วย....เดย์ไม่ยอมให้มันทำร้ายเดย์อีกแล้ว....ต่อให้มือของเดย์ต้องเปื้อนเลือด....”

ทั้งสี่ดรุณีอึ้งจนตาค้าง....




และเงียบกันไปอึดใจหนึ่ง.....




จนกระทั่งเลดี้แอลโพล่งขึ้นมานั่นแหละ......



“สมัยสาว ๆ ฉันเคยเดทกับผู้ชายคนหนึ่ง....เขาเป็นนักฆ่ารับจ้างจ้ะ  เขาเพิ่งพ้นโทษออกมาได้สองเดือนแล้ว....ฉันจะลองไปปรึกษาเขาดูก็แล้วกัน  ว่าจะจัดการกับศพคนตายยังไงให้แนบเนียน....และสามารถทำเองได้ง่าย ๆ ที่บ้าน....”



แล้วเสียงสนทนาแลกเปลี่ยนกันก็ดังขึ้นอีกครั้ง....คุณยายสุดเปรี้ยว(แท้ ๆ)ของเดย์น้อยเสนอให้ลองใช้ชุดมีดเอนกประสงค์ที่ตัดได้แม้แต่เนื้อติดกระดูก
.
.
.
.
.
“เอ้า.....ขอเสียงปรบมือให้นักร้องสาวคนใหม่ของเรากันหน่อยสิฟะไอ้พวกกร๊วก!!!!!!!!”




หนุ่มตาตี่ร่างเล็กกระโดดโลดเต้นไปรอบห้องซ้อม  พร้อม ๆ กับเป่าปากเรียกเสียงเชียร์จากเพื่อนร่วมวงที่เอาแต่ยืนเงียบกริบ

“อีตุ๊ดนี่อ่ะนะ....มึงแน่ใจแล้วเรอะ.....ไอ้ต้น....ไอ้ตี๋.....”
“ทำไมไม่เอาน้องแคทวะ....สวย ๆ เอ๊กซ์ ๆ อ่ะมึง....มายืนลูบ ๆ คลำ ๆ เป็นจุดขายของวงนะเฮ้ย”
“แล้วมึงอ่ะร้องเพลงได้จริง ๆ เรอะ....ร้องแนวไหนได้มั่งล่ะ.....ลูกกรุ่งเรอะ?....สุทราภรณ์เรอะ?.....นี่วงอินดี้ร๊อคนะสาดดดดด  กูจะบ้าตายกับพวกมึงสิเอ้า”
มือกีต้าร์....มือกลอง....และคีย์บอร์ด  ต่างก็โวยลั่น  ต้นหันไปมองหน้าเด็กหนุ่มรุ่นน้องอย่างหวั่น ๆ ซึ่งก็พบเข้ากับสายตาเคียดแค้นที่จ้องตอบไปยังไอ้หนุ่มปากเสียทั้งสามนาย....จ้องเสียจนพวกมันเริ่มเงียบปาก....และยืนสงบนิ่ง

“เฮ้ยมึง....เสียงน้องเค้าเมพมาก ๆ....เดี๋ยวกูจะให้น้องเค้าโชว์ของ  แต่ก่อนอื่นนะจ๊ะเดย์น้อย  เฮียตี๋คนนี้ขอมอบเพลงนี้ให้หนูจร่ะ!!!!  ดนตรี.....ประจำที่สิวะ”


อารมณ์ ณ บัดนี้หัวใจชักคัน.....ละลันหลั่นล้า.....เล่นสวยเข้าตาซะจนจับใจ โว้โอ
เธอเนียนมากไปมั้ง จะปล่อยไปฟรีๆได้ไง
สวยใจละลาย สวยใจละลาย ละลาย…

จะซ้ายทีขวาที มุมเงยมุมช้อนมันวอนให้เผลอตัว
จะเฉยอยู่ก็กลัว เดี๋ยวใครมาซิวไปซะ

แจ่มจะแดมแจ่ม…wow
ณ บัด now นั้นโดนใจ
เล่นสวยไม่ยอมฟังใคร
มีปุ่มกดlike ไหมเธอ นี่ก็ดึกแล้วหนอ
อยากขอเป็นเพื่อนไม่ว่ายังไงจะไม่ยอมลาเลือน
ให้กลับบ้านเป็นเพื่อน…เอาไหม


“เอามั้ยจ๊ะหนูจ๋า....ล่ำ ๆ อย่างไอ้ต้นนี่ชอบไหม....พี่ตี๋ขายให้ถูก ๆ ทีนี้แหละคู่แข่งของพี่ตี๋ก็ลดลงไปหนึ่ง....ฮา”

พ่อสื่อหน้าตี๋ทำหน้าที่ทุกครั้งที่มีจังหวะ  เล่นเอาเพื่อนรักยืนเก้ ๆ กัง ๆ ด้วยความเคอะเขิน....ก็ไม่เคยจีบตุ๊ดนี่นะ  ปกติมีแต่ตุ๊ดตามกรี๊ดกันตลอด....ชายหนุ่มหันมาสบตากับกะเทยสาวรุ่นน้อง  เดย์ส่งยิ้มหวานมาให้(แม้ว่าคุณเธอในวันนี้จะไม่ได้แต่งหน้าเฉี่ยวเหมือนทุกครั้งก็ตามที)  รอยยิ้มบนใบหน้าปราศจากเครื่องสำอางดูเอ๋อ ๆ จิต ๆ....แต่ก็ทำเอาพ่อหนุ่มล่ำหน้าแดงจัดด้วยความเขิน



เจ้าเด็กโรคจิต...ถึงยิ้มของแกจะดูโรคจิต....ถึงบุคลิกแกจะดูเพี้ยนกระจาย....แต่พี่ก็ชอบแกไปแล้วว่ะ 

“โว้วววววว.....หวาน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กันพอแล้วคร๊าบบบบ  นี่พวกมึง   ไอ้เด็กนี่น่ะ  ว่าที่ภรรยาหัวหน้าวงนะเฟ้ย  รีบ ๆ เข้าไปประจบเข้าล่ะ....เอ้าหนูจ๋า  ขึ้นมาเทสต์เสียงจ้ะ”

ตี๋น้อยกวักมือเรียกอีหนูประจำวงให้มายืนแทนที่ตัวเอง  เนื้อเพลงที่เตรียมไว้ถูกส่งให้กับมือแม่เสือสาว  ผู้ซึ่งเคยฝากร่องรอยหน้าแข้งเอาไว้ที่สีข้างเมื่อหลายวันก่อน

“เพลงพี่ช่า....วงพี่เอามาโค้ฟแบบร๊อคส์....แต่พวกพี่ไม่กล้าร้องเองว่า...เดี๋ยวมันจะเสียอิมเมจ  เลยต้องหานักร้องผู้หญิงมาร้องไง....เอาเซ็กส์เลยนะเว้ย  ทำได้ไหม....แบบเรียบร้อยไม่เอานะ”
“แล้วหนูจะรอดมั้ยไอ้พี่ตี๊”
“เฮ้ย....กะเทยกับความเอ๊กซ์ซ่าห์....มันมาคู่กันน่ะเฮ้ย.....เอา ๆ ๆ ๆ ร้องเลย...เอาให้พวกพี่เกิดอารมณ์น่ะทำได้ไหม”



เดย์รวบรวมสมาธิ......จิตใจไม่ได้อยู่ที่เนื้อเพลง  แต่กลับนึกไปถึงสาวซ่าส์ดาวค้างฟ้าอย่างเลดี้แอล  มันน่าให้เจ้าหล่อนมาวาดลวดลายจริง ๆ พับผ่าสิ!!!

มือขาว ๆ และค่อนข้างใหญ่(ก็เธอเป็นผู้ชาย)  ลูบไล้เรียวขาของตน  เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าทำเอาสติกระเจิง  แต่เธอต้องทำมันให้ได้  เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คนที่สบประมาทได้เห็นกับตา



ลองเก็บตัวเงียบ เหนื่อยมามาก ลองอยู่เงียบๆ อยู่ดูบ้าง
ไม่สนใจผู้ใด ไม่ต้องการข้องเกี่ยว ไม่ออกไปเที่ยว เบื่อคนมาก
พอเจอะเธอเข้า ก็ทำยาก ทั้งที่เคยตั้งใจ พักหัวใจช่วงหนึ่ง......


“ซี๊ดดดดดไอ้ต้น.....เสียงเด็กมึงอย่างเอ๊กส์”

คนตัวโตไม่ตอบ....เพราะเอาแต่มองจ้องน้องจนตาค้าง....วันนี้แกหัวฟูได้อีก....หน้าโล้นได้อีก.....แต่งตัวก็มิดชิดได้อีก.....แต่ออร่าความเซ็กส์ซี่มันมาจากไหนของมันวะ


ช่วยไม่ได้ช่วยไม่ได้อีกแล้วใจ ก็เธอดึงดูดขนานนี้
ยิ่งได้ไกล้เธอคนดี ยิ่งมีใจให้เธอมากทุกวัน....



น้ำเสียงโทนแหลมสูงที่กระซิบกระเส่า  ช่างปลุกอารมณ์หนุ่มกลัดมันให้กระเจิง....พลังความเซ็กส์ซี่มันมาจากตรงนี้นี่เอง....จากพรสวรรค์ที่พระเจ้าประทานมาให้  มอบให้แก่ลูกเป็ดขี้ริ้วตัวนี้  ริมฝีปากสีอ่อนซีดแนบชิดกับไมค์  ท่าเต้นที่ค่อย ๆ เปลี่ยนจากแข็งทื่อ  ดูเก้งก้าง  เริ่มเข้ากับจังหวะดนตรีมากขึ้น  เส้นผมฟูฟ่องฟุ้งกระจายไปในอากาศ  ราวกับแมวป่าที่กำลังบ้าคลั่ง



รักเธอแล้วใจก็มีเสียงเพลง ให้ใจครื้นเครงบรรเลงล่องไป
ปลุกฉันขึ้นมาใหม่ หัวใจเต้นแรงเหมือนเก่า

เหมือนใจเต้นรำอยู่กลางแสงไฟ ไม่มัวมืดมน ให้ฟลอร์ของเรา
จากนี้แค่มีเรา ทุกคืนไม่เคยเงียบเหงา มีเธอเป็นเสียงเพลงในใจ....

การแสดงจบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของหนุ่มร่างหนาหัวหน้าวง....ต้นฉีกยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ  ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนรักที่ยืนทำตาปิ๊ง ๆ อยู่ข้าง ๆ

“ตี๋....กูว่ากูไล่ไอ้นักร้องนำออกจากวงแล้วเอาน้องมาร้องแทนดีมั้ยวะ”
“ดีสิ.......น้องแม่ง......เฮ้ย.....ไอ้เชี่ย  นักร้องนำมันกูหนิ.....สัดต้น.....อย่าไล่เค้าน๊า.....เลี้ยงตี๋น้อยเอาไว้ดูเล่นต่อไปเถอะน๊า”

พ่อคนตาตี่ปรี่เข้าไปกอดแข้งกอดขาอย่างประจบ  ทุกคนในห้องซ้อมหัวเราะอย่างขบขัน  บรรยากาศตึงเครียดค่อย ๆ ผ่อนคลายลง  สมาชิกอีกสามคนเดินมาตบไหล่และโอบกอดสมาชิกคนใหม่  พวกเขายอมรับเดย์แล้ว....เดย์คือคนที่มีความสามารถ....ความสามารถที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ความอัปลักษณ์


แต่ว่าตอนนี้เดย์เริ่มจะสวยแล้วนี่นะ.....เมื่อสิ่งที่เป็นเปลือกเริ่มดูดีขึ้น....ความสวยงามที่แท้จริงจึงเริ่มฉายออกมาให้ผู้คนได้ประจักษ์....


ทั้งสองสิ่งเมื่อรวมกันแล้วจึงมีแต่แง่บวก....ชีวิตของคนขี้แพ้ดีวันดีคืน....


จริงอยู่ที่เราไม่ควรเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่เป็นเรา...


แต่ในเมื่อสิ่งที่เราเป็นมันทำให้เรามีแต่ความทุกข์....เราเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งที่ดีขึ้นที่จะตามมาในอนาคตไม่ดีกว่าหรือ....








ไม่ใช่เพื่อใคร....แต่เพื่อตัวเราเองนั่นแหละ
.
.
.
.
.
.
.
ประตูห้องซ้อมที่เปิดแง้ม  ถูกมือเล็กผลักปิดลงอย่างแผ่วเบา  มืออีกข้างกำแน่น  เกร็งจนเจ็บ.....ร่างเล็กยืนตัวสั่นด้วยโทสะที่คุกรุ่น...


แก.....


อีตุ๊ดน่าสมเพช.....


“หึหึหึ  ไม่เลวนี่....แกเริ่มจะเข้าพวกแล้วสินะเดย์....ชั้นเกือบจะยอมรับแล้วเชียว....ว่าแกเป็นคู่แข่งของชั้น”


ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม....ยิ้มอย่างชั่วร้าย

“แต่พอดีว่าคนอย่างกู....เสี้ยนหนามที่เพิ่งจะงอก  กูก็ต้องรีบกำจัด....กำจัดก่อนที่มันจะงอกขึ้นมาทิ่มแทงกู.....กูไม่ยอมแพ้.....กูไม่เคยแพ้”



เกลียด....



เกลียดที่เห็นคนที่เคยเหยียบย่ำกำลังไล่ตามมาติด ๆ




เกลียดจนอยากจะกำจัด....








เหมือนที่เคยทำกับผู้หญิงคนนั้น.....ผู้หญิงของพ่อ!!!!



(โปรดติดตามตอนต่อไป)
................................................................................
ช่วงนี้ยุ่งมาก  ทั้งงานและเรื่องรับปริญญา  พรุ่งนี้ดิชั้นซ้อมใหญ่  ตื่นเต้นโครต ๆ......เลยรีบเคลียร์คิวอันยาวเหยียดมาต่อก่อนที่จะไม่ว่างเลย  ฮ่าฮ่า

สุดท้ายนี้ฝากบอกนิน้อย....ผู้เนรมิตน้องฐา  กะเทยป่วง(ที่เป็นแม่เหล็กคนละขั้วกับเดย์น้อย)  คิดถึงเสมอ  แต่ไม่มีเวลาตามเลยจริง ๆ เอาไว้ว่างแล้วจะติดตามย้อนหลังนะจ๊ะ  รวมถึงนิยายเรื่องอื่น ๆ ที่ดิชั้นติดงอมแงมแต่ไม่มีเวลาตาม  ลำพังงานกับนิยายของตัวเองก็เยอะมากแล้ว  แต่มันต้องมีช่วงสบายสิน่า....หวังว่านะ


รักทุกคน....

ปล.  เสียใจอ่ะ....ฟิคอีพี่บู้เงียบเหงามากมาย....ท้อจนไม่อยากเปิดดูเลยอ่ะ...เครียด....ไม่ชอบตัวเองที่รู้สึกแบบนี้เลยนะนี่

[MiSS-U]

เดย์น้อยเริ่มกระเทาะเปลือกโผล่ออกมาแล้ว  พี่ต้นเมื่อไหร่จะเลิกอาย

รุกจีบจริงจังซะที  มารสองตัวกำลังมา  แต่เดย์เป็นกระเทยถึกที่ดูแลตัวเองได้

สู้ๆเมื่อมารมาฟาดฟันมันให้แหลก 555

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

รออ่านจ้า
พอถึงจุดพีคทีไรจบทุกที

[na_near]

เจ้าเด็กโรคจิต...ถึงยิ้มของแกจะดูโรคจิต....ถึงบุคลิกแกจะดูเพี้ยนกระจาย....แต่พี่ก็ชอบแกไปแล้วว่ะ

อ๊าย >////<  ถึงพี่ต้นจะชมเดย์น้อยแบบแปลกๆ  แต่ประโยคหลังมัน...อ่านแล้วน่าละลายจิงๆ

ส่วนอิเจกับนังพีทบอกได้คำเดียว เลวถึงแก่น คนพวกนี้ชอบคิดว่าโลกต้องหมุนรอบตัวเองตลอด ตลอด  ไม่ไหวจะเครียจิงๆ

ปล.

จริงอยู่ที่เราไม่ควรเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่เป็นเรา...
แต่ในเมื่อสิ่งที่เราเป็นมันทำให้เรามีแต่ความทุกข์....เราเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งที่ดีขึ้นที่จะตามมาในอนาคตไม่ดีกว่าหรือ....

ไม่ใช่เพื่อใคร....แต่เพื่อตัวเราเองนั่นแหละ

ชอบความคิดนี้มากค่ะ  โดนจริงๆ!!

[น้ำชา เย็นๆ]

คนสวยเค้าสวยที่ใจ สู้ๆนะคนแต่ง ส่วนคนอ่านก็เป็นกำลังใจให้ ยินดีกับความสำเร็จจ้า

[vk_iupk]

มาแล้ว มาแล้ว
น้องเดย์เหย่เนี่ย เอ็กซ์ได้อีก
เมื่อไหร่จะมีฉาก กุีกกิ๊กกับพี่ต้นมั่งหละ
รอไม่ไหวแล้ว 

[love2y]

แอบกลัวใจคนเขียนขึ้นมาทันที เรื่องเปลี่ยนพระเอกเนี่ย

บอกตรงๆเพิ่งอกหักจากนิยายเรื่องนึงมา คนเขียนตั้งชื่อเรื่องปูเรื่องมาว่าคนๆนั้นน่าจะเป็นพระเอก
แต่ตอนจบดันเป็นอีกคนซะงั้น ปมที่มีก็เคลียไ่ม่หมด เราเสียใจ TT___TT ผิดหวังอย่างแรง เศร้า!!
ถ้ามาเจอกับเรื่องนี้อีก เราจะอ่านอย่างเดียวไม่เม้นท์แล้ว ฮื่อๆๆๆๆ ((ข้อต่อรองน่ากลัวมาก - -" ))

ปล.แอบมาคร่ำครวญหวังให้เขาเห็นใจ .....แต่มีแววว่าเขาจะรำคาญซะมากกว่า กลับไปนั่งอ่านเงียบๆน่ะดีแล้ว >_<