ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0...........................................................................................
ปากบอกว่าจะต่อ แต่ก็ยังไม่ได้แตะ....ก็ได้ทั้งหมดเท่าที่เห็น ขอเอามาลงก่อน เพื่อยืนยันว่าต่อจริง....
คาแรคเตอร์น้องเดย์เดี๋ยวจะตามมา....
~เกริ่นนำ~
“จับมันไว้”
เสียงของคนเหล่านั้นดังไล่หลังกระชั้นชิดเข้ามา ชั้นวิ่งหนีจนสองขาอ่อนล้า แม้ว่าจะเคยชินเสียแล้วกับการวิ่ง.......
ความอดทนของคนเรามันสิ้นสุดลงได้เมื่อไหร่กันนะ
เมื่อตอนที่ทุกสิ่งที่วาดฝันเอาไว้พังทลายลง.....หรือว่า
เมื่อคุณค่าความเป็นมนุษย์ของเรากำลังถูกกระทำย่ำยี....ชั้นไม่เคยกรีดร้อง....แม้ว่าคนจำพวกชั้นควรจะทำเพื่อรักษาชีวิตให้รอด....แต่ชั้นก็ไม่เคยเลยซักนิด
“จับอีตุ๊ดนั่นไว้ อย่าให้มันหนีไปได้นะ”
ชั้นหนี......สองขาของชั้นพยายามอย่างสุดกำลัง แต่คนพวกนั้นก็ดักชั้นเอาไว้ได้ทุกทาง....ชั้นกำลังวิ่งสะเปะสะปะ เหมือนกระต่ายที่กำลังตื่นกลัว ฝูงหมาป่าเตรียมที่จะขย้ำและฉีกทึ้งเหยื่อให้เป็นชิ้น.....แต่ยังหรอก....
มันยังต้องการเล่นสนุกกับเหยื่อของมันก่อน.....เล่น....ให้เหยื่อคลั่ง และลนลาน.....ก่อนจะเข้าสู่ความสิ้นหวัง
“ออกมาอีตุ๊ด.....ออกมากราบตีนพวกกู.....ออกมาให้กูกระทืบซะ”
มันคนนั้น.....คนที่ชั้นชกเปรี้ยงเข้าให้ที่เบ้าตาขวา(ชั้นถนัดซ้าย)เมื่อบ่ายวันนี้....ด้วยความอดทนที่หมดสิ้น.....มันกับพรรคพวกร่วมสิบคนยืนออกันอยู่หน้าประตูห้องส้วม....ห้องริมสุด ที่ที่เหยื่อถูกต้อนเข้าไป
ซู่......
น้ำปัสสาวะกลิ่นฉุนถูกสาดข้ามเข้ามา....กลิ่นของมัน....หอมชวนดมกว่าไอ้พวกสวะข้างนอกนั่นเสียอีก...หึหึหึ
ชั้นนิ่ง....และรอคอย.....ทำทุกอย่างให้เสมือนคนไร้ร่าง....ทำแม้กระทั่งกลั้นลมหายใจ รอจนกระทั่งเสียงของพวกมันค่อย ๆ จางหายไป....
.
.
.
.
.
“คิดว่ารอดเหรออีตุ๊ด” เสร็จล่ะ ชั้นประมาทไปหน่อย ไม่คิดว่าพวกมันจะดักรอ....ทั้ง ๆ ที่ชั้นยืนหนาว ตัวเปียกปอนไปด้วยฉี่อยู่ร่วมสามชั่วโมง
“ล๊อคมันไว้.....อย่าให้มันดิ้น”
เจ็บ.....เจ็บเหลือเกิน....
หมัดหนัก ๆ กระทบใบหน้าของชั้น....หมัดแล้วหมัดเล่า.....บุหรี่ร้อน ๆ จี้ไปตามแขน....ก่อนจะหยุดและจ่ออย่างรอท่าอยู่ตรงใบหน้าของชั้น
“เอาให้ตาบอดซะดีมั้ย....หรือจะจี้ตรงหน้าผากให้เหมือนพระพุทธรูปดี....พวกมึงว่าไง”
“อย่าให้ถึงกับพิการเลยว่ะ อนาคตพวกกูมีค่ากว่าจะเอามาทิ้งเพราะอีตุ๊ดสวะนี่....แค่ให้มันกราบงาม ๆ แล้วเลียรองเท้าของพวกเราก็ปราณีสุดๆแล้ว”
“ไอ้สัด......ฝันไปเถอะ....อร๊ายยยยยย”
เลือด......เลือดเต็มไปหมด....ของชั้นสินะ ของชั้นคนเดียว
“เฮ้ยยย”
ใครน่ะ.....มีมาอีกเหรอ....มาสิ....มากันให้หมด ฆ่ากูซะ แต่อย่าหวังว่ากูจะยอมก้มหัวให้.....ยายจ๋า....เดย์รักยายนะ....แต่ยายเคยสอนให้เดย์รักษาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เอาไว้ อย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ.....ถ้าเดย์ตาย ยายต้องอยู่คนเดียว....แต่ถ้าเดย์ยอมก้มหัวให้คนพวกนี้.....
เดย์ก็คงไม่มีหน้ากลับไปหายายอีกแล้ว
“ไอ้หล่อ....มึงเสือกอะไรด้วยวะ”
น้ำเสียงของไอ้หัวโจกเต็มไปด้วยโทสะ....แต่ก็แฝงด้วยความหวาดหวั่น....ไม่ใช่พวกเดียวกันเหรอ.....ยังไงอ่ะ....คือชั้นจะรอดมั้ย....สรุป ฮึ!!!
“มึงจะทำอะไรอีตุ๊ดนี่....กูไม่ขอเสือก.....แต่พอดีว่ากูมีเรื่องต้องสะสางกับมึง....ไอ้เหี้ยรักษ์!!!!!”
ไปแล้ว.....พวกมันกรูกันออกไปจากชั้น ทิ้งร่างกายที่บอบช้ำให้กองลงกับพื้นปูนเย็น ๆ อย่างไม่ใยดี.....ตาที่บวมเป่งแม้จะมองไม่ชัด แต่ก็พอจับภาพของผู้มาเยือนได้....ไม่ใช่ด้วยจอประสาทตา....แต่ด้วยความคุ้นเคย....
ใครบ้าง....ไม่รู้จักไอ้หมอนี่
“ไอ้เหี้ยเจ.....มึงอย่าอยู่เลย....พวกเรา....ลุยยยยยย!!!!!”
ลาก่อนสุดหล่อ......เจอกันบนสวรรค์.....หวังว่านะ...................................................................
จบตอนอินโทร น้องเดย์อึนเนาะ.....แต่งตอนแรกกะดาร์ค แต่มือไม่ถึงเลยมารั่วตอนท้าย สารภาพว่าเพิ่งเริ่มได้ตอนเดียว และตัน.....เอ้า ก็นี่ล่ะ เหตุผลว่าทำไมน้องเดย์ถึงตกหลุมรักพ่อยองเจ
ใครเรียกร้องให้ต่อเติมเป็นเรื่องยาว
ตามมาอ่านนะ....แต่ยาวไม่มาก....ตอนหน้าจะเอาสองตอนแรกจากเวอร์ชั้นช๊อทฟิคมาลง....แต่ต้องต่อเติมนิดหน่อย....เพราะเป็นเรื่องยาวนี่นะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
